Δεν ξερω καν γιατι χωρίσαμε....

[melina_]

τελικα ισχυει αυτο που λενε: "ο,τι κοροιδεύεις το λούζεσαι"....κάποτε όταν άκουγα ιστορίες ανθρώπων να μιλουν για γάμους ετών που τιναχτηκαν στον αερα μια ωραία πρωία ετσι ξαφνικα....ελεγα: "δεν υπαρχει ξαφνικα, απλα δεν ειχαν καταλαβει τα σημαδια". τωρα καταλαβα με το χειροτερο τροπο οτι μπορει να μην υπαρχουν σημαδια. απλα συμβαινει.

[anonymous_1]

anonymous_1 αυτου του ειδους η αποστασιοποιηση ειναι το καλυτερο και πιο προσιτο στην ψυχολογια μου αυτη τη στιγμη. τουλαχιστον να θεωρω αυτο που λες: οτι ολα διαδραματιζονται χωρις να εμπλεκομαι. ετσι κι αλλιως εξαντλησα ολα τα περιθωρια χειρισμου της καταστασης και δεν εβγαλα ακρη. ελπιζω ο χρονος να κανει και αυτη τη φορα τη δουλεια του και να μειωθει ο πονος γιατι τωρα ειναι πραγματικα ανυποφορος. εχω χασει την ηρεμια μου που τοσο πολυ κοπιασα να την ξαναβρω.

Ο χωρισμός είναι σαν την απώλεια από το θάνατο, ο άνθρωπος περνάει από πέντε ψυχλογικά στάδια 1) της άρνησης, 2) του θυμού, 3) της διαπραγμάτευσης, 4) της κατάθλιψης και 5) της αποδοχής. Ίσως έχεις περάσει από τα 4 πρώτα όταν φτάσεις στο πέμπτο στάδιο τότε θα φύγει η θλίψη σου.
Εύχομαι πάντως να μην πρόκειται για χωρισμό αλλά και σε περίπτωση επανασύνδεσης το ζητούμενο στάδιο τώρα είναι το στάδιο της αποδοχής της κατάστασης..

[μαρκελα]

τελικα ισχυει αυτο που λενε: "ο,τι κοροιδεύεις το λούζεσαι"....κάποτε όταν άκουγα ιστορίες ανθρώπων να μιλουν για γάμους ετών που τιναχτηκαν στον αερα μια ωραία πρωία ετσι ξαφνικα....ελεγα: "δεν υπαρχει ξαφνικα, απλα δεν ειχαν καταλαβει τα σημαδια". τωρα καταλαβα με το χειροτερο τροπο οτι μπορει να μην υπαρχουν σημαδια. απλα συμβαινει.

Ή Μελίνα μου μπορεί να υπάρχουν, απλά ή δεν τα βλέπουμε, γιατί έρωτας είναι η αιτία ή γιατί για να φανούν χρειάζεται να φτάσουμε πρώτα στα όρια αντοχής μας.

[melina_]

συμφωνω και με τους δυο σας.....απλα ειναι αφορητο να το περνας μια φορα. πόσο μάλλον να το περνας πολλοστή. εκεί αρχίζει το τέλμα. ειμαι ηδη 35 και δεν το λεω για λογους όπως "μου χτυπησε βιολογικο ρολόι κλπ" δεν ειχα ποτέ βιολογικό ρολόι τέτοιου τύπου. αλλά πόσες φορές μπορείς να ξανααγαπήσεις, να ξαναπιστέψεις, να ξαναεμπιστευτείς, να ξαναεπενδύσεις? μόνο που τα γράφω κουράζομαι. εχω αδειάσει πια. 4 μακροχρόνιες σχέσεις και οι 2 εξ αυτών διαλυμένες για πολύ ακραίους λόγους. στ' αλήθεια πιστευω πως εφτασα τα όριά μου.

[melina_]

και το χειροτερο το ακουσα πριν λιγο.....τον ακουσα να με ρωταει: "πιστευεις πως αν ραγισει το γυαλι ξανακολλάει?"
αυτο ΕΓΩ θα επρεπε να το ρωτησω, ναι με κεφαλαία ΕΓΩ.
εκεινος εφυγε, το δικο μου το γυαλι ραγισε, η δικη μου η καρδια σκοτωθηκε.

[μαρκελα]

και το χειροτερο το ακουσα πριν λιγο.....τον ακουσα να με ρωταει: "πιστευεις πως αν ραγισει το γυαλι ξανακολλάει?"
αυτο ΕΓΩ θα επρεπε να το ρωτησω, ναι με κεφαλαία ΕΓΩ.
εκεινος εφυγε, το δικο μου το γυαλι ραγισε, η δικη μου η καρδια σκοτωθηκε.

