ΑΡΝΗΣΗ

[void]

Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

Δε θα πω 28 χρόνια λάθους...παραείναι άδικο.
Σίγουρα όμως τα τελευταία 10 είναι ένα συνεχιζόμενο λάθος.
Λάθος οικογένεια καταρχήν. Εργάτες με υψηλά στάνταρντς. Έβαζαν υψηλά τον πήχυ πάντα. Όχι απαραίτητα κακό βέβαια, αλλά σε βάζουν σε μπελάδες τέτοιες νοοτροπίες.
Έπειτα λάθος σχολή, λάθος σπουδές, λάθος δουλειά.
Έφτασα 28 χρονών για να καταλάβω ότι θέλω άλλα πράγματα από τη ζωή μου.
Και για να καταλάβω επίσης ότι τόσα χρόνια λικνιζόμουν σε ρυθμούς άλλων.
Δε θέλω να είμαι δικηγόρος. Δε θέλω να φοράω ταγέρ ούτε γόβες, δε θέλω να κάνω παρέα με κόσμο. Δεν μπορώ πλέον να ακούω προβλήματα κ ψυχολογικά αδιέξοδα. Δε θέλω να υποκρίνομαι κάτι που δεν είμαι στη δουλειά. Δε θέλω να κάνω παρέα με τα άτομα που μέχρι στιγμής έκανα.

Θέλω να ασχολούμαι με χειρωνακτικές εργασίες. Πάντα έτσι δηλαδή ήμουν. Ποτέ δεν ήμουν αποδεκτή στο σχολείο γιατί δεν ήμουν σαν τους άλλους. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι ήμουν καλύτερη. Δε μου άρεσε ποτέ να συναναστρέφομαι με κόσμο. προτιμούσα να κάθομαι να σκαλίζω τον κήπο, να διαβάζω βιβλία και να μαγειρεύω. Και να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου. Με σαπίζαν όμως στο ξύλο και αναγκαστικά διάβαζα. Δεν ήμουν και μαλάκας να κάθομαι να τις τρώω. Ε και μετά πέρασα σε μια σχολή που δε γούσταρα.
και μετά μεταλλάχθηκα. Άρχισα να κάνω παρέα με άτομα τα οποία στο σχολείο θα με κορόϊδευαν, περνούσα ωραία. Αλλά δεν ήμουν εγώ. Την τελείωσα και τη σχολή, ξεκίνησα να δουλεύω πάλι βέβαια λάθος επιλογές. Ε ναι, αφού δε μου αρέσει αυτή η δουλειά. Ούτε καν το σώμα μου δεν την αντέχει. Έχω πεντακόσια ορθοπεδικά προβλήματα από τα 23.
Για όσους δεν το έχουν ζήσει, είναι ελεεινό να δουλεύεις 12 ώρες τη μέρα σε μια δουλειά που δε σου αρέσει και να παίρνεις 500 ευρώ.
και να έχεις και έναν μαλάκα, ******** κομπλεξικό ο οποίος επειδή έκανε μια καριέρα σε ένα ηλίθιο μικροαστικό επάγγελμα νομίζει ότι είναι ευτυχισμένος.
Να μου λείπει τέτοια ευτυχία.
λοιπόν ξέρετε τι θέλω να κάνω? Θέλω να πάω σε μια σχολή να γίνω σεφ. Θέλω επίσης να ασχολούμαι με τον κήπο μου, να φτιάχνω ρουχαλάκια της επιλογής μου και κυρίως να κάνω ταξίδια. Τόσο κακό είναι πια?
Δε θέλω να έχω γύρω μου ανθρώπους με πολλές απαιτήσεις. Δε θέλω να έχω δουλειά με απαιτήσεις.
θέλω απλώς την ησυχία μου. Αφού είμαι ένας μονόχνωτος άνθρωπος, που του αρέσει ο εαυτός του.
Με κουράζουν οι άνθρωποι γύρω μου.
περνάω καλύτερα μόνη μου άντε και με το φίλο μου.
Όταν κοινωνικοποιούμαι, δεν είμαι εγώ. Όταν είμαι στο περιθώριο νιώθω υπέροχα αλλά είμαι στο περιθώριο.
Και κάποιες φορές θέλω κάποιον να μοιραστώ αυτά που ονειρεύομαι και να με ενθαρρύνει.
Γιατί απαιτείται πολύ φόκους, στη φάση που είμαι τώρα για να πετύχω το στόχο μου.

