Αλλαγες ......

[pitheas]

Καλημερα

Μενω εξωτερικο εδω και 6 χρονια, με το που εφτασα εδω γνωρισα μια κοπελα με την οποια χωρισα πριν 3 1/2 μηνες. Δεν πηγαινε αλλο ουτε καν θυμαμαι ποσες φορες χωρισαμε και γυριζαμε. Η κριτικη και οι προσβολες που ελαμβανα απο αυτο το ατομο ηταν συνεχεις απο ενα σημειο και μετα. Η σχεση ειχε παψει να ειναι σχεση απο τον πρωτο χωρισμο μας αλλα δεν ειχα το κουραγιο να μεινω μονος μου εδω και να αρχισω πραγματικα τη ζωη μου. Το Δεκεμβρη η κατασταση εφτασε στο απροχωρητο με εδιωξε απο το σπιτι της με βια (τριγυρνουσε στο σπιτι με ενα μαχαιρι....)και εφυγα και απο τοτε καμια επαφη. Τελος.
Τις πρωτες 2 εβδομαδες μετα το χωρισμο ημουν σε σχετικα καλη κατασταση μετα μπηκα σε καταθλιψη. Οι λογοι που εφυγα ηταν ακομα νωποι.
Θυμαμαι ολα τα ασχημα που μου εγιναν που ακουμπησαν ολες τις πλευρες του ειναι μου, κατηγορω για τα παντα τον εαυτο μου για τη ζωη μου για τα λαθη μου στη σχεση για αυτο που ειμαι για τη ζωη μου ολη. Πως υπαρχει τετοια σκληραδα μεσα μου απο που ερχεται δεν μπορω να το καταλαβω. Αυτη η μηχανη παραγωγης ενοχης αυτολυπησης αυτοαποριψης αυτοκατηγοριας αυτοματαιωσης τι θελει να μου πει τι μου φωναζει τι ζηταει απο εμενα?
Δεν το βαζω κατω προσπαθω να βγαινω εξω να χαιρομαι εστω και μονος μου τον ηλιο με εναν καφε για παρεα, οποτε μπορω περπαταω γρηγορα δυνατα και ψαχνω να βρω ανθρωπους για παρεα, νιωθω ομως σαν να τους χρησιμοποιω και δεν μου αρεσει αυτο.
Παλευω και στη δουλεια και στελνω και λεφτα στην Ελλαδα που λογω κρισης γινεται χαμος στην οικογενεια μου. Ποναω ποναω αληθινα για πρωτη φορα στη ζωη μου εκλαψα μετα απο πολλα χρονια και ευχαριστηθικα για αυτο....Νιωθω ανθρωπος σαν να μπορω να κατανοησω και τους αλλους καλυτερα...Παιδια θελω να προχωρησω αλλα ο φοβος και το αγχος δεν με διευκολυνει,εκανα λαθη στη σχεση μου και με τον εαυτο μου αλλα δεν ειμαι υπευθυνος για ολα εγω... Τραυματιστηκα ...Φοβαμαι να παω σε μερη που μπορω να την πετυχω αλλα καταλαβαινω οτι οι φοβοι μου ειναι εντελως τρελοι... Δεν θελω να κλειστω στο σπιτι με τιποτα,,, Τους τελευταιους μηνες βιωσα βιαιο χωρισμο, μετακομισεις ,προβληματα δουλειας ,οικονομικη κριση και προβληματα της οικογενειας μου. Γιατι δεν μου δειχνω λιγο συμπονοια και κατανοηση λιγο αγαπη...
Αυτα και να με συμπαθατε για το μεγεθος του mail ,θα χαρω να εχουμε διαλογο,,,

[axl100]

Ειναι ηδονη το βουλιαγμα και την βρισκεις με το να εισαι στον πατο. Θυμησου ποια ειναι η αληθηνη ζωη και τις πραγματικες ηδονες που προσφερει

[star29]

Ειναι ηδονη το βουλιαγμα και την βρισκεις με το να εισαι στον πατο. Θυμησου ποια ειναι η αληθηνη ζωη και τις πραγματικες ηδονες που προσφερει

ειπες πολυ μεγαλη και σωστη κουβεντα..πολλες φορες προτιμαμε τον πατο και την μιζερια,αισθανομαστε μια ασφαλεια εκει..λες και φοβομαστε τις πραγματικες απολαυσεις και χαρες της ζωης.

