Σαν κομπαρσος σε θιασο..

[Alterego]

Νομιζω δεν ειναι κακη ιδεα να ενωθουμε ολοι μαζι!!Εξαλλου νικητες θα βγουμε!!

[Alterego]

τι μου θυμησε αυτο το θεμα που ανοιξαμε τοτε....
Μου ελειψαν τα γραπτα εδω....συγκινιτκο να βλεπεις ανθρωπους να σε στηριζουν και να σε καταλαμβαινουν.
Weird θυμασαι;
Ηταν πολυ θετικα τοτε τα μηνυματα..και το θετικο οτι ενιωσα ανθρωπους να εχουν τους ιδιους προβληματισμους με μενα

[weird]

Originally posted by Adzik
...εγω αυτο το \"χασιμο στουσ αλλουσ \" που κρατησε σε σενα για 3 χρονια.. δεν το εχω νιωσει ουτε για μια μερα.....
.........ενιωθα παντα και βιωνα παντα τον πονο τησ γνωσησ και τησ συνηδιτοποιημενησ νοητικησ μοναξιας......
.....εσυ τουλαχιστον εμεινεσ καπωσ κοινονικοποιημενοσ... εγω παλι εμεινα ακομα λιγοτερο αντικοινωνικη... και με ακομη μικροτερη γνωση και ικανοτητεσ για τουσ \"κοινουσ \" \"κωδικεσ \" κοινωνικησ συμπεριφορασ.... και τουσ τροπουσ με τουσ οποιουσ συμπεριφερεται κανεισ αν θελει να εχει φιλουσ...

Παιδια....

μου θυμίσατε τα παλια!
Αλλαζω με τόσο γρήγορους ρυθμους, που νομιζω οτι στην σύντομη σχετικά ζωή μου έχω ζήσει τόσο πολλές ζωές, τόσους εαυτούς!
Σημερα, τα έχω καταφέρει.
Ζω σε τρεις κόσμους.
Σε εκείνον της πραγματικότητας.
Σε εκείνον της καρδιά μου.
Σε εκείνον του μυαλού μου.
Είμαι σε μια σχετική αρμονία.

[Alterego]

Ετσι ακριβως.....νιωθεις οτι ποτε δεν εχεις ξεκουραστει....
Τρεχεις...τρεχεις..

[weird]

Originally posted by Alterego
τι μου θυμησε αυτο το θεμα που ανοιξαμε τοτε....
Μου ελειψαν τα γραπτα εδω....συγκινιτκο να βλεπεις ανθρωπους να σε στηριζουν και να σε καταλαμβαινουν.
Weird θυμασαι;
Ηταν πολυ θετικα τοτε τα μηνυματα..και το θετικο οτι ενιωσα ανθρωπους να εχουν τους ιδιους προβληματισμους με μενα

Σ ευχαριστώ που το κανες...
βλεπω απο τα γραπτα μας τι νιωθαμε, τι αγωνίες είχαμε, όλοι τότε...


Αυτό που μου κάνει εντύπωση σε μένα, είναι οτι δεν έχουν τα γραπτά μου την ίδια λυρικότητα και συναισθηματισμό που συχνά έχουν σημερα)))


Αχ αυτή η μοναξιά,
λοιπον, σημερα η αυριο, θα γραψω, λογια πολυ σημαντικά
σε αυτό το θρεαντ.
Λογια που βρισκονται στο συρταρακι μέσα, δίπλα απο το κρεβάτι μου.

Μόνος, έρημος, μοναξιά, αγωνία,
διαφορετικότητα.
Ανάγκη, αγ\'απη,
ΜΑΖΙ.

Εμενα, ενα μαζί μελύτρωσε, μια συμμαχία αγάπης.
Σας φιλώ όλους.
Συνέχισε να γραφεις...
πως νιωθεις, που βρίσκεσαι στο τώρα σου?

[Alterego]

Εμενα αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι τωρα πια δεν γραφω...εχασα την εμπνευση μου και την λυρικοτητα μου.Σιγουρα τωρα που γραφω νιωθω καπως διαφορετικα απο τοτε.Ειμαι λιγο πιο σιγουρος για μενα,σταθερες πο αποψεις μου..Αλλα υσχιει και παλι εκεινος ο φοβος.Μου αρεσει να κατατρεχω συχνα πισω και να βλεπω πως ημουν τι εγινε τι εκανα κλπ.Σκεφτηκα να το ξαναεμφανισω αυτο το θεμα γιατι αυτο μας εφερε κοντα.Παλευαμε μαζι ολοι μας καθε μερα.Ειναι πανεμορφο...και δεν το βρισκεις καθημερινα.Νιωθω οτι αγαπαμε καθε μερα ολο και πιο πολυ την διαφορετικοτητα..γιατι ειναι κατι ιδιαιτερο και οχι κατι μολυσμενο..
Συνεχισε την εμπνευση σου!!!!...

[weird]

Θελω να σου φερω ενα ποιημα μου.... δεν το θυμαμαι απο εξω...μπορει να σε αγγιξει και να σε βοηθησει να ακουπμησεις παλι, εκεινα τα κομματια μεσα σου, που βγαζουν τον ήχο του τραγουδιου...
της ψυχής σου..

Φυσικα΄και κατανοώ σε βαθος το θεμα του αγχους της διαφορετικότητας.... βλέπε το νικ μου...

απο εκει ξεκίνησαν όλα... ηξερα, ενιωθα διαφορετικη...
και ως τωρα, την εχω πληρωσει πολυ ακριβα την διαφορετικότητα μου, και με εχει πληρωσει κι αυτή πισω...

