Άραγε πότε ηρεμούμε?

[thetis]

Καλησπέρα παιδιά,είμαι 27 χρονών και πριν 3,5 χρόνια έπαθα την πρώτη κρίση πανικού..Τα συμπτώματα γνωστά σε όλους,ζαλάδα,αίσθημα λιποθυμίας,δύσπνοια,ταχυκα ρδίες κτλπ.Παράλληλα φυσικά έπαθα και αγοραφοβία.Δεν μπορούσα να βγώ απο το σπίτι,ούτε για τσιγάρα μέχρι απένταντι χωρίς να ζαλίζομαι και να φοβάμαι.Έκανα ομοιοπαθητική και μετά συμπεριφοριστική γνωσιακή θεραπεία σε ψυχολόγο.Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ.Βγήκα απο το καβούκι μου και δειλά δειλά άρχισα να προσπαθώ.Τότε είχα στη σχολή μου άλλα 28 μαθήματα.Μετά απο 1,5 χρόνο προσπαθειών μου έμειναν 7 για το τέλος.Σε κάθε εξεταστική φοβόμουν,ζαλιζόμουν κτλπ αλλά έλεγα θα προσπαθήσω και σιγά σιγά καθόμουν όλο και περισσότερο μέσα στο αμφιθέατρο για να γράψω.Καταπολέμησα όλα τα συμπτώματα και το μόνο που μου έμεινε έιναι η ζαλάδα και ο φόβος μην λιποθυμήσω(βέβαια εδώ και 3,5 χρόνια που το παθα για πρώτη φορά δεν λιποθύμησα ποτέ μου).Το θέμα είναι πως αυτό με αγχώνει πολύ.Σήμερα ορκιζόταν ο αδερφός μου στη σχολή του,είχε καμιά 1000ρα κόσμο και προσπαθούσα να μένω μέσα συνέχεια και τα κατάφερνα παρά τους φόβους μου.Αυτό που θά θελα να σας ρωτήσω είναι αν φεύγει ποτέ αυτό το συναίσθημα..Αν σταματάς να φοβάσαι και πώς το κάνεις αυτό.Πρέπει αργότερα να βγώ στη δουλειά,τι θα γίνει?Θα έχω συνέχεια το άγχος της λιποθυμίας?Γιατί άραγε μου έχει κολλήσει τόσο πολύ ενώ ποτέ δεν το έπαθα?Δεν μπορώ να καταλάβω.

[μαρκελα]

Γειά σου thetis. Τί έμαθες με τη γνωσιακή; Εγώ τουλάχιστον αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω, είναι ότι το συναίσθημα είναι αποτέλεσμα της σκέψης. Όλα εξαρτώνται λοιπόν από το τι σκέψεις επιτρέπεις εσύ να κάνεις. Όσο για τους φόβους, κάπου το περιέγραψες και μόνος σου, ότι δηλ. αντιμετωπίζουμε τον φόβο μόνο όταν τον αντιμετωπίζουμε κατά μέτωπο.

[ioannis2]

