Μήπως είμαι τρελός, μήπως τα' χω χαμένα.. που λέει και το τραγούδι;;

[Nestwr]

Χθες κάθησα και είδα την ταινία ΑΝ με τον Παπακαλιάτη. Επηρεασμένος από αρνητικές κριτικές δεν είχε τύχει να τη δω ποτέ. Ίσως να φταίει το ότι πλησιάζει η 14 Φλεβάρη ποιός ξέρει, πάντως προσδοκίες δεν έχω, άμα τύχει κάτι έτυχε που λέω πια. Στο τέλος θα σας πω τί κράτησα από αυτή την ταινία, κάτι που δεν είχε τύχει να ήξερα ποτέ.

Ένα χρόνο μετά τα τελευταία μου νέα πάμε στις εξελίξεις. Δουλειά, πολλή δουλειά, άγχος, καλό αυτό, μου αρέσει η πίεση. Προσέχω λίγο και τους γέρους μου, τόσα πέρασαν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας 3 παιδιά, είναι πραγματική μεγαλειώδης η δύναμη των γονιών πώς καταφέρνουν να είναι πάντα εκεί για τα παιδιά τους παρά τα βάσανα τους, τα προβλήματα τους, τεράστιο πράγμα η οικογένεια, κάποτε αυτή την έννοια δεν την εκτιμούσα και τόσο, είχα σκληρύνει πολύ μετά από μία οικογενειακή διαφωνία πριν περίπου 11 χρόνια. Μου λείπουν τα φιλαράκια μου στην Αθήνα, μου λείπει λίγο η βαβούρα της πόλης, να χάνεσαι μέσα σε αυτήν, να επιλέγεις από τόσα τί θες να κάνεις. Ανεβαίνω 3-4 φορές το χρόνο, η μία στα γενέθλια της καλύτερης μου φίλης, η άλλη τέλη Αυγούστου πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Ελάχιστα τα άτομα με τα οποία κάνω παρέα εδώ, είχα χάσει την επαφή μου τόσα χρόνια που έλειπα αλλά δεν το κρύβω ότι δεν επιδιώκω κιόλας να την αποκαταστατήσω. Δεν μου αρέσει υπό αυτή την έννοια εδώ αλλά έχω βρει την ψυχική μου ηρεμία και με νοιάζει πάρα πολύ αυτή η διάσταση. Δεν αποκλείω κάποτε να γυρίσω Αθήνα αλλά δεν θα σκάσω κιόλας αν δεν το καταφέρω ή αν δεν τα φέρει έτσι η ζωή. Σχέσεις;; Μμμμ... μάπα το καρπούζη η αφεντιά μου. Είχα γνωρίσει τη Σοφία, καλή κοπέλα φαινόταν αλλά με είχε ερωτευτεί πολύ γρήγορα ρε γαμώτο, έτσι είχε πει, ωραίο να το πιστέψεις δεν λέω αλλά εμένα κάτι δεν μου κολλούσε. Περάσαμε ωραία για κάποιο καιρό αλλά δεν μου έβγαινε κάτι περισσότερο και η αλήθεια είναι ότι ήθελε κάτι περισσότερο. Χωρίσαμε και μετά από δύο μήνες έμαθα ότι παντρεύτηκε, οκ δεν το μετάνιωσα που δεν την είχα πιστέψει να πω την αμαρτία μου. Πριν κάποιο καιρό γνώρισα τη Νάσια, σχεδόν 13 χρόνια διαφορά ηλικίας, μικρότερη εννοώ. Σε κάποιο σημείο κόντεψα να ονειρευτώ ξανά μαζί της, ίσως η πρώτη που το κατάφερε μετά το ΜΠΑΜ μου, μου φαινόταν αδιανότητο μία τόσο ωραία κοπέλα να έχει τόσο όμορφες σκέψεις, ώριμες ρε γαμώτο, αν και μιλούσαμε για πάρα πολύ καιρό, αν και ήμασταν σαν σε σχέση στο τελος την έδιωξα με τον τρόπο μου, δεν έβγαινε πρακτικά μία τέτοια σχέση, άλλες φάσεις ζωής, εκείνη μόλις είχε περάσει σε σχολή στην Αθήνα δεν έπρεπε να μπλέξει με τέτοιες καταστάσεις, ίσως και όλα αυτά που λέω να είναι απλά δικαιολογίες επειδή φοβόμουν να διαχειριστώ μία τόσο ασύμμετρη κατάσταση ΞΑΝΑ, ίσως.. δεν το αποκλείω, πάντως πλησίασε αρκετά μέσα μου. Πού θα πάει κάτι έρχεται, πλησιάζει, σκέφτεσαι θετικά και έχεις τα μάτια ανοιχτά.

