Προτείνετε βιβλία γράφοντας ένα απόσπασμα

[Gypsy Cello]

Το κομμάτι που παρέθεσα είναι από την εισαγωγή. Το βιβλίο είναι συλλογή έργων που ανήκουν σ' αυτό το λογοτεχνικό είδος. Είναι όμως πολύ παλιό. Αν υπάρχει (η συγκεκριμένη έκδοση) στην Ελλάδα, θα το βρεις μόνο στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Άλλες εκδόσεις υπάρχουν πολλές.

το σκεφτομαι να το πάρω, το προτείνεις;

[Goofy]

το σκεφτομαι να το πάρω, το προτείνεις;

αν δεν φοβάσαι μήπως χαρακτηριστείς "χαζοβιόλα" που διαβάζεις α-νόητα έργα, ναι. ανεπιφύλακτα. μπορώ να σου βρω άλλες ελληνικές εκδόσεις, αλλά από Δευτέρα που ανοίγουν οι εκδοτικοί. το ίδιο αν υπάρχει, όπως σου είπα, μόνο ελληνική μεταφρασμένη έκδοση και θα μιλήσω με την Εθνική Βιβλιοθήκη για αντίτυπο (που δεν μπορείς να κρατήσεις όμως).

[Gypsy Cello]

αν δεν φοβάσαι μήπως χαρακτηριστείς "χαζοβιόλα" που διαβάζεις α-νόητα έργα, ναι. ανεπιφύλακτα. μπορώ να σου βρω άλλες ελληνικές εκδόσεις, αλλά από Δευτέρα που ανοίγουν οι εκδοτικοί. το ίδιο αν υπάρχει, όπως σου είπα, μόνο ελληνική μεταφρασμένη έκδοση και θα μιλήσω με την Εθνική Βιβλιοθήκη για αντίτυπο (που δεν μπορείς να κρατήσεις όμως).

γιατί τι είναι; άρλεκιν; θα τα κανεις όλα αυτα για μένα;

[Goofy]

χαχαχα! όχι βέβαια! απλά πολύ εύκολα δίνεται αυτός ο χαρακτηρισμός σήμερα. γι' αυτό το είπα. και, ναι! θα το κάνω για σένα. θα σου στείλω τη Δευτέρα το βράδυ π.μ. με ό,τι βρήκα και μου λες τι θέλεις.

[Gypsy Cello]

χαχαχα! όχι βέβαια! απλά πολύ εύκολα δίνεται αυτός ο χαρακτηρισμός σήμερα. γι' αυτό το είπα. και, ναι! θα το κάνω για σένα. θα σου στείλω τη Δευτέρα το βράδυ π.μ. με ό,τι βρήκα και μου λες τι θέλεις.

θενκς ε λοτ :)

[Joann]

«Περί ελευθερίας»
Eduardo Galeano

Στο video o Eduardo Galeano μιλάει για το φόβο.
http://www.youtube.com/watch?feature...=Frn50DFxM3U#!

Πηγή

http://pitsirikos.net/tag/eduardo-galeano/

[μαρκελα]

αποΈλενα... Ελένη

εκδόσεις Ανθή Π. Σμυρνιώτη Ελένη Καλαμάρη

Αληθινή ιστορία μιας καρκινοπαθούς που την Μ. Τετάρτη μας άφησε για το μεγάλο ταξίδι..

Έφυγες τελικά Ελένη μου.. καλή σου μετάβαση.. στον όρμο σου απ' όπου τώρα, ενώ ξεκουράζεσαι
μας βλέπεις και μας χαμογελάς..
Για μένα ήσουν ένας άγγελος, που ήρθε στη γη για ένα σύντομο ταξίδι, για να μας δείξει έναν
ματωμένο και χωρίς καθόλου παραίτηση αγώνα ζωής μέχρι και την τελευταία του στιγμή!

.. Επέλεξα να δώσω την μάχη μου, επέλεξα να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου και να νιώσω τιμή
που είμαι κομμάτι του όλου. Επέλεξα να βοηθάω και να μην ζητάω αντάλλαγμα απ' όσους το έχουν
τόσο ανάγκη, όσο το είχα και εξακολουθώ να έχω κι εγώ..

..Παιδί μου, ακόμα κι όταν έρθει η μέρα, που δεν θα με βλέπεις δίπλα σου, εσύ θα γνωρίζεις ότι είμαι
πάντα κοντά σου. Αν κάποια στιγμή λιποψυχήσεις, διάβασε αυτές τις γραμμές, κοίταξε ψηλά και συνδέσου
ξανά με τον Θεό. Είσαι δικό Του παιδί κι αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ!