Συμφωνώ με τη Μαρκέλα, το φόβο τον αντιμετωπίζουμε κατά μέτωπο και κάτι άλλο που και εγω έμαθα από τη γνωσιακή συμπεριφορική μέθοδο, επιδιώκουμε να εκτιθέμαστε σ΄αυτα που υποτίθεται μας φοβίζουν. Δύσκολο να γίνει άλμα, αλλά σταδιακα βημα βημα, ο φόβος φεύγει όταν αφού εκτεθούμε σ ΄αυτόν, διαψευσθεί και δούμε ότι τα πράγματα ήταν΄πολύ πιο ευκολα απ ότι φοβόμασταν πως θα ταν. Έτσι κάθε επόμενη φορά το βημα γινεται όλο και πιο εύκολα. Θέτις, ήδη τα πιο σημαντικα που σε βασάνιζαν τα ξεπέρασες και με επιτυχία. Σου απέμεινε ένα μικρό κουσούρι, τα δυσκολα εφυγαν, γιατί φοβάσαι? είσαι ήδη δυνατή, κι αυτο μέσα από τις ψυχικές δυνάμεις και αντοχες που απέκτησες ξεπερνώντας αυτα που σε βασανιζαν προηγουμένως αλλά φαινεται πως δεν το αναγνωρίζεις ακομα του εαυτού σου, άρα τις δυναμεις τις έχεις αρκεί να φυγει η απαισιοδοξια και να βγουν στην επιφανεια. Απ εκει αντλησε δυνάμεις. Ζαλάδα και φοβο λιποθυμίας ειχα και γω καποτε μετα από ενα περιστατικο όπου ετυχε να λιποθυμήσω. Μετα απ αυτο κι εγω φοβομουν αμα βρισκομουν σε δημοσια μερη ότι θα λιποθυμήσω. Όμως φαινόμουν δυνατός και αντιστεκομουν στη σκέψη που ηθελε να μου επιβαλει ότι μπορει να λιποθυμησω. Με τον καιρο η σκέψη ερχόταν όλο και σε μικρότερη ένταση και σχεδόν το ξεπερασα. Έχεις κάνει τη γνωσιακή συμπεριφορική μέθοδο και άρα ξερεις τους τροπους χειρισμού των διαστρεβλωμένων σκέψεων, εκει βρισκονται οι τροποι που θα οδηγησουν στη λυση του προβλήματος.

[thetis]

Συγνώμη που άργησα να σας γράψω αλλά έχω ξεκινήσει ήδη την εξεταστική.Εχω δώσει ήδη 2 μαθήματα και θέλω άλλα 5 για να τελειώσω την άλλη βδομάδα..Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας..Η αλήθεια είναι πως η γνωσιακή με έχει βοηθήσει πολύ να το ξεπεράσω,απλά κάποιες φορές(αρκετές) ζορίζομαι να μπώ στη διαδικασία να κάνω αυτό που πρέπει ή θέλω για το σκέφτομαι πολύ.Δηλαδή αν και ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν λιποθύμησα όσο και να ζαλιζόμουν κολλάει το μυαλό μου πως τώρα θα ναι η πρώτη φορά που θα μου συμβεί.Προσπαθώ βέβαια να το ξεπεράσω γιατί η ζωή πίσω δεν γυρνάει...Και στο τέλος το μόνο που θα θυμόμαστε θα ναι οι φοβίες που είχαμε.Και δεν θέλω να ζήσω έτσι.Αυτό πάντως που κατάλαβα και θα θελα να το πώ σε όλα τα μέλη είναι πως αν δεν προσπαθήσεις,αν δεν παλέψεις με αυτό δεν γίνεται τίποτα..Πρέπει να αντιμετωπιζουμε κάθε πρόκληση που έρχεται..Και ναι είναι απόλυτα τρομακτικό και τις περισσότερες φορές είμαστε σίγουροι πως θα αποτύχουμε αλλά τελικά δεν συμβαίνει αυτό και τα καταφέρνουμε!!

[Konstantinoss]

Φοβάσαι ΤΟΣΟ πολύ τη λιποθυμία, οκ.. σκέφτηκες ποτέ οτι κ στην έσχατη περίπτωση ( που δέν πρόκειται ) που όντως λιποθυμίσεις, νομίζεις θα πάθεις κάτι? Και τί έγινε, με μια μπατσούλα θα σε συνεφέρουν. Αυτό που φοβάσαι δεν είναι τόσο τρομερό...

[thetis]

Πολύ σωστό αυτό που λές..Αλλά δεν φοβάμαι τόσο το τι θα πάθω..Ψιλοσκασίλα μου για αυτό,αλλά νοιώθω πως θα ντραπώ και θα γίνω ρεζίλι..αυτό είναι όλο..Βεβαια αν εγώ εβλεπα ενα ανθρωπο να λιποθυμά δεν θα γελούσα και θα προσπαθούσα να βοηθήσω..Αλλά είναι μάλλον ο λάθος τρόπος που το αντιλαμβάνομαι..αλλά αυτό δεν είναι η φοβία?Ο λάθος τρόπος αντίληψης των πραγμάτων...