[pitheas]

Ρε παιδια το εχω σκεφτει και εγω αυτο και δεν μπορω να πω οτι ημουν ατομο που δεν εψαχνε την αληθινη ζωη και τις ηδονες ...Την ιδια στιγμη δεν μπορω να νιωσω αυτη τη νοσηρη ασφαλεια του πατου οπως λετε....
Δεν κλεινομαι στον εαυτο μου παντα προσπαθω για το καλυτερο που μπορει να γινει, αυτος ο πατος που λετε πιο πολυ με ενεργοποιει για να φυγω απο αυτον παρα για να μεινω....
Δεν το εβαλα κατω ποτε συνεχισα να ζω να δουλευω να σχετιζομαι με φιλους και κοπελες απλα τωρα δεν καταλαβαινω τι μου γινεται, οι σκεψη μου ειναι μαυρη και δεν μπορω να τη σταματησω...
Αν αντλω ευχαριστηση απο αυτο δεν μπορω να την νιωσω....

[axl100]

pithea, χρειαζεται πολυ εξασκηση στην τεχνη αυτη για να την μαθεις αλλα δεν στο συνιστω χαχαχαχα

[pitheas]

Μπορεις να το περιγραψεις καλυτερα ισως για να καταλαβω. Δηλαδη λες οτι αντλεις ευχαριστηση απο τη μιζερια και τα λοιπα και εχεις ευχαριστηση?
Μπορω να το καταλαβω αυτο ειναι ενα ειδος στασιμοτητας και ισως συμβαινει και σε εμενα ασυνειδητα καποιες στιγμες αυτο εννοεις η απλα κανεις πλακα?
Απο τεχνικες για να μην προχωραμε στη ζωη ειναι γεματος ο τοπος απο τις αλλες τις καλες τιποτα.......

[axl100]

Σταματαει ο εγκεφαλος και δεν νιωθεις πια τπτ, σταματαει καπως ο πονος και νιωθεις μια ασφαλεια πως δεν μπορεις να πεσεις και αλλο...

[pitheas]

Ok καταλαβα τι εννοεις δεν εχω φτασει σε τετοια σημεια εμενα το μυαλο μου δεν σταματα να δουλευει οσο για συναισθηματα κυριως φοβος αβεβαιοτητα και πονος που οφειλεται στην απωλεια και στα νεα δεδομενα της ζωης μου. Φοβαμαι να παω εκει που λες , τα πιο δυνατα που περασα ειναι εξαντληση και αποπροσωποιηση λογο του εντονου αγχους και κυριως εμμονες ιδεες που αφορουν εμενα και την αξια μου σαν ανθρωπο.
Αυτο περναω σε καθημερινη βαση ...
Οι σκεψεις ειναι καπως ετσι:
Δεν αξιζω τιποτα , ειμαι μηδεν, δεν θα καταφερω να κανω κατι χρησιμο στη ζωη μου, δεν προχωρας, εγωισταρε, κομπλεξικε, οι αλλοι ειναι πιο καλοι απο εσενα, φταις εσυ για τον χωρισμο σου και μονο εσυ και αλλα πολλα ομορφα.
Το θεμα ειναι οτι καταλαβαινω με τη λογικη μου οτι οι παραπανω σκεψεις ειναι εντελως αχρηστες και με ακινητοποιουν ωστοσο δεν ξερω πως να διαχειριστω το μυαλο μου σε αυτο το θεμα...
Ειναι πειρασμος να σταματησει το μυαλο και να μην νιωθεις κατι αλλα μαλλον δεν μου παει ....Ελπιζω να βρω την ακρη με το μυαλο μου....