"Κατάθλιψη θα σε νικήσω" : κάτι δικο μου για εσάς!

[σανυ]

Κατάθλιψη

Το αγκάθι μέσα σου που δε σε αφήνει να ζεις

Είναι παράσιτο-ζει εις βάρος σου χωρίς να σου προσφέρει τίποτα, μόνο τρώει, τρώει, τρώει...
Τρώει ΕΣΕΝΑ!

Είναι αδήφαγο
Δεν ικανοποιείται να σου κλέβει την ενέργεια αλλά θέλει πολύ περισσότερα, θέλει να σε χτυπάει
μέχρι τελικής πτώσεως, να σε καταβροχθίσει σαν σαρκοβόρο ζώο

Είναι άπληστο
Δεν αρκείται να επιβιώνει χάρη σε εσένα αλλά θέλει να γίνει ΕΣΥ!
Γιατί εσύ είσαι που το προσδιορίζεις και δίνεις νόημα στην άθλια ύπαρξή του

Χωρίς εσένα δε θα ήταν τίποτα, ενώ εσύ δεν το έχεις ανάγκη
Και γι' αυτό φοβάται, δεν αρκείται στα λίγα, δεν αρκείται απλά να ζήσει, θέλει να εξασφαλίσει παντοδυναμία
Εις βάρος σου
Γιατί ίσως είναι εύκολο στις αρχές μία όμορφη εμπειρία, η αγάπη ή ένα χάδι να το καταστρέψουν
και γι΄ αυτό δρα γρήγορα και μεθοδικά!
Σε πολεμάει "από μέσα" -σε στρέφει εναντίον σου!
Ενοχές, τύψεις..
Δεν πιστεύεις πια σε εσένα, δεν αξίζεις λες...
Αγάπη; Ποια αγάπη;
Δεν υπάρχει ελπίδα.
Αδιέξοδο.
Τι σου έκανε αυτός ο άυλος εχθρός!


Από μικρό "αθώο" παρασιτάκι καταλαμβάνει κάθε κύτταρο σου, κάθε ζωτικό σου όργανο,
κάθε ανάσα σου, κάθε χτύπο της καρδιάς σου. Γίνεται ΕΣΥ!
Το είναι σου καταντά παράσιτο της Κατάθλιψης σου
Ταίζεσαι -πια- από την Κατάθλιψη σου.
Είσαι η Κατάθλιψη σου.

Είναι ένας σφετεριστής, ένας κλέφτης αυτό το πράγμα με το όνομα "Κατάθλιψη"
Έκλεψε τα όνειρα σου, τα συναισθήματά σου, την αισιοδοξία σου
Και να τί σου φέρνει για αντάλλαγμα: μία ωραιότατη ΑΠΑΘΕΙΑ
Που λες και ευχαριστώ που καταφέρνεις να ζεις χάρη σε αυτή...

Και ω! πώς άλλαξες με τα χρόνια
Ποιος ήσουν και ποιος έγινες
Δεν έχει σημασία πια, σκέφτεσαι

Καμιά φορά αχνοφαίνεται κάτι
αλλά το προσπερνάς, "ψέυτικο θα είναι και αυτό και θα πονάει, ποιος μπλέκει;"
Απάθεια...

Αλλά πρέπει να ζήσεις!

Όχι, λυπάμαι, τώρα δε ζεις ακριβώς.
Ζωή χωρίς ελευθερία δεν είναι ζωή
Είσαι κλειδωμένος σε ένα σκοτεινό μικρό κελί και κρατάς τα κλειδιά στα τρεμάμενά σου χέρια!
Τί θα γίνει αν σε ακούσει η Κατάθλιψη;
Πού τολμάς να θές να αποκτήσεις πάλι τον ίδιο σου το εαυτό;
Φάε λίγη απάθεια. Στην προσφέρει απλόχερα.

Αλλά πρέπει να ζήσεις!

Ήσουν ένας άνθρωπος...αχ τί άνθρωπος!
Δυνατός για τα δύσκολα, ευγνώμων για τα ωραία
Υγεία, σφριγηλότητα, θάρρος!
Είχες και διάθεση αναστοχαστική, βέβαια!
Ερμήνευες τον κόσμο, εσένα, τα γεγονότα και έβρισκες ένα νόημα και έναν σκοπό!
Τί όμορφα!
Είχες ό,τι πιο όμορφο επιθυμεί ένας άνθρωπος. Το καταλάβαινες;
......................

Καταλαβαίνεις τώρα;
Δε χρειάζονται πολλά
Ξεκλειδώσου επιτέλους από αυτό το άθλιο κελί σου που μία κατάθλιψη με μικρό κάππα
σε έκανε να πιστέψεις
ότι ανήκεις.
Ότι απ' όλα τα όμορφα εκεί έξω, τις μυρωδιές, τα χρώματα, τα σώματα, τη θάλασσα,
τις ιστορίες, τα αστεία, τα χέρια σου και το μυαλό σου που μπορούν να χρησιμεύσουν σε τόσα,
δε μπορείς να έχεις τίποτα αλλά μόνο κάτι λίγο παραπάνω -για το παρόν- από 2 μέτρα γης -ένα σκοτεινό κελί!

Θυμήσου ποιος ήσουν...
Δεν είσαι εσύ...
Ελευθερώσου!
Ζήσε!
Αγάπα!

________________________________________

Αφιερωμένο σε όλους σας

http://www.youtube.com/watch?v=AQmDG...DE&playnext=33

http://www.youtube.com/watch?v=oUeQXjWOSn8

...το παρόν πολλών από εμάς...


αλλά ελπίζουμε σε ...


http://www.youtube.com/watch?v=kuRbI4uhapo


Καλο βράδυ!!!

[ioannis2]

Πολύ καλό Σάνυ. Η κατάθλιψη δεν εμφανίζεται μέσα μας ανεξήγητα από το πουθενά. Η κατάθλιψη είναι το αποτέλεσμα. Οι ρίζες της είναι στα λάθη, τραυματικές εμπειρίες, ζημιές που πάθαμε ή κάναμε, που μας κόστισαν ακριβα και επηρέσαν στη συνέχεια τη ζωη μας, που δεν κατορθώσαμε ούτε να τα διορθώσουμε ούτε να τα περιορίσουμε στη σκέψη μας, ίσως να ναι και απ αυτα που δεν σβηνουν. Συνέπεια της ειναι η στασιμότητα επειδη βυθιζομαστε κυριολεκτικα στη σκεψη, η συνεχης αναμόχλευση στη σκεψη μας του παρελθοντος οδηγει στην απογοητευση και στην αδρανεια, έτσι το ατομο απομονωνεται και χανει τις ωραιες στιγμες της ζωης και τη δυνατοτητα να αλλαξει τη ζωη του. Τις συνεπειες της αδρανειας θα τις ανακαλύψει στο μελλον κι αυτο ίσως χειροτερέψει την κατασταση του. Οι δυναμεις να την ξεπεράσουμε είναι μέσα μας, αρκει να βρουμε τη δύναμη να κατευθυνουμε τη σκεψη μας μακρια απ αυτα που μας πλήγωσαν, να δωσουμε στον εαυτο μας λίγη αισιοδοξία και να μπούμε σε δραση για αλλαγες στη ζωη μας.