Το τίμημα και η κατάληξη ενός ονείρου...

[deleted-member141015]

fiera, εκτός από την αυτοκριτική για τα ‘λάθη’, σκέψου και πόσα ‘σωστά’ έκανες και μην τα χάσεις στην πορεία… ερωτεύτηκες, εμπιστεύτηκες, προσπάθησες. Κι αυτά, είναι καλά και όμορφα και σωστά, όσο κι αν πολλές φορές πάνε πακέτο με λίγο περισσότερη… στραβωμάρα, πολλή ανοχή, ή εξάντληση και θλίψη. Κι επειδή μίλησες για το ‘άλλο σου μισό’, δες ένα σχετικό βιντεάκι… :)
http://www.youtube.com/watch?v=_gprGCEZWns

[Θεοφανία]

Κι επειδή μίλησες για το ‘άλλο σου μισό’, δες ένα σχετικό βιντεάκι… :)
http://www.youtube.com/watch?v=_gprGCEZWns

μαρίνα καταπληκτικό το βιντεάκι...:)
Αυτό που κράτησα και προσπαθώ πολλές φορές να λέω και εδώ σε διάφορες περιπτώσεις, (αλλά και στον εαυτό μου) είναι το παρακάτω:


"Το Κομμάτι που λείπει συναντά το Mεγάλο Ο", μιλά απλά και αληθινά για αυτό που όλοι ξέρουμε, αλλά ελάχιστοι κατανοούμε και ακόμα ελαχιστότεροι κάνουμε πράξη στη ζωή μας: η ολοκλήρωση και ευτυχία μας, είναι πρωτίστως μια προσωπική υπόθεση. Κανείς δεν μπορεί να μας την επιβάλει ή ακόμα και να μας τη χαρίσει «έξωθεν». Και ίσως δεν γίνεται αλλιώς: για να συν-υπάρξουμε κάποτε με κάποιον ή κάτι, πρέπει πρώτα να υπάρξουμε σαν αυτοκαθοριζόμενες οντότητες. Η συν-ύπαρξη χρειάζεται δυο...όχι δυο μισά, αλλά δυο ολόκληρα. Δυο Μεγάλα ολοστρόγγυλα Ο, που τίποτα δεν χρειάζονται και τίποτα δεν τους λείπει...Δύο ολόκληρα που συμπορεύονται από καθαρή αγάπη. Όχι από ανάγκη ούτε από συμφέρον. Δυο ολόκληρα που τα ενώνει η επιλογή. Όχι η ελπίδα, ούτε ο φόβος.... Αν έτσι αντικρίσουμε τη ζωή μας, ίσως πάψουμε να μεμψιμοιρούμε, να τα βάζουμε με τους άλλους, να είμαστε απαθής ή μοιρολάτρες. Αν δεν περιμένουμε την ευτυχία να μας χτυπήσει την πόρτα, αλλά τραβήξουμε εμείς κατά κει, αν μη τι άλλο, σίγουρα στο τέλος, όποιο κι αν είναι, θα έχουμε κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι!

[λιλιουμ]

fiera, εκτός από την αυτοκριτική για τα ‘λάθη’, σκέψου και πόσα ‘σωστά’ έκανες και μην τα χάσεις στην πορεία…

Eρχομαι να συμπληρωσω, οτι κατα τη γνωμη μου η αυτοκριτικη πρεπει να πεθανει, καιρος ειναι να ανθισει επιτελους η αυτοεκτιμηση και αυτοσεβασμος. Αμα αισθανεσια καλα με τον εαυτο σου μπορεις να προχωρησεις μπροστα, να εισαι ευτυχισμενη και να ζεις, αν αυτομαστιγωνεσαι, οπως ειναι συνηθως η μορφη που παιρνει η αυτοκριτικη, και θα υποπεφτεις στα ιδια λαθη ή καινουρια, και θα βασανιζεσαι.

[λιλιουμ]

Και Λίλιουμ, δε νομίζω ότι ο έρωτας έχει καμία σχέση με την ηθική, όπως δεν έχει καμία σχέση με τη λογική.