κατά τα υπόλοιπα, όλοι με αντιμετωπίζουν σα σάκο του μποξ. Βαράνε βαράνε και επανέρχομαι στη θέση μου.
Αυτό πως ερμηνεύεται? δύναμη για δουλοπρέπεια?
Δε ζητώ κάποια απάντηση, απλώς ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Είμαι στις μαύρες μου.

κουφάλες, εγώ θα κάνω αυτό που θέλω.

ΥΓ: δε μου αρέσει και ιδιαίτερα ο Σεφέρης εκτός από αυτούς τους στίχους

[keep_walking]

Απο τα καλυτερα κειμενα που εχω διαβασει το τελευταιο καιρο.

Δεν ξερω εαν σου αρεσει αυτο το ειδος μουσικης αλλα πιασε ενα τραγουδι απο μενα:

http://www.youtube.com/watch?v=LH2UB2uD-tA

[anonymous_1]

Βοιντ εισαι μολις 28 χρονων και εισαι ενταξει στις μαυρες σου αλλα....
να ξερεις οτι στο χερι μας ειναι να αλλάξει η ζωή και να κατευθυνθεί όπως εμείς τη θέλουμε!!! Σε καταλαβαίνω..αλλά πρέπει να μην επαναπαυθείς αν δε σου αρέσει κάτι. Προσπάθησε να το αλλάξεις, θα τα καταφέρεις..Στην αρχή μπορεί να απογοητευτείς να ξεβολευτείς (γιατί καμία φορά η αδράνεια στην μιζέρια βολεύει) αλλά στο τέλος θα νικήσεις γιατί ότι κ να καταφέρεις θα ζήσεις και το δρόμο μέχρι την προσωπική σου ευτυχία και αυτό από μόνο του προσφέρει ικανοποίηση :P
Εμείς μαζί σου είμαστε έστω κ διαδικτυακά!!

[void]

Απο τα καλυτερα κειμενα που εχω διαβασει το τελευταιο καιρο.

Δεν ξερω εαν σου αρεσει αυτο το ειδος μουσικης αλλα πιασε ενα τραγουδι απο μενα:

http://www.youtube.com/watch?v=LH2UB2uD-tA

Thanks Keep! το 'πιασα!
(εννοείται ότι μου αρέσουν οι depeche) :-)

[void]

Βοιντ εισαι μολις 28 χρονων και εισαι ενταξει στις μαυρες σου αλλα....
να ξερεις οτι στο χερι μας ειναι να αλλάξει η ζωή και να κατευθυνθεί όπως εμείς τη θέλουμε!!! Σε καταλαβαίνω..αλλά πρέπει να μην επαναπαυθείς αν δε σου αρέσει κάτι. Προσπάθησε να το αλλάξεις, θα τα καταφέρεις..Στην αρχή μπορεί να απογοητευτείς να ξεβολευτείς (γιατί καμία φορά η αδράνεια στην μιζέρια βολεύει) αλλά στο τέλος θα νικήσεις γιατί ότι κ να καταφέρεις θα ζήσεις και το δρόμο μέχρι την προσωπική σου ευτυχία και αυτό από μόνο του προσφέρει ικανοποίηση :P
Εμείς μαζί σου είμαστε έστω κ διαδικτυακά!!

Το ξέρω καλό μου, κι εγώ της ίδιας αντίληψης είμαι γι'αυτό και θέλω να τα τινάξω όλα και να τα πάρω πάλι από την αρχή :-)
Ναι προτιμώ να αποτύχω σε κάτι που έχω δώσει όλο μου το είναι και μου αρέσει πραγματικά..αν και συνήθως όταν κάτι μου αρέσει πάρα πολύ δεν αποτυγχάνω. Αν όμως κάτι δε μου αρέσει τότε...μεταλλάσσομαι σε ανθρωπάριο, ό,τι χειρότερο δεν είναι αυτό?
Θενκς για το σαπορτ, κι εγώ είμαι μαζί σας έστω και διαδικτυακά! :-)

[ioannis2]

Τελείωσες μια δύσκολη σχολή, άλλοι την παρατάνε στη μέση. Αν δε σου άρεσε δε θα τελείωνες ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για το ότι επέλεξες να μπεις σ' αυτη τη σχολή. Μου κανει εντυπωση αυτο που λες ότι στο σχολείο δε σε έκαναν παρέα τα άλλα παιδιά γιατι ήσουν αρκετα διαφορετική από αυτούς. Μήπως έννοιωθες για το λόγο αυτο χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτο σου μαζι με απογοήτευση και όλο αυτο το αρνητικό πλαίσιο το διοχέτευες τότε και σε άλλους τομεις της ζωης σου όπως τις σπουδες? το ότι δεν σε ήθελαν κλπ μήπως σε έκανε να θεώρεις τον εαυτό σου άσχετο με αυτες τις σπουδες παρα το ότι κατα βαθος σου άρεσε και αρα γι αυτο το τελευταιο το επέλεξες? μήπως ο λόγος που ήθελες (και απ οτι λες θες και σημερα) να μενεις μονη, να κανεις δραστηριοτητες που όντως εχουν μοναχικότητα είναι επειδή οδηγήθηκες στη μοναχικότητα υποσυνείδητα λόγω της στασης των άλλων απέναντι σου? μήπως ειχες άσχημα βιωματα από σπίτι και σχολείο ( πχ προσβολές, μειώσεις) που επηρεασαν αρνητικα το χαρακτηρα σου και τα οποια αγωνιζεσαι να ξεπεράσεις?αν δε σου αρεσαν τα γραμματα όπως λες αλλά η χειρωνακτικη εργασία δε θα βγαζες ποτε τετοια σχολή. μήπως η κατασταση αυτη σκέψης σου είναι βαθια επηρεασμένη από τις άσχημες συνθήκες εργασίας τις οποίες περιγράφεις? αν οι συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες, ίσως στο ιδιανικο που εχεις στη σκέψη σου θα έλεγες το ίδιο? μου φαινεται πως η απογοήτευση σου λόγω των συνθηκων εργασίας έχει κτυπήσει κόκκινο γι αυτο και οι σκέψεις να τα παρατήσεις. άμα στη δουλεια τα πραγματα πάνε κάπως καλά τετοιες σκέψεις μπαίνουν στο περιθώριο. συμφωνώ μαζι σου ότι οι συνθήκες δεν ειναι και ότι καλύτερο, ουτε το να καταθέσεις τα όπλα είναι ότι καλύτερο. πάντως εδω στο φορουμ εισαι από τα μελη που ξεχωρίζουν για την ποιοτητα του λογου τους.

[betelgeuse]

Bοιντ ολοι λιγο πολυ εχουμε πεσει σε αυτη την παγιδα που λες.Κανουμε πραγματα που δεν μας ικανοποιουν απλα και μονο επειδη πρεπει ή επειδη δεν θελουμε να δυσαρεστησουμε τους αλλους ή επειδη μας εχουν επιβαλει οτι αυτο που θελουν ειναι το σωστο.
Αλλα απο την στιγμη που εχεις συνειδητοποιησει τι θελεις να κανεις στην ζωη σου, και απο την στιγμη που δεν σε γεμιζει αυτο που κανεις ειναι στο χερι σου να το αλλαξεις.Πες στον εαυτο σου οτι απο σημερα θα κανεις αυτο που θελεις.
Δεν θα ειναι κριμα καποια στιγμη στο μελλον να ξυπνησεις και δεις οτι μια ζωη απλα ικανοποιουσες τα θελω αλλων?
Τουλαχιστον κανοντας αυτο που θες ξερεις οτι πληρωνεις τα δικα σου λαθη...

[void]

Τελείωσες μια δύσκολη σχολή, άλλοι την παρατάνε στη μέση. Αν δε σου άρεσε δε θα τελείωνες ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για το ότι επέλεξες να μπεις σ' αυτη τη σχολή. Μου κανει εντυπωση αυτο που λες ότι στο σχολείο δε σε έκαναν παρέα τα άλλα παιδιά γιατι ήσουν αρκετα διαφορετική από αυτούς. Μήπως έννοιωθες για το λόγο αυτο χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτο σου μαζι με απογοήτευση και όλο αυτο το αρνητικό πλαίσιο το διοχέτευες τότε και σε άλλους τομεις της ζωης σου όπως τις σπουδες? το ότι δεν σε ήθελαν κλπ μήπως σε έκανε να θεώρεις τον εαυτό σου άσχετο με αυτες τις σπουδες παρα το ότι κατα βαθος σου άρεσε και αρα γι αυτο το τελευταιο το επέλεξες? μήπως ο λόγος που ήθελες (και απ οτι λες θες και σημερα) να μενεις μονη, να κανεις δραστηριοτητες που όντως εχουν μοναχικότητα είναι επειδή οδηγήθηκες στη μοναχικότητα υποσυνείδητα λόγω της στασης των άλλων απέναντι σου? μήπως ειχες άσχημα βιωματα από σπίτι και σχολείο ( πχ προσβολές, μειώσεις) που επηρεασαν αρνητικα το χαρακτηρα σου και τα οποια αγωνιζεσαι να ξεπεράσεις?αν δε σου αρεσαν τα γραμματα όπως λες αλλά η χειρωνακτικη εργασία δε θα βγαζες ποτε τετοια σχολή. μήπως η κατασταση αυτη σκέψης σου είναι βαθια επηρεασμένη από τις άσχημες συνθήκες εργασίας τις οποίες περιγράφεις? αν οι συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες, ίσως στο ιδιανικο που εχεις στη σκέψη σου θα έλεγες το ίδιο? μου φαινεται πως η απογοήτευση σου λόγω των συνθηκων εργασίας έχει κτυπήσει κόκκινο γι αυτο και οι σκέψεις να τα παρατήσεις. άμα στη δουλεια τα πραγματα πάνε κάπως καλά τετοιες σκέψεις μπαίνουν στο περιθώριο. συμφωνώ μαζι σου ότι οι συνθήκες δεν ειναι και ότι καλύτερο, ουτε το να καταθέσεις τα όπλα είναι ότι καλύτερο. πάντως εδω στο φορουμ εισαι από τα μελη που ξεχωρίζουν για την ποιοτητα του λογου τους.

καταιγιστικές οι ερωτήσεις σου Γιάννη!
Να σου πω ότι σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο σε αυτά που γράφεις εκτός από ένα: τη σχολή μου βασικά δεν την επέλεξα εγώ, αλλά οι γονείς μου. (σε πιο μικρή ηλικία έλεγα ότι θα γίνω δικηγόρος, προφανώς βασισμένη σε αυτά που έβλεπα στην τιβί). Δεν είναι ψωνισμένοι, απλώς θεωρούσαν ότι πρέπει να μου δωσουν τη δυνατότητα να σπουδάσω σε μια σχολή ισάξια με τις ικανότητες μου οι οποίες (αλίμονο!) φαίνονταν από τη βαθμολογία. Εγώ ήθελα να γίνω διαιτολόγος ή αισθητικός. Αλλά...17μισό τότε, δεν αντιτάχθηκα, κακώς βέβαια, στη βούληση των γονιών μου. Παρόλα αυτά βέβαια, δεν τους κατηγορώ γιατί μπορεί εάν δεν σπούδαζα κιόλας, βάσει της βαθμολογίας μου, μπορεί μετά να χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο!
Η δουλειά αυτή έχει πολλές απαιτήσεις. Και οι απαιτήσεις αυτές είναι κοινωνικές, είναι οικονομικές, ποικίλλουν γενικά. Δεν μπορώ να αφομοιώσω την "κουλτούρα" αν θες αυτού του επαγγέλματος. Δεν είχα κάποιον μπαμπά από πίσω να μου αφήσει στρωμένη δουλειά, δεν είχα καν το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο, ούτε το έχω δηλαδή παρόλο που ήδη δουλεύω 4 χρόνια. Δεν έχω καταφέρει ποτέ σε αυτά τα χρόνια να πάρω πάνω από 600 ευρώ το μήνα, εκτός από κάποια έκτακτα μια συγκεκριμένης περιόδου. Δεν πληρώ γενικά τα στάνταρντς αυτής της δουλειάς. Και τα στάνταρντς της δεν είναι η ευγλωττία ή η πειθώς.
Ένα από τα βασικότερα είναι να είσαι πιασάρικος, δημοσιοσχετίστας, να υποκρίνεσαι και λίγο, να έχεις κύκλο, να αντέχεις ψυχικά και σωματικά να δουλεύεις 12 και 13 ώρες τη μέρα, να μην έχεις χόμπυς ούτε ενδιαφέροντα. Μια τέτοια δουλειά εκ φύσεως αποζητά αφοσίωση. Και εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Και δε θέλω κιόλας. Για να καταφέρω να αντέξω αυτή τη δουλειά θα πρέπει να αλλοιωθώ σαν άνθρωπος. θα μου πεις γιατί αν αλλοιωθείς? γιατί ο χαρακτήρας μου και το είναι μου δε συνάδουν καθόλου όπως σου εξήγησα και πιο πάνω με το πνεύμα αυτής της δουλειάς. Οπότε, ναι θα γίνω καλή, αλλά με ποιο τίμημα? θα ξεχάσω τις ευαισθησίες μου, αυτά που μου δίνουν πραγματική ευχαρίστηση, για μια δουλειά? δεν υπάρχει κάτι το ιδανικό σε αυτό. Για ανθρώπους σαν και μένα, μια τέτοια δουλειά ισοδυναμεί με πνευματική ισοπέδωση.
Ακούγομαι δρματική? το βιώνω τρισχειρότερα. Δεν είναι θέμα εργοδότη, ούτε χρημάτων Γιάννη. Είναι ότι δεν αξίζει για κάτι που δεν σε ικανοποιεί πλήρως, να χαραμίζεσαι. Είναι λάθος στάση ζωής. και εάν σου γίνει στάση ζωής το εφαρμόζεις παντού.
Μια γαμημένη ζωή την έχουμε, μην τη ξεφτιλίζουμε τόσο.

όσον αφορά το σχολείο, ναι είχα πολύ δύσκολα χρόνια. Αλλά δεν μπορώ και ούτε με πολυνοιάζει πλέον να κάνω κάτι να αλλάξω αυτά που μου έχει κληροδοτήσει εκείνη η περίοδος. Ας πούμε ότι αν μη τι άλλο έχω αποκτήσει πιο πολλές ευαισθησίες. Ή σε κάποια άλλα θέματα έχω ενδυναμωθεί. Τα γράμματα μου αρέσαν και μου αρέσουν, τον καταναγκασμό του σχολείου δεν πάλευα με τπτ. Φαντάσου λοιπόν, πόσο ψυχαναγκάστηκα που πέρασα και στην ανώτερη σχολή της κατεύθυνσής μου. Και πίστεψέ με κανείς δε μου το είχε. Αφού μόνο που δεν έπεσαν να με φάνε όταν πέρασα. "μα καλά πέρασες εσύ?και όχι ο τάδε", "σιγά μη βγάλεις τη σχολή".

γι'αυτό σου λεω, να παν να γαμηθούν όλοι. Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, σε περίπου ένα με ενάμιση χρόνο από τώρα :-)

[void]

Bοιντ ολοι λιγο πολυ εχουμε πεσει σε αυτη την παγιδα που λες.Κανουμε πραγματα που δεν μας ικανοποιουν απλα και μονο επειδη πρεπει ή επειδη δεν θελουμε να δυσαρεστησουμε τους αλλους ή επειδη μας εχουν επιβαλει οτι αυτο που θελουν ειναι το σωστο.
Αλλα απο την στιγμη που εχεις συνειδητοποιησει τι θελεις να κανεις στην ζωη σου, και απο την στιγμη που δεν σε γεμιζει αυτο που κανεις ειναι στο χερι σου να το αλλαξεις.Πες στον εαυτο σου οτι απο σημερα θα κανεις αυτο που θελεις.
Δεν θα ειναι κριμα καποια στιγμη στο μελλον να ξυπνησεις και δεις οτι μια ζωη απλα ικανοποιουσες τα θελω αλλων?
Τουλαχιστον κανοντας αυτο που θες ξερεις οτι πληρωνεις τα δικα σου λαθη...

έτσι είναι μπέτελ, κάνουμε πράγματα για να είμαστε αρκετά καλοί για τους άλλους..
και όταν γινόμαστε αυτό το αρκετά καλοί, εντέλει δεν παίζει κανέναν ρόλο.
Πάντα οι άλλοι θα θέλουν ΚΑΙ κάτι άλλο από αυτό που έχουμε να τους δώσουμε.
Ε δε θα παίζω αυτό το ρολάκι μια ζωή. Εγώ γιατί δέχομαι τους άλλους όπως είναι?

[evitaki]

γεια σου void!εγω ειμαι 24 και παρατησα το πανεπιστημιο απο το πρωτο χρονο γιατι δε μου αρεσαι,και πηγα σε σχολη φωτογραφιας.δε λεω οτι ηταν ευκολο,αλλωστε λενε καθε αρχη και δυσκολη.αυτο που θελω να σου πω εγω ειναι πως ποτε δεν ειναι αργα!πηγενε και γραψου στη σχολη που θες οσο πιο συντομα μπορεις και μη το σκεφτεσαι.εγω δε ρωτησα κανεναν και δε το ειπα σε κανενα.απλα το εκανα!!!επισης να σου πω οτι στο τμημα ειχαμε και μαθητη 37χρονων!!!

