Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[novia35]

Ειναι κι αυτοι οι "καλοι" ανθρωποι γυρω μας που μας ενθαρρυνουν.

[Blue9791]

Απλα ηταν μια ηλιθια φιλη φιλου την ωρα που εκανα πανικο και ειχε φτασει 18 η μικρη και 10 η μεγαλη και μου ειπε "αν ειχε παει 11 η μικρη θα ειχες πεθανει" χωρις να εχει ιατρικες γνωσεις απο δικη της εμπειρα ειχε πατερα εμφραγματια τον οποιο ειχε χασει κιολας και με σοκαρε εκεινη τη στιγμη εκ τοτε δεν μπορεσα να συνελθω. Ανοιξε παραθυρακι στο μαλο μου ασχημο. Απο τοτε κι εδω και 7 μηνες δεν εχω καταφερει να ησυχασω.

Γι'αυτο ΠΑΝΤΑ ρωταμε τη γνωμη του ειδικου και ΠΟΤΕ των ξερολων.
Το μονο που μπορω να ευχηθω ειναι καλα αποτελεσματα, να προσεχεις οι γιατροι στους οποιους πηγαινεις να ειναι σοβαροι και αν εχεις τη δυνατοτητα για καθε διαγνωση να παιρνεις και μια δευτερη γνωμη.

[novia35]

Γι'αυτο ΠΑΝΤΑ ρωταμε τη γνωμη του ειδικου και ΠΟΤΕ των ξερολων.
Το μονο που μπορω να ευχηθω ειναι καλα αποτελεσματα, να προσεχεις οι γιατροι στους οποιους πηγαινεις να ειναι σοβαροι και αν εχεις τη δυνατοτητα για καθε διαγνωση να παιρνεις και μια δευτερη γνωμη.

Αυτο προσπαθω αλλα ειναι πολυ δυσκολο να βρεις καλο και σοβαρο γιατρο και που να μη σε βλεπει ως πελατακι. Υπαρχει μεγαλη αλητεια εκει εξω. Εμενα εχει τρομαξει το ματι μου.

[Blue9791]

Αγαπητα μου παιδια!
Πηγα στο 18 ανω την Τεταρτη και το νεο προγραμμα εχει ως εξης: εφεξορ πλεον μια φορα την εβδομαδα.
Και αυτο για να μπερδευτει ο εγκεφαλος με την μικρη δοσολογια και να μην το θελει. Δλδ το βιολογικο κομματι θα βοηθησει το ψυχολογικο κομματι.
Μου ελεγε κατι μπουρδες ο γιατρος βεβαια (ο οποιος μου επιβεβαιωσε τη διαφορα μεταξυ ψυχιατρου και ψυχολογου, θα την παραθεσω πιο κατω), τυπου, "αφου εχεις εξαρσεις και υφεσεις στη διαθεση πολυ μεγαλες μηπως να σου δωσω εναν εξισοροπητη" φυσικα αρνηθηκα γιατι ο σκοπος μου δεν ειναι να εχω μια φλατ διαθεση αφενος και αφετερου δεν θελω να παιρνω φαρμακα!!!!
Το αποτελεσμα: Πχ σημερα το πρωι ξυπνησα κλαιγοντας επειδη θυμηθηκα κατι που εγινε πριν 20 χρονια... Ο,τι να'ναι δλδ.
Αλλα την παλευω μεχρι τωρα και προτιμω αυτες τις αυξομειωσεις οι οποιες θα με οδηγησουν στο να μην παιρνω πια φαρμακα απο την κατασταση που ημουν πριν (ενα τσιροτο πανω απο το προβλημα για να μην φαινεται ενω στην ουσια ειναι εκει και θεριευει).

