2 ώρες ακόμη...

[ΕΡΗ_1982]

Τον ακούω που γελάει με συναδέλφους, μιλάει, μοιάζει να είναι τόσο μα τόσο καλά...Τόσο ξέγνοιαστος, τόσο ήρεμος, σαν να φυγε από πάνω του ένα "βάρος"....[Εγώ...]
Περνάω και μου κλείνει το μάτι, μια από τις απειροελάχιστες φορές πλέον που θα τύχει να με κοιτάξει... Και είναι τόσο καλά..Αυτή η διακοπή της επικοινωνίας μας, η μη καθημερινή γκρίνια μου, η αποχή από κάθε είδους επαφή με την Έρη, τον έκανε τόσο μα τόσο καλά...
Σαν να μην τον άγγιξε καν τίποτα... Δεν ξέρω τι συναίσθημα νιώθω................
Στενοχώρια? Πόνο? Θυμό? Εκδίκηση? Θυματοποίηση? Ηρεμία? Απογοήτευση?
Νομίζω το τελευταίο περιγράφει καλύτερα το μέσα μου... Όλα τελείωσαν και πρέπει επιτέλους να το πάρω απόφαση..

2 ώρες ακόμη σκέφτομαι και μετά σπίτι μου, να μην τον βλέπω, να μην ακούω τον ήχο της φωνής του, να μην, να μην, να μην..................

[elis]

καλη μου αν κ δεν ειμαι σιγουροσ οτι καταλαβα αλλα στισ μακροχρονιεσ σχεσεισ οταν χωριζεισ στην αρχη νομιζεισ οτι γλυτωσεσ μετα απο κανενα μηνα ερχεται η συνειδητοποιηση κανε υπομονη

[nflu]

Να νιωσεις εγωισμο και δυναμη...και ευχαριστηση που ξεφορτωθηκες εναν μετριο βλακα.......

[Frini]

Koρίτσι μου γλυκό μην βασανίζεις τόσο τον εαυτό σου, δεν ήταν καν σχέση..και μην παίρνεις προσωπικά αυτό που λες για το βάρος..απλα είναι καλά..
Αποδέξου ότι η συγκεκριμένη ιστορία δεν είχε να δώσει κάτι παραπάνω και να εξελιχτεί όπως θα ήθελες..
Κάνε κάτι καλο για τον εαυτό σου για να ξεφύγεις..Πάνε μια βόλτα με φίλες σου, πάνε γυμναστήριο, άλλαξε τουλάχιστον τις παραστάσεις σου εκτός δουλειάς για να στρέψεις κάπου αλλου την προσοχή σου.
Και μην κρέμεσαι από το τι θα κάνει αυτός, αν θα γελάσει , αν θα σε κοιτάξει...δεν έχει νοημα και αξία.
Άνοιξε την πορτούλα σου σε κάτι άλλο εκεί έξω...

[μαρκελα]

..Νομίζω το τελευταίο περιγράφει καλύτερα το μέσα μου... Όλα τελείωσαν και πρέπει επιτέλους να το πάρω απόφαση..

2 ώρες ακόμη σκέφτομαι και μετά σπίτι μου, να μην τον βλέπω, να μην ακούω τον ήχο της φωνής του, να μην, να μην, να μην..................

Τέλειωσαν όλα όσα σε πλήγωναν και τώρα αρχίζει η πραγματική ζωή! Το μυστικό για να προχωρήσεις είναι ν' αγαπήσεις πλέον εσύ τον εαυτό σου!
Να "πάρεις" απ' αυτήν την ιστορία όσα περισσότερα μπορείς, να τα κάνεις γνώση και να αρχίσεις να γεμίζεις μ' άλλες παραστάσεις την καθημερινότητά σου!

[ΕΡΗ_1982]

Φρύνη μου σ ευχαριστώ πολύ... Πράγματι είναι καλά, φαίνεται τόσο καλά και εγώ αναρωτιέμαι γτ?Γτ δεν μπορώ να μαι και εγώ σαν αυτόν...Μακάρι να μπορούσα να πέσω σε λήθαργο να κοιμηθώ για όσο πρέπει και όταν ξυπνήσω να μην θυμάμαι τίποτα ή να μου χει περάσει και να μπορώ να τον αντιμετωπίζω όπως του πρέπει...Δυσκολεύομαι τόσο πολύ όμως για την ώρα...Οτι και να κάνω από όλα όσα τόσο όμορφα μου έγραψες το μυαλό μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει...

