Προτείνετε βιβλία γράφοντας ένα απόσπασμα - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 8 FirstFirst 1234 ... LastLast
Results 16 to 30 of 119
  1. #16
    Banned
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    120
    Αλήθεια;;; Χαχαχαχ!
    Πραγματικά με τον Καζαντζάκη παθαίνεις κάτι...μιλάει για μεταφυσικά πράγματα με τόσο ωραίο τρόπο. Όταν με ρωτάνε για αγαπημένο ποιήμα ή αποσπάσμα (καλά μη φανταστείς πολυ συχνά, δε συνηθίζονται τέτοιες συζητήσεις) αυτό μου έρχεται αμέσως σαν πρώτη επιλογή. Πολυ μικρός κι εσύ ε; Εγω το ανακάλυψα το απόσπασμα στη β' λυκείου, 16 περιπου ημουν, ήταν στο βιβλίο της λογοτεχνιας αλλά φυσικά ποτε δε διδαχθήκαμε. Από τότε μου είχε μεινει, διάβασα όλο το βιβλιο και την Ασκητικη. Θλελω να τα διαβάσω και όλα αυτά που προτείνεις.
    Το 1984 γιατί λες να το διαβάσψ καλύτερα στα αγγλικά; Με εχεις καραενθουσιασει, θα είναι σίγουρα το επόμενο που θα πιασω!

  2. #17
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Quote Originally Posted by σανυ View Post
    Αλήθεια;;; Χαχαχαχ!
    Πραγματικά με τον Καζαντζάκη παθαίνεις κάτι...μιλάει για μεταφυσικά πράγματα με τόσο ωραίο τρόπο. Όταν με ρωτάνε για αγαπημένο ποιήμα ή αποσπάσμα (καλά μη φανταστείς πολυ συχνά, δε συνηθίζονται τέτοιες συζητήσεις) αυτό μου έρχεται αμέσως σαν πρώτη επιλογή. Πολυ μικρός κι εσύ ε;
    Χαχαχαχα!!! σάνυ, είμαι γυναίκα κι έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που τα διάβαζα!!!

  3. #18
    Banned
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    120
    Quote Originally Posted by Joann View Post
    Χαχαχαχα!!! σάνυ, είμαι γυναίκα κι έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που τα διάβαζα!!!
    ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ!!! Σοβαρά;;; Σόρυ, δεν έχει τυχει να διαβάσω κάνα ποστ σου για να καταλάβω φύλο/ηλικία!!! Κατάλαβα ότι δεν είσαι τώρα 14-15 αυτό εννοούσα, ότι νωρις τον ανακάλυψες τον Καζαντζάκη!
    Πλάκα έχουμε ωρες ωρες!

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Quote Originally Posted by σανυ View Post
    ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ!!! Σοβαρά;;; Σόρυ, δεν έχει τυχει να διαβάσω κάνα ποστ σου για να καταλάβω φύλο/ηλικία!!! Κατάλαβα ότι δεν είσαι τώρα 14-15 αυτό εννοούσα, ότι νωρις τον ανακάλυψες τον Καζαντζάκη!
    Πλάκα έχουμε ωρες ωρες!
    Όχι και "σόρυ"!!! Μ' έκανες και γέλασα και κολακεύτηκα που με νόμισες και πιτσιρίκα!!! λολ λολ λολ!!!
    Εξάλλου όλοι εδώ είμαστε καλλιεργημένοι ανεξαρτήτως ηλικίας! χαχαχαχαχα!!!
    Last edited by Joann; 06-02-2012 at 01:01.

  5. #20
    Banned
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    120
    Γιατί τα αυθόρμητα αστεία είναι τα καλύτερα!!!
    Αλλα πες μου βρε κοπελα μου (το εμπεδωσα τωρα!) το 1984 γιατι το προτιμας απο το πρωτοτυπο; Γιατι δε ξερω κατα ποσο θα μπορω να κρινω αν ειναι καλη η μεταφραση ή οχι.
    Δε με χαλαει βεβαια, να εξασκησουμε και λιγο τα αγγλικα μας γιατι με κοβω να την κάνω απο τα ελληνικά εδάφη! λολ!

