Το θέμα της ημέρας

[carry]

Το τρελαμένο εκκρεμές
του Nικου Γ. Ξυδακη

Είναι πολλά τα γεγονότα που συμβαίνουν το ένα πάνω στο άλλο, κι όλα σημαντικά με τον τρόπο τους, έτσι ώστε να κινδυνεύουν όλα να μείνουν ακατέργαστες πληροφορίες, αμετουσίωτες, ακατανόητες κατ’ ουσίαν. Θραύσματα πληροφοριών, που δεν μεταφέρουν νόημα και δεν οδηγούν σε καμιά βαθύτερη κατανόηση του τι μας συμβαίνει. Ακόμη χειρότερα: το ένα γεγονός σωρεύεται επί του προηγουμένου με καταιγιστικό ρυθμό, έτσι που όλα ισοπεδώνονται, αποχρωματίζονται, γίνονται πολτός, το πράγματι σημαντικό πέφτει στον ίδιο κουβά με το ελαφρύ ή το ασήμαντο, ακόμη και με την ανεπιβεβαίωτη φήμη.
Τις τελευταίες μέρες, λόγου χάριν, η αποκάλυψη της κρυμμένης λίστας Λαγκάρντ προκάλεσε πολιτική κρίση και κλονισμό της κυβέρνησης. Προτού καν χωνευτεί το συμβάν ως τέτοιο, η αιφνίδια επίσκεψη Μέρκελ άλλαξε την ατζέντα και τράβηξε πάνω της τα φώτα και τους οιωνοσκόπους. Βεβαίως τα δύο συμβάντα συνδέονται πολιτικά, ακόμη και ακούσια: η κυβέρνηση κλονίζεται από τη λίστα, στο μέτρο που ο ένας εκ των συγκυβερνώντων εταίρων βρίσκεται με καταρρακωμένο κύρος, βουτηγμένος στα ψέματα και στη συγκάλυψη ανομιών. Κι επίσης η κυβέρνηση πρέπει μεθαύριο να παρουσιάσει στη Βουλή ένα απίστευτα σκληρό πακέτο περικοπών και να ζητήσει υπερψήφιση. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή εισβάλλει στην αθηναϊκή σκηνή η καγκελάριος Μέρκελ αυτοπροσώπως, για τους δικούς της λόγους. Η παρουσία της κ. Μέρκελ βοηθά την παραπαίουσα κυβέρνηση να πάρει ανάσα, καθώς οι διαμαρτυρίες του λαού στρέφονται εναντίον της έξωθεν ερχομένης Γερμανίδας καγκελαρίου, και όχι εναντίον της ελληνικής ηγεσίας, της ένοχης για πολλά σφάλματα και πολλές αμαρτίες.
Εδώ μπορούμε να κάνουμε μια παρατήρηση για το τρελαμένο εκκρεμές αντιδράσεων ενός λαού τρελαμένου από την ύφεση, από την προπαγάνδα, την πολιτική αφασία, την πυκνότητα του ιστορικού χρόνου και, εντέλει, εξουθενωμένου, ανίκανου να εντάξει τα συμβάντα σε μια αφηγηματική ροή, σε ένα πλαίσιο κατανόησης. Το εκκρεμές κινείται από έξω προς τα έσω και αντιστρόφως· τα συμβάντα και η φερόμενη αλήθεια τους εισάγονται και εξάγονται στο πεδίο, αλλά ποτέ δεν αναχωνεύονται, δεν αφομοιώνονται, δεν μετουσιώνονται. Η λίστα εισήχθη, ήλθε απ’ έξω, ελάνθανε επί μακρόν, έως ότου ταράξει το έσω. Κι ύστερα από τον εσωτερικό συγκλονισμό που προκάλεσε, εξήχθη πάλι ως σκανδαλιστικό πρωτοσέλιδο της International Herald Tribune. Παρόμοια η τροπή του συμβάντος Μέρκελ: ήλθε απ’ έξω αιφνιδίως, ανατάραξε το έσω, και ύστερα εξήχθη ως πρώτη είδηση στα διεθνή μίντια.
Ακόμη πιο πρωτότυπη όμως είναι η κίνηση του εκκρεμούς σε ένα άλλο συμβάν. Στο ίδιο χρονικό διάστημα με τα προαναφερθέντα, η γνωστή βρετανική εφημερίδα Guardian δημοσίευσε καταγγελίες για βασανισμούς και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, επί συλληφθέντων αντιεξουσιαστών ύστερα από συγκρούσεις με ρατσιστές νεοναζί. Τα γεγονότα είχαν αναφερθεί στη Βουλή από βουλευτές, αλλά δεν είχαν απασχολήσει τα εγχώρια μέσα και την κοινή γνώμη. Αλλωστε λίγες ημέρες νωρίτερα, η αστυνομία δημοσίευσε φωτογραφίες άλλων συλληφθέντων διαδηλωτών, στις οποίες κάποιοι εμφανίζονταν με μπανταρισμένα άκρα και μώλωπες, ανεξήγητα· καμία επίσημη αντίδραση δεν σημειώθηκε και η Δικαιοσύνη συνέχισε περαιτέρω.
Οι καταγγελίες για κακοποιήσεις συλληφθέντων απασχόλησαν την κοινή γνώμη μόνο όταν το συμβάν εισήχθη απ’ έξω. Τα εγχώρια μίντια και η κοινή γνώμη πυροδοτήθηκαν από τον εξωτερικό καταλύτη, για ένα κατ’ εξοχήν εσωτερικό συμβάν. Σε αυτήν την περίπτωση, το τρελαμένο εκκρεμές μάς δείχνει ότι ένα συμβάν αξιολογείται ως σοβαρό μόνο αν έρθει απ’ έξω. Δείχνει επίσης ότι δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε ό,τι μας συμβαίνει· πρέπει κάποιος άλλος να μας το δείξει, να μας καθοδηγήσει· το σοκ της Μεγάλης Υφεσης έχει προκαλέσει ατροφία των αντιληπτικών οργάνων. Δείχνει κι άλλο: οι πληροφορίες διακινούνται σαν θολός αδιαφοροποίητος χυλός, στον οποίο, συχνά σκοπίμως, υπερτονίζεται μια ακραία συμπεριφορά, διαστέλλονται και ταυτίζονται τα «άκρα» υπέρ ενός ασαφούς «κέντρου», ενώ ταυτοχρόνως παραμελούνται ή παραλείπονται εντελώς οι τελούμενες παραβιάσεις του θεσμικού, δικαιακού και αξιακού πλαισίου, δηλαδή του κατ’ εξοχήν απαράβατου «κέντρου».
Το χειρότερο, το πιο ανησυχητικό: το δυσοίωνο συμβάν, η διάχυτη βία, η περιφρόνηση των θεσμών, η παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η έκνομη συμπεριφορά πολιτικών ανδρών και κρατικών λειτουργών, ο ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής δεν προκαλούν άμεση αντίδραση, δεν αντιδρούμε. Συνηθίζουμε. Συνηθίζουμε σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις βίας, ανασφάλειας, αδικίας, ψέματος, εξευτελισμού. Δεν πονάμε ούτε έξω ούτε μέσα.
από εδώ (κλίκ)

