Το θέμα της ημέρας

[μαρκελα]

Ποιος έκανε το παιδί μου ναζιστή εγκληματία;

Της Σοφία Λαμπίκη


Μεγαλώνεις το παιδί σου σαν να είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη.
Του λες να έχει χεσμένους τους υπόλοιπους και να κοιτά μόνο το τομάρι του και την πάρτη του.
Το μαθαίνεις ότι έχει ΠΑΝΤΑ δίκιο κι όλοι οι άλλοι άδικο επειδή είναι κακοί και ζηλόφθονοι.
Του λες από μικρό ότι αν τον πειράξουν στο σχολείο να ανταποδίδει στα ίσα.
Όταν βιαιοπραγεί και τιμωρείται απ το σχολειό καταφθάνεις ως τραμπούκος και απειλείς μπροστά στο παιδί σου δάσκαλους και καθηγητές.
Του παρέχεις τα πάντα, όλα τα υλικά αγαθά, κάνοντας το να νομίζει ότι είναι κεκτημένο του χωρίς κόπο ή έντιμο τρόπο κτήσης.
Όλα είναι δικά του και μπορεί να τα πάρει με όποιο τρόπο μπορεί, κυρίως με τη βία.
Του λες να είναι μάγκας και τσαμπουκάς.
Πληρώνεις το ρετάλι τον καθηγητή του για να του κάνει το 13 , 20 με ιδιαιτεράκια, διδάσκοντας το ότι η Μόρφωση κι η προσπάθεια δεν είναι τίποτα μπροστά στο χρήμα
Το αφήνεις ανεξέλεγκτο στις εξόδους του γιατί του έχεις εμπιστοσύνη (εσύ που δεν του έμαθες τίποτα)
Μπλέκει καμιά φορά κι άμα φτάσει στη Δικαιοσύνη, σαθρή και σάπια, το μαθαίνεις ότι υπάρχει ατιμωρησία πληρώνοντας, αφού πουλήσεις κάνα δυό κτηματάκια, έναν μεγαλοδικηγόρο λαμόγιο.
Δεν του βαζεις κανένα όριο αλλά και δεν το μαθαίνεις να ζει ανεξάρτητο και να επιβιώνει χωρίς εσένα.
Και μετά... κόβεται το χρήμα.
Το παιδί που μεγάλωσες έτσι, αναζητά όρια, προστασία και θέλει να εκδικηθεί γι αυτά που του έμαθες ΕΣΥ να θεωρεί δεδομένα ισοβίως και κεκτημένα του εκ γενετής και τα χάνει.
Τότε αναπόφευκτα θα μπει σε κάποια εγκληματική συμμορία.
Μετά σε παραστρατιωτική , παρακρατική.
Ναι, με προσπάθεια ζωής έκανες το παιδάκι σου ναζιστή και τραμπούκο.
Ίσως επειδή κι εσύ πάντα ήσουν φασίστας.
(χαρισμένο στους γονείς που ποτέ δεν φταίνε οι ίδιοι και το ίδιο έμαθαν και στα παιδιά τους)


υ.γ ..είναι δύσκολο να ρωτήσουμε τα παιδιά μας αν θα θέλανε να γεννηθούν, αλλά και να ζήσουν σ' αυτόν τον κόσμο που εμείς φτιάξαμε!

[Joann]

Οταν ο φασισμός επιβληθεί στις εργασιακές σχέσεις
περιττεύει (εκτός αν λόγοι ανωτέρας βίας το απαιτήσουν)
να επιβληθεί στις πολιτικές δομές και τους πολιτειακούς θεσμούς.

Πηγή
http://www.enikos.gr/stathis/75860,%...ias%C2%BB.html

[μαρκελα]

Αφιερωμένο στην alis και σε μας που συχνά συμβαίνει να λυγίζουμε, αλλά δεν το βάζουμε ποτέ κάτω..


Πολύχρωμη μπουγάδα






της Ελευθερίας Τελειώνη


Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και
την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις. Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν
το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι
τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,
ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς.
Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα,
στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=18178

υ.γ. 9 φορές θα πέσεις, αλλά 10 επιβάλλεται να ΣΗΚΩΘΕΙΣ!!!

[Frini]

Πολυ ομορφο μαρκέλα μου

[Frini]

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/...i.1933169.html

Χωρις λογια και σχόλια

[μαρκελα]

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/...i.1933169.html

Χωρις λογια και σχόλια

Τι να πει κανείς; Κι οι άμυνες πλέον εξαντλήθηκαν!!! ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!

[ALIA]

Αφιερωμένο στην alis και σε μας που συχνά συμβαίνει να λυγίζουμε, αλλά δεν το βάζουμε ποτέ κάτω..


Πολύχρωμη μπουγάδα






της Ελευθερίας Τελειώνη


Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και
την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις. Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν
το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι
τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,
ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς.
Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα,
στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=18178

υ.γ. 9 φορές θα πέσεις, αλλά 10 επιβάλλεται να ΣΗΚΩΘΕΙΣ!!!