[Joann]

Τι είναι η ευτυχία; Πώς ορίζεται;
Και πώς μετριέται η ευτυχία;
Το έτσι κι αλλιώς δύσκολο ερώτημα,
αν συνδυαστεί με την ουδόλως ανακουφιστική προσέγγιση
πως «τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία»,
περιπλέκεται ακόμα περισσότερο.
Επιπλέον, στην εποχή που βιώνουμε,
όσοι «κλέβουν το ψωμί από το τραπέζι»
δεν το 'χουν σε τίποτα να νουθετούν τους νηστικούς
ισχυριζόμενοι ότι το «ευτυχές μέλλον»
περνάει μέσα από το κόψιμο του μισθού.
Ότι κόβοντάς τους το μισό μισθό,
πασχίζουν -πέραν της «σωτηρίας» της πατρίδας-
να τους διασώσουν και... τον εσωτερικό τους κόσμο,
καθότι «τα λεφτά χαλάνε τον άνθρωπο».
Όπως και να 'χει, είτε στην προτεσταντική του εκδοχή,
είτε στην καθ' ημάς «ελληνοχριστιανική» του απόδοση,
το καθεστώς της εκμετάλλευσης έχει φροντίσει
ώστε ο οδοιπόρος στην αναζήτηση της ευτυχίας
κάποια στιγμή να διασταυρωθεί με την ευαγγελική επισήμανση:
«Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος».
Από την άλλη, όμως, όποιος νομίζει
ότι με παρηγορητικές φαντασιώσεις
θα παρακάμψει το «άλυτο μυστήριο» των εγκόσμιων,
ας είναι εκείνος που θα αναλάβει να απαντήσει στον Ρίτσο:
«Ποιος ο πλούτος των άστρων όταν λείπει το ψωμί απ'το τραπέζι;»

Νίκου Μπογιόπουλου
"Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"
εκδ. Λιβάνη

[μαρκελα]

Tώρα είμαι έτοιμη για τα πάντα. Είμαι έτοιμη
γιατί γίναμε μια αγκαλιά. Ό,τι μπόρεσα εγώ
μπορείς να το κάνεις και εσύ, εύκολα. Τον τρόπο
που ξόρκισα τους δικούς μου δαίμονες έπρεπε
να τον διαδώσω. Το κατάλαβα όταν σύρθηκα στον
πάτο. Όσο κατρακυλούσα, τα συμπτώματα γινόντουσαν
πιο έντονα: θλίψη, ενοχές, απαξία, βουλιμικές κρίσεις,
άσχημος ύπνος, αδυναμία συγκέντρωσης, φόβος,
πανικός, δυσκολία αναπνοής, ημικρανίες και...
και το κυρίαρχο, αδυσώπητο πρόβλημα ότι
ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ δεν υπήρξα "αρκετή" για κανέναν.
Υπήρξα ενοχικό παιδί, δυστυχισμένη έφηβη, ενοχική
μάνα, ανασφαλής γυναίκα, υπερσυγκεντρωτική,
έτοιμο θύμα για τον επόμενο "κακοποιητή".
Έριχνα ματιές στον καθρέφτη και απένταντί μου έβλεπα
έναν πεζοναύτη που ζητούσε προκλητικά
να περάσουμε σε αναμέτρηση. Είναι πολύ δύσκολο
όταν φοράς αρβύλες να περπατήσεις με γόβες!
Ο φόβος της διαχείρισης του σήμερα, πιο ανελέητος
με γαλακτερό τζάμι ιατρείου. Στην αίθουσα αναμονής
με περίμενε ένα φυτό χτυπημένο από κατάθλιψη...
Η πόρτα κάποια στιγμή άνοιξε και...
Ελάτε μαζί μου σε μια υπέροχη εμπειρία
που με οδήγησε στην απελευθέρωση!

ΝΑΝΑ ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗ
εγώ και ο ψυχίατρος

εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

[nflu]

