τα βλεπω ολα μαυρα και παθαινω μικρες κρισεις πανικου!

[tristezza]

γεια σας!ειναι η πρωτη φορα που γραφω εδω...δεν εχω που να μιλησω και εψαξα για ενα φορουμ ψυχολογιας!
εδω και δυο χρονια που τελειωσα τισ πανεπιστιμιακες μου σπουδες στο εξωτερικο εχει αλλαξει η διαθεση μου...για την ακριβεια δεν εχω διαθεση για τιποτα,εχω χασει τον δυναμισμο μου,σπανια βαζω στοχους και ειμαι σε μια συνεχομενη θλιψη....και ενα ακατανικητο ανχος για το παραμικρο..με λιγα λογια αισθανομαι φοβερη ανασφαλεια!μετα απο ενα χρονο που εμεινα στην ελλαδα,ξαναεφυγα για το εξωτερικο,βρηκα μια δουλεια και θελω να ξεκινησω ενα μαστερ...νομιζα οτι με αυτον τον τροπο θα ξαναεπαιρνα τα πανω μου αλλα δυστυχως τα χειροτερεψα ολα!ειμαι χειροτερα απο ποτε...δεν μπορω να σταθω σε καποιο μερος,δεν εχω ονειρα για το μελλον..θα ξαναγυρισω πισω στο σπιτι μου γιατι εδω πλεον αισθανομαι και μοναξια..
το ξερω πλεον οτι η ζωη μου δεν εχει μια σειρα...εγω ημουν ενα οργανωτικο ατομο...σημερα ειμαι οπου με παει ο ανεμος..δεν πιστευω πλεον σε μενα αλλα και σε κανεναν ανθρωπο που με πλησιαζει..εχω χασει την ουσια απο τα παντα...κατεστρεψα επισης και μια σχεση που ειχα 7 ολοκληρα χρονια...και την οποια εχτιζα τοσα χρονια με πολλη αγαπη...οταν γυρισα ελλαδα τρελαθηκα στη σκεψη οτι θα συνεχισουμε μαζι..πνιγομουν δεν μπορουσα να κοιμηθω..και εξαφανιστηκα!τωρα δεν με ενδιαφερει απολυτως κανενας..το μονο που αισθανομαι ειναι τυψεισ για αυτο το ατομο που εχασα οριστικα..
η δουλεια που βρηκα εδω δεν ηταν αυτο που περιμενα..εχω απογοητευτει κυριωσ απο το εργασιακο περιβαλλον!
ενα αλλο στοιχειο που θελω να τονισω ειναι οτι εχω γινει υπερευαισθητη στην κριτικη που μου ασκουν φιλοι,συγγενεις,γνωστοι και αγνωστοι..και αυτο ισως γιατι πλεον δεν πιστευω σε μενα την ιδια!
ολο αυτο το ψυχολογικο εχει επιβαρυνει την σωματικη μου κατασταση με κυριως δερματικα προβληματα αλλα και προβληματα αλλης φυσεως...εχω απιστευτες διαταραχες στον υπνο και στην διατροφη!μερικες φορεσ αισθανομαι οτι μου κοβεται η αναπνοη..θελω να κλαψω αλλα δεν μου βγαινει..εχω απιστευτο εκνευρισμο και ξεσπαω πολυ ασχημα στα αγαπημενα μου προσωπα..δεν με ικανοποιει πλεον τιποτα...αισθανομαι καλυτερα μονο οταν πινω αλκοολ και ακουω μουσικη..φοβαμαι μην ξεφυγει η κατασταση..οχι για μενα αλλα για την οικογενεια μου που δεν φταιει σε τιποτα..ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ..πλεον δεν μπορω να τα ρυθμισω..
επισης δεν μπορω να καταλαβω την αιτια η εστω την αφορμη που ξεσπασε ολο αυτο...περαν οτι τελειωσα τισ σπουδεσ και γυρισα ελλαδα δεν αλλαξε κατι αλλο...
περιμενω απαντησεις!και αν καποιος ειναι ειδικος επι του θεματος ακομα καλυτερα!συγνωμη αν σας κουρασα

[keep_walking]

Καταρχην μην πινεις αλκοολ , ειδικα αν αισθανεσαι τοσο ασχημα.

Ειναι καπως φυσιολογικο οταν χωριζεις απο μια σχεση 7 χρονων , να αισθανεσαι πεσμενη. Ακομα οι σπουδες ειναι μια μορφη οργανωσης , κανεις τα μαθηματα σου , ο στοχος ειναι ξεκαθαρος να παρεις το πτυχιο και ολα καλα.

Μετα ομως επικρατει το χαος , ειδικα εαν εχεις μπει στο εργασιακο περιβαλλον προσφατα. Δεν ειναι κανενας στοχος ξεκαθαρος περα απο το να βγαλεις καποια χρηματα , πρεπει να συνεργαστεις με ανθρωπους που δεν τους επιλεγεις , πρεπει να μπεις σε ενα κυκλο ρουτινας και πιεσης οπως ειναι η φυση συνηθως της δουλειας. Δεν εισαι πλεον τοσο ελευθερη σαν ατομο , να καθοριζεις το τι θα κανεις και ποτε και πρεπει να ακολουθεις το προγραμμα. Δεν εχει καποια ημερομηνια ληξης , ξερεις οτι μαλλον θα το κανεις για ποσα χρονια? ισως για το υπολοιπο της ενηλικης ζωης σου. Ξερεις επισης οτι ολα καταρεουν γυρω μας ως κατοικοι της Ελλαδας και δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει.
Επισης φανταζομαι οτι ισως να μενεις με τους δικους σου και να μην εισαι ανεξαρτητη , οπως ησουν ως φοιτητρια.
Περνας σε αλλο σταδιο υπαρξης , συμπληρωσες ενα κυκλο και μπαινεις σε κατι που ειναι εντελως καινουριο σε σενα. Οχι δεν ειναι ευκολα , καθολου ευκολα....αλλα μπορει να γινουν και ευχαριστα ισως ολα αυτα καποια στιγμη.

Δεν μπορω να ξερω , σε τι κατασταση εισαι ακριβως και εαν χρειαζεται να ζητησεις καποια βοηθεια απο ειδικο για την ψυχολογικη σου κατασταση , δεν ξερω καν το φυλο σου και αναφερομαι σε θηλυκο προσωπο. Δεν εχω καποια "σοφη" συμβουλη να δωσω , και για μενα ηταν δυσκολα το καιρο που επιασα εργασια , τωρα αυτο που με τρωει ειναι η ανεργια.
Προσπαθησε να ελιχθεις οσο μπορεις και βρες και αλλα πραγματα να κανεις ισως , θεσε στοχους. Ενας στοχος ας πουμε ειναι αν μενεις με τους δικους σου να καταφερεις καποια στιγμη να μεινεις παλι μονη και ανεξαρτητη , την δουλιτσα σου ,το σπιτακι σου , τα ενδιαφεροντα σου , τους φιλους σου , την σχεση σου κλπ.
Οσο για το φοιτητικο κομματι και την αποκτηση γνωσης , αν σου αρεσει ειναι κατι που δεν τελειωνει ποτε να ξερεις , μπορεις αν εχεις το χρονο και το μερακι , να συνεχισεις να χτιζεις στον εαυτο σου με σεμιναρια και οτι σου γενικα σου τραβα το ενδιαφερον.... απλως εισαι πιο ελευθερη πλεον σε αυτο το τομεα

Δεν ξερω εαν επιασα το παλμο και εκανα καποιες υποθεσεις , οπως οτι μενεις στους δικους σου , ελπιζω να σου πανε ολα καλα.

[tristezza]

...δεν εξηγησα καλα το πως εχει η κατασταση τωρα..επικεντρωθηκα στο πως αισθανομαι κυριως..
λοιπον ασ τα βαλω σε μια σειρα..εγω πριν 2 χρονια και κατι μηνες ορκιστηκα στην ιταλια και επεστρεψα στην ελλαδα.απο εκεινη την χρονικη στιγμη "μπηκα" στην κατασταση που προανεφερα και στην οποια βρισκομαι μεχρι και σημερα με καποιεσ μικρες χρονικες περιοδους βελτιωσης!εμεινα ενα χρονο και κατι μηνες στην ελλαδα και το μονο στοχο που ειχα στο μυαλο μου ηταν να ξαναγυρισω στην ιταλια (για διαφορους λογους) και το πετυχα..γι αυτο και "αποσυνδεθηκα" απ οτι με κρατουσε γερα κολλημενη στην ελλαδα για πχ η σχεση μου..βεβαια ηταν μια σχεση που τα τελευταια χρονια δεν με γεμιζε καθολου..υπηρχαν διαφορα προβληματα...και ετσι ξαναγυρισα στην ιταλια..με επιασε κατι σαν ταση φυγης...τωρα ζω και εργαζομαι εδω στη ρωμη αλλα μεχρι και τον ιουλιο...οπου και ληγει το συμβολαιο και μετα σκεφτομαι να επιστρεψω και παλι στην ελλαδα χωρισ να κανω αναναιωση συμβολαιου εδω..αφησα τη ζωη μου να παρει μια περιεργη τροπη..κανω κινησεισ που δεν τις φανταζομουν ποτε..και η ψυχολογια δυστυχως δεν βοηθαει!
εχω συνεχως τασεις φυγης..αν καταλαβω οτι ενα μερος παει να γινει μονιμο αντιδραω και θελω να φυγω..δεν ξερω τι με ωθει σε αυτο
επισης να επισημανω οτι τα χριστουγεννα ειχα επισκεφτει εναν νευρολογο για ενα σωματικο προβλημα το οποιο οπως μου ειπε ειναι ψυχολογικης φυσεως και μου συστησε να παρω μια θεραπεια με ηρεμιστικα και ελαφρυα αντικαταθληπτικα χαπια (στον νευρολογο δεν ειπα τιποτα για ολη αυτη την κατασταση που γραφω εδω) αλλα αρνηθηκα να τα παρω και ειπα οτι θα το παλεψω μονη μου!

Υ.Γ.ειμαι θυληκου γενους (επειδη με ρωτησες πιο πανω)

[rex]

Κοίτα ειδικοί δεν είμαστε. Τουλάχιστον εγώ.
Από βιωματικές εμπειρίες όμως ετών, παρόμοιες με αυτές που περιγράφεις, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στον εν γένει περιβάλλον, στις σχέσεις, με ισχυρούς πανικούς, κατάθλιψη και άλλα, καταλήγουμε να διαπιστώνουμε ότι ανάλογα με τον ψυχισμό ενός εκάστου, διαμορφώνεται μία κατάσταση που χρήζει αντιμετώπισης είτε ιατρικής, είτε με την μορφή ψυχολογικής υποστήριξης, είτε φιλοσοφικής κ.λ.π.
Οι κρίσεις πανικού που περιγράφεις, έχουν αιτία, την οποία μπορεί και να σου πάρει πολύ χρόνο για την γνωρίσεις.
Σίγουρα εάν τη γνωρίσεις και πρόσεξε, την αποδεχθείς, είναι σφόδρα πιθανό να σου απαλύνει τον πόνο.
Κάτω από τις κρίσεις, μπορεί να κρύβεται, πόνος, ανασφάλεια, φόβος, αίσθημα εγκλωβισμού, έλλειψη αυτοεκτίμησης κ.λ.π.
Υπάρχει η αρχή της πραγματικότητας.
Πρέπει να δεχθείς την πραγματικότητα. Αυτή που υπάρχει όχι αυτή που θα ήθελες να υπάρχει.
Αυτό δεν σημαίνει παραίτηση από αυτό που θέλεις για τον εαυτό σου, αλλά αποδοχή του σημείου εκκίνησης.
Το αλκοόλ σίγουρα δεν βοηθάει.
Ο εκνευρισμός, ο θυμός, η αβεβαιότητα έχουν να κάνουν με το πως αισθάνεσαι.
Αφού τα εκδηλώνεις, νιώθεις μετά ενοχές. Είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι.
Ένα καλό βήμα θα ήταν να καθυστερείς την αντίδρασή σου.
Να ενισχύσεις την αυτοπεποίθησή σου και να εκτιμήσεις αυτά που έχεις και αυτά που δημιούργησες με κόπο.
Άσε το αύριο να περιμένει, μην περιμένεις εσύ για το αύριο.
Αυτό που έχεις τώρα είναι μόνο το τώρα. Εστίασε εκεί.
Και τέλος, εάν καταλαβαίνεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια, από όπου και να προέρχεται (αγωγή, ψυχοθεραπεία, φίλους, σχέση, βιβλία, γυμναστήριο κ.λ.π.), μην την αρνηθείς.

[tristezza]

δυστυχως οι πραγματικοι μου φιλοι ζουνε ολοι μακρυα..για την ακριβεια στο εξωτερικο!φιλοι που μπορω να εμπιστευτω και που θα μπορουσαν να με καταλαβουν..το γεγονος οτι πρεπει να τα λυσω πλεον ολα μονη μου απ τη μια μεν ειναι καλο αλλα απο την αλλη γιγαντοποιω τα προβληματα...πολλες φορες απο τον πανικο που με πιανει αισθανομαι μικρη μπροστα σε οποιαδηποτε προβλημα..τα μεγενθυνω ολα στο μυαλο μου!η αληθεια ειναι οτι δεν θελω να μπλεξω με γιατρουσ και φαρμακα...θα ηθελα βεβαια να μιλησω σε εναν ειδικο π.χ ψυχολογο αλλα τωρα δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα να το κανω...εχω βρει μια διεξοδο βεβαια..την γυμναστικη και το κολυμβητιριο..τουλαχ εκεινεσ τις ωρες δεν σκεφτομαι τιποτα και μετα αισθανομαι ευφορια!
μου κανει πολυ καλο επισης να μοιραζομαι το προβλημα μου με αλλους ανθρωπους...εστω και μεσα απο ενα φορουμ!πολλες φορες δραματικοποιουμε τα προβληματα μας μεσα στο μυαλο μας πιστευοντας οτι μονο εμεις τα περναμε και κανενας αλλος!αισθανεσαι λοιπον ανακουφιση οταν τα συζητας και καταλαβαινεις οτι δεν ειναι ακριβως ετσι οπως πιστευεις...
οσον αφορα το αλκοολ ειχα παντα μια "αδυναμια" ως προς αυτο...ημουν παντα επιρρεπης..το εχω συνδεσει με καταστασεις μεγαλης χαρας η' καταστασεις μεγαλης λυπης!τωρα απλα με χαλαρωνει απο το ανχος που δεν μπορω να ελενξω..
και ισως εκει ειναι το προβλημα..ο νευρολογος μου ανεφερε οτι δεν μπορω να ελενξω το ανχος..το ανχος μου ομως προκυπτει απ το παραμικρο..μεσα στο μυαλο μου και στη ζωη μου ολα πρεπει να πηγαινουν ρολοι...πραγμα αφυσικο..και οταν παρεκλινει μια κατασταση απλα χανω τον ελενγχο!
επισης το μυαλο μου μερικες φορες κολλαει..μπορει να εχουν συμβει μεσα σε μια μερα 1000 καλα και ενα αρνητικο και εγω να κολλησω πανω στο αρνητικο για μερες...χωρισ να δινω σημασια στα υπολοιπα!δεν ξερω χανω λιγο την αξιολογηση των πραγματων!