Μελίνα εσύ τί του απάντησες?
Στην θέση σου θα τούλεγα "μην μου λες τώρα αυτά που θάπρεπε να σου πω εγώ"
και επίσης "γιατί το κάνεις αυτό τώρα? σε τί βοηθάει?"
Πες του το γυαλί μπορεί να μην ξανακολλάει, αλλά η συσχέτιση κάπου άστοχη, γιατί άλλο πράμα το γυαλί κι άλλο η σχέση.
Με μια καλή προσπάθεια αν το θέλουν κι οι δυό μεριές οι σχέσεις επαναπροσδιορίζονται.
Ψάχνεται ο τύπος και το παίζει υπεράνω.

[melina_]

εγω μαρκελα μου του απαντησα με τα δικα του λογια τα οποια τα ελεγε μολις 3 εβδομαδες πριν (οταν ζητησε αρχικα λιγες μερες να μεινει μονος): "η αληθινη αγαπη αντεχει τα παντα, αν μαγαπας θα με περιμενεις λιγες μερες να χαλαρωσω ζηταω". αυτο του απαντησα. και οτι οι ανθρωποι δεν ειναι γυαλια. βρηκαμε τωρα να παιζουμε με τις λεξεις για να κρυψουμε την όποια παράνοιά μας! τρεμω ολοκληρη απτο σοκ και δεν εχω τροπο να συνελθω.

[melina_]

και επειδη βαρεθηκα το κρυφτουλι για να με αναζητησει, το κρυφτουλι του να κρυβω οσα νιωθω μη και ραγιζει ο ευθραυστος ψυχισμος του, του εστειλα γραπτως το εξης το οποιο και το πιστευω: "το γυαλι δεν ξανακολλαει το ιδιο. οι ανθρωποι σπανε και ξανακολλανε αρκει να το θελουν. και εμεις οι δυο, αναλογικα με αυτη την υπεροχη σχεση που ειχαμε, δεν αγωνιστηκαμε καθολου. ουτε καν της δωσαμε την ευκαιρια να ανασανει, να σωθει".

[julias]

και το χειροτερο το ακουσα πριν λιγο.....τον ακουσα να με ρωταει: "πιστευεις πως αν ραγισει το γυαλι ξανακολλάει?"
αυτο ΕΓΩ θα επρεπε να το ρωτησω, ναι με κεφαλαία ΕΓΩ.
εκεινος εφυγε, το δικο μου το γυαλι ραγισε, η δικη μου η καρδια σκοτωθηκε.

Μελινακι, παρακολουθω το θεμα σου και με εχουν καλυψει οι περισσοτεροι συνομιλητες, ειδκα η Remedy. Εγω θα ηθελα να σου πω να προσεξεις αυτο ακριβως που ειπες πριν. Ενω αυτος εφυγε, σου ζηταει και τα ρεστα. Τοση αλαζονεια! Η ωριμοτητα του χαρακτηρα και η συναισθηματικη αυταρκεια δεν ειναι θεμα αντρας-γυναικα, ειναι θεμα ανθρωπου. Οταν καποιος απαξιωνει με τετοιο τροπο το συναισθημα σου, η λυση ειναι η πληρη αποστασιοποιηση. Και να θυμασαι οτι δεν ειναι θεμα οτι δεν εχεις επιλογες, επειδη εχουν περασει τα χρονια, επιλογες υπαρχουν παντα, να ξερεις οτι η αγαπη σου και η τρυφεροτητα σου θα εκτιμηθουν καποια στιγμη απο καποιον που θα τα εχει πραγματικα αναγκη κα θα σου δωσει την συναισθηματικη σταθεροτητα που ζητας. Το τί θα κανεις οταν θα το μετανιωσει και θα σε ζηταει με τον τροπο που θες εσυ, ειναι δικο σου θεμα. Αυτη τη στιγμη ομως, μονο πονο σου προκαλει..

