Προβολή

[alexandros3]

Προβολή φόβων, ανησυχιών, ανασφαλειών και τα τοιαύτα.
Βάζω αυτό το thread για να ρωτήσω ποιά είναι η εμπειρία σας από \"προβολές\" αυτών που πραγματικά σας ανησυχούν σε κάτι άλλο.
Πρόσφατα διαπίστωσα ότι όταν είμαι αγχωμένος για τη δουλειά (τι ηλίθιος λόγος για να είναι κάποιος αγχωμένος) το ρίχνω σε άλλα. Δηλαδή μου φταίει αυτό ή εκείνο, ή αυτός ή εκείνος. Και τελικά διαπιστώνω ότι είναι η δουλειά. Όταν το άγχος από αυτή φεύγει, φεύγουν και τα συμπτώματα της προβολής.
Ή το αντίθετο. Όταν έχω προσωπικά προβλήματα τότε μπορεί να κάνω προβολή στη δουλειά.
Γενικά ρίχ\'το αλλού. Τι ηλιθιότητες παίζει το μυαλό μας...
Γιατί δεν μας αφήνει να δούμε το πρόβλημα κατάματα αλλά κάνει υπεκφυγές και προβολές.
Γιατί δουλεύει έτσι το ανθρώπινο μυαλό;
Οι άνθρωποι χτίζουν ολόκληρες κοσμοθεωρίες για να κρυφτούν πίσω από αυτές. Αντί να αντιμετωπίσουν αυτό που τους τρώει. Ό,τι και να\'ναι αυτό.
Ρε παιδιά, την προηγούμενη εβδομάδα μου συνέβη κάτι φοβερό. Είδα τα προηγούμενα μου χρόνια χωρίς προβολές και χωρίς παραμορφωτικές διόπτρες. Τα είδα ακριβώς όπως ήταν. Με τις αποτυχίες τους και τις επιτυχίες τους. Μ\' αυτά που με κρατάνε πίσω κι αυτά που με πάνε μπροστά. Δεν άντεξα όλη αυτή την αλήθεια. Τα χρειάστηκα...! Όσο σκληρό και να\'ναι να βλέπεις τον εαυτό σου κατάματα δεν ήταν πάντως αρνητικό. Γιατί είδα τι με είχε φτάσει σε κάποιες καταστάσεις. Είδα αυτό που πραγματικά ήμουνα. Είδα κι όσα είχα καταφέρει. Για μια στιγμή είδα τα τελευταία χρόνια χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Όπως ακριβώς ήταν. Το ξαναλέω δεν άντεξα. Ότι νόμιζα ότι ήμουνα κατέρρευσε και είδα τον πραγματικό Αλέξανδρο. Με όλα τα προβλήματα του, όλες τις αδυναμίες του και όλα τα προτερήματα του και όλα τα κατορθώματα του. Μου έφυγε η ανάσα. Και πραγματικά λύγισαν τα γόνατα μου. Ίσως είχε να κάνει με κανά δυό συζητήσεις που είχα. Είναι φοβερό το συναίσθημα. Λες και σε χτυπάει ένα ποτάμι κρύο νερό αδυσώπητο, καθάριο και μη δεχόμενο αντιρρήσεις. Και ξέβγαλε όλα τα δήθεν, όλες τις κατασκευασμένες ιδεοληψίες και με έκανε να δω τον εαυτό μου κατάματα. Δεν είμαι δυσαρεστημένος. Κατάλαβα τι με κράταγε πίσω. Κατάλαβα ποιά είναι η θέση μου στον κόσμο. Τα γόνατα μου λύγισαν αλλά ταυτόχρονα με γέμισε μία αληθινή δύναμη χωρίς κενά και πραγματική. Είδα τις αδυναμίες μου κατάματα. Και όσα έχω καταφέρει επίσης.
Το που πάμε από \'δω και πέρα δεν ξέρω με σιγουριά. Αλλά ξέρω που ήμουνα στον κόσμο και ποιές είναι οι δυνάμεις μου.
Ό,τι περνάει απ\' το χέρι μου θα είναι αληθινό από \'δω και πέρα. Ό,τι λέω θα είναι αληθινό. Προς απόρριψη ή παραδοχή αλλά αληθινό. Είναι φοβερό το συναίσθημα να καταρρέουν όλα όσα νόμιζες ότι είσαι και να προβάλει το αληθινό σου εγώ. Αλλά παράλληλα σε γεμίζει και δύναμη. Τα βλέπεις όλα όπως είναι.

