Καθημερινό άγχος για θάνατο/αρρώστιες...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 10 of 10
  1. #1
    SuoD
    Guest

    Unhappy Καθημερινό άγχος για θάνατο/αρρώστιες...

    Καλησπέρα σας. Τους τελευταίους 6-7 μήνες (δεν θυμάμαι ακριβώς) φοβάμαι κάθε μέρα ότι θα πεθάνω από κάποια αρρώστια ή ανακοπή/έμφραγμα. Εμφανίζω ένα σύμπτωμα στο σώμα μου και αμέσως το συνδέω με όσες αρρώστιες γνωρίζω ότι μπορεί να σχετίζονται με αυτό (και δυστυχώς δίνω τροφή σε αυτό με το να ψάχνω συμπτώματα για πάρα πολλές παθήσεις). Είμαι αγχωμένος σχεδόν κάθε μέρα και για αρκετή ώρα ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ενώ βρίσκομαι έξω με φίλους ξαφνικά παίρνω την απόφαση να φύγω και να πάω σπίτι για να προσπαθήσω να ηρεμήσω (κάτι το οποίο συνήθως δεν επιτυγχάνεται για αρκετή ώρα). Να σημειώσω ότι είμαι 21, άρρεν, και τώρα που είναι διακοπές έχω γυρίσει στο πατρικό μου, κάτι το οποίο έχω συνηθίσει τις τελευταίες 10 μέρες και φοβάμαι πολύ να γυρίσω στην πόλη όπου σπουδάζω γιατί θα βρίσκομαι μόνος μου σπίτι. Την στιγμή που γράφω αυτό το μήνυμα είμαι σχετικά ήρεμος, αν και κάποιοι πόνοι στην κοιλιακή χώρα (και μπροστά και πίσω) καθώς και περίεργη αίσθηση του ενός ματιού με έχουν πείσει ότι έχω κάτι σοβαρό. Για την ακρίβεια φοβάμαι πως έχω κάποια πάθηση στα νεφρά, στον εγκέφαλο, στο νευρολογικό μου σύστημα ή στα μάτια και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Επίσης φοβάμαι και ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής/εγκεφάλου ή καρκίνο στο παχύ έντερο και πολλές φορές νιώθω τσουξίματα στο στήθος (και σε άλλα μέρη του σώματος), καθώς και το ότι ίσως έχω αρρυθμίες. Όσο κι αν ξέρω πως δεν γίνεται να τα έχω όλα, έστω και η πιθανότητα του ενός με διαλύει ψυχολογικά με αποτέλεσμα να ξεσπάω σε κλάματα πολλές φορές και να μην βρίσκω κάποιο νόημα στη ζωή μου γενικότερα. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω αλλά δεν βελτιώνεται η κατάστασή μου. Εν κατακλείδι, ό,τι πόνο/αφύσικο αίσθημα νιώσω στο σώμα μου το συνδέω με πολύ σοβαρές παθήσεις και πιστεύω πως αν δεν κάνω πάρα πολλές εξετάσεις για όλα σχεδόν τα σημεία του σώματός μου δεν θα καταφέρω ποτέ να ηρεμήσω. Επίσης 1-2 φορές με έχει πιάσει κρίση πανικού (ευτυχώς light και την ξεπέρασα μέσα σε 10 λεπτά). Κάποια συμβουλή? Κάποιος που να αισθάνεται ακριβώς τα ίδια και να μπορεί να προτείνει τίποτα? Δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να παίρνω ψυχοφάρμακα, μόνο που το σκέφτομαι τρελαίνομαι ακόμα παραπάνω... Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας (είναι κάπως μεγάλο μήνυμα).

