Βοηθεια...δεν αντεχω αλλο!!

[raphsssodos]

Originally posted by guest
ΕΛΠΙΔΑ

η ζωή μου ζωή που δεν έζησα ...
ως ελπίδα σε σένα ελπίζω...
έλα...πιάσε για λίγο το χέρι μου
θα με βρεις... ότι αξίζεις, αξίζω...

ωραία στροφή γκεστ! :)
ο καινούργιος να φέρει τύχη και χαρά σε όλους!

[mauros_vuthos_f]

θελω να μοιραστω μαζι σας ενα ποιημα μου...δεν ξερω αν ξερω να γραφω..ειμαι ακομα στα πρωτα μου βηματα..με γεμιζει ομως...

\'\'Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ\'\'



Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΘΑΨΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.
Κ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ.
ΚΛΑΜΑΤΑ.ΚΡΑΥΓΕΣ.ΕΦΙΑΛΤΕΣ.
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΖΩ..
ΒΛΕΠΩ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
ΝΑΙ!ΕΤΣΙ ΖΩ!
ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΣΥΝΗΘΙΣΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟ,ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.
ΠΑΝΤΟΥ ΞΕΝΗ.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΕΡΙΩΣΩ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΚΛΕΙΣΑΝΕ,Κ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ....
ΤΟΣΟ ΜΟΝΗ.
Ο ΧΑΡΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΙΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΤΟΥ,Κ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ....
ΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.......
ΜΟΝΗ..,ΝΑ ΠΟΝΑΩ ΣΕ ΤΟΣΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΟΥ.
ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΡΗΜΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ,ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ
ΜΗΝ ΒΛΕΠΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,ΕΝΑ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ,ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΚΕΙ.
ΝΑΙ..ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ.ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ.
ΚΑΝΕΝΑΣ!!
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!
ΣΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ,
ΕΧΩ ΣΠΕΙΡΕΙ ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΕΙ ΦΥΤΡΩΣΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑ...
ΑΚΟΜΑ Κ ΑΥΤΑ ΜΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ.
ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ Κ ΦΕΥΓΟΥΝ...
ΝΑΙ.ΦΕΥΓΟΥΝ Κ ΑΥΤΑ.
Κ Η ΝΥΧΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ...
ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ?
Η ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ?
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ..
ΤΟΣΕΣ \'\'ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ\'\' ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ,ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ...
ΑΛΛΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΕΝΤΙΜΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ...
ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΕΥΚΟΛΟ ΔΡΟΜΟ,
ΑΜΑ ΤΟΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΝΟΥΣΑ ΤΟΣΟ...
ΑΛΛΑ ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΝ ΞΑΝΑΖΟΥΣΑ ΣΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΦΤΑ...
\'\'Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ\'\'ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΡΟΣΙΤΟΣ,ΟΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ,
ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΟΝΕΙΡΟ....
ΑΠΛΟΣ ΘΕΑΤΗΣ ΕΜΕΙΝΑ!!!!!

[mauros_vuthos_f]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΗ...ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ..ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ....

[demetrios38]

Αγαπητή φίλη, σε λίγες ώρες θα γιορτάσουμε την γέννηση του Θεανθρώπου. Το γεγονός αυτό φέρνει σε όλους μας την ελπίδα και την πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Για μια καλύτερη ζωή για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Εσυ ένας άγγελος των 17 ετών δεν πρέπει να σκέφτεσαι τόσο μοιρολατρικά. Σε διαβεβαιώνω ότι όλα θα περάσουν και θα αποτελούν μια δυσάρεστη ανάμνηση. Βγάλε τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σου, σε λίγο όλα θα γίνουν καλύτερα απο πριν και δνε θα το πιστεύεις. Τα όμορφα πράγματα έρχονται, θέλει μόνο υπομονή και κουράγιο. Που θα τα βρείς? Εκει που δεν το περιμένεις... μέσα σου. Βοήθησε τον εαυτό σου και παράλληλα με την θεραπευτική σου αγωγή θα δεις τα πράγματα με άλλα ματια. Τα μάτια της αισιοδοξίας και της ελπίδας. Να ξέρεις θα είναι δύσκολο, αλλά ο τελικός νικητής θα είσαι εσύ.
Κάνε κουράγιο λοιπόν και εμείς έιμαστε εδώ για ο,τι χρειαστείς.

