χωρίς αυτοπεποίθηση

[μαρκελα]

καλησπέρα!

σύμφωνα με αυτά που αναφέρεις έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο η λειτουργία σου να βασίζεται στην υπέρμετρη ανάγκη σου να είσαι αρεστή για να έχεις την εύνοια και την αγάπη του περιβάλλοντος σου ;
^ναι αυτό ισχύει!θέλω όσο τίποτα να με αποδέχονται και να με αγαπούν οι άλλοι....

γειά σου mar,
o έντονος φόβος σου ίσως και να πηγάζει κι απ' το τραυματικό γεγονός του χωρισμού των γονιών σου, γιατί βασικό στοιχείο της έλλειψης
αυτοπεποίθησης, αλλά και της αυτοεκτίμησης είναι η μοναξιά που προκάλεσε ανασφάλειες όταν ήσουν μικρό παιδάκι!
Μόνο, που τότε ο φόβος αυτός ήταν και δικαιολογημένος, γιατί πράγματι είχες ανάγκη από προστασία, όμως σήμερα δεν ισχύει, γιατί τον
εαυτό σου μπορείς πλέον να τον προστατέψεις ακόμα και μόνη σου, απλά έχεις μπλοκαριστεί σ' αυτό το παιδικό συναίσθημα του παρελθόντος,
μ' αποτέλεσμα η σκέψη να το παράγει ξανά και ξανά. Αν τώρα νιώθεις κι ανεπαρκής έχεις έντονη την ανάγκη αναγνώρισης κι αποδοχής από
τους άλλους, κάτι που πάλι ενισχύει τον φόβο, πως ότι και να κάνεις ίσως και ν' αποτύχεις. Μόνο που: " όλα είναι στο μυαλό μας!..
Να σκέφτεσαι και να μην ξεχνάς ποτέ πως ανεξάρτητα του τι λένε ή κάνουν οι άλλοι " εγώ αξίζω! " Καλή συνέχεια!

[mar.]

