Υπαρχει όριο σε όσα μπορει να υποστεις σε μια σχέση , όταν αγαπάς πραγματικα ?

[evitaki]

συνηθως ανθρωποι που αγαπανε πραγματικα δεν σκεφτονται αν υπαρχουν ορια γιατι δεν νιωθουν οτι κανουν καμια θυσια ακομα και αν πεθανουν για τον αλλο...η αγαπη δεν εχει ορια...στροβιλιζεσαι σαυτην και οπου βγει....

εχει δικιο.δεν υπαρχουν ορια οταν αγαπας καποιον...

[Blue1]

συνηθως ανθρωποι που αγαπανε πραγματικα δεν σκεφτονται αν υπαρχουν ορια γιατι δεν νιωθουν οτι κανουν καμια θυσια ακομα και αν πεθανουν για τον αλλο...η αγαπη δεν εχει ορια...στροβιλιζεσαι σαυτην και οπου βγει....

Για να φτασεις σε σημειο να αγαπας πραγματικά πρέπει να έχει περασει καποιος χρονος. Το θέμα ειναι πως φτανεις σε αυτό το σημειο όταν διαπιστωνεις ότι ο άλλος κανει συνεχεια "λαθη" που δεν δειχνουν αγαπη προς το προσωπό σου και ίσως και θιγουν την προσωπικοτητά σου. Οταν αγαπας συγχωρεις τα λαθη του άλλου και έχεις και δικαιολογητική σταση απέναντι του. Οταν ξερεις λιγο τον άλλο, σε μια νεα σχεση που υπαρχει η διερευνηση, δεν μπορεις ακομα να πεις 'οτι υπαρχει αγαπη. Ισως έρωτας, ίσως περιέργεια, ίσως βολεμα. Παντως ειναι δυσκολο να φτασεις στο σταδιο της αγαπης. Θεωρω ότι λιγοι τελικά φτανουν, ακομα και αν θεωρητικά φαινεται ότι έχουν βρει τον συντροφο τους (και παντρεμενοι)

[Lampros]

Με μπερδεύει πολυ , όχι η απάντηση που διαβάζω απο τον καθένα σας , με μπερδεύει το γεγονός που μπαίνω στην διαδικασία να σκέφτομαι και να σας ρωτάω οταν ειμαι απο αυτούς που πιστεύω ότι όταν πραγματικα αγαπάς δεν σκέφτεσαι έτσι , δεν προβληματίζεσαι όπως εγω , εσείς . Μοιάζουν όλες σωστές και ταυτόχρονα όλες λάθος , σε εμένα , γιατι ? δεν ξέρω και γι αυτο δεν μπορω να σας πω ναι , ή όχι.
Προβληματίζομαι πολυ και άκρη δεν βγάζω ..... .

[μαρκελα]

Λάμπρο, για το ότι αμφισβητείς τις απόψεις.., αλλά και προβληματίζεσαι ότι ενδεχόμενως
μπορεί να είναι αυτές και σωστές, ευθύνεται το γεγονός, ότι ίσως έχεις σχηματίσει
παγιωμένες αντιλήψεις που για ν' αλλάξουν απαιτείται δουλειά με τον εαυτό σου! :)

[Gypsy Cello]

Με μπερδεύει πολυ , όχι η απάντηση που διαβάζω απο τον καθένα σας , με μπερδεύει το γεγονός που μπαίνω στην διαδικασία να σκέφτομαι και να σας ρωτάω οταν ειμαι απο αυτούς που πιστεύω ότι όταν πραγματικα αγαπάς δεν σκέφτεσαι έτσι , δεν προβληματίζεται όπως εγω , εσείς . Μοιάζουν όλες σωστές και ταυτόχρονα όλες λάθος , σε εμένα , γιατι ? δεν ξέρω και γι αυτο δεν μπορω να σας πω ναι , ή όχι.
Προβληματίζομαι πολυ και άκρη δεν βγάζω ..... .