[carry]

Παρακάτω, μπορούμε να δούμε ποιοί από αυτούς που μας κυβερνάνε πιστεύουνε πραγματικά πως μπορούνε να μας σώσουν:
(υπ'όψην, πως τα στοιχεία είναι από το πόθεν έσχες τους και μέσα σε αυτά δέν συμπεριλαμβάνονται "μαύρες" τραπεζικές κινήσεις)

ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ –ΛΙΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΛΕΦΤΑ ΕΞΩ.
κλίκ

[carry]

Μήπως ο ΣΚΑΪ δεν πλήρωσε ποτέ ούτε ΤΑΠ, ούτε το χαράτσι του 2011;



από εδώ (κλίκ)

[carry]

Επειδή αυτά συνήθως περνάνε στα ψιλά και επειδή το μέγκα, το στάρ και ο σκάι ή δέν θα τα αναφέρουν καθόλου ή θα φροντίσουν να υποβαθμίσουν την αξία τους... :

Φρένο στην εκ περιτροπής εργασία βάζει το Πρωτοδικείο Θήβας
από εδώ (κλίκ)

[carry]

Η Υποταγή της Δόσης
Του ΣΤΑΘΗ
Ποτέ άλλοτε δεν έχω δεχθεί τόσες διαταγές. Ούτε όταν υπηρετούσα στον στρατό.
Διαταγές από παντού! Απʼ τη Μέρκελ, απʼ τις Τράπεζες
κι απʼ αυτούς που έχουμε για ταγούς – ταγούς ραγιάδες στη Μέρκελ και τις Τράπεζες.
Ουδέποτε άλλοτε έχω δεχθεί τόσες πολλές διαταγές από ανόητους όπως οι ανθυποϋπάλληλοι της Τρόικας κι από φονιάδες όπως επίσης οι ανθυποϋπάλληλοι της Τρόικας – ουδέποτε άλλοτε η ζωή μου έχει βρεθεί τόσον εκτεθειμένη στο έλεος ξένων ουτιδανών και ημέτερων γραικύλων.
Ποτέ άλλοτε δεν έχω υβρισθεί τόσο!
«Τεμπέλης» και «ανίκανος» και «συνένοχος» και «διεφθαρμένος» - ένας καταραμένος έως την Δευτέρα Παρουσία του Τρίτου και του Τέταρτου Μνημονίου, της Έκτης και της Έβδομης Σφραγίδας της Αποκάλυψης.
Ουδέποτε άλλοτε έχω νιώσει τέτοια ταπείνωση, με τη χώρα μου να διασύρεται διεθνώς κι εμένα να με διατάζουν τι να πληρώσω, πόσα και πότε, πως να φέρομαι, ακόμα και τι να σκέφτομαι , τι να λέω και τι να κάνω, άλλοτε για να μην «αμαυρώσω την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό» κι άλλοτε για να πληρώσω το χαράτσι της ΔΕΗ που δεν πληρώνει ο ΔΟΛ.
Ποτέ άλλοτε δεν με έχουν ληστέψει τόσο πολλοί, τόσο πολύ, για τόσο πολλά.
Ξέρω ότι πληρώνω αμαρτίες άλλων,μιζαδόρων, αερητζήδων, λαμόγιων, φοροφυγάδων,κρατικοδίαιτω� � αληταράδων και κομματικών καρεκλοκένταυρων.
Διεφθαρμένων και διαπλεκόμενων, ξέρω ότι πληρώνω τον εκμαυλισμό κάποιων δίπλα μου, καθώς και τις πελατειακές σχέσεις με τις επιδοτήσεις, τις μαϊμού συντάξεις, τις αργομισθίες, αλλά ουδέποτε άλλοτε με θεωρούσαν τόσον ηλίθιο,ώστε να μου λένε για παράδειγμα ότι το χρέος ως το 2025 θα είναι (πάλι) στο 120% (απʼ όπου ξεκίνησε αυτή η πορεία θανάτου), λες και ως το 2025 έχουμε κάνει συμβόλαιο ζωής με το Χάρο, τα τσουνάμια και το χάος.
Ουδέποτε άλλοτε έχω βρεθεί σε τέτοια παγίδα, με τόσους εκβιασμούς, ψεύδη, ανικανότητα και απειλές πάνω απʼ το κεφάλι μου,
να με εξουθενώνουν και να συνθέτουν την καθημερινή μου δυσπραγία, τη γύρω μου απελπισία, τη μέσα μου θλίψη.
Ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει τέτοια αηδία, όπως τώρα που βλέπω να τυλίγουν τη Δημοκρατία οι Λίστες όπως τα φίδια τον Λαοκόοντα και τους γιους του,όταν βλέπω τη βλακεία αήττητη και τη βλακεία που παράγει η προπαγάνδα πιο ανίκητη! Ουδέποτε άλλοτε ήταν η πλύση εγκεφάλου τόσον ολοκληρωτική, εφημερίδες όπως τα «ΝΕΑ», το «Έθνος», η «Καθημερινή», το «Βήμα» κι άλλες να βγαίνουν με καρμπόν – να κανοναρχούν στον λαό τα ίδια, να τον τρομοκρατούν το ίδιο – ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει τόση ντροπή για τόσες χαμένες ψυχές που πούλησαν την πένα τους στον Διάβολο και τον μισθό τους.
Όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο βαθαίνει η Διαπλοκή και η διαφθορά, τόσο πιο πολύ λεηλατείται ο λαός, τόσο πιο πολύ φθείρεται το πολίτευμα, οι ίδιοι που δήωσαν τη χώρα κάνουν κουμάντο ακόμα με τα ίδια όπλα, υποτελείς στους ξένους, τύραννοι για τον λαό.
Ουδέποτε άλλοτε η ασυδοσία των Δυνατών ήταν μεγαλύτερη – εξακολουθούν να παίρνουν θαλασσοδάνεια, να φοροδιαφεύγουν, να τιμωρούν τους αδύναμους, να τους ληστεύουν και να τους βρίζουν κι από πάνω!
Ζητάνε απʼ αυτόν που του στερούν τα φάρμακα, να πληρώσει τα χαράτσια που δεν πληρώνουν οι ίδιοι.
Όλα αυτά κι άλλα εις τον κύβο, πρέπει να λάβουν ένα τέλος, αλλιώς θα λάβει τέλος η Ελλάδα.
Είναι θέμα απλής λογικής: ο παραλογισμός που μας έχει φέρει ως εδώ, ο ταξικός, ανήθικος κι αφιλοσόφητος παραλογισμός της απληστίας, της αναλγησίας και της βαθύτατης μωρίας, αυτών των «καθώς πρέπει» χιμπατζήδων που έχουν κάνει τη ζωή μας ζούγκλα, πρέπει να λάβει τέλος! Εγκαίρως!

