Δύσκολοι αποχωρισμοί: ο αδελφός μου...

[ALIA]

Πφφ...άσε με να χαρώ με κάτι πια :p Ειδικά όσον αφορά αυτό το θέμα :p Θα φύγει που θα φύγει και στεναχωριέμαι, τουλάχιστον άσε με να νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω κάτι...που το θέλω κιόλας φυσικά :o
Ευχαριστώ για την ευχή :D

lol o.k. μη βαρατε δεσποινις...

[Κύκνος]

lol o.k. μη βαρατε δεσποινις...

:( Δεν βαράωωω... :o

[Tabitha]

'Θα μου εκανε καλο' 'Θα με βοηθουσε επειδη φοβαμαι πολυ' 'Για μενα,για μενα,για μενα'..Οι περισσοτερες εκφρασεις σου σε αυτο το τοπικ ξεκινανε ετσι.
Δεν εχεις καταλαβει ποσο κουραστικο και πιεστικο μπορει να ειναι για τον αδερφο σου να αποτελει μονιμα το στηριγμα σου?
Μπορει να εχει κουραστει να θελει το χωρο του και το χρονο του.Σε αυτη τη φαση της ζωης του εχει αλλα ονειρα και μπορει να μη θελει αλλο να ασχολειται με τα ψυχολογικα σου και δεν το λεω με κακια.Αλλα επειδη το να εχεις ενα ατομο στο οικογενειακο σου περιβαλλον με ψυχολολογικα θεματα καποιες φορες ειναι αβασταχτο.
Σταματα να σκεφτεσαι τοσο εγωιστικα και επιτελους δες και την πλευρα του αλλου.Δεν εχουν γεννηθει ολοι για να σε βοηθανε μονιμα και με την παραμικρη ασημαντη αφορμη.Ο αδερφος σου εχει λογικα και αυτος τα προβληματα του.Μη τον επιβαρυνεις παραπανω.
Γνωμη μου

[Κύκνος]

Τελικά μ' αυτά που ακούω, αντιλαμβάνομαι ότι πολύ κακώς καταπιέζω τα συναισθήματα μου κι ίσως να είμαι η μόνη που σκέφτομαι εκείνον και το κάνω αυτό...κι ίσως να πρέπει να τα εκφράσω κι εγώ τελικά, τί λέτε;
Επίσης, θέλω να πω ότι όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζει εκείνη η ώρα αυτό που νιώθω είναι ένα ανάμεικτο συναίσθημα: χαρά επειδή συμβάλλω κι εγώ στο να ετοιμαστεί το σπίτι με τη γνώμη μου και το γούστο μου αλλά και μια πίκρα, μια θλίψη να το πω όταν μένω μόνη μου (όταν δεν είμαστε μαζί εννοώ) και σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα κάνω για να τον "βοηθήσω" να φύγει...δεν ξέρω αν το εξήγησα καλά, δεν ξέρω κι εγώ η ίδια καλά καλά τι νιώθω πια, είμαι μπερδεμένη... :(

[λιλιουμ]

Ναι να εκφραζομαστε για τις αναγκες μας, αλλα οχι αν η "εκφραση" μας αυτη μπορει να λειτουργησει ανασταλτικα για την πορεια ενος ανθρωπου, αφου θα ναι εκφραση των δικων μας αδυναμιων και οχι πραγματικων αναγκων. Δεν πρεπει να ειμαστε βαριδια στους ανθρωπους, να τους κραταμε σε ενα μερος, σε ενα σπιτι, ή μεσα σε αυτο, σε μια σχεση, σε μια κατασταση και παει λεγοντας, επειδη φοβομαστε για αυτους, για μας, και αυτο το λεμε αγαπη. Πρεπει να τους δινουμε σπρωξια να φυγουν, να πεταξουν και να δυναμωσουν μονοι τους, και οχι με το μπλα μπλα μας και τους συναισθηματισμους μας να τους δημιουργουμε δευτερες σκεψεις, που μπορει να γινουν σε αυτους ενοχες και να οδηγησουν ακομα και σε πισωγυρισματα. Αυτο δεν ειναι αγαπη, αυτο ειναι κακος εγωισμος.

[Κύκνος]

Ναι να εκφραζομαστε για τις αναγκες μας, αλλα οχι αν η "εκφραση" μας αυτη μπορει να λειτουργησει ανασταλτικα για την πορεια ενος ανθρωπου, αφου θα ναι εκφραση των δικων μας αδυναμιων και οχι πραγματικων αναγκων. Δεν πρεπει να ειμαστε βαριδια στους ανθρωπους, να τους κραταμε σε ενα μερος, σε ενα σπιτι, ή μεσα σε αυτο, σε μια σχεση, σε μια κατασταση και παει λεγοντας, επειδη φοβομαστε για αυτους, για μας, και αυτο το λεμε αγαπη. Πρεπει να τους δινουμε σπρωξια να φυγουν, να πεταξουν και να δυναμωσουν μονοι τους, και οχι με το μπλα μπλα μας και τους συναισθηματισμους μας να τους δημιουργουμε δευτερες σκεψεις, που μπορει να γινουν σε αυτους ενοχες και να οδηγησουν ακομα και σε πισωγυρισματα. Αυτο δεν ειναι αγαπη, αυτο ειναι κακος εγωισμος.

Συμφωνώ μαζί σου...και γι' αυτό δεν μιλάω...όμως όταν βλέπω άλλα μέλη της οικογένειας να κάνουν ακριβώς αυτό που λες τότε κάπου μέσα μου κι εγώ νιώθω ηλίθια που δεν εκφράζω ότι στεναχωριέμαι από αγάπη...δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις...πάντως σίγουρα προτιμώ αυτό που κάνω απ' αυτό που κάνουν οι άλλοι...δεν θα ήθελα να το κάνουν σ΄εμένα κι όπως λένε "μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν". Κι ειδικά βλέποντας την αντίδραση εκείνου σ' αυτή τη συμπεριφορά, επιβεβαιώνομαι ότι έχω δίκιο...απλά με πιάνει κι εμένα το παράπονο μερικές φορές που δεν μπορώ να εκφραστώ... :(