μμμ σαν να χεις δικιο νομίζω. Οταν έχεις μια όμορφη και αρμονική σχέση όλα έρχονται φυσικά πιστεύω. Δεν χρειάζεται να εκβιάσεις τίποτα.
Αγάπη απεριόριστη για μένα δεν υπάρχει και πιστεύω πως είναι φυσιο-λογικό. Δηλαδη είναι δυνατόν ν' αγαπας τον άλλον όταν σε υποβιβάζει και παραμελεί τις ανάγκες σου;
Όταν γίνεσαι σάκος του μποξ και ξεσπάει επάνω σου δικά του απωθημένα; Αδυνατον λέω εγώ και θα ήταν μαζοχισμός αν συνέβαινε.
ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου αγαπάς και τους άλλους, είναι ευνόητο.

[Φιλομαθής]

συνηθως ανθρωποι που αγαπανε πραγματικα δεν σκεφτονται αν υπαρχουν ορια γιατι δεν νιωθουν οτι κανουν καμια θυσια ακομα και αν πεθανουν για τον αλλο...η αγαπη δεν εχει ορια...στροβιλιζεσαι σαυτην και οπου βγει....

Νομίζω πως το μόνο άτομο που μπορεί να μας δώσει '' ΑΓΑΠΗ '' είναι ο εαυτός μας , γιατί μόνο οι ίδιοι έχουμε την δυνατότητα να τον γνωρίσουμε σε βάθος !
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ανθρώπων που αισθάνονται προδομένοι , που αισθάνονται ότι μόνο και συνέχεια δίνουν......... με ότι συναισθήματα απορρέουν από αυτό !
Ο όρος που προσδιορίζει την '' ΑΓΑΠΗ '' είναι σε πολλές περιπτώσεις παρεξηγημένος και μπερδεμένος με τον έρωτα σε μια σχέση ( διαφορετικές έννοιες και ανάγκες ) , η '' ΑΓΑΠΗ '' κατά την γνώμη μου είναι ως συναίσθημα η εκτίμηση της ικανοποίησης τον φυσικών και συναισθηματικών μας αναγκών !.
Στην πλειοψηφία μας αναζητούμε σε μια σχέση την '' ΑΓΑΠΗ '' , για δυο λόγους :
Ο πρώτος είναι γιατί δεν αισθανθήκαμε την αγάπη τον γονιών και κυρίως της μάνας , στον βαθμό που την είχαμε ανάγκη στην βρεφική και παιδική μας ηλικία , και προσπαθούμε να την αποκαταστήσουμε προσκολλημένοι στο τότε στάδιο !
Και ο δεύτερος λόγος , γιατί από την μια έχουμε μια σχετική άγνοια τον αληθινών μας αναγκών , με αποτέλεσμα την ανικανότητα ικανοποίησης του εαυτού μας , και από την άλλη διαμορφώνουμε την ψευδαίσθηση πως όλο αυτό το κενό θα μας το καλύψει '' ένα ιδανικό ταίρι '' , μια που οι ίδιοι μας ήμαστε ανίκανοι !

[chris athens]

εγω λεω αγαπα και ας μην αγαπιεσε.....νιωθεις προδομενος γιατι περιμενεις παντα να παρεις...οι ανθρωποι που περιμενουν να παρουν συνηθως εχουν υψηλο εγωισμο και νιωθουν οτι ολοκληρωνονται μονο οταν τους δινουν....φοβουνται την θυσια γιατι βαζει την υπαρξη τους σε ασχημα μονοπατια....ομως αυτα τα μονοπατια ειναι που κανουν την υπαρξη μας ακομη πιο ωραια αν κατανοησουμε οτι νικησαμε τα εγωιστικα μας ενστικτα....η αγαπη πρεπει να ειναι οσο πιο ανιδιοτελης γινετε...για να δημιουργησεις αγαπη πρεπει να δημιουργησεις χαμηλο ενστικτο αυτοσυντηρησης....οσο πιο χαμηλο ενστικτο αυτοσυντηρησης εχεις τοσο πιο μεγαλη ανιδιοτελια κουβαλας και τοσο της αγαπης τα ορια που σου εβαλαν ξεπερνας...η μεταλλαξη σας ειναι καιρος να αρχισει και το dna σας ανιδιοτελεια να ανθισει....ο δρομος προς την ανιδιοτελια ειναι δυσβατος δρομος και αυτο γιατι πηγαινει κοντρα στο ρευμα του ανθρωπινου συμφεροντολογισμου...στροβ� �λισου παναθεμα σε...στροβιλισου και μην σκεφτεσαι το αυριο...παψε να φοβασαι

