Δεν ξέρω πώς θα περάσει

[merit]

Γεια σας! Είμαι νέο μέλος στο φόρουμ και θα ήθελα να σας πω και εγώ το \"στόρυ\" μου...

Εδώ και κάμποσους μήνες πάσχω προφανώς από κάποιο είδος κατάθλιψης...το οποίο έχει να κάνει βασικά με την πλήρη απογοήτευση που νιώθω από τους γύρω μου...την σχεδόν πλήρη αδιαφορία για την ύπαρξή μου να το πω αλλιώς...
Το μεγαλύτερο χτύπημα από όλα ήταν η απώλεια(ως τα τώρα) της από το σχολείο κολλητής μου φίλης....έφταιγα, αλλά όχι και τόσο όσο ισχυρίζεται...ο τρόπος που με αντιμετωπίζει είναι πολύ σκληρός...Όσο για τους υπόλοιπους...νιώθω ότι κανείς δεν με θυμάται εκτός αν τον θυμηθώ εγώ...και πάλι δηλ...
Μία άλλη καλή μου φίλη(κάτι για το οποίο έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι) με την οποία αλληλοκαταλαβαινόμαστε για τα πάντα, δουλεύει ναι μεν πολύ και έχει ως εκ τούτου ελάχιστο χρόνο....της έχω πει σχεδόν 3 φορές τον τελευταίο μήνα να βγούμε και όλο δεν μπορεί...έχω να την δω σχεδόν 2 μήνες...
Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθώ να βγω μαζί της, γιατί θέλω να δω έναν δικό μου άνθρωπο να πω 5 κουβέντες...και ούτε αυτή δεν με θυμάται...Όσο για τους άλλους έεε ενταξει...μια από τα ίδια...
Η μόνη μου παρηγοριά είναι ο φίλος μου, τον οποίο υπεραγαπώ, αλλά δεν μπορώ να του εκφράσω το πόσο μονη νιώθω από πλευράς φιλίας με το ίδιο φύλο(γιατί ντρέπομαι και νιώθω ότι θα με λυπάται)...προσπαθώ να απαρνηθώ την έννοια της φιλίας μου μέσα μου σαν άμυνα...ασχέτως αν μέχρι πρότινος μου φαινόταν περίεργο να ακουω από άτομο να λέει ότι δεν πιστεύει στην φιλία....νιώθω ότι όλοι σχεδόν έχουν κάτι να κάνουν...έχουν παρέες κλπ...και εγώ χάνω τα καλύτερά μού χρόνια...
Με έχει πάρει πολύ από κάτω αυτή η κατάσταση...στον δικό μου ισχυρίζομαι ότι δεν θέλω να βγω...και καλά γιατί βαριέμαι...κοντεύω να σκάσω ψυχολογικά με αυτή την κατάσταση!Η σεξουαλική μου διάθεση έχει κάνει κατακόρυφη βουτιά στο κενό και η διάθεσή μου επίσης...πρόσφατα, κατάφερα να ξαναξεκινήσω γυμναστήριο...μήπως και νιώσω καλύτερα....αλλά η ευεξία που νιώθω κρατάει μόνο όσο κρατάει το γυμναστήριο.....όταν πάρω άλλη μία \"απόρριψη\" από κάποιον που δεν μπορεί να βγει μαζί μου, γιατί έχει κάτι άλλο να κάνει...αυτομάτως κλαίω ασταμάτητα κοκ.....

[merit]

Πείτε μια κουβέντα βρε παιδιά...
Ειλικρινά δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση.....

[keep_walking]

Οι παρεες που αναπτυσει καποιος στην ζωη του ειναι πολυ λεπτο ζητημα...καποια στιγμη θα βρεις την παρεα που σου ταιριαζει...ισως να δημιουργηθει στην δουλεια...στην σχολη που θα σπουδασεις παντως θα δημιουργηθει.
Το οτι νοιωθεις οτι κανεις δεν σε θυμαται αν δεν το θυμηθεις εσυ μπορει να οφειλετε και σε καταθλιψη...δεν ξερω...και εγω σκεφτομαι πολλες φορες ετσι και οι παρεες μου ειναι ελαχιστες...αλλα οι φιλοι που εχω μετα απο τοσα χρονια ζωης ειναι πραγματικα αψογοι...ανθρωποι στους οποιους μπορεις να στηριχτεις.

[merit]

έχω αποφοιτήσει από τη σχολή μου...αλλά με τους περισσότερους φίλους που έχω απο εκεί είμαστε ο ένας στην μία άκρη της Αθήνας και ο άλλος στην άλλη..

[keep_walking]

Ε τοτε δεν φταις εσυ...φταιει η αποσταση.Προσωπικα απο τους φιλους που εκανα στη σχολη δεν εχω κρατησει καμμια επαφη γιατι σπουδαζα στην επαρχια και μενω σε επαρχια.Οχι οτι δεν ηταν τοσο φιλοι μου αλλα βλεπεις υπαρχουν και οι τεχνικες δυσκολιες...ενα τηλεφωνημα αραια και που δεν αρκει για να συντηρησει την φλογα.
Δουλευεις? Ισως εκει μπορεις να αναπτυξεις τον κοινωνικο σου κυκλο.

[merit]

όχι ακόμα δε δουλεύω αγαπητέ keep_walking μου...
το θέμα είναι όμως τώρα τι μπορώ να κάνω να ξεφύγω από τον φαύλο κύκλο?
όσο πάει μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολο να ανακτήσω την αισιοδοξία μου και να βρω κουράγιο...