[Θεοφανία]

βοιντ....δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω περάσει από τους γονείς για όλα αυτά τα γμστερεοτυπα τύπου, "γιατρός ή δικηγόρος" διάλεξε...:Ρ

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μπερδεύτηκα και ταλαιπωρήθηκα στη ζωή μου κάνοντας μισά των άλλων και μισά δικά μου. Στα 25 μου και ενώ είχα κάνει εκατό πράγματα που νόμιζα πως μου αρέσουν αλλά δεν ήμουν ευτυχισμένη, ο τότε φίλος μου με ρώτησε τι ήθελα να κάνω όταν ήμουν μικρή. Του απάντησα και μου λέει, "κάντο".
Αναρωτήθηκα όπως εσύ αν είναι αργά, αλλά με τη δική του επιμονή το αποφάσισα και ξεκίνησα τη σχολή.
Δεν το μετανιωσα ποτέ γιατί ξέρεις κάτι βόιντ?
Όταν σου αρέσει η δουλειά σου και την αγαπάς είναι αδύνατο να αποτύχεις...:)

[λιλιουμ]

βοιντ....δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω περάσει από τους γονείς για όλα αυτά τα γμστερεοτυπα τύπου, "γιατρός ή δικηγόρος" διάλεξε...:Ρ

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μπερδεύτηκα και ταλαιπωρήθηκα στη ζωή μου κάνοντας μισά των άλλων και μισά δικά μου. Στα 25 μου και ενώ είχα κάνει εκατό πράγματα που νόμιζα πως μου αρέσουν αλλά δεν ήμουν ευτυχισμένη, ο τότε φίλος μου με ρώτησε τι ήθελα να κάνω όταν ήμουν μικρή. Του απάντησα και μου λέει, "κάντο".
Αναρωτήθηκα όπως εσύ αν είναι αργά, αλλά με τη δική του επιμονή το αποφάσισα και ξεκίνησα τη σχολή.
Δεν το μετανιωσα ποτέ γιατί ξέρεις κάτι βόιντ?
Όταν σου αρέσει η δουλειά σου και την αγαπάς είναι αδύνατο να αποτύχεις...:)

Oh la la.. Εγω που μικρη δεν ηθελα να γινω τπτ? Λες να γινω εισοδηματιας τεμπελοσκυλο? Μακαρι! :p

Εδω στου δρομου τα μισα που λεει και ο Ελυτης...
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.


Κι εγω εφαγα μια φλασια γυρω στα 22 που κρατησε μεχρι τα 26-27, για το αν ημουν ξυπνια ολα αυτα τα χρονια που πηγαινα σχολειο, πανεπιστημιο και μεταπτυχιακα, ή ημουν ζομπι υπνωτισμενο που εκανε οτι του λεγανε. Ακομα δεν εχω καταληξει. Δεν ξερω αν σε παρηγορησα :p

[Θεοφανία]

Oh la la.. Εγω που μικρη δεν ηθελα να γινω τπτ? Λες να γινω εισοδηματιας τεμπελοσκυλο? Μακαρι! :p

Εδω στου δρομου τα μισα που λεει και ο Ελυτης...
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.


Κι εγω εφαγα μια φλασια γυρω στα 22 που κρατησε μεχρι τα 26-27, για το αν ημουν ξυπνια ολα αυτα τα χρονια που πηγαινα σχολειο, πανεπιστημιο και μεταπτυχιακα, ή ημουν ζομπι υπνωτισμενο που εκανε οτι του λεγανε. Ακομα δεν εχω καταληξει. Δεν ξερω αν σε παρηγορησα :p

..αναλόγως λίλι σε ποιον απευθύνεσαι.
Αν το λες σε μένα δεν με παρηγορεί καθόλου που κάποιος υπήρξε ζόμπι για τόσα χρόνια....

[λιλιουμ]

οχι στη θεματοθετρια βοιντ απευθυνομουν σε αυτο το σκελος, απο σενα απαντησα σε αυτο που ειπες για το τι ηθελες να κανεις μικρη!! Α και δεν το ξερω σιγουρα οτι ημουν ζομπι, και καλυτερα να μην το μαθω, το θεμα ειναι τωρα τι κανουμε! Το τοτε παει!!

[elis]

βοϊντ ο καθένας όταν πηγαίνει στη δουλειά φοράει τα ρούχα της δουλειάς εσυ φοράς κ την προσωπικότητα της δουλειάς γτ δεν το βλέπεις έτσι ρόλος είναι μην το παίρνεις τόσο βαριά