Οταν εχεις υπερβολικα νευρα κι ορεξη για καβγα

[deleted-member30-03]

Αλλο να εχεις αυτοπεποιθηση και αλλο να ισοπεδωνεις τους αλλους για να νιωθεις ανωτερος...

δεν ισοπεδωσα κανεναν ακομα. θα το ηθελα πολυ ομως. αλλα βλεπεις συγκρατουμαι κι επειδη δε θελω να εχω νευρα, και να κανω κανενα κακο, γι'αυτο ξεκινησα και το θεμα.

κοίταξε άμα παραπαίεις ανάμεσα στο θρόνο και στο απόλυτο ΚΕΝΟ δικαιλογημένα να νιώθεις οργή και νεύρα.
Το κακό είναι, ότι και τ' αποπνέεις κιόλας και μήπως έτσι δικαιολογείται και τ' ότι είσαι και παραμένεις μόνος!

ναι ειμαι πολυ extreme σε ολα γενικοτερα, ετσι και στα συναισθηματα την μια μπορει να ειμαι για αυτοκτονια, και την αλλη πανω στο θρονο θεος. δε γινεται να αλλαξει αυτο, ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου, ετσι νιωθω απο μονος μου. κανεις δε παραμενει με το ιδιο συναισθημα anyway, δεν ειναι ανθρωπινο. οσον αφορα τη μοναξια το γραψα κι εχτες οτι ορισμενες φορες ειναι κι επιλογη. αλλα αλλες οχι κι αυτο με κανει να εξοργιζομαι παλι γιατι καταληγω οτι δε μπορει να με καταλαβει και να μου ταιριαξει ουτε εστω ενας ανθρωπος! κι ετσι αφου δε μπορει κανενας, μου ειναι ολοι αχρηστοι, και γι'αυτο μπορει να γινω κι επιθετικος! αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου ? τι κι αν προσπαθησω εγω να καταλαβω καποιο ατομο, αν αυτο ζει στη κοσμαρα του, τοτε θα με απορριψει παλι.

Ξέρεις πολλούς τη σημερινή μερα να μπορούν να μενουν και αυντηρούνται μόνοι τους; Εγώ πάντως όχι. Και σου μιλάει μια που ζούσε δύο χρόνια μόνη της και είχε δουλειά αλλά τώρα πια ακόμα και δουλειά που έχω είναι τόσες οι περικοπές και τόση η αυξηση των εξόδων που δεν μπορώ. Επομένως αναγκαστική συγκατοίκηση είτε με γονείς, είτε με κάποιον άλλο, σου ταιράζει,δε σου ταιριάζει σα προσωπικότητα. Αγώνας επιβίωσης θα έλεγα.

μακαρι να ξαναβρισκα καποιον για συγκατοικηση! συγκατοικουσα παλιοτερα για λιγο με μια που ειχαμε σχεση, αλλα δεν κρατανε και πολυ οι σχεσεις μου γιατι δεν με αντεχουν, κι ετσι με πεταξε εξω απ'το σπιτι κι επεστρεψα στο γονιων.

[axl100]

Δεν ειπα πως εισοπεδωσες κανεναν τωρα, αλλα το εχεις κανει επανειλλημενα στο παρελθον. Μεσα σου ξερεις ομως πως δεν εχει καμια απολαυση σε αυτο και δεν δημιουργει πραγματικη αυτοπεποιθηση γιατη χρειαζομαστε την αποδοχη των αλλων για κατι τετοιο.

[deleted-member30-03]

δεν σκοτωσα ποτε κανεναν. οχι τουλαχιστον ακομα. εχω αρκετη δουλεια μεχρι εκει.

[axl100]

δεν σκοτωσα ποτε κανεναν. οχι τουλαχιστον ακομα. εχω αρκετη δουλεια μεχρι εκει.

δεν θα σε κανει ευτυχισμενο

[deleted-member30-03]

το ξερω. αλλα αφου δεν εχω και τιποτα αλλο να με κανει...
γι'αυτο προσπαθω να το αλλαξω και να μου φυγουν τα νευρα. γι'αυτο ξεκινησα και το θεμα.

[μαρκελα]

ναι ειμαι πολυ extreme σε ολα γενικοτερα, ετσι και στα συναισθηματα την μια μπορει να ειμαι για αυτοκτονια, και την αλλη πανω στο θρονο θεος. δε γινεται να αλλαξει αυτο, ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου, ετσι νιωθω απο μονος μου. κανεις δε παραμενει με το ιδιο συναισθημα anyway, δεν ειναι ανθρωπινο. οσον αφορα τη μοναξια το γραψα κι εχτες οτι ορισμενες φορες ειναι κι επιλογη. αλλα αλλες οχι κι αυτο με κανει να εξοργιζομαι παλι γιατι καταληγω οτι δε μπορει να με καταλαβει και να μου ταιριαξει ουτε εστω ενας ανθρωπος! κι ετσι αφου δε μπορει κανενας, μου ειναι ολοι αχρηστοι, και γι'αυτο μπορει να γινω κι επιθετικος! αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου ? τι κι αν προσπαθησω εγω να καταλαβω καποιο ατομο, αν αυτο ζει στη κοσμαρα του, τοτε θα με απορριψει παλι..