Προσπάθησα να την καταπνίξω, κι εγινα φοβική....

Μετα της έπιασα το χέρι, και γίναμε φιλενάδες... ήταν η εποχή που ήθελα να αλλαξω το νικ μου σε \"strange colour blue\" αλλα δεν το εκανα...

Και το ποίημα, αρχίζει έτσι...

\" Κάποτε θα βρεις,
Αμοιρε εαυτέ μου,
Μικρές πατρίδες για να ζήσεις\".

[Alterego]

Ναι...η διαφορετικοτητα πληρωνεται μα ειναι γλυκο το τιμημα της.ΓΙατι δεν μπορεις να ζησεις αλλιως.Δεν μπορεις να σε παρασυρει και εσενα το ρεμα και να βολευτεις σε αυτα που σου δειχνουν και εσυ απλα δεν τα βλεπεις,δεν σε αγγιζουν.Πληρωνουμε καθε μερα αυτο το τιμημα,ακομη και με μια βολτα,με ενα καφε με τα παντα σχεδον..Μερικες φορες νιωθω περηφανος για μενα που βλεπω οτι οσο κι αν φοβαμαι,οσο κι αν τρεμω την διαφορετικοτητα μου δεν την αλλαζω με τιποτα..Και την βιωνω και εκφραζομαι.Υπαρχουν ανθρωποι που δεν ζουν επαρκως γιατι νιωθουν οτι απλα δεν υπαρχουν..αν και συχνα πυκνα συμπασχω και εγω.Θελει θαρρος πια να διαφερεις και να το τονιζεις και να το δειχνεις..να ζεις.Και θελει δυναμη να κρατηθεις σταθερος..

Γιατι δεν μου το τελειωνεις το ποιημα...;

Αραγε η εκφραση και ο ρομαντισμος μας πηγαζετε απο αυτη την διαφορετικοτητα;...πολλες φορες σκεφτομαι οτι αν δεν ενιωθα οπως νιωθω ισως να ημουν και εγω ενα με το πληθος..

[weird]

Ο ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ

Μα που θα βρεις άμοιρε εαυτέ μου
Μικρές πατρίδες για να ζήσεις;
Μέσα σε ξένα σώματα
Και κάλπικες ιδέες
Περιπλανιέσαι
Σε εφήμερα αγγίγματα
Και αναστεναγμούς
Ψάχνεις να βρεις τα μάτια σου
Στα βλέμματα των άλλων
Στα ξένα τους τα πρόσωπα
Την όψη σου να δεις.
Ψάχνεις να βρεις
Μίαν αίσθηση
Που θαρρείς είναι χαμένη

Μα που ολοκάθαρη ανασταίνεται
Κάτι φορές
Όταν αναπολώντας
Τον χρόνο ατενίζεις.

Είναι τότε
Που το αλλότριο μπερδεύεται
Με το αλλοτινό σου ψέμα
Κι η αλήθεια ξεχύνεται
Ολάκερη μια μικρή οπτασία
Ανάμεσα σε οικεία
Και
Ανοίκεια μπερδέματα
Του εγώ με το εσύ
Του καινούργιου με το παλιό…

Κάποτε θα βρεις άμοιρε εαυτέ
Μικρές πατρίδες για να ζήσεις
Και μέσα τους να ανασαίνεις
Την ευφορία του ανήκειν

[λίτσα]

μπράβο!!!!!!!!!!
τέλειο,καταπληκτικό,δεν έχω λόγια.....τα δικά σου με έχουν καλύψει

[Alterego]

Απλα...ομορφο!..

Θα βρεθει αραγε αυτη η πατριδα που θα μας φιλοξενησει;γιατι ολο για αλλου τραβαω και πουθενα δεν παω.

[weird]

Σας ευχαριστω πολυ...
για μενα το φόρουμ, ειναι μια μικρη πατριδα...

Με προβληματίζει όμως
1. το οτι δεν αναφερομαι στα παιδικατα μου
2. Η φραση \"όταν το αλλότριο μπερδεύεται με το αλλοτινό σου ψέμα\" δεν ξέρω αν δινει σωστα αυτο που ηθελα να πω οταν την εγραφα..

[weird]

Αυτό που ήθελα να πω, είναι οτι
καμιά φορά,
ψαχνουμε μεσα στον διπλανό μας, να βρούμε τον εαυτό μας...
Θελουμε να γίνει ενας καθρέπτης για μας...
Και πιστεύουμε οτι μεσα απο τον καθρέπτη θα δούμε τη μορφή μας.
Κοιτώντας όμως πίσω στον χρόνο,
βλέπω ότι οι άλλοι,
ο καθε \"διπλανός\" μου,
οσο κι αν εγω ταυτιζόμουν τότε μαζί του(ς),
μου εδειξε τελικά τον εαυτό μου,
μεσα απο το να με κάνει να δω,
ποια ΔΕΝ ημουν..
Ασχέτως αν τοτε πιστευα κατι διαφορετικό.
Καποια πραγματα φαινονται καλυτεερα απο αποσταση.

[Alterego]

μμμ......ναι οντως ψαχνουμε \"δανεικους\" καθρευτες να δουμε τον εαυτο μας...και ισως να νιωθαμε οτι τους βρηκαμε αλλα τελικα να μην μας εδειχναν αυτο που αληθινα ειμαστε.Ισως να ειμασταν κατι που εκεινοι ηθελαν να βλεπουμε.Ποιος ξερει;...

[weird]

Originally posted by Alterego
ολο για αλλου τραβαω και πουθενα δεν παω.

Τι εννοεις;