από εδώ (κλίκ)

[Remedy]

Μήπως ο ΣΚΑΪ δεν πλήρωσε ποτέ ούτε ΤΑΠ, ούτε το χαράτσι του 2011;



από εδώ (κλίκ)

προφανως το εν λογω ακινητο εμπιπτει στην κατηγορια "μαζι τα φαγαμε" :Ρ

[keep_walking]

Χμ , μερικες φορες οι λυσεις ειναι πιο απλες. Για το ΤΑΠ του εν λογω ακινητου μπορει απλως να προκειται για γραφειοκρατικο λαθος και οχι για... συνομωσια.Θα ηθελα να πιστευω δηλαδη. Εαν καποιος ψαχνει ολα τα κτιρια που "μετρανε" εν Ελλαδι για να δει ποιο δεν πληρωνει ΤΑΠ , ολο και καποια θα βρει σε ενα μηχανογραφημενο συστημα και μαλλον ειναι πολλα , τουλαχιστον σε ενα που χα δει εγω. Μπορει βεβαια να υπαρχει και δολος. Αλλα ο δολος μπορει να ξεκινα απο τον υπαλληλο που χειριζεται το υπολογιστικο συστημα του ΤΑΠ και δεν εχει σχεση με τον πολιτικο ισως. Εχω εμπειρια απο ΤΑΠ για αυτο το λεω , αλλα μπορει να κανω και λαθος.

[Frini]

Πολυ καλο το άρθρο του Ξυδάκη και το συμπερασμα του δυστυχώς αληθές πέρα ως πέρα. Συνηθίζουμε γαμώτο και αυτό είναι το πιο ανησυχητικο

[Frini]

http://news247.gr/eidiseis/kosmos/sk...o.1972317.html

[nflu]

http://news247.gr/eidiseis/kosmos/sk...o.1972317.html

ποσο απιστευτα τρυφερο! και μετα σου λενε ...πως τα ζωακια δεν εχουν συναισθηματα

[μαρκελα]

ποσο απιστευτα τρυφερο! και μετα σου λενε ...πως τα ζωακια δεν εχουν συναισθηματα

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που χρησιμοποιούνται και για θεραπευτικό σκοπό! Πρόσφατα διάβασα για την θεραπεία ψυχολογικών προβλημάτων με άλογα!

http://www.politropo.org/ridding_cure.htm

[carry]

ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ)