αν δεν εξασφαλίσεις ισορροπίες, με ακραίες συμπεριφορές, δεν μπορεί να υπάρξει σχέση με διάρκεια, ακόμα κι αν αρχικά
φαίνεται ότι ταιριάζεις με κάποια! Και ναι δεν μένουμε με τα ίδια συναισθήματα, αλλά ούτε έχουμε όλοι τέτοιες σχισματικές μεταπτώσεις..
Στρέψε το βλέμμα εντός!

[axl100]

το ξερω. αλλα αφου δεν εχω και τιποτα αλλο να με κανει...
γι'αυτο προσπαθω να το αλλαξω και να μου φυγουν τα νευρα. γι'αυτο ξεκινησα και το θεμα.

Πρεπει να δεις τι σε κανει να νιωθεις καλυτερα, εστω και αν δεν σου αρεσει να το παραδεχθεις...

[Blue1]

Ξέρεις πολύ καλά λοιπόν την αιτία "που δε σε αντέχουν". Αλλαξε τη και θα αλλάξουν και αυτές.
Εχω ένα φίλο 55 χρονών που είναι άνεργος, χωρισμένος με δύο παιδιά, οχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος, απλώς ανδροπρεπής αλλά πολύ ισορροπημενος ψυχικά και δοτικός όπου μπορεί (π.χ ξερει να μαγειρεύει, να μαστορεύει κα) που συγκατοικεί με μια 2-3 χρόνια μικρότερη, δηλ. γύρω στα 52, χωρισμένη με δυο κορίτσια εκ των οποίων η μία μένει μαζί τους, έχουν νοικιάσει ένα πολύ ωραίο και μεγάλο σπίτι στα Βριλήσια και άκουσον-άκουσον τώρα που είναι άνεργος (χωρίς ποτέ να είχε ιδιαίτερο χρήμα) τον συντηρούν η μαμά και η κόρη. Η μία έχει κάποια εισοδήματα από ενοίκια και η άλλη δουλεύει. Εξεπλάγην που το άκουσα, σκέφτηκα "πώς τον ανέχονται και δεν τον πετούν έξω" αλλά μετά πιο ώριμα σκεπτόμενη, σκέφτηκα ότι κάτι θα τους προσφέρει και αυτός, ίσως το χιούμορ του, τον καλό του χαρακτήρα, τη μαγειρική του, το σεξ (εννοειται στη μαμά, η κόρη έχει το φίλο της), μια παρέα για μπιρίμπα, τις γνώσεις του κα. Πώς αυτόν λοιπόν τον αντέχουν και η μία και η άλλη και σένα όχι; Κάτι κανεις λάθος και υποψιάζομαι τί. Δεν είσαι καθόλου δοτικός (εκεί που μπορείς βέβαια), θελεις να παιρνεις μόνο, επομένως η άλλη τί να σε κανει; Αλλωστε απάντησες και μόνος σου "αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου". Κάπως έτσι λειτουργεί.

[deleted-member30-03]

αν δεν εξασφαλίσεις ισορροπίες, με ακραίες συμπεριφορές, δεν μπορεί να υπάρξει σχέση με διάρκεια, ακόμα κι αν αρχικά
φαίνεται ότι ταιριάζεις με κάποια! Και ναι δεν μένουμε με τα ίδια συναισθήματα, αλλά ούτε έχουμε όλοι τέτοιες σχισματικές μεταπτώσεις..
Στρέψε το βλέμμα εντός!

το στρεφω αλλα τι αλλο να κανω ? παιρνω τα φαρμακα μου κανονικα, υποτιθεται αυτα επηρεαζουν και τα νευρα. φροντιζω τον εαυτο μου οσο μπορω, και το κανω για μενα, γιατι ειμαι μονος μου, και κανεις αλλος δε θα το κανει, ουτε νοιαζεται. να πχ σημερα ξαναξυρισα το κεφαλι μου, κι ενιωθα ελευθερος λες και φυγαν οι κακες οι σκεψεις που μου γιομισατε κι εσεις εδω. αλλα παρολαυτα η καθημερινοτητα δεν αλλαζει, το περιβαλλον γυρω μου παραμενει ιδιο, κι αυτο μου προκαλει νευρα!

Πρεπει να δεις τι σε κανει να νιωθεις καλυτερα, εστω και αν δεν σου αρεσει να το παραδεχθεις...

το παραδεχομαι οτι θα ενιωθα καλυτερα αν ξεσπουσα σε καποιον ανθρωπο. so ? να παω να σκοτωσω να με κλεισουν μεσα ? αφου εχω τα λογικα μου ακομα και ειμαι normal...