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    2,987
    Γεια σου SuoD και καλωσηρθες στο φορουμ.
    Απο την στιγμη που τα συμπτωματα σου ειναι επιμονα και επηρρεαζουν την ζωη σου θα μπορουσες να επισκεφτεις εναν ψυχολογο.Μιας και εισαι φοιτητης μπορεις να απευθυνθεις στην κοινωνικη υπηρεσια της σχολης σου.Εκει υπαρχουν ψυχολογοι και παρεχουν δωρεαν και ανωνυμα συμβουλευτικη.
    Δεν ξερω αν εχεις μιλησει σε καποιον για αυτο που περνας,αλλα απο εμπειρια σου λεω οτι ειναι καλο να μιλαμε για το προβλημα μας.Μπορεις να μιλησεις στους φιλους σου ή στους συγγενεις σου.
    Επισης μπορεις να ασχοληθεις με καποιο σπορ.Η σωματικη ασκηση μειωνει τα επιπεδα του αγχους και ανεβαζει και την διαθεση..
    Last edited by betelgeuse; 20-04-2012 at 06:14.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2011
    Location
    Aθήνα
    Posts
    143
    Τι κακό έχουν τα ψυχοφάρμακα?

  4. #4
    SuoD
    Guest
    Quote Originally Posted by rex View Post
    Τι κακό έχουν τα ψυχοφάρμακα?
    Δεν είπα πως έχουν κάτι κακό απαραίτητα, αν και για να είμαι ειλικρινής τα έχω "δαιμονοποιήσει" λίγο στο μυαλό μου. Αυτό όμως που θα με ενοχλεί πολύ είναι το ότι θα έχει φύγει ο έλεγχος από εμένα σε αρκετά μεγάλο βαθμό, αυτή την εντύπωση έχω.. Κάνω λάθος?

  5. #5
    SuoD
    Guest
    Quote Originally Posted by betelgeuse View Post
    Γεια σου SuoD και καλωσηρθες στο φορουμ.
    Απο την στιγμη που τα συμπτωματα σου ειναι επιμονα και επηρρεαζουν την ζωη σου θα μπορουσες να επισκεφτεις εναν ψυχολογο.Μιας και εισαι φοιτητης μπορεις να απευθυνθεις στην κοινωνικη υπηρεσια της σχολης σου.Εκει υπαρχουν ψυχολογοι και παρεχουν δωρεαν και ανωνυμα συμβουλευτικη.
    Δεν ξερω αν εχεις μιλησει σε καποιον για αυτο που περνας,αλλα απο εμπειρια σου λεω οτι ειναι καλο να μιλαμε για το προβλημα μας.Μπορεις να μιλησεις στους φιλους σου ή στους συγγενεις σου.
    Επισης μπορεις να ασχοληθεις με καποιο σπορ.Η σωματικη ασκηση μειωνει τα επιπεδα του αγχους και ανεβαζει και την διαθεση..

    Σ' ευχαριστώ φίλε μου, η αλήθεια είναι πως έχω παραμελήσει τον εαυτό μου πάρα πολύ στο θέμα άσκησης και πρέπει να ξεκινήσω ξανά... Ψυχολόγο βλέπω, σήμερα έχω την 2η συνεδρία απλά θα ήθελα να το αντιμετωπίσω όσο γίνεται μόνος μου γιατί είναι πολλά τα λεφτά και σε συνδυασμό με άνεργη μητέρα και 900€ μισθό πατέρα με μία αδερφή είναι κάπως δύσκολα (50€ ανά συνεδρία μου παίρνει).. Δεν σου κρύβω πως το οικονομικό με κάνει να αισθάνομαι ακόμα χειρότερα γιατί αναγκάζω τους γονείς μου να δίνουν τόσα λεφτά.. Το έχω σκεφτεί για την σχολή και αυτή θα είναι η λύση μου ίσως. Σε συγγενείς δεν έχω μιλήσει πέρα από τον πατέρα μου και τον νονό μου, οι οποίοι προσπάθησαν να με βοηθήσουν αλλά τελικά δεν κατάφερα με αυτά που μου είπαν να βοηθήσω τον εαυτό μου.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2012
    Location
    Αθήνα
    Posts
    317
    Κι εγώ μια από τα ίδια.. Κλείνω ένα χρόνο τον άλλον μήνα που σκέφτομαι συνέχεια ότι κάτι έχω και διογκώνω ότι σύμπτωμα που παρουσιασθεί.. Σε σημείο που ψάχνομαι να δω που θα πονέσω από το πρωί που θα 3υπνήσω και όταν δεν πονάω μου φαίνεται και περίεργο.. Είχα κάποιους μήνες που είχα επανέλθει και 3εχνιόμουν με διάφορα πράγματα, μετά επανήλθε και τώρα εδώ και έναν μήνα μετά το χαμό της μαμάς μου έχει τριπλασιαστεί και βάλε το πρόβλημα.. Κάθομαι και σκέφτομαι ότι αρρώστια μπορείς να φανταστείς με το παραμικρό.. Ότι πόνο και να έχω.. Πάντως πρέπει να το δεις και λίγο θετικά.. Αν ήταν κάτι σοβαρό θα είχες πάει στο νοσοκομείο.. Οπότε προσπάθησε να 3εχαστείς είτε με γυμναστική, να βγαίνεις όσο μπορείς περισσότερο και νομίζω ότι σιγά σιγά θα επανέλθεις.. Και να σκέφτεσαι ότι ότι είναι να μας συμβεί, θα συμβεί.. Όλα γραμμένα είναι..

