Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

[BrokeN_DoLL]

αντε γεια, τωρα το πιασα. σορρυ απλα ειμαι κ εγω πολυ σκατα κ δν λειτουργω γτ οσα λεμε κ λες τα τραβαω παλι τωρα εδω και 3 μηνες ξεκινησε παλι το πανιγυρι......και σημερα ειδικα θα χω πολυ δυσκολη μερα.....

κ ειμαι χαλια να κοψω τις φλεβες μου βασικα

[Blue9791]

Μην μπερδεύεσαι. Είμαι κορίτσι και θα πάω στην κοπέλα μου σήμερα.

[Blue9791]

Ελα δε θελω να ακουω βλακείες! Η ζωή είναι ωραία ακόμα και με ζόρια. Εσύ τι πρόβλημα αντιμετωπίζεις;

[BrokeN_DoLL]

εγω εχω χρονια διπολικη και μερικες αλλες ψυχικες ασθενειες τεσπα και παιρνω αγωγη. ειμαι καλυτερα. παρ ολα οσα μ την δινανε στα νευρα γτ μ το γυρναγε σε επιθετικο και βια, δουλευω απ τα 19 μου. ειμαι 26,5 τωρα και σε αυτη τη δουλεια ειμαι 1,5 χρονο. δεν πανε καλα οι δουλειες και το αφεντικο μ ολο με βριζει και με μειωνει για ψιλου πηδημα κ μαλιστα για χαζα θεματα ασχετα με την δουλεια. πχ για καθαριστικα , για τον ταχυδρομο, για τον φιλιπινεζο π καθαριζει, μ κανει καψονια να με κραταει παραπανω χωρις λογο, μ ζηταει παραλογα πραγματα να λυσω, ολο μ την λεει κλπ κλπ

επισης προσφατα αραβωνιαστικα και ακομα δεν τ χω πει στον πατερα μ επειδη θα με αποδοκιμασει οπως κανει η μανα κ η αδερφη μ παρ ολο που το χωνεψαν τωρα αλλα κ παλι σαν να με γρουσουζευουνε,

εχω αγχη κλπ κ μ γυρνανε σε εμμονες με το διατροφικο. νιωθω μονιμως χοντρη κλπ

εχω και εναν ιο που προσφατα ανακαλυψα στον γιατρο για το οποιο παιρνω αγωγη. ειναι καλοηθης αλλα δεν παυει να ναι προβλημα και να με πιεζει

σημερα πχ δεν ηρθε η αλλη κοπελα , θα λειπει μερες και μ φωναζε ο αλλος που δεν του το πα νωρις το πρωι.....παντα του το λεγα μολις ερχοτανε. τωρα ξαφνικα αλλαζει κουσουρια κ μ φωναζει πως επρεπε να τα χα σκεφτει πιο πριν

χτες πχ με εβαλε να ψαξω για το κινητο του ταχυδρομου (!!!!!!) χεστικε ο ταχυδρομος . αυτος ερχεται στις 9 κ εγω στις 10.30! δν ειναι δυνατον να καθομαι εδω 10 ωρες την μερα για μαλακιες!λειπει η αλλη κ θα καθομαι ως τις 20.00........

πηγα χτες να ρωτησω για ταχυδρομικο κουτι π μ ζητησε κ εψαξα πληροφοριες κ οταν του τις ειπα μ ειπε πως ειμαι χαζη γτ αμα βαλουμε απ εξω κουτι μπορει να το κλεψουνε!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙ ΣΤΟ Π..ΤΣΟ ΝΑ ΚΑΝΩ?!!ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΦΥΛΑΩ? η να το βαλω μεσα σε κλουβι?????/

εχει αρχισει να με τρελαινει. εχω και καθηστεριση στην περιοδο

[Blue9791]