Εξαιρετικο κι απο εξαιρετικη πηγη!!

[carry]

Ο συγγραφέας των ανακριβειών και εξορθολογιστής του συστήματος υγείας λοβέρδος ξαναχτύπησε:

Έδωσε την…βέρα της για να πληρώσει τα φάρμακα
από εδώ (κλίκ)

[μαρκελα]

Ο συγγραφέας των ανακριβειών και εξορθολογιστής του συστήματος υγείας λοβέρδος ξαναχτύπησε:

Έδωσε την…βέρα της για να πληρώσει τα φάρμακα
από εδώ (κλίκ)

Καλημέρα carry,
και που είσαι ακόμα.. ακούω καθημερινά να λένε! Άντε να δούμε τι άλλο θα τους δώσουμε..
δε φτάνει που μας μάθανε να ζούμε με φαρμάκια, τώρα δεν μας δίνουν ποιά και την δόση μας.. έτσι είναι.. ΕΞΟΝΤΩΣΗ!!!


Υ.Γ. Ερώτηξη: Τα Χαράτσια(δεη) αλήθεια τα πληρώνετε; Τί παίζει μ' αυτό το θέμα αν δεν;.. Μέχρι στιγμής πάντως, τάχω πληρώσει..

[carry]

Υ.Γ. Ερώτηξη: Τα Χαράτσια(δεη) αλήθεια τα πληρώνετε; Τί παίζει μ' αυτό το θέμα αν δεν;.. Μέχρι στιγμής πάντως, τάχω πληρώσει..

Την Καλημέρα μου σε όλους και σε εσένα Μαρκέλα !
Την εφορία μου πάντως ακόμη δέν την πλήρωσα, η πρώτη μου δόση είναι πλέον εκπρόθεσμη. Σκέφτηκα να μήν πάει χαμένη άμα βουλιάξει η φάρσα τους.
Άσε που πρέπει να μαζέψω λεφτά γιά εδώ:

[carry]

Το πάντα πολύτιμο UNFOLLOW έσκασε πάλι μύτη
Τυχεροί όσοι θα βρίσκονται κοντά και μπορέσουν να παρευρεθούν

[μαρκελα]

Την Καλημέρα μου σε όλους και σε εσένα Μαρκέλα !
Την εφορία μου πάντως ακόμη δέν την πλήρωσα, η πρώτη μου δόση είναι πλέον εκπρόθεσμη. Σκέφτηκα να μήν πάει χαμένη άμα βουλιάξει η φάρσα τους.
Άσε που πρέπει να μαζέψω λεφτά γιά εδώ:

χαχα μέχρι να σου κλείσει r/v η χαζογκόμενα ρε carry εσύ θα δεις πάλι τα ραδίκια ανάποδα!

[μαρκελα]

Το πάντα πολύτιμο UNFOLLOW έσκασε πάλι μύτη
Τυχεροί όσοι θα βρίσκονται κοντά και μπορέσουν να παρευρεθούν

Πράγματι, πρόκειται γι' αξιόλογη συζήτηση, που αξίζει κανείς να την παρακολουθήσει!

[carry]

Γιώργος Νταλάρας: Αισθάνομαι ενοχές για τα λεφτά που κέρδισα
από εδώ (κλίκ)

...και η υπέροχη απάντηση του ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΑΚΑ:

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ
Αγαπητέ κύριε Νταλάρα όλοι γνωρίζουν πως οι ενοχές ειναι το βασικο ψυχολογικό υπόβαθρο κάθε μεγάλης δημιουργικής καλλιτεχνικής ψυχής και πως ειναι φυσιολογικό όσο ο καλλιτέχνης γιγαντώνεται πνευματικά να γιγαντώνεται παράλληλα και η υλική του περιουσία , πράγμα που μπορεί να τον οδηγήσει σε ψυχολογικό ηθικό και δημιουργικό αδιέξοδο. Κατανοώντας λοιπόν το δράμα που βιώνετε σαν τέτοιος καλλιτέχνης αυτό το καιρό, παράλληλα με το άλλο μεγάλο εθνικό μας δράμα, έχω να σας προτείνω (απορώ πως δεν το σκεφτήκατε μόνος σας) να κρατήσετε για σας και την οικογένεια σας το απολύτως απαραίτητο κομμάτι της περιουσίας σας και να προσφέρετε την υπόλοιπη για να απαλύνετε τον πόνο μερικών έστω από τους εκατομμύρια αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Προχωρήστε άφοβα στην προσωπική και καλλιτεχνική σας απελευθέρωση και ενταχθείτε σιγά σιγά στο κίνημα του συναισθηματικού κομμουνισμού που γιγαντώνεται και αυτό τελευταία στους κύκλους των καλλιτεχνών και των διανοούμενων της πατρίδας μας.
από εδώ (κλίκ)

[nflu]

αντε μη στριμωχνεστε......ολοι στην σειρα οταν αρχισει να μοιραζει ο κ.Νταλαρας!!!! :P