Μια ιστορία και μια συμβουλή

[dreamer87]

Έχω τόσα πολλά να γράψω που αμφιβάλλω αν κάποιος θα κάτσει να τα διαβάσει.. το θέμα είναι όμως ότι θέλω να τα βγάλω από μέσα μου… όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει και ίσως να μου δώσει και μερικές συμβουλές που πραγματικά θα ήμουν ευγνώμων .’Ισως σε μερικούς αυτά που έχω να πω ακουστούν γελοία .. δεν ξέρω τι να πω… Ας αρχίσω λοιπόν…

Είχα μια σχέση 5 χρόνια η οποία έληξε το καλοκαίρι ( από μένα…όχι ότι έχει καποια σημασία) .. γενικά αυτή η σχέση πέρασε από πολλά κύματα και για τα 2 πρώτα χρόνια προσπαθούσα να την κρατήσω με νύχια και με δόντια καθώς ήμουν τρελά ερωτευμένος .. η κοπέλα βέβαια στην αρχή όχι κα τόσο και μου έκανε την ζωή κόλαση.. με χώριζε κάθε τρεις και λίγο για μαλακίες και τέτοια…οκ ήταν μικρη και άπειρη …αλλά όχι και έτσι…όσπου κουράστηκα… τέσπα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν απλά τα χρησιμοποιώ σαν μια εισαγωγή.. το ζουμί της υπόθεσης αυτής (όχι και μικρή βέβαια…5 χρόνια ήταν αυτά)είναι ότι από ένα σημείο και μετά αντιστράφηκαν οι ρόλοι ..κοινώς με κυνηγούσε και με παρακαλούσε εκείνη και όχι εγώ …μια αλλαγή επιτέλους..και αυτό χάρη σε μια κοπέλα που το καλοκαίρι του 07 μου άνοιξε τα μάτια ..μου έδειξε με λίγα λόγια ότι αξίζω περισσότερα απ ότι πίστευα…τέσπα η ιστορία συνεχίστηκε μέχρι αυτό το καλοκαίρι όπου χωρίσαμε γιατί απλά κουράστηκα να αντιμετωπίζω τα ίδια και τα ίδια συνεχώς … ήθελα για μια φορά να ζήσω για μένα… χωρίς γκρίνιες , χωρίς πίεση .. χωρίς τον συνεχή έλεγχο…σαν φυσιολογικος 24χρονος…
Πέρασα καλά το καλοκαιρι… παράπονο δεν έχω .. no sex αλλά έπαιξα αρκετά …γνώρισα και ειχα και τα τυχερά μου…και μετά ήρθε το χάος…

Αρκετό καιρό πριν χωρίσω …σε ένα on line game ( όπου βρήκα καταφύγιο για να κρυφτώ απ ότι με έκανε δυστυχισμένο …να ξεφύγω λίγο απ την πραγματικότητα).. γνώρισα ένα ζευγαράκι …μέσω κοινών γνωστών. Αφού χώρισα και αφού είχαμε γίνει πλέον φίλοι με τα παιδιά(ας τους πούμε Χριστίνα και Γιώργο) καθώς παίζαμε και μιλούσαμε κάθε μέρα στο skype , αποφασίζουμε τον Οκτώβρη μετά την εξεταστική να γνωριστούμε και από κοντά επιτέλους . Πάμε και πάλι στο ζουμί της υπόθεσης… η Χριστίνα την δαγκώνει μαζί μου και εγώ μαζι της… αργότερα βέβαια και θα καταλάβετε το γιατί . Δεν μπορούσε όμως να χωρίσει για λόγους που δεν έχει σημασία να αναφέρω, συν το ότι εγώ λογικά θα φύγω από Ελλάδα για μεταπτυχιακό. Καταλήξαμε να μιλάμε σχεδόν κάθε βράδυ (όταν δεν έμενε στον Γιώργο) στο τηλέφωνο μέχρι τις 5 το πρωί για τα πάντα …για όλα… Η Χριστίνα λοιπόν με όλα τα προβλήματα που κουβαλούσε και εκείνη ( πέθανε ο πατέρας της πριν 2 χρόνια και τέτοια)…ουσιαστικά εδώ είναι το ζουμί .. με πήρε απ τον πάτο που βρισκόμουν ψυχολογικά , καθώς ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που βρισκόμουν μόνος μου και ερωτικα αλλα και χωρίς φίλους οι οποίοι είχαν σκορπίσει από δω και από κει αναζητώντας και αυτοί ένα καλύτερο μέλλον, και με έκανε για πρώτη φορά να νιώσω μετά από πάρα πολύ καιρό ότι υπάρχει κάποιος εκει έξω που βλέπει όλα μου τα καλά στοιχεία και μου τα τονίζει κιόλας… δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάω.. ένα μοναδικό συναίσθημα.. (και γιαυτό την λατρεύω ακόμα). Μου έδωσε τα πάντα χωρίς να ζητήσει τίποτα πίσω , κάτι που μέχρι τώρα είχα συνηθίσει να το κάνω εγώ και όχι να μου το κάνουν… Έτσι λοιπόν την πάτησα … τεσπα … συνεχίζουμε….
Μετά τα χριστούγεννα και αφού επέστρεψα απ το μέρος μου…(δεν είμαι από Αθήνα), λόγω διαφόρων μαλακιών που παίχτηκαν , κοινώς μας ψιλοπήρε χαμπάρι ο άλλος ο οποίος είναι απ τους μεγαλύτερους μαλάκες που έχω γνωρίσει και γι αυτό δεν ένιοσα ποτε τύψεις για αυτό που έκανα, η επικοινωνία μας δυσκόλεψε. Έπιασε δουλειά και σε μια ταβέρνα, δουλεύει αρκετά βράδια την εβδομάδα και έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε … το θέμα είναι όμως ότι γενικά η επικοινωνία μας μειώνεται σταδιακά. Εδώ και μια εβδομάδα ούτ ένα τηλεφωνο…………. (εκείνη , εγώ δεν παίρνω έτσι και αλλιώς γιατί δεν ξέρω πότε είναι με τον άλλο)… τεσπα αυτό είναι κάτι που μεταβάλλεται , δεν στέκομαι εκεί …αλλού θέλω να καταλήξω και θα το κάνω χωρίς να σας κουράσω άλλο… θα προσπαθήσω δηλαδή..