Ξέρεις πολύ καλά λοιπόν την αιτία "που δε σε αντέχουν". Αλλαξε τη και θα αλλάξουν και αυτές.
Εχω ένα φίλο 55 χρονών που είναι άνεργος, χωρισμένος με δύο παιδιά, οχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος, απλώς ανδροπρεπής αλλά πολύ ισορροπημενος ψυχικά και δοτικός όπου μπορεί (π.χ ξερει να μαγειρεύει, να μαστορεύει κα) που συγκατοικεί με μια 2-3 χρόνια μικρότερη, δηλ. γύρω στα 52, χωρισμένη με δυο κορίτσια εκ των οποίων η μία μένει μαζί τους, έχουν νοικιάσει ένα πολύ ωραίο και μεγάλο σπίτι στα Βριλήσια και άκουσον-άκουσον τώρα που είναι άνεργος (χωρίς ποτέ να είχε ιδιαίτερο χρήμα) τον συντηρούν η μαμά και η κόρη. Η μία έχει κάποια εισοδήματα από ενοίκια και η άλλη δουλεύει. Εξεπλάγην που το άκουσα, σκέφτηκα "πώς τον ανέχονται και δεν τον πετούν έξω" αλλά μετά πιο ώριμα σκεπτόμενη, σκέφτηκα ότι κάτι θα τους προσφέρει και αυτός, ίσως το χιούμορ του, τον καλό του χαρακτήρα, τη μαγειρική του, το σεξ (εννοειται στη μαμά, η κόρη έχει το φίλο της), μια παρέα για μπιρίμπα, τις γνώσεις του κα. Πώς αυτόν λοιπόν τον αντέχουν και η μία και η άλλη και σένα όχι; Κάτι κανεις λάθος και υποψιάζομαι τί. Δεν είσαι καθόλου δοτικός (εκεί που μπορείς βέβαια), θελεις να παιρνεις μόνο, επομένως η άλλη τί να σε κανει; Αλλωστε απάντησες και μόνος σου "αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου". Κάπως έτσι λειτουργεί.

ο λογος που δε με αντεχουν ειναι επειδη δε ταιριαζω με ολες και ειμαι παραξενος. με τις κοπελες που ειναι κοινωνικες πχ, ολη μερα στη καφετερια και το βραδυ στο κλαμπακι, σιγουρα ΔΕΝ μπορω να ειμαι μαζι. ομως τετοιες μου τυγχαν στο παρελθον. και κοκαλα, τα οποια ενω εμφανισιακα αντιπαθω, τα φτιαχναμε λογο χαρακτηρα.

δοτικος μπορω να ειμαι, μονο εκει που γουσταρω εγω ομως. συχνα υπαρχουν φορες που ενω θελω να δωσω αγαπη και να προσφερω τα παντα, δεν υπαρχει καμια κοπελα να τα παρει. κι αφου δε μετραω τοσο και δεν ειμαι και τιποτα σπουδαιο ετσι κι αλλιως εκει εξω, μπορουν να βρουν πολυ καλυτερους!

σημασια στις μερες μας εχει περισσοτερο η φιγουρα. το τι φαινεται, οχι το τι συμβαινει. ετσι αν ενα ζευγαρι δε τα παει καλα μεταξυ του, στους γυρω του μπορει να πουλησει την εικονα του αγαπημενου, του αχωριστου κλπ. γιατι παραμενουν μαζι ? απλα για να καλυψουν τις αναγκες τους, κι επειδη κερδιζουν ο ενας απ'τον αλλον, ακομα κι αν δεν αγαπιουνται πραγματικα.

[μαρκελα]

..Κάτι κανεις λάθος και υποψιάζομαι τί. Δεν είσαι καθόλου δοτικός (εκεί που μπορείς βέβαια), θελεις να παιρνεις μόνο, επομένως η άλλη τί να σε κανει; Αλλωστε απάντησες και μόνος σου "αφου δε προσφερουν τιποτα, δε κερδιζω κατι, γιατι να τους εχω στο κεφαλι μου". Κάπως έτσι λειτουργεί.

συμφωνώ απόλυτα με την Μπλου. Χρειάζεται να δώσεις πολλά ακόμα κι αν δεν πάρεις! Ξέρεις ότι μερικοί, νιώθουν ικανοποίηση
μόνο με το να δώσουν, χωρίς αντάλλαγμα! Δεν είπα να σε ξοδεύει συνέχεια ο άλλος, αλλά είναι πολύ σημαντικό το να δίνεις..
Γιατί αν δεν μπορείς να δώσεις, σημαίνει ότι δεν έχεις.. και κάποια στιγμή στεγνώνεις και τον άλλον, γιατί αυτή σου η έλλειψη, δεν
καλύπτεται ποτέ! Έτσι εξηγείται λοιπόν κι αυτό που λες, ότι είσαι βαμπίρ. Τί κάνουν τα βαμπίρ? Πίνουν αίμα. "Μούπιες το αίμα μου πιά!"
Ναι αυτό δεν αντέχεται για πολύ! Και μάλλον δεν θες σύντροφο τελικά, αλλά κάποια, που νάχει για να την απομυζείς και μετά η λεμονόκουπα στα σκουπίδια και πάμε γι' άλλα!
Για κάνε έναν επαναπροσδιορισμό με αρκετή ενδοσκόπηση και δες τα πραγματικά αίτια!