Τί κράτησα από την ταινία, που δεν ήξερα.

Ψάξτε λίγο στο ίντερνετ και στο youtube για τον Χρόνη Μίσσιο, πάρτε μια γεύση εδώ

http://www.youtube.com/watch?v=KXcsoOxS428

σας εύχομαι καλό βράδυ και σε όσους γιορτάζουν σε λίγες μέρες χρόνια τους πολλά και τρελά!!

το οδοιπορικό κάποιου που αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι.. to be continued

[kons_tsia]

Χθες κάθησα και είδα την ταινία ΑΝ με τον Παπακαλιάτη. Επηρεασμένος από αρνητικές κριτικές δεν είχε τύχει να τη δω ποτέ. Ίσως να φταίει το ότι πλησιάζει η 14 Φλεβάρη ποιός ξέρει, πάντως προσδοκίες δεν έχω, άμα τύχει κάτι έτυχε που λέω πια. Στο τέλος θα σας πω τί κράτησα από αυτή την ταινία, κάτι που δεν είχε τύχει να ήξερα ποτέ.

Ένα χρόνο μετά τα τελευταία μου νέα πάμε στις εξελίξεις. Δουλειά, πολλή δουλειά, άγχος, καλό αυτό, μου αρέσει η πίεση. Προσέχω λίγο και τους γέρους μου, τόσα πέρασαν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας 3 παιδιά, είναι πραγματική μεγαλειώδης η δύναμη των γονιών πώς καταφέρνουν να είναι πάντα εκεί για τα παιδιά τους παρά τα βάσανα τους, τα προβλήματα τους, τεράστιο πράγμα η οικογένεια, κάποτε αυτή την έννοια δεν την εκτιμούσα και τόσο, είχα σκληρύνει πολύ μετά από μία οικογενειακή διαφωνία πριν περίπου 11 χρόνια. Μου λείπουν τα φιλαράκια μου στην Αθήνα, μου λείπει λίγο η βαβούρα της πόλης, να χάνεσαι μέσα σε αυτήν, να επιλέγεις από τόσα τί θες να κάνεις. Ανεβαίνω 3-4 φορές το χρόνο, η μία στα γενέθλια της καλύτερης μου φίλης, η άλλη τέλη Αυγούστου πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Ελάχιστα τα άτομα με τα οποία κάνω παρέα εδώ, είχα χάσει την επαφή μου τόσα χρόνια που έλειπα αλλά δεν το κρύβω ότι δεν επιδιώκω κιόλας να την αποκαταστατήσω. Δεν μου αρέσει υπό αυτή την έννοια εδώ αλλά έχω βρει την ψυχική μου ηρεμία και με νοιάζει πάρα πολύ αυτή η διάσταση. Δεν αποκλείω κάποτε να γυρίσω Αθήνα αλλά δεν θα σκάσω κιόλας αν δεν το καταφέρω ή αν δεν τα φέρει έτσι η ζωή. Σχέσεις;; Μμμμ... μάπα το καρπούζη η αφεντιά μου. Είχα γνωρίσει τη Σοφία, καλή κοπέλα φαινόταν αλλά με είχε ερωτευτεί πολύ γρήγορα ρε γαμώτο, έτσι είχε πει, ωραίο να το πιστέψεις δεν λέω αλλά εμένα κάτι δεν μου κολλούσε. Περάσαμε ωραία για κάποιο καιρό αλλά δεν μου έβγαινε κάτι περισσότερο και η αλήθεια είναι ότι ήθελε κάτι περισσότερο. Χωρίσαμε και μετά από δύο μήνες έμαθα ότι παντρεύτηκε, οκ δεν το μετάνιωσα που δεν την είχα πιστέψει να πω την αμαρτία μου. Πριν κάποιο καιρό γνώρισα τη Νάσια, σχεδόν 13 χρόνια διαφορά ηλικίας, μικρότερη εννοώ. Σε κάποιο σημείο κόντεψα να ονειρευτώ ξανά μαζί της, ίσως η πρώτη που το κατάφερε μετά το ΜΠΑΜ μου, μου φαινόταν αδιανότητο μία τόσο ωραία κοπέλα να έχει τόσο όμορφες σκέψεις, ώριμες ρε γαμώτο, αν και μιλούσαμε για πάρα πολύ καιρό, αν και ήμασταν σαν σε σχέση στο τελος την έδιωξα με τον τρόπο μου, δεν έβγαινε πρακτικά μία τέτοια σχέση, άλλες φάσεις ζωής, εκείνη μόλις είχε περάσει σε σχολή στην Αθήνα δεν έπρεπε να μπλέξει με τέτοιες καταστάσεις, ίσως και όλα αυτά που λέω να είναι απλά δικαιολογίες επειδή φοβόμουν να διαχειριστώ μία τόσο ασύμμετρη κατάσταση ΞΑΝΑ, ίσως.. δεν το αποκλείω, πάντως πλησίασε αρκετά μέσα μου. Πού θα πάει κάτι έρχεται, πλησιάζει, σκέφτεσαι θετικά και έχεις τα μάτια ανοιχτά.

