ψυχογενης βουλιμία

[Arriel]

Γεια σας..

Πριν 2 χρόνια ήμουν και εγώ βουλημική. Πιο πρώτα όμως ήμουν ανορεξική. Ήταν μάλλον αναμενόμενο να γυρίσω σε βουλημική συμπεριφορά. Τώρα είμαι πια πολύ καλά και η σχέση μου με το φαί η καλύτερη!

Θα ήθελα να διαφωνίσω με τα χάπια και τον βελονισμό. Πιστεύω ότι είναι ένας τρόπος να καταλαγιάσεις τα συμπτώματα, δεν διορθώνεις όμως την αιτία.
Εγώ πήγα σε ψυχολόγο και αυτό συμβουλεύω και την Rata να κάνει. Συγκεκριμένα εμένα με βοηθήσε απίστευτα η θεραπεία βασισμένη στην μελέτη της συμπεριφοράς. Δεν θυμάμαι πως οι ειδικοί την ονομάζουν....
Εκτός του ότι με βοήθησε να καταλάβω για πιο λόγο στρέφομαι τόσο στο φάι (κάτι που ασυνείδητα έκανα σε όλη μου τη ζωή), έπειτα με βοήθησε να μπορέσω να αντικαταστήσω το φαί με κάποια άλλη ασχολία σε στιγμές που νιώθω αδύναμη.
Αρχικά την στιγμή που ένιωθα το χέρι μου να πηγαίνει στο φαι έβγαινα έξω για βόλτα και έτσι σιγά σιγά έφυγε τελείως από το μυαλό μου. Έπειτα, έκοψα το \"δεν ΠΡΕΠΕΙ να φάω άλλο, γιατί θα παχύνω και ΠΡΕΠΕΙ να είμαι σδύνατη\".. Αυτό το πρέπει έκανε όλη τη ζημιά. Οι δίαιτες όπως μας τις παρουσιάζουν, είναι για ψυχολογικά υγιείς ανθρώπους που έχουν την αίσθηση του ορίου. Οταν το όριο αυτό χάνεται πρέπει να μιλήσουμε σε ψυχολόγο.

Συγνώμη αν έγραψα πολλά...

Ευχαριστώ

[Kassi]

Σωστή σε βρίσκω..Όταν όμως η συμπεριφοριστική αποτυγχάνει καθώς δεν ελέγχεις τα \"νευράκια\" και ξεσπάς στο σώμα σου πέρνωντας κιλά τότε να είναι καλά τα χάπια......Πήγα να κόψω τα χάπια και κατέληξα να τρώω μία ολόκληρη πάστα 3-4 παγωτά άλλες τρεις τέσσερις σοκολάτες σε μια μέρα και μετά κόντεψα να συχτιρίσω την ψυχίατρο-η γλυκιά της φωνή με συγκράτησε- για τα κιλά που θα έβαζα.....Αυτό το ψυχικά υγιής...Γμτ τι χρειάζεται για να είσαι;;Λοιπόν με ακολουθεί παντού η διαταραχή...Πήγα να πάρω ένα σκεύασμα διατροφής-Να το αποφεύγουν άτομα με..με....με...και με ψυχιατρικές διαταραχές.......Παντού κολλημένη η ταμπέλα......Ρε έλεος.....Τι κατηγοριοποίηση είναι αυτή;;;;

[Kassi]

Μου είπε,η ψυχίατρος, αντιμετώπισε την βουλιμία συμπεριφοριστικά..Αμ την αντιμετώπιζα την μία με γυμναστική την δεύτερη με τσίχλες αλλά με χτυπούσε......ελεεινά...Κι έτσι ανακάλυψα ότι τα κενά μοναξιάς μου παραείναι πολλά και μέχρι να καλυφτούν το Λαντοζάκι να είναι καλά.......Αναρωτιέμαι πως πάνω στην κρίση Άριελ ελέγχεις τον εαυτό σου και λειτουργείς συμπεριφοριστικά....Φαντάσο υ τώρα έλεγα στην μάνα μου \"Μη μου μιλάς...Μη μου μιλάς...Φύγε απ\'τη μέση...Περνάω βουλιμική κρίση...\"και της τραβούσα το παγωτό γιατί ήθελε να βάλει και λίγο στον αδερφό μου.Ρε χτυπιόμουν...Σαν λυσσασμένη έκανα... Άλλες φορές της έλεγα εξαφάνισε τα παγωτά και τις σοκολάτες που φέρνεις...Θα με χτυπήσει η κρίση....Μιλάμε η βουλιμία με τσακίζει τον τελευταίο χρόνο.......

