Μήπως είμαι τρελός, μήπως τα' χω χαμένα.. που λέει και το τραγούδι;;

[Nestwr]

Καλημέρα σας. Θα ήθελα να ζητήσω την άποψη σας για κάτι που με απασχολεί εδώ και καιρό.

Είμαι 29 χρονών. Πριν απο 4 χρόνια γνώρισα μια κοπέλα. Παρ' ότι φαινομενικά δεν ταιριάζαμε, γι' αυτόν τον μαγικό λόγο που κανείς δεν παίρνει πρέφα πώς γίνεται, ερωτευθήκαμε, λατρέψαμε ο ένας τον άλλον και αγαπηθήκαμε όσο δεν πάει. Πριν ένα χρόνο πέρασα μία πολύ δύσκολη κατάσταση ψυχολογικά στην στρατιωτική μου θητεία, που δεν μπορούσα να μοιραστώ μέχρι να απολυθώ. Κλείστηκα και απομονώθηκα ιδίως από την κοπέλα μου, απέναντι στην οποία αισθανόμουν τύψεις για την ανειλικρίνεια γι' αυτά που περνούσα και λόγω της μεγάλης απόστασης η κατάσταση μέσα μου γινόταν ακόμα χειρότερη. Όταν επέστρεψα βρήκα έναν διαφορετικό άνθρωπο, έναν άνθρωπο που με τιμώρησε γι' αυτή τη συμπεριφορά μου. Δεν την αδικώ. Αν η σχέση μας δεν είχε προηγούμενα όπου μπορούσε να κρίνει μέχρι που έφτασα για να είμαι δίπλα της σε αρκετά προβλήματα της, θα της έδινα και χίλια δίκια. Να μην τα πολυλογώ, το καλοκαίρι τα έφτιαξε με άλλον. Όσο κι αν σας φανεί περίεργο, η απάντηση μου σε αυτό που η ίδια μου είπε σε μήνυμα, ήταν να είναι πάντα καλά και ότι εγώ την αγαπώ για πάντα. Δεν σκέφτηκα σε κανένα χρονικό σημείο μέσα σε αυτούς τους 8-9 μήνες να φερθώ σαν μην πω και να πάρω εκδίκηση ή να κοιτάξω την πάρτη μου και να γίνω άλλος ένας αναίσθητος survivor. Αρχές της νέας χρονιάς της στέλνω τις ευχές μου χωρίς κάποια ειρωνεία. Της ζητάω μία χάρη. Είχαμε δύο κουκλάκια. Εκείνη τον tigger κι εγώ την pigglet. Με τον καιρό κατάλαβα ότι κακώς είναι χώρια. Της ζήτησα να της δώσω την pigglet παρ' ότι για εμένα σημαίνει πάρα πολλά, ιδίως τώρα που χωρίσαμε. Επίσης της είπα ότι αν δεν θέλει να την πάρει, πράγμα απολύτως σεβαστό, να μου δώσει τον tigger να ζήσουν τα παιδιά μαζί, έστω κι αν δεν τα κατάφεραν οι γονείς τους. Μιλάω μεταφορικά όπως καταλαβαίνετε, μην με περνάτε για τρελό, δεν είμαι φυσικός πατέρας κανενός παιδιού. Απλά ήταν ένα love thing μεταξύ μας που σκεφτήκαμε. Εκεί μου είπε ότι δεν έχει τον tigger. Είχε έρθει πριν κάποιους μήνες στην περιοχή που μένω (φαντάζομαι, ενώ είχε σχέση) και αντί να τον αφήσει με κάποιο τρόπο σε εμένα, πήγε και τον εγκατέλειψε στους πρόποδες ενός βουνού σε ένα γκρεμισμένο σπιτάκι. Όταν το διάβασα αυτό, διαλύθηκα. Πήγα τον έψαξα, τίποτα. Χειμώνας. Το σπιτάκι το πήραν μπουλντόζες, φαντάζομαι και το παιδί. Άδικο και σκληρό. Ήμουν που ήμουν χάλια για μήνες, με αποτελείωσε. Από τότε έχω κόψει κάθε επικοινωνία με κάθε γνωστό και φίλο. Μόνο με την οικογένεια μου κρατάω επαφή για να ξέρει ότι ζω. Προσποιούμαι ότι life goes on. Δεν επέστρεψα ποτέ για να τελειώσω τη σχολή μου. Δεν δέχτηκα πρόταση που είχα να επιστρέψω στη δουλειά από την οποία είχα φύγει κάτω από περιέργες συνθήκες που δυστυχώς σχετίζονται με τη σχέση μου, λόγω ενός στημένου παρανοϊκού κλίματος και νεύρων από πλευράς γονιών της. Τρώω από τα έτοιμα εδώ και μήνες. Είμαι άνθρωπος που στην ζωή την πραγματική όταν τίποτα δεν σε εμποδίζει, δεν παίρνω βιαστικές αποφάσεις. Αφήνω τον χρόνο να μου καθαρίσει το μυαλό και να με βοηθήσει να καταλήξω. Την αγαπώ ακόμα, όχι για