ευχαριστώ όσους έχουν απαντήσει!ξέχασα να σας αναφέρω ότι έχω κ κρίσεις πανικού εδώ κ 3 χρόνια.
σκέφτομαι και αναπολώ τον παλιό εαυτό μου..ποτέ δεν είχα αυτοπεποίθηση αλλά παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα.θυμάμαι το 2008 ήταν όλα τελείως διαφορετικά,δεν είχα ψυχολογικά προβλήματα,οι κρίσεις πανικού το άγχος κ η κατάθλιψη ήταν άγνωστες έννοεις για μένα..ήμουν πολύ πιο όμορφη εμφανισιακά,είχα καλή διάθεση,έβγαινα κάθε μέρα με φίλους,ήμουν μια χαρά σε γενικές γραμμές αν κ πάντα ήμουνα ντροπαλή..αλλά νταξει δεν είναι κ τόσο τραγικό να είναι κάποιος ντροπαλός..από το 2009 που άρχισα να έχω ψυχολογικά 'εχω γίνει μια άλλη..και φέτος 2012 είμαι χειρότερα από ποτέ..αυτά τα τελευταία χρόνια 2009-10-11-12 είναι απαίσια αν και το 2011 για ενα διαστημα είχα καλυτερέψει.θέλω να γίνω ξανά αυτή που ήμουν το 2008 τότε ήμουνα καλά,κάθε μέρα κλαίω γιατί ξέρω πως δε γίνεται να ξαναγίνω όπως ήμουν..όταν περνάς διάφορες καταστάσεις και δη άσχημες δεν είναι δυνατόν να είσαι το άτομο που ήσουνα.και αυτή η πραγματικότητα μου προκαλεί θλίψη..όπως σας είπα έχω κ κρίσεις πανικού με όλα τα γνωστά συμπτώματα..αστάθεια,ταχυπ� �λμίες,ταχυκαρδίες,τρέμουλ� �..το πιο άσχημο είναι ο κόμπος που νιώθω στο λαιμό όποιος έχει κρίσεις πανικού νομίζω μπορεί να καταλάβει..είμαι διαρκώς σε υπερένταση σε μια διαρκή αναστάτωση,δε μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα....ούτε να διαβάσω ένα βιβλίο ούτε τίποτα..επίσης έχω παρατηρήσει ότι από τότε που είμαι χάλια ψυχολογικά έχει ελαττωθεί η μνήμη μου..πάντα είχα μνήμη ελέφαντα κι τώρα αρχίζω κ ξεχνάω.είμαι κ αφηρημένη όλοι απορούν επειδή είμαι στον κόσμο μ συνέχεια...α και νιώθω ότι πλέον όλα τα κάνω μηχανικά,ακούω μουσική,γελάω,κλαίω όλα μηχανικά..μου έρχονται συνέχεια στο μυαλό άσχημες σκέψεις που παλιότερα ούτε θα περνούσαν από το μυαλό μου,αλλά και να περνούσαν φευγαλέα δε θα τους έδινα καν σημασία..έχω κουραστεί όλα τα υπεραναλύω,έχω έμμονες ιδέες θρησκευτικού περιεχομένου κ όχι μόνο..έχω και άλλες έμμονες ιδέες που αηδιάζω κ μόνο που τ σκέφτομαι..και φοβάμαι τις έμμονες ιδέες..διότι αν υπάρχει περίπτωση να ισχύουν?αφήστε που από το 2009 το έχω ρίξει στο φαί..έχω πάρει από τότε 5-6 κιλά και κάθε μα κάθε μέρα τρώω σοκολάτα..κ αν δε φάω νιώθω χάλια κ κλαίω..έχω αυτή την αναγκη κ κάπου είχα διαβάσει ότι η μεγάλη κατανάλωση σοκολάτας σχετίζεται με την κατάθλιψη..όπως σας είπα έχω παχύνει κ είναι κ αυτός ένας λόγος που δεν είμαι καλά..όσο να ναι πάντα είχα ωραίο σώμα,σφιχτό μπορούσα να φοράω ότι ρούχο θέλω κ στενά και τα πάντα..τώρα που πάχυνα μόνο ριχτά δε μπορώ να βάλω ότι φορούσα δυστυχώς και τώρα το καλοκαίρι ειναι πιο δύσκολα τα πράγματα..δε θα έλεγα ότι είμαι χοντρή,αλλά ναι φαίνεται η διαφορά στο σώμα μου σε σχέση με παλιά..έχει χαλαρώσει..έχω κοιλίτσα και έχω "ανοίξει"και στο πάνω κ στο κάτω μέρος του σώματος..παλιά ήμουνα "στενή" το σώμα μου ήταν συμμετρικό κ όμορφο!αλλά πιστέψτε στη φάση που είμαι όσο και να θέλω να κάνω διαιτα δε γίνεται..το μόνο που θέλω είναι να τρώω είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και ξεσπάσματος για μένα..εκεί βρίσκω παρηγοριά έστω κ προσωρινή..κ μετά βέβαια έρχονται οι τύψεις..ένας φαύλος κύκλος..πάντως δεν τρώω πολύ αλλά τρώω ανθυγιεινά!κι όποιος ξέρει να μου απαντήσει σε αυτό:τα τελευταία 2 χρόνια παρατηρώ ότι το δέρμα του προσώπου μου κοκκινίζει πολύ συχνά και αυτό με ασχημαίνει..έχω μαύρο μαλλί κ πολύ ανοιχτό δέρμα που μου πάει πολύ αλλά όταν το πρόσωπο μ κοκκινίζει ασχημαίνω..σχετίζεται το κοκκίνισμα με το άγχος ή δεν έχει σχέση??κι όταν πηγαίνω κάπου ακόμα κ σε κοντινή απόσταση 10 λεπτά να περπατήσω νιώθω ότι η καρδιά μου θα σπάσει,λαχανιάζω κ νιώθω κουρασμένη κ ιδρώνω ακόμα κ το χειμώνα..παλιά περπατούσα 2 ώρες σερί και ήμουνα μια χαρά!δεν αντέχονται όλα αυτά πραγματικά,κ μη νομίζετε,δεν είμαι και πολύ απαισιόδοξη μην κοιτάτε τώρα που κλαίγομαι άλλες φορές είμαι πολύ ψυχραιμη αλλά νιώθω ότι εχω κουραστεί ψυχικά 3 χρόνια τώρα κ δεν έχω από που να πιαστώ..

[ioannis2]

Το ότι αναπολείς τον παλιο εαυτο σου και ότι το 2008 ήσουν καλά και όλα ήταν τελείως διαφορετικά φανερώνει ότι υπάρχουν μέσα σου οι δυναμεις για να ξαναγινεις όπως τότε. Φτάνει να βρεις τον τροπο (με τη βοηθεια καποιου καλου ψυχολογου) να τις ξαναβγαλεις στην επιφανεια. Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνεται και η αυτοπεποίθηση και γινεσαι και λιγοτερο ντροπαλος επισης.