Καλησπέρα

[Kal]

Καλησπέρα σε όλους!

Είναι η πρώτη φορά που γράφω,αν και επισκέπτομαι το forum αρκετό καιρό.Μου φαίνεται πολύ περίεργο που θα μοιραστώ τα προβλήματά μου,αλλά χρειάζομαι βοήθεια,αυτή την στιγμή που γράφω είμαι φρικαρισμένος εντελώς !
Λοιπόν,απο που να ξεκινήσω και που να τελειώσω.Είμαι σίγουρος ότι θα πάρει πολλές γραμμές γι αυτό θα ζητήσω την υπομονή σας.Ευχαριστώ!

Είμαι 23 χρονών και περίπου πριν 3 χρόνια σπούδαζα στην Πάτρα,ήμουν με τον κολλητό μου και είχαμε να κοιμηθούμε αρκετές ώρες.Πάμε λοιπόν κατα τις 9 το πρωί σε ένα μαγαζάκι για καφέ.Πίνουμε τον καφέ μας,φεύγουμε και πάμε σπίτι του για ύπνο γιατί όπως είπα και πριν είχαμε να κοιμηθούμε 1μιση μέρα αν θυμάμαι καλά.Πέφτω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και εκεί με έπιασε μία κρίση πανικού(η πρώτη της ζωής μου).Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ήταν,αλλά ήταν αρκετά επώδυνο και δυσάρεστο.Προσπαθούσα να κοιμηθώ αλλά μάταια,ίδρωνα δεν μπορούσα να αναπνεύσω,με πονούσε το στομάχι μου,πήγα έκανα ένα μπάνιο,πήγα πάλι στο κρεβάτι και τελικά μετά απο αρκετή ώρα (χαροπάλης ) με πήρε ο ύπνος.
Μετά όμως,νόμιζα ότι κάθε φορά που θα πήγαινα για ύπνο θα πάθαινα το ίδιο πράγμα.Και όντως το πάθαινα,με έπιανε πανικός και δεν μπορούσα να κοιμηθώ,όσο πήγαινε και εξελισόταν.Πχ σκεφτόμουν μετά απο λίγο καιρό,ότι πρέπει να κοιμηθώ αναγκαστικά 8 ώρες για να μην νυστάξω κατα την διάρκεια της ημέρας και με πιάσει κρίση πανικού και κάτι τέτοια παράλογα.(Όσο τα μοιράζομαι μαζί σας νιώθω καλύτερα για κάποιο λόγο).Σκεφτόμουν ότι αν πάω να κοιμηθώ σε άλλο μέρος εκτός του σπιτιού μου θα με πιάσει πάλι και κάτι τέτοια.Μετά κλείστηκα για 3 μήνες περίπου μέσα στο σπίτι και απλά κοιμόμουν και δεν είχα ζωή αλλά το πάλευα γιατί είμαι τύπος που δεν τα παρατάει ποτέ καλώς ή κακώς.Και αυτό το πράγμα με τις κρίσεις πήδαγε παντού μετά,πχ έλεγα δεν θα πάω εξώ γιατί θα πάθω κρίση,ή δεν θα βγώ αν είναι μέρα έξω και πάρα πολλά άλλα που δεν θυμάμαι τώρα.Πάντα έπρεπε να έχω κάτι στο μυαλό μου για να αγχώνομαι δηλαδή.Άρχισα να βγαίνω σιγά σιγά πάλι και ένιωθα αρκετά καλύτερα,αλλά ακόμα το είχα στο μυαλό μου.Πχ το έχω ακόμα και σήμερα να κατάλαβετε αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό,απλά ψιλόφοβάμαι να μείνω πολλές ώρες άυπνος,μόνο αυτό.
Αυτά λοιπόν είναι για το πως ξεκίνησαν όλα και σιγά σιγά θα σας αναλύσω όσο πιο πολύ μπορώ το που έχουν καταλήξει τώρα.