τον χαρακτήρα που ανέκαθεν ήξερα ότι μπορεί να με απαξιώσει, αλλά γι' αυτό που νιώσαμε μαζί. Μαζί. Στο "μαζί" μου σκάει ένα δάκρυ. Το ομολογώ. Δεν ντρέπομαι. Έκλαιγα πολύ περισσότερο κάποτε, συνειδητοποίησα όμως πως με σύνδρομα κατάθλιψης δεν κερδίζω κάτι, δεν βοηθάω τον εαυτό μου να καταλήξει κάποτε, κάπως, κάπου. Το ότι ρίχνω τώρα ένα δάκρυ και δεν με πιάνει κάτι πιο εκτεκταμένο δεν βλέπω να είναι αποτέλεσμα καταπίεσης του εαυτού μου αλλά εξελικτικής βελτιώσης των υπέρ και των κατά μέσω εσωτερικού διαλόγου. Πάμε στο ψητό τώρα. Δεν με ενδιαφέρει να παλέψω σε αυτή τη ζωή μέσα σε ΑΥΤΗ την κοινωνία που όλα πουλιόνται και αγοράζονται (βλ. ψυχές) για να γίνω κάτι που θα το "συστήνω" και μέσω αυτού θα "επιβιώνω". Θεωρώ ψεύτικη κάθε απόπειρα να γίνω ένας φυσιολογικός (για τους πολλούς) άνθρωπος. Θα μπορούσα να δώσω και τη ζωή μου γι' αυτή την κοπέλα, υπήρξαν φορές που όλα τα υπόλοιπα τα έδωσα, τα ρίσκαρα, τα έχασα. Έκανα την εξής ερώτηση στον εαυτό μου. Τί θέλεις αφού δεν μπορείς να έχεις ξανά την αληθινή pigglet σου; Η απάντηση είναι να φύγω κάπου μακριά, σε ένα χωριό, σε ένα σπιτάκι με τον κήπο μου και τίποτε άλλο από την έως τώρα ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω τίποτε με καμία γυναίκα, όχι γιατί μου φταίνε, προς θεού. Δεν έχω γίνει μισάνθρωπος. Απλά έχασα την πίστη μου στον άνθρωπο. Είχα ευκαιρία να προσπαθήσω κάτι με μια κοπέλα, πολύ βολική και διαβολική περίπτωση θα έλεγα, που άλλοι θα ορμούσαν για να ξεχαστούν. Δεν μου βγήκε. Δεν έφταιγε εκείνη. Εγώ δεν μπορώ. Δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι ενδιαφέρομαι για μια άλλη κοπέλα ενώ η καρδιά μου και η ψυχή μου είναι αφιερωμένη σε αυτόν τον κόσμο μόνο σε εκείνη. Το να "εκτελέσω" όμως αυτή την απάντηση προϋποθέτει μαϊδιά, λεφτά, που δεν έχω και δεν έχω πια την όρεξη να κυνηγήσω. Ψεύτικο ταξίδι, κενός στόχος. Οπότε μετά από καιρό κατέληξα αλλού. Θα κατέβω για τις γιορτές στην οικογένεια μου, θα περάσω αυτές τις στιγμές μαζί τους γιατί τους αγαπώ. Θα μου λείψουν, θέλω να τους δώ. Μετά θα ανέβω Αθήνα, θα τελειώσω κάτι εκκρεμμότητες και θα γράψω ένα γράμμα. Σε αυτό το γράμμα δεν θα αναφερθώ σε κανένα σημείο στη σχέση μου, στις δυσκολίες που είχαμε και στο αποτέλεσμα. Δεν θα αναφερθώ γιατί αν βγει όλη η αλήθεια, φοβάμαι το μετά γι' αυτήν ειλικρινά. Θα την προστατεύω όπως έκανα πάντα όταν είχα περιθώρια επιλογών. Θα τα φορτώσω όλα σε εμένα, ας με βγάλουν τρελό, δεν με ενδιαφέρει. Αν τρελός είναι αυτός που απλά δεν έχει τη δύναμη να σηκώσει ξανά το εγώ του, τότε ναι είμαι τρελός. Θα πάω Άγιο Όρος. Στην αρχή για λίγο, έτσι θα γράψω. Αλλά στο μυαλό μου δεν είναι λίγο. Νιώθω ότι όταν μπορείς κι αγαπάς ακόμα έναν άνθρωπο που είχες και έχεις δεκάδες λόγους για να μισείς και να ξεχάσεις έχει αλλάξει επίπεδο. Κι αν ταυτόχρονα, το εγώ σου σαν έννοια επιβίωσης και σαν έννοια επίδειξης δεν έχει καμία αξία για εσένα, τότε ένας δρόμος αξιοπρέπειας μένει. Αυτός του Θεού. Θα ήθελα την άποψη σας. Είμαι τρελός, τα έχω χαμένα;; Το νιώθω από τώρα, ακούγεται ακόμη κι από ανθρώπους που δεν απέκτησαν ποτέ το δικαίωμα να δουν μέσα μου όπως εκείνη. Δεν τους αδικώ που θα το σκεφτούν αλλά αυτό είναι μέσα μου πια.

