Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[novia35]

Ταυρος εισαι κι εσυ;;; Τωρα εξηγουνται ολα. Ενταξει!!! Περαστικα μας. Να σε ρωτησω κατι;; Επειδη κανεις κρισεις πανικου οπως κι εγω απο τα 19. Παρατηρησες αν ανεβαζεις πιεση κατα την κριση;;

[Joann]

Κορίτσια, είναι πολύ καλό που είναι ο Κρόνος στο Σκορπιό,
μην αγχώνεστε,
και σε λίγο που θα πάει και ο Δίας στον Καρκίνο
τα καλύτερα έρχονται!
Συγγνώμη για την παρέμβαση,
απλά έχω τα κέφια μου πρωινιάτικα! :-)

[ti einai touto pali]

Καλησπερα και χρονια πολλα σε ολους!
Κακες οι μερες που περασαν, πολλα πανω κατω συναισθηματικα και ψυχολογικα.
Απ'οτι παρατηρω για πολλους ηταν ασχημα. Κανενας πλανητης παλι θα ειναι αναδρομος ή παραδρομος ή κι εγω δε ξερω τι αλλο.
Ειχα μια εκρηξη την Κυριακη του Πασχα που δεν με αναγνωριζα.
Το κλασσικο. Ειχα κανονισει να κανω Πασχα με φιλους, ειχα ενημερωσει τη γιαγια (με την οποια μενω) και φυσικα περιμενε να ειμαι στην πορτα για να με φορτωσει ενοχες και μαλιστα τσαμπουκαλεμενα.
Θολωσα, φωναζα, πετουσα οτι εβλεπα γυρω μου (και καπακι το μαζευα κιολας μεσα στη θολουρα μου), μια αντιδραση που δεν ειχα ποτε στη ζωη μου.
Θα μου πεις, μα καλα στη γιαγια ξεσπασες;
Αλλες ενοχες απο κει!
Ειμαι 34, ανεργη, σχεδον ανεπαγγελτη μη σου πω, με αγχη τρελα, με διαταραχη αγχους, με μια γιαγια που δεν εχει ορια στο τι λεει και πως το λεει, με ενα θειο νοητικα αναπηρο που δεν ξερω τι θα τον κανω οταν φυγει η γιαγια, με αλυτο θεμα πενθους απο τον θανατο της μανας μου (ακομα δεν ξερω αν ειμαι θυμωμενη ή συντετριμενη), με το μονο καλο που συμβαινει στη ζωη μου την συντροφο μου και να μην εχω την επιλογη να κανω Πασχα οπως θελω;
Μαυρισαν ολα γυρω μου! Πνιγηκα στην κυριολεξια.
Και σκεψου ποση αγανακτηση εθαβαν τα χαπια τοσα χρονια! Σκεψου τι αλλο εχει ακομα να βγει στην επιφανεια οσο συνεχιζω τη διακοπη.

Blue εχω μιαν ερωτηση να σου κανω ολιγον τι κουφη. Οταν τα πηρες με το σπασιμο που σου κανε η γιαγια και εκφραστηκες οπως εκφραστηκες μετα μηπως παρατηρησες αν αισθανοσουν καλυτερα? Παρομοιο θεμα συζητησης ειχα χθες με την ψυχολογο μου οπου της ειπα οτι παρατηρω πως οταν τα παιρνω για κατι και εκφραζομαι βριζοντας ουρλιαζοντας σπαζοντας κτλ μετα,ενα περιεργο πραμα, αισθανομαι πολυ καλα... Η απαντηση της ηταν ξεκαθαρη και απλη. Στην ουσια μου ειπε οτι υπαρχει συσσωρευμενο αγχος μεσα μου (αυτο που λεμε τα μαζευω μεσα μου) και οταν εκφραστει εστω και με αυτον τον βιαιο τροπο τοτε "αδειαζει" ο εσωτερικος "σκουπιδοτενεκες" και γι αυτο ειμαι πιο καλα.
Θα μου πεις "και τι θα γινει...στο τελος θα "παρακαλαμε" να αρπαχτουμε με καποιον για να ειμαστε πιο καλα"? Η απαντηση ειναι οτι υπαρχουν διαφοροι τροποι και τεχνικες ωστε να ελεγχουμε την συσσωρευση του στρες να μην το αφηνουμε να γινεται βουνο αλλα να το διοχετευουμε συχνα πυκνα σε "χωματερες" ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Κοινως αντι να ερχεται το σκουπιδιαρικο μια στις τοσες να "αδειασει" το αγχος καλα θα ειναι να φροντισουμε να ερχεται καθε τρεις και λιγο και να αδειαζει τον αγχοσκουπιδοτενεκε μας...
Θα μου πεις ωραια τα λες θεωριτικως αλλα πως γινεται στην πραξη? Προς το παρον μπορω να σου πω οτι υπαρχουν μερικες ασκησεις χαλαρωσης ειναι και κανα δυο τρεις στα ελληνικα ανεβασμενες στο youtube. Επειδη εμενα μου τις εδειξε η ψυχολογος μου και μετα τις εψαξα στο youtube ειναι παρομοιες. Εγω το βιντεο το μετετρεψα σε mp3 το περασα σε mp3 player και το ακουω με ακουστικα. Το ειπα στην ψυχολογο μου και μου ειπε καλα εκανες.
Αλλη μαγκια ειναι οι βαθιες αργες εισπνοες και εκπνοες. Επισης παρατηρα οταν κανεις κακες αρνητικες σκεψεις που σε χαλανε τοτε σταμπαρε την συγκεκριμενη σκεψη και διαολοστειλε την κυριολεκτικα εξω απο το μυαλο σου. Και αυτο να κανεις με καθε σκεψη που σε χαλαει. Ακομα "εκμεταλλευσου" ακομη περισσοτερο την ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΟΥ δηλαδη οτιδηποτε λειτουργει θετικα και σε βοηθαει. Αυτο το τελευταιο βεβαια μου το εχεις πει εσυ πολλακις γι αυτο ειμαι σε αναζητηση...λατρειας
Λογικα υπαρχουν και διαφοροι αλλοι τροποι αυτοβοηθειας αλλα προς το παρον αυτους ξερω και προσπαθω να τους εφαρμοσω.
Παντως το σημαντικοτερο απο ολα τα παραπανω ειναι αυτο με τις αρνητικες σκεψεις δηλαδη οταν "συλλαμβανω" τον εαυτο μου να τις κανει τοτε ζηταω απαιτω διαταζω την αρνητικη σκεψη (που μπορει να ειναι ακομα και η κατασταση στο σπιτι, η ανεργια κτλ) να τσακιστει να φυγει απο το μυαλο μου και να παει στον διαολο κι ακομα παραπερα παντως μακρια απο μενα.
Ειπαμε Μπλου εχουμε πιασει πατο και δεν μας αξιζει γαμοτο... καιρος ειναι να "ορθωσουμε αναστημα" στο ******** το αγχος και σε οτι το προκαλει , τοσα χρονια το στρες εχει μαθει να κανει παρτυ μεσα μας καιρος ειναι να το στειλουμε να κανει παρτυ οπουδηποτε αλλου παντως οχι στο μυαλο μας

