Σεξουαλική κρίση στο γάμο

[explorer2004]

Είμαι μαζί με την γυναίκα μου πολλά χρόνια, κοντά 17. Από αυτά τα 8 παντρεμένοι. Χωρίς παιδιά, δυστυχώς. Είμαστε και οι δύο κοντά στα 37.

Πριν από πέντε χρόνια είχαμε περάσει μία κρίση με απιστίες εκατέρωθεν, την οποία φάνηκε να ξεπερνάμε. (Αυτό που συνέβη ήταν ότι εγώ είχα πάρει το θέμα του γάμου πολύ ελαφρα και ανώριμα. Όταν συνειδητοποίησα το ότι είχαμε φτάσει στο χωρισμό συνήλθα και το πάλεψα). Αρχίσαμε να πήγαίνουμε σε συνεδρίες με ψυχολόγο σύμβουλο γάμου. Η γυναίκα μου συνέχισε να πηγαίνει στην ψυχολόγο και μετά, έως σήμερα.

Ενώ όμως φαίνονταν σε συντροφικό επίπεδο να πηγάινουν όλα καλά, προσπαθούσαμε και για παιδί, σιγά σιγά η σεξουαλική μας ζωή πήρε την κατηφόρα, κάτι που η γυναίκα μου αρνιόταν να παραδεχτεί, αποδίδοντάς το σε εργασιακό και υπαρξιακό άγχος. Μετά από πολλές πιέσεις, πρόσφατα μου είπε ότι δε μπορεί πλέον να με δει ερωτικά. Λέει ότι δε θέλει να χωρίσουμε, δεν είναι απαραίτητο να φύγω από το σπίτι κλπ, κλπ (εναλλακτικά μου παρουσιάζει μία άλλη θέση: ότι το καλύτερο για εμένα είναι να χωρίσουμε και να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, αφού εκείνη δε μπορεί να με δει ερωτικά).

Η δική μου η θέση είναι ότι δε θέλω να ζήσω έτσι και θέλω να χωρίσουμε. Όμως δεν είμαι σίγουρος αν ενεργώ σωστά, δε ξέρω αν αυτό που νιώθει μπορεί να αλλάξει και αν φεύγω χωρίς να παλέψω για κάτι που ίσως μπορώ να ξανακερδίσω. Την αγαπάω πολύ προφανώς. Με αγαπάει και αυτή πάρα πολύ, το βλέπω καθημερινά αυτό.

Επισκέφτηκα την ψυχολόγο (της γυναίκας μου πλέον) να της εκθέσω το πρόβλημα. Μου είπε ότι καλώς ή κακώς η γυναίκα μου είναι πολύ εξαρτημένη από εμένα και ότι αν ήταν να φύγει θα το είχε κάνει τόσα χρόνια. Απέδωσε τη συμπεριφορά της στα ψυχολογικά της προβλήματα (προβλήματα με την επιχείρησή της, προβλήματα ανασφάλειας) τα οποία βγάζει πάνω μου. Πιστεύει ότι αν μείνω σταθερός στη σχέση μου, χωρίς όμως να πιέζω την κατάσταση, αργά η γρήγορα η γυναίκα μου θα "επιστρέψει" και σεξουαλικά στη σχέση.

Υπάρχει κάποια σχετική εμπειρία; θα εκτιμούσα κάθε άποψη. Στη φάση που είμαι θέλω να το συζητάω όσο γίνεται. Ευχαριστώ.

[provlimatikos]

καλο παντος 8α ηταν να μιλισετε μεταξυ σας για τα προβληματα που εχετε ο ενασ για τον αλλον ωστε να ξαναδωθει ενδιαφερον στην σχεση.και κανα ταξιδακι αν γινεται.καλος ο ψυχολογος αλλα και μεταξυ σας πρεπει να υπαρχει επικοινωνια.αυτα τα λιγα απο μενα.και καλως ηρ8ες στα μερη μαs.....