[Arriel]

Σε καταλαβαίνω....Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ισως να μην σου \"ταίριαξε\" η συγκεκριμένη ψυχολόγος.
Τι θα γίνει όταν πρέπει να κόψεις τα χάπια? Μια ζωή θα τα παίρνεις? Υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο πέφτεις στο φαί και αυτόν πρέπει να διώξεις. Εγώ ας πούμε ήμουν τελειομανής και για εμένα υπήρχαν μόνο τα άκρα και μόνο το μαύρο και το άσπρο. Οτι από την πλήρη \"πειθαρχία\" της ανορεξίας, ξέφυγα ένα βράδυ και έφαγα μία σοκολάτα, με έκανε να πιστέψω ότι δεν είμαι πια τέλεια και έτσι το έριξα στην βουλημία. Μιλάμε για αυτοκαταστροφικές αντιδράσεις στην ουσία.

Θυμάμαι στο πάρτυ της κολλητής μου είχα φάει 2 κομμάτια τούρτα. Σκέφτηκα: πάει η δίαιτα, πάει το ωραίο σώμα...Και κατέληξα να φάω όλη την τούρτα μόνη μου (κρυφά στην κουζίνα) και στο καπάκι μία πίτσα μόνη μου (την οικογενειακή). Τα έτρωγα με μανία σαν υπνωτισμένη.

Μετά από κάποιες συνεδρίες με την ψυχολόγο μου λέει: τι θα γίνει αν δεν φας 5 γεύματα την ημέρα? Τι θα γίνει αν φας το βράδυ μακαρόνια και βγεις έξω φας λίγο παραπάνω από το κανονικό? Μου ήρθε να την δείρω! Γύρισα σπίτι και έκλαιγα. Εκεινη την ώρα μου ήρθε όρεξη να φάω κουλουράκια. Σκέφτηκα ότι θα πάω να πάρω όσα θέλω (εκείνη την ώρα γέμισα οργή. Ήμουν έτοιμη για κάτι αυτοκαταστροφικό. Θα έτρωγα μέχρι να σκάσω). Στο καπάκι σκέφτηκα: θα πειραματιστώ. Χωρίς τύψεις θα αρχίσω να τρώω όσο θέλω και ότι θέλω. Χωρίς πρέπει και κανόνες και ας γίνω και τοφάλα. Σε πληροφορώ ποτέ δεν πήγα να πάρω εκείνα τα κουλουράκια και ζήτημα είναι αν με την \"ελεύθερη\" διατροφή πήρα 5 κιλά. Σιγά το πράγμα. Οταν θα είμαι έτοιμη θα τα χάσω.

Εμένα με εγκλόβιζε εκείνο το \"ΠΡΕΠΕΙ\" (να τρώω υγιεινά κτλ.). Με ξεμπλόκαρε το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι, ότι δικαιούμαι να κάνω λάθη.

Εσένα τι σε μπλοκάρει? Μήπως με την διαταραχή αυτή τραβάς την προσοχή ατόμων που αγαπάς? Μήπως νιώθεις λύπηση για σένα? Δεν ξέρω.. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να λυθούν και με τα χάπια απλά τα κρύβεις πιο βαθιά. (Βέβαια, δεν είμαι και ειδικός. Προσωπική άποψη είναι αυτή και ένας ειδικός θα ξέρει καλύτερα.)