[melina_]

ειλικρινα julias μου, πιστεψε με, το εχω κανει πολλες φορες αυτο το: "η αγαπη και η τρυφεροτητα μου θα εκτιμηθουν". αυτος ο ανθρωπος μου εδινε καθημερινα ολη την αισθηση αναγνωρισης και σταθεροτητας που ζητουσα. εγω καταλαβα και το ζορι του και τη φρικη του δεδομενου οτι ταλαιπωρηθηκαμε αρκετα απτην αρχη της σχεσης μας, απο διαφορα προβληματα εξωγενη που δεν μας αφησαν να ανασανουμε, να περασουμε καλα για να στο δωσω να το καταλαβεις. απτη μια χαστούκα στην άλλη πηγαίναμε. αυτο που δεν χωραει στο κεφαλι μου, ειναι το πώς μπορει να δειχνει τοσο απολυτος, πώς ξαφνικα και απο το πουθενα (μη μου πειτε υπηρχαν δειγματα γιατι πραγματικα δεν υπηρχαν) αποφασισε οτι δεν αξιζουμε ουτε καν μια συζητηση ανθρωπινη. το επιχειρημα του? "ειδες να μπορουμε να συζητησουμε? εμεις παντα ημασταν σουπερ στην επικοινωνια και τωρα δεν μπορουμε να βγαλουμε ακρη".
και μεσα σ' όλα αυτα να ακουω οτι θελει και ερωτικες επαφες ανευ δεσμευσης μαζι μου! πώς να μη σκεφτω οτι ο ανθρωπος αυτός σαλτάρισε?

[julias]

ειλικρινα julias μου, πιστεψε με, το εχω κανει πολλες φορες αυτο το: "η αγαπη και η τρυφεροτητα μου θα εκτιμηθουν". αυτος ο ανθρωπος μου εδινε καθημερινα ολη την αισθηση αναγνωρισης και σταθεροτητας που ζητουσα. εγω καταλαβα και το ζορι του και τη φρικη του δεδομενου οτι ταλαιπωρηθηκαμε αρκετα απτην αρχη της σχεσης μας, απο διαφορα προβληματα εξωγενη που δεν μας αφησαν να ανασανουμε, να περασουμε καλα για να στο δωσω να το καταλαβεις. απτη μια χαστούκα στην άλλη πηγαίναμε. αυτο που δεν χωραει στο κεφαλι μου, ειναι το πώς μπορει να δειχνει τοσο απολυτος, πώς ξαφνικα και απο το πουθενα (μη μου πειτε υπηρχαν δειγματα γιατι πραγματικα δεν υπηρχαν) αποφασισε οτι δεν αξιζουμε ουτε καν μια συζητηση ανθρωπινη. το επιχειρημα του? "ειδες να μπορουμε να συζητησουμε? εμεις παντα ημασταν σουπερ στην επικοινωνια και τωρα δεν μπορουμε να βγαλουμε ακρη".
και μεσα σ' όλα αυτα να ακουω οτι θελει και ερωτικες επαφες δεσμευσης μαζι μου! πώς να μη σκεφτω οτι ο ανθρωπος αυτός σαλτάρισε?

Δεν σημαινει απαραιτητα οτι σαλταρισε, γιατι ποτε δεν ειμαστε στο μυαλο καποιου. Στη φαση αυτη μην προσπαθεις να εξηγησεις τα ανεξηγητα, γιατι μονο κακο στην ψυχη σου κανεις. Να κοιτας το αποτελεσμα στη φαση αυτη. Και το αποτελεσμα ειναι οτι ο ανθρωπος αυτος δεν θελει σχεση με τον τροπο που θες εσυ. Ποναει αλλα ειναι η αληθεια...Ξερεις τι πρεπει να κανεις..

[melina_]

ξερω τι πρεπει να κανω.....αλλα πώς θα το κανω οταν μολις 10 μερες πριν, και ενω ημασταν "σε αποσταση" κλαιγαμε αγκαλια για το ποσο αγαπιομαστε?
πώς θα το κανω οταν το μυαλο μου δεν βρισκει καμια λογικη σε όλα αυτα?
όταν με εχει σκοτώσει αυτή η μεταστροφή του- και το χειρότερο- όχι στα συναισθηματα του για μενα, αλλα στις απαιτησεις του?

[melina_]

δεν ηταν μια σχεση που απλα περνουσαμε καλα και διαλυθηκε πριν τη δεσμευση. ζουσαμε μαζι, το σπιτι μας ακομα εχει τα πραγματα μου, καναμε προσπαθειες για μια δευτερη ευκαιρια στο θεμα παιδιου....το νοεμβρη πηγαμε ταξιδι και καναμε ονειρα για τη μετακομιση μας στο αλλο σπιτι....

[julias]

δεν ηταν μια σχεση που απλα περνουσαμε καλα και διαλυθηκε πριν τη δεσμευση. ζουσαμε μαζι, το σπιτι μας ακομα εχει τα πραγματα μου, καναμε προσπαθειες για μια δευτερη ευκαιρια στο θεμα παιδιου....το νοεμβρη πηγαμε ταξιδι και καναμε ονειρα για τη μετακομιση μας στο αλλο σπιτι....