[ioannis2]

Φίλε μπήκα στον κόπο και διάβασα όλο αυτό το μνμα, μακρόσυρτο αλλά πηγαίο, παραστατικό και με ενδιαφερον μεχρι το τελος. Κατ' αρχήν δεν ξεκαθαρίζεις τους λόγους για τους οποίους χωρίσατε, ο λόγος δε μου φανηκε να ναι ο στρατος. Για ποια συμπεριφορα σου μιλας για την οποια σε τιμώρησε? Την κουκλα (αν ειναι κουκλα αυτο που περιγραφεις) την εγκατέλειψε ισως γιατι της θυμιζε εσενα και πληγωνοταν. Συγνωμη που τολμω να σου πω, έκανες ή σκεφτεσαι να κανεις προσπαθεια να την ξαναπλησιασεις και να της ζητησεις συγνωμη και να της ζητησεις να τα ξαναφτιαξετε? Ή εισαι τοσο βεβαιος ότι μέσα της τελεσιδικα τελείωσε? γιατι ποτε δεν ξερεις σιγουρα πως σκεφτεται ο άλλος....
Για το χώρο που λες στο τελος, η φυγή δεν είναι λύση. Η απομόνωση του χωρου θα κανει όλο και πιο εντονες τις σκέψεις και θα βιωνεις ακομα πιο εντονο το συναισθημα ότι εισαι μακρια. Κυρίως επειδή δεν προκειται για συνειδητή απόφαση και κλίση αλλά για αποφαση που πηγαζει από απογοητευση και δεν σχετίζεται με τους σκοπους του συγκεκριμενου χωρου. Χρειάζεται "προεργασία" για να πας εκεί που δεν διαθετεις.
Από το μνμα σου φαινεται ότι αυτο που πραγματικα σου προσφερει γαλήνη μπροστα στο πρόβλημα ειναι το να εισαι κοντα σους δικούς σου. Αποψη μου, αφου ειναι ατομα που σε καταλαβαινουν, μείνε καμποσο κοντα τους να ηρεμήσεις (σιγουρα θα νοιωθεις καλύτερα) και εκει να παρεις τις αποφασεις σου για μετα. Κοντα στους δικους σου ανθρωπους θα ναι καλυτερα τα πραγματα για σενα. Μην παρεις αποφασεις ενω εισαι μακρια τους. Με ειδικο, ψυχολογο έχεις επικοινωνία? σου χρειαζεται!