[Kassi]

Είμαι ακριβώς όπως περιγράφεις τον εαυτό σου....τα ίδια μου λέει και η ψυχίατρος αλλά εγώ δεν την ακούω...Από τον ιδεοψυχαναγκασμό=απόλυτος έλεγχος στο άλλο άκρο.....Από το ένα στο άλλο...Δεν μπορώ να φάω μία σοκολάτα γιατί σκέφτομαι ότι χαλάω διατροφή και έτσι λέω αφού το κάνω που το κάνω ας το χαρώ..Είμαι απόλυτη...σαν χαρακτήρας....Νομίζω ότι στην βουλιμία γεμίζεις ανάγκες συναισθηματικές κυρίως..Είναι ένα αυτοκαταστροφικό ξέσπασμα...Σε καταστρέφεις αλλά ανώδυνα..Δεν σε κόβεις,δεν σε χαρακώνεις ή ό,τι αλλά είναι και αυτό αυτοκαταστροφικό..Θέλεις να σε εξοντώσεις.......Επειδή όμως δεν το ελέγχω και δεν έχω την απαραίτητη ψυχική ηρεμία για συμπεριφοριστικά-πειραματίστηκα και απέτυχα-προτιμώ το χάπι..Θα μείνω σε αυτό που λες..Τρως σαν υπνωτισμένη.....Μπορείς να χάνεις τον χρόνο..Εκείνη την στιγμή δεν σε ελέγχεις..Δεν είναι μια φυσιολογική όρεξη..Τρως τρως και δεν χορταίνεις...Ρε έτρωγα πάστες γλυκά και άλλα μιλάμε ακατάπαυστα μία ολόκληρη μέρα και αναρωτιόταν η μητέρα μου πως δεν τα έκανα εμετό όλα αυτά.\"Μα πώς τα χώρεσες\" με ρωτούσε;;;Αναρωτιέμαι κι εγώ..........Οπότε δεν έχω βουλιμία με εμετό αλλά χωρίς.......Η πρώτη είναι που αποκαλείται ψυχογενής;;;

[Arriel]

Kassi μου....Καταλαβαίνω ότι είσαι αρνητική απλά σε κάποια ψυχοθεραπεία κάτι το οποίο είναι όμως είναι λογικό. Κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνεις όμως. Να ανοίξεις την ψυχούλα σου, να αφεθείς και αφήσεις τον ειδικό να δουλέψει μαζί σου για την υγεία σου. Ας πούμε εγώ τώρα είμαι και πάλι σε κατάθλιψη, παρόλα αυτά δεν πάει στιγμή το μυαλό μου στο φαί. Με τρόπο μαγικό, που δεν μπορώ να το περιγράψω η συμπεριφοριστική με έκανε να κόψω την συναισθηματική σχέση με το φαί. (Βέβαια ανακαλύπτω άλλες διαταραχές αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...:P )

[amelie]

Arriel
πως ακριβως το αντιμετωπισες? τι εννοεις συμπεριφοριστικα? οταν δηλ. θελεις να φας, πας και κανεις κατι αλλο? πως το καταφερνεις αυτο? Αυτη ειναι μεθοδος που τη γνωριζουν ολοι οι ψυχολογοι ή χρειαζεται καποιος πιο ειδικος?
ειμαι κι εγω παθουσα (χωρις την ανορεξικη περιοδο ομως...) και θα ηθελα πληροφοριες.

[πολυμνια]

γεια σας..σημερα ανακαλυψα πως εχω καποιο προβλημα στην διατροφη.και θελω να μου πει καποιοσ που ξερει την γνωμη του.ειμαι 16 χρονων.ημουν παχυσαρκη κ πριν ενα χρονο πηγα σε διαιτολογο κ αρχισα διαιτα.πριν παω βεβαια ειχα αρχισει να ξερναω οτι ετρωγα χωρις βεβαια αυτο να το ξερει κανεις.οσο εκανα την διαιτα δεν ξερνουσα γιατι ειχα δυναμη και ετρωγα λιγο.εχασα 20 κιλα μεσα σε 5 μηνες κ εφτασα σε ιδανικα κιλα αλλα αρχισα να ξερναω..αντιθετα απο την αρχη που ξερναγα ξεροντασ πως επρεπε να το κανω τωρα οποτε τρωω κ δεν κρατιεμαι λεω στον εαυτο μου πως θα το ξερασω μετα.κ οταν το κανω νιωθω μια ικανοποιηση μεσα μου.επειδη οι γονεισ μου ξερουν για την προσπαθεια διαιτας που εκανα δεν θελω μπροστα τουσ να τρωω κ πολλες φορεσ τρωω κρυφα.οταν νιωθω ασχημα επειδη συχνα εχω μελαγχολικη διαθεση λεω σημερα θα φαω ετσι σαν τιμωρια κ λεω δεν θα ξερασω αλλα μολις φαω θελω να παω να ξερασω.κ εκτοσ αυτου το βαρος μου ανεβαινει δεν ειναι οτι παραμενει χαμηλο .θα ηθελα να μου πειτε τι ειναι αυτο που εχω,σκεφτομαι πως δεν ξερω αν εχω δυναμη να βοηθησω τον εαυτο μου μονο στο υποσυνηδειτο μου σκεφτομαι οτι μπορει να ειναι προβλημα αλλιως το θεωρω λογικο για μενα κ δεν θελω καμια βοηθεια.ειμαι μπερδεμενη και πιστευω οτι κανεις δεν θα μπορει να με βοηθησει κ μετα σκεφτομαι ολα αυτα που λεω και προσπαθω να ψυχολογισω την σκεψη μου και τισ πραξεισ μου αλλα δεν τα καταφερνω γιατι μπαινει ο εαυτοσ μου στην μεση..
ευχαριστω πολυ