[novia35]

Το λες ειρωνικά φαντάζομαι. :)

[novia35]

Γιατί ο θυμός εκτονώνει ότι υπάρχει μέσα μας σε καταπιεσμένο συναίσθημα.

[Blue9791]

Ταυρος εισαι κι εσυ;;; Τωρα εξηγουνται ολα. Ενταξει!!! Περαστικα μας. Να σε ρωτησω κατι;; Επειδη κανεις κρισεις πανικου οπως κι εγω απο τα 19. Παρατηρησες αν ανεβαζεις πιεση κατα την κριση;;

ναι κι εγω Ταυρος...
δεν εχω μετρησει ποτε την πιεση μου κατα τη διαρκεια του πανικου.
φανταζομαι ομως οτι λογικα ανεβαινει...

[Blue9791]

Blue εχω μιαν ερωτηση να σου κανω ολιγον τι κουφη. Οταν τα πηρες με το σπασιμο που σου κανε η γιαγια και εκφραστηκες οπως εκφραστηκες μετα μηπως παρατηρησες αν αισθανοσουν καλυτερα? Παρομοιο θεμα συζητησης ειχα χθες με την ψυχολογο μου οπου της ειπα οτι παρατηρω πως οταν τα παιρνω για κατι και εκφραζομαι βριζοντας ουρλιαζοντας σπαζοντας κτλ μετα,ενα περιεργο πραμα, αισθανομαι πολυ καλα... Η απαντηση της ηταν ξεκαθαρη και απλη. Στην ουσια μου ειπε οτι υπαρχει συσσωρευμενο αγχος μεσα μου (αυτο που λεμε τα μαζευω μεσα μου) και οταν εκφραστει εστω και με αυτον τον βιαιο τροπο τοτε "αδειαζει" ο εσωτερικος "σκουπιδοτενεκες" και γι αυτο ειμαι πιο καλα.
Θα μου πεις "και τι θα γινει...στο τελος θα "παρακαλαμε" να αρπαχτουμε με καποιον για να ειμαστε πιο καλα"? Η απαντηση ειναι οτι υπαρχουν διαφοροι τροποι και τεχνικες ωστε να ελεγχουμε την συσσωρευση του στρες να μην το αφηνουμε να γινεται βουνο αλλα να το διοχετευουμε συχνα πυκνα σε "χωματερες" ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Κοινως αντι να ερχεται το σκουπιδιαρικο μια στις τοσες να "αδειασει" το αγχος καλα θα ειναι να φροντισουμε να ερχεται καθε τρεις και λιγο και να αδειαζει τον αγχοσκουπιδοτενεκε μας...
Θα μου πεις ωραια τα λες θεωριτικως αλλα πως γινεται στην πραξη? Προς το παρον μπορω να σου πω οτι υπαρχουν μερικες ασκησεις χαλαρωσης ειναι και κανα δυο τρεις στα ελληνικα ανεβασμενες στο youtube. Επειδη εμενα μου τις εδειξε η ψυχολογος μου και μετα τις εψαξα στο youtube ειναι παρομοιες. Εγω το βιντεο το μετετρεψα σε mp3 το περασα σε mp3 player και το ακουω με ακουστικα. Το ειπα στην ψυχολογο μου και μου ειπε καλα εκανες.
Αλλη μαγκια ειναι οι βαθιες αργες εισπνοες και εκπνοες. Επισης παρατηρα οταν κανεις κακες αρνητικες σκεψεις που σε χαλανε τοτε σταμπαρε την συγκεκριμενη σκεψη και διαολοστειλε την κυριολεκτικα εξω απο το μυαλο σου. Και αυτο να κανεις με καθε σκεψη που σε χαλαει. Ακομα "εκμεταλλευσου" ακομη περισσοτερο την ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΟΥ δηλαδη οτιδηποτε λειτουργει θετικα και σε βοηθαει. Αυτο το τελευταιο βεβαια μου το εχεις πει εσυ πολλακις γι αυτο ειμαι σε αναζητηση...λατρειας
Λογικα υπαρχουν και διαφοροι αλλοι τροποι αυτοβοηθειας αλλα προς το παρον αυτους ξερω και προσπαθω να τους εφαρμοσω.
Παντως το σημαντικοτερο απο ολα τα παραπανω ειναι αυτο με τις αρνητικες σκεψεις δηλαδη οταν "συλλαμβανω" τον εαυτο μου να τις κανει τοτε ζηταω απαιτω διαταζω την αρνητικη σκεψη (που μπορει να ειναι ακομα και η κατασταση στο σπιτι, η ανεργια κτλ) να τσακιστει να φυγει απο το μυαλο μου και να παει στον διαολο κι ακομα παραπερα παντως μακρια απο μενα.
Ειπαμε Μπλου εχουμε πιασει πατο και δεν μας αξιζει γαμοτο... καιρος ειναι να "ορθωσουμε αναστημα" στο ******** το αγχος και σε οτι το προκαλει , τοσα χρονια το στρες εχει μαθει να κανει παρτυ μεσα μας καιρος ειναι να το στειλουμε να κανει παρτυ οπουδηποτε αλλου παντως οχι στο μυαλο μας