Με μια ακόμη απεργία θα προσπαθήσουν αύριο οι Έλληνες να αμυνθούν στη νέα λαίλαπα των οικονομικών μέτρων που προωθούν η ΕΕ, το ΔΝΤ και η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη με στόχο την πλήρη ισοπέδωση της ζωής τους. Εργαζόμενοι, καταστηματάρχες, ταξιτζήδες, έμποροι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι θα διαδηλώσουν και πάλι με την ελπίδα ότι ίσως η κυβέρνηση εισακούσει την κραυγή αγωνίας που εκβάλλουν. Στο μεταξύ πολλαπλασιάζεται η δημοσιοποίηση στοιχείων που αποκαλύπτουν ολοένα και περισσότερες πτυχές της κατάρρευσης του βιοτικού επιπέδου του λαού μας. Ανατριχιαστικό είναι π.χ. το στοιχείο ότι από τους περίπου 1.200.000 ανέργους που έχουμε στη χώρα μας, όπως ανακοίνωσε ο ΟΑΕΔ, επίδομα ανεργίας παίρνουν μόνο... 185.870 άτομα! Είναι συγκλονιστικό, αν το σκεφθεί κανείς. Ένα εκατομμύριο άνεργοι δεν παίρνουν ούτε καν επίδομα ανεργίας! Αν αυτό δεν είναι δυστυχία και κοινωνική αναλγησία, τότε τι είναι;
Την ίδια στιγμή τρελαίνεται κυριολεκτικά κανείς μόλις μαθαίνει άλλα στοιχεία που παρουσίασε στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης. Οι 1.500 μεγαλύτεροι οφειλέτες του Δημοσίου οφείλουν το απίστευτο ποσό των 13 δισ. ευρώ. Βεβαιωμένες όφειλες. Πόσα εισέπραξε το υπ. Οικονομικών και οι υπηρεσίες του από αυτούς; Μόνο κάτι περισσότερο από το... 1 τοις χιλίοις, το ένα χιλιοστό των οφειλομένων -19 εκατ. ευρώ όλα κι όλα! Χρωστούν 13 δισ. και το κράτος τους παίρνει 19 εκατομμύρια. Τι να πει κανείς; Πως να μην αισθανθεί οργή παράλληλα εναντίον της κυβέρνησης, όταν μαθαίνει ότι το υπ. Οικονομικών προωθεί τις κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, ενοικίων, τραπεζικών καταθέσεων και IX αυτοκινήτων όσων Ελλήνων πολιτών χρωστούν στο Δημόσιο πάνω από... 300 (ναι, τριακόσια μόνο) ευρώ!!! Υπάρχουν 830.826 πολίτες που χρωστούν από 300 ευρώ μέχρι 5.000 ευρώ. Υπάρχουν επίσης 23.096 οφειλέτες που χρωστούν πάνω από 100.000 ευρώ ο καθένας. Οι 830.000 Έλληνες που απειλούνται με κατασχέσεις αν δεν πληρώσουν την εφορία, χρωστούν όλοι μαζί 1 δις ευρώ.
Αντιθέτως τα μόλις 23.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα που το καθένα χρωστάει πάνω από εκατό χιλιάδες, χρωστούν το ιλιγγιώδες ποσό των... 48,6 δισ. ευρώ! Κι όμως η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ στήνει μηχανισμούς κατασχέσεων εναντίον 830.000 πολιτών για να εισπράξει 1 δισεκατομμύριο και δεν κυνηγάει τους 23.000 μεγαλοοφειλέτες για να εισπράξει 48 δισεκατομμύρια! Πρόκειται για απερίγραπτο αίσχος. Η κυβέρνηση εκβιάζει τους φτωχούς Έλληνες και αφήνει ανενόχλητους τους ζάπλουτους. Παρωνυχίδα στο θέμα αυτό, αλλά πολύ αποκαλυπτική της κυβερνητικής πολιτικής είναι αυτή η υπόθεση με τις 184 offshore εταιρείες που εμφανίζονται στο Κρανίδι της Αργολίδας να κατέχουν ακίνητα εκατομμυρίων ευρώ με εκπροσώπους-βιτρίνα. Λίστα του ΣΔΟΕ λοιπόν με τις 184 υπεράκτιες εταιρείες που θα έπρεπε να ελεγχθούν δεν οδήγησε στην κινητοποίηση του αναγκαίου ανθρώπινου δυναμικού για να κάνει τον έλεγχο, με αποτέλεσμα ύστερα από δυόμισι μήνες, στο τέλος του 2012, να... παραγράφονται οι οποιεσδήποτε παρανομίες των 161 από αυτές τις offshore! Να δούμε αν μετά το άγριο «κράξιμο» του Τύπου θα ελεγχθούν τελικά αυτές οι υπεράκτιες εταιρείες.Πολύ αμφιβάλλουμε. Στο μεταξύ, το τι τραβάει ο κοσμάκης και από τις τράπεζες δεν περιγράφεται, καθώς πολλοί Έλληνες εμφανίζονται σε αδυναμία να εκπληρώσουν υποχρεώσεις τους λόγω της άθλιας οικονομικής κατάστασης. Πρώτα πρώτα έφτασαν τα 1.500.000 τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που έχουν καταχωρισθεί στη λίστα του Τειρεσία επειδή είτε δεν πλήρωσαν επιταγές τους είτε δεν πλήρωσαν δόσεις δανείων. Όσο για τις προσπάθειες εξωδικαστικών συμβιβασμών με τις τράπεζες, από τις 40.000 αιτήσεις οδηγήθηκαν τελικά στα δικαστήρια οι 27.000. Στις 3.000 περιπτώσεις που έχει ληφθεί απόφαση, σε πάνω από τις μισές υποθέσεις το δικαστήριο αποφάσισε μερική διαγραφή του χρέους που έφτασε και στο 60%.
από εδώ (κλίκ)

[carry]

Θα ψηφίσουν τα πάντα Κουβέλης και Βενιζέλος του Γ.Δελαστίκ

Ωραίο είναι για τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων το υποτιθέμενο θρίλερ των δήθεν σκληρών διαπραγματεύσεων της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη με τηντρόικα, αλλά τα χαρτιά είναι σημαδεμένα. Κανένας Έλληνας δεν είναι πλέον τόσο αφελής ώστε να πιστεύει πως δεν θα υποχωρήσει άνευ όρων η ελληνική κυβέρνηση. Τα διασκεδαστικά σκετσάκια των αντιπαραθέσεων υπουργών - τροϊκανών θα αντικατασταθούν από μια «βαθυστόχαστη» και «δραματική» σύσκεψη των ηγετών τηςΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και ο γνωστός θίασος των πολιτικών αρχηγών που συγκυβερνούν θα δώσει τη λύση, παίρνοντας με «γενναιότητα» πάνω του τις ευθύνες για τον οικονομικό και κοινωνικό περαιτέρω εξανδραποδισμό των Ελλήνων. Κι έτσι θα ζήσουν αυτοί πολύ καλά κι εμείς πολύ χειρότερα.