[μαρκελα]

Πολύ σωστό αυτό που λές..Αλλά δεν φοβάμαι τόσο το τι θα πάθω..Ψιλοσκασίλα μου για αυτό,αλλά νοιώθω πως θα ντραπώ και θα γίνω ρεζίλι..αυτό είναι όλο..Βεβαια αν εγώ εβλεπα ενα ανθρωπο να λιποθυμά δεν θα γελούσα και θα προσπαθούσα να βοηθήσω..Αλλά είναι μάλλον ο λάθος τρόπος που το αντιλαμβάνομαι..αλλά αυτό δεν είναι η φοβία?Ο λάθος τρόπος αντίληψης των πραγμάτων...

γειά σου thetis.. πράγματι η αντίληψη που έχουμε καθορίζει και τις συμπεριφορές μας γενικότερα.
Αν λοιπόν κάτι μας δυσκολεύει τότε αλλάζοντας τον τρόπο αντίληψης σιγά-σιγά τ' αντιμετωπίζουμε.
Η φοβία κι η ντροπή έχουν σαν αίτια τις ανασφάλειες. Ντρέπομαστε συνήθως γιατί φοβάμαστε την
απόρριψη. Αν για όλα όσα μας συμβαίνουν ψάχνουμε τις αιτίες δίνουμε λύσεις στις συγκρούσεις μας.

[1451]

Ηρεμώ μόνο όταν κοιμάμαι. Και ως γνωστόν, ο ύπνος είναι μια πρόγευση του θανάτου.

[μαρκελα]

Ηρεμώ μόνο όταν κοιμάμαι. Και ως γνωστόν, ο ύπνος είναι μια πρόγευση του θανάτου.

Ηρεμείς, με τον ύπνο αλλά μόνο προσωρινά, γιατί τ' άλυτα θέματά σου σε περιμένουν και μόλις ξυπνήσεις, ζητάνε πάλι απαντήσεις.
Είναι σαν να ξεφεύγεις, όμως για πόσο..

[ioannis2]

Ηρεμείς, με τον ύπνο αλλά μόνο προσωρινά, γιατί τ' άλυτα θέματά σου σε περιμένουν και μόλις ξυπνήσεις, ζητάνε πάλι απαντήσεις.
Είναι σαν να ξεφεύγεις, όμως για πόσο..

Συμφωνώ! Άμα πάρεις την απόφαση να τα δεις καταματα και να τα λύσεις μεταξύ άλλων θα αλλάξει και η γνωμη σου για τον υπνο. Αμα δεν το κανεις αυτο η αποψη σου για τον υπνο θα παραμεινει σταθερη μεχρι το βιολογικο θανατο.

[1451]

Υπάρχουν προβλήματα, η λύση των οποίων εξαρτάται από εμάς και άρα αξίζουν της προσοχής μας. Τα περισσότερα όμως προβλήματα είναι πέρα από τις δυνάμεις μας και επομένως είναι μάταιο να ανησυχούμε για αυτά.

[μαρκελα]

Υπάρχουν προβλήματα, η λύση των οποίων εξαρτάται από εμάς και άρα αξίζουν της προσοχής μας. Τα περισσότερα όμως προβλήματα είναι πέρα από τις δυνάμεις μας και επομένως είναι μάταιο να ανησυχούμε για αυτά.

..σόρυ κιόλας, αλλά έχω την αίσθηση ότι είσαι εκτός θέματος κι από
το προηγούμενο ποστ σου, που ωστόσο μαζί με τον Γιάννη σου δώσαμε απάντηση!

[1451]

...κατάλαβα, απόψεις που δεν βρίσκουν σύμφωνα παλαιότερα μέλη θεωρούνται εκτός θέματος.