[μαρκελα]

Γειά σου Nestwr,
ειλικρινά πολύ συγκινητική η ιστορία σου! Ναι αυτός που αγαπά αληθινά, θέλει την ευτυχία του άλλου ακόμα κι αν ζουν χωριστά!
Όμως αναρωτιέμαι, γιατί να γράψεις γράμμα και να μην της πεις τώρα αυτά, που θέλεις κατά πρόσωπο!
Γιατί να είσαι γι' άλλη μια φορά, όπως την περίοδο που υπηρετούσες ανειλικρινής?
Γιατί να επαναλάβεις το ίδιο λάθος, που σου κόστισε την σχέση σου? Φαίνεσαι εγκλωβισμένος!
Το να θες όμως να της γράψεις δείχνει, ότι ακόμα υπάρχει περιθώριο και να την διεκδικήσεις και συμφωνώ εδώ με τον Γιάννη.
Εσύ το διακρίνεις αυτό? Και στο κάτω-κάτω γιατί όχι? Δώσε έστω και τώρα την ευκαιρία στον εαυτό σου να επανορθώσει!
Τί έχεις να χάσεις εξ άλλου αν το χειριστείς σωστά? Καλή συνέχεια! :)

[Nestwr]

Αγαπητέ Γιάννη (σε προσφωνώ Γιάννη γιατί παρά το forum nickname σου υπογράφεις ως γιάννης, ένδειξη που μάλλον λέει ότι σου αρέσει περισσότερο αυτού του είδους η προσφώνηση), σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες. Λίγο, πολύ δεν έχει σημασία, η επιλογή και η πράξη έχει τη σημασία της. Στη στρατιωτική μου θητεία βίωνα μίας ούτως ή άλλως πολύ ψυχολογική κατάσταση γιατί η απόσταση και αυτού του είδους ο εγκλωβισμός (δεν έκανα.. βυσματική θητεία) με έκαναν να συγκινούμαι περισσότερο από όσο προβλέπεται για άνδρα ολίγον τι αρκετά ψημένο στη ζωή του παρά την ηλικία του, γιατί μου έλειπε ο άνθρωπος μου, το αληθινό μου αίσθημα, ο παλμός μου. Οι τύψεις μου με έκαναν κι αρκετά νευρικό. Δύο μήνες και κάτι πριν την λήξη της θητείας μου έγινε κάτι πολύ απάνθρωπο και τραγικό. Στα τελειώματα είχαν την τύχη (εδώ γελάμε) να μετατεθώ σε μία ιδιαίτερα "ευαίσθητη" θέση από πλευράς διαχείρισης καταστάσεων και καθημερινών προβλημάτων στα στρατόπεδα της περιφέρειας μας (ακριτικής). Πέθανε ένα παιδί, ντόπιος, συμπατριώτης μου, της γειτονιάς μου και όλα αυτά από κακοδιοίκηση, από αναβλητικότητα που επεσήμαινα 8 μέρες πριν φτάσουμε στο μοιραίο. Υπήρχαν εκβιασμοί, απειλές και ενδεχόμενες παρακολουθήσεις. Στον στρατό υπάρχουν και οι τρεις δυνατότητες και ανθρώπινα και.. τεχνολογικά, ιδίως όταν μένεις κιόλας στην ίδια περιοχή. Τρόμαξα, έφτασα να κάνω ακραίες σκέψεις. Κρατούσα μια σφαίρα, την έβλεπα κατάματα, όπλισα, δεν την χρησιμοποίησα. Είχα σκοπιά σε μία νύχτα με πολλή βροχή. Το περιπολόπουλο μου το είχα στείλει για ύπνο