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Quote Originally Posted by σανυ View Post
    Γιατι δε ξερω κατα ποσο θα μπορω να κρινω αν ειναι καλη η μεταφραση ή οχι.
    Δε με χαλαει βεβαια, να εξασκησουμε και λιγο τα αγγλικα μας γιατι με κοβω να την κάνω απο τα ελληνικά εδάφη! λολ!
    Άκου, σάνυ... Αν μπορείς να το διαβάσεις στ' αγγλικά, είναι θαυμάσιο, γιατί είναι το πρωτότυπο κι είναι αυτούσια η σκέψη του συγγραφέα. Σε θέμα επιπέδου δυσκολίας κατανόησης αγγλικών, είναι advanced επίπεδο.
    Αν όμως βαριέσαι να ψάχνεσαι με λεξικά, μια καλή έκδοση είναι ο ΚΑΚΤΟΣ και βάζω link
    http://www.vivliokritiki.gr/kritiki-...ivliokritiki=1

    PS: μη σε προκαταβάλλει πολιτικά η κριτική, ο Όργουελ είναι πολύ τεράστιος για να του βάλει κάποιος ετικέτες.

  7. #22
    Banned
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    120
    Ωραια, σ' ευχαριστώ πολυ joan, θα το ψάξω στα βιβλιοπωλεία όπωσδηποτε γιατί αν και μπορεί να το έβρισκα και στο ίντερνετ είναι άλλη άισθηση να κρατάς ένα βιβλίο!
    Εντωμετάξυ ωραία η κριτική αλλά don't worry κατι μου ξίνησε και έμενα γιατί, ήμουν σιγουρη ότι ένας τόσο διάσημος συγγραφέας δε θα είχε βγάλει ένα τόσο γνωστό και διαχρονικό βιβλίο αν ήταν τόσο στρατευμένο πολιτικά όπως υπονοεί η κριρτική. Γιατί τέτοια σπουδαία έργα νομίζω δεν είναι στρατευμένα εναντίον μίας μόνο ακραίας καθεστωτικής μορφής αλλά φτιάχτηκαν για να καταδικάσουν κάθε ακροτητα πολιτική εν γένει, πέρα από ταμπέλες όπως λες κι εσύ! Πραγματικά ήθελα να το διαβάσω, έχω ακούσει τόσα πράγματα που έχω μπει στο νοημα, χαιρομαι που μου προτεινες και μια καλη εκδοση :)

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    4,566
    ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΜΟΥ

    Όχι!
    Κι άλλο τελετουργικό; Πρέπει πάλι να καλέσω τις αόρατες
    δυνάμεις να εκδηλωθουν στον κόσμο του ορατού; Τι σχέση έχει
    αυτό με τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα; Οι νέοι τελειώνουν
    το πανεπιστήμιο και δε βρίσκουν δουλειά. Οι μεγαλύτεροι
    σε ηλικία συνταξιοδοτούνται χωρίς να έχουν χρήματα για
    να κάνουν κάτι. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν χρόνο καν να ονειρευτούν
    δουλεύουν από τις οχτώ το πρωί μέχρι τις πέντε το απόγευμα,
    πασχίζοντας να συντηρήσουν την οικογένεια , να πληρώσουν
    το σχολείο των παιδιών αντιμετωπίζοντας αυτό που όλοι
    ξέρουμε με δυο λόγια ως "σκληρή πραγματικότητα".
    Ο κόσμος δεν υπήρξε ποτέ τόσο διαιρεμένος όσο είναι σήμερα:
    θρησκευτικοί πόλεμοι, γενοκτονίες, έλλειψη σεβασμού προς
    τον πλανήτη, οικονομικές κρίσεις, κατάθλιψη, φτώχεια.
    Όλοι θέλουν άμεσα αποτελέσματα, για να λύσουν κάποια
    τουλάχιστον από τα προβλήματα της κοινωνίας ή τα
    προβλήματα στη δική τους ζωή. Τα πράγματα όμως φαντάζουν
    πιο μαύρα όσο προχωράμε προς το μέλλον...