[Arriel]

Γεια σου Πολυμνια....
Εγώ θα σου πω την προσωπική μου άποψη για το θέμα αυτό που σε απασχολεί. Πιστεύω οτι έχεις \"μπλέξει\" στον εξής φαύλο κύκλο: αδυνατισες, πήρε επιβράβευση από όλους και κυρίως από τον ίδιο σου τον εαυτό, όμως λογικό ειναι να υπάρχουν φάσεις όπου πεινάς και θες να φας κάτι παραπάνω, οποτε νιώθεις τύψεις, σκέφτεσαι ότι αυτό δεν ειναι σωστό, φοβάσαι οτι θα ξαναπαχύνεις και έτσι πας, το βγάζεις και νιώθεις πως έτσι έκανες το \"σωστό\"....Ειναι έτσι ή οχι?
Βασικά βγάζοντας το φαί δεν αδυνατίζεις...Απλά χάνεις πολλά υγρά τα οποία ο οργανισμός ζητάει κάπως να τα πάρει..Και έτσι πεινάς και θες να φάς...Πρέπει να τρως τουλάχιστον 3 καλα (για να μην πω 5) γεύματα την μέρα...Πρέπει να είσαι χορτάτη..Δεν μπορώ να καταλαβω την λογική του \"μένω νυστική\"¨και έτσι αδυνατίζω..Σε πληροφορώ οτι τρώω 5 φορές την ήμερα...Ειμαι αδύνατη και σταθερή στα κιλά μου σε σχέση με την κολλητή που την μία δεν τρώει τίποτα ολη μέρα και την άλλη πέφτει με τα μούτρα στα γλύκα...
Ένα αυτό...Το άλλο που πρέπει να σου πω οτι για να πάρεις 1 κιλό πρέπει για 1 βδομάδα να τρως κάθε μέρα 1000 θερμίδες πανω από το κανονικό. Πράγμα που σημαίνει οτι αμα τρως κάθε μέρα φυσιολογικές ποσοτητες (και οχι διαιτας πείνας) δεν προκειται να πάρεις κανένα κιλο...Αν έχεις λιγούρα για να φας ένα γλυκό παραπανω φάτο. Χωρίς τύψεις...
Το κυριότερο ειναι να σταματήσεις να κάνεις εμετό γιατί μετά θα πάθεις προβλήματα στο στομάχι, το δέρμα σου θα αφυδατωθεί και δόντια σου θα κιτρινίσουν...
Αυτό που έχω πει και παραπανω και βοήθησε εμένα ηταν οι βόλτες με τα πόδια..Κάθε φορά που μου ερχόταν να καταβροχθήσω κάτι πεταγόμουν έξω από το σπίτι. Οσο έκανα βολτα σκεφτόμουν τι ήταν αυτό που με ώθησε στο φαί. Έτσι απο τότε οποτε νιώθω άγχος, απογοητευση, χαρά βγαίνω έξω για βόλτα...
Εισαι σε μία ηλικια που τώρα χτίζεις σώμα και μεταβολισμό...Κοιτα να το κάνεις σωστα...Σταμάτα τους εμετους..Δεν θα είναι εύκολο αρχικά...Στην τελική βλέπεις οτι δεν έχουν αποτελεσμα...Παίρνεις κιλά ούτως ή αλλως...Πρέπει να έχεις υπομονή και να μην περιμένεις γρήγορα και άμεσα αποτελεσματα...