Το κλου: οι ψυχιατροι ως επιστημονες γιατροι αυτο που κανουν ειναι να διαγιγνωσκουν το προβλημα και να θεραπευουν τα συμπτωματα του (αναφερομαι σε ηπιες διαταραχες οπως η αγχωδης ή η διαταραχη πανικου).
Φυσικα κανουν θαυματα σε περιπτωσεις ψυχικων νοσηματων, γεγονος αδιαμφισβητητο!
Ομως! Παρα το οτι το ζαναξακι θα σε ισιωσει οταν δεν την παλευεις και παρτο το ρημαδι για να μη φρικαρεις, δεν ειναι θεραπευτικο.
Θεραπευει το συμπτωμα.
Αυτα τα αναφερω γιατι ξερω οτι πολλοι φιλοι εδω παιρνουν φαρμακα και μπορει να κανουν αυτο μονο ως θεραπεια.
Εγω λοιπον που εκανα την ιδια μ***ια επι 15 χρονια και περασε στο πετσι μου και το ειδα απο την καλη και απο την αναποδη, εχω να προτεινω ναι στην φαρμακοθεραπεια αν θεωρεις οτι δεν την παλευεις αλλα πολλα περισσοτερα ναι στην παραλληλη ψυχοθεραπεια.
Και μπορει να μην βρεις ποτε τον λογο που σου δημιουργησε το προβλημα, σπανια βρισκεται!
Αλλα θα μαθεις να ζεις μ'αυτο χωρις να σε τσακιζει και αυτο θα εχει ως συνεπεια να το αποδυναμωνεις μεχρι να φυγει ή και να μην φυγει, θα σε επισκεπτεται πιο σπανια και τοτε θα ξερεις πως να το χειριστεις.
Αντε πολλα ειπα παλι.
Φιλακια :)

[Κλειδί Σκέψης]

Αγαπητα μου παιδια!
Πηγα στο 18 ανω την Τεταρτη και το νεο προγραμμα εχει ως εξης: εφεξορ πλεον μια φορα την εβδομαδα.
Και αυτο για να μπερδευτει ο εγκεφαλος με την μικρη δοσολογια και να μην το θελει. Δλδ το βιολογικο κομματι θα βοηθησει το ψυχολογικο κομματι.
Μου ελεγε κατι μπουρδες ο γιατρος βεβαια (ο οποιος μου επιβεβαιωσε τη διαφορα μεταξυ ψυχιατρου και ψυχολογου, θα την παραθεσω πιο κατω), τυπου, "αφου εχεις εξαρσεις και υφεσεις στη διαθεση πολυ μεγαλες μηπως να σου δωσω εναν εξισοροπητη" φυσικα αρνηθηκα γιατι ο σκοπος μου δεν ειναι να εχω μια φλατ διαθεση αφενος και αφετερου δεν θελω να παιρνω φαρμακα!!!!
Το αποτελεσμα: Πχ σημερα το πρωι ξυπνησα κλαιγοντας επειδη θυμηθηκα κατι που εγινε πριν 20 χρονια... Ο,τι να'ναι δλδ.
Αλλα την παλευω μεχρι τωρα και προτιμω αυτες τις αυξομειωσεις οι οποιες θα με οδηγησουν στο να μην παιρνω πια φαρμακα απο την κατασταση που ημουν πριν (ενα τσιροτο πανω απο το προβλημα για να μην φαινεται ενω στην ουσια ειναι εκει και θεριευει).

Το κλου: οι ψυχιατροι ως επιστημονες γιατροι αυτο που κανουν ειναι να διαγιγνωσκουν το προβλημα και να θεραπευουν τα συμπτωματα του (αναφερομαι σε ηπιες διαταραχες οπως η αγχωδης ή η διαταραχη πανικου).
Φυσικα κανουν θαυματα σε περιπτωσεις ψυχικων νοσηματων, γεγονος αδιαμφισβητητο!
Ομως! Παρα το οτι το ζαναξακι θα σε ισιωσει οταν δεν την παλευεις και παρτο το ρημαδι για να μη φρικαρεις, δεν ειναι θεραπευτικο.
Θεραπευει το συμπτωμα.
Αυτα τα αναφερω γιατι ξερω οτι πολλοι φιλοι εδω παιρνουν φαρμακα και μπορει να κανουν αυτο μονο ως θεραπεια.
Εγω λοιπον που εκανα την ιδια μ***ια επι 15 χρονια και περασε στο πετσι μου και το ειδα απο την καλη και απο την αναποδη, εχω να προτεινω ναι στην φαρμακοθεραπεια αν θεωρεις οτι δεν την παλευεις αλλα πολλα περισσοτερα ναι στην παραλληλη ψυχοθεραπεια.
Και μπορει να μην βρεις ποτε τον λογο που σου δημιουργησε το προβλημα, σπανια βρισκεται!
Αλλα θα μαθεις να ζεις μ'αυτο χωρις να σε τσακιζει και αυτο θα εχει ως συνεπεια να το αποδυναμωνεις μεχρι να φυγει ή και να μην φυγει, θα σε επισκεπτεται πιο σπανια και τοτε θα ξερεις πως να το χειριστεις.
Αντε πολλα ειπα παλι.
Φιλακια :)