Λοιπόν να σας πω ότι η δουλειά μου είναι dj,και μ'αρέσει πάρα πολύ γιατί η μουσική είναι πραγματικά η ζωή μου όσο γραφικό και αν ακούγεται.
Σε ένα απο τα μαγαζιά που δουλεύω λοιπόν,το αφεντικό μου,(που έχουμε άριστες φιλικές σχέσεις πιο πολύ,παρά επαγγελματικές μέχρι και σήμερα) είχε έρθει στο μαγαζί μία φορά και μου γνώρισε μία κοπέλα του,(να σας πω ότι το αφεντικό μου αλλάζει τις κοπέλες σαν τα πουκάμισα)Τέλος πάντως μία απο αυτές τις κοπέλες που μου γνώρισε,ενώ αυτοί χωρίσανε,εμείς συνεχίσαμε να μιλάμε μέσω ίντερνετ (facebook κλπ) και μετά απο λίγο καιρό,ερωτευτήκαμε,αυτή έμενε Αθήνα και ήταν μία σχέση απο απόσταση.Μιλόυσαμε λοιπόν κάθε μέρα στο τηλέφωνο για πάρα πολλές ώρες για κάποιους μήνες.Να σας πω ότι εγώ το είχα τρελές τύψεις το ότι κάνω αυτό το πράγμα στο αφεντικό μου και δεν μπορούσα να του το πω ότι τα έχω με την πρώην του επειδή η κοπελιά δεν ήθελε για κάποιους άσχετους γυναικειούς,παράλογους λόγους που δεν βγάζουν άκρη (αστειεύομαι).Όλοι μου οι φίλοι μου λέγανε σιγά μωρέ αφού κάθε μήνα είναι με άλλη αυτός και ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να ξανά γίνει κάτι μεταξύ τους.
Αλλά εγώ συνέχιζα να το έχω τύψεις μέσα μου.
Μία φορά λοιπόν που μιλούσα με την κοπελία στο τηλέφωνο (πρόπερσι γινόντουσαν όλα αυτά που σας λέω τώρα,έχω τελειώσει δηλ απο Πάτρα και έχω γυρίσει στην πόλη μου,δηλ περίπου 1μίση χρόνο μετά το σκηνικό με την πρώτη κρίση πανικού) μου στέλνει μήνυμα το αφεντικό μου και μου λέει ''Έλα απο το μαγαζί''.Μήνυμα να σας πω ότι δεν μου είχε ξανα στείλει ποτέ,πάντα τηλέφωνα έπαιρνε.Και εκεί έχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου.Έλεγα ''Ωχ το έμαθε'' και τι θα κάνω και τέτοια.Επειδή συνεχίστηκε ο πανικός εκείνη τη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι ότι με κοροιδεύουν οι 2 τους και ότι τα φαντάζομαι όλα,ότι όλα τα φαντάζομαι γύρω μου ενώ στην ουσία δεν τα πίστευα,αλλά έτσι εήταν πάνω στον πανικό.Τέλος πάντων πάω στο μαγαζί κατα αγχωμένος και τελικά δεν ήθελε τίποτα,απλά ήθελε να του κάνω παρέα.
Απο εκείνη την ημέρα και μετά όμως όλα άλλαξαν,σκεφτόμουν ότι μπορεί να τα φαντάζομαι όλα ότι δεν είναι πραγματικοί οι άνθρωποι γύρω μου και με κοροιδεύουν όλοι και κάτι τέτοια!Σκεφτείτε πόσο επηρέασε αυτό το πράγμα τη ζωή μου!Αυτό να σας πω ότι δεν το πίστευα ποτέ απλά έλεγα απο μέσα μου ''σκέψου να είναι έτσι όμως'' και αγχωνόμουν και πάθαινα κρίσεις.(Να σας πω ότι με την κοπελιά χωρίσαμε μετά απο λίγους μήνες).

Πάμε στο 3ο μέρος τώρα,που έχει να κάνει με τις συμπτώσεις,ενώ είχα αυτό που λέω και παραπάνω,δηλαδή να σκέφτομαι ''και αν τα φαντάζομαι όλα;Και αν με κοροιδεύουν;
Άρχισαν και οι συμπτώσεις να με τρελαίνουν,δηλ μπορεί να σκεφτόμουν κάποιον και να τον έβλεπα εκείνη τη στιγμή μπροστά μου,ή μπορεί να σκεφτόμουν ένα κομμάτι και να το άκουγα απο κάποιο μπαρ που πέρναγα απ'έξω.Επίσης μπορεί να σκεφτόμουν πάλι κάτι και τυχαία να το έλεγε κάποιος.Καταλάβατε πιστεύω...Αυτά να σας πω ότι δεν τα είχα συνεχώς,δήλ μπορεί να το είχα για μία εβδομάδα και μετά να ήμουν τελείως καλά και να έλεγα ''Μα καλά τι κάθομαι και σκέφτομαι'' αν είναι δυνατόν !

Να σας πω ότι τους τελευταίους μήνες δεν το σκέφτομαι καθόλου και σχεδόν γελάω όταν θυμάμαι ότι μπορεί να είχα τέτοια πρόβλημα,πχ και κάποια σύμπτωση να γίνει,οκ μπορεί να μου φανεί περίεργο αλλά μεχρί εκεί.Αλλά κάτι φορές μπορεί να με πιάσει αλλά σε καμία περίπτωση τόσο έντονα.Και μου περνάει με τη μία.Όταν αρχίσω να σκέφτομαι λογικά.

Το πρόβλημα για να καταλήξουμε στο σήμερα είναι το ότι πάντα πρέπει να έχω κάτι στο μυαλό μου που θα με κρατάει πίσω,αυτό το πράγμα δεν μπορώ να ξεπεράσω και δεν ξέρω τι να κάνω,είναι ένας φαύλος κύκλος.Κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό που με απασχολεί και γι αυτό δεν μπορώ να τα γράψω όλα γιατί πραγματικά είναι άπειρα όλα αυτά που με έχουν απασχολήσει,αλλά θα σας δώσω παραδείγματα.Πχ μπορεί για λίγο καιρό να με πιάσει ότι δεν είμαι καλός στη δουλειά μου.(Θέλω να καταλάβετε ότι κάθε φορά με απασχολεί ένα πράγμα,πχ όταν σκέφτομαι αυτό με τη δουλειά δεν με απασχολεί το αν μπορεί να φαντάζομαι κάτι,ή οι συμπτώσεις ας πούμε).Μετά μπορεί να με απασχολεί για λίγο καιρό το ''αν είμαι σχιζοφρενής'' να λέω μα πως γίνεται να πιστεύεις ότι μπορεί να φαντάζεσαι αυτά που βλέπεις;Είσαι τρελός!
Μετά μπορεί να σκέφτομαι ότι έχω αγοραφοβία,μπορεί να σκέφτομαι ότι αν κάνω εκείνο θα αγχωθώ ή αν είμαι με ανθρώπους και μου περάσει έστω για μία στιγμή το ότι μπορεί να τους φαντάζομαι,φοβάμαι πάρα πολύ.Θέλω να σας δώσω να καταλάβετε ότι αυτά περί φαντασίας δεν τα πιστεύω,απλά περνάνε απο το μυαλό μου και τρομοκρατούμε ! Τι άλλο πρέπει να σας πω;Γενικά έχω τρελά άγχη,δεν μπορώ να έχω μία φυσιολογική καθημερινότητα τις περισσότερες μέρες,άλλες φορές νιώθω τεράστια θλίψη,σήμερα με έχει πιάσει ότι γίνομαι βάρος στους δικούς μου και ότι δεν συμπεριφέρομαι σωστά.Επίσης μπορεί να με πιάσει όταν είμαι με κάποιον και μιλάω πχ να σκέφτομαι αν μιλάω σωστά και αν ήμουν έτσι παλιά.Γενικά περνάνε πάντα παράλογα πράγματα απο το μυαλό μου,που αυτό που έχω παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι όταν δεν τα σκέφτομαι είμαι μια χαρά.
Για να τελειώσω να σας πω ότι δεν έχω επισκεφτεί ποτέ κάποιον ειδικό γιατί όπως σας είπα αυτά τα συμπτώματα δεν είναι μόνιμα,αλλά υπάρχουν τις περισσότερες μέρες και επειδή όταν δεν τα σκέφτομαι είμαι απολύτως καλά,δηλαδή έτσι πως θέλω να είμαι πάντα(και όταν λέω καλά,εννοώ εντελώς καλά,χωρίς άγχη,χωρίς ανασφάλειες,χωρίς φοβίες,χωρίς εμμονές χωρίς τίποτα) γι αυτό και δεν έχω επισκεφθεί και κάποιον ειδικό.Έχω αποδεχτεί εννοείται πως έχω κάποιο πρόβλημα,αλλά το ξέρω ότι είναι στο μυαλό όλα,αλλά παρ'ολα αυτά δεν μπορώ να είμαι πάντα καλά.Επίσης δεν έχω επισκεφτεί κάποιον ειδικό γιατί ψιλόφοβάμαι για πολλού λόγους,όπως το αν πάω και δεν με βοηθήσει,τι θα κάνω μετά;Ίσως τον έχω στο μυαλό μου σαν τελευταία ελπίδα.

Το ξέρω ότι θα μπερδευτήκατε,αλλά και εγώ δεν μπορώ να τα εκφράσω ακριβώς γιατί είναι μία πολύ πολύ περίεργη κατάσταση.


Ευχαριστώ !

[Kal]

Να προσθέσω ότι έχω διαταραχές στην όρεξη για φαγητό,στην ψυχολογία μου,στον ύπνο μερικές φορές και να καταλάβετε ότι τώρα,σε σχέση με την αρχή που ξεκίνησα λέγωντας ''είμαι εντελώς φρικαρισμένος'',είμαι πολύ καλά,(ίσως επειδή τα είπα και ξελάφρωσα.¨) Α και επίσης ότι έχω δοκιμάσει διαλογισμό,βίβλια αυτοβοήθειας,αλλά δεν βοήθησαν γιατί δεν ξέρω τι έχω,και όταν πήγαινα σε βιβλιοπωλείο να αγοράσω κάποιο νόμιζα ότι τα χρειαζόμουν όλα...