[pennyva]

σιγουρα η σεξουαλικη ζωη επηρεαζεται απο τα εργασιακα και υπαρξιακα προβληματα αλλα εδω το θεμα ειναι αν εσυ εχεις μια σχεση που σε ικανοποιει ή οχι. επισης δυο ανθρωποι που εχουν ουσιαστικα μεγαλωσει μαζι οπως εσεις, φυσικα νιωθουν αγαπη και εξαρτηση, αλλα η καθημερινοτητα της σχεσης δεν ειναι μονο συναισθημα και λογια. τελος ειναι πολυ λογικο να δειχνουμε κατανοηση και σταθεροτητα στα ψυχολογικα προβληματα του συντροφου μας, αλλα για ποσο καιρο και τι υποχωρησεις θα χρειαστει να κανουμε, ειναι κατι που το αποφασιζουμε αναλογα με τις αναγκες και τις προτεραιοτητες μας.

με πιεση σιγουρα δεν βγαινει τιποτα. απο την αλλη, δεν ειναι σιγουρο οτι χωρις πιεση τα πραγματα θα πανε οπωσδηποτε καλυτερα \'καποια στιγμη\'.

οι αναγκες της συντροφου σου, οι ανασφαλειες και η εξαρτηση που εχει απο εσενα ειναι σεβαστες, αλλα οι δικες σου αναγκες ποιες ειναι και κατα ποσον ικανοποιουνται πραγματικα απο την καθημερινοτητα της σχεσης?

με αυτα το μονο που σου λεω ειναι να κατσεις να σκεφτεις τι πραγματικα θελεις και τι εχεις. μην σκεφτεσαι αν η συντροφος μπορει η δεν μπορει να αλλαξει, αλλα εστιασε σε αυτο που μπορεις και θελεις εσυ. αν σαν ζευγαρι επικοινωνειτε ανοιχτα και παρολα αυτα επιμενει οτι δεν μπορει πλεον να σε δει ερωτικα ενω για εσενα αυτο ειναι απαραιτητο, θεσε ορια και βαλε δικους σου στοχους.

και παντως μη βιαζεσαι...συζητησε το και σκεψου το και παρε την αποφαση που θελεις, οταν εσυ νομιζεις οτι εισαι ετοιμος.

[explorer2004]

Originally posted by pennyva
σιγουρα η σεξουαλικη ζωη επηρεαζεται απο τα εργασιακα και υπαρξιακα προβληματα αλλα εδω το θεμα ειναι αν εσυ εχεις μια σχεση που σε ικανοποιει ή οχι.

οι αναγκες της συντροφου σου, οι ανασφαλειες και η εξαρτηση που εχει απο εσενα ειναι σεβαστες, αλλα οι δικες σου αναγκες ποιες ειναι και κατα ποσον ικανοποιουνται πραγματικα απο την καθημερινοτητα της σχεσης?

Ευχαριστώ για την απάντηση. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αυτό που κρατάει ακόμα, είναι ότι στο παρελθόν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Νιώθω σα να τα είχα όλα και να τα χάνω εδώ και τέσσερα χρόνια γιατί τότε δεν τα εκτιμούσα.

Μέσα μου ξέρω και το τί θέλω και ποιά είναι τα όρια μου. Απλά με τρελαίνει η ιδέα ότι κάτι τόσο δυνατό γίνεται καπνός. Θα μου πείς αφού δεν είχα άλλη μόνιμη σχέση, πως μπορώ να κρίνω τη δική μας σχέση; έβλεπα τους άλλους γύρω μου να ζούν χωρίς κατανόηση, χωρίς επικοινωνία, και εμένα μου φαινόντουσαν αστεία όλα αυτά, γιατί εμείς τα είχαμε. Εντάξει τότε ήμασταν δύο άλλοι άνθρωποι, αλλά πάλι...

Θρηνώ το παρελθόν θα μου πείς... Δε ξέρω.

[pennyva]

καταλαβαινω απολυτα ποσο δυσκολο ειναι να ξεπερασει κανεις μια σχεση που υπηρξε δυνατη στο παρελθον.
και σιγουρα ισως νομιζεις οτι σε περιοριζει το οτι ειχες μια μονο μονιμη σχεση στη ζωη σου, αλλα σιγουρα ξερεις να κρινεις τι θελεις και τι σου ταιριαζει. ρεαλιστικα παντοτε, το τελειο σιγουρα δεν υπαρχει, αλλα το καλυτερο ειναι εφικτο και πρωτα απο ολα η καλυτερη σχεση με τον εαυτο μας.
4 χρονια με προβληματα ειναι πολλα, αν υπηρξε καποτε η γερη βαση ισως υπαρχει περιθωριο να ξεπεραστουν ισως ομως και οχι. και το \'οχι\' δεν χρειαζεται νομιζω να περασουν αλλα 17 χρονια για να το δουμε, ετσι δεν ειναι?
σε καθε περιπτωση αυτες ειναι απλα σκεψεις και αποψεις, εσυ ξερεις καλυτερα :-)

[explorer2004]

Originally posted by pennyva

4 χρονια με προβληματα ειναι πολλα, αν υπηρξε καποτε η γερη βαση ισως υπαρχει περιθωριο να ξεπεραστουν ισως ομως και οχι. και το \'οχι\' δεν χρειαζεται νομιζω να περασουν αλλα 17 χρονια για να το δουμε, ετσι δεν ειναι?

Δε μιλάω για 17 χρόνια σίγουρα :)

Το πολύ 2 μήνες ακόμα. Μου αρκεί ένα \"ας προσπαθήσουμε\" από τη μεριά της.

Το περίεργο είναι ότι κατά καιρούς μου δείχνει ότι έχω ότι θέλει από έναν άντρα: με εκτιμάει, νιώθει περήφανη για μένα, της αρέσω (από \"τεχνική\" άποψη), μπορεί να μου μιλήσει για οτιδήποτε. Είανι το μόνο που μου δίνει κάποια ελπίδα.

[elsa__]

Παίρνω το θάρρος να σας απαντήσω, ως γυναίκα που βίωσε παρόμοια κατάσταση στο γάμο.

Η σεξουαλική αποχή (παρενέργεια των αντικαταθλιπτικών? απόρροια της καθημερινότητας? δεν ξέρω) ξεκίνησε ως βαρεμάρα, πλήξη και αναβλητικότητα, πέρασε στο στάδιο της απέχθειας και εν τέλει στο στάδιο της αποστροφής προς το πρόσωπο του συζύγου, στάδιο που επέφερε και την οριστική διάλυση του γάμου μου.

Σκεφτείτε πολύ σοβαρά αν πράγματι υπάρχουν ελπίδες ερωτικής επανασύνδεσης με τη γυναίκα σας.
Ξέρετε, σε τέτοιες περιπτώσεις ο χρόνος δρα σωρευτικά και επιδεινώνει καταστάσεις.

Εύχομαι ό,τι καλύτερο.

[pennyva]

ειναι θετικο οτι σε εκτιμαει, της αρεσεις και σε εμπιστευεται, αλλα αυτο δεν αναιρει τη σημασια της υγιους ερωτικης ζωης.

συμφωνω λοιπον απολυτα και με την elsa. θεσε ως προτεραιοτητα την ερωτικη επανασυνδεση και προσπαθειστε μαζι αμεσα αν συμφωνειτε και οι 2.

[provlimatikos]

κοινως προσπα8ηστε οσο μπορειτε αλλα αμα δεν βγενει ακρη και εισαστε σιγουροι τοτε διστιχος.......
επισης μερικα ζευγαρια χωριζουν προσωρινα μεχρι να δουν πως ειναι μακρια ο ενας απο τον αλλον.πολλες φορες εκτιμουν αυτο που χανουν και μετα ειναι παλι αγαπημενοι.αλλες φορες νιω8ουν καλυτερα και το τελιωνουν μια ωρα νωριτερα

[explorer2004]

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή και τις συμβουλές.

Ένα μικρό update:

Ένιωθα πολύ άσχημα και ζήτησα ραντεβού με την ψυχολόγο μας. (Σε μία εβδομάδα είχα περισότερα ραντεβού -2- από ότι σε δύο χρόνια!) Η γυνάικα μου είχε φύγει μόλις μισή ώρα πρίν! (ήξερα ότι κανονικά θα πήγαινε την επόμενη μέρα. Η ψυχολόγος μου είπε ότι η γυναίκα μου δήλωσε ξεκάθαρα ότι δε με βλέπει σεξουαλικά, και ότι θέλει να δοκιμάσει μόνη της στη ζωή. Με ρώτησε ποιά είναι η θέση μου μετά από αυτό.

Είπα ότι θέλω να αρχίσουμε κοινές συνεδρίες και αν η γυναίκα μου δεν αλλάξει στάση να χωρίσουμε σε ένα μήνα. Μου αποκάλυψε ότι και αυτή ζήτησε από τη γυναίκα μου να κάνουμε κοινές συνεδρίες.

Το συζήτησα με τη γυναίκα μου και συμφώνησε. Δε ξέρω τι να ελπίζω. Ίσως βρεθεί τι είναι αυτό που την κρατά σε απόσταση, και ίσως διορθώνεται... ίσως και όχι. Ένας μήνας είναι...

[provlimatikos]

episis pera apo tis koines sinedries miliste kai monoi sas spiti.isos peite pio pola apo oti stin psixologo.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Explorer, η φυσική εξέλιξη ενός γάμου είναι η δημιουργία οικογένειας.
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος για πιο λόγο δεν κάνατε παιδιά?

[explorer2004]

Originally posted by Μιχάλης
Explorer, η φυσική εξέλιξη ενός γάμου είναι η δημιουργία οικογένειας.
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος για πιο λόγο δεν κάνατε παιδιά?

Για τους ίδιους λόγους που πολλά ζευγάρια δυσκολέυονται να κάνουν (υπογονιμότητα κλπ). Το προσπαθούσαμε μέχρι πριν ενα χρόνο.Τα πρώτα χρόνια δε βιαζόμασταν έτσι και αλλιώς.

[provlimatikos]

η φυσικη εξελιξη ειναι τα παιδια αλλα επειδη ειναι και το οικονομικο και πολυ αλλοι παραγοντεσ και ειναι δυσκολο να κανουμε παιδια για αυτο μην το εχουμε σαν κανονα για να μην καταληξουμε σαν καποιους ηλι8ιους που εχουν κανει 13 παιδια και εν εχουν καν δουλεια.ενταξει το ενα εγινε καταλα8ως το δευτερο καταλα8ως ε μετα απο εκει ξεκιναει η ηλιθιοτητα.

[τι-ποτέ]

εγώ νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά, και πρέπει να τα βλεπουμε έτσι.
είναι δυνατόν να περιμένεις κάποιον για να ζήσεις μαζί του;
είναι δυνατόν αν αυτός ο κάποιος έρθει να ζήσει μαζί σου, δλδ να επιστρέψει, εσύ να είσαι πάντα ο ίδιος;
όχι, δε θα είσαι πάντα ο ίδιος. πάρε τα πόδια σου, πάρε τον εαυτό σου στα χέρια σου, πάρε και ό,τι καλύτερο έχετε ζήσει με τη γυναίκα σου, και δες τη ζωή σου ως αυτόνομο, ελεύθερο άτομο. νομίζω πως θα είναι αυτό το καλύτερο και για τους δυο σας...
γνώμη μου ειναι, δεν είμαι ειδικός, έτσι το σκέφτομαι. σόρρυ για την κυνικότητα...
καλή τύχη και στους δυο σας!