Blue9791 συμφωνώ απόλυτα..... Χαίρομαι που πας καλύτερα!!!! Μπράβο σου :)

[ti einai touto pali]

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια, αναζητά το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν ο,τιδήποτε… O,τιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα. Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη, ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά. Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως, θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή και θα σας μισήσουν. Γι’ αυτό και το μίσος τους θα είναι τέλειο. Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι, όπως ένα μαχαίρι, όπως ένα βουνό, όπως μια τίγρη, όπως το δηλητήριο… Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους. ~ Charles Bukowski, "H διάνοια της μάζας"

Δε ξερω αλλα το παραπανω κειμενο πιστευω οτι ταιριαζει πολυ εδω μεσα... Σε αυτο το φορουμ εχω "συναντησει" ανθρώπους που πραγματικα ξεφευγουν απο τον λεγομενο "μεσο ορο". Ανθρωπους πραγματικα πανεξυπνους ψαγμενους και φοβερα σοβαρους... Τοσο που ωρες ωρες σκεφτομαι οτι σ αυτη την κοινωνια το να ...ξεφεύγεις απο τον "μέσο όρο" στο τέλος καταλήγεις ..."ψυχοκουδουνισμένος" που λέει και η Blue9791

[vallina]

Καλημέρα, οι κρισεις πανικού είναι πολύ άσχημες,με ταλαιπωρούσαν χρόνια και πολύ άγχος μέχρι που άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά.Πήγαινα και γω σε ψυχολόγο και με την βοήθεια βιβλίων αυτοβοήθειας και medidation μεσω youtube ήρθα στα καλά μου. Τελικά όλα είναι στο μυαλό μας πάλεψε το λίγο και κάνε πρακτική με βιβλια.Το πολύ το αγχος το είχα στη δουλειά λόγο του περιβάλλοντος, δεν ήθελα να πάω με την καμία.Μετά τα έριξα στον κόκκορα και ηρέμησα.Είπα ε δεν θα με στείλουν αδιάβαστη!!!
Βέβαια,τελευταία έχω πάλι άγχος και όταν ταράζομαι ή αγχώνομαι έχω διάροιες :(:(:(:(. Νομίζω ότι έχει γίνει ψυχοσωματικό πλέον.Δεν ξερω τι άλλο να κάνω. Δηλαδή το σώμα μου αντιδρά, θα αρχίσω και γω το διαβασμα πάλι μήπως να ξανασυνελθω. Πρέπει και συ να βρείς την αιτία που έχεις τισ κρίσεις για να διαβάσεις και να δουλέψεις το ανάλογω κομμάτι. Υ.Γ. Άν κάποιος έχει διάροιες λόγο άγχος παακαλώ βοηθείστε. Ευχαριστω.

[Lacrymosa]

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια, αναζητά το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν ο,τιδήποτε… O,τιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα. Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη, ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά. Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως, θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή και θα σας μισήσουν. Γι’ αυτό και το μίσος τους θα είναι τέλειο. Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι, όπως ένα μαχαίρι, όπως ένα βουνό, όπως μια τίγρη, όπως το δηλητήριο… Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους. ~ Charles Bukowski, "H διάνοια της μάζας"

Φοβερο ε!!!! Λατρεψα!! Λατρευω Τσαρλς Μπουκοφσκι!!!! :)

[Blue9791]

Καλημέρα, οι κρισεις πανικού είναι πολύ άσχημες,με ταλαιπωρούσαν χρόνια και πολύ άγχος μέχρι που άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά.Πήγαινα και γω σε ψυχολόγο και με την βοήθεια βιβλίων αυτοβοήθειας και medidation μεσω youtube ήρθα στα καλά μου. Τελικά όλα είναι στο μυαλό μας πάλεψε το λίγο και κάνε πρακτική με βιβλια.Το πολύ το αγχος το είχα στη δουλειά λόγο του περιβάλλοντος, δεν ήθελα να πάω με την καμία.Μετά τα έριξα στον κόκκορα και ηρέμησα.Είπα ε δεν θα με στείλουν αδιάβαστη!!!
Βέβαια,τελευταία έχω πάλι άγχος και όταν ταράζομαι ή αγχώνομαι έχω διάροιες :(:(:(:(. Νομίζω ότι έχει γίνει ψυχοσωματικό πλέον.Δεν ξερω τι άλλο να κάνω. Δηλαδή το σώμα μου αντιδρά, θα αρχίσω και γω το διαβασμα πάλι μήπως να ξανασυνελθω. Πρέπει και συ να βρείς την αιτία που έχεις τισ κρίσεις για να διαβάσεις και να δουλέψεις το ανάλογω κομμάτι. Υ.Γ. Άν κάποιος έχει διάροιες λόγο άγχος παακαλώ βοηθείστε. Ευχαριστω.