γιατί γνώριζα την έφοδο. Ήθελα να μείνω μόνος. Κοίταξα ψηλά στον ουρανό. Ανάμεσα στα σύννεφα έβλεπες ελάχιστα αστέρια. Ένα από αυτά τα αστέρια δεν άξιζαν μία τέτοια πράξη, όχι γιατί ήταν μια σπάνια ψυχή, αλλά γιατί μαζί της έζησα ένα σπάνιο και αυθεντικό συναίσθημα. Έχω κάνει κι άλλες σχέσεις στη ζωή μου, γνωρίζω τις μικρές διαφορές και βλέπω τη διαφορά ανάμεσα στη συνήθεια και την μάχη, ανάμεσα στην εικόνα και την ουσία. Βρήκα μια συνταγή κυνισμού. Έγινα κτήνος αδιαφορίας για 2 μήνες με σκοπό το τέλος. Την απόλυση on time για να βγω και να συνέλθω σταδιακά. Δεν μπορούσα να μοιραστώ τίποτα μέχρι τότε, με κανέναν, πόσο μάλλον στον άνθρωπο που αγαπούσα και προστάτευα περισσότερο από τη ζωή μου και απέναντι στον όποιον άνοιγα πάντα τη ψυχή μου, όσο άσχημη κι αν ήταν, αν ήταν. Όταν γύρισα, συνάντησα έναν άλλον άνθρωπο, έναν άνθρωπο που έμαθα ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στο σπίτι της. Έναν άνθρωπο που πήγε στον ψυχίατρο. Έναν άνθρωπο με αδιαφορία. Ζήτησα συγγνώμη, εξήγησα τί έγινε αλλά ακόμα ήμουν ζαλισμένος. Ήμουν ζαλισμένος από ό,τι είχα βιώσει και από ό,τι έμαθα όταν γύρισα. Κάπου εκεί όλα τελείωσαν. Με τον καιρό κι επειδή παρά την αδυναμία μου, πάντα κρατάω όπλα στη φαρέτρα μου, έκανα κάποιες προσεγγίσεις και πλήρωσα κάτι παραπάνω για να ψάξω κάτι. Έμαθα ότι ο εν λόγω ψυχίατρος πήρε κάτι παραπάνω για να κάνει μία εξτρά θεραπεία. Σκεφτείτε μόνοι σας τί εννοώ. Μάζεψα στοιχεία, σοκαρίστηκα που τα είχα στα χέρια μου πια. Δεν έκανα αυτό που θα έκαναν κάποιοι άλλοι. Δεν σκέφτηκα να χαλάσω μία πραγματικότητα-ψέμα. Δεν θα κάνω αυτό που έκαναν άλλοι σε εμάς. Δεν θα δηλητηριάσω, έστω κι αν κρατάω μία αηδία στα χέρια μου για ανθρώπους τιποτένιους που κάποτε και εντελώς άσχετα χρονικά με τη σχέση μας είχαν πετάξει την νεαρή κόρη τους από το σπίτι τους ένα βράδυ.

[Nestwr]

Σ' ευχαριστώ Μαρκέλα και για τον δικό σου χρόνο. Νομίζω μπορεί να σε κάλυψα μέσω της απάντησης μου στον Γιάννη. Αν όχι, let me know. Αν και καθυστερημένα, χρόνια σου πολλά για χθες.

[μαρκελα]

Σ' ευχαριστώ Μαρκέλα και για τον δικό σου χρόνο. Νομίζω μπορεί να σε κάλυψα μέσω της απάντησης μου στον Γιάννη. Αν όχι, let me know. Αν και καθυστερημένα, χρόνια σου πολλά για χθες.

Σ' ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι τα καλύτερα από δω και πέρα!

