Προτείνετε βιβλία γράφοντας ένα απόσπασμα

[rex]

Στη θετική πλευρά είσαι "ερωτευμένος" με το σύντροφό σου. Αυτό, στην αρχή, είναι μια κατάσταση που σου προσφέρει βαθιά ικανοποίηση. Νιώθεις έντονα ζωντανός. Η ύπαρξή σου έχει ξαφνικά αποκτήσει νόημα, επειδή κάποιος σε χρειάζεται, σε θέλει και σε κανει να νιώθεις ξεχωριστός, και κάνεις κι εσύ το ίδιο για τον άλλον. Όταν είστε μαζί νιώθεις ολόκληρος. Αυτή η αίσθηση μπορεί να γίνει έντονη, ώστε ο υπόλοιπος κόσμος να ξεθωριάζει και να γίνεται ασήμαντος.
Ωστόσο, μπορεί επίσης να έχεις παρατηρήσει ότι υπάρχει σ' αυτή την ένταση μια ισχυρή αίσθηση ανάγκης και μια τάση να γαντζώνεσαι πάνω στον άλλον. Εθίζεσαι σ' αυτόν. Ενεργεί πάνω σου σαν ναρκωτικό. Είσαι "ανεβασμένος" όταν το ναρκωτικο είναι διαθέσιμο, αλλά ακόμα και η πιθανότητα ή η σκέψη ότι ο άλλος μπορεί να μην είναι πια δίπλα σου μπορεί να οδηγήσει σε ζήλια, κτητικότητα, σε προσπάθειες χειραγώγησης μέσα από συναισθηματικούς εκβιασμούς, σε κατηγορίες και μομφές - στο φόβο της απώλειας.
Αν ο άλλος άνθρωπος πράγματι σε εγκαταλείψει, αυτό μπορεί να σου προκαλέσει την πιο βαθιά εχθρότητα ή την πιο βαθιά θλίψη και απελπισία. Μέσα σε μια στιγμή, η τρυφερή αγάπη μπορεί να μετατραπεί σε άγρια επίθεση ή σε αβάσταχτο πόνο. Πού είναι η αγάπη τώρα; Μπορεί η αγάπη να μετατραπεί στο αντίθετό της μέσα σε μια στιγμή; Ήταν λοιπόν αγάπη ή μήπως ήταν απλώς ένα γάντζωμα και μια προσκόλληση, που στην ουσία είναι αποτέλεσμα εθισμού;

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ
Eckhart Tolle

[Joann]

"... Η θάλασσα που φωσφόριζε τέσσερις ώρες στον κόλπο του Άden... Aden. Ξεσχισμένοι βράχοι... fucken place...
Τίποτα δε φοβήθηκα τόσα χρόνια
που ταξιδεύω, όσο κείνο το βράχο,
που στις μαύρες καταραμένες ρίζες του παίζουν τα Κεφαλλονιτάκια κρυφτό.
Πού πήγες παιδί του Παρισιού
να ξεπλύνεις το κρίμα... Steamer Point.
Tο μουσείο με τις ζωντανές γοργόνες. "Αnd no water".
Και κείνο το ξεσχισμένο νησί στη μπούκα του πόρτου,
με το Λαζαρέττο. Τρεις ασβεστοχρισμένες καλαμένιες καλύβες.
Να μην το θυμάμαι...
.................................................. ..............................
Θέλω να ξαναδώ το Portsaid.
Το γραφείο του καναλιού, το μαγαζί του Simon Artz, τα δέντρα.
Να δω τα φορτηγά που γυρίζουν από το Νότο και φουντάρουν για λίγο.
Τους γυμνούς βορινούς ναύτες με τα πληγιασμένα κορμιά, ακουμπισμένους στα ρέλια...
Χαίρονται να γυρίζουν για μιαν ακόμη φορά... Θα τη σαλτάρω; Θα γυρίσω;......"

ΒΑΡΔΙΑ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

[kuxumuxu]

- "Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!"
- "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.
- "Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!"

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια μια ιστορία..."
Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:
Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών.
Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...
Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος.
Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.
Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.
Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.
Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.
Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;
Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων.
Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα.
Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος.
Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: "Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;"
Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση.
Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα

Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα - ευτυχώς για μένα - ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση.
Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.
Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι.
Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί.
Μα, παρόλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.
Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο...
...Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.
Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.
Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του.
Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση.
Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του...

"Έτσι είναι, Ντεμιάν. Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον τον ελέφαντα του τσίρκου.
Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.
Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ένα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και και δεν τα καταφέραμε.
Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα.
Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα:
"Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω."
Ο Χόρχε έκανε μια μεγάλη παύση. Ύστερα πλησίασε, κάθισε στο πάτωμα μπροστά μου και συνέχισε:
"Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι. Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός Ντεμιάν που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε.
Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!

Χόρχε Μπουκάι "Να σου πω μια Ιστορία"

[λιλιουμ]

"μαθαμε να κανουμε τα παντα για να αποφευγουμε την πραγματικη επαφη. Φευγουμε, ερχομαστε, ντυνομαστε, γδυνομαστε, σπουδαζουμε, παντρευομαστε και τελικα ποτε δεν πλησιαζουμε ο ενας τον αλλο. Ο καλυτερος τροπος για να αποφυγεις σημερα εναν ανθρωπο ειναι αν του πεις "σ' αγαπω". Θα αρχισει να αναρωτιεται, να αμφιβαλλει και ισως ενδομυχα να σε ειρωνευεται.
Προτιμουμε λοιπον να απασχολουμαστε με εκατονταδες βιβλια, εκατονταδες CD, εκατονταδες ταινιες. Οσο ομως καταπιεζουμε την αναγκη μας για επικοινωνια, οσο και αν αρρωσταινουμε τον εαυτο μας, την αγαπη δε μπορουμε να την ξεριζωσουμε. Το μονο που καταφερνουμε ειναι η απομακρυνση του ενος απο τον αλλο. Προτιμουμε να βλεπουμε και οχι να κανουμε.
Παρολα αυτα, η ζωη μας εδωσε μια τελευταια ευκαιρια να παρασυρθουμε στην ευτυχια, προκειμενου να νιωσουμε το αισθημα της αγαπης και να σωθουμε. Μας πεταξε το σωσιβιο του ερωτα, που ως ενστικτο κινητοποιειται σε χρονο ανυποπτο προκειμενου να μας αναγκασει σχεδον βιαια να παμε αντιθετα στις δυναμεις του Εγω δινοντας της αισθηση της ελαφροτητας που ισοδυναμει με το αισθημα της ελευθεριας.
Λενε οτι ο ερωτευμενος τυφλωνεται και μαγευεται, ομως στην ουσια, η αγαπη λυνει τα μαγια της καθημερινοτητας και μας λυτρωνει απο τον εγωισμο. Ειναι η μοναδικη φορα που ο ανθρωπος αισθανεται ολοκληρωμενος και γεματος. Για αυτο διατεινεται οτι βρηκε το αλλο του μισο."

Γιωργος Πασχαλιδης, Αποδεσμευση απο το Πεπρωμενο, Ανακαλυψη των τριων ανθρωπινων τυπων - Αποκωδικοποιηση του Χαρακτηρα και του Σωματος

[ΗΛΙΑΝΝΑ]

Λένα Μαντά Χωρίς χειροκτρότημα

Περιγραφή Η Ειρήνη πάντα πίστευε αυτό που έλεγε η γιαγιά της: «Το ουράνιο τόξο είναι η σκάλα που χρησιμοποιούν οι ψυχές για να φτάσουν στον ουρανό…» Έτρεχαν μαζί και αναζητούσαν την άκρη του, μικρό κορίτσι εκείνη στο χωριό της κοντά στα σύνορα. Όνειρό της να γίνει δασκάλα, αλλά η μοίρα είχε άλλα γραμμένα. Για να αποφύγει ένα γάμο που της κανονίζει ο πατέρας της, η Ειρήνη θα βρεθεί στην Αθήνα, και δίπλα στη θεία της, τη μεγάλη τραγουδίστρια Βένια, θα γνωρίσει την λάμψη της σόουμπιζ… αλλά και το σκοτάδι της. Ο έρωτάς της με τον Μάξιμο θα γίνει βορά στα θηρία των μέσων μαζικής ενημέρωσης κι εκείνη θα τραβήξει πάνω της όλα τα πυρά και όχι μόνο τα τηλεοπτικά… Ίσως ήρθε η στιγμή να τα αφήσει όλα πίσω. Αξίζει όμως μια ζωή χωρίς χειροκρότημα;

[tzina]

ΗΛΙΑΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ - Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ


Οι ήρωες καθημερινοί άνθρωποι που περιπλιανώνται ανάμεσα στους ονειροκόσμους και στην πραγματικότητα . Με βασικό τους όπλο το χιούμορ , συνειδητοποιούν τις ικανότητες που έχουν να ταξιδεύουν ανάμεσα στους κόσμους, θέλοντας να ξεφύγουν από την ανία και την αφάνεια , ψάχνοντας την Ουτοπία του Ονείρου.
Κοιμηθείτε και όταν ξυπνήσετε θα δείτε ότι όλα άλλαξαν στη λεωφόρο , γιατί ακόμη και το φεγγάρι δεν είναι πάντοτε το ίδιο.

[μαρκελα]

..Ένας λόγος που το θέατρο λατρεύτηκε από τα αρχαία χρόνια είναι και γιατί παρέχει πλήθος εκδοχών μάσκας για να φορέσουμε,
πλήθος ρόλων για να μιμηθούμε και να ντυθεί η γύμνια του ανασφαλούς Εγώ. Είναι γνωστό πως αρκετοί ηθοποιοί που αλωνίζουν
με άνεση στη σκηνή είναι προσωπικότητες εξαιρετικά ντροπαλές, αδέξιες και ανασφαλείς στην ζωή τους κάτω απ' την σκηνή,
έξω απ' το θέατρο.
Το τι ακριβώς τρομάζει ένας κρυμμένος εαυτός, είπαμε, ξεκινά από το πιο παιδιάστικο μέχρι το φόβο να μη γελοιοποιηθείς, να μη
φανείς κουτός, να μη φανείς αδύναμος και σε εκμεταλλευτούν, να μη φανείς φοβισμένος, να μη φανείς κατώτερος, να μη φανείς
φτωχός, να μη φανείς κενός, να μη φανείς άσχημος, να μη δείξεις την αλήθεια σου, γιατί οι άνθρωποι είναι σχεδόν πάντα πονηροί
και εκμεταλλευτές. Τους φοβάσαι γιατί φοβάσαι τη δειλία σου, τους υποψιάζεσαι γιατί αμφιβάλλεις για σένα. Το να είναι οι άλλοι
άθλιοι και άδικοι είναι η πιο ανεκτή εξήγηση που δίνεις στις φοβίες σου, στην αδυναμία σου και την αδράνειά σου.

" Μα πείτε μου, σας παρακαλώ, τί συμβαίνει; " ρώτησα σε μια συντροφιά τον εξαίρετο κύριο Στέλιο Ράμφο. " Πώς γίνεται άνθρωποι
που γράφουν θαυμάσια πράγματα, με θαυμάσιο ύφος, όταν τους γνωρίζεις να διαπιστώνεις πόσο ασυνεπείς είναι σε όσα γράφουν,
πόσο αντίθετα ζουν. Εγώ το θεωρώ ασυνέπεια, ίσως υποκρισία! Είναι αληθινός ο εαυτός τους που γράφει; Είναι δυνατόν;"
" Και βέβαια είναι αληθινός. Ίσως ο πιο αληθινός εαυτός τους μάλιστα, εκείνος που θα τους σώσει!" απάντησε χαμογελαστός.

Θα ξαναθυμηθώ εδώ την εκπληκτική φράση του ηγούμενου Βασίλειου Γοντικάκη από το Άγιο Όρος που λέει περίπου πως " για εκείνον
που δεν μπορεί να αγαπήσει, η αγάπη του άλλου είναι κόλαση ", και πως " κόλαση είναι η αγάπη του Θεού προς αυτόν που δεν αγαπά ".



Από το εξαιρετικό βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη " Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα "

[mstrouf]

Το κλεμμένο παιδί, Μυθιστόρημα, Κιθ Ντόναχιου

"Η σημασία τού να είσαι παιδί"
Παιδική ψυχολογία και προσαρμογή

To "Kλεμμένο παιδί" είναι ένα μαγευτικό μυθιστόρημα που διασχίζει τη φαντασία και την πραγματικότητα ακολουθώντας το μίτο της ίδιας της ζωής. Ένα διεθνές best seller που μεταφράστηκε σε 21 γλώσσες, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, και πρόκειται να μεταφερθεί και στον κινηματογράφο.
Ένα καλοκαιρινό βράδυ, ο μικρός Χένρι Ντέι το σκάει από το σπίτι του και κρύβεται σε ένα δέντρο. Εκεί τον αρπάζουν τα ξωτικά -μια φανταστική φυλή από άγρια παιδιά που ζουν στο σκοτάδι και στη μυστικότητα. Στη θέση του, τα ξωτικά αφήνουν ένα σωσία, ένα αγόρι που κλέβει τη ζωή του Χένρι στον κόσμο. Έτσι κι δυο τους βρίσκονται να αναζητούν αυτό που υπήρξαν κάποτε, πριν αλλάξουν θέσεις.
Το "Κλεμμένο παιδί" είναι μια κλασική ιστορία για τη χαμένη παιδική ηλικία και την αναζήτηση ταυτότητας. Συνδέοντας τη φαντασία με την πραγματικότητα, ο Κιθ Ντόναχιου δημιούργησε ένα παραμύθι για ενήλικες, ένα λογοτεχνικό μύθο με αξιοσημείωτο βάθος και χάρη.

[Joann]

Δεσποινίς Πελαγία

συγγραφέας
Γιάννης Ξανθούλης

Τα παράτησε όλα η Πελαγία από ανάγκη.
Μαθηματικά, έρωτες, κοριτσίστικες απλές φαντασιώσεις,
την πολυτέλεια να ονειρεύεται... Όλα.
Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια
να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της,
που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων.
Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη.
Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους
κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας,
κι ας είχαν μάνα καθ' όλα άξια.

Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς.
Δουλειά και μικρές ανάσες.
Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα.
Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρό.
Όταν πια η ζωή έδειχνε να 'χει πάρει τον δρόμο της
-μια ύποπτη ευθεία που γίνεται καθεστώς
μέσ' από την αποδοχή της ήττας και των συμβιβασμών-
συνέβη, σαν ακραίο καιρικό φαινόμενο,
κάτι τόσο απρόσμενο,
που ακύρωσε όλη της την πραγματικότητα.

http://www.perizitito.gr/images/T/b160326.jpg


Ο ίδιος ο Γιάννης Ξανθούλης επισημαίνει για το μυθιστόρημα:

…Η Δεσποινίς Πελαγία είναι μια γυναίκα αλεξικέραυνο τύψεων,
επιθυμιών, ελπίδας και ερωτικών διλημμάτων.
Πλησιάζει, βέβαια, τα εξήντα με ανάπηρο βήμα
και ίσως αυτό είναι
που την κάνει ανθεκτική στην απερχόμενη νεότητά της.
Δε το ξέρει όμως και το μαθαίνει βιαιότατα.
Έτσι σε λιγότερο διάστημα από ένα μήνα
θα ζήσει όσα ονειρεύτηκε στην ημερολογιακή της άνθιση
με όλους τους κινδύνους των γεγονότων που θα προκύψουν.
Θέλησα να γράψω μια ελεγεία στη μοναξιά,
όπως τη συναντάμε ή όπως την κουβαλάμε κυτταρικά μέσα μας.
Όχημά μου στο ταξίδι, η περιπέτεια της Πελαγίας
σε μια Αθήνα επίφοβη, σημερινή και μελαγχολικά εγωπαθή από άμυνα.
Η δεσποινίς Πελαγία μακριά από κάθε γνωστό «ευδαιμονικό σύμπαν»
θα γίνει αυτό που θα ήθελαν οι περισσότεροι κάτοικοι
της τωρινής αμήχανης Ελλάδας.
Κρατά όμως κλειστό το απαστράπτον μυστικό της
και ίσως την ελαφρότητα της τραγωδίας της.
Γι’ αυτό γελά και δεν ελπίζει σε τίποτα
σαν ηρωίδα εκτός συναγωνισμού…

.................................................. ...............................................

[Joann]

The Hound of the Baskervilles
του Sir Arthur Conan Doyle
(o συγγραφέας της σειράς Sherlock Holmes)

http://4.bp.blogspot.com/-kjnYM7gccV...1600/hound.jpg

Είμαι fan των βιβλίων του Sherlock Holmes κι έχω διαβάσει μερικά.
Αυτό το διάβασα σε 2 μέρες.
Κλασική νoυβέλα μυστηρίου.

Ένα φασματικό (όπως αποδεικνύεται τελικά) φονικό κυνηγόσκυλο,
δημιούργημα ενός από τους χαρακτήρες με το διεστραμμένο μυαλό,
και ως συνέπεια μια κατάρα αιώνων να στοιχειώνει την οικογένεια των Baskerville
μέχρι να εξιλεωθούν για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει ο πρόγονός τους.
Το τοπίο άγριο, ξερό και χειμωνιάτικο
στους βαλτότοπους του Dartmoor (νοτιοδυτική Αγγλία),
μυστηριώδες και επικίνδυνο,
και χαρακτήρες όλοι ύποπτοι για το φόνο
που το μυστήριό του ο Mr. Sherlock Holmes και ο βοηθός του ο Dr. John Watson
καλούνται να επιλύσουν.

[σακης]

Η καρδιά του σκότους Τζοτζεφ Κονραντ

Στο ταξίδι του μέχρι το έσχατο πλωτό σημείο του ποταμού Κογκό, ως κυβερνήτης του ατμόπλοιου κάποιας αποικιακής εμπορικής εταιρείας, ο Μάρλοου παρακολουθεί τον αδηφάγο και απάνθρωπο παραλογισμό που κρύβεται πίσω από το πρόσχημα του εκπολιτισμού των αγρίων. Παράλληλα, το ταξίδι αυτό είναι και μια όχι λιγότερο εφιαλτική περιήγηση στα σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης. Κι ακόμα, στο πρόσωπο του Κουρτς, ο Κόνραντ προδιαγράφει με μοναδική οξυδέρκεια, ως φυσιολογική απόρροια του δυτικού πολιτισμού, τον τύπο των χαρισματικών ηγετών που αιματοκύλισαν την Ευρώπη λίγα χρόνια αργότερα.

Η καρδιά του σκότους, γραμμένη το 1900, στην εποχή της συνέβαλε σημαντικά στο διεθνές κίνημα διαμαρτυρίας για τις καταχρήσεις των Βέλγων στο Κογκό, αργότερα έγινε κεντρικό σημείο αναφοράς στους Κούφιους ανθρώπους του Τ.Σ. Έλιοτ και τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως αφετηρία για την ταινία του Κόπολα «Αποκάλυψη τώρα».

[aposperittis]

Καλησπέρα στην υπέροχη παρέα σας!

Μόλις εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο Με όνομα "Το Ξύπνημα", λαμβάνοντας άριστες κριτικές από όλα τα δημοφιλή Blogs όπως Tromaktiko,innews κλπ.

Είναι ένα μυθιστόρημα φαντασίας -τρόμου το οποίο ευελπιστεί να ανοίξει μια νέα κατηγορία στον κόσμο της λογοτεχνίας μιας και έχει πάρα πολλά αντιθετικά στοιχεία. Από την μια έντονα συναισθήματα και από την άλλη σκοτεινές εικόνες. Περνάει αγάπη, τρόμο, φόβο και γενικά παίζει με τα συναισθήματα σου τόπο πολύ που χάνεσαι μέχρι το τέλος.

Θα ήταν χαρά μου αν μου λέγατε και εσείς την γνώμη σας!

Μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία με αριθμό ISBN 978-618-5015-58-9

Λίγα λόγια για εμένα και τα έργα μου θα βρείτε στο site μου esperospublish.ucoz.com

Ένα απόσπασμα:

Σαν να είχε βγει από το σώμα του ο Μάθιου είδε τον εαυτό του να περπατά μόνος του σ’ ένα τεράστιο λιβάδι όπου σε κάθε του βήμα το πόδι του βούλιαζε στο φρέσκο μαλακό χώμα. Γύρω του έβλεπε μόνο μαργαρίτες. Ένα κατακίτρινο ειδυλλιακό τοπίο που τον έκανε να νιώθει ότι ήταν και αυτός ένα κομμάτι από αυτό. Περπατούσε ξέγνοιαστος ανάμεσα τους χαϊδεύοντας απαλά με τα ακροδάχτυλα του τα λουλούδια. Όπως περπατούσε αμέριμνος είδε την Μαρή στην άλλη άκρη να του χαμογελά καθώς ένα πολύ ελαφρό αεράκι τής ανέμιζε τα κατάξανθα ανέμελα μαλλιά της. Ήταν υπέροχη, μαγευτική, σαν νεράιδα που είχε έρθει από έναν άλλο κόσμο. Έμοιαζε λες και οι μαργαρίτες τής είχαν πλέξει τα μαλλιά ενώ το ολοκάθαρα φωτεινό ολόλευκο πρόσωπό της είχε την γαλήνη που πάντα αναζητούσε.
Ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε και η γη άνοιξε διάπλατα χωρίζοντας το τοπίο σε δυο κομμάτια. Στην μία άκρη ήταν αυτός και στην άλλη η αγαπημένη του Μαρή η οποία άπλωσε το χέρι της σαν να ήθελε να τον αγγίξει. Με τον πόνο χαραγμένο στο πρόσωπο του ο Μάθιου άπλωσε και εκείνος το χέρι του αλλά ήταν τόσο μακριά από εκείνη. Με μια απότομη κίνηση η Μαρή εξαφανίστηκε, σαν κάτι να την τράβηξε πίσω βίαια.
Ο Μάθιου έμεινε τώρα μόνος του να κοιτάζει το απέραντο κενό. Οι μαργαρίτες πλέον γύρω του είχαν μαραθεί όλες. Εκτός από μία. Ένα μικρό κίτρινο λουλουδάκι παρέμενε όρθιο πηγαίνοντας κόντρα στον όλεθρο που επικρατούσε γύρω από αυτό. Έσκυψε και το έκλεισε προσεκτικά με τις παλάμες του σαν να ήθελε να το προστατέψει. Αμέσως μια σπίθα ελπίδας του ζέστανε την καρδιά. Ένιωσε ότι δεν είχαν χαθεί τα πάντα, ότι μπορούσε ακόμα να καταφέρει κάτι. Αρκεί να είχε πίστη στον ίδιο του τον εαυτό. Τίποτα δεν είχε χαθεί ακόμα.

[Άγνωστος]

^ Πήρες σβάρνα όλα τα φόρα για προώθηση. :)
Ωραίος, στηρίζουμε.

[aposperittis]

^ Πήρες σβάρνα όλα τα φόρα για προώθηση. :)
Ωραίος, στηρίζουμε.

Πράγματι!Γιατί ως άνεργος 2 χρόνια τώρα δεν μπορώ να πληρώσω προωθητικές ενέργειες των 450 ευρό! Οπότε το παλεύω μόνος μου και ότι καταφέρω. Είμαι της ιδέας άγνωστε μου φίλε ότι αν κάτι είναι να βρει τον δρόμο του θα το βρει ο κόσμος να χαλάσει!

[Άγνωστος]

Πράγματι!Γιατί ως άνεργος 2 χρόνια τώρα δεν μπορώ να πληρώσω προωθητικές ενέργειες των 450 ευρό! Οπότε το παλεύω μόνος μου και ότι καταφέρω. Είμαι της ιδέας άγνωστε μου φίλε ότι αν κάτι είναι να βρει τον δρόμο του θα το βρει ο κόσμος να χαλάσει!

Στο εύχομαι, πάντως για την ώρα υπάρχει και το sff.gr που ειδικεύεται σε τέτοιες ιστορίες, ίσως εκεί να εκτιμηθεί περισσότερο η προσπάθειά σου.