Να ξερεις οτι στους περισσοτερους ανθρωπους με αγχωδη διαταραχη το πρωτο πραγμα που πληττεται ειναι το γαστρεντερικο.
Απο απλες περιπτωσεις μεχρι σπαστικη κολιτιδα κλπ κλπ.
Το παλικαρι μας ο ti einai touto pali ξερει πολυ καλα και μπορει να σου τα πει και ο ιδιος.
Γνωμη μου ειναι να προσεξεις οταν ψαξεις μεσα σου μονη ή με ειδικο να μην μπλεχτεις στα διχτυα του παρελθοντος.
Δλδ αν βρεις τι σου προκαλεσε αρχικα τοσο αγχος, οκ και μακαρι!
Αλλα τη λυση θα τη βρεις στο τι διαιωνιζει αυτη την κατασταση (που σιγουρα ειναι κατι απο το περιβαλλον σου / τη ζωη σου / ακομα και εσυ η ιδια).
Και οταν το βρεις αυτο που σε χαλαει, αλλαξε το.

[Blue9791]

Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια, αναζητά το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν ο,τιδήποτε… O,τιδήποτε διαφοροποιείται απ τα δικά τους μέτρα. Ανίκανοι όπως είναι να δημιουργήσουν Τέχνη, ανίκανοι είναι και να την καταλάβουν θα εκλάβουν την αποτυχία τους ως δημιουργών μόνο ως αποτυχία του κόσμου συνολικά. Ανίκανοι όπως ειναι να αγαπήσουν πλήρως, θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλειπή και θα σας μισήσουν. Γι’ αυτό και το μίσος τους θα είναι τέλειο. Όπως ένα αστραφτερό διαμάντι, όπως ένα μαχαίρι, όπως ένα βουνό, όπως μια τίγρη, όπως το δηλητήριο… Η πιο τελειοποιημένη Τέχνη τους. ~ Charles Bukowski, "H διάνοια της μάζας"

Δε ξερω αλλα το παραπανω κειμενο πιστευω οτι ταιριαζει πολυ εδω μεσα... Σε αυτο το φορουμ εχω "συναντησει" ανθρώπους που πραγματικα ξεφευγουν απο τον λεγομενο "μεσο ορο". Ανθρωπους πραγματικα πανεξυπνους ψαγμενους και φοβερα σοβαρους... Τοσο που ωρες ωρες σκεφτομαι οτι σ αυτη την κοινωνια το να ...ξεφεύγεις απο τον "μέσο όρο" στο τέλος καταλήγεις ..."ψυχοκουδουνισμένος" που λέει και η Blue9791

Πουλακι μου τοσες ψυχουλες κλαμμενες εδω μεσα...
Τοση αγωνια και τοσος πονος, τοση αγανακτηση και απελπισια,
τοσος φοβος...
Αλλα και τοση στηριξη, τοσο ενδιαφερον, τοση τρυφεροτητα για ανθρωπους αγνωστους.
Τιποτα μετριο εδω μεσα πουλακι.
Γι'αυτο συγκινουμαι και αυτη τη στιγμη τρεχουν τα ματια μου (ναι οκ ειναι που εκοψα και το εφεξορ)
και διαβαζω τα παντα και οταν εχω τη δυναμη απαντω, λεω μια γνωμη, προσπαθω να βοηθησω.
Στις 16/5 εκλεισα 1 χρονο συνεχους παρουσιας εδω.
Ειχα μπει και παλιοτερα και οταν συνερχομουν (χα! ετσι νομιζα το ζωο) ξεχνιομουν.
Υποσχεθηκα τοτε και καπου ειναι στα πολυ αρχικα ποστς αυτου του θρεντ οτι δεν θα το ξανακανω.
Το τηρησα.
Χθες ελεγα στη λατρεια οτι 3 πραγματα με βοηθησαν και με βοηθουν να βγω απο το σκοταδι.
Εκεινη, εσεις ολοι που καθε κουβεντα σας ηταν βαλσαμο στην ψυχη μου, και οι εκπομπες της ellen degeneres στο youtube (!!).
Και για να καταλαβουν ολοι τι σημαινει η βοηθεια αυτη, περυσι τετοιο καιρο επαιρνα 150 μιλιγκραμ εφεξορ την ημερα.
Ενα χρονο μετα παιρνω 75 μιλιγραμ την εβδομαδα και αυτο οχι για πολυ ακομα.