[Lampros]

Όταν αγάπας το κανεις γιατι ειναι αληθήνα και δεν ζητάς ανταλλάγματα , αυτο πιστεύω και κάνω .
Όσο για το να αγάπαμε τον εαυτο μας γιατι μο ο εμείς τον ξέρουμε καλα ,,καλύτερα απο όλους , καμία φορα μερικοι ειμαστε τοσο αυστηροί με αυτο που βλέπουμε στον καθρέπτη ή που νιωθουμε καθημερινά και έτσι κάθε σχέση με το ´ μέσα ´ μας ειναι λιγο λάθος .
Αυτο δεν γίνεται συνειδητά αλλα γιατι έτσι ειναι ο χαρακτήρας μας .
Όπως είπα και πριν ολες οι απόψεις ειναι σωστές , ακόμη όμως δεν μπορω να εξέλθω απο το περίεργο αυτο αδιέξοδο ..... .

[Lampros]

Λάμπρο, για το ότι αμφισβητείς τις απόψεις.., αλλά και προβληματίζεσαι ότι ενδεχόμενως
μπορεί να είναι αυτές και σωστές, ευθύνεται το γεγονός, ότι ίσως έχεις σχηματίσει
παγιωμένες αντιλήψεις που για ν' αλλάξουν απαιτείται δουλειά με τον εαυτό σου! :)

Δεν τις αμφισβητω όταν τις δεχομαι στο τέλος υπαρχει ένα .... ναι αλλα δεν μπορω να το κάνω .... .

[Φιλομαθής]