[Blue1]

Εις εκ των πρωην μου λοιπον, ειναι τοσο καλο και αφασια παιδι(εχει πολλα θεματα ο δολιος, του βγαζ ωτο ξωτικοκαπελο μου) που 3-4 νυχτες την εβδομαδα, κοιμαται σε φιλους του. Ειναι μεν με μια πολο στον ωμο με τα ιμερτζενσυ προικια του αλλα ρε συ, 3-4 φορες στις 7 γλυτωνει απο το σπιτι της μανας του.
Κ απο οτι εμαθα ενας φιλος του προτεινε να μεινουν μαζι. Υποψην το παιδι δεν εχει μια και ειναι και ανεργος,37 ετωνανε περικαλω.

Σκεψου αν εχεις φιλαρακια να μενεις εκει που κ που εστω για μια μερα, καλο θα σου κανει.
Ειλικρινα, εχω σκεφτει οσο ακομα μενω μονη μου εδω(απο Σεπτεμωρη με βλεπω με εξωση) και μιας και μου κανουν χαρη οι γονεις να πληρωνουν ως τοτε, να ανταποδωσω η αχρηστη το καλο που δεχθηκα απο τη ζωη, με το να φιλοξενω διαφορα ατομα, ετσι, οπως κανουν και οι φιλοι του πρωην μου.

Ειναι ομως που σε οσους το χω πει με λεν τρελη και οτι θα με βρουν σφαγμενη μια μερα αν το κανω αυτο με ατομα που δεν ξερω. Μα, αφου οι φιλοι που εχω ειναι κομπλε, ΠΟΙΟΝ να βοηθησω που θελω;

Καταληγω στο οτι καποια στιγμη που δεν θα εχεις νευρα, σκεψου ποσοι μπορει να θελουν ρε παιδι μου να σε βοηθησουν απο τον περιγυρο σου, καπως. Μπορει να μην ειναι η λυση που θες αλλα μπορει να ειναι και καλυτερα απο την κατασταση που ζεις τωρα.

Τα νευρα λενε πως εχουν να κανουν με το οτι δεν μπορουμε να βρισουμε τσακισουμε κθεχεθουμε αυτους που μας φταινε η μας εφταιξαν. Ειδικα το βου. Καταπιεση κοινως εκφορτισης που δεν ηλθε ποτε.
Αρχιζεις με τις αναπνοες σου. παρατηρεις τις εισπνοες εκπνοες και τις αλλαζεις. Ο θυμος εχει σταδια. Αρχησε απο οταν πιστευεις οτι εισαι ηρεμος. Συνηθως υφερπει οργη χωρις καποιο γεγονοτο ορατο.
Μετα, βοηθανε και οι αναβιωσεις. Κανε μονος σου. ΑΠΟ το τιποτα. Κλεινεις ματια και ανασουλες μια δυο κ φερνεις στο νου σου μια σκηνη απο το παρελθον που σε νευριασε, απογοητευσε πικρανε. ΚΑι αρχιζεις το κραξιμο. αν θες, χωσε και μπουνιδι στον αερα. Μην το γελας βρε. Βοηθαει σε λεω.Θα το δεις με τον καιρο.
αυτα.

Θέλω πολύ να ρίξω μπουνίδι σε κάποιον και δε μπορώ. Λες με αυτό τον τρόπο να απαλλαγώ; Κατάφερα βεβαια και τον έβρισα άσχημα με sms και κάπως ξεθύμανα αλλά κατήργησε για πάντα αυτό το τηλέφωνο. Επομένως μαλλον ένας τέτοιος τρόπος μου μενει.

[RainAndWind]

Η αναβίωση σε άτομα όπως ο ΚΕΝΟ (και ενίοτε και γω, όχι μόνο δε μειώνει, αλλά αυξάνει το θυμό, λολ)
Κενό, ας επικεντρωθούμε στα θετικά σου στοιχεία. Έχεις μία εμμονή να μας τονίζεις τα κακά σου, που ξέρεις, όλοι έχουμε εξάλλου.
Λοιπόν, θα σου πω πόσα θετικά βλέπω εγώ σε σένα, δε μπορώ να γνωρίζω αν και πόσα βλέπουν άλλες.
Είσαι μεν κυνικός, αλλά φιλοσοφημένος. Έχεις βαθιά σκέψη, εντελώς απομυθοποιημένα αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτό σημαίνει ότι έχεις καταφέρει ότι το 90% των ανθρώπων δεν έχουν, να μασάνε στα παραμύθια που τους πλασάρει ο πολιτισμός τους ως υπέρτατες και αναλλοίωτες αξίες.
Ένα αυτό. Μετά, είσαι brutally honest. Που άλλες φορές ξενίζει τους ανθρώπους γύρω σου, άλλες σε θαυμάζουν ίσως γι αυτή σου την ικανότητα να μιλάς τόσο αληθινά για όλα τα μέσα και τα έξω σου. Δε φοβάσαι να πεις την άποψή σου, άρα κατά κάποιον τρόπο είσαι αποστασιοποιημένος από τις συναισθηματικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου. Δεν είναι πάντα κακό στοιχείο αυτό, ειδικά όταν ζεις σε τοξικό περιβάλλον, η αποστασιοποίηση αποβαίνει σωτήρια αρκετές φορές.
Είσαι πιστός φίλος, άσχετα αν δεν έχεις φίλους. λολ
Το έχω διαπιστώσει ότι πάντα στέκεσαι βράχος σε όσα άτομα νιώθεις κοντινά σου, ανεξαρτήτως συνθηκών, αυτό σε κάνει ένα αξιόλογο άτομα για φιλία.
Τα αρνητικά σου τα ξέρεις, τα έγραψες και παραπάνω. Οι εξτρίμ αντιδράσεις δηλώνουν και πάθος εκτός από θυμό. Να το σκεφτείς κι αυτό, και να χρησιμοποιήσεις αυτό το πάθος που έχεις για αλήθεια και σχέσεις ουσίας ώστε να σε εξυπηρετήσει. Μπορείς.
Εμένα με βοηθάνε στο θυμό μου οι αποστάσεις, φυσικές και μη. Περισσότερο όλων η μοναξιά στη φύση. Ξέρω πως η κοινωνικοποίηση θα σε βοηθήσει αν την καταφέρεις.