Επετειακα και εκ βαθεων, ευχαριστω!

[vallina]

Δίκιο έχεις, πρεπει να προσέχουμε.Ευχαριστώ:)

[ti einai touto pali]

......................

[ti einai touto pali]

Καλημέρα, οι κρισεις πανικού είναι πολύ άσχημες,με ταλαιπωρούσαν χρόνια και πολύ άγχος μέχρι που άρχισαν να μου πέφτουν τα μαλλιά.Πήγαινα και γω σε ψυχολόγο και με την βοήθεια βιβλίων αυτοβοήθειας και medidation μεσω youtube ήρθα στα καλά μου. Τελικά όλα είναι στο μυαλό μας πάλεψε το λίγο και κάνε πρακτική με βιβλια.Το πολύ το αγχος το είχα στη δουλειά λόγο του περιβάλλοντος, δεν ήθελα να πάω με την καμία.Μετά τα έριξα στον κόκκορα και ηρέμησα.Είπα ε δεν θα με στείλουν αδιάβαστη!!!
Βέβαια,τελευταία έχω πάλι άγχος και όταν ταράζομαι ή αγχώνομαι έχω διάροιες :(:(:(:(. Νομίζω ότι έχει γίνει ψυχοσωματικό πλέον.Δεν ξερω τι άλλο να κάνω. Δηλαδή το σώμα μου αντιδρά, θα αρχίσω και γω το διαβασμα πάλι μήπως να ξανασυνελθω. Πρέπει και συ να βρείς την αιτία που έχεις τισ κρίσεις για να διαβάσεις και να δουλέψεις το ανάλογω κομμάτι. Υ.Γ. Άν κάποιος έχει διάροιες λόγο άγχος παακαλώ βοηθείστε. Ευχαριστω.

Γεια σου vallina. Εμενα το δικο μου αγχος δεν μου προκαλει διαρροιες , το αντιθετο μου προκαλει δυσκοιλιοτητα και σπαστικους πονους (κολιτιδες) ιδιως στα αριστερα του εντερου. Εχω καταληξει οτι αυτοι οι σπασμοι μου προκαλουν πονους στην μεση και την πλατη (κατι σαν ισχυαλγια) μεχρι και ζαλαδες ασε που δεν ξερω πως μου επηρεαζουν την ψυχολογια αρνητικα. Αυτη την περιοδο που παω σε ψυχολογο εχω αρχισει μια προσπαθεια να ξεχωρισω τους διαφορους πονους μου. Δηλαδη να καταφερω να διακρινω τι προκαλει τι. Δηλαδη πχ εχω αγχωθει ...παρατηρω ποιοι πονοι μου χειροτερευουν αρα λεω εδω παιζει ρολο το αγχος. Αλλαζει ο καιρος παρατηρω τι με ποναει πιο πολυ τοτε αρα λεω φταιει που αλλαξε ο καιρος. Δεν ξερω πως εγινε, δηλαδη δεν μου ειπε η ψυχολογος να απομονωσω τους διαφορους πονους απλα μεσα απο την συζητηση μαζι της αντιληφθηκα οτι καλο ειναι να τους ξεχωρισω ωστε να τους αντιμετωπισω εναν εναν οσο γινεται. Προς το παρον μου φαινεται οτι αυτο το ξεκαθαρισμα των πονων μου με βοηθαει να καταλαβω τι μου συμβαινει.