-στάληθεια ειπε ο γατος,δε μπορω να πω οτι μ'ενδιαφερει και πολυ.
-δεν εχεις δικιο, ειπε το ποντικι.ειμαι ακομα νεος και μεχρι την τελευταια στιγμη ημουνα καλοθρεμμενος.
-μα κι εγω ειμαι καλοθρεμμενος ,ειπε ο γατος,και δεν εχω καμμια ορεξη ν'αυτοκτονησω,καταλαβαινει ς λοιπον γιατι ολα αυτα δε μου φαινονται και πολυ φυσιολογικα.
-ειναι που δεν τον ειδες,ειπε το ποντικι.
-Τι κανει δηλαδη;ρωτησε ο γατος.
Δεν ειχε και πολυ κεφι να μαθει.εκανε ζεστη κι οι τριχες του τον γαργαλουσαν.
-στεκεται στην οχθη,ειπε το ποντικι,περιμενει,κι οταν ερχεται η ωρα παει στην σανιδα και σταματαει στην μεση.Κατι βλεπει.
-Δε μπορει να βλεπει και πολλα πραγματα,ειπε ο γατος,κανα νουφαρο ισως.
-Ναι,ειπε το ποντικι,περιμενει ν'ανεβει για να το σκοτωσει.
-Αυτο ειναι ηλιθιο,ειπε ογατος.δεν παρουσιαζει κανενα ενδιαφερον.
-Οταν η ωρα περασει,συνεχισε το ποντικι,γυριζει στην οχθη και κοιταζει τη φωτογραφια.
-δεν τρωει ποτε;ρωτησε ο γατος.
-Οχι ,ειπε το ποντικι,κι εχει αδυνατισει πολυ,κι εγω αυτο δε μπορω να το υποφερω.Μια απ'αυτες τις μερες,θα σκονταψει καθως θα περπαταει στην σανιδα.
-Κι εσενα τι σε νοιαζει;ρωτησε ογατος.Ειναι δυστυχισμενος δηλαδη;
-Δεν ειναι δυστυχισμενος,ειπε το ποντικι,εχει καημο.Γι αυτο δεν μπορω να το υποφερω.Κι αλλωστε θα πεσει στο νερο ,σκυβει πολυ.
-Λοιπον ,ειπε ο γατος,αφου ειναι ετσι θα σου κανω τη χαρη,αλλα δεν ξερω γιατι λεω <<αφου ειναι ετσι>>αφου δεν καταλαβαινω τιποτα.
-Εισαι πολυ καλος,ειπε το ποντικι.
-Βαλε το κεφαλι σου μεσα στο στομα μου,ειπε ο γατος,και περιμενε.
-κανει πολλη ωρα;ρωτησε το ποντικι.-μεχρι να μου πατησει καποιος την ουρα,ειπε ο γατος.Μου χρειαζεται ενα γρηγορο αντανακλαστικο.αλλα θα την αφησω να περισσευει μη φοβασαι.

Το ποντικι ανοιξε τα σαγονια του γατου κι εχωσε το κεφαλι του αναμεσα στα σουβλερα του δοντια.το τραβηξε παλι αμεσως εξω
-δε μου λες ,ειπε,σκυλοψαρο εφαγες για πρωινο σημερα;
-ακουσε να δεις ειπε ο γατος ,αν δε σάρεσει τη βολτα σου.Εγω αυτες τις ιστοριες τις σιχαινομαι.να πας να λυσεις μονος σου το προβλημα σου.
Φαινοταν θυμωμενος.
_Μην εκνευριζεσαι ειπε το ποντικι.
Εκλεισε τα μαυρα ματακια του και ξαναβαλε το κεφαλι του στην θεση που επρεπε.Ο γατος ακουμπησε με προσοχη τους ακονισμενους του κυνοδοντες στο μαλακο γκριζο λαιμο.Τα γκριζα μουστακια του ποντικου μπλεκονταν με τα δικα του.Ξεδιπλωσε την φουντωτη ουρα του και την αφησε να σερνεται στο πεζοδρομιο.
Εντεκα τυφλα κοριτσακια απο το ορφανοτροφειο του Ιουλιου του Αποστολικου,ερχονταν τραγουδωντας προς το μερος τους.


Μπορις Βιαν-ο αφρος των ημερων.

[ALIA]

Το βιβλιο του ψυχιατρου Δημητρη Σουρα "Φοβοφοβιες"!

"Με νοιάζει το τώρα, αυτή η σημαντική στιγμή. Θέλω να βρω την δύναμη και να ανοίξω την πόρτα μόνος μου χωρίς κανέναν από πίσω μου, να περάσω απέναντι χωρίς καμιά ανθρώπινη παρουσία, ούτε καν το βλέμμα των δικών μου από την πιο μικρή σχισμή.(...)
Χαμογελάω, σηκώνω τα χέρια και το κεφάλι, προτάσσω το στήθος μου, στηρίζω τα πόδια μου και μ' ένα ακατανόητο ουρλιαχτό περνάω απέναντι στο δρόμο."