    " Άλεφ "
    Πάουλο Κοέλο Εκδόσεις: Λιβάνη

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Αλομπαρική Οροσειρά
    Posts
    733
    ... αν αγαπάτε πολύ τον Αλομπάρ και δε πηγαίνετε πια στο ίδιο μπαρ... γκουχ, κι αν λατρεύετε τα παντζάρια όπως εγώ - βαλσάμικο, σκορδάκι και γιαούρτι ή ακόμη καλύτερα με σαλαμούρα - έ, τότε Τομ Ρόμπινς και "Το Άρωμα Του Ονείρου"...:)...

    "... Το παντζάρι είναι το πιο μελαγχολικό ζαρζαβατικό, το πιο πρόθυμο να υποφέρει. Δεν μπορείς να βγάλεις αίμα στίβοντας ένα γογγύλι… Το παντζάρι είναι ο φονιάς που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Το παντζάρι είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει στο κεράσι, όταν συνουσιάζεται μ’ ένα καρότο...".

  10. #25
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Αλομπαρική Οροσειρά
    Posts
    733
    ... ένα πολύ, πολύ, πολύ αγαπημένο βιβλίο από έναν "φοβερό" Λουΐς Σεπούλβεδα... ο ερευνητής που κατάφερε να ζήσει μαζί με μια φυλή καννιβάλων και να γίνει αποδεκτός, κι άγγιξε χιλιάδες παιδικές ψυχές - και όχι μόνο - με τα παραμύθια του...:)...

    "Η Ιστορία Του Γάτου Που Έμαθε Σε Έναν Γλάρο Να Πετάει"