[Θεοφανία]

nestwr...πριν πας στο Άγιο Όρος, πρινς θεοποιήσεις την κοπέλα σου που αγαπάς ακόμη και πριν αρχίσεις να κλαις για μια κούκλα που έχει μεγάλη αξία για σένα και δεν την αναιρώ, μήπως θα έπρεπε να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο?

[Nestwr]

Θεοφανία, μέσα από τις ζωές γύρω μου και μέσα από την ζωή την δικιά μου ένα πράγμα έχω καταλάβει. Αν ο άνθρωπος μπορεί να συμβιώσει και να περιμένει τον χρόνο να του καθαρίσει το μυαλό και να σκεφτεί, τότε δεν έχει ανάγκη κανένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα του δώσει μία συνταγή ή ένα ψέμμα, χαλί για να πατήσει πάνω, που συνήθως κρύβει από κάτω ένα πτώμα. Πανδαμάτωρ χρόνος.

[Θεοφανία]

Θεοφανία, μέσα από τις ζωές γύρω μου και μέσα από την ζωή την δικιά μου ένα πράγμα έχω καταλάβει. Αν ο άνθρωπος μπορεί να συμβιώσει και να περιμένει τον χρόνο να του καθαρίσει το μυαλό και να σκεφτεί, τότε δεν έχει ανάγκη κανένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα του δώσει μία συνταγή ή ένα ψέμμα, χαλί για να πατήσει πάνω, που συνήθως κρύβει από κάτω ένα πτώμα. Πανδαμάτωρ χρόνος.

...αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά που έγραψες παραπάνω: πως ήθελες να γυρίσεις το όπλο πάνω σου, πως μετά από 8-9 μηνες χωρισμού έψαχνες ένα κουκλάκι, (που καθόλου δεν αμφιβάλω πως είχε αξία για σένα), πως παράτησες δουλειά και δραστηριότητες και πως ψάχνεσαι για να πας στο Άγιο Όρος. Χωρίς να είμαι γιατρός και διακινυνεύοντας να επικριθώ, θέλω να σου πως πως όλα αυτά μόνο με έναν καλό ειδικό μπορούν να λυθούν και όχι με το χρόνο....:)

[Nestwr]

Το γιατί σκέφτηκα να τραβήξω την σκανδάλη το εξήγησα. Το γιατί δεν την τράβηξα επίσης το εξήγησα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον, μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν έψαχνα τον tigger, διάβασε πιο προσεκτικά τί με έκανε ο χρόνος να καταλάβω. Οι "γονείς" απέτυχαν αλλά τα "παιδιά" ας σμίξουν είτε στη μία πλευρά είτε στην άλλην. Τη δουλειά δεν την παράτησα (την πρώτη φορά). Την έχασα για λόγους πολύ σχετικούς με τηλεφωνική παράνοια στο γραφείο κάτω από ένα κλίμα που συντηρούταν από τους γονείς, τους άλλους γονείς. Την δεύτερη φορά την αρνήθηκα γιατί ήρθε ένα μήνα μετά την απόλυση μου από τον στρατό και σε περίοδο που δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω και να αποδώσω, όπως με ήξερα. Δεν ψάχνομαι να πάω κάπου. Το Άγιο Όρος δεν εκπροσωπεί έναν προορισμό στα μάτια μου αλλά μία Ιθάκη, για λόγους που και πάλι εξήγησα, αν δεν κάνω λάθος φυσικά πάλι. Καλή σου νύχτα Θεοφανία.

[Θεοφανία]