Ο Αντώνης Σαμαράς ούτως ή άλλως συμφωνεί με οποιαδήποτε μέτρα του ζητήσει οποιοσδήποτε, αρκεί να συ­νεχίσει να κυβερνά. Βενιζέλος και Κουβέλης ό,τι και αν λένε κατά καιρούς, όσες «κόκκινες γραμμές» και αν διακηρύσσουν ότι βάζουν, είναι αγκιστρωμένα ψάρια που δεν έχουν περιθώριο επιλογής. Θα ψηφίζουν αδίστακτα τα πάντα! Ο λόγος είναι απλούστατος και πολιτικά ιδιοτελής: Αν ο Βενιζέλος πάρει τοΠΑΣΟΚ και φύγει από την κυβέρνηση, αναγκα­στικά θα πάμε σε εκλογές. Αυτό θα σηματοδοτούσε την b και για τα τρία κυβερνη­τικά κόμματα. Η ΝΔ είναι ζήτημα αν θα έπιανε πάνω από το 20% των ψή­φων, καθώς η δημοτικότητα του Αντ. Σαμαρά έχει καταρρεύσει αφού αποδείχθηκαν ψέματα όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις του και η διακυβέρ­νηση του είναι ακόμη πιο ολέθρια και από εκείνη του Γ. Παπανδρέου. Ο τέως πρόεδρος τουΠΑΣΟΚ βαρύνεται βεβαίως με το έγκλημα της υπαγωγής της χώρας στο καθεστώς του Μνημονίου. Αυτό όμως δεν απαλλάσ­σει τον Αντ. Σαμαρά από την εξαπά­τηση των ψηφοφόρων της Δεξιάς με την αντιμνημονιακή στάση του, την οποία αποκήρυξε ο ίδιος και επισήμως μέσα στη γερμανική καγκελα­ρία ενώπιον των δημοσιογράφων, αλλά και πρωτίστως με την πολιτική που ακολουθεί ως πρωθυπουργός.
Σε καθόλου καλύτερη πολιτική μοίρα δεν βρίσκεται ο Ευ. Βενιζέλος. Σε ενδεχόμενες εκλογές, θεωρείται βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα πέσει κάτω από το 10% και δεν αποκλείεται καθόλου να μην είναι ούτε καν... τέταρτο κόμμα! Υπό τέτοιες συνθήκες ο Ευ. Βενιζέλος απειλείται πλέον σοβαρότατα να αναδειχθεί σε «Ζίγδη του ΠΑΣΟΚ», σε πολιτικό νεκροθάφτη δηλαδή του ιστορικού κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Όσο για τον Φώτη Κουβέλη, κανενός δεν θα λείψει αν πάει σπίτι του, αλλά με τη ΔΗΜΑΡ να φλερτάρει επικίνδυνα με το 3% τα υπόλοιπα και νεότερα στελέχη του κόμματος αυτού λογικό είναι να μη θέλουν με τίποτα εκλογές, Τόσα στελέχη τηςΔΗΜΑΡ έχουν βολευτεί σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού που δεν έχουν προλάβει καν να τις ζεστά­νουν. Όσον αφορά τους 17 βουλευ­τές της, αυτοί κι αν αγωνιούν μη χάσουν το αξίωμα τους. Προτιμούν χίλιες φόρες να ψηφίσουν με χέρια και με πόδια τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα για να παρα­μείνουν βουλευτές, έστω και αν δυο - τρεις συνάδελφοί τους τα καταψη­φίσουν λόγω στοιχειώδους αριστερής συνείδησης, παρά να ξαναγί­νουν εκλογές και να χάσουν οι πε­ρισσότεροι από αυτούς τις έδρες τους ή και όλοι, αν η ΔΗΜΑΡ δεν ξε­περάσει το φράγμα του 3%. Σε αντί­θεση άλλωστε με τους φραστικούς λεονταρισμούς κάποιων από το ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ δεν δι­στάζει από καιρό σε καιρό να διακη­ρύσσει ότι υπεράνω όλων είναι να μην ανατραπεί η κυβέρνηση.