εγω λεω αγαπα και ας μην αγαπιεσε.....
Τι αληθινά περιμένει κάποιος που αγαπά και ας μην αγαπιέται , και προπαντός πόσο νιώθει άξιος να αγαπηθεί ;
νιωθεις προδομενος γιατι περιμενεις παντα να παρεις...οι ανθρωποι που περιμενουν να παρουν συνηθως εχουν υψηλο εγωισμο
Ο εγωισμός με την αυτούσια έννοια ταυτίζεται με την προτεραιότητα στην ικανοποίηση τον δικών μας αναγκών , μπορεί κανείς άλλος να γνωρίζει καλύτερα από εμάς τι έχουμε ανάγκη ; Ο εγωισμός είναι από τα ποιο φυσικά και απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση όλων τον έμβιων όντων !
και νιωθουν οτι ολοκληρωνονται μονο οταν τους δινουν....
Εδώ δεν υπάρχει θέμα ολοκλήρωσης γιατί αυτή περιλαμβάνει όλα τα θετικά συναισθήματα , υπάρχει η παγίδα της επικρατούσας αναμενόμενης ανταπόδοσης από τους τρίτους.........
Τι αισθητή διαφορά θα είχε πράγματι αν όλα αυτά τα '' όμορφα που θέλουμε να δώσουμε στους τρίτους '' τα δίναμε στον εαυτό μας , τα συναισθήματα ανταπόδοσης που θα εισπράταμε θα ήταν άμεσα , ειλικρινά , και πάντα ανάλογα με την αντικειμενική ( και όχι την υποκειμενική ) ποιότητα τον προθέσεων και της προσπάθειας μας , πόση συναισθηματική ανάταση και λάμψη θα νιώθαμε και θα εκπέμπαμπε , και αντί να αγαπάμε χωρίς αντάλαγμα ( που στην ουσία ζητιανέυουμε για αγάπη ) θα μεταμορφωνόμασταν σε έναν θετικό πόλο έλξης και δύναμης !
φοβουνται την θυσια γιατι βαζει την υπαρξη τους σε ασχημα μονοπατια....ομως αυτα τα μονοπατια ειναι που κανουν την υπαρξη μας ακομη πιο ωραια αν κατανοησουμε οτι νικησαμε τα εγωιστικα μας ενστικτα....η αγαπη πρεπει να ειναι οσο πιο ανιδιοτελης γινετε...
Την μόνη ανιδιοτελής αγάπη μπορεί να την προσφέρει ένα πρόσωπο '' η μάνα ''
για να δημιουργησεις αγαπη πρεπει να δημιουργησεις χαμηλο ενστικτο αυτοσυντηρησης....
Μήπως έχεις λιγάκι μπερδευτεί ; γνωρίζεις κάτι οτιδήποτε έμψυχο η ακόμη και άψυχο , το οποίο δεν απολαμβάνει συντήρησης ( φροντίδας ) πόσο στην μια περίπτωση νιώθει καλά μέσα του , και στην δεύτερη περίπτωση πόσο θα διατηρεί την αρχική του κατάσταση ;
οσο πιο χαμηλο ενστικτο αυτοσυντηρησης εχεις τοσο πιο μεγαλη ανιδιοτελια κουβαλας και τοσο της αγαπης τα ορια που σου εβαλαν ξεπερνας...
η μεταλλαξη σας ειναι καιρος να αρχισει και το dna σας ανιδιοτελεια να ανθισει....
;;;;;;
ο δρομος προς την ανιδιοτελια ειναι δυσβατος δρομος και αυτο γιατι πηγαινει κοντρα στο ρευμα του ανθρωπινου συμφεροντολογισμου...στροβ� �λισου παναθεμα σε...στροβιλισου και μην σκεφτεσαι το αυριο...παψε να φοβασαι[/QUOTE]

[chris athens]