[Lef]

διακρίνω 2 περιπτώσεις και απλά παραθέτω μερικές σκέψεις

[1i] δε νομίζω οτι μπορώ να προσθέσω κάτι παραπάνω απο αυτά που έγραψες εσύ μόνο οτι το έχω νιώσει έστω και σε μικρότερη κλίμακα [ 3-4 χρόνια πίσω με πήγε περίπου [ τόσα είναι που έχει γίνει σκατά η ζωή μου ] ] είναι σαν έναν κρύος ιδρώτας που σε δείχνει 3ο πρόσωπο και συνειδητοποιείς τι έκανες λάθος , εμένα είχε μικρή διάρκεια [ δευτερόλεπτα] και είναι ασταμάτητο το συναίσθημα σα να σε κάνει pause κάποιος και να έχεις ενα ..stroke of genius και σου χώνονται οι αλήθειες στο μυαλό σου.

[2i] πάντως προσωπικά έχω συχνά ένα ανάλογο συναίσθημα το οποίο όμως διαρκεί περισσότερο, είναι πιο ήπιο και αφορά τα γεγονότα της μέρας. Μου συμβαίνει συχνά τα βράδια όταν είμαι μόνος και σκέφτομαι πιο καθαρά/αληθινά . απτη μια είναι καλό γιατί συνειδητοποιώ ότι έχω ξεσπάσει σε λάθος μέρος απο την άλλη δε μου συμβαίνει ποτέ όταν πρέπει να συμβεί [ αλλά πάντα όταν/αφότου έχει γίνει το ξέσπασμα ] οπότε λίγο δώρο άδωρο.

νομίζω το 2ο είναι κοινό σε πολλούς ανθρώπους και μπορεί να θεωρηθεί σαν μια απλή περίοδος καθαρής σκέψης. Η εξήγηση λοιπόν που θα έδινα για το 1ο είναι οτι είναι μια ειδική περίπτωση του 2ου και πιο σπάνια.. τώρα πότε συμβαίνει έλα ντε
η τελευταία σου παράγραφος είναι σαν να σου αποκαλύφθηκε ο θεός και να δηλώνεις πιστός για πάντα :P
τώρα το γιατί παίζει ηλιθιότητες το μυαλό..τι να πώ, ίσως επειδή είμαστε πολύ μπερδεμένοι ή γιατί υπάρχουν εκατοντάδες παράγοντες που δεν υπολογίζουμε αλλα που μας επηρεάζουν

[John11]