Πακέτο... όλο το σκηνικό δηλαδή. Το βασικό είναι οτι κρατάς και είσαι καλά. Αυτό απομονώνω. Φυσικά η δουλειά μας επηρεάζει είτε το θέλουμε είτε οχι. Τελευταία να φανταστείς βλέπω και όνειρα οτι κάτι πηγαίνει στραβά με τη δουλειά και πλακώνομαι με το αφεντικό μου. Και είναι τραγικό να σκέφτεσαι οτι έχεις ανάγκη τον κάθε τιποτένιο που σε πληρώνει και σε αντιμετωπίζει λες και σου κάνει χάρη. Σαν να μην έχεις καταθέσει το 8ωρό σου (στην καλύτερη περίπτωση). Πραγματικά κάποιες φορές με πιάνει απελπισία. Μαλακώνουν τα πράγματα όταν πληρώνομαι και κλείνω τρύπες και γενικώς είμαι σε θέση να ανταπεξέλθω σε ενα βαθμό οικονομικά.
Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό το οτι αρραβωνιάστηκες. Το οτι έχεις ενα συντροφο γενικά, κάποιον ν'αγαπάς και σ'αγαπάει. Ανεξάρτητα απο το αν συμφωνούν οι δικοί σου ή οχι. Έχω περάσει απο πολλούς σκοπέλους συναισθηματικούς, ψυχικούς ακομα και βιοποριστικούς και όλα είναι πιο γλυκά, πιο στρογγυλεμένα οταν υπάρχει κάποιος άνθρωπος στη ζωη σου. Θα σου πω πολυ ειλικρινά οτι η κοπέλα μου αποτέλεσε κίνητρο για να παλέψω και να σταθώ στα πόδια μου. Και είναι ακόμη. Είναι κίνητρο για να κάνω τη ζωή μου καλύτερη. Μην παρεξηγήσεις, δεν το κάνω για εκείνη. Το κάνω γιατι εκείνη μου έδειξε οτι μπορώ. Εκτίμησε πράγματα που δεν έβλεπα καν. Τις προάλλες μου είπε οτι είμαι ο πιο δυνατός άνθρωπος που έχει γνωρίσει. Επεσα απο τα σύννεφα. Θεωρώ τον εαυτό μου δειλό χωρίς καμία αντοχή σε πιέσεις. Και μου αρίθμησε περιπτώσεις που αντί να το βάλω στα πόδια ή να πω "όταν περάσει η μπόρα φωνάξτε με" έμεινα εκεί και στάθηκα όπως όφειλα. Έχουμε όλοι πολύ δρομο μεχρι την στοιχειώδη ψυχική ηρεμία αλλά μπορεί να γίνει. Αν ενδυναμώσεις αυτά που αγαπάς και αποδυναμώσεις αυτά που σε ενοχλούν. Ακόμα δεν ξέρω πως θα μπορεσω να κάνω κατι τέτοιο, να είσαι σίγουρη όμως οτι θα προσπαθήσω.

[BrokeN_DoLL]

μπραβο σου ειναι πολυ καλο αυτο! ειναι μερες κ εγω που νιωθω δυνατη αλλες οχι. λεω πχ πως σταθηκα παρ ολες τις δυσκολιες και τα θεματα ξεπερασα σεξουαλικη κακοποιηση απο παιδι εχω δουλεια κλπ κλπ κ σκεφτομαι ποσο αδικο να μ φερονται ετσι ατομα που το παιζουν σπουδαια σαν να μας κανουν χαρη οπως λες και αντι να υπαρχει κατανοηση σε πατανε πιο πολυ λες κ φταις εσυ για την κριση!

1000φορες να με απελυε να μ λεγε πχ πως δεν μπορει να με πληρωνει η οτιδηποτε.

δυναμη ξεδυναμη ερχονται μερες που ειναι ολα μαζεμενα κ κλαταρεις γτ εισαι ανθρωπος

συνιθως οσοι σε πατανε ειναι σκυλια και δεν εχουν οικογενεια και παιδια ωστε να ξερουν πως ειναι να εισαι ανθρωπος παρα μονο διευθηντης. μαγκια τους που θυσιασαν τα παντα γι αυτο π θελανε αλλα δεν σημαινει πως εχουμε ολοι τις ιδιες προσδοκιες!χεστηκα εγω! να ζω την ζωουλα μ θελω.

ναι επιρεαζει η δουλεια. λογικο δεν ειναι αμα περνας εκει 13 ωρες την μερα σαν συνολο απ την ωρα που ξεκινας απ το σπιτι σ το πρωι μεχρι να γυρισεις το βραδυ? βλεπεις τους μαλακες περισσοτερο απ τους δικους σ ανθρωπους. κανεις δεν καταλαβαινει κ ειναι τραγικο πως ολα ειναι θεμα επιβιωσης πλεον

[RainAndWind]

Ήμουν σίγουρη ότι θεωρούσες τον εαυτό σου μη ανθεκτικό άτομο. Άσε πια το "δειλό" Μπλου! Πάντα μου έκανε εντύπωση πως οι άνθρωποι που έχουν τις μεγαλύτερες αντοχές είναι οι ίδιοι συνήθως που νομίζουν πως δεν έχουν καμία και το αντίθετο. Και η δύναμη είναι μία λέξη και μια έννοια που σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση. Τι σημαίνει, ποιος την έχει, αν έχει σημασία και αν όχι και τέτοια, πότε έχει και τα λοιπά. Η αγάπη της συντρόφου σου, δεν το συζητώ, δυνατό χαρτί μάτια μου, όπως το περιγράφεις. Μου αρέσει πολύ να σε διαβάζω, μου φαίνεται το ημερολόγιό σου θα γίνει το αγαπημένο μου e-psychology daily news ξεψάχνισμα!