Άλλωστε η ΔΗΜΑΡ έχει μόνο 17 βουλευτές, οπότε ούτε καν προστιθέμενοι στους αρχικούς (πριν τις αποχωρήσεις) 129 βουλευτές της ΝΔ δεν μπορούσαν να δώσουν κοινοβουλευτική πλειο­ψηφία. Με άλλα λόγια γνωρίζουν ότι είναι... «λαθρεπιβάτες» της κυβερνητικής εξουσίας, την οποία θέ­λουν πάση θυσία να απολαύσουν, οπότε συμφωνούν από θέση αρχής με όλα όσα θέλει ο Αντώνης Σαμαράς και φροντίζουν να μην τον εξοργίσουν και τους διώξει από την κυβέρνηση.
από εδώ (κλίκ)

[carry]

Τε­λι­κά δεν φταίω ε­γώ αν τα κεί­με­να βγαί­νουν κά­ποιες φο­ρές α­νά­κα­τα, φταίει η ζωή που τα πε­ρι­πλέ­κει πε­ρίε­ρ­γα, α­ναί­τια και α­πρό­σκλη­τα. Στο φε­τι­νό ξε­κί­νη­μα α­ρ­χές Σε­πτέ­μ­βρη έ­λε­γα πως του χρό­νου θα πρέ­πει να πά­με –αν μπο­ρού­με να πά­με– και στη Γαύ­δο, με χρυ­σά δό­ντια, σταυ­ρούς, δα­χτυ­λί­δια, βέ­ρες οι πα­λαιό­τε­ροι, προ­κει­μέ­νου να ψω­νί­ζου­με α­πό το mini market και να πί­νου­με μια ρα­κή, έ­στω και νε­ρω­μέ­νη, στις τα­βέ­ρ­νες, α­φού ή­δη τα ρο­δά­κι­να και οι για­ρ­μά­δες ή­ταν α­πό πέ­ρ­σι συ­ν­δε­δε­μέ­να με ρή­τρα Γιού­ρι­μπορ. Τε­λι­κά δεν έ­λα­χε στον Αρκα­λά­κη να συ­νε­χί­σει ν’ α­θροί­ζει στην α­ρι­θ­μο­μη­χα­νή του σαν πα­λιός σα­ρά­φης. Δε θυ­μά­μαι αν εί­χε ω­ραία δά­χτυ­λα. Αν του ά­ρε­σαν οι α­θροί­σεις, κά­τι που προ­σω­πι­κά σι­χαι­νό­μουν. Κι ας μου ’λε­γαν οι συ­γ­γε­νείς: «τό­σο λε­πτά και μα­κριά χέ­ρια! Όταν με­γα­λώ­σεις θα γί­νεις πια­νί­στας». Έτσι κα­τέ­λη­ξα στην τρά­πε­ζα και στα πλη­κ­τρο­λό­για.
Για­τί στη ζωή, στην τέ­χνη και την πο­λι­τι­κή το στοί­χη­μα, το ρί­σκο, η τύ­χη και η α­πο­τυ­χία (ό­πως έ­δει­ξε πα­ρα­στα­τι­κά το Match Point τoυ Woody Allen) εί­ναι α­πό ποια πλευ­ρά θα πέ­σει το μπα­λά­κι του τέ­νις, το ψη­φο­δέ­λ­τιο, το ποίη­μα, ή το α­τύ­χη­μα: α­πό την έ­ξω ή α­πό τη μέ­σα με­ριά του φι­λέ. Εί­ναι γι’ αυ­τό που ά­λ­λος ο­δη­γεί­ται στο ι­κρίω­μα («δε θέ­λω να μου δέ­σε­τε τα μά­τια» α­κού­με τον Κα­ζα­ντζί­δη να τρα­γου­δά Κώ­στα Βί­ρ­βο και Χρή­στο Λε­ο­ντή), κά­ποιοι στα βου­λευ­τι­κά έ­δρα­να, ά­λ­λος στα ξε­ρο­νή­σια, κά­ποιοι