[ΕΡΗ_1982]

Μαρκέλα μου είσαι ακόμα εδώ για μένα και με συμβουλεύεις...Σ ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ...Η φράση τελείωσαν όλα όσα σε πλήγωσαν και τώρα αρχίζει η πραγματική ζωή δεν ξέρεις πόσο πολύ με βοηθάει...
Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να πέσω, να του μιλήσω ξανά και να κάνω κακό σε μένα...
Πρέπει να κρατήσω αντιστάσεις...
ή να παραιτηθώ...

[μαρκελα]

Καλημέρα Έρη, και κάτι ακόμα ενθαρρυντικό. Κάθε απώλεια φέρνει σίγουρα νέες ευκαιρίες, μας προσφέρει νέες γνώσεις
και μας μαθαίνει τρόπους προσαρμογής. «Ό,τι δεν με σκοτώνει αμέσως, με κάνει πιο δυνατό!» Νίτσε.

[ΕΡΗ_1982]

Το πιστεύω και εγώ αυτό...Και νομίζω πως μας βοηθάει να μην κάνουμε ξανά και ξανά τα ίδια λάθη...
Γιατί "λάθος επαναλαμβανόμενο, παύει να είναι λάθος...."

[Takis 36]

Έρη καλημέρα. Αυτό που έχω να σου πω είναι πως σίγουρα σου αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από την κατάσταση αυτή στην οποία βρίσκεσαι. Από τα γραφόμενά σου συμπεραίνω πως είσαι ένα αρκετά ισορροπημένο άτομο που ξέρει πολύ καλά τι ζητάει από τη ζωή. Κατά την προσωπική μου άποψη ο τύπος αυτός έπαιξε μαζί σου γιατί προφανώς δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει. Πρέπει να αποδεχθείς πως στη ζωή μας θα τύχει πολλές φορές να απογοητευτούμε, να ισοπεδωθούμε συναισθηματικά και ψυχολογικά, αλλά πάντα πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη και να στεκόμαστε ξανά στα πόδια μας πάντα για το δικό μας το καλό. Μην περιμένεις να το ξεπεράσεις από τη μια μέρα ως την άλλη. Απαιτείται χρόνος... κι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Θα σε συμβούλευα λοιπόν να μην καταπιέζεις τα συναισθήματά σου. Αν έχεις κάποιον καλό φίλο-φίλη, μοιράσου αυτό το οποίο αντιμετωπίζεις μαζί του, εξομολογήσου όλες σου τις σκέψεις, βγάλε ότι κρύβεις μέσα στην καρδιά σου... αν νιώσεις την ανάγκη να κλάψεις κάντο! Μην ντραπείς! Πάνω απ'όλα όμως θα σε συμβούλευα να αναγνωρίσεις τη δική σου αξία σαν γυναίκα, σαν προσωπικότητα. Διαβάζοντας αυτά που γράφεις συμπεραίνω πως πιθανότατα έχεις έναν πολύ όμορφο ψυχικό κόσμο και σίγουρα θα υπάρχει κάποιος άλλος εκεί έξω που θα περιμένει να τον ανακαλύψει. Μάτια ορθάνοιχτα λοιπόν! Κάνε πράγματα για εσένα και πάνω απ'όλα το κεφάλι ψηλά! :)

[void]

έρη τα ινμποξ σου είναι φουλ..δε διαγράφεις τίποτα?:p

[ΕΡΗ_1982]

Οτι πεις Void Μου!Αμέσως! :)

[ΕΡΗ_1982]

void δεν λαμβάνω κάτι...γτ??

[void]

μηνύματααααααααααααααα

[carry]

Καλημέρα Έρη, και κάτι ακόμα ενθαρρυντικό. Κάθε απώλεια φέρνει σίγουρα νέες ευκαιρίες, μας προσφέρει νέες γνώσεις
και μας μαθαίνει τρόπους προσαρμογής. «Ό,τι δεν με σκοτώνει αμέσως, με κάνει πιο δυνατό!» Νίτσε.

Ό,τι δέν σε σκοτώνει αμέσως, το κάνει σιγά-σιγά. ....χαχαχα!
Σόρρυ γιά το όφφτόπικ