Ειμαι σιγουρη οτι ετσι σκεφτονται και ετσι δικαιολογουνται ολοι αυτοι που διαλυουν οικογενειες, πληγωνουν ανθρωπους, και πληγωνουν και τα ιδια τα παιδια τους ψαχνοντας την "ευτυχια" που τους λειπει σε ενα προσωπο και αγνοωτας ολες τους ευθυνες και υποχρεωσεις οπως να μεγαλωσουν σωστα τα παιδια που φερανε σε αυτο τον κοσμο. Αγνονωτας οτι η ευτυχια ειναι μεσα τους και οτι εχουν ευθυνη να μεγαλωσουν σωστα τα παιδια τους τα οποια πολλακις παρατανε για να βρουν την ευτυχια στην χ ή ψ που χρηζουν "ερωτα" της ζωης τους αναμεσα στους 6 δις ανθρωπους. Αυτο δεν ειναι ερωτας, ειναι κακος εγωισμος.
Φυσικα η αρετη και η ηθικη και πολλα αλλα τετοια εχουν μεινει.. στην αρχαια ελλαδα.

[fiera]

@marian_m
Μου ακούγεται όντως πολυ λογικό το να προσπαθήσει κανείς όσες φορές χρειαστεί για να βρει αυτό που θέλει... Κάθε αποτυχημένη προσπάθεια όμως, είναι μια επιπλέον πληγή... σωστα? Δε χάνονται έτσι κομμάτια του εαυτού μας?

@marina38 + Θεοφανία
Πολύ ωραίο βίντεο πραγματικά... πιάνει τόσες πολλές περιπτώσεις...
Συμφωνώ 100% στο ότι η ευτυχία είναι προσωπικό θέμα... και δεν είναι κάτι που προσφέρεται... Συνειδητοποίησα πολύ νωρίς στη ζωή μου πως ό,τι και να ζούμε, όσους ανθρώπους και να έχουμε δίπλα μας...στην ουσία είμαστε μόνοι... και για αυτό νόμιζα ότι ήμουν ένα "Ο", τελικά φαίνεται ότι προφανώς είχα άλλο σχήμα...

Θέλω κι εγώ να πιστεύω ότι είναι όντως εφικτή η "αλλαγή σχήματος"...

[μαρκελα]

τα σχήματα είναι στερεότυπα! καθορίζουν συμπεριφορές, αλλά είναι κι αυστηρά αυτόνομα! εμείς πάντα θα λυγίζουμε
κι όσο κι αν έχουμε την δυνατότητα νάμαστε αυτάρκεις, πάντα θάχουμε και την ανάγκη κάπου να αγγίξουμε!
Αυτό λέγεται συμπλήρωμα και δεν έχει καμιά σχέση με την ενσωμάτωση του ενός στον άλλον. Δεν ψάχνω το άλλο
μου μισό αλλά ψάχνω εκείνο το άλλο, που όταν χρειάζεται θα μπορεί να σταθεί δίπλα μου και θα με προστατέψει κι όχι
γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το κάνω και μόνος/η μου, αλλά γιατί κάποιες φορές είμαι λίγο παραπάνω απ' ότι Άνθρωπος!

[fiera]

@λιλιουμ
όσον αφορά το συναίσθημα του έρωτα, ως control-freak μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είναι κάτι που δε μπορείς να προκαλέσεις ούτε τη δημιουργία του, και -δυστυχώς για μένα- ούτε το θάνατό του... μπορείς να ελέγξεις σίγουρα το αν θα ακολουθήσεις το δρόμο που σου δείχνει, σ'αυτο δε διαφωνώ καθόλου...
γνώρισα αρκετούς αξιόλογους ανθρώπους που με είχαν προσεγγίσει πριν τη σχέση μου... δεν ένιωσα για κανέναν δυνατή έλξη - χημεία κι ότι είχα ουσιαστική επικοινωνία... για αυτό και το θεωρούσα κοροϊδία το να είμαι με κάποιον απλά και μόνο επειδή τον συμπαθούσα... μακάρι να υπήρχε διακόπτης θα επαναλάβω... πρώτη εγώ θα τον χρησιμοποιούσα...

