Πρέπει να πεθάνω...

[niah]

Επίσης καλό θα ήταν να συζητήσεις σχετικά και με τον αδερφό σου εαν δεν το εχεις κάνει ήδη και να μην αφήσεις ουτε κι εκεινον να πεφτει θύμα της κατάστασης..

[STORM LORD]

Δεν έχω αδερφό?
Μια αδερφή έχω 5η Δημοτικού

[vval]

XILIA SYGNWMH STORM LORD POU MPIKA STO 8EMA SU... EIMAI KAINOURIA KAI DEN IKSERA OTI PREPEI NA FTIAKSW DIKO MU... :/ SUGNWMH KAI PALI....

[vval]

O ADERFOS MU EINAI EKTH DHMOTIKOU... TI SIZITISI MPORW NA KANW MAZI TOU? :/ ASE POU DEN DEXETAI KOUVENTA GI AUTO T 8EMA!

[niah]

Είσαι τυχερή που είσαι 18 και δεν χρειάζεται να περιμένεις αλλο..Ο αδελφουλης σου εχει καιρο ακομα ;/
Μαζεψε δυνάμεις λοιπον και κατσε διάβασε να περάσεις καπου που θα σ ενδιαφέρει και να φύγεις απ το σπίτι..Ολα τ άλλα θα βρουν κι αυτά το δρόμο τους μακρια απ την καταπίεση του σπιτιού..Προσπάθησε λοιπον να βάλεις λιγο στην άκρη τα αλλα προς το παρόν και να πετύχεις το σκοπο σου αν θέλεις πραγματικά απο Σεπτέμβρη να έχεις μια αλλη ζωη..
Επίσης αν θέλεις να συζητήσεις αυτά που σ απασχολούν,ανοιξε ένα αλλο θέμα γιατι όπως βλεπεις η συζητηση μπερδεύεται εδω με το παιδι που ξεκινησε το παρόν θέμα

[toosensible]

μου θυμηζεις τον εαυτο μου οταν ημουν κι εγω στην ηλικια σου.πλεον ειμαι 38 στα 39.
κι εμενα με κοροιδευαν...και εγω είχα ασχημη μεταχείρηση απο τους γυρω μου.
καποια στιγμη λιγο μετα στα 18 επιασα μια δουλεια προσωρινα καθως κι εγω δεν ειχα καλη σχεση με
τους δικους μου και ετσι εφευγα λιγο απο το σπιτι και εβγαζα και ενα καλο χαρτζιλικι...
και στη δουλεια τα ιδια...βλεπεις ημουν ελληνας μεταναστης στο εξωτερικο...
ειχα και εγω εξυπνακιδες γυρω...που με κοροιδευαν...ομως τους αφησα πισω.
σ αυτη την ηλικια ειχα την ζωη μπροστα μου...
αυτοι το εβλεπαν...και εβλεπαν οτι εγω επειδη πηγαινα στο λυκειο θα γινομουν κατι μια μερα...
αυτοι δεν ειχαν βγαλει το γυμνασιο ειχαν μεινει απο απουσιες...ηταν τετοιοι ψευτομαγκες σαν τους δικους σου...
στα 18 μου ειχα την τυχη που βρικα το κουραγιο και αναζητησα βοηθεια απο καποιον ειδικο...
δεν ηθελα πολλα.καποιον να του τα πω.τοτε τα chat rooms ηταν πολυ περιορισμενα και ακριβη υποθεση
η συνδεση μεσω υπολογιστη...
οταν ειπα σ αυτη την ειδικο οτι μολις πηρα το απολυτηριο του γενικου λυκειου και οτι
διαβαζα για να δωσω εξετασεις για το πανεπιστημιο εμεινε καγκελο.
ειχα τοσο πονο μεσα μου που οταν τη συναντουσα μια φορα τη βδομαδα δε σταματαγα να κλαιω.
και τελικα περασα και σε καλη σχολη...
κι εκει τα περναγα στην αρχη τα ιδια...
καλη σχολη ,πλουσιοπαιδα...και εγω να εχω ισα τα προς το ζειν...
μεχρι που εμαθα καποια πραγματα στη σχολη και βρηκα δουλεια πανω σ αυτα...
ξαφνικα...αλλαξε το τοπιο...προσωρινα...γιατι αυτη η καταθλιψη δε σ αγηνει σε ησυχια...ποτε ...δυστηχως...
απλα μαθαινεις να το παλευεις...και αυτο ειναι το σημαντικο να το παλεψεις...
πηγα εκει που δουλευα και τους εκανε φοβερη εντυπωση πως εγω ο αλλοδαπος ειχα φτασει εκει που ειχα φτασει...
αν και δε το θεωρουσα κατι σημαντικο...εβλεπα τη ζηλια τους και μ αρεσε...
και τους ειπα...εγω απο μενα το περιμενα ...να γινω αυτο...και απο εσας περιμενα ακριβως αυτο που ειστε...το ιδιο...οπως παντα...
και θελω να καταληξω...
εισαι μικρος...
μπορεις να κανεις πολλα ακομα...
εγω ειμαι πολυ αναγνωρισμενος στη δουλεια μου...
τα καταφερνω γιατι μ αρεσει αυτο που κανω...αν και καμια φορα μου ρχεται να κλαψω...
γιατι; γιατι η τυχη μου εδωσε μια γυναικα που με αγαπησε...αλλα δεν εχει κατανοηση για τα δικα μας προβληματα...
ετσι δε τις το ειπα ποτε...τη προβλημα εχω...
γιατι ανοιγει τη πορτα σε προβληματα και αποψεις τριτων...και με βαζει σε διαδικασιες που δε θελω...και στενοχωριεμαι...
γιατι αυτες τις μερες νιωθω μια απεραντη μοναξια....γι αυτο μπηκα εδω...να μιλησω...να νιωσω λιγο παρεα...
μην περιμενεις παντως να χτυπησει το τηλεφωνο σου απο μονο του...
εισαι νεος με αρκετο ελευθερο χρονο θελω να πιστευω...
βρες ενα hobby.
θα βρεις σιγουρα νεους φιλους απο εκει...