#Αν σκοπεύεις να ρίξεις μπουνίδια, ας συμμαχήσουμε να το κάνουμε σωστά! ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ και όχι σε άσχετους στόχους που θέλουν να μας κατευθύνουν.

Επίσης θα προσθέσω ότι αρκετές από τις αντιδράσεις σου είναι αναμενόμενες και καθόλου έξω από την ψυχολογία μεγάλης μερίδας ανθρώπων σήμερα. Αν αναγκαζόμουνα να ξαναζήσω με τους γονείς μου θα έκοβα φλέβες λέμε, άρα σε νιώθω. Στις παπαριές που ακούς δοκίμασε και το χιούμορ κάποιες φορές, όποτε μπορείς. Σιγά σιγά θα σου έρχεται ευκολότερα. Τέλος θα σου πω ότι σε συμπαθώ άσχετα από τις κλωτσοπατινάδες μας, γιατί έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία ως προσωπικότητες, εκεί οφείλονται και οι συγκρούσεις μας.;P
u said it, άνθρωποι των "άκρων".

[deleted-member30-03]

συμφωνώ απόλυτα με την Μπλου. Χρειάζεται να δώσεις πολλά ακόμα κι αν δεν πάρεις! Ξέρεις ότι μερικοί, νιώθουν ικανοποίηση
μόνο με το να δώσουν, χωρίς αντάλλαγμα! Δεν είπα να σε ξοδεύει συνέχεια ο άλλος, αλλά είναι πολύ σημαντικό το να δίνεις..
Γιατί αν δεν μπορείς να δώσεις, σημαίνει ότι δεν έχεις.. και κάποια στιγμή στεγνώνεις και τον άλλον, γιατί αυτή σου η έλλειψη, δεν
καλύπτεται ποτέ! Έτσι εξηγείται λοιπόν κι αυτό που λες, ότι είσαι βαμπίρ. Τί κάνουν τα βαμπίρ? Πίνουν αίμα. "Μούπιες το αίμα μου πιά!"
Ναι αυτό δεν αντέχεται για πολύ! Και μάλλον δεν θες σύντροφο τελικά, αλλά κάποια, που νάχει για να την απομυζείς και μετά η λεμονόκουπα στα σκουπίδια και πάμε γι' άλλα!
Για κάνε έναν επαναπροσδιορισμό με αρκετή ενδοσκόπηση και δες τα πραγματικά αίτια!

μαρκελα ανταλλαζουμε ρολους για λιγο αν θελεις, να μου πιεις οτι γουσταρεις, ετσι για να δεις οτι δινω περισσοτερα απ'οσα νομιζεις. ωστοσο δε τα δινω οπου κι οπου, αλλα σε ανθρωπους που βλεπω οτι μου ταιριαζουν κι ετσι δε θα πανε χαμενα, σπαταλωντας παλι το χρονο μου. το εχω ξαναπει οτι ειμαι πολυ επιλεκτικος, και προσπαθω να προβλεπω τη καταληξη των ανθρωπων πριν τους γνωρισω, ακομα κι αν ξερω οτι δε γινεται γιατι η ζωη ειναι τελειως random, και συνεχεια εξελισονται ολα.

Εις εκ των πρωην μου λοιπον, ειναι τοσο καλο και αφασια παιδι(εχει πολλα θεματα ο δολιος, του βγαζ ωτο ξωτικοκαπελο μου) που 3-4 νυχτες την εβδομαδα, κοιμαται σε φιλους του. Ειναι μεν με μια πολο στον ωμο με τα ιμερτζενσυ προικια του αλλα ρε συ, 3-4 φορες στις 7 γλυτωνει απο το σπιτι της μανας του.
Κ απο οτι εμαθα ενας φιλος του προτεινε να μεινουν μαζι. Υποψην το παιδι δεν εχει μια και ειναι και ανεργος,37 ετωνανε περικαλω.

Σκεψου αν εχεις φιλαρακια να μενεις εκει που κ που εστω για μια μερα, καλο θα σου κανει.
Ειλικρινα, εχω σκεφτει οσο ακομα μενω μονη μου εδω(απο Σεπτεμωρη με βλεπω με εξωση) και μιας και μου κανουν χαρη οι γονεις να πληρωνουν ως τοτε, να ανταποδωσω η αχρηστη το καλο που δεχθηκα απο τη ζωη, με το να φιλοξενω διαφορα ατομα, ετσι, οπως κανουν και οι φιλοι του πρωην μου.