Μελινα μου, καταλαβαινω, δεν εχει σχεση ο χρονος που εισασταν μαζι, αλλα η ποιοτητα που λες οτι ειχατε. Οσο για τα σχεδια που κανατε, παρα πολλοι κανουν σχεδια και την επομενη μερα χωριζουν. Ποτε δεν ξερουμε στην πραγματικοτητα πώς σκεφτεται ο αλλος. Μην απελπιζεσαι, δεν εκανες κατι κακο. Ουτε σε βοηθαει να ψαχνεις αιτιες. Ο ανθρωπος εχει ξεκαθαρισει τη θεση του. Στη προκειμενη φαση θελετε διαφορετικα πραγματα. Αργοτερα σκεφτεσαι τί θα κανεις αν το μετανιωσει. Τωρα ομως, μαζεψε τα κομματια σου και φυγε...Να εισαι βεβαιη οτι αυτο που του εδωσες ηταν μοναδικο και αν δεν μπορει να το εκτιμησει πια, ειναι δικο του προβλημα. Το σιγουρο ειναι οτι δυσκολα θα το βρει αλλου γιατι δεν μπορουν ολοι οι ανθρωποι να δωσουν συναισθημα στον αλλον. Εσυ ομως θα δωσεις το συναισθημα σου σε καποιον, οσο δυσκολο και να φαινεται τωρα, που θα το εκτιμησει..
Αφησε το χρονο να δρασει. Θα κανεις το επομενο βημα, στην ωρα του..Αν καποτε ειναι να ειστε μαζι, θα ειστε, με τον τροπο ομως που αρμοζει σε ανθρωπους που αγαπανε και σεβονται ο ενας τον αλλον..

[μαρκελα]

και επειδη βαρεθηκα το κρυφτουλι για να με αναζητησει, το κρυφτουλι του να κρυβω οσα νιωθω μη και ραγιζει ο ευθραυστος ψυχισμος του, του εστειλα γραπτως το εξης το οποιο και το πιστευω: "το γυαλι δεν ξανακολλαει το ιδιο. οι ανθρωποι σπανε και ξανακολλανε αρκει να το θελουν. και εμεις οι δυο, αναλογικα με αυτη την υπεροχη σχεση που ειχαμε, δεν αγωνιστηκαμε καθολου. ουτε καν της δωσαμε την ευκαιρια να ανασανει, να σωθει".

Ναι Μελίνα μου ήταν δυνατό το μνμ σου και δείχνει ότι είσαι σε θέση χωρίς αρχαίο δράμα
να δεχτείς την όποιά του τραγική απόφαση και να πας παρακάτω την ζωή σου.
Είναι σκληρό πλήγμα γι' αυτόν και τον εγωισμό του, αλλά πιστεύω και για τον καθέναν,
όσο κι αν το παίζει άνετος, το ότι βρίσκεις την δυνάμη να τον ξεπερνάς, ότι γίνεσαι υπεράνω
κι ότι αφήνεις να εννοηθεί πως δεν θάσαι εκεί για μια ζωή να τον περιμένεις πότε θα γυρίσει κι αν..
Πιθανόν θα προτιμούσε τις κλάψες σου και γιατί τον απενοχοποιούν και γιατί του δείχνουν ότι
τον θες απεγνωσμένα και γιατί έτσι θα σ' έχει καβάτζα για τα δύσκολα.
Θα μπορούσες ακόμα να του πεις ότι " συμμερίζομαι την κατάσταση, αλλά θέλω κι εγώ λίγο
χρόνο για να σκεφτώ τί είναι το καλύτερο για την σχέση μας " κι ας τον να ψάχνεται.
Μ' άλλα λόγια περίπου αυτά που κάνει κι αυτός.
Όσο γι' αυτό που σούπε πως "οσες φορες πηγαμε να μιλησουμε τσακωθηκαμε,
δεν βγαινει ακρη" απάντησέ του ότι μέχρι και σε σύμβουλο σχέσεων θα ήσουν διατεθειμένη
να καταφύγετε, αν το ήθελε εννοείται, αρκεί να σωθεί η σχέση.
Απ' την μια πάντως, αναρωτιέμαι μ' αυτά και μ' αυτά μήπως ο τύπος σ' έχει κιόλας
αντικαταστήσει κι απ' την άλλη έχω την αίσθηση ότι το αφήνει ανοιχτό το "παραθυράκι"
για επανασύνδεση. Εδώ θάμαστε να τα λέμε.