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2011
    Location
    Aθήνα
    Posts
    143
    Quote Originally Posted by SuoD View Post
    Δεν είπα πως έχουν κάτι κακό απαραίτητα, αν και για να είμαι ειλικρινής τα έχω "δαιμονοποιήσει" λίγο στο μυαλό μου. Αυτό όμως που θα με ενοχλεί πολύ είναι το ότι θα έχει φύγει ο έλεγχος από εμένα σε αρκετά μεγάλο βαθμό, αυτή την εντύπωση έχω.. Κάνω λάθος?
    Ναι νομίζω πως κάνεις λάθος.
    Αντίθετα πιστεύω ότι θα έχεις καλύτερο έλεγχο του εαυτού σου.
    Όσο τουλάχιστον μπορούμε να έχουμε.
    Αν χρειάζεσαι τα φάρμακα και δεν τα παίρνεις σκέφτεσαι τι είδους έλεγχο μπορείς να ασκείς στον εαυτό σου?

  8. #8
    SuoD
    Guest
    Quote Originally Posted by dream21 View Post
    Κι εγώ μια από τα ίδια.. Κλείνω ένα χρόνο τον άλλον μήνα που σκέφτομαι συνέχεια ότι κάτι έχω και διογκώνω ότι σύμπτωμα που παρουσιασθεί.. Σε σημείο που ψάχνομαι να δω που θα πονέσω από το πρωί που θα 3υπνήσω και όταν δεν πονάω μου φαίνεται και περίεργο.. Είχα κάποιους μήνες που είχα επανέλθει και 3εχνιόμουν με διάφορα πράγματα, μετά επανήλθε και τώρα εδώ και έναν μήνα μετά το χαμό της μαμάς μου έχει τριπλασιαστεί και βάλε το πρόβλημα.. Κάθομαι και σκέφτομαι ότι αρρώστια μπορείς να φανταστείς με το παραμικρό.. Ότι πόνο και να έχω.. Πάντως πρέπει να το δεις και λίγο θετικά.. Αν ήταν κάτι σοβαρό θα είχες πάει στο νοσοκομείο.. Οπότε προσπάθησε να 3εχαστείς είτε με γυμναστική, να βγαίνεις όσο μπορείς περισσότερο και νομίζω ότι σιγά σιγά θα επανέλθεις.. Και να σκέφτεσαι ότι ότι είναι να μας συμβεί, θα συμβεί.. Όλα γραμμένα είναι..
    Συμφωνώ φίλε/φίλη μου πως πρέπει να βλέπουμε τα πάντα θετικά, αλλά όπως καταλαβαίνεις και από δικά σου βιώματα δυστυχώς όταν έρχεται ο πόνος στο σώμα, έρχεται η ψυχολογική πτώση και το delete των όσων θετικών σκέψεων έκανες μέχρι τότε. είμαι στην αρχή ακόμα της προσπάθειάς μου να το καταπολεμήσω και περιμένω να δω σοβαρά αποτελέσματα για να ξυπνήσω μία μέρα και να την περάσω με ένα χαμόγελο και μία αισιοδοξία χωρίς καμία άσχημη νότα μέσα. συλλυπητήρια για την απώλειά σου, είναι πράγματι πολύ δύσκολη κατάσταση αλλά εύχομαι να βγεις (και θα βγεις) ακόμα πιο δυνατός/δυνατή απ' αυτό. υπομονή και επιμονή θέλει.. άλλωστε ο άνθρωπος κρύβει απίστευτες δυνάμεις μέσα του, καιρός να ανακαλύψουμε ορισμένες απ' τις δικές μας στον τομέα της ψυχολογίας και αυτοβοήθειας..