η ηθική όμως είναι ίσως πιο πολύπλοκο θέμα απ'οτι το κάνεις να μοιάζει...
μιλάς για παραδείγματα ανθρώπων που παράτησαν τις οικογένειες τους γιατί κοίταξαν όπως λες μόνο τον εαυτό τους... τι συμβαίνει με τα παιδιά των οποίων οι γονείς αποφάσισαν να "μείνουν", καταναγκάζοντας τους εαυτούς τους σε κάτι που δεν τους "γέμιζε"...? αλήθεια νομίζεις ότι μπορούν να δώσουν έτσι τον καλύτερο τους εαυτό στα παιδιά τους? είναι "ηθική" συμπεριφορά το να φορτώσει κανείς στα παιδιά του, ή στο σύντροφο του "σχέσεις θυσίας"? Το θεωρείς υγιές? Ναι το ιδανικό θα ήταν να προσπαθήσει κανείς να αλλάξει τα στραβά που υπάρχουν σε αυτό που έχει "χτίσει"... Αυτό είναι δουλειά 2 ατόμων όμως... όχι ενός... Οπότε οι εναλλακτικές που απομένουν έχουν κόστος... διαφορετικό η καθεμία σίγουρα... αλλά καμία δε θα χαρακτήριζα "ηθική"...

[λιλιουμ]

@λιλιουμ
όσον αφορά το συναίσθημα του έρωτα, ως control-freak μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είναι κάτι που δε μπορείς να προκαλέσεις ούτε τη δημιουργία του, και -δυστυχώς για μένα- ούτε το θάνατό του...

Oσο περισσοτερο θες να ελεγχεις κατι, τοσο περισσοτερο χανεις τον ελεγχο, οπως π.χ. με το φαγητο, υπαρχει και ενα αρθρο εδω στο σαιτ, που λεει οτι ο ελεγχος ειναι το προβλημα οχι η λυση. Το θεμα δεν ειναι να ελεγχεις και να κριτικαρεσαι, αλλα να ζεις, να απολαμβανεις, να πηγαινεις προς στην ευτυχια, και οχι τον βασανισμο. Δε μπορω να φανταστω λοιπον κοντρολ φρικ να μη βασανιζεται, ουτε να μην χανει ποτε τον ελεγχο, με συνεπεια να βασανιζεται ακομα χειροτερα! Ειναι μη φυσικη αυτη η κατασταση..

[ioannis2]

Ο τύπος κατόρθωσε να σε κάνει να δεθείς μαζί του συναισθηματικά. Στη σκέψη σου ήταν το άλλο σου μισό, στη σκέψη του ίσως απλά ίσουν μια σχέση όπως τις άλλες παράλληλες του σχέσεις. Είναι από τους τυπους που έχουν την ικανότητα να σαγηνεύουν και να ελκύουν τις γυναίκες, ιδίως άμα είναι άπειρες στις σχέσεις και ωραίες και να τις κανουν να τους ερωτεύονται, οι ίδιοι με τη σειρα τους ξέρουν να παρουσιαζονται ως ερωτευμενοι και τον τροπο να γινονται πιστευτοί. Αν σε ήθελε για γυναίκα του είχε δυομιση χρόνια μπροστά του να χωρίσει από τη γυναικα του και επίσης δε θα προχωρούσε σε νέα γνωριμία. Φαίνεται πως η τελευταία του "γυάλισε" στο μάτι και για να σε έχει και πάλι δεδομένη συναισθηματικά και για να κρατησεις δυνατό δεσμό μαζι του σου είπε ότι θα σε ξαναδιεκδικήσει. Εξ ου και το ότι το έμαθες μετα που τον πίεσες. Βρες το ψυχικό σθένος, ζήτα βοήθεια ειδικού, για να αποδεσμευτείς ερωτικά από το άτομο του. Δύσκολος ο χωρισμός, βρες τον τροπο να ναι λιγοτερο επώδυνος και η πληγη να επουλωθεί πιο συντομα, βιωνε τον στη σκεψη σου με λιγότερη ένταση και όσο μπορείς κατεύθυνε τη σκέψη σου αλλού, βρες πραγματα να κανεις που σε βοηθουν να ξεφευγεις, ίσως και το να μιλήσεις με καποιο πολύ δικό σου ανθρωπο που σε καταλαβαίνει, άμα του τα λες τουλάχιστο θα νοιωθεις πολύ καλύτερα. Αν επιμένεις να προχωρήσεις μαζι του αυτα που σου κανει τωρα θα τα υπομένεις και απλά θα τρεφεις ψευτικες ελπίδες. Ξεκίνα στη σκέψη σου την ιδέα του παρακάτω και το πάθημα να σε βοηθησει να κανεις σωστη επιλογή.