στην Ακα­δη­μία Αθη­νών κι πο­λ­λοί στην α­φά­νεια. Ένα τσακ κι η ζωή μέ­νει με­τέω­ρη. Ένα α­πει­ρο­ε­λά­χι­στο, και το ευ­τύ­χη­μα κα­τα­πί­πτει με­τα­βα­λ­λό­με­νο σε ά­δο­ξο α­νο­λο­κλή­ρω­το τέ­λος. Κά­ποιοι εν ζωή ζουν τη δό­ξα κι ά­λ­λοι προ­σμέ­νουν τον θρία­μ­βο του θα­νά­του. Δί­χως να προ­λά­βουν καν τη ζωή. Και δεν υ­πά­ρ­χει χει­ρό­τε­ρο α­πό το α­νε­κ­πλή­ρω­το. Εξ ου και ο καυ­γάς στα πά­νελ με την πε­ρί­φη­μη ε­πω­δό «α­φή­στε με να ο­λο­κλη­ρώ­σω».
3.853.234 κι έ­νας ε­κ­παι­δευ­μέ­νος σκύ­λος με πλα­κάτ δια­δή­λω­σαν προ­χτές σε μια με­γα­λειώ­δη συ­γκέ­ντρω­ση στο Σύ­ντα­γ­μα. Που α­πό τα χρό­νια των δε­κε­μ­βρια­νών εί­χε να δει τέ­τοιες δό­ξες και να ζή­σει τέ­τοια ο­ρ­γή. Επι­τέ­λους οι ά­ν­θρω­ποι πή­ραν την τύ­χη στα χέ­ρια τους, α­ντί να την α­φή­νουν στα ι­σο­δύ­να­μα Χα­τ­ζη­σω­κρά­της-Φώ­φη. Δυ­στυ­χώς κι αυ­τή τη φο­ρά δεν δού­λε­ψαν τα ε­κρη­κτι­κά. Κι έ­τσι η Μέ­ρ­κελ ε­πέ­στρε­ψε α­πλώς τρο­μο­κρα­τη­μέ­νη, α­πό την έ­κρη­ξη του πλή­θους, ό­χι της πυ­ρί­τι­δας. Τέ­τοιες μα­γκιές τις ξέ­ρει μο­νά­χα ο Σα­μουήλ στο Κού­γκι και ο Γα­βριήλ στο Αρκά­δι. Εμείς, πλην του Κουίκ που «βίω­σε πρώ­τη φο­ρά ό­σα κα­τέ­γρα­φε δη­μο­σιο­γρα­φι­κά τό­σα χρό­νια» και συ­γκλο­νί­στη­κε, ά­λ­λα τρα­γι­κά δεν ζή­σα­με. Πα­ρό­τι ά­ξιοι της μοί­ρας μας και α­ν­θε­κτι­κοί, ως ε­θι­σμέ­νοι. Τό­σο, που αν δεν μας ψε­κά­ζουν, α­ρ­ρω­σταί­νου­με. Κι α­νοί­γου­με τις ε­ξα­τμί­σεις. Ή ο­ρ­γα­νώ­νου­με η­με­ρή­σιες ε­κ­δρο­μές στο Γε­νι­κό Χη­μείο του Κρά­τους.
Στη συ­γκέ­ντρω­ση υ­πή­ρ­χε ο­ρ­γά­νω­ση, α­φού κά­να­με Μπο­μπούρ το Σύ­ντα­γ­μα: η­λε­κ­τρο­νι­κή κα­τα­μέ­τρη­ση δια­δη­λω­τών που α­νέ­βαι­ναν α­πό τη Στα­δίου, με ταυ­τό­χρο­νη α­φαί­ρε­ση δια­ρ­ροών στα γύ­ρω κα­φέ. Εξ ου και ο α­κρι­βής α­ρι­θ­μός των 3.853.234 που πα­ρα­θέ­τω. Πρό­βλη­μα προέ­κυ­ψε με την αι­φ­νί­δια πα­ρα­μο­νή του ΠΑ­ΜΕ κα­θώς το σύ­στη­μα δεν ή­ξε­ρε πού να τους κα­τα­τά­ξει. Ευ­τυ­χώς α­πο­χώ­ρη­σαν γρή­γο­ρα με συ­ν­θή­μα­τα κι έ­να τα­ρα­τα­τ­ζούμ (σαν τον Λά­μα­χο).
…
η συνέχεια εδώ (κλίκ)