  9. #9
    SuoD
    Guest
    Ναι δεν έχεις άδικο, απλά είμαι προκατειλημμένος ως προς αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να χρειαστώ στο άμεσο μέλλον (και εύχομαι γενικότερα), απλά είναι μία πιθανότητα που δεν γίνεται να αποκλείσεις και χρειαζόμουν μία απάντηση σε περίπτωση που..

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2012
    Location
    Αθήνα
    Posts
    317
    Quote Originally Posted by SuoD View Post
    Συμφωνώ φίλε/φίλη μου πως πρέπει να βλέπουμε τα πάντα θετικά, αλλά όπως καταλαβαίνεις και από δικά σου βιώματα δυστυχώς όταν έρχεται ο πόνος στο σώμα, έρχεται η ψυχολογική πτώση και το delete των όσων θετικών σκέψεων έκανες μέχρι τότε. είμαι στην αρχή ακόμα της προσπάθειάς μου να το καταπολεμήσω και περιμένω να δω σοβαρά αποτελέσματα για να ξυπνήσω μία μέρα και να την περάσω με ένα χαμόγελο και μία αισιοδοξία χωρίς καμία άσχημη νότα μέσα. συλλυπητήρια για την απώλειά σου, είναι πράγματι πολύ δύσκολη κατάσταση αλλά εύχομαι να βγεις (και θα βγεις) ακόμα πιο δυνατός/δυνατή απ' αυτό. υπομονή και επιμονή θέλει.. άλλωστε ο άνθρωπος κρύβει απίστευτες δυνάμεις μέσα του, καιρός να ανακαλύψουμε ορισμένες απ' τις δικές μας στον τομέα της ψυχολογίας και αυτοβοήθειας..
    Το καταλαβαίνω απόλυτα.. Και εγώ όταν με πιάνει το παραμικρό σύμπτωμα αμέσως τα χάνω και τρέχω να 3απλώσω μην τυχόν και πάθω τίποτα.. Αυτός ο φόβος θα μας φάει μου φαίνεται.. Και εγώ προσπαθώ μη νομίζεις, να 3υπνήσω μια μέρα και να μη σκεφτομαι τίποτα.. Τίποτα απολύτως.. Να την περάσω ευχάριστα χωρις να σκεφτω ουτε ενα λεπτο που θα πονεσω, γιατι να πονεσω, τι εχω και τα συναφη.. Σε ευχαριστω πολυ και σιγουρα καποια στιγμη θα απαλυνει ο πονος και θα ειμαι πιο δυνατη.. Να σαι καλα..

Similar Threads

  1. ΑΓΧΟΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ!!! ΤΡΕΜΟΥΛΟ Κ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ!!!!!
    By seb in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 2
    Last Post: 09-02-2012, 14:25
  2. φανταζομαι...αρρωστιες...
    By αλίκη! in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 14
    Last Post: 12-03-2010, 08:22
  3. φοβιες για αρρωστιες
    By vasiliki. in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 4
    Last Post: 09-12-2009, 16:02
  4. Πώς αντιμετωπίζεται το καθημερινό άγχος;
    By pops in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 16-08-2005, 12:00
  5. Κρίσεις πανικού , εντονες φοβίες για τις αρρωστιες
    By grkostis in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 5
    Last Post: 27-02-2005, 19:52

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •