πολλα προβληματα και ανησυχιες(αδιεξοδο)

[olorou]

{Σε καταλαβαινω απολυτα και θα δεις οτι τις φορες που θα νιωθεις καλυτερα και κατα συνεπεια θα σκεφτεσαι και πιο καθαρα και καλα θα δεις οτι πολλα ειναι πιο απλα απο οτι νομιζουμε και οτι δεν ειναι οπως τα σκεφτομαστε.

Άδικα προσπαθείς να βρεις λύση με το μυαλό.Πρέπει να νιώσεις απτην καρδιά σου θετικά πραγματα..οτι θες να ξεφύγεις απο αυτη τη κατασταση και να το πιστεψεις.

Δεν είναι οι πόλεις που μας φταίνε,απλώς νομίζουμε ότι φεύγοντας από το μέρος που ζούμε θα φύγουμε και από το πρόβλημα.Αλλά αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου και δεν λύσεις αυτά που πραγματικά σε απασχολούν σε όποιο μέρος και να πας πάλι τα ίδια θα αισθάνεσαι γιατί θα τα κουβαλάς μέσα σου.}

Στέφανε,
Πρόσεξε αυτά που σου επισήμαναν και άλλα μέλη του φόρουμ και σου παραθέτω. Είναι αναρίθμητα παιδιά που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν προβλήματα σαν και τα δικά σου. Απ\' τη μεριά μου μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως όλα αυτά που σε απασχολούν είναι ευτυχώς παρά μια ψυχική διάθεση, μια κατάσταση του νου. Οπότε καταρχήν, όσο μπορείς, μην ταράζεσαι. Όλα φτιάχνουν. Δεν έχασες τίποτα από τη ζωή σου, όπως φοβάσαι. Εξάλλου η ζωή δεν είναι πάντα ωραία. Είναι στο χέρι σου να την κάνεις όμως καλύτερη. Λόγοι που θα ανακαλύψεις ψάχνοντας τον εαυτό σου, που θα αποκαλύψεις στον εαυτό σου συζητώντας μαζί του με και με κάποιον ειδικό ίσως, σε έκαναν να \"διαλέξεις\" αυτό τον τρόπο αντίδρασης, αυτό τον τρόπο ζωής. Στο χέρι σου πάλι είναι να επιλέξεις έμπρακτα κάτι άλλο. Εκεί, πίστεψέ με θα αντιμετωπίσεις τη πραγματική δυσκολία.

[La_ViTa]

Στέφανε,πίστεψέ με,δεν είσαι ο μοναδικός που αισθάνεται έτσι. Όλοι οι άνθρωποι ανά καιρούς περνάνε ανάλογες φάσεις,άλλοι λιγότερο έντονες και άλλοι περισσότερο.Μην κατηγορείς τον εαυτό σου για την πίεση που νιώθεις μέσα σου.Από τα λόγια σου κατάλαβα ότι αγχώνεσαι πολύ για το τι γνώμη θα σχηματίσουν οι άλλοι για σένα,τι πρέπει να κάνεις για να τους ικανοποιήσεις όλους και παράλληλα τον εαυτό σου,και όλα τα συναφή που σου δημιούργησαν αυτή την άσχημη ψυχολογία.
Δεν είναι εύκολο να βρεις τον σωστό ειδικό που θα ανταποκρίνεται σ\' αυτά που ζητάς,αλλά μην το βάζεις κάτω. Παρόλα αυτά διακρίνω απ\'τα λόγια σου οτι θες να κάνεις πολλά πράγματα και παρ\'ολα αυτά διστάζεις.Γιατί όμως?
Το θέατρο είναι μια πολύ δημιουργική απασχόληση-όπως και οποιαδήποτε άλλη καλλιτεχνική δραστηριότητα εξάλλου-και είμαι σίγουρη ότι εκεί θα γνωρίσεις άτομα με ανάλογες ευαισθησίες.Στο λέω γιατί έχω ασχοληθεί και δεν το μετάνιωσα ούτε μία φορά.Είναι και αυτό μια μορφή ψυχοθεραπείας. Μην κολλάς λοιπόν,μάθε όσο μπορείς να \"γράφεις\" καταστάσεις και κάνε πράξη όσα απ\'τα όνειρά σου μπορείς.
Να θυμάσαι οτι η αυτοκτονία δεν είναι λύση για τίποτα.Go on!

[lacta---27]

Στεφανε σε καταλαβαινω γιατι κ εγω καπως ετσι νιωθω.εχω φιλους αλλα νιωθω οτι δεν εχω να πω τιποτα μαζι τους κ οτι ουτως η αλλως δε νοιαζονται πραγματικα.οταν γνωριζω κοσμο επισης νιωθω οτι δεν επικοινωνω με τους περισσοτερους κ δε εχω τιποτα κοινο.βλεπω ομως τριγυρω ανθρωπους που θεωρω ενδιαφεροντες αλλα για καποιο λογο δεν εχω τη τυχη να εχω τετοιους ανθρωπους στη ζωη μου σαν φιλους η σαν σχεση.κ επειδη στο παρελθον ειχα τετοιους ανθρωπους στη ζωη μου κ τους εχασα απο δικο μου λαθος σκεφτομαι συνεχεια το παρελθον κ ποναω πολυ.νιωθω οτι εχω χασει κ χανω τα καλυτερα μου χρονια υποφεροντας απο μοναξια κ αναπολωντας με θλιψη το παρελθον.εσυ ομως τωρα που εισαι φοιτητης κ εχεις χρονο προσπαθησε τωρα να ασχοληθεις με δραστηριοτητες μεσα απο τις οποιες θα κανεις κ γνωριμιες.ξερω ποσο δυσκολο ειναι οταν νιωθεις χαλια αλλα αν το αφησεις τωρα αργοτερα θα ειναι πιο δυσκολο.εγω θελω να κανω πραγματα αλλα κ
λογω δουλειας ειναι σχεδον αδυνατο.