Αγαπητο πουλακι,
παρα το οτι νομιζα οτι θα μου εκανε καλο το ξεσπασμα, ημουν χειροτερα μετα! Αλλα αυτο ειναι θεμα κωλοχαρακτηρα γιατι σκεφτομουν οτι ναι μεν καλα εκανα και τα εβγαλα απο μεσα μου αλλα απο την αλλη μπορει να ειναι και το τελευταιο μας Πασχα μαζι και αλλα τετοια χαρουμενα.
Γουσταρα απο τη μια που βγηκε αυτη η θυελλα απο μεσα μου αλλα μου αφησε αλλες ενοχες!
Απλα ξερεις τι εχει γινει στην περιπτωση μου;
Τοσα χρονια χαπακωμενη, δεν εδινα την πρεπουσα βαρυτητα στα πραγματα και επιπλεον δεν με ενοχλουσαν οσα με ενοχλουν τωρα.
Αυτο σημαινει οτι τωρα που ξεχαπακωνομαι δεν ξερω πως να διαχειριστω τα νευρα μου γιατι απλουστατα ποτε δεν εμαθα γιατι απλουστατα ποτε δεν ειχα τοσα πολλα νευρα.
Σαν τα μωρα... μαθαινω να μην πεταω το φαι μου στους τοιχους!
Η λατρεια λεει κατι πολυ σωστο που εγω δεν μπορω να το εφαρμοσω. "αν σε μια λογομαχια καποιος ειναι να φορτωθει ενοχες, θα τις φορτωθει ο αλλος οχι εγω... αν ειναι να πονεσει καποιος θα πονεσει ο αλλος, οχι εγω".
Οταν μου το ειπε πρωτη φορα το θεωρησα σκληρο.
Εχει ομως δικιο!
Δλδ οταν ο αλλος σου παιζει το παιχνιδι της ενοχης που ειναι βρωμικο απο τη φυση του, γιατι να μην το παιξεις κι εσυ;
Οταν καποιος σε ποναει και το ξερει γιατι να πονεσεις μονο εσυ;
Οταν δλδ σε βαζει ο αλλος ( ο οποιος αλλος ) σε μια συναισθηματικη ζουγκλα, λογικο δεν ειναι να επικρατησει ο ισχυροτερος;
Δεν λεω να φτασουμε στο σημειο να ξεκατινιαζομαστε αλλα οταν ο αλλος ερχεται με επιθεση, εμεις γιατι να κραταμε αμυντικη θεση;
Οσο για την επιβολη της θετικης σκεψης, εφαρμοζω κατι πολυ απλο που πιανει.
Πριν κοιμηθω (τοτε ερχονται ολα στο μυαλο μου) σκεφτομαι "ολα θα πανε καλα" και τα σκηνοθετω οπως θελω να γινουν.
Ε, καποια στιγμη ολες αυτες οι προβολες θα γινουν πραγματικοτητα :)

[ti einai touto pali]