[novia35]

Γεια σου vallina. Εμενα το δικο μου αγχος δεν μου προκαλει διαρροιες , το αντιθετο μου προκαλει δυσκοιλιοτητα και σπαστικους πονους (κολιτιδες) ιδιως στα αριστερα του εντερου. Εχω καταληξει οτι αυτοι οι σπασμοι μου προκαλουν πονους στην μεση και την πλατη (κατι σαν ισχυαλγια)
μεχρι και ζαλαδες ασε που δεν ξερω πως μου επηρεαζουν την ψυχολογια αρνητικα. Αυτη την περιοδο που παω σε ψυχολογο εχω αρχισει μια προσπαθεια να ξεχωρισω τους διαφορους πονους μου. Δηλαδη να
καταφερω να διακρινω τι προκαλει τι. Δηλαδη πχ εχω αγχωθει ...παρατηρω ποιοι πονοι μου χειροτερευουν αρα λεω εδω παιζει ρολο το αγχος. Αλλαζει ο καιρος παρατηρω τι με ποναει πιο πολυ τοτε αρα λεω φταιει που αλλαξε ο καιρος. Δεν ξερω πως εγινε, δηλαδη δεν μου ειπε η ψυχολογος να απομονωσω τους διαφορους πονους απλα μεσα απο την συζητηση μαζι της αντιληφθηκα οτι καλο ειναι να τους ξεχωρισω ωστε να τους αντιμετωπισω εναν εναν οσο γινεται. Προς το παρον μου φαινεται οτι αυτο το ξεκαθαρισμα των πονων μου με βοηθαει να καταλαβω τι μου συμβαινει.

Εγω δυστυχως δεν εχω καταφερει ν' απομονωσω τους πονους, τα σωματικα ενοχληματα η συμπτωματα για να μπορω να τα καταλαβω. Εχω παρατηρησει βεβαια πως αντιδρα ο οργαρισμος μου σε ορισμενα ερεθισματα. Και προς το παρον τρομοκρατουμε καθε φορα που νιωθω καποια αδιαθεσια και η αληθεια ειναι οτι σχεδον καθημερινα, με διαφορετικο τροπο και διαφορετικα συμπωματα νιωθω αδιαθετη. Αυτο που λες ειναι μια πολυ καλη ιδεα. Θα πρεπει να κανουμε μια καταγραφη των συμπτωματων σε καποιο ημερολογιο σημειωνοντας υπο ποιες συνθηκες μας συνεβησαν. Το μονο καθησυχαστικο για μενα ειναι το οτι τα διαφορα συπτωματα μου εχουν συμβει τοσες φορες που αν ηταν οντως κατι οργανικο θα επρεπε α ειχα πεθανει 100 φορες μεχρι τωρα επισης εχω καταλαβει οτι αν υπαρχει καποιο οργανικο αιτιο αυτο δε θα περιμενει συγκεκριμενη ωρα να εκδηλωθει οπως π.χ τις βραδυνες ωρες που αν νιωσω κατι με πιανει τρομος ενω αντιθετως αν το ιδιο συμπτωμα μου ειχε συμβει μερα δε θα φοβομουν τοσο. Παλι υπαρχει η ανησυχια αλλα δε συνοδευεται απο πανικο. Εκει αντιλαμβανεσαι οτι το θεμα ειναι ψυχολογικο ως προς την αντιδραση στο συμπτωμα τουλαχιστον, παρερμηνευεται δηλαδη ενα σωματικο συμπτωμα και μεγεθυνεται περαν του φυσιολογικου. Για παραδειγμα σημερα το πρωι ξυπνησα αποτομα κατα τις 5 η ωρα τα ξημερωματα με εντονη ταση για ουρηση και πονο στην κοιλια και ενα φουσκωμα στο στομαχι οπως οταν καποιος εχει μια δυσπεψια και δεν μπορει να χωνεψει. Συνειδητοποιω οτι η ουρηση μου δεν ειναι αναλογη της εντασης της τασης που ειχα προηγουμενως, κατα την κριση μου παντα, κι οτι δεν μπορει ν' αδειασει η κυστη μου. Η πρωτη μου σκεψη αμεσως μετα ηταν οτι δεν μπορουν να φυγουν τα ουρα και οτι κατι επαθε το νεφρο μου, (ειχα παθει μια σοβαρη λοιμωξη του ουροποιητικου -πυελονεφριτιδα- προσφατα κι απο τοτε παρατηρω το καθε τι σε σχεση με τη λειτουργια των νεφρων σε σημειο υστεριας ομως).

[ti einai touto pali]

Εγω δυστυχως δεν εχω καταφερει ν' απομονωσω τους πονους, τα σωματικα ενοχληματα η συμπτωματα για να μπορω να τα καταλαβω. Εχω παρατηρησει βεβαια πως αντιδρα ο οργαρισμος μου σε ορισμενα ερεθισματα. Και προς το παρον τρομοκρατουμε καθε φορα που νιωθω καποια αδιαθεσια και η αληθεια ειναι οτι σχεδον καθημερινα, με διαφορετικο τροπο και διαφορετικα συμπωματα νιωθω αδιαθετη. Αυτο που λες ειναι μια πολυ καλη ιδεα. Θα πρεπει να κανουμε μια καταγραφη των συμπτωματων σε καποιο ημερολογιο σημειωνοντας υπο ποιες συνθηκες μας συνεβησαν. Το μονο καθησυχαστικο για μενα ειναι το οτι τα διαφορα συπτωματα μου εχουν συμβει τοσες φορες που αν ηταν οντως κατι οργανικο θα επρεπε α ειχα πεθανει 100 φορες μεχρι τωρα επισης εχω καταλαβει οτι αν υπαρχει καποιο οργανικο αιτιο αυτο δε θα περιμενει συγκεκριμενη ωρα να εκδηλωθει οπως π.χ τις βραδυνες ωρες που αν νιωσω κατι με πιανει τρομος ενω αντιθετως αν το ιδιο συμπτωμα μου ειχε συμβει μερα δε θα φοβομουν τοσο. Παλι υπαρχει η ανησυχια αλλα δε συνοδευεται απο πανικο. Εκει αντιλαμβανεσαι οτι το θεμα ειναι ψυχολογικο ως προς την αντιδραση στο συμπτωμα τουλαχιστον, παρερμηνευεται δηλαδη ενα σωματικο συμπτωμα και μεγεθυνεται περαν του φυσιολογικου. Για παραδειγμα σημερα το πρωι ξυπνησα αποτομα κατα τις 5 η ωρα τα ξημερωματα με εντονη ταση για ουρηση και πονο στην κοιλια και ενα φουσκωμα στο στομαχι οπως οταν καποιος εχει μια δυσπεψια και δεν μπορει να χωνεψει. Συνειδητοποιω οτι η ουρηση μου δεν ειναι αναλογη της εντασης της τασης που ειχα προηγουμενως, κατα την κριση μου παντα, κι οτι δεν μπορει ν' αδειασει η κυστη μου. Η πρωτη μου σκεψη αμεσως μετα ηταν οτι δεν μπορουν να φυγουν τα ουρα και οτι κατι επαθε το νεφρο μου, (ειχα παθει μια σοβαρη λοιμωξη του ουροποιητικου -πυελονεφριτιδα- προσφατα κι απο τοτε παρατηρω το καθε τι σε σχεση με τη λειτουργια των νεφρων σε σημειο υστεριας ομως).

novia35 ουτε εγω εχω καταφερει να ξεχωρισω απολυτα τα σωματικα ενοχληματα, ειμαι ακομα στην προσπαθεια και δεν ξερω και ποσο χρονο θα παρει να σου πω την αληθεια...
Σε αυτο που προσπαθω πιο πολυ να επικεντρωσω ειναι να βρω τροπους ωστε να μη σκεφτομαι τοσο τα σωματικα συμπτωματα οταν συμβαινουν εντονα. Δηλαδη , πως να στο πω, προσπαθω να μη δινω τοση σημασια στους πονους που χειροτερευουν απο το αγχος και τις μαυρες σκεψεις , κατα καποιο τροπο προσπαθω να κοροιδεψω το αγχος μου.
Παραδειγμα χθες το απογευμα ημουνα ξαπλωμενος και καποια στιγμη αρχισα να μην αισθανομαι καλα να με ποναει το εντερο στ αριστερα , να υπαρχει μια δυσφορια στην κοιλιακη χωρα. Κατευθειαν "χαλαστηκα" αρχισα να κανω κακες σκεψεις, φυσικο ειναι αλλωστε αν δεν αισθανεσε καλα.
Παλαιοτερα καθομουν και υπεφερα βουτηγμενος μεσα στις μαυρες σκεψεις. Τον τελευταιο καιρο κανω ενα...κολπο, μολις αρχισει η δυσφορια και το εντονο αγχος σηκωνομαι και ψαχνω να κανω κατι ειτε αυτο ειναι μια βολτα ειτε μια οποιαδηποτε δουλεια κατι τελοσπαντων που να μου αποσπασει την προσοχη αλλου. Στην ουσια δηλαδη προσπαθω να απασχολησω το μυαλο μου με κατι αλλο και να δειξω με αυτον τον τροπο στα ψυχοσωματικα μου οτι δεν τα θεωρω και τοσο σπουδαια ωστε να μου καταστρεφουν την ψυχολογια. Ειναι φορες που το κολπο αυτο πιανει αμμεσα ειναι αλλες φορες που θελει περισσοτερο χρονο.
Αυτο που χρειαζεται παντως ειναι συνεχης προσπαθεια ωστε, οπως λεει και η ψυχολογος μου, καποια στιγμη να καταλαβει το κακο αγχος και οι μαυρες σκεψεις οτι οταν θα μπουνε μεσα στο μυαλο μου για να με χαλασουν εγω θα τους δειξω οτι δεν τα θεωρω τοσο σπουδαια και οτι προτοιμω να ασχοληθω με κατι αλλο.
Πιστευω θα εχει τυχει και σε σενα εκει που δεν εισαι καλα να συμβει κατι ετσι ξαφνικα και ολο το αγχος και η δυσφορια να περασει σε δευτερη μοιρα. Να στο δωσω με ενα παραδειγμα...πες οτι δεν σου ειναι καλα και βαζεις και χιλια δυο στο μυαλο σου...ξαφνικα γινεται ενας σεισμος...τοτε ολο το αγχος και η δυσφορια περνανε σε δευτερη μοιρα γιατι γινεται σεισμος και το μυαλο σου ασχολειται με αυτον.

Επισης και κατι αλλο... Το καλυτερο που εχει να κανει καποιος ο οποιος βλεπει οτι η κακη ψυχολογια το αγχος και τα ψυχοσωματικα τον καταστρεφουν ειναι να ψαχτει οσο το δυνατον πιο νωρις. Η δικια μου κακια πειρα λεει οτι ολο το αγχος ολη η κακη ψυχολογια αθροιζονται με τα χρονια και εκδηλονονται με καποια "ελαφρα" σωματικα στην αρχη και στην συνεχεια με διαταραχες πανικου και αγχους και μετα δεν ξερω κι εγω τι αλλο.
Θελω να πω οτι ,τωρα στα 45 μου και αφου εχω αρχισει να το ψαχνω καταλαβαινω οτι αυτο που εχω δεν εγινε ξαφνικα αλλα πηρε πολλα χρονια που μαζευοτανε μεσα μου. Και οσο εισαι πιο νεος ο οργανισμος ειναι πιο δυνατος και μπορει να περιοριζει τα συμπτωματα και τους πονους σε υποφερτο επιπεδο. Οσο ομως μεγαλωνεις ο οργανισμος κουραζεται, υποχωρει και το αγχος και τα ψυχοσωματικα...κανουν παρτυ.
Αυτο γιατι τωρα που ξερω πανω κατω τι μπορει να προκαλεσει το αγχος βλεπω πολυ κοσμο μικροτερης ηλικιας που ακολουθει τον "κακο τον δρομο" και εχει την εντυπωση οτι το ελεγχει... Αμ δε... θα ρθει μια μερα που θα φαει μια καταρρευση και δεν θα ξερει απο που τπου ηρθε.
Εχω προσπαθησει βλεποντας γνωστους και φιλους που παρουσιαζουν διαφορα ηπια ψυχοσωματικα να τους προειδοποιησω να ...αλλαξουν δρομο. Ομως βλεπω οτι "δεν πιανουν το νοημα" , εχουν την εντυπωση οτι ειναι δυνατοι και οτι δεν προκειτε να συμβει σε αυτους αλλα στους αλλους. Παρομοια λογικη ειχα κι εγω ομως να που ηρθε η μερα που ...οι αλλοι ημουν εγω τελικα και την πατησα χωρις να το καταλαβω...
Γι αυτο λεω οσο πιο νωρις αντιληφθεις οτι κατι δεν παει καλα και οσο πιο νωρις αντιδρασεις τοσο καλυτερα για σενα και τον εαυτο σου