[μαρκελα]

Το παγκάκι
Ζάχος Βασιλείου

Με ελεύθερη είσοδο





Ο ήρωας στο «Το παγκάκι» του Ζάχου Βασιλείου παρατηρεί, φιλοσοφεί, φωνάζει, απαιτεί, συγχωρεί, ανησυχεί και πάντα ελπίζει.

Ένας σπαρακτικός μονόλογος ενός αστέγου με ασπρόμαυρες μνήμες και παράξενα ερωτήματα για το παρόν και το μέλλον.
Νοσταλγία αναμνήσεις και αμείλικτα ερωτήματα μιας αυτοκαταστροφικής κοινωνίας.

Πρόκειται για μια παράσταση-ανοικτό αμφίδρομο διάλογο με το τώρα και το παρελθόν. Πολύχρωμο γαϊτανάκι εικόνων με
στιγμές και μνήμες από την ιστορία. Πανδαισιακή συνάθροιση αναμνήσεων, σκέψεων, προσδοκιών, ανησυχιών και ελπίδων.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα "Ο ήρωας χωρίς ζηλόφθονα ή μνησίκακα αισθήματα για τους έχοντες, δίχως ηττοπάθειες και
μεμψίμοιρες σκέψεις για τις άτυχες συγκυρίες της ζωής του, παρατηρεί, φιλοσοφεί, φωνάζει, απαιτεί, συγχωρεί, ανησυχεί και πάντα ελπίζει".

υ.γ λεπτομέρειες για το χώρο και τις παραστάσεις http://tospirto.net/theater/play/429