[AGXVMENOS]

Μικρή/ε μου βυθέ, πραγματικά αυτά που γραφές με έκαναν να δακρύσω ,γιατί μου ξύπνησες αναμνήσεις από όσα έχω περάσει και περνάω ακόμα και πίστεψε με σε καταλαβαίνω,όπως σε καταλαβαίνουν και πολλά άτομα εδώ μέσα . αλλά κοιταξέ μας ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ !!!!άλλοι λίγο χειροτέρα , άλλοι λίγο καλυτέρα, αλλά όλοι το παλεύουμε , καθένας με τον τρόπο του. Και ΕΣΥ έχεις κάνει μια αρχή προς τη λύση .Δεν φταις εσύ για ότι σου συμβαίνει και μην αισθάνεσαι ενοχή για τίποτα .απλά έτυχε να το πάθεις όπως έτυχε και σε εμάς ,όπως τυχαίνει να το παθαίνουν καθημερινά χιλιάδες κόσμος παντού . άφησε μέσα στην ψυχούλα σου να φωλιάσει μονό η ελπίδα και ζήσε αυτό που περνάς σαν εnα παραμύθι οπού πάντοτε έχουν ένα καλό και ευτυχισμένο τέλος .δεν είσαι μόνη σου και ποτέ δεν θα είσαι!!!! Φαντάσου ότι τα άτομα εδώ μέσα σου προσφέρουν μα αγκαλιά ζεστή ζεστή και αισθάνσου καλυτέρα :)

[raphsssodos]

Originally posted by mauros_vuthos_f
θελω να μοιραστω μαζι σας ενα ποιημα μου...δεν ξερω αν ξερω να γραφω..ειμαι ακομα στα πρωτα μου βηματα..με γεμιζει ομως...

\'\'Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ\'\'



Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΘΑΨΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.
Κ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ.
ΚΛΑΜΑΤΑ.ΚΡΑΥΓΕΣ.ΕΦΙΑΛΤΕΣ.
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΖΩ..
ΒΛΕΠΩ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
ΝΑΙ!ΕΤΣΙ ΖΩ!
ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΣΥΝΗΘΙΣΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟ,ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.
ΠΑΝΤΟΥ ΞΕΝΗ.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΕΡΙΩΣΩ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΚΛΕΙΣΑΝΕ,Κ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ....
ΤΟΣΟ ΜΟΝΗ.
Ο ΧΑΡΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΙΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΤΟΥ,Κ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ....
ΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.......
ΜΟΝΗ..,ΝΑ ΠΟΝΑΩ ΣΕ ΤΟΣΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΟΥ.
ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΡΗΜΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ,ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ
ΜΗΝ ΒΛΕΠΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,ΕΝΑ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ,ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΚΕΙ.
ΝΑΙ..ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ.ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ.
ΚΑΝΕΝΑΣ!!
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!
ΣΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ,
ΕΧΩ ΣΠΕΙΡΕΙ ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΕΙ ΦΥΤΡΩΣΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑ...
ΑΚΟΜΑ Κ ΑΥΤΑ ΜΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ.
ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ Κ ΦΕΥΓΟΥΝ...
ΝΑΙ.ΦΕΥΓΟΥΝ Κ ΑΥΤΑ.
Κ Η ΝΥΧΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ...
ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ?
Η ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ?
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ..
ΤΟΣΕΣ \'\'ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ\'\' ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ,ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ...
ΑΛΛΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΕΝΤΙΜΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ...
ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΕΥΚΟΛΟ ΔΡΟΜΟ,
ΑΜΑ ΤΟΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΝΟΥΣΑ ΤΟΣΟ...
ΑΛΛΑ ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΝ ΞΑΝΑΖΟΥΣΑ ΣΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΦΤΑ...
\'\'Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ\'\'ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΡΟΣΙΤΟΣ,ΟΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ,
ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΟΝΕΙΡΟ....
ΑΠΛΟΣ ΘΕΑΤΗΣ ΕΜΕΙΝΑ!!!!!

ευτυχώς όταν συνέλθεις και το διαβάσεις αυτό θα μοιάζει μόνο σαν ένα κακό όνειρο και τίποτα παραπάνω...