Όντας ράκος ψυχολογικά εδώ και 2 μήνες με αυτην την ιστορία και με το βάρος του τελευταίου μαθήματος για το πτυχίο … προσπάθησα να μαζέψω τα κομμάτια μου…όπως και να χει το μάθημα περάστηκε ( στα 24 μου επιτέλους) και μια ανακούφιση μπορώ να πω ότι την είχα για λίγο καιρό Παρένθεση…το ξέρω ότι γράφω όπως να ναι αλλά έχω τόσα στο μυαλό μου που προσπαθώ να τα βάλω σε μια σειρά.

Anyway τελειώνω … Ένα πράγμα που με απασχολεί πολύ… Ό,τι έχω κάνει με όποιες και αν το χω κάνει ( και δεν είναι πολλές…5-6 να είναι οι ολοκληρωμένες σχέσεις …διαρκείας η όχι) έγινε επειδή έκαναν πάντα εκείνες την πρώτη κίνηση… με ελάχιστες εξαιρέσεις. (by the way με την Χριστίνα μόνο φάσεις έγιναν ..sex όχι …μην ρωτάτε μεγάλη ιστορία) Έχω το γνώθιν … με το να εχω μερικά κιλά παραπάνω (όχι κάτι το φοβερό όμως…) νοιώθω πολλές φορές ότι δεν ανταποκρίνομαι στον ανταγωνισμό …όχι ότι είμαι άσχημος αλλά έχω αυτό το θέμα που μου γαμάει την ψυχολογία …έτσι λοιπόν κωλώνω συνεχώς . Όποτε έβρισκα έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για μένα και να μου αρέσει και μένα ..έμενε το μυαλό μου εκεί.. Το ξέρω ότι έχω κάνει και εγώ πολλές μαλακίες και μερικά πράγματα που παθαίνω είναι ίσως κάτι σαν θεία δίκη ..αλλά ρε γμτ… είναι τόσο δύσκολο να βρεις έναν σωστό άνθρωπο πλέον ?? Και για να το θέσω πιο κατανοητά … ξέρω τον εαυτό μου ..έχω αυτό το πρόβλημα που προανέφερα το οποίο είναι πρόβλημα στην δική μου ψυχολογία και δεν είναι κάτι το τόσο σοβαρό…αλλά από κει και πέρα …όταν ένας άντρας έχει χιούμορ …είναι ας πουμε έξυπνος …και γενικά καλός άνθρωπος.. γιατί να δυσκολεύεται τόσο στο θέμα γυναίκα?? Να προσεγγίσει , να μιλήσει σε κάποια τελείως άγνωστη που μπορεί να του αρέσει?? Γιατί να φοβάται? Γιατί να φοβάμαι?? Όποτε μιλάω με κάποια που την βρίσκω ενδιαφέρουσα και μ αρέσει πάντα έχω την εντύπωση πως δεν ενδιαφέρεται εκείνη ούτε στο ελάχιστο ακόμα και αν αυτό δεν ισχύει όπως μερικές φορές κατάλαβα αργότερα… Δεν το χω το ‘’κυνήγι’’ όσο και αν μ αρέσει…είμαι ίσως ο χειρότερος στο σπορ :/ Έχω όρεξη να κάνω πολλά …αλλα την προσέγγιση και το πρώτο βήμα εκει παντα το χάνω …. Που κάνω λάθος …….????

Υ.Γ.: Ίσως κάποια πράγματα να ακούγονται ψωνίστικα στο τελευταίο μέρος αλλα δεν είναι …ίσα ίσα με τοσο χαμηλη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση …κάτι τέτοιο απλά δεν γίνεται….

-ήδη ένιωσα καλύτερα που έστω τα έγραψα …ευχαριστώ όσους τα διάβασαν κιόλας-

[Winston_man_2]

Ενταξει το οτι εχεις κιλα δεν ειναι τιποτα σπουδαιο - αλλαζει στο χερι σου ειναι. Φαντασου να ηθελες να γινεις πιο ψηλος ομως. Όσο και αν το ηθελες δεν θα παιρνες πιθαμη για πιθαμη. Αν μπορει να αλλαξει κατι και δεν το κανεις σημαινει δεν το θες αρκετα - ειλικρινα για χ λογους. Τα κιλα δεν ειναι προβλημα κατεμε. Κατσε μια βδομαδα νηστικος με χορτα μονο και θα γινεις μια χαρα. Ελπιζω να σε βοηθησα. Τωρα πες μου και μενα πως θα ψηλωσω? Δεν θελω πολυ καμια 30ρια ποντους.