[μαρκελα]

Καθημερινά στη ζωή μας βρισκόμαστε «επί σκηνής χωρίς πρόβα» και παίζουμε, λίγο ή πολύ σημαντικές,
αλλά κάθε φορά μοναδικές και διαφορετικές, πράξεις, κάνοντας τις δικές μας επιλογές σχετικά με
το σενάριο και τους ρόλους μας. Κι εμείς, δυστυχώς, δεν έχουμε την «πολυτέλεια» των προκαθορισμένων ρόλων
και της πρόβας που έχουν οι ηθοποιοί. Συνεπώς, η μόνη προετοιμασία που μπορούμε να έχουμε είναι
να εφοδιαστούμε με έννοιες, αρχές, μεθόδους, ικανότητες και αξίες ώστε να κάνουμε σωστές επιλογές
για να παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα για μας και γι’ αυτούς που αγαπάμε επί σκηνής χωρίς πρόβα.

Άλλωστε, η ανάπτυξη ενός τέτοιου υποβάθρου συμβάλλει στο μαθησιακό μας ταξίδι, στην ολοκλήρωση
και την ωριμότητά μας, που αποτελούν προϋποθέσεις για να καθορίσουμε εμείς το πεπρωμένο μας, να
μην αφεθούμε στο μοιραίο, να πραγματώσουμε τις δυνατότητές μας και να ζήσουμε όσο γίνεται τη ζωή
που εμείς θέλουμε σ’ έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες, περιορισμούς και επιβολές...

ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΑ

Δημήτρης Μπουραντάς (συγγραφέας του μπεστ σέλερ "Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη")
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

[nflu]

τις μερες που ακολουθησαν αν αφαιρεσεις την αδυναμη οργη που κοχλαζε μεσα σε ολες τις καρδιες ,το κυριαρχο συναισθημα ηταν ο φοβος.σκεπαζε την πολιτεια οπως εκεινα τα χοντρα πουπουλενια χωριατικα παπλωματα που απο κατω τους βλεπει κανεις εφιαλτικα ονειρα.
Ο φοβος ειχε τρυπωσει κατω απο το πετσι,κοντα στην καρδια,και τον ενιωθε ο καθενας οταν κοιμοτανε,οταν αγκαλιαζε μια γυναικα,οταν κρατουσε ενα παιδι στα χερια του.
Ο φοβος ανεβαινε απο τα μεγαφωνα στις γωνιες των δρομων κι απο τις στηλες των εφημεριδων.
-Τι σκεφτεσαι;τον ρωτουσε η Εσθηρ οταν τον επιανε να ναι σε σκυθρωπους στοχασμους,με το μετωπο σκαμενο απο τις ρυτιδες.Καμια φορα ηταν τοσο αφηρημενος που μεσα στις καταθλιπτικες του σκεψεις ακουγε την φωνη της κοπελας σαν να 'ρχοταν απο πολυ μακρια.
περνουσε στο προσωπο του το χερι του και προσπαθουσε να σκαρωσει ενα ωχρο χαμογελο.
-Κουταμαρες.Τριχες...τιποτα το ιδιαιτερο.
Μα ενιωθε πως δεν την ειχε ξεγελασει.Την επαιρνε στην αγκαλια του και της εκλεινε τα ματια με τα χειλια του,υστερα εχωνε το μουτρο του στα μαλλια της κι ευρισκε ενα καταφυγιο σε εκεινα τα γλυκα αρωματισμενα σκοταδια,μακρια απο τις σκεψεις που χαραζονταν μεσα του.

Αν ηξερες,ελεγε μονος του,αν προαισθανοσουν καν.

Ρωμαιος,Ιουλιετα και τα σκοταδια-Γιαν Οτσενασεκ.

[Gypsy Cello]

ΚΛΕΨΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ...ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ


Ο τίτλος τα λέει όλα, δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Γλαφυρό και ξεκαρδιστικό. :D

[Frini]

"O kοσμος, δεν είναι ατελής, ούτε να τον αντιλαμβανόμαστε σαν ένα μακρύ δρόμο προς την τελειότητα.Όχι, είναι κάθε στιγμή τέλειος, κάθε αμαρτία φέρνει μέσα της τη χάρη, όλα τα μικρά παιδιά έχουν μέσα τους το γέρο, όλα τα βρέφη το θάνατο, όλοι οι ετοιμοθάνατοι την αιώνια ζωή.
Γι αυτό ότι υπάρχει μου φαίνεται καλο, ο θανατος μου φαίνεται σαν ζωη, η αμαρτία σαν αγιότητα, η εξυπνάδα σαν ανοησία, όλα έτσι πρέπει να είναι, όλα χρειάζονται μόνο τη συγκατάθεσή μου, την προθυμία μου μόνο, την γεμάτη αγάπη κατανόηση μου, έτσι είναι καλά για μένα, μπορούν μόνο να με στηρίξουν, δεν μπορούν να με βλάψουν..."
ΣΙΝΤΑΡΤΑ ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