    "Τα προβλήματα άρχισαν τη δεύτερη μέρα από τη γέννηση, Ο Ζορμπάς έπρεπε να κινηθεί δραστικά για να μην ανακαλύψει το γλαρόνι ο οικογενειακός φίλος. Μόλις τον άκουσε να ξεκλειδώνει την πόρτα, αναποδογύρισε μιαν άδεια γλάστρα πάνω στο γλαρόνι και κάθισε από πάνω, Ευτυχώς, ο άνθρωπος δε βγήκε στο μπαλκόνι, και τα κρωξίματα διαμαρτυρίας δεν έφταναν ως την κουζίνα.
    Ο φίλος, όπως πάντα, του άλλαξε την άμμο, άνοιξε ένα τενεκεδάκι φαΐ και , πριν φύγει, εμφανίστηκε στην μπαλκονόπορτα.
    "Δεν πιστεύω να σαι άρρωστος, Ζορμπά. Είναι η πρώτη φορά που δεν τρέχεις όταν σου ανοίγω ένα κουτί. Μα τι κάνεις πάνω στη γλάστρα; Θα λεγε κανείς πως κάτι κρύβεις εσύ. Εν πάση περιπτώσει, θα τα ξαναπούμε αύριο, τρελόγατο".
    Κι αν του ρχόταν να ψάξει κάτω από τη γλάστρα; Ο Ζορμπάς, και μόνο που το σκέφτηκε, ένοιωσε κάτι σαν κόψιμο κι έτρεξε στην άμμο του.
    Εκεί βρισκόταν, με την ουρά ολόρθη, νιώθοντας μιαν απέραντη ανακούφιση κι αναλογιζόμενος τα λόγια του ανθρώπου.
    "Τρελόγατο". Είχε πει: "τρελόγατο". Μπορεί να χε και δίκιο, γιατί το πιο λογικό θα ταν να τον αφήσει να δει το γλαρόνι. Ο φίλος θα νόμιζε πως ο Ζορμπάς το χε εκεί για να το φάει, οπότε θα το παιρνε μαζί του για να το φροντίσει, ώσπου να μεγαλώσει. Κι αυτός το χε κρύψει κάτω από μια γλάστρα; Μα, ήταν τρελός;
    Όχι. Καθόλου. Απλώς, ακολούθησε αυστηρά τον κώδικα τιμής των γάτων του λιμανιού. Είχε υποσχεθεί στη γλαρομάνα που ψυχορραγούσε, πως θα μάθαινε στο γλαρόνι να πετάει και θα το μάθαινε. Δεν ήξερε πώς, αλλά θα το μάθαινε.
    Ο Ζορμπάς σκέπαζε με κάθε επιμέλεια τα περιττώματά του, όταν κάτι πανικόβλητα κρωξίματα τον έκαναν να τρέξει στο μπαλκόνι.
    Αυτό που είδε, του πάγωσε το αίμα:
    Οι δύο ρεμπεσκέδες ήταν στημένοι μπροστά στο γλαρόνι, κουνούσαν ερεθισμένοι τις ουρές, κι ένας τους μάλιστα είχε βάλει το να του ποδάρι στην ουρά του γλαρόπουλου και το κρατούσε για να μη τους φύγει. Ευτυχώς, είχαν γυρισμένες τις πλάτες τους στο Ζορμπά και δεν τον είδαν να ρχεται. Ο Ζορμπάς ένιωσε όλους τους μυς του κορμιού του να τεντώνονται.
    "Ποιος να το λεγε πως θα πέφταμε σε τέτοια λιχουδιά" νιαούρισε ο ένας. "Είναι μικρούλι, αλλά μπουκιά και συχώριο!"
    "Μαμά! Βοήθεια!" έκρωξε το γλαρόνι.
    "Ξε ς εμένα τι μ αρέσει πιο πολύ στα πουλιά;" νιαούρισε ο άλλος. "Οι φτερούγες. Αυτουνού είναι μια σταλιά, αλλά πρέπει να ζουν πολύ ψαχνό."
    Ο Ζορμπάς σάλταρε. Έβγαλε στον αέρα τα δέκα νύχια των μπροστινών του ποδιών, προσγειώθηκε ανάμεσα στους δυο ρεμπεσκέδες και κουτούλησε τα κεφάλια τους στο πάτωμα. Οι γάτοι έκαναν να τη κοπανήσουν, αλλά δεν μπορούσαν, γιατί ο καθένας τους είχε κι από ένα αφτί τρυπημένο από ένα νύχι.
    "Μαμά! Θέλουν να με φάνε!" έκρωξε το γλαρόνι.
    "Εμείς;! Να φάνε το παιδί σας;! Όχι, μαντάμ. Κάνετε μεγάλο λάθος" νιαούρισε ο άλλος, "είμαστε χορτοφάγοι. Σούπερ χορτοφάγοι."
    "Δεν είμαι "μαντάμ", ηλίθιοι" νιαούρισε ο Ζορμπάς, αφήνοντας τα αφτιά τους για να μπορέσουν να τον δουν.
    Με το που τον είδαν, οι δυο ρεμπεσκέδες ανατρίχιασαν.
    "Ρε φίλε, τι να σου πω..." νιαούρισε ο πρώτος, "έχεις ένα γιο κουκλί. Θα γίνει ένας γάταρος αυτός..."
    "Θέλει και ρώτημα;" νιαούρισε ο δεύτερος. "Αχ, τι όμορφο γατάκι!"
    "Δεν είναι γάτος, ηλίθιοι" νιαούρισε ο Ζορμπάς. "Γλαρόπουλο είναι."
    "Ε λοιπόν, αυτό έλεγα πάντα στον κουμπάρο μου από δω: πως πρέπει να γεννάμε γλαρόπουλα. Ε, κουμπάρε; Δε σ το λεγα;"
    Ο Ζορμπάς αποφάσισε να τελειώνει αυτή τη φάρσα, αλλά οι δυο κρετίνοι έπρεπε να πάρουν μαζί τους ένα σουβενίρ απ τις νυχιές του. Μάζεψε μεμιάς τα μπροστινά του πόδια, και τα νύχια του έσκισαν τα αφτιά των δυο δειλών. Νιαουρίζοντας από τον πόνο, έφυγαν τρεχάλα.
    "Τι γενναία που είναι η μαμά μου!" έκρωξε το γλαρόνι.
    Ο Ζορμπάς κατάλαβε πως το μπαλκόνι δεν πρόσφερε την παραμικρή ασφάλεια, και δεν μπορούσε να βάλει το πουλί μέσα στο σπίτι, γιατί θα κανε βρομιές παντού, και θα τον ανακάλυπτε ο οικογενειακός φίλος. Έπρεπε να βρει ένα μέρος σίγουρο.
    "Έλα. Πάμε μια βόλτα" νιαούρισε ο Ζορμπάς κι έπιασε το γλαρόνι απαλά με τα δόντια του...".