Το γιατί σκέφτηκα να τραβήξω την σκανδάλη το εξήγησα. Το γιατί δεν την τράβηξα επίσης το εξήγησα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον, μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν έψαχνα τον tigger, διάβασε πιο προσεκτικά τί με έκανε ο χρόνος να καταλάβω. Οι "γονείς" απέτυχαν αλλά τα "παιδιά" ας σμίξουν είτε στη μία πλευρά είτε στην άλλην. Τη δουλειά δεν την παράτησα (την πρώτη φορά). Την έχασα για λόγους πολύ σχετικούς με τηλεφωνική παράνοια στο γραφείο κάτω από ένα κλίμα που συντηρούταν από τους γονείς, τους άλλους γονείς. Την δεύτερη φορά την αρνήθηκα γιατί ήρθε ένα μήνα μετά την απόλυση μου από τον στρατό και σε περίοδο που δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω και να αποδώσω, όπως με ήξερα. Δεν ψάχνομαι να πάω κάπου. Το Άγιο Όρος δεν εκπροσωπεί έναν προορισμό στα μάτια μου αλλά μία Ιθάκη, για λόγους που και πάλι εξήγησα, αν δεν κάνω λάθος φυσικά πάλι. Καλή σου νύχτα Θεοφανία.

Διάβασα πολύ καλά τι έγραψες και είπες για μια κουκλα και ένα κούκλο "οι γονεις απέτυχαν ας σμίξουν τα παιδιά" μετά από 8-9 μηνες χωρισμού. Όπως διάβασα και το παρακάτω για το Αγιο Όρος:

Μετά θα ανέβω Αθήνα, θα τελειώσω κάτι εκκρεμμότητες και θα γράψω ένα γράμμα. Σε αυτό το γράμμα δεν θα αναφερθώ σε κανένα σημείο στη σχέση μου, στις δυσκολίες που είχαμε και στο αποτέλεσμα. Δεν θα αναφερθώ γιατί αν βγει όλη η αλήθεια, φοβάμαι το μετά γι' αυτήν ειλικρινά. Θα την προστατεύω όπως έκανα πάντα όταν είχα περιθώρια επιλογών. Θα τα φορτώσω όλα σε εμένα, ας με βγάλουν τρελό, δεν με ενδιαφέρει. Αν τρελός είναι αυτός που απλά δεν έχει τη δύναμη να σηκώσει ξανά το εγώ του, τότε ναι είμαι τρελός. Θα πάω Άγιο Όρος. Στην αρχή για λίγο, έτσι θα γράψω. Αλλά στο μυαλό μου δεν είναι λίγο. Νιώθω ότι όταν μπορείς κι αγαπάς ακόμα έναν άνθρωπο που είχες και έχεις δεκάδες λόγους για να μισείς και να ξεχάσεις έχει αλλάξει επίπεδο. Κι αν ταυτόχρονα, το εγώ σου σαν έννοια επιβίωσης και σαν έννοια επίδειξης δεν έχει καμία αξία για εσένα, τότε ένας δρόμος αξιοπρέπειας μένει. Αυτός του Θεού.

Αυτά όλα λοιπόν, πριν τα κάνεις και πριν τους δώσεις τέτοιες διαστάσεις, θα ήταν καλύτερα να τα συζητήσεις με έναν ειδικό και πίστεψε με δεν θα το μετανιώσεις....:)

[Nestwr]

Το έχω ήδη μετανιώσει ως θύμα. Η ιστορία μου εκτός από έναν.. ψυχίατρο.. έχει κι έναν ψυχολόγο. Δεν θέλω να το μετανιώσω και ως θύτης. Πανδαμάτωρ χρόνος.

[Θεοφανία]

...ξωτικό, διαφωνώ...
Δεν θεωρώ πως κανει κανείς κάποιον κύκλο όταν έχει αυτοκτονικές τάσεις, πέφτει στα μαύρα σκοτάδια για ένα κουκλάκι και σκέφτεται να κλειστεί για πάντα στο Άγιο Όρος. Θεωρώ πως αντιμετωπίζει πρόβλημα και όταν λέω πρόβλημα, δεν εννοώ πάθηση με την αντικειμενική έννοια του όρου, οπότε ένας ειδικός θα βοηθούσε άμεσα και αποτελεσματικά την κατάσταση, εκτός και αν όπως λέει ο θεματοθέτης το αφήσει στο χρόνο και κει που θα πέραγε σε ένα χι διάστημα θα του πάρει πέντε φορές παραπάνω...:)

[melina_]

