Τάσεις φυγής...χωρίς να με πιστεύει κανείς!!

[Giwta thess]

Καλησπέρα σας. Μόλις πριν από λίγο έκανα εγγραφή στο site γιατί πραγματικά χρειάζομαι κάποιον ο οποίος μπορεί να με καταλάβει. Το θέμα είναι πως έχω τάσεις φυγής - έτσι μου βάφτισαν το ''πρόβλημά'' μου - σε περίεργες ώρες και στιγμές. Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, αν και δεν πιστεύω να παίζει μεγάλο ρόλο αυτό. Το πρόβλημα που έχω, εμφανίζεται εντελώς απροειδοποίητα. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω και ούτε καν να το ελέγξω. Εμφανίζεται όταν βρίσκομαι μακριά από το σπίτι μου - τη ''έδρα'' μου όπως λέω - και με πιάνει άγχος για το αν θα θελήσω να γυρίσω πίσω, θα μπορέσω να γυρίσω???. Θα δώσω ένα μικρό παράδειγμα. Έχω βγει έξω με μια παρέα, με έχουν πάρει με δικό τους μεταφορικό μέσο και πήγαμε για καφέ κάπου μακριά από το σπίτι μου. Αν αυτή η συνάντηση γίνεται σε ώρες που υπάρχουν μεταφορικά μέσα, λεωφορεία, ταξί κλπ γνωρίζω πως ανά πάσα στιγμή μπορώ να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου ό,τι κι αν γίνει. Αν δεν υπάρχουν όμως μεταφορικά μέσα, με πιάνει μια τρέλα, για το πως θα γυρίσω. Έχω ταχυπαλμία σε βαθμό αηδίας, κοκκινίζω και μου ανεβαίνει η πίεση. Τρέμουν τα πόδια και τα χέρια μου και δεν μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα. Δεν είναι το ότι θέλω να φύγω από κάπου, ή ότι δεν μου αρέσει η παρέα. Αλλά αν θα θελήσω να φύγω, θα μπορέσω τελικά?? Επίσης, όταν ήμουν πιο μικρή - το αναφέρω για να δείτε πως δεν μου εμφανίστηκε προσφάτως το πρόβλημα - 6 ή 7 (από τότε νομίζω άρχισε), ο μπαμπάς μου με πήγαινε στη αδερφή του για να κάτσω με τα ξαδέρφια μου και μετά από 1-2 ώρες τον έπαιρνε τηλέφωνο η θεία μου, για να έρθει να με πάρει, γιατί χαλούσα τον κόσμο . Αυτός είναι ο καημός μου. Κάπως έτσι μπορώ να περιγράψω τις τάσεις μου. Δεν εμφανίζεται μόνο σε κοντινούς μου φίλους. Μπορεί να μου βγει οπουδήποτε. Έχω παρατήσει παρέες, έχω κάνει οτοστόπ, έχω πάρει τηλέφωνο για να έρθουν να με πάρουν και έχω γυρίσει πολλές φορές στο σπίτι μου με τα πόδια. Φοβάμαι να κάνω επισκέψεις, φοβάμαι να πάω διακοπές κάπου μακριά. Το αγόρι μου πιστεύει πως γίνεται επιτηδευμένα για λόγους ζήλιας και φθόνου. Πως θα μπορέσω να του δώσω να καταλάβει πως αυτό το πρόβλημα το έχω από τότε που ήμουν πολύ μικρή? Συγνώμη για το πλήθος των λέξεων, αλλά έπρεπε κάπως να το αποτυπώσω. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[path]

αυτο δεν ειναι τασεις φυγης.
το αντιθετο μαλιστα...

[betelgeuse]

Γεια σου Γιωτα.Αυτο που περιγραφεις δεν ειναι τασεις φυγης.
Τι εννοεις ετσι το βαφτισαν το προβλημα σου?