[difool76]

Δεν είναι παράξενο μελίνα; είσαι θύμα κάποιων άσχημων καταστάσεων και ωστόσο προτιμάς να κατηγορείς τον εαυτό σου. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ωστόσο δεν πρέπει να περάσεις στην μανία όπως εγω γιατί τότε θα γίνεις θύτης. Πρέπει να βρείς μια ισορροπία και όχι να πάλλεσαι μεταξύ δυο άκρων. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι είναι επικίνδυνη. Πρέπει να εμπιστεύεσαι μόνο τους γονείς σου και ειδικούς ψυχικής υγείας που να είναι έμπειροι σε τέτοιες περιπτωσεις. ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ.

[mauros_vuthos_f]

Δεν ξερετε ποσο κουραγιο μου δινουν οσα μου γραφετε.το πρωτο πραγμα που κανω οταν ξυπναω ειναι να ερχομαι εδω μηπως βρω ενα καινουργιο μηνυμα και για να διαβασω ολα τα προηγουμενα ξανα και ξανα.μου γραφετε λογια που ποτε δεν ακουσα.λογια που εχω αναγκη.
Ναι...η ελπιδα να γινω καλα δεν εχει πεθανει..το χρωσταω στον εαυτο μου..δεν πρεπει να σταματησω την προσπαθεια μου..γιατι οπως μου ειπε κ ο γιατρος μου,ειναι μια υπουλη χρονια παθηση.προσπαθω παρα πολυ.ειδικα για να ξεπερασω τις φοβιες μου...που οσο πανε μεγαλωνουν.ειχα κλειστει για πολυ καιρο στον σπιτι.με αποτελεσμα τωρα να βγαινω και να φοβαμαι τουσ ανθρωπους.δεν αντεχα την πολυκοσμια,και καθε φορα που βγαινω μονη μου εξω..αρχιζω να τρεμω και να μην μπορω να αναπνευσω...ο γιατρος μου,μου ειπε να παιρνω μεσα μαζικης μεταφορας.αναγκαζω τον εαυτο μου να παιρνει το τρενο..να βγαινει..αλλα μου ειναι ανυποφορο...πιστευετε οτι με το να βγαινω μπορω να αντιμετοπισω κ αυτην μου την φοβια?:( δεν το αντεχω αλλο.θελω να βγαινω εξω και να μπορω και εγω να χαρω,να διακεδασω..να συνοστιζομαι μαζι με τον κοσμο και να μην φοβαμαι..να σταματησω να γυρναω πισω μου μηπως με κυνιγαει κανεις...

Επισεις θα ηθελα να σας μιλησω για την κριση που επαθα χθες...Αρχισα να κλαιω με τις ωρες χωρις λογο και να χτυπιεμαι..σταματησα οταν εξαντληθηκα...το παθαινω συνεχεια..και παντα ειμαι μονη μου...τρομαξα πολυ χθες..δεν ξερω αλλα πιστευα οτι θα σταματουσαν με τα χαπια που παιρνω:(

[guest]

Δε σου χω στείλει γράμμα μου μέρες χρονιάρες που ναι..
Το ξέρω πως ετούτα εδώ και μένα δεν με αρκούνε.
Λέει κάνα δυο που μείνανε και αυτοί πια δεν με ακούνε.
Εγώ όμως σε θυμήθηκα και στην καρδιά μου μπάντα
Θα μένει μια μικρή γωνία να σα αγαπά για πάντα.
Το ξέρω πως σε κούρασαν τα λόγια και τα χρόνια
Μα η ελπίδα στην ψυχή σε ακολουθά αιώνια.
Καιρός πολύς αν πέρασε και πια δεν σε αγγίζω
Αυτό που μένει τελικά θέλω να σου θυμίζω.

Μικρή μου είδα τα μάτια σου όνειρα να θυμούνται
Και ξέρω πως στα λόγια πια δεν πρόκειται να αρκούνται.
Δε στέλνω την αγάπη μου σε δυο γραμμούλες μόνο.
Θυμήσου πόσα άντεξα και εγώ μέσα στο χρόνο.
Τι να σου τάξω μάτια μου στον κόσμο που σε φέραν;
Τι να πιστέψεις πώς να δεις; πια γλώσσα να μιλήσω;
Τα όμορφα θαμμένα πια και αυτό μας πάει πιο πίσω..
Χίλια ψέματα σου έταξαν για μια μεγάλη αλήθεια.
Θες να πιστέψω μοναχά πως σου έγιναν συνήθεια;