Ειναι ομως που σε οσους το χω πει με λεν τρελη και οτι θα με βρουν σφαγμενη μια μερα αν το κανω αυτο με ατομα που δεν ξερω. Μα, αφου οι φιλοι που εχω ειναι κομπλε, ΠΟΙΟΝ να βοηθησω που θελω;

Καταληγω στο οτι καποια στιγμη που δεν θα εχεις νευρα, σκεψου ποσοι μπορει να θελουν ρε παιδι μου να σε βοηθησουν απο τον περιγυρο σου, καπως. Μπορει να μην ειναι η λυση που θες αλλα μπορει να ειναι και καλυτερα απο την κατασταση που ζεις τωρα.

Τα νευρα λενε πως εχουν να κανουν με το οτι δεν μπορουμε να βρισουμε τσακισουμε κθεχεθουμε αυτους που μας φταινε η μας εφταιξαν. Ειδικα το βου. Καταπιεση κοινως εκφορτισης που δεν ηλθε ποτε.
Αρχιζεις με τις αναπνοες σου. παρατηρεις τις εισπνοες εκπνοες και τις αλλαζεις. Ο θυμος εχει σταδια. Αρχησε απο οταν πιστευεις οτι εισαι ηρεμος. Συνηθως υφερπει οργη χωρις καποιο γεγονοτο ορατο.
Μετα, βοηθανε και οι αναβιωσεις. Κανε μονος σου. ΑΠΟ το τιποτα. Κλεινεις ματια και ανασουλες μια δυο κ φερνεις στο νου σου μια σκηνη απο το παρελθον που σε νευριασε, απογοητευσε πικρανε. ΚΑι αρχιζεις το κραξιμο. αν θες, χωσε και μπουνιδι στον αερα. Μην το γελας βρε. Βοηθαει σε λεω.Θα το δεις με τον καιρο.
αυτα.

Ξωτικό το πηγαινελα ομως δεν μπορει να το κανει και για παντα. ειναι κουραστικο και σαν ανθρωπος θελει το σπιτι του, τα πραματα του, κατι σιγουρο βρε αδερφε να νιωθει δικο του σταθερο. μπορει να καλοπερναει λιγο τωρα λοιπον, ομως ετσι δε προκειται να παει μπροστα, ουτε να κανει οικογενειουλα. κι αμα πιασει και μια εργασια (αμην και ποτε) παλι στης μανας του θα επιστρεφσει γιατι δε θα εχει χρονο και προπαντων ορεξη με τη κουραση να τρεχει.

αν κι εγω ειχα φιλαρακια παντως παιζει να ειχα φυγει κι απ'το ελλαδισταν. σιγουρα θα εκανα κατι παραπανω, θα με φιλοξενουσαν εστω πιστευω. αλλα δεν εχω, οποτε τι κριμα, τζαμπα το συζηταμε. ουτε περιγυρως υπαρχει ακριβως με το τροπο που το εννοουμε, αφου δεν ειμαι τοσο κοινωνικος, κι οταν ειμαι παλι εχω μαθει να στηριζομαι στα ποδια μου και να μη ζηταω βοηθεια.

οι αναπνοες παντως βοηθανε να ηρεμισω καπως. το εχω παρατηρησει και οταν εχω πονοκεφαλο, που οταν παιρνω βαθιες ανασες νιωθω καλυτερα.

Η αναβίωση σε άτομα όπως ο ΚΕΝΟ (και ενίοτε και γω, όχι μόνο δε μειώνει, αλλά αυξάνει το θυμό, λολ)
Κενό, ας επικεντρωθούμε στα θετικά σου στοιχεία. Έχεις μία εμμονή να μας τονίζεις τα κακά σου, που ξέρεις, όλοι έχουμε εξάλλου.
Λοιπόν, θα σου πω πόσα θετικά βλέπω εγώ σε σένα, δε μπορώ να γνωρίζω αν και πόσα βλέπουν άλλες.
Είσαι μεν κυνικός, αλλά φιλοσοφημένος. Έχεις βαθιά σκέψη, εντελώς απομυθοποιημένα αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτό σημαίνει ότι έχεις καταφέρει ότι το 90% των ανθρώπων δεν έχουν, να μασάνε στα παραμύθια που τους πλασάρει ο πολιτισμός τους ως υπέρτατες και αναλλοίωτες αξίες.
Ένα αυτό. Μετά, είσαι brutally honest. Που άλλες φορές ξενίζει τους ανθρώπους γύρω σου, άλλες σε θαυμάζουν ίσως γι αυτή σου την ικανότητα να μιλάς τόσο αληθινά για όλα τα μέσα και τα έξω σου. Δε φοβάσαι να πεις την άποψή σου, άρα κατά κάποιον τρόπο είσαι αποστασιοποιημένος από τις συναισθηματικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου. Δεν είναι πάντα κακό στοιχείο αυτό, ειδικά όταν ζεις σε τοξικό περιβάλλον, η αποστασιοποίηση αποβαίνει σωτήρια αρκετές φορές.
Είσαι πιστός φίλος, άσχετα αν δεν έχεις φίλους. λολ
Το έχω διαπιστώσει ότι πάντα στέκεσαι βράχος σε όσα άτομα νιώθεις κοντινά σου, ανεξαρτήτως συνθηκών, αυτό σε κάνει ένα αξιόλογο άτομα για φιλία.
Τα αρνητικά σου τα ξέρεις, τα έγραψες και παραπάνω. Οι εξτρίμ αντιδράσεις δηλώνουν και πάθος εκτός από θυμό. Να το σκεφτείς κι αυτό, και να χρησιμοποιήσεις αυτό το πάθος που έχεις για αλήθεια και σχέσεις ουσίας ώστε να σε εξυπηρετήσει. Μπορείς.
Εμένα με βοηθάνε στο θυμό μου οι αποστάσεις, φυσικές και μη. Περισσότερο όλων η μοναξιά στη φύση. Ξέρω πως η κοινωνικοποίηση θα σε βοηθήσει αν την καταφέρεις.