[th93]

Φίλε STORM LORD παρόμοιο πράγμα πέρναγα και γω στην ηλικία σου (στο θέμα της φιλίας) και τώρα έχω αρχίσει και το ξεπερνάω (στα 19 μου). Πρέπει να σκεφτείς πως έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου να κάνεις πολλά πράγματα και να μην σκέφτεσαι τι έχανες τόσα χρόνια. Κοίτα μόνο το παρόν και το μέλλον. Το θέμα της φιλίας στο σχολείο είναι πολύ περίεργο. Εγώ ως συμβουλή θα σου πω να μην εκτίθεσαι όπως προείπε κάποιος, και να κοιτάς τι γίνεται γύρω σου. Παντού υπάρχουνε άνθρωποι που θέλουνε φίλους. Μερικές φορές είναι δίπλα μας και δεν τους παίρνουμε χαμπάρι. Κάνε τις προσπάθειες σου αλλά μην απογοητεύεσαι, γιατί υπάρχει και η σχολή όπου σίγουρα θα γνωρίσεις νέα άτομα, θα τους "ζυγίσεις" με την εμπειρία σου και θα βρεις αυτό που ψάχνεις.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Εγώ πήγα να το κάνω άθελα μου και ήταν οι δύο χειρότερες μέρες της ζωής μου.
Δεν έχεις ξεκινήσει καν την κανονική ζωή σου ακόμα, για να πεις ότι δεν κατάφερες κάτι. Μετά το σχολείο είναι η ζωή. Σκέψου το

[elen d]

Πρεπει να φτιαξεις την σχεση σου με τον πατερα σου, ισως να πρεπει να μιλησεις σε καποιο ψυχολογο.το μονο που θα σου πω οτι τα προβληματα στη ζωη ειναι αυτα που δεν αντστρεφονται. τις σχεσεις εμεις τις φτιαχνουμε και εμεις τις χαλαμε. Δεν αγαπας τον εαυτο σου, δεν εχεις καθολου αυτοπεποιθηση και οι δεσμοι στην οικογενεια ειναι αυτοι που μας δινουν τη δυναμη να βλεπουμε τη ζωη με αισιοδοξια. Ελπιζω να μιλησεις στους γονεις σου γιαυτο που νοιωθεις, αν εκεινοι δεν σε καταλαβαινουν δεν ειναι περιεργο συμβαινει αυτο τοτε ζητα τους να μιλησεις με καποιο ψυχολογο. και το ποτηρι δεν ειναι μονο μισοαδειο και και μισογεματο εξαρταται πως το κοιτας.