Αγαπητο πουλακι,
παρα το οτι νομιζα οτι θα μου εκανε καλο το ξεσπασμα, ημουν χειροτερα μετα! Αλλα αυτο ειναι θεμα κωλοχαρακτηρα γιατι σκεφτομουν οτι ναι μεν καλα εκανα και τα εβγαλα απο μεσα μου αλλα απο την αλλη μπορει να ειναι και το τελευταιο μας Πασχα μαζι και αλλα τετοια χαρουμενα.
Γουσταρα απο τη μια που βγηκε αυτη η θυελλα απο μεσα μου αλλα μου αφησε αλλες ενοχες!
Απλα ξερεις τι εχει γινει στην περιπτωση μου;
Τοσα χρονια χαπακωμενη, δεν εδινα την πρεπουσα βαρυτητα στα πραγματα και επιπλεον δεν με ενοχλουσαν οσα με ενοχλουν τωρα.
Αυτο σημαινει οτι τωρα που ξεχαπακωνομαι δεν ξερω πως να διαχειριστω τα νευρα μου γιατι απλουστατα ποτε δεν εμαθα γιατι απλουστατα ποτε δεν ειχα τοσα πολλα νευρα.
Σαν τα μωρα... μαθαινω να μην πεταω το φαι μου στους τοιχους!
Η λατρεια λεει κατι πολυ σωστο που εγω δεν μπορω να το εφαρμοσω. "αν σε μια λογομαχια καποιος ειναι να φορτωθει ενοχες, θα τις φορτωθει ο αλλος οχι εγω... αν ειναι να πονεσει καποιος θα πονεσει ο αλλος, οχι εγω".
Οταν μου το ειπε πρωτη φορα το θεωρησα σκληρο.
Εχει ομως δικιο!
Δλδ οταν ο αλλος σου παιζει το παιχνιδι της ενοχης που ειναι βρωμικο απο τη φυση του, γιατι να μην το παιξεις κι εσυ;
Οταν καποιος σε ποναει και το ξερει γιατι να πονεσεις μονο εσυ;
Οταν δλδ σε βαζει ο αλλος ( ο οποιος αλλος ) σε μια συναισθηματικη ζουγκλα, λογικο δεν ειναι να επικρατησει ο ισχυροτερος;
Δεν λεω να φτασουμε στο σημειο να ξεκατινιαζομαστε αλλα οταν ο αλλος ερχεται με επιθεση, εμεις γιατι να κραταμε αμυντικη θεση;
Οσο για την επιβολη της θετικης σκεψης, εφαρμοζω κατι πολυ απλο που πιανει.
Πριν κοιμηθω (τοτε ερχονται ολα στο μυαλο μου) σκεφτομαι "ολα θα πανε καλα" και τα σκηνοθετω οπως θελω να γινουν.
Ε, καποια στιγμη ολες αυτες οι προβολες θα γινουν πραγματικοτητα :)

Γεια σου Μπλου με τις ΚΕΙΜΕΝΑΡΕΣ σου...
Παντα μου αρεσε γαμοτο αυτα που σκεφτομαι να τα βρισκω "ετοιμα" , γραμενα οπως κι εγω θα ηθελα να τα γραψω.
Αυτη τη γαμημενη νοοτροπια που εχει η συντριπτικη πλειοψηφια του κοσμου να επιχειρει καθε τρεις και λιγο να σου σπαει τα νευρα να σου προκαλει ενοχες να "ξεφορτωνεται" πανω σου την εχω πλεον σιχαθει. Ενας φιλος αυτη την κατασταση την ονομαζει "τα φιδια ξαναβγηκαν απ την φωλια τους" δηλαδη εκει που εισαι ηρεμος και προσπαθεις να μην ενοχλεις κανενα τσουουπ να σου το "φιδι" (οικογενεια, "φιλοι" , γνωστοι, αφεντικο κτλ) θα σου επιτεθει και θα αρχισει να "δαγκαει"... O φιλος εχει καταληξει οτι τα "φιδια" μυριζονται οτι εσυ δεν εισαι σαν αυτους και τρελλενονται γι αυτο και επιτιθενται με...θαυμαστο ζηλο και μανια. Ποιος εισαι συ ρε κυριε που τολμας να χαλας την σειρα...
Δε ξερω γαμοτο αλλα απο παντα μου σεβομουνα τον αλλον και θεωρουσα φυσιολογικο να μην του προκαλω προβληματα και ενοχες. Και χρονια τωρα (τι χρονια δηλαδη μια ζωη...) να σου τα φιδια να σου σπαν τα ..χιδια.
Να σου ρχονται απο το πουθενα και να σου αρχιζουν πολεμο , βρωμικο πολεμο, και τελικα εσυ να υποφερεις και να δεχεσε την μαλακια του καθενος.
Το θεμα ειναι οτι σ αυτον τον πολεμο ποτε δε γουσταρα να συμμετεχω το θεωρουσα και το θεωρω ξεφτιλλισμενη κατασταση
Απο την αλλη ο εχθρος ειναι εκπαιδευμενος απο τα γενοφασκια του σ αυτον τον βρωμικο πολεμο. Ψαχνει να βρει την ευκαιρια να σου επιτεθει και το πιο κουφο νομιζει οτι κι εσυ εισαι σαν αυτον και θα του επιτεθεις κι εσυ.
Το ζητημα ειναι πιο γενικο για μενα και ξεκιναει απο την νοοτροπια ολοκληρης της κοινωνιας απο τους γονεις, τους δασκαλους τους παπαδες ολους τους "εκπαιδευτες" οι οποιοι ειναι στην τελικη θυτες και θυματα μαζι οι οποιοι αναπαραγουν μονιμως το ιδιο ξεφτιλισμενο μοντελο.
Οποτε τι κανεις οταν ζεις αναγκαστικα μια τετοια κατασταση στην οποια μονιμως σε μπλεκουν?
Φυσικα το πρωτο που κανεις ειναι να τους επιτεθεις κι εσυ μεχρι εκει που δεν παει, το δευτερο ομως ειναι να προταξεις το ΕΓΩ σου και να πεις στον εαυτο σου "καλα τους εκανα" και να απαγορευσεις κυριολεκτικα στο Εγω σου να αποδεχθει οποιαδηποτε ενοχη. Θα μου πεις ...δυσκολο πραμα ιδιως αν εχει να κανει με το οικογενιακο περιβαλλον. Δυσκολο ξεδυσκολο ομως μονο ετσι μπορει να γινει. Ειναι τραγικο να αφηνουμε να υποφερει ο εαυτος μας για τις μαλακιες αλλονων. Τερμα τα αστεια γιατι το ξερεις κι εσυ Μπλου το ξερω κι εγω και τοσοι αλλοι εδω μεσα οτι δεν παει αλλο. Δεν εχουμε δικαιωμα να καταστρεφουμε τον εαυτο μας στο κατω κατω εμεις υποφερουμε...
Αυτα που γραφω τα γραφω για να τα πιστεψω κι εγω και απο οτι καταλαβαινω προς τα εκει με οδηγει αργα και σταθερα και η ψυχοθεραπευτρια μου.
Οσο γι αυτο που κανεις το βραδυ πριν κοιμιθεις μου φανηκε πολυ καλο θα το επιχειρισω σημερα κιολας μετα τις ασκησεις χαλαρωσης.
Γεια σου Μπλου και να ασπαστεις τον κ.Σαμ και τον κ.Ιβαν εκ μερους μου

[Blue9791]

Ο Ιβαν (φρεσκοκουρεμενος ή μαλλον γρεσκοξουρισμενος ως νεοσυλλεκτος) και ο Σαμ (χωρις π@π@ρ@κια πια) σε ασπαζονται επισης :)
Και μην ανησυχεις, μια μερα εμεις οι παλαβιαρηδες (σαν τους Παπαδοπουλους ;)) θα μαζευτουμε και θα κατακτησουμε τον κοσμο!

[novia35]

Εγω κανω κατι αλλο τελευταια. Επειδη απο τον περασμενο Οκτωβρη ξαναρχισε παλι ο εφιαλτης μετα απο πολλα χρονια που ειχα να παθω. Και ηταν πολυ εντονος και καθημερινος. Εχω 7 μηνες τωρα που δεν ησυχαζω. Στην αρχη ετρεχα στα νοσοκομεια τωρα δε φτανω μεχρι την κριση πανικου αλλα φτανω πολυ κοντα. Εχω υπερενταση κυριως το βραδυ στον υπνο. Με λουζει ιδρωτας, στα χερια και στα ποδια κυριως, σφιξιμο και πρηξιμο στο στομαχι, στεγνωνει το στομα μου, ζαλαδα αλλα δε φτανω στον πανικο ταχυκαρδια, τρεμουλο κτλ. Ομως το συναισθημα ειναι πολυ δυσαρεστο. Πολλες φορες αισθανομαι ενα εσωτερικο
τρεμουρο στο σωμα σε κατασταση σχετικης ηρεμιας οχι σε προπανικο αλλα δε φαινεται εξωτερικα και καποιες φορες αισθανομαι χαμηλα στα ποδια, κατω απο το γονατο και κυριως στα πελματα την κυκλοφορια
του αιματος, εχω το αισθημα της ροης του αιματος στις φλεβες μου. Εχει συμβει σε κανεναν αλλο κατι παρομοιο;;;

[novia35]

Απαντώ εδώ σε ένα προσωπικό μήνυμα που μου έχει σταλεί γιατί το σύστημα δε μου δίνει -για κάποιο λόγο- πρόσβαση σε προσωπικα μηνύματα. Θα καταλάβει ο ενδιαφερόμενος :) Προσωπικά εγώ έχω πολλά και διάφορά σωματικά συμπτώματα. Για παράδειγμά σχεδόν σε καθημερινή βάση έχω πονοκεφάλους μπροστά στα μάτια και στους κροτάφους (λιγότερο σ' αυτούς) στη ράχη της μυτης την οποία τη νιώθω και εντελώς στεγνή εσωτερικά, στο ιγμόριο και στο πίσω μέρος του κεφαλιού λίγο πιο πάνω απο εκεί που ξεκινάει ο αυχένας. Αυτό είναι το καθημερινό, σταθερά. Κάποιες φορές -αρκετά συχνά- νιώθω ένα μούδιασμα στο κεφάλι μέσα εσωτερικά και στο πρόσωπο, εξάψεις και 2 -3 φορές που έχει τύχει να μετρήσω την πίεση μου σ΄αυτή την κατάσταση τη βρήκα ανεβασμένη γύρω στο 15 και 16. Πράγμα καθόλου καλό για μένα διότι δείχνει υπέρταση αυτό και η υπέρταση κάνει ζημιά στον οργανισμό. Έχει όργανα στόχους, χτυπάει εγκέφαλο, καρδιά, νεφρούς, μάτια, αγγεία. Πάνω σε κρίση πανικού βέβαια μου έχει φτάσει και 18. Εμβοές στ' αυτιά, αρρυθμίες και αίσθημα παλμού αλλά πιο σπάνια αυτά. Είναι όμως φορές που μου συμβαίνει μια άλλη κατάσταση διαφορετική ξαφνικά εκεί που κάθομαι στα καλά καθούμε χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι νιώθω μια ζάλη και αμέσως μετά τάση λιποθυμίας, ιδρώνουν χέρια και πόδια, θολώνει η όραση, νιώθω αστάθεια σα να μην πατάω καλά στα πόδια μου και δυσκολία στην αναπνοή, σύγχιση, σα να χάνω τον κόσμο αλλά δε φτάνω πάντα να έχω ταχυπαλμίες και πανικούς. Αυτό δείχνει σαν μια κλασσική περίπτωση κρίσης πανικού χωρίς όμως να κορυφώνει. Βέβαια τα ίδια συμπτώματα έχουν και κάποιες ασθένειες οπότε αν δεν έχεις κάνει πλήρη κι εξονυχιστικό ιατρικό έλεγχο δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα αν είναι ψυχολογικό ή όχι. Δυσπεψίες, φουσκώματα, αναγούλες, ανορεξία πολλές φορές, διαταραχές στις κενώσεις και κοιλιακό άλγος αρκετά συχνά. Βέβαια το τρομακτικό για μένα είναι το κομμάτι της υπέρτασης. Μου έχει δημιουργήσει φόβο πολύ μεγάλο κι αυτό έχει γίνει μεγαλύτερος παράγοντας άγχους για μένα πέρα απο τα όποια άλλα προβλήματα που μπορεί να έχω που τα έχει και ο περισσότερος κόσμος πλέον. Κρίσεις πανικού έχω ξεκινήσει να κάνω απο τα 19 μου μετά τις πανελλήνιες, είχα πιεστεί πολύ εκείνη την περίοδο, έπινα και κάτι φραπέδες εντελώς στούκας για να είμαι ξύπνια και να μπορώ να διαβάζω. Τώρα άμα πιω και δύο γουλιές καφέ έχω αρρωστήσει, τον έχω κόψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και το στομάχι μου γενικά δεν έχει αντέχει και πολλά πολλά με πειράζουν σχεδόν οι περισσότερες τροφές. Βέβαια τότε που είχα πάει στους γιατρούς να το ψάξω σ' έναν καρδιολόγο και σε έναν παθολόγο οι εξετάσεις μου είχαν βγεί καθαρές πέραν απο ένα εμφύσημα στη μητροείδη βαλβίδα ανευ παθολογικής σημασία. Βέβαια τελευταία έμαθα ότι πέραν του ψυχολογικού παράγοντα υπάρχουν και οργανικά αίτια όπως πρόπτωση της μητροειδούς βαλβίδας που μπορεί να προκαλέσουν κρίσεις πανικού, βέβαια αυτά οι γιατροί δε στα λένε ποτέ, εγώ χρειάστηκε να περάσουν είκοσι χρόνια για να το μάθω τυχαία απο κάποιον γιατρό. Τότε λοιπόν με είχαν στείλει σ' ενδοκρινολόγο για να το κοιτάξω μήπως ήταν θυροείδης, η γιατρός χωρίς πολλά πολλά με μια εξέταση αίματος και μια ψηλάφηση με τα χέρια της μου έδωσε Τ4 κι εγώ αντί να γίνομαι καλύτερα γινόμουν χειρότερα. Έμεινα πετσί και κόκκαλο, ζαλιζόμουνα συνέχεια ακόμη και στον ύπνο μου ένιωθα τόση ζαλάδα σα να ημουν πάνω σε βάρκα. Τα πήρα για ενάμιση χρόνο γιατί δυστυχώς ήμουν μικρή κι απ' την άλλη η γονείς μου δεν ασχολήθηκαν πολύ να το ψάξουμε παραπάνω και δεν πήρα 2η γνώμη και απο άλλους γιατρούς (κι αυτό το δίνω σα συμβουλή σε όλους θα το ψάχνετε πάρα πολύ μέχρι εκεί που δεν παίρνει και δε θα επαναπαύεστε στη διάγνωση ενός γιατρού, ούτε θα έχετε τυφλή εμπιστοσύνη γιατί κάνουν και πολλα λάθη είναι μια ταλαιπωρία βέβαια όλο αυτό με τις εξετάσεις και τους γιατρούς αλλά πρέπει να την υποστούμε πρίν προχωρήσουμε με σιγουρία στην οποιαδήποτε αγωγή, εγώ προσωπικά δεν τους έχω καμία εμπιστοσύνη αλλά τι να κάνεις που τους έχουμε ανάγκη) με αποτέλεσμα να φτάσει το ασβέστιο κι εγώ δεν ξέρω που. Τελικά κάποιος άλλος γιατρός σε ένα νοσοκομείο που δούλευε ένας ξαδελφος μου νοσηλευτής μου είπε να τα πετάξω κι έτσι βρήκα την υγειά μου. Τα συμπτώματα έφυγαν σιγα σιγά βέβαια μου είχε μείνει η αγοραφοβία. Έίχα πάει στο διάστημα αυτό σε κάποιους «ψυχ» γιατρούς. Την πρώτη φορά σε ψυχιατρό αλλά δεν ένιωσα να παίρνω βοήθεια και μου τη σπάει να πω την αλήθεια που τη συνταγή και το φάρμακο τα έχουν στο τσεπάκι. Το φάρμακο αντιμετωπίζει το σύμπτωμα όχι το αίτιο. Δεν έμεινα για πολύ, ούτε πήρα τα φάρμακα που μου έδωσε, τα seroxat ήταν. Ήμουν και πολύ μικρή τότε και το βλεπα κάπως. Τελικά κατάφερα εως ένα βαθμό να το ξεπεράσω μόνη μου με την έννοια ότι σταμάτησαν οι πανικοί αλλά είχε μείνει η αγοραφοβία σε ήπια μορφή βέβαια. Περισσότερο ο φόβος μην το ξαναπάθω. Μετά απο καμιά 10αρια χρόνια (έτσι με πιάνει εμένα κάθε δεκαετία μια στα 19, μια στα 29 και μια τώρα στα 39 ελπιζω να τριτώσει το κακό και να τελείωσει κι όχι να μην είναι η τρίτη και φαρμακερή) σε μια πολύ δύσκολη περίοδο επαγγελματική και συναισθηματική έκανα κάποιες κρίσεις και ξαναπήγα σε ψυχολόγο αυτή τη φορά αλλά το ξεπέρασα σχετικά γρήγορα, το ξεπέρασα εννοώ επανήλθα στην προτερή κατάσταση χωρίς κρίσεις πανικού γιατί ουσιαστικά το κομμάτι της αγοραφοβίας δεν το ξεπέρασα ποτέ. Ήμουν όμως καλά, είχα τη δουλειά μου, τη σχολή μου και το κυριότερο ήμουν ήρεμη και κοιμόμουν ήσυχη τα βράδια. Τώρα εδώ και λίγους μήνες -αν και η όλη φάση μαγειρεύονταν απο το καλοκαίρι του 2011- είμαι πάρα πολυ χάλια. Είναι η 3η φορά και φοβάμαι ότι είναι και η χειρότερη γιατί τώρα πια δεν έχω το κουράγιο και τα ψυχικά αποθέματα να το πολεμήσω, νιώθω να μ' έχει καταβάλλει. Μεσολάβησε βέβαια ένα χειρουργείο, μια απόλυση, ο θάνατος του ζώου μου με πολύ άσχημο τρόπο απο λάθος κτηνιάτρων, η εγκυμοσύνη της κολλητής μου, μια πολύ κακή προσωπική ζωή που έγινε ακόμη πιο κάκιστη μετά τα προβλήματα που παρουσιάσα τα ψυχολογικά και υγείας γενικότερα και κάποια άλλα γεγονότα υπαρξιακού τύπου που δεν τα είχα στο μυαλό μου ή μάλλον που υπήρχαν αλλά δεν τα είχα φέρει μπροστά γιατί δεν υπήρχε το κατάλληλο υπόστρωμα και οι ανάλογες συνθήκες για να τα φέρω. Γενικά μ' έχει πιάσει μια φοβία ότι θα πεθάνω, μ' έχει τρομάξει πάρα πολύ και το εύρημα της υπέρτασης. Ενώ έχω κάνει εξετάσεις έχω κάνει triplex καρδιάς, triplex νεφρικών αρτηριών, άπειρες αιματολογικές αλλά όχι τίποτα εξειδικευμένες εξετάσεις τις απλές βιοχημικές και πέραν της υπέρτασης και των πολυκυστικών ωοθηκων τις οποίες ψάχνουμε με τον ενδοκρινολόγο τώρα όπως και το αν η υπέρταση σχετίζεται μ' αυτές δεν υπάρχει άλλο εύρημα. Βέβαια ακόμη κι αν η υπέρταση αποδειχθεί ότι είναι ιδιοπαθής είναι αρκετή απο μόνη της να κάνει ζημία στον οργανισμό και σε σωματικό και σε ψυχολογικό επίπεδο στην δική μου ευθραυστή ψυχολογία τουλάχιστον. Αποψη μου πάντως επειδή εγώ έχω ταλαιπωρηθεί πολύ τελευταία και μ' εχουν ταλαιπωρήσει και οι γιατροί πολύ γιατί δε βρίσκεις εύκολα γιατρό -εκτός κι αν είναι κάποιος δικό σου- να σε κατευθύνει σωστά κι εγώ έψαχνα μόνη μου χάνοντας χρόνο, χρήμα και ψυχική ενέργεια πριν απευθυνθείτε στον όποιο ψυχίατρο, ψυχολόγο τον οποίο πρέπει να ψάξετε πολύ προσεκτικά όπως και το θεραπευτικό μοντέλο που θ' ακολουθήσετε βρείτε έναν ολύ καλό γενικό παθολόγο αν έχει κι εξειδίκευση ομοιοπαθητικού ακόμη καλύτερα να σας κάνει το μανατζάρισμα των εξετάσεων αλλιώς δε θα βρείτε ποτέ άκρη. Προσωπικά θεωρώ ότι Παθολόγος, Καρδιολόγος, Ενδοκρινολόγος και Νευρολόγος είναι οι γιατροί οι οποίοι πρέπει οπωσδήποτε ν΄απευθυνθεί κάποιος με συμπτώματα σαν τα δικά μας για να αποκλείσει κάθε οργανικό αίτιο πρίν απευθυνθεί στον ψυχολόγο-ψυχίατρο εκτός κι αν το παραπέμψουν και σε άλλες ειδικότητες.

[ti einai touto pali]

Γεια σου. Μεγαλο κειμενο το κειμενο σου αλλα το διαβασα τρεις φορες γιατι μου αρεσε και γιατι μεσα στο γραπτο σου πολλες φορες "βρηκα" τον εαυτο μου...
Πρωτα απο ολα συμφωνω απολυτα με το συμπερασμα σου οτι πρεπει να πετυχεις τον σωστο γιατρο που να ξερει τι του γινεται γιατι αλλιως θα σε μπλεξουν σε καταστασεις και αντι να σε βοηθησουν θα σε χειροτερεψουν ψυχολογικα και σωματικα. Εχω καταληξει οτι οταν καποιος γιατρος σου διαγνωσει ντε και καλα π.χ. καταθλιψη μη το δενεις κομπο τραβα,ρωτα,βρες και κανεναν αλλο γιατρο.
Σαν κι εσενα κι εγω εμφανισα καποια στιγμη προβλημα με τον θυρεοειδη (υπερθυρεοειδισμο με tsh μηδεν) με πλακωσαν στα χαπια παθολογος και ενδοκρινολογος εφτασα να μην μπορω να κανω 10 βηματα οσπου στο τελος κατεληξα σε καθηγητη ενδοκρινολογο ο οποιος μου διεκοψε τα χαπια και καλυτερευσα. Το τελικο του πορισμα εμφανισα μια θυρεοειδιτιδα καποια στιγμη την οποια την βρηκαμε τυχαια απο κποια εξεταση αιματος ομως δεν χρειαζομουν χαπια χρειαζομουν παρακολουθηση για μια περιοδο.
Στα πλαισια των "αναζητησεων" μου για το τι εχω εχω κι εγω επισκεφτει διαφορες ειδικοτητες γιατρων ή "γιατρων". Καποιοι ξεραν τι τους γινεται και με βοηθησαν καποιοι παραλιγο να με πεθανουν.
Απο ολους τους γιατρους που εχω παει κραταω την γνωμη τριων.
1. Ενας γαστρεντερολογος στην Σαλονικη καλη του ωρα που αφου με εξετασε μου ειπε οτι εμφανιζω "υπερπαστικοτητα γαστρεντερικου".
Αιτιες το εντονο αγχος το κρυο και καποια φαγητα που με πειραζουν. Θεραπεια...βρες τροπους να μην αγχωνεσε τοσο, ζεστη στην κοιλια και τα ποδια , προσεχε καποια φαγητα.
2.Ενας ψυχιατρος που πηγα καποτε και μου ειπε να κοιταξω να αλλαξω τροπο ζωης , σκεψης, και να περιορισω το αγχος μου. Χαρακτηριστικα μου ειχε πει
"Φιλε μου με αυτο που κανεις χρονια τωρα κατεληξες και εμφανισες αγχωδη διαταραχη η οποια εκδηλωθηκε εντονα στο γαστρεντερικο σου αν συνεχισεις ετσι αυριο θα σε χτυπησει στην καρδια μεθαυριο στο κεφαλι και παει λεγοντας. Αλλαξε τον τροπο ζωης σου αν δεν θες να δεις χειροτερα..."
ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟΥς ΜΗΝΕΣ ΟΤΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΕΙΧΕ ΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΙΚΙΟ
3. Μια ψυχολογος που παω τωρα με την οποια δουλευουμε πανω στην διαχειρηση του αγχους μου ωστε να περιοριστουν τα ψυχοσωματικα μου και να καλυτερευσει η ποιοτητα ζωης μου.
Απο οτι βλεπω ειμαστε σε καλο δρομο...αν και θελει χρονο
novia35 βλεπω οτι εχεις "επικεντρωσει" στην υπερταση που εμφανιζεις...Αν εχεις αποκλεισει οτιδηποτε παθολογικο σκεψου μηπως ειναι αποτελεσμα του αγχους σου το οποιο εκφραζεται με αυτον τον ...περιεργο τροπο. Εγω δεν εχω ψαξει αν εχω υπερτασηοταν δεν ειμαι καλα αλλα και ουτε προκειται να το κανω γιατι στην περιπτωση που βρω την πιεση ανεβασμενη θα φαω κανα κολλημα και θα ξαναρχισω τις...ιατρικες επισκεψεις;)
Να εισαι οσο πιο καλα γινεται ,στο ευχομαι πραγματικα

[novia35]

Οι τελευταιες εξετασεις ειναι με ενδοκρινολογο, ψαχνουμε θυροειδη, σακχαρωδη διαβητη, μεταβολικο συνδρομο, πολυκυστικες ωοθηκες και λειτουργια επινεφριδιων για την αρτηριακη πιεση. Η αληθεια ειναι οτι με το ζορι μπαινουν στη διαδικασια οι γιατροι ν' ασχοληθουν αν δεν τους πιεσεις, περιοριζονται στα πολυ τυπικα κι αυτος ο τροπος που σε ξεπετουν με θυμωνει. Πρεπει να τσακωθεις μαζι τους για να καταλαβουν. Ακομη και καθαρο αγχος να ειναι, εχει δικαιωμα ο καθενας να ψαχτει με την υγεια του. Η προληψη ειναι καλυτερη της θεραπειας και καμια φορα με το ευκολακι του "ελα μωρε αγχος ειναι" μπορει ν' αφησεις κατι. Απλως δε χρειαζεται υπερβολη, χρειαζεται να βαλει κανεις ενα οριο. Θα κανω αυτα τα 5 πραγματα και μετα θα σταματησω. Θα το δουλεψω σε ψυχολογικο επιπεδο. Μου μενει λοιπον ενας οφθαλμιατρος για βυθοσκοπηση, ενας ΩΡΛ, ενας Ορθοπεδικος, ενας Γαστρεντερολογος κι ενας Νευρολογος.... :D. Μεχρι στιγμης εχω παει σε καρδιολογο, σε ουρολογο γιατι εκανα μια πυελονεφριτιδα. Αν βγουν κι εκει καθαρες, δεν ξανασχολουμαι προσωπικα. Αν και μου ειπαν πως ακομη κι αν η υπερταση δεν εχει αιτιο, αν ειναι νευροπιεση δηλαδη (ορος που δεν υφισταται στην πραγματικοτητα) παλι θα πρεπει να τη ρυθμισω με χαπι και δε θελω καθολου. Μα η βλακεια μου ηταν αυτη ακριβως που μετρησα την πιεση μου εκεινη τη στιγμη και μου εγινε εμμονη απο τοτε.

[novia35]

Απλα ηταν μια ηλιθια φιλη φιλου την ωρα που εκανα πανικο και ειχε φτασει 18 η μικρη και 10 η μεγαλη και μου ειπε "αν ειχε παει 11 η μικρη θα ειχες πεθανει" χωρις να εχει ιατρικες γνωσεις απο δικη της εμπειρα ειχε πατερα εμφραγματια τον οποιο ειχε χασει κιολας και με σοκαρε εκεινη τη στιγμη εκ τοτε δεν μπορεσα να συνελθω. Ανοιξε παραθυρακι στο μαλο μου ασχημο. Απο τοτε κι εδω και 7 μηνες δεν εχω καταφερει να ησυχασω.

[novia35]

Ειναι κι αυτοι οι "καλοι" ανθρωποι γυρω μας που μας ενθαρρυνουν.