Είπα πολλά αλλά ελπίζω κάπως να βοηθησα...:)

[weird]

Ποσο πολυ χαιρομαι να διαβαζω οτι καποιος μπηκε στα βαθια νερα του προβληματος, κολυμπησε και βγηκε ζωντανος! Μπραβο σου Αριελ, με συγκινει η ισορροπια που εχεις βρει, πραγματικα. Και ενισχυει την πιστη που εχω ηδη χτισει απο την δικη μου εμπειρια:Οταν σκαβουμε μεσα μας, μονοι ή με το εργαλειο της ψυχοθεραπείας, τα προβλημτά μας γίνονται δρομοι, δρομοι που καπου οδηγουν. Μια συνειδητοποιηση σπανια..
Αχ, σημερα μια φιλη μου, μου ελεγε ποσο ασχημα αισθανοταν που εφαγε μονη της μια ολοκληρη τουρτα πανω σε ενα \"επεισοδειο απωλειας ελεγχου\". Δεν ξερω αν της ειπα τα σωστα λογια, δεν ξερω αν την συμβουλεψα σωστα, παντως με στεναχωρει πολυ ο πονος της.. Ειναι σκληρο να παλευεις αναμεσα σε δυο επιθυμιες, Την πεινα και την αρνηση της, την επιθυμια να εισαι πειθαρχημενος και αδυνατος, αναμεσα σε δυο αναγκες, δυο προσταγες:φαε! Μην τρως! Αναμεσα σε εσενα και σε σενα... Μα τι λειπει απο αυτα τα ζευγη? Αυτη ακριβως η αποσταση που υπαρχει αναμεσα, τα χαμενα κομματια του εαυτου μας , ή αλλιως... τα χαμενα.

[xsroik]

να σας πω και εγώ την δική μου εμπειρία...πολλά χρόνια βουλιμική αλλα τις μεγαλύτερες περιόδους ελεγχόμενα...δηλαδή το έκανα συνειδητά και είχα τον πλήρη έλεγχο.Αυτό άρχισε να αλλάζει με τον καιρό και γινότανε χωρίς να το σκέφτομαι...Έίχα υποσχεθεί 10000000 φορές στον εαυτό μου οτι θα σταματήσω αλλά δεν το έκανα ποτέ. Τώρα έχω σταματήσει εδω και κάποιο καιρό και μετράω μια μια τις μέρες που περνάνε και αυτό μου δίνει κουραγιο.

Ο μόνος τρόπος για να σταματήσεις είναι
Συνειδητοποιείστε τι κάνουμε στον εαυτό μας!!!!
Καταστρέφουμε τα δόντια μας! Καταστρέφουμε το στομάχι μας!Καταστρέφουμε τον κύκλο μας!! Είμαστε αδύναμες και όχι αδύνατες!Ζαλιζόμαστε!Αφυδα τωνόμαστε!Πρήζεται ο λαιμός και οι αδένες μας.....κλπ

Κορίστια και αγόρια συγνώμη που τα λέω έτσι αλλά ειλικρινά πιστέψτε στον εαυτό σας και χωρίς σχέδια και πολλές σκέψεις απλά φάτε να ειστε χορτατοι όλη μέρα. Και ας πάρουμε στην αρχή και κανα κιλάκι δεν πειράζει...αρκεί να σταματήσουμε το βασανιστήριο αυτό. Με πολύ αγαπη προς όλους/ όλες

[mstrouf]

δηλαδή να σας ρωτήσω κάτι κ εγώ, διάβασα ολά αυτα που γράφετε, το να τρως μέχρι σκασμου μερικές φορές κ άλλες να μην τρως τίποτα είναι πρόβλημα; τις τελευταιες 2 βδομαδες δεν αναγνωριζω την κοιλιά μου, ειμαι συνεχεια πρησμένη, δεν έχω αίσθημα πείνας, αλλά ολη την ημέρα τρώω κ δεν μπορω να σταματησω. με πιανουν κ τα γελια με τα χαλια μου, αλλά δεν ξέρω τι μου γίνεται με όλα αυτα κ το αφήνω, δεν το έχω συζητήσει κ με την ψυχ μου, θα έπρεπε;

[Manos88]

mmaria, 1ος κανόνας των ψυχιατρικών διαταραχών είναι η συμπεριφορά σου να σου προκαλεί ΣΟΒΑΡΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ. Δηλαδή -> ο αδερφός μου, τρώει σαν τον χοίρο όλη μέρα αλλά δεν παίρνει γραμμάριο. Το ξέρει ότι τρώει όταν δεν πεινάει όμως ΑΚΟΜΗ δεν του έχει προκαλέσει κάποιο πρόβλημα. Εξάλλου, αυτός και 20 κιλά να πάρει δεν τον πειράξει στο ελάχιστο... άρα αυτή του η συμπεριφορά δύσκολα θα τον ζημιώσει. Αμφιβάλλω αν ποτέ γιατρός θα τον έβαζε στο σακούλι των διατροφικά διαταραγμένων.

Τέλος πάντων αυτό που θέλω να πω mmaria είναι μην καταπιάνεσαι από ότι διαβάζεις. Εάν σε ενοχλεί τόσο πολύ αυτό που κάνεις, προσπάθησε να το κόψεις και όταν κάνεις ΣΟΒΑΡΗ προσπάθεια και πάλι δεν μπορέσεις τότε ναι μίλα στον γιατρό σου. Μίλα από τώρα αν σε ενοχλεί τόσο.. καλό κάνει μόνο.

[mstrouf]

τι να σου πω βρε Manos88, τα τελευταια 2 χρονια εχω παρει 15 κιλα κ οχι παραπανω γιατι με πιάνει κ αυτο που δεν τρωω τιποτα, το θέμα είναι οτι τώρα τρώω δεν τρώω το ίδιο είναι κ βασικά αγανάκτησα αλλα προσπαθω να μην ασχολούμαι, μονο που με ενοχλεί αφάντστα αυτο το συνεχομανο φουσκωμα κ τωρα που το σκεφτομαι εχω ενα κουτι παγωτα στο ψυγειο κ αν παω να παρω ενα θα φαω μεχρι να τελειωσει κ ας εφαγα πριν λιγο μεσημεριανο κ μετα θα θελω να ξερασω. αυτο παθαινω, γι\'αυτο ρωταω..

[Arriel]

Mmaria Καλησπέρα

Δεν μας λες βασικά πόσο χρονών εισαι...Γιατί αν εισαι στην εφηβεία και κατά συνέπεια στην ανάπτυξη ειναι λογικό να έχεις ακόρεστη όρεξη...Εγώ στα 15 σηκωνόμουν ακόμα και στον υπνό μου και έτρωγα..Δεν χόρταινα με τίποτα..Και μπορεις να πεις ότι για τις ποσότητες που έτρωγα ήμουν (δεν έφτασα ποτέ να είμαι υπέρβαρη ας πουμε).

Πάντως όπως είπε και ο φίλος παραπάνω, σημασία έχει η ψυχολογία σου την ώρα που τρως. Αν σου νιώθεις άσχημα συναισθήματα, όπως τύψεις και ενοχές, αν λες κάθε φορα \"δεν θα το ξανακάνω\" κτλ. και αν αυτό επηρρεάζει όλη σου την ζωη, τότε πρέπει να αρχισεις να το κοιτάς από ψυχολογική άποψη.

Ένα βουλημικό ή ένας ανορεξικό άτομο, μεταβάλλεται και στον τρόπο που κοινωνικοποιείται. Εχω περάσει και τα δύο στάδια και ξέρω.. ;) Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέριες γιατί θα γράφω μέχρι αύριο, αλλά με την βουλημια ή την ανορεξία τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το φαί, εισαι πάντα ανάμεσα στο \"πρέπει-δεν πρέπει\" και νιώθεις ότι έχεις δύο εαυτούς, εναν καλό και έναν κακο που κάθε μέρα και κάθε ώρα αντιμάχονται.