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Αλομπαρική Οροσειρά
    Posts
    733
    ... νο κόμμεντ... θα το έχω διαβάσει ίσα με 7 φορές... ακόμη ψάχνω να βρω την ηλιθιότητα...:)... "Ο Ηλίθιος", Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ.

    "Ήταν φανερό πως τ’ όνομα του πρίγκιπα της έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Ο πρίγκιπας την κοίταξε αφηρημένα, γύρισε και τράβηξε για το ξενοδοχείο του. Δε βγήκε όμως απ’ της Φιλίσοβας με το ίδιο ύφος που είχε μπει. Του συνέβη και πάλι, μέσα σε μια στιγμή θα ‘λεγες, μια ασυνήθιστη αλλαγή: περπα τούσε και πάλι χλομός, εξασθενημένος, βασανιζόμενος, ταραγμέ νος. Τα γόνατα του τρέμανε κι ένα αόριστο, αφηρημένο χαμόγελο τρεμόπαιζε στα μελανιασμένα χείλη του: «η αναπάντεχη σκέψη» του επιβεβαιώθηκε ξαφνικά και δικαιώθηκε – ξαναπίστευε πάλι στο δαίμονα του!
    Μα επιβεβαιώθηκε τάχα; Δικαιώθηκε; Ποιος ο λόγος που τον ξανάπιασε πάλι αυτό το ρίγος, αυτός ο κρύος ιδρώτας, αυτό το ψυχικό σκοτάδι και το κρύο; Μήπως επειδή ξανάδε τώρα αυτά τα μάτια; Μα αφού είχε ξεκινήσει απ’ το Θερινό Κήπο μ’ αυτόν ίσα-ίσα το σκοπό – για να τα δει! Αυτή ήταν η«αναπάντεχη σκέψη».
    Γεννήθηκε μέσα του η επίμονη επιθυμία να δει αυτά τα «προτερινά μάτια», να πειστεί τελειωτικά πως θα τα συνάντησε: το δίχως άλλο εκεί, κοντά σε κείνο το σπίτι. Αυτό ήταν μια σπασμωδική επιθυμία και γιατί λοιπόν είναι τόσο συντριμμένος και κατάπληκτος τώρα επειδή τα ‘δε πραγματικά; Λες και δεν το περίμενε!
    Ναι, ήταν εκείνα τα ίδια μάτια (και για τ’ ότι ήταν τα ίδια δε χωράει τώρα πια καμιά αμφιβολία) κείνα τα ίδια που τον κοίταζαν αστράφτοντας το πρωί, όταν έβγαινε απ’ το βαγόνι της αμαξοστοιχίας, στο σταθμό Νικολάγιεβσκη· κείνα τα ίδια (απολύτως τα ίδια!) που έπιασε το βλέμμα τους πάνω του, πίσω απ’ τους ώμους του, καθώς καθόταν στην καρέκλα, στο γραφείο του Ραγκόζιν. Ο Ραγκόζιν τότε τ’ αρνήθηκε: ρώτησε μ’ ένα στραβό, παγωμένο χαμόγελο:
    «Ποιανού να ‘ταν λοιπόν τα μάτια;» Και τον πρίγκιπα τον έπιασε μια τρομερή επιθυμία, μόλις λίγη ώρα πριν, στο σταθμό του Τσάρσκογε Σελό – όταν καθόταν στο βαγόνι για να πάει στην Αγλαΐα και ξανάδε ξάφνου αυτά τα μάτια για τρίτη πια φορά κείνη τη μέρα – να πλησιάσει το Ραγκόζιν και να του πει: «ποιανού ήταν αυτά τα μάτια!»...".

  12. #27
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    RockElcasbah, τα φιλιά μου και τα συγχαρητήριά μου για την επιλογή σου και να σε βλέπουμε συχνότερα. Και γω το 'χα κατά νου (τον Ηλίθιο), εγώ το 'χω διαβάσει 3 φορές, αλλά αν κάνουμε κέφι μπορούμε να γράψουμε αποσπάσματα απ' το ίδιο βιβλίο και 2 και 3 φορές κι όσες μας κάνει κέφι.
    ...Πωπώ! τώρα τα 'δα τα παραπάνω... παιδιά, μεγαλουργήσατε!
    Last edited by Joann; 07-02-2012 at 01:13.