[keep_walking]

Ναι φανταζομαι εχεις πολυ χρονο στην διαθεση σου και δεν εχεις καποια φιλη να ανταλαξεις δυο κουβεντες...πιστευω οτι ειναι ως ενα σημειο φυσιολογικο να εχεις τις μαυρες σου...απο την αλλη δεν ξερω ποσο μαυρες ειναι ωστε να σου προτεινα πας σε εναν ψυχολογο...
Τι μπορεις να κανεις?
Καπου διαβαζα σχετικα οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να το κυνηγας δηλαδη τηλεφωνο σε φιλη και αν σε αποριψει...παλι τηλεφωνο και παλι και παλι...και οσο και αν νοιωθεις απογοητευμενη...και νοιωθεις οτι γινεσαι φορτικη μην τα παρατησεις...καταπολεμα την υπερηφανεια και ξαναπροσπαθησε.

[keep_walking]

Τι σημαινει το Merit? κατι μου θυμιζει

[merit]

merit:προσόν, πλεονέκτημα/αξία, αρετή, ικανότητα

δεν πιστεύω στους ψυχολόγους
αξίζει όμως να καταπολεμήσει κανείς την υπερηφάνεια του σε όλες τις περιπτώσεις?
αυτό που διάβασες σε τι ακριβώς εννοείς ότι αναφερόταν?

[keep_walking]

Στην καταπολεμηση του φαινομενου που περιγραφεις που δεν ειναι καθολου αγνωστο σε μενα το εψαχνα παλιοτερα...οταν ημουν μεγαλα διαστηματα της ζωης μου μονος μου χωρις καμμια παρεα...εκτος απο την οικογενεια μου.

[merit]

κ το εφήρμοσες δηλαδή αυτό που μου είπες κ δούλεψε σε σενα?

[keep_walking]

Το εφαρμοσα λιγο γιατι ειμαι πολυ υπερηφανος...δεν ξερω επιασα δουλεια...αλλαξα λιγο εγω...κυλισε το νερο στο αυλακι απο μονο του και δεν αισθανομαι πλεον μονος.
Θα σου εδινα λινκ στον συμβουλατορα...αλλα δεν θυμαμαι που το διαβασα στο Internet σε βιβλιο δεν ξερω και φυσικα μπορει να λεει και βλακειες αλλα εμενα μου φαινεται οτι σωστα τα λεει.

[merit]

θενκς για την συμβουλή πάντως...θα το δοκιμάσω κ γω να δω τα αποτελέσματα...

καμία άλλη καλή συμβουλή θυμάσαι?

[keep_walking]

Εμμμ οχι
Παντως ο τυπος το ανελυε ωραια τωρα που ερχεται στην μνημη μου...ελεγε διαφορα...νομιζεται οτι ειστε βαρετος και δεν σας θελουν για παρεα και κατι τετοια...μπορει να εχετε και δικιο αλλα αυτος δεν ειναι λογος να μη ζησετε και διαφορα αλλα που δεν εχω την ευφραδεια να τα περιγραψω...και τωρα που θυμαμαι καλυτερα νομιζω το διαβασα σε βιβλιο ενος α επιπεδου...μπορει και β:P

[Aphelia]

Μην ανησυχείς. Συμβαίνει σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Ειδικά στην Αθήνα είναι τόσο μεγάλες οι αποστάσεις που δυσκολευόμουνα όταν σπούδαζα να δω την κολλητή μου που έμενε σε άλλη περιοχή. Τελικά κανονίζαμε μία φορά την εβδομάδα να μείνει η μία στο σπίτι της άλλης.

Αλλά μην απογοητεύεσαι κιόλας. Περνάμε και κάποιες φάσεις της ζωής μας που τυχαίνουν αυτά. Εγώ ήμουν ευαίσθητη σε τέτοια θέματα και τώρα έχω φτάσει στο αντίθετο άκρο. Με το ζόρι θα πάρω τηλέφωνο τις φίλες μου. Με τη μία έχω να συναντηθώ μήνες γιατί έχει ανοίξει μαγαζί και η κοπέλα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Για να τη δω πρέπει να πάω στο μαγαζί της αλλά είναι πολύ μακριά για μένα, δεν είναι εύκολο. Η άλλη παντρεύτηκε, έχει κάνει παιδί και μένει σε άλλη πόλη. Και η τρίτη με παίρνει για να βγούμε αλλά για διάφορους λόγους δεν έχω την όρεξη που είχα πέρυσι (τουλάχιστον τη βλέπω αυτή που και που). Έχω άλλες ασχολίες που με κρατάνε σπίτι. Μπορώ να πω ότι με καλύπτει κιόλας αυτή τη στιγμή η σχέση μου στα ζητήματα κοινωνικότητας και δε νιώθω να μου λείπει κάτι για να το αναζητήσω. Είναι η φάση μου. Το καλοκαίρι ίσως μου γυρίσει διαφορετικά.
Αλλά ευτυχώς δεν έχω πια τις ανασφάλειες που είχα μικρότερη, του στυλ αν με θέλουν για παρέα και τέτοια. Ένιωθα χάλια με την παραμικρή απόρριψη, ενώ τώρα σκέφτομαι ότι, σιγά το πράγμα, έτυχε να μη μπορεί ο άλλος αλλά ξέρω ότι θέλει την παρέα μου.
Πρόσεξε μόνο μη σταματήσεις τις προσπάθειες και μείνεις μόνη σου με το παράπονο. Γνωρίζω μια κοπέλα που όλο παραπονιέται ότι δε τη σκέφτεται κανένας και δεν την παίρνουν τηλέφωνο, αλλά αυτή δε παίρνει ποτέ τηλέφωνο λες και περιμένει μόνο από τους άλλους να της δείξουν το ενδιαφέρον. Ε, μία, δύο, τρεις την έχω πάρει τηλέφωνο, αλλά βρε παιδί μου περιμένω να με πάρει και αυτή καμιά φορά για να συνεχίσω.