Τί κράτησα από την ταινία, που δεν ήξερα.

Ψάξτε λίγο στο ίντερνετ και στο youtube για τον Χρόνη Μίσσιο, πάρτε μια γεύση εδώ

http://www.youtube.com/watch?v=KXcsoOxS428

σας εύχομαι καλό βράδυ και σε όσους γιορτάζουν σε λίγες μέρες χρόνια τους πολλά και τρελά!!

το οδοιπορικό κάποιου που αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι.. to be continued

κι εγω σκεφτομουν μεχρι και πριν λιγες μερες πολυ να παω σε κανα Αγιο Ορος -οπως εγραψες πριν καιρο- επειδη δεν ειχα τη δυναμη ν αντιμετωπισω καποιες αλλαγες που ειναν στη ζωη μου και με στεναχωρουσαν πολυ και δεν ειχα το κουραγιο να τις δεχθω.

Στην προσπαθεια αποδοχης τους ειμαι ακομα (ετυχε να ξεσπασω σε ποταμια απο δακρυα 3-4 φορες και να νιωθω ξεριζωμενη την καρδια μου) αλλα τωρα σιγα σιγα νιωθω να 'σηκωνομαι' λιγο λιγο... Το μεγαλυτερο 'πληγμα' ειναι που μετακομισε επαρχεια προχθες το προσωπο που αγαπω πανω στην περιοδο που ειχαμε αρχισει να ξαναερχομαστε κοντα μετα απο κατι χρονια..

εσυ, συνεχιζεις να αγαπας ακομα την κοπελλα εκεινη που αναφερες στα πρωτα σου μηνυματα?

[Nestwr]

κι εγω σκεφτομουν μεχρι και πριν λιγες μερες πολυ να παω σε κανα Αγιο Ορος -οπως εγραψες πριν καιρο- επειδη δεν ειχα τη δυναμη ν αντιμετωπισω καποιες αλλαγες που ειναν στη ζωη μου και με στεναχωρουσαν πολυ και δεν ειχα το κουραγιο να τις δεχθω.

Στην προσπαθεια αποδοχης τους ειμαι ακομα (ετυχε να ξεσπασω σε ποταμια απο δακρυα 3-4 φορες και να νιωθω ξεριζωμενη την καρδια μου) αλλα τωρα σιγα σιγα νιωθω να 'σηκωνομαι' λιγο λιγο... Το μεγαλυτερο 'πληγμα' ειναι που μετακομισε επαρχεια προχθες το προσωπο που αγαπω πανω στην περιοδο που ειχαμε αρχισει να ξαναερχομαστε κοντα μετα απο κατι χρονια..

εσυ, συνεχιζεις να αγαπας ακομα την κοπελλα εκεινη που αναφερες στα πρωτα σου μηνυματα?

κάποτε θα πάω ξανά Άγιο Όρος αλλά όχι για μόνιμα όπως σκεφτόμουν κάποτε. για να πας μόνιμα χρειάζεσαι τον σωστό λόγο και δεν υπήρχε ο σωστός λόγος όταν σκεφτόμουν να αποδράσω, γιατί αυτό είχα στο μυαλό μου, την απόδραση, δεν είναι κρυφό.