#Αν σκοπεύεις να ρίξεις μπουνίδια, ας συμμαχήσουμε να το κάνουμε σωστά! ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ και όχι σε άσχετους στόχους που θέλουν να μας κατευθύνουν.

Επίσης θα προσθέσω ότι αρκετές από τις αντιδράσεις σου είναι αναμενόμενες και καθόλου έξω από την ψυχολογία μεγάλης μερίδας ανθρώπων σήμερα. Αν αναγκαζόμουνα να ξαναζήσω με τους γονείς μου θα έκοβα φλέβες λέμε, άρα σε νιώθω. Στις παπαριές που ακούς δοκίμασε και το χιούμορ κάποιες φορές, όποτε μπορείς. Σιγά σιγά θα σου έρχεται ευκολότερα. Τέλος θα σου πω ότι σε συμπαθώ άσχετα από τις κλωτσοπατινάδες μας, γιατί έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία ως προσωπικότητες, εκεί οφείλονται και οι συγκρούσεις μας.;P
u said it, άνθρωποι των "άκρων".

RainAndWind επικεντρωνομαι στα αρνητικα να τα καλυτερεψω γιατι εκει πιστευω οτι μειονεκτω και θελω δουλεια. τα θετικα εξαλλου ειναι αυτονοητα, αν τα βλεπαν και τα εκτιμουσαν περισσοτερες θα μου ηταν πιο ευκολο, αλλα δε μπορουμε να αρεσουμε και σε ολες, ειδικα οταν οι πιο πολλες μοιαζουν στα θελω τους εχωντας κοινα σαν να ειναι καρμπον μεχρι και στην εμφανιση λες και βγηκαν απο εργοστασιο! αφου ειναι οτι τις πλασαρει το κοσμοπολιταν, και brutally honest να ειναι κανεις, προβληματικο θα τον βγαλουν γιατι δεν συμφερει αυτο το πραμα. δεν αρεσει η αληθεια, ετσι κι εγω γενικα δεν ειμαι αρεστος στο κοζμο. παντως ευχαριστω οσους καταφερνουν κι εντοπιζουν θετικα πανω μου.

το βλεπω κι απο δω μεσα στο φορουμ που με κρατανε με το ζορι. απλα γιατι γραφω οτι μου ερθει, αυθορμητα και ειλικρινα, οσο πιο ανθρωπινα γινεται. σαν ανθρωπος κι εγω λοιπον τη μια μπορει να μπαινω με καλη διαθεση, την αλλη με ασχημη και να βριζω κλπ. αυτο παει να πει οτι δεν αξιζω γενικοτερα ? στα ματια ορισμενων, που και οι ιδιοι κρατανε μονο τα αρνητικα μου, μαλλον δεν αξιζω. ισως αυτοι να αξιζουν περισσοτερο, ειδικα οταν δε παιρνουν καμια θεση, και δεν γραφουν τιποτα δικο τους ποτε.

αλλα ποιος ειμαι εγω να κρινω τον καθενα ? γι'αυτο προσπαθω να κρατω αποσταση απο ολους, και βγαζω μονος μου τον εαυτο μου εξω απ'το παρεακι τους. δε μ'αρεσει να ανηκω καπου και να ταμπελιαζομαι, οσο κι αν προσπαθουν με το ζορι να με ενταξουν σε καποια κατηγορια. κι οσο κι αν θα ηθελα κι εγω να βρω που ανηκω και να ηρεμισω, προτιμω τελικα να μην επαναπαυομαι και να μην το κανω, ειδικα οταν ειναι καπου με το ζορι και δε ταιριαζω.

βραχος εμαθα να ειμαι γιατι ετσι μου τα εφερε η ζωη. υπηρξαν ορισμενες καταστασεις ξερεις μικροτερος που κοντεψαν να τιναχτουν ολα στον αερα. τρεχαν και σε νοσοκομεια εδω λογο ηλικιας, και δεν υπηρχε κανεις να τους στηριξει. ετσι εμαθα να μην χανω τη ψυχραιμια μου, και να στεκομαι γερα στα ποδια μου ακομα κι αν διαλυονται τα παντα γυρω μου, γιατι αν δε το κανω εγω δεν θα το κανει κανενας αλλος.

προσπαθω να ειμαι οσο πιο κοινωνικος γινεται, ειδικα τωρα που ανοιγει κι ο καιρος, αλλα πολλες φορες δεν εχω και τοσες επιλογες οσο νομιζουν καποιοι. δεν εχω ανθρωπους δλδ να διαλεξω, συνηθως ειμαι αναμεσα στον ταδε που μπορει να μη ταιριαζω κι ολας, και στο τιποτα. ετσι προτιμω ξανα το τιποτα, απ'το να χαλιεμαι με τις συμπεριφορες του αλλου.

τελος, το γνωριζω πως πολλες απ'αυτες τις αντιδρασεις μου ειναι αναμενομενες. ειναι σαν να ξερω οτι εχω δικιο, κι αυτο μου δινει το δικαιωμα να εκραγω στη μαπα του αλλου, και να του κανω οση ζημια θελω. απο εκει προερχεται και το θρασος που μου βγαινει συχνα, μα και το παθος οταν επιμενω σε κατι.

[Blue1]

Εγώ δεν καταλαβαίνω το εξής: δεν έχεις ένα-δυο γνωστούς να τους παρεις ένα τηλέφωνο και να κανονίσεις για καφέ; Και φίλες ακόμα. Πρέπει να κανετε φιλοσοφικές συζητήσεις μαζί; Απλά να βγείτε να περάσετε καλά, να πείτε καμιά μαλ...ία για το ποδόσφαιρο, για την πολιτική, για μουσική ή ο,τι άλλο και that's all. Δεν χρειάζεται να σου κάνει απόλυτα ο άλλος για να πιεις ένα καφε ή ποτό μαζί του.
Επιπλέον υπάρχουν σύλλογοι, γυμναστήρια που οργανώνουν events και μπορείς να πας με κάποιο γνωστό σου χωρίς να πολυμιλάτε. Απλά να συμμετ'εχετε. Η και σινεμά. Ούτε εκεί χρειάζεται να μιλάτε. Οχι τίποτα άλλο για να μην εκνευρίζεσαι με αυτά που ακούς. Μικρά-μικρά βήματα πριν φτα΄σεις σε μεγαλύτερα.
Kai τί θα πει είσαι ακοινώνητος; Είσαι ακοινώνητος επειδή δεν προσπαθείς να είσαι κοινωνικός. Τίποτα δεν έρχεται στο πιάτο έτοιμο χωρίς αγώνα. Δεν θέλεις να κάνεις υποχωρήσεις μάλλον απέ΄ναντι στον άλλο. Οπως λοιπόν θα ανεχτείς τον άλλο στη φιλία (έστω και αν δεν σου κάνει σε όλα), έτσι θα δεχτείς και μια σύντροφο αυριο και ίσως με΄λλουσα γυναίκα. Πως αλλιώς;
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι γυναίκες στην ηλικιακή ομάδα των 20-30, ειδικά αν είναι εμφανίσιμες (που μαλλον και συ κατι τέτοιο ψαχνεις απ΄ ότι κατάλαβα) ή ακόμα και να μην είναι εμφανίσιμες αλλά έχουν αυτοπεποίθηση έχουν πολλές επιλογές αν κινούνται σε χώρους με κόσμο. Και όπως καταλαβαίνεις όσο περισσότερες επιλογές τόσο ο πήχυς ανεβαίνει στις απαιτήσεις. Και συ να ήσουν το ίδιο θα έκανες.

[deleted-member30-03]

οχι ουτε εναν! νιωθω οτι μου ειναι αχρηστοι. μα αφου σου λεω υπαρχουν φορες που γουσταρω να ειμαι μονος μου, δε θελω να εχω υποχρεωσεις. εκτος αν ειναι σχεση μου, που εκει νιωθω πως μου προσφερει αφου ειναι μαζι μου και μοιραζομαστε τα παντα (ή τουλαχιστον ετσι θα επρεπε να συμβαινει).

το ολο θεμα φιλια για μενα ειναι κατεστραμμενο, γιατι μικροτερος αλλαξα τουλαχιστον 3 γειτονιες και καμποσα σχολεια, συν τον υπολοιπο γενικοτερο χαμο στη ζωη μου αργοτερα, με αποτελεσμα πλεον να δυσκολευομαι να εμπιστευτω τους ανθρωπους. καποιες φορες λοιπον νιωθω καλα ετσι, αλλες παλι δεν παλευεται και ειμαι για αυτοκτονια. αλλα ακομα και για καφε ή σινεμα να παω με καποιον δεν αλλαζει τιποτα, δε σημαινει οτι θα με κουβαλησει σπιτι του να μεινω εκει.

δεν ασχολουμαι με το ποδοσφαιρο ουτε τη πολιτικη, και ειμαι εξαιρετικα αντικοινωνικος για να γραφτω σε συλλογο. για γυμναστηριο και λοιπα δεν υπαρχουν ουτε λεφτα πλεον. ελλαδα ζω ακομα, και παραμενω ανεργος...

και δεν εγραψα οτι ειμαι ακοινωνιτος αλλα αντικοινωνικος! εχουν διαφορα αυτα τα δυο, εγω ειμαι το δευτερο.