  13. #28
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Αλομπαρική Οροσειρά
    Posts
    733
    Με τόσες φιλοξενίες που κάνω Τζόαν, θα αραιώνω όλο και περισσότερο... προτιμώ να γράφω τίποτις αστείες μαλακιούλες για να σπάω τη στεναχώρια μου, όπως αυτό που έγραψα πριν λίγο... με πιέζουν πολύ εδώ και λίγες μέρες με περίπτωση σκύλου, στον οποίο δίνουν "ημερομηνία λήξης"... γράφω χαζομαρούλες για να μην αρχίσω τα κηρύγματα και τα μπινελίκια. Άσε που δε προλαβαίνω να διαβάσω. Έχω βιβλία του Φάρου που πήρα το Καλοκαίρι και ακόμη αδυνατώ να βρω χρόνο... πέρα απ' την πλάκα, όντως ανησυχώ μήπως ο αέρας μου πάρει τη στέγη. Είμαι λίγο στη μέση του πουθενά... νά' στε καλά!...

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Quote Originally Posted by RockElCasbah View Post
    Με τόσες φιλοξενίες που κάνω Τζόαν, θα αραιώνω όλο και περισσότερο... προτιμώ να γράφω τίποτις αστείες μαλακιούλες για να σπάω τη στεναχώρια μου, όπως αυτό που έγραψα πριν λίγο... με πιέζουν πολύ εδώ και λίγες μέρες με περίπτωση σκύλου, στον οποίο δίνουν "ημερομηνία λήξης"... γράφω χαζομαρούλες για να μην αρχίσω τα κηρύγματα και τα μπινελίκια. Άσε που δε προλαβαίνω να διαβάσω. Έχω βιβλία του Φάρου που πήρα το Καλοκαίρι και ακόμη αδυνατώ να βρω χρόνο... πέρα απ' την πλάκα, όντως ανησυχώ μήπως ο αέρας μου πάρει τη στέγη. Είμαι λίγο στη μέση του πουθενά... νά' στε καλά!...
    Αν τα κηρύγματα και τα μπινελίκια σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα, να τ' αρχίσεις... κι επιμένω να σε βλέπουμε συχνότερα.

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ
    ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