την Εύη θα την αγαπάω για πάντα με έναν ξεχωριστό τρόπο, καμία δεν είναι μέσα στα απόκρυφα της ψυχής μου και της καρδιάς μου όπως εκείνη, ίσως όταν και ΑΝ βρεθούμε ποτέ ξανά να νιώσω ένα δέος σα να βλέπω απέναντι μου τον Θεό και τον Σατανά μαζί αλλά αυτό που συνειδητοποίησα είναι πως είναι αδύνατον να εξαρτώ τη ζωή μου από εκείνη, η ζωή είναι πάρα πολύ ωραία και μικρή για να ζεις προσκολημμένος στο παρελθόν, έξω υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, στο χέρι μας είναι να ζήσουμε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, να ζήσουμε το παζλ της ζωής, να κάνουμε λάθη, να αγαπήσουμε, να μισήσουμε, να μετανιώσουμε και νομοτελειακά να ηρεμήσουμε σε μία αγκαλιά, δεν είμαι από τους αισιόδοξους αλλά σίγουρα δεν είμαι κι από τους απαισιόδοξους κι αυτό γιατί la vie est belle

[kons_tsia]

την Εύη θα την αγαπάω για πάντα με έναν ξεχωριστό τρόπο, καμία δεν είναι μέσα στα απόκρυφα της ψυχής μου και της καρδιάς μου όπως εκείνη, ίσως όταν και ΑΝ βρεθούμε ποτέ ξανά να νιώσω ένα δέος σα να βλέπω απέναντι μου τον Θεό και τον Σατανά μαζί αλλά αυτό που συνειδητοποίησα είναι πως είναι αδύνατον να εξαρτώ τη ζωή μου από εκείνη, η ζωή είναι πάρα πολύ ωραία και μικρή για να ζεις προσκολημμένος στο παρελθόν, έξω υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, στο χέρι μας είναι να ζήσουμε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, να ζήσουμε το παζλ της ζωής, να κάνουμε λάθη, να αγαπήσουμε, να μισήσουμε, να μετανιώσουμε και νομοτελειακά να ηρεμήσουμε σε μία αγκαλιά, δεν είμαι από τους αισιόδοξους αλλά σίγουρα δεν είμαι κι από τους απαισιόδοξους κι αυτό γιατί la vie est belle

κι εγω νιωθω οπως κι εσυ για το ατομο που αγαπαω και , λογικα , αυτο δε θα αλλαξει ποτε απ οτι πιστευω.
Δε σε ποναει ομως να σκεφτεσαι ετσι ακομα γι αυτη και να μην την εχεις?

Οι σχεσεις που εχεις κανει μετα την Ευη, πως ηταν; (παρολο που την σκεφτεσαι ακομα)

[Nestwr]

κι εγω νιωθω οπως κι εσυ για το ατομο που αγαπαω και , λογικα , αυτο δε θα αλλαξει ποτε απ οτι πιστευω.
Δε σε ποναει ομως να σκεφτεσαι ετσι ακομα γι αυτη και να μην την εχεις?

Οι σχεσεις που εχεις κανει μετα την Ευη, πως ηταν; (παρολο που την σκεφτεσαι ακομα)

μα ο τρόπος που σκέφτομαι πια για αυτήν δεν έχει σχέση με το αν την έχω ή όχι, έχει αποκτήσει μία νέα διάσταση, έχει αποκατασταθεί σαν τί ήταν για εμένα και τί πρέσβευε αλλά επίσης έχω συνειδητοποιήσει πώς φτάσαμε εκεί και γιατί φτάσαμε, όταν πλέον έχεις δώσει τις απαντήσεις μπορείς να προχωρήσεις και να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω, εκεί που ανήκουν

για το μετά νομίζω έχω γράψει, μου αρέσει πολύ η Νάσια αλλά είμαστε σε άλλη φάση ζωής και σε άλλη... πόλη... ασύμμετρες καταστάσεις που δεν μου φέρνουν ωραίες θύμησες, πριν 8 χρόνια (με τα σημερινά μυαλά αλλά με τις τότε δυνατότητες μου) θα είχα ήδη ανέβει Αθήνα, θα σκεφτόμουν ακόμη και να της ζητήσω να με φάει στη μάπα για πάντα.. είναι πολύ όμορφη κοπέλα και δείχνει πολύ ξεχωριστή περίπτωση αλλά δεν με παίρνει πια να ρισκάρω τέτοιες αλλαγές στη ζωή μου για την προοπτική μιας γυναίκας που φαίνεται (φαίνεται προς το παρόν ξαναλέω) καλός χαρακτήρας, anyway βλέποντας και κάνοντας έχει γίνει η εποχή μας, δεν μπορούμε πλέον κάποιοι να νιώθουμε ασφαλείς ότι θα προσφέρουμε όσα αξίζουν στους άνθρωποι που μας νοιάζουν γιατί για εμένα προσωπικά αυτό παίζει πολύ μεγάλη σημασία, να μπορώ να δίνω

χαιρετώ σας