Καταλαβαινω οτι αισθανεσαι ασχημα με αυτο που συμβαινει αλλα υπαρχουν λυσεις.Μπορεις να μιλησεις για αυτο το προβλημα στους φιλους σου και στους δικους σου.Μπορεις οταν βγαινεις να κανεις ενα προγραμμα πχ θα παω εκει και θα κατσω μια ωρα και μετα θα φυγω,ωστε να μην αγχωνεσαι τοσο πολυ.
Αν τα πραγματα ζορισουν και δεις οτι αυτο το προβλημα γινεται πιο εντονο ή εμποδιζει την ζωη σου τοτε μπορεις να απευθυνθεις και σε εναν ειδικο.

[Gypsy Cello]

Γεια σου Γιώτα και από μένα. Εμενα περισσότερο με κρισεις πανικού μου μοιάζει αυτό. Ποιος το βάφτισε έτσι; Εχεις ρωτήσει ψυχολόγο; Καλό θα ήταν να πάρεις επαγγελματική βοήθεια αφού από τα όσα λες καταλαβαίνω ότι αυτό δυσχεραίνει πολύ την καθημερινότητα σου. Ετσι θα μπορέσεις να ενημερώσεις και τους δικούς σου καλύτερα γι' αυτό που σου συμβαίνει και να μπορούν να σου συμπεριφέρονται κατάλληλα χωρίς να σε παρεξηγούν. Μηπως είχες προηγούμενα άσχημα βιώματα που να δικαιολογούν κατά κάποιον τρόπο αυτό που σου συμβαίνει τώρα;

[ioannis2]

Γιώτα, το συζήτησες με δικους σου ανθρωπους ή με ψυχολόγο πριν απευθυνθείς εδώ? Όταν είσαι μαζί με άλλους είσαι κοινωνική ομιλητική ή φοβάσαι? μπορείς να ξεχωρίσεις το λογικό από το παράλογο και την υπερβολή στη σκέψη όταν σε πιάνουν οι σκέψεις που σε οδηγούν στη συμπεριφορά που περιγράφεις?

[mariak19]

γεια σου!θα ηθελα να σου πω πως και εγω το χω αυτο!με τ χρονια προσπαθω να το ελεγξω αλλα δν το χω εξαφανισει..μπορεις να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο αν και δν ειναι σοβαρο προβλημα...πολυς κοσμος υποφερει απο τετοιες καταστασεισ...εγω οταν απομακρυνομαι η παω ενα ταξιδι η πρεπει να κοιμηθω καπου αλλου εκτος σπιτιου με πιανει πανικος...και παντα ο μπαμπασ μου ηταν σε επιφυλακη για ν ρθει να μ παρει !και συνηθως εκανα και εμετους.απο το αγχος μου!

[ioannis2]

Μετά τα 18-20 συνήθως φεύγει από μόνο του γιατί μπαίνοντας στο παιχνίδι της ζωης η σκέψη απασχολείται μέ άλλες σκοτούρες, με σοβαρα πραγματικά θέματα που απασχολούν πολύ άμεσα το ατομο τα οποία στη σκέψη του συνεχως αναμοχλεύει και έτσι με τον καιρό σκέψεις τύπου αυτων που κανει η Γιώτα μπαινουν στο περιθώριο, καθως και μεσα από τις δυναμεις που αποκτας μεσα από τις εμπειριες της ζωης σου δινουν τη δυναμη να τις αντιμετωπίζεις.
Άμα το άτομο αποκτήσει τη δυναμη κατα το χρονο που τετοιες σκέψεις ισχωρούν στο νου και βρίσκονται σε εξέλιξη να τις αναγνωρίζει ως παράλογες, ως κάτι που δεν έχει έρεισμα στην πραγματικότητα, ως κάτι το φανταστικό που βρίσκεται μόνο στη σκεψη του και αφού τις αναγνωρίζει ως τετοιες να τις διώχνει ή να περιορίζει την ένταση τους τοτε είναι που αρχίζει να ελέγχει και να ξεπερνα το πρόβλημα.