εγω θα ξεκινησω οσα εχω να πω με τη φραση του Ξωτικου: "όλοι για ειδικο καβάλα είμαστε".
ας πω πρωτα τα υπεραπλουστευμενα μου και μετα τα πιο ανθρωπινα: ο ψυχολογος δεν θεραπευει ακομα και οταν ειναι θεραπευτης. δειχνει το δρομο, τα ενδεχομενα, τακτοποιεί σε "κουτάκια" τις σκεψεις και τα προβληματα ενα ενα ανοίγοντας το δρόμο για την επίλυσή τους τον οποιο θα τον επιλέξει ο "ασθενης". ο ψυχίατρος θεραπευει με φαρμακευτικη αγωγη (συνδρομητικά) για να ρυθμισει την παραγωγη ή όχι ουσιων στον εγκεφαλο. που καταλήγω? ο ψυχολογος ΠΑΝΤΑ βοηθάει- ο σωστός ψυχολόγος, ο σωστός καθοδηγητης. αλλά δεν είναι πασπαρτού για όλα.
ούσα άθεη (ή σχεδόν άθεη ή αγνωστικίστρια ή χαοτική ή όπως θες πες με) η επιλογή του αγίου όρους-χωρις να περιβληθείς το σχήμα και χρίσμα- αλλά για να αδειάσεις όλο σου το ειναι και να "ανεβάσεις" τον ανωτερο εαυτό σου, ναι είναι μια επιλογή-αν σκεφτειτε πως στο άγιο όρος δεν πηγαινουν μόνο μοναχοί, και μαλιστα απτους ερημίτες μοναχούς, υπάρχουν και "εναλλακτικοί" δηλαδη άνθρωποι που θεωρούν εαυτόν άθεο-άπιστο αλλά θέλουν να κανουν για λίγο ή πολύ αυτόν τον τρόπο ζωής για το λόγο του ο καθένας.
Φίλε Νέστωρ.....τρελός δεν είσαι. Διαφορετικός με την καλή έννοια είσαι. Εγώ θα σου θαυμάσω το ότι έχεις απόλυτη επίγνωση ΟΛΩΝ των συμπεριφορών σου που οδήγησαν σε αυτη την εξελιξη την ερωτικη σου ιστορια (ή εστω αυτη την αγάπη ζωής για σενα), θαυμάζω το οτι ένιωσες και νιώθεις τόσο βαθειά συναισθήματα για τον άνθρωπο που ειχες στη ζωή σου και θαυμάζω μια σου λεξη...το "ΜΑΖΙ". Αυτή τη δυναμική έχασες, όχι τη γυναίκα. το "ΜΑΖΙ" που ειχατε φτιαξει. Θαυμάζω που δεν μπήκες στο τριπάκι εκδίκησης, αναισθησίας, κυνισμού, κυνηγιού οποιουδήποτε ανθρώπου που θα σου γέμιζε το κενό. Θαυμάζω την άρνησή σου στην προχειρότητα και στην εφαρμογή "τεχνικών" που πανε απο στόμα σε στόμα μεταξυ των ανθρωπων και καταργούν το βάθος τους.
Τέλος θαυμάζω που στα 29 σου χρόνια, άγγιξες τέτοιο βάθος συναισθήματος και ενσυναίσθησης- δεν θα σου δωσω τακτικές και συμβουλές και κατευθύνσεις (ποια είμαι άλλωστε για να το κανω). Θα σου πω ομως οτι ανθρωποι σαν εσενα παντα βρισκουν την άκρη τους. και τη βρίσκουν πιο γρήγορα και πιο καθαρα απο οποιονδήποτε άλλον.

[melina_]

Ξωτικό.....ένα πραγμα με ενοχλει σε σενα....που όταν μιλας, με κανεις να θελω να το βουλωσω διαπαντός και να κανω σηματα καπνου αν και οταν αποφασισω να επικοινωνησω.
και επιτελους.....καποιος ανεφερε τη λεξη ψυχή! ξεχασμενο πραμα αναμεσα σε συνταγες αντικαταθλιπτικων, συνεδρίες, θεωρίες και μεθοδεύσεις....
δεν περιγράφω άλλο :)