    ".....Ένιωθα ζάλη, αναγούλα.
    Μισοπεθαμένος απ’ το φοβερό μαρτύριο της αναμονής, κι όταν τελικά μου έλυσαν τα δεσμά και μ’ έβαλαν να καθίσω άρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου.
    Η καταδικαστική απόφαση, η τρομερή θανατική απόφαση ήταν τα τελευταία λόγια που έφτασαν στ’ αυτιά μου.
    Από κείνη την ώρα οι φωνές των ιεροεξεταστών έμοιαζαν μ’ ένα ακαθόριστο μουρμουρητό, μου έφερνε στο νου την αέναη περιστροφή
    – ίσως γιατί η φαντασία μου το παρομοίαζε με το βουητό που κάνει η ρόδα του νερόμυλου.
    Αυτό όμως δεν κράτησε πολύ, έπειτα από λίγα λεπτά έπαψε κι εκείνο να αντηχεί στ’ αυτιά μου, τα μάτια μου όμως έβλεπαν ακόμα, αν και το κάθε τι
    μου φαίνονταν παραμορφωμένο, υπερβολικό!!
    Έβλεπα τα χείλια των μαυροφορεμένων κριτών μου. Μου φαίνονταν ολόασπρα, πιο άσπρα κι απ’ το χαρτί που γράφω αυτές τις λέξεις,
    και τόσο λεπτά και σφιγμένα που το πρόσωπο καταντούσε μια καρικατούρα, σφιγμένα μ’ αποφασιστικότητα, μ΄ ακλόνητη θέληση,
    μ’ αυστηρή περιφρόνηση για τους σωματικούς πόνους και τα’ ανθρώπινα βασανιστήρια.
    Είδα την απόφαση της μοίρας μου να βγαίνει από αυτά τα χείλια. Τα είδα να σαλεύουν προφέροντας φοβερές λέξεις. Τα είδα να σχηματίζουν τ’ όνομα μου
    κι ανατρίχιασα γιατί δεν άκουσα κανένα ήχο. Είδα για λίγες έξαλλες στιγμές φρίκης
    να κυματίζουν ανάλαφρα οι βαριές κουρτίνες που σκέπαζαν τον τοίχο της κάμαρας.
    Έπειτα το βλέμμα μου έπεσε στα εφτά ψηλά κεριά που ορθώνονταν πάνω στο τραπέζι. Στην αρχή έμοιαζαν με παρήγορες μορφές,
    έγιναν αστραφτεροί άγγελοι που θα μ’ έσωζαν. Έπειτα όμως, ξάφνου, ένα ακράτητο κύμα αναγούλας με πλημμύρισε κι ένιωσα το σώμα μου να ηλεκτρίζεται
    σα να είχα αγγίξει το σύρμα μιας μπαταρίας κι οι άσπροι άγγελοι έγιναν αδύναμα φαντάσματα με κεφάλι από φλόγα που άδικα θα περίμενα να με βοηθήσουν.
    .....................................
    Είχα λιποθυμήσει μα δε μπορώ να πω πως είχα χάσει τέλεια την αίσθηση του τριγύρω κόσμου.
    Τι μου απόμενε από τις αισθήσεις μου δεν μπορώ να το προσδιορίσω, ούτε καν να το περιγράψω, κι όμως δεν ήμουν τέλεια αναίσθητος.
    Βαθύς ύπνος – όχι! Παραλήρημα – όχι! Λιποθυμιά – όχι! Θάνατος – ούτε! Ακόμα και μες τον τάφο δε σβήνουν όλα.
    Ειδαλλιώς δεν υπάρχει αθανασία για τον άνθρωπο. Όταν ξυπνάμε κι απ’ τον πιο βαθύ ύπνο, ξεσκίζουμε το ανάερο πέπλο κάποιου Ονείρου.
    Κι όμως, ένα λεπτό αργότερα (τόσο αιθέριο είναι το πέπλο) δε θυμόμαστε πια αυτό που ονειρευτήκαμε.
    Όταν, μετά τη λιποθυμιά, ξαναγυρνάμε στη ζωή περνάμε από δυο στάδια, πρώτο ξυπνάει το μυαλό, το πνεύμα.
    Δεύτερη η συναίσθηση του υλικού κόσμου, της ύπαρξης.
    .................................................. .......................................
    Ως εκείνη την ώρα δεν είχα ανοίξει τα μάτια μου. Ένιωθα πως ήμουνα ξαπλωμένος ανάσκελα με λυμένα τα δεσμά.
    Άπλωσα το χέρι μου κι έπεσε βαριά πάνω σε κάτι υγρό και σκληρό, τα’ άφησα κει για λίγο προσπαθώντας να στοχαστώ που και τι ήμουνα.
    Ήθελα μα δεν τολμούσα ν’ ανοίξω τα μάτια μου, φοβόμουνα το πρώτο βλέμμα που θα ’ριχνα ολόγυρα μου.
    Όχι πως με σταματούσε η ιδέα πως θα’ βλεπα κάτι ανατριχιαστικό μα έτρεμα μην τύχει και δεν μπορούσα να δω τίποτα.
    Τελικά με μαύρη απόγνωση στην καρδιά άνοιξα απότομα τα μάτια μου. Οι χειρότερες υπόνοιες μου βγήκαν τότε σωστές.
    Τα σκοτάδια της αιώνιας νύχτας με περιτύλιγαν, ανέπνευσα με δυσκολία, η πηχτή μαυρίλα μ’ έπνιγε, ο αέρας ήταν λιγοστός και μουχλιασμένος.