Aλέξανδρε, ήθελα να βρω το video \"strοke οf insight\" που είχα δώσει εδώ, αλλά ψάχνοντας το stroke of έπεσα στο δικό σου μήνυμα που ανέφερε stroke of genius.
Για το θέμα της προβολής δεν το συζητώ, το βλέπω καθημερινά, βλέπω καθημερινά ανθρώπους, π.χ. να θέλουν και να μου \"επιτίθενται\", ενώ δεν είμαι εγώ το πρόβλημά τους. Να τους λείπει άλλο και να ψάχνουν άλλο. Και αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον και αν και από το 2006 το επαναφέρω απαντώντας. Αλέξανδρε και Lef αυτό που αναφέρετε είναι -αν μπορώ να το πω έτσι- καθαρότητα σκέψης. Δεν θυμάμαι ποτέ να μου έχει συμβεί με αυτό τον τρόπο. Νομίζω όμως ότι συμβαίνει κατά κάποιο τρόπο στα όνειρα που βλέπουμε. Αλλά μπορώ να πω ότι το είχα σε κάποιο βαθμό (δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποιό βαθμό) στην καθημερινή μου ζωή όταν είμουνα σε ηλικία 10-12 χρονών. Όμως το ξέρω και το \"γνωρίζω\" όπως ένας που δεν έχει πάει ποτέ σε έλλειψη βαρύτητας \"ξέρει\" πώς θα ήταν η έλλειψη βαρύτητας (δηλαδή εξαιρετικά αχνά). Κοινώς μπορώ να πω ότι το έχω χάσει. Γνωρίζω τους λόγους που το έχω χάσει. Είναι οι πιέσεις των άλλων. Η πίεση για το τι πρέπει, η πίεση για το πώς πρέπει, η πίεση με την έννοια κοροϊδίας, η πίεση με κάθε μέσον και τρόπο, η πίεση του να κάνει κάποιος λάθος και να νομίζει ότι είναι σωστό και να θέλει και εσύ να κάνεις το ίδιο, η πίεση της ζήλειας, η πίεση του εγώ, η πίεση του να κλέψει κάτι, κλπ. Είναι και ο λόγος που δεν μπορώ να πω ψέματα πια. Είναι και ο λόγος που αναζητώ \"ανθρώπους\". Στην ουσία αυτό ψάχνω, ανθρώπους που θα μου επιτρέπουν την ελευθερία στο να είμαι ότι και να \'μαι. Γιατί αυτό μόνο σε τέτοια ελευθερία αναπτύσσεται (νομίζω). Όλοι οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να το είχαμε. Αλλά στην \"διαφθορά\" δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Και δυστυχώς έχω την εντύπωση ότι δεν μπορεί κάποιος να το αναζητήσει και να το βρει. Αν είναι θα έρθει από μόνο του, με τον τρόπο που ζούμε και τις πράξεις μας.
Μόνο κάποια βράδυα που αναλύω και εγώ τα της ημέρας, υπάρχει μια ελαφρά σκιά του. Αλλά άλλο η σκέψη, και άλλο αυτό το πράγμα, αυτό είναι ταχύτατο.
Νομίζω το παρακάτω video το εξηγεί.
http://www.youtube.com/watch?v=kqKpuhAT2iM
http://dotsub.com/view/1d81f9c8-b27e-4712-8993-d7d72c889542
Επίσης ο Krishnamurti αναφέρει, ότι αν το μυαλό δεν είναι σε συνεχή σκέψη όταν δεν χρειάζεται, τότε είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, και τότε δεν υπάρχει σύγκρουση. Και όταν δεν υπάρχει σύγκρουση βλέπει αυτό που είναι όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι. Αισθάνομαι ότι αυτό εννοούσε (αόριστος γιατί έχει πεθάνει) και ότι το \"είχε\" καθημερινά και συνεχώς. Ίσως να ήταν ένας από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους ακριβώς γι\' αυτό το λόγο.

[Φωτεινη!]

Κι εμενα μου συμβαινει αυτο..τα τελευταια χρονια καπως λιγοτερο μπορω να πω.
Απλως εχω μαθει να το λεω..γιατι ειναι λιγο αδικο για τους αλλους να ξεσπαω πανω τους.
Βεβαια ειναι λιγο δυσκολο οταν οι αλλοι ειναι ασχετοι και δεν τους ξερεις καθόλου.. εμενα συνηθως μου βγαινει στους δικούς μου που εχω την \"ασφαλεια\" οτι δεν θα με παρεξηγησουν..

[Φωτεινη!]

και να συμπληρωσω οτι ειναι στ αληθεια πολυ δυσκολο να εισαι αντικειμενικος με τον εαυτό σου..
μπραβο σου που μπορεσες να δεις τα θετικα και τα αρνητικα σου χωρις παρεμβολες!!