Όχι γλυκό μου δεν μπορεί, έχεις φωτιά ακόμα
Κρατώ ένα κομμάτι σου και στο δικό μου σώμα.
Αγάπη μην γυρεύεις πια μονάχα την γαλήνη.
Σου εύχομαι πραγματικά και παίρνω την ευθύνη.
Και αν τρομαγμένο είναι πουλί μια μέρα θα μας κρίνει.
Δε σου γυρεύω τίποτα στον κόσμο είδες τόσα…
Θε να πιστέψεις μοναχά πως ξέρω τι είναι η γλώσσα..
Λέει κάποια μέρα οι άνθρωποι θα δούνε την αλήθεια
Με χρώματα και μουσικές θα φτιάχνουν παραμύθια.
Τότε δε θα χρειάζεται κανένας να σε πείσει.
Θα βλέπει μόνο η καρδιά την μαγική μας φύση…
Θε να σε δω κορίτσι μου πολύ ευτυχισμένη
Γιατί στο τέλος στην καρδιά μόνο αγάπη μένει…

Κάνε κουράγιο μάτια μου τα όμορφα θα τα βρεις
Σε έχει γεννήσει η φωτιά χίλιες φορές στο κόσμο.
Για να χει φλόγες η ψυχή και σπίθα η καρδιά σου
Κάρβουνο ην τα χρόνια μας προσάναμμα οι στιγμές μας
Τα όνειρα κράτα ζεστά και ας πότισαν με δάκρυ
Θα ρθει καιρός που τελικά θα βρούνε και μια άκρη…
Η γέννα ήταν ανάποδη γεννήθηκες μεγάλη, μα το παιδί
Μες την ψυχή θα ζωντανέψει πάλι…

Κόντρα ο καιρός κόντρα και εμείς αντέχουμε και αντέχει
Χειμώνας μπόρες πέρασαν και ακόμα έξω βρέχει.
Τον ήλιο δεν αντίκρισες στα αλήθεια όμως μπορεί.
Να γεννηθείς και εσύ μαζί.. με την ανατολή…

«εσύ που ζείς ανύποπτα παλεύεις με τι γλώσσα
δε περιμένεις τίποτα .. και ας περιμένεις τόσα…»

[difool76]

Μελίνα προσπαθώ να καταλάβω την αβυσσαλέα απελπισία σου. Δυστυχώς δεν είμαι ειδικός αλλά θεωρώ οτι η κατάσταση σου είναι πολύ σοβαρή. Έχεις σκεφτεί την νοσηλεία; Συζήτησε το με τους γονείς σου και τους ειδικούς που συμβουλεύεσαι. Μην φοβάσαι μήπως χαρακτηριστείς τρελή ή οτιδήποτε άλλο - πρώτιστη σημασία έχει η ζωή σου. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν να πάνε να πνιγούνε. Εμένα με βοήθησε πάντως. Επίσης πρέπει μάλλον να πάρεις ισχυρότερα φάρμακα. Αυτα βέβαια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στις επιδόσεις στο σχολείο αλλά η προτεραιότητα εδώ είναι να μην κάνεις κακό σε σένα. Όλα τ\' αλλα γίνονται αργότερα όταν θα είσαι καλύτερα.

[mauros_vuthos_f]

guest σευχαριστω παρα πολυ γιαυτο που εγραψες με εκανες να δακρυσω ειναι τελειο..
difool εχω μιλησει γιαυτο με τον ψυχιατρο μου πολυ ωρα,μου ειπε κιολας αμα φοβαμαι μηπως κανω κακο στον εαυτο μου να μπω στην κλινικη που δουλευει κιολας,οχι με φοβιζει η λεξη κλινικη,δεν ξερω αμα θα αντεχα.θα εμπαινα μονο αμα ημουν επικινδυνη για τουσ αλλους ανθρωπους...ναι τοτε θα εμπαινα...τωρα οχι...θα ζησω οσο ειναι να ζησω στο σπιτι μου...συνεχιζοντας την ψυχοθεραπεια κ την αγωγη μου.
Σευχαριστω που μπηκες για ακομη μια φορα στον κοπο να μου γραψεις..