    Έμεινα ξαπλωμένος και προσπάθησα να κάνω το μυαλό μου να δουλέψει, σκέφτηκα τις μεθόδους της Ιερής Εξέτασης
    και δοκίμασα απ΄ αυτό να συμπεράνω τη θέση μου. Η απόφαση είχε βγει κι είχα την εντύπωση πως από τότε πέρασε πολύ,
    κι όμως ούτε για μια στιγμή δεν έκανα τη σκέψη πως ίσως να ‘μουνα νεκρός.
    Δύσκολα την κάνει κανείς αυτή τη σκέψη όταν νιώθει το αίμα να κυλάει στις φλέβες του και ας γράφουν ότι θέλουν στα μυθιστορήματα.
    Που και σε τι κατάσταση βρισκόμουν όμως; Ήξερα πως οι καταδικασμένοι θανατώνονταν συνήθως στα autos-da-fe
    κι ακριβώς τη νύχτα της δίκης μου είχε γίνει μια τέτοια ομαδική εκτέλεση.
    Μήπως μ’ έστειλαν πίσω στο κελί μου για να περιμένω την επόμενη θυσία που θα γίνονταν μετά από μήνες;
    Αυτή τη σκέψη την έδιωξα αμέσως, η ζήτηση για θύματα ήταν πολύ μεγάλη.
    Μια τρομερή ιδέα έκανε ξαφνικά το αίμα μου να μαζευτεί στην καρδιά μου και ξαναέχασα για λίγη ώρα τις αισθήσεις μου.
    Όταν συνήρθα πετάχτηκα όρθιος ενώ μια δυνατή τρεμούλα τάραζε τα μέλη μου. Άπλωσα σαν τρελός τα χέρια μου μπροστά, πίσω, πάνω απ’ το κεφάλι μου.
    Συνάντησα μόνο το κενό, κι όμως φοβόμουνα να κάνω ένα βήμα μην τύχει και πέσω πάνω στον τοίχο του τάφου. Ο ιδρώτας ξεχύθηκε πάνω στο μέτωπο μου.
    Η αγωνία μου έγινε στο τέλος αφόρητη και προχώρησα προσεχτικά προς τα μπρος με τα μάτια γουρλωμένα καθώς προσπαθούσα ν’ αρπάξω κάποια φωτεινή
    αχτίδα.
    Προχώρησα αρκετά βήματα, πάντα όμως γύρω μου απλώνονταν το χάος και η μαυρίλα.
    Ανάπνευσα μ’ ανακούφιση, τουλάχιστο δε μου προόριζαν τον πιο φριχτό θάνατο.
    Καθώς εξακολουθούσα να προχωρώ με χίλιες προφυλάξεις πέρασαν μπρος απ’ τα μάτια μου σαν αστραπή οι διάφορες φήμες που κυκλοφορούσαν
    για τα καταχθόνια κι απαίσια σχέδια των ιεροεξεταστών του Τολέδο.
    Δηγιόνταν παράξενα πράματα για τις φυλακές, πράματα που μέχρι τώρα τα νόμιζα παραμύθια, πράματα ανήκουστα και φριχτά,
    που μόλις τολμούσε κάποιος να τα ψιθυρίσει.
    Μ’ άφησαν κάπως να πεθάνω από πείνα μέσα σ’ αυτόν τον υπόγειο κόσμο του ζοφερού σκοταδιού; Ή ποια άλλη, χειρότερη ίσως μοίρα με πρόσμενε;....."

    http://www.biblionet.gr/main.asp?pag...&bookid=164787
    Εκδόσεις Γράμματα
    ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ
    ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ

    http://www.biblionet.gr/main.asp?pag...&bookid=163542
    Εκδόσεις Μεταίχμιο
    21 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ
    ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ

    PS: Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η βιογραφία του.
    Aς τρομάξουμε και λίγο :)

Page 2 of 8 FirstFirst 1234 ... LastLast

Similar Threads

  1. Ιστορικό κείμενο για την ψυχολογία (απόσπασμα)
    By Instant in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 1
    Last Post: 04-01-2012, 16:51
  2. προτεινετε ντοκιμαντερ.
    By alexandros2985 in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 6
    Last Post: 23-05-2011, 00:36
  3. αποσπασμα απο βιβλιο με αναφορα στις φοβιες
    By lilium in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 8
    Last Post: 23-03-2011, 22:13
  4. Τι θα μου προτέινετε;
    By kalli in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 6
    Last Post: 06-01-2010, 15:14
  5. Αεροπλανο ..τι προτεινετε ?
    By nopanic in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 24
    Last Post: 14-08-2009, 15:11

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •