Προτείνετε βιβλία γράφοντας ένα απόσπασμα

[aposperittis]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!

Είμαι μέλος του sff και μάλιστα έχω λάβει συγκινητικές κριτικές από τους συνάδελφους εκεί! Αυτό μου έδωσε την ώθηση να το διαφημίσω παντού! Πρέπει ο κόσμος να το μάθει! Να μην χαντακωθεί!

Με άλλα λόγια να βρει τον δρόμο του...

[Άγνωστος]

Mακάρι να το καταφέρεις, καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις.

[Θεοφανία]

Ψυχική Μπουγάδα της Κατερίνας Τσεμπερλίδου.
Φίλη μου και πολύ καλή συγγραφέας.
Ένα υπέροχο βιβλίο για τα όσα περιττά πρέπει να πετάξουμε και να γίνουμε πραγματικα ευτυχισμένοι :)

[Joann]

Ψυχική Μπουγάδα της Κατερίνας Τσεμπερλίδου.
Φίλη μου και πολύ καλή συγγραφέας.
Ένα υπέροχο βιβλίο για τα όσα περιττά πρέπει να πετάξουμε και να γίνουμε πραγματικα ευτυχισμένοι :)

Eνδιαφέρον φαίνεται! Όποτε έχεις κέφι, παράθεσε ένα απόσπασμα. :-)

[Joann]

Καλησπέρα στην υπέροχη παρέα σας!

Μόλις εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο Με όνομα "Το Ξύπνημα", λαμβάνοντας άριστες κριτικές από όλα τα δημοφιλή Blogs όπως Tromaktiko,innews κλπ.

Είναι ένα μυθιστόρημα φαντασίας -τρόμου το οποίο ευελπιστεί να ανοίξει μια νέα κατηγορία στον κόσμο της λογοτεχνίας μιας και έχει πάρα πολλά αντιθετικά στοιχεία. Από την μια έντονα συναισθήματα και από την άλλη σκοτεινές εικόνες. Περνάει αγάπη, τρόμο, φόβο και γενικά παίζει με τα συναισθήματα σου τόπο πολύ που χάνεσαι μέχρι το τέλος.

Θα ήταν χαρά μου αν μου λέγατε και εσείς την γνώμη σας!

Μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία με αριθμό ISBN 978-618-5015-58-9

Λίγα λόγια για εμένα και τα έργα μου θα βρείτε στο site μου esperospublish.ucoz.com

Ένα απόσπασμα:

Σαν να είχε βγει από το σώμα του ο Μάθιου είδε τον εαυτό του να περπατά μόνος του σ’ ένα τεράστιο λιβάδι όπου σε κάθε του βήμα το πόδι του βούλιαζε στο φρέσκο μαλακό χώμα. Γύρω του έβλεπε μόνο μαργαρίτες. Ένα κατακίτρινο ειδυλλιακό τοπίο που τον έκανε να νιώθει ότι ήταν και αυτός ένα κομμάτι από αυτό. Περπατούσε ξέγνοιαστος ανάμεσα τους χαϊδεύοντας απαλά με τα ακροδάχτυλα του τα λουλούδια. Όπως περπατούσε αμέριμνος είδε την Μαρή στην άλλη άκρη να του χαμογελά καθώς ένα πολύ ελαφρό αεράκι τής ανέμιζε τα κατάξανθα ανέμελα μαλλιά της. Ήταν υπέροχη, μαγευτική, σαν νεράιδα που είχε έρθει από έναν άλλο κόσμο. Έμοιαζε λες και οι μαργαρίτες τής είχαν πλέξει τα μαλλιά ενώ το ολοκάθαρα φωτεινό ολόλευκο πρόσωπό της είχε την γαλήνη που πάντα αναζητούσε.
Ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε και η γη άνοιξε διάπλατα χωρίζοντας το τοπίο σε δυο κομμάτια. Στην μία άκρη ήταν αυτός και στην άλλη η αγαπημένη του Μαρή η οποία άπλωσε το χέρι της σαν να ήθελε να τον αγγίξει. Με τον πόνο χαραγμένο στο πρόσωπο του ο Μάθιου άπλωσε και εκείνος το χέρι του αλλά ήταν τόσο μακριά από εκείνη. Με μια απότομη κίνηση η Μαρή εξαφανίστηκε, σαν κάτι να την τράβηξε πίσω βίαια.
Ο Μάθιου έμεινε τώρα μόνος του να κοιτάζει το απέραντο κενό. Οι μαργαρίτες πλέον γύρω του είχαν μαραθεί όλες. Εκτός από μία. Ένα μικρό κίτρινο λουλουδάκι παρέμενε όρθιο πηγαίνοντας κόντρα στον όλεθρο που επικρατούσε γύρω από αυτό. Έσκυψε και το έκλεισε προσεκτικά με τις παλάμες του σαν να ήθελε να το προστατέψει. Αμέσως μια σπίθα ελπίδας του ζέστανε την καρδιά. Ένιωσε ότι δεν είχαν χαθεί τα πάντα, ότι μπορούσε ακόμα να καταφέρει κάτι. Αρκεί να είχε πίστη στον ίδιο του τον εαυτό. Τίποτα δεν είχε χαθεί ακόμα.

Στηρίζουμε aposperittis!
Ρομαντικό μου κάνει περισσότερο το βιβλίο σου παρά τρόμου.
"Twilight", make room!
Εύχομαι τα καλύτερα γενικότερα!

[Θεοφανία]

Eνδιαφέρον φαίνεται! Όποτε έχεις κέφι, παράθεσε ένα απόσπασμα. :-)

Ναι, είναι. Εγώ το διάβασα χτες και μου άρεσε πολύ. Όταν βρω χρονο θα γραψω ενα κομματι :)

[Κλειδί Σκέψης]

Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από φόβο μην πληγωθείς;
Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα!
Κι όταν τσακίζεσαι, να ‘χεις το θάρρος να λες: Με γεια μου, με χαρά μου!
Φτου κι από την αρχή τώρα… Όχι κακομοιριές και κλαψούρες.
Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζεις…

Όταν κυλιέσαι μαζί της…
Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα…
Κρατάς τις αναμνήσεις σου και προχώρα…
Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο…
Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης…

Το Χρώμα του Φεγγαριού Αλκυόνη Παπαδάκη

[ΣωτηρηςΚ]

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Γέροντα, όταν ο Προφήτης Δαβίδ έλεγε : «Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με», το ζητούσε;
- Ο Δαβίδ ζητούσε από τον Θεό να του δώση διοικητικό χάρισμα, επειδή είχε να κυβερνήση ανθρώπους. Αλλά και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται «πνεύμα ηγεμονικό», γιατί έχει να κυβερνήση τον εαυτό του ,για να μην τον κάνουν κουμάντο τα πάθη του.
- Γέροντα, τι είναι τα πάθη;
- Εγώ τα πάθη τα βλέπω σαν δυνάμεις της ψυχής. Ο Θεός δεν δίνει ελαττώματα αλλά δυνάμεις. Όταν όμως δεν αξιοποιούμε αυτές τις δυνάμεις για το καλό, έρχεται το ταγκαλάκι, τις εκμεταλλεύεται και γίνονται πάθη, και ύστερα γκρινιάζουμε και τα βάζουμε με τον Θεό. Ενώ, αν τις αξιοποιήσουμε στρέφοντάς τες εναντίον του κακού, μας βοηθούν στον πνευματικό αγώνα. Ο θυμός λ.χ. δείχνει ότι η ψυχή έχει ανδρισμό, ο οποίος βοηθάει στην πνευματική ζωή. Κάποιος που δεν είναι θυμώδης και δεν έχει ανδρισμό δεν μπορεί να βάλη εύκολα τον εαυτό του στην θέση του. Ο θυμώδης άνθρωπος ,αν αξιοποιήση στην πνευματική ζωή τη δύναμη που έχει , είναι σαν ένα γερό αυτοκίνητο που πιάνει την ευθεία και κανείς δεν το φθάνει. Αν όμως δεν την αξιοποιήση και αφήνη ανεξέλεγκτο τον εαυτό του, μοιάζει με αυτοκίνητο που τρέχει με υπερβολική ταχύτητα σε ανώμαλο δρόμο και κάθε τόσο εκτροχιάζεται.
Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίση τις δυνάμεις που έχει και να τις στρέψη στο καλό. Έτσι θα φθάση , με τη βοήθεια του Θεού, σε καλή πνευματική κατάσταση. Τον εγωισμό λ.χ. να τον στρέψη εναντίον του διαβόλου και να μην το βάζη κάτω, όταν πάη και τον πειράζη. Την τάση για φλυαρία να την αγιάση καλλιεργώντας την ευχή. Δεν είναι καλύτερα να μιλάη με τον Χριστό και να αγιάζεται παρά να φλυαρή και να αμαρτάνη; Ανάλογα δηλαδή με το πώς θα χρησιμοποιήση ο άνθρωπος τις δυνάμεις της ψυχής, μπορεί να γίνη καλός ή κακός.

[σακης]

Τα χρονικα του Αρη του μπραντμπερυ, τα σπαει

Και φυσικα ιστοριες τρομου, απο τον μετρ του ειδους Ποε.

Και μεσα μεσα κανα κομικ, να ερχεσαι στα ισια σου!.

[Joann]

Ποιανού Άρη; Του Άρη Βελουχιώτη; χαχ!
Το γκούγκλαρα, "Τα Δίδυμα Φεγγάρια του Άρη" (του πλανήτη) είναι.
Έχω διαβάσει το «Fahrenheit 451» του Ρέι Μπράντμπερι,
το έχω δώσει και θέμα σε εξετάσεις,
με τον Γκάι Μόν-ταγκ, ε; Τον πυροσβέστη που αντί να σβήνουν φωτιές,
με την πυροσβεστική, εκεί δούλευε, έκαιγαν βιβλία.
Έχει βγει και σε κόμικ και σε παλιά, αλλά πολύ καλή ταινία του Τριφό,
και σε video game, αλλά μ' αυτά είμαι άσχετη.

Kαλή παρουσίαση από κάτω:
"Το «Φαρενάιτ 451» μαζί με το «1984» του Τζορτζ Οργουελ
και τον «Θαυμαστό νέο κόσμο» του Αλντους Χάξλεϊ αποτελούν μιαν άτυπη τριλογία,
η οποία αναφέρεται στον ολοκληρωτισμό
ενός μέλλοντος ελεγχόμενου από τα τηλεοπτικά μέσα
και την κατασταλτική πολιτική στο όνομα του «κοινού καλού».
Στο «Φαρενάιτ 451» περιγράφεται μια κοινωνία
όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα,
η μνήμη και η γνώση αποτελούν έγκλημα
και η αποχαύνωση του μέσου πολίτη στην τηλεθέαση,
το υπέρτατο αγαθό.
Αντί των πυροσβεστών, υπάρχουν πυροδότες,
οι οποίοι έχουν ταχθεί να σώσουν την κοινωνία από «επικίνδυνα» βιβλία,
ρίχνοντάς τα στην πυρά.".


Πηγή
http://camerastyloonline.wordpress.c...kis-fantasias/


Στα ελληνικά
http://www.bibliopolio.gr/%CE%A6%CE%...1-p-90999.html

(εγώ το έχω αγοράσει από την "Πολιτεία", ελπίζω να μην το πάρουν για διαφήμιση,
αλλά έχει τις καλύτερες τιμές απ' όλους,
και στο φέρνουν και σπίτι χωρίς επιβάρυνση
αν βαριέσαι να κατέβεις Αθήνα.
Συν ωραίο περιβάλλον μέσα στο βιβλιοπωλείο
αν θέλεις να καθίσεις να διαβάσεις επί τόπου ψάχνοντας!).
Α! σου παραγγέλνουν κι απ' το Amazon χωρίς διαφορά στην τιμή.


Στ' αγγλικά τώρα, η αρχή του:
"It was a pleasure to burn. (ο τύπος είναι πλέον πυρομανής)
It was a special pleasure to see things eaten, to see things blackened and changed.
With the brass nozzle in his fists,
with this great python spitting its venomous kerosene upon the world..."


http://fc03.deviantart.net/fs71/f/20...sherDotCom.png

[σακης]

Xαχαχα.. μ αρεσε του Βελουχιωτη..χαχα..

Και γω δεν ξερω αν ειναι σωστο αλλα θα το ποσταρω..

http://www.biblionet.gr/book/169356

Επισης απο μπραντμπερυ το βιβλιο ''πεθανε ο σκυλος κατα τ αλλα ολα καλα''...διηγηματα..

Εχω διαβασει επισης το φαρεναιτ αλλα και το θαυμαστο κοσμο του Χαξλευ..καλα ειναι..

[σακης]

Τα διδυμα φεγγαρια του Αρη.. μηπως ειναι κανα διηγημα..?..δεν ξερω..μπορει να ειναι το ιδιο..



Y.γ. Ωραιο το λινκ που εβαλες για τον μπραντμπερυ, τωρα το ειδα..

Επισης αγορασα και το cd αφιερωμα για το '' The Martian Chronicles'' (τα χρονικα του Αρη)..μουσικα κοματια απο διαφορα προτζεκτ ηλεκτρονικης μουσικης..space ambient, downtempo, chill out..

http://www.psyshop.com/shop/CDs/trm/trm1cd005.html

Να φανταστεις κανω search στο ytube να ακουσω κανα τραγουδι..και δεν βρισκω..μαλλον δεν εχει ανεβασει κανεις ακομη...

[σακης]

σορρυ για το σπαμ αλλα μολις βρηκα ενα..αφου εβαλα ενα σωρο στοιχεια στη μηχανη αναζητησης...

http://www.youtube.com/watch?v=ExYFcN97pcU

[μαρκελα]

Επίκαιρο, όσο ποτέ το βιβλίο, γιατί εκτός των άλλων.. είναι και κατά του ρατσισμού

" Η άλωση της Κωνστάντιας " του Γιάννη Μακριδάκη

«..η Κωσταντία κουνούσε το κεφάλι της σαν να 'χει απέναντί της έναν τρελό, δε σε το ΄πα εγώ ότι δεν είναι με τα καλά του, ότι τον αρέσουνε οι παλιατσαρίες,
τη διάκοψε απότομα, εκείνη τη μέρα μ΄έφερε κάτι αρχαία λυχνάρια θεοβρόμικα, και κάτι κουταλάκια που σιχαινόσουνα να τα διείς όχι να τα πιάσεις και είχε
την απαίτηση να τα χρηιμοποιώ κιόλας, παρ' τα ν' ανακατεύεις το τσάι σου να με σκέφτεσαι, με είπε ο αδικιωρισμένος, σιγά όμως μη τα κρατούσα, εγώ
στην κόρη μου τα 'δωσα, από δω μέσα να φύγουνε, σιγά μη βάλω μέσα στο σπίτι μου ό,τι άχρηστο πετάνε οι Τούρκοι, μα είμαστε με τα καλά μας, ας τα πάρει
η Άννα που πήρε και του λόγου του, και να τονε χαίρεται, σταμάτησε απότομα, κάπως τσαντισμένη.
Η Βαγγελία είχε ένα συγκαταβατικό χαμόγελο στο στόμα της, στέναξε σα να της έλεγε δίκιο έχεις καημένη, έμπλεξες, τί να κάνεις κι εσύ, δε φταίς, η κόρη σου
τα φταίει όλα, δεν άρθρωσε όμως λέξη, ξαναγύρισε στα χαρτιά και διάβασε παρακάτω, εκείνη τη μέρα ήτανε που σου πήρα δώρο τα κουταλάκια, Κωσταντία μου,
και το λυχναράκι..»(σελ. 72-73).


ΥΓ Πρόσφατα, έγινε μεταφορά του και στο θέατρο, ενώ 2 παραστάσεις δόθηκαν πριν λίγες μέρες, στις 8 & 9 Μαϊου, στο Ζωγράφειο Λύκειο της Κωνσταντινούπολης

[Συνήθεια]

...Σηκώθηκε και φόρεσε προσεκτικά το καπέλο του στο κεφάλι. Ύστερα στράφηκε στον Ζανότι χαμογελώντας αδιόρατα.- όχι δεν είσαι καταραμένος. Ο Ζανότι κούνησε το κεφάλι και τράβηξε μια ρουφηξιά από την πίπα του. Ο Διάβολος χώθηκε στον καπνό και χάθηκε .....
Μα τι είδους έρωτα αναζητάς λοιπόν;
είμαι στην σελίδα 258 , δεν έχω τελειώσει την ανάγνωση του έργου ο Ματίας και ο Διάβολος του Gerald Messadie