εγω λεω αγαπα και ας μην αγαπιεσε.....
Τι αληθινά περιμένει κάποιος που αγαπά και ας μην αγαπιέται , και προπαντός πόσο νιώθει άξιος να αγαπηθεί ;
νιωθεις προδομενος γιατι περιμενεις παντα να παρεις...οι ανθρωποι που περιμενουν να παρουν συνηθως εχουν υψηλο εγωισμο
Ο εγωισμός με την αυτούσια έννοια ταυτίζεται με την προτεραιότητα στην ικανοποίηση τον δικών μας αναγκών , μπορεί κανείς άλλος να γνωρίζει καλύτερα από εμάς τι έχουμε ανάγκη ; Ο εγωισμός είναι από τα ποιο φυσικά και απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση όλων τον έμβιων όντων !
και νιωθουν οτι ολοκληρωνονται μονο οταν τους δινουν....
Εδώ δεν υπάρχει θέμα ολοκλήρωσης γιατί αυτή περιλαμβάνει όλα τα θετικά συναισθήματα , υπάρχει η παγίδα της επικρατούσας αναμενόμενης ανταπόδοσης από τους τρίτους.........
Τι αισθητή διαφορά θα είχε πράγματι αν όλα αυτά τα '' όμορφα που θέλουμε να δώσουμε στους τρίτους '' τα δίναμε στον εαυτό μας , τα συναισθήματα ανταπόδοσης που θα εισπράταμε θα ήταν άμεσα , ειλικρινά , και πάντα ανάλογα με την αντικειμενική ( και όχι την υποκειμενική ) ποιότητα τον προθέσεων και της προσπάθειας μας , πόση συναισθηματική ανάταση και λάμψη θα νιώθαμε και θα εκπέμπαμπε , και αντί να αγαπάμε χωρίς αντάλαγμα ( που στην ουσία ζητιανέυουμε για αγάπη ) θα μεταμορφωνόμασταν σε έναν θετικό πόλο έλξης και δύναμης !
φοβουνται την θυσια γιατι βαζει την υπαρξη τους σε ασχημα μονοπατια....ομως αυτα τα μονοπατια ειναι που κανουν την υπαρξη μας ακομη πιο ωραια αν κατανοησουμε οτι νικησαμε τα εγωιστικα μας ενστικτα....η αγαπη πρεπει να ειναι οσο πιο ανιδιοτελης γινετε...
Την μόνη ανιδιοτελής αγάπη μπορεί να την προσφέρει ένα πρόσωπο '' η μάνα ''
για να δημιουργησεις αγαπη πρεπει να δημιουργησεις χαμηλο ενστικτο αυτοσυντηρησης....
Μήπως έχεις λιγάκι μπερδευτεί ; γνωρίζεις κάτι οτιδήποτε έμψυχο η ακόμη και άψυχο , το οποίο δεν απολαμβάνει συντήρησης ( φροντίδας ) πόσο στην μια περίπτωση νιώθει καλά μέσα του , και στην δεύτερη περίπτωση πόσο θα διατηρεί την αρχική του κατάσταση ;
οσο πιο χαμηλο ενστικτο αυτοσυντηρησης εχεις τοσο πιο μεγαλη ανιδιοτελια κουβαλας και τοσο της αγαπης τα ορια που σου εβαλαν ξεπερνας...
η μεταλλαξη σας ειναι καιρος να αρχισει και το dna σας ανιδιοτελεια να ανθισει....
;;;;;;
ο δρομος προς την ανιδιοτελια ειναι δυσβατος δρομος και αυτο γιατι πηγαινει κοντρα στο ρευμα του ανθρωπινου συμφεροντολογισμου...στροβ� �λισου παναθεμα σε...στροβιλισου και μην σκεφτεσαι το αυριο...παψε να φοβασαι

[/QUOTE]

γιατι τη μονη ανιδιοτελη αγαπη τη προσφερει η μανα?

[Lampros]

Τώρα και αν μπερδεύτηκα ...... .

[chris athens]

τον φιλομαθη ακουσε...υπακουει στον ορθολογισμο και κατεχει καλυτερα τα πραγματα απο εμενα....εγω ειμαι και λιγο τρελουλης:).....

[Frini]

Το να βαζεις όρια, είναι πράξη αγάπης και στον εαυτό σου και απέναντι στον άλλο.
Ακόμα και η μάνα βάζει όρια στο παιδί της, όχι όρια αγάπης, αλλά συμπεριφοράς, για να κατανοήσει μέσα απ' αυτό ότι, η αγάπη είναι δόσιμο αλλά και ευθύνη και σεβασμός του άλλου.
Αγαπάω και σέβομαι τον εαυτό μου, είμαι άξιος ν' αγαπήσω και ν' αγαπηθώ ...Δεν το απαιτώ..αν δεν το έχω απλά φεύγω γιατί το πιο σημαντικό είναι η ψυχική μου ισορροπία.

[Lampros]

Το να βαζεις όρια, είναι πράξη αγάπης και στον εαυτό σου και απέναντι στον άλλο.
Ακόμα και η μάνα βάζει όρια στο παιδί της, όχι όρια αγάπης, αλλά συμπεριφοράς, για να κατανοήσει μέσα απ' αυτό ότι, η αγάπη είναι δόσιμο αλλά και ευθύνη και σεβασμός του άλλου.
Αγαπάω και σέβομαι τον εαυτό μου, είμαι άξιος ν' αγαπήσω και ν' αγαπηθώ ...Δεν το απαιτώ..αν δεν το έχω απλά φεύγω γιατί το πιο σημαντικό είναι η ψυχική μου ισορροπία.

Εχεις δίκιο σε αυτο που γράφεις .