[dimitriskai]

Να σκεφτεσαι οτι εισαι εκει ετοιμη να πεταξεις

[difool76]

Κι όμως μελίνα πρέπει να ξανασκεφτείς το θέμα της νοσηλείας. Στην κλινική οι γιατροί θα έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να σε βοηθήσουν και να καταλήξουν στην καλύτερη φαρμακευτική αγωγή. Ακόμα και να βρεθεί η αγωγή θα πρέπει να παρακολουθηθείς γιατι υπάρχει πάντα η περίπτωση να πραγματοποιήσεις σχέδιο αυτοκτονίας όταν πια θα έχεις περισσότερη ενέργεια και μεγαλύτερη ικανότητα να κάνεις πράγματα. Πολλές αυτοκτονίες γίνονται όταν ο ασθενής γίνεται καλύτερα επειδή δεν έχει πραγματικά αλλάξει τις ιδέες του για την ζωή. Ετσι η επιτήρηση είναι απαραίτητη. Φοβάμαι ότι αυτό ακριβως μπορεί να συμβεί σε σένα λόγω των ενοχών που σε βαραίνουν. Οσο για την διαταραχή προσωπικότητας υπάρχει περίπτωση κάποιο αντιψυχωσικό να βοηθήσει. Θυμάμαι την δεύτερη φορά που με πήγαν σε κλινική οι γιατροί είχαν διαγνώσει μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας (αλλά εκαναν λάθος γιατί δεν ήμουν και πολύ συνεργάσιμος) και μου χορήγησαν αντιψυχωσικό zyprexa. Για να κάνω και λίγη πλακα τo zyprexa θα σε χοντρύνει τόσο πολύ που δεν θα είσαι καθόλου όμορφη οπότε δεν θα κινδυνευεις από κανέναν. Κοίτα εμένα, από 95 κιλά εφτασα 152. Θα σου στείλω καμμια φωτογραφία για να γελάσεις.

[mauros_vuthos_f]

Παιρνω πολυ μικρη δοση zyprexa...μου τα εγραψε για να κοιμαμαι..οσο αναφορα τα κιλα,ειχα ανορεξια..ειμαι λυποβαρης...προσεχω παρα πολυ για να μην παρω κιλα,αμα επαιρνα νιωθω οτι θα πεθαινα..επισης απο την στιγμη που μιλησα στους γονεις μου και ζητησα βοηθεια απο ειδικο...η μανα μου αρρωστησε δεν θα ξαναεκανα αποπειρα αυτοκτονιας οσο χαλια και αν ημουν.γιατι θα σκοτωνα τους ιδιους μου τους γονεις..θα ηταν πολυ εγωιστικο.
θελω να γινω καλα..προσπαθω να ειμαι ηρεμη για να μην το ξανακανω.ναι θελω να γινω καλα για τουσ γονεις μου.για να μπορεσω να τους δωσω οση αγαπη και στηριξη μου δινουν τωρα..ειναι ο μεγαλυτερος λογος που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ!!!ειμαι χρονια ετσι,ξερω πολυ καλα τα παιχνιδια που παιζει το μυαλο μου,δεν θα ξαναπροσπαθησω να πεθανω..οσες φορες το προσπαθησα ειχα 100% επαφη με την πραγματικοτητα,ηξερα τι ηθελα...τωρα μπορει να υπαρχουν στιγμες αδυναμιας που το ευχομαι,αλλα δεν το θελω πραγματικα...
ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΟΥ....

[αννυ]

γεια σας και παλι,

δεν ξερω τι να πω...ολα οσα γραφετε με συγκινουν.γραγετε ολοι με πολυ ωραιο τροπο.Δεν εχω ζησει τοσα πολλα ασχημα σαν εσας αλλα αυτο που θελω να πω στην μελινα ειναι οτι και εγω φοβομουνα να μπω σε μεταφορικα μεσα και οταν το εκανα συνεχομενα καποιες φορες μετα ενιωσα πολυ καλυτερα.και τωρα θα αγχωθω για καποιο ταξιδι αλλα ολο και καλυτερα.αν το αφηνεις και δεν δοκιμαζεις συνεχεια θα σε αφησει και αυτο.κανε οτι μπορεις για τον εαυτο σου.
το ποιημα σου ειναι πολυ ωραιο.ανατριχιασα οταν το διαβασα..