[Blue9791]

Είναι τελικά σωτήριο το φόρουμ αυτό. Και δεν πιστεύω οτι το ιντερνετ και οι ομάδες στήριξης αντικαθιστούν την ανθρώπινη επαφη που έχει χαθεί. Τουλάχιστον για μενα είναι βοήθεια μια αντικειμενική γνώμη κάποιου άγνωστου που νοιάζεται (όλοι νοιαζόμαστε κακά τα ψέμματα), που ξέρει γιατι έχει ζήσει τα ίδια και χειρότερα. Δεν θέλω να μειώσω την υποσήριξη του οικογενειακου - φιλικου μου περιβάλλοντος. Βλέπω όμως την αγωνία στα μάτια τους όταν με ρωτούν τι κάνω. Ακόμα και τίποτα να μην πουν, το διερευνητικό βλέμμα είναι εκει. Λογικό είναι. Εχω υπάρξει στη θέση τους και ξέρω την αγωνια.
Η δύναμη που λες... Ναι, τί είναι και ποιος την καθορίζει. Και γιατί οι δυνατοί αισθάνονται αδύναμοι και το ανάποδο. Ειλικρινά δεν ξέρω την απάντηση (θα μου είχε λύσει ενα σωρό προβλήματα). Παίρνεις μια ιδέα όμως του εαυτού σου. Όταν στα ζόρια (σε κάτι που μπορείς να ελέγξεις) λες "γεια σας και χαιρετε" γιατι είναι το μόνο ανώδυνο, μοιραία αυτοχαρακτηρίζεσαι.
Φυσικά υπάρχουν και ζόρια (που δεν ελέγχεις) και περνάνε απο δίπλα σου σαν να μην σε ακούμπησαν ποτε... "Θεε μου μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω" ή και "δωστα μου" και ας νικήσει ο καλύτερος. Υβρις... Αυτό που με θλίβει είναι οι τόσες πολλές ταλαιπωρημένες ψυχές και ταλαιπωρημένα κορμιά.
Βλέπω κάθε μέρα εκατοντάδες μετανάστες (δουλευω στο Μεταξουργείο αποκλειστικά με μετανάστες). Πολλες φορές μου λένε και την ιστορία τους. Πως ήρθαν απο την άκρη του Θεου εδω με τα πόδια... Άλλοι πετάνε τη ζωή τους στα σκουπίδια και σωριάζονται με τους υπόλοιπους ναρκωμανείς (άλλη δυστυχία αυτή...) και άλλοι είναι χαμογελαστοί κάθε μέρα και τόσο κουρασμένοι. Άνθρωποι που αν δεν δουλέψουν όπου να'ναι και όπως να'ναι, θα πεινασει η οικογένεια τους. Και το δικό μου πρόβλημα είναι οι κρίσεις πανικού.
Σκας αβγό για χύνεσαι που λέει και η γιαγια μου!
Δεν είναι σκοπός μου να υποτιμήσω το πρόβλημα κανενός. Συμμερίζομαι τον πόνο και τον εμφανή και τον αφανή.
Ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό και είναι το ίδιο βαρύς.
Ας βρούμε έμπνευση όμως. Απο κάποιον ή κάτι.
101 ετών στο εδιμβούργο έτρεξε μίνι μαραθώνιο. Εμπνευση.
70 ετών αμερικανός πήγε στην πρώτη δημοτικού για να μάθει να διαβάζει. Έμπνευση.
Ο γάτος μου (1,5 μηνών) πεισμώνει τρομερά για να ανεβαίνει στο κρεββάτι μου παρ'οτι τον κατεβάζω συνέχεια και βρίσκει πολλούς και διαφορετικούς τρόπους για να τα καταφέρει. Εμπνευση.

[BrokeN_DoLL]

οσο περνανε τα χρονια μειωνεται το οριο ηλικιας των ψυχολογικων. τωρα εχουν και τα 13χρονα σε καμποσα χρονακια θα χουν και τα 4χρονα

[Blue9791]

Καλημέρα και πάλι. Broken Doll δυστυχώς έχεις δίκιο. Δεν υπάρχει πιο προστατευμένο περιβάλλον για κανέναν και διαπιστώνω μιας που ανέφερες τις μικρές ηλικίες, οτι ουτε αυτά είναι προστατευμένα. Θα περίμενε κανείς οτι είναι δεδομένη η προστασία ενός ανηλίκου απο τους γονείς - κηδεμόνες - κράτος - οτιδήποτε. Όταν ακούς όμως οτι το 80% των κακοποιημένων παιδιών κακοποιούνται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι απο οικεία πρόσωπα, πως περιμένουμε τα παιδιά αυτά να εξελιχθούν σε υγιείς ενήλικες; Όταν σε μια "προοδευτική" Ολλανδία νομιμοποιούν το κόμμα των παιδοφίλων (μου σηκώνεται το πετσι) πως περιμένουμε τα παιδιά του κόσμου να ζουν με ασφάλεια; Για να μην αναφέρω τους ανίδεους κάφρους που το συγκρίνουν με την απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων... Ναι. Το ίδιο πράγμα 2 συνενούντες ενήλικοι και το ίδιο ενας 30ης/α με ενα 12χρονο. Φυσικό είναι να μικραίνει το όριο ηλικίας των ανθρώπων με σοβαρά ψυχικά προβλήματα. Και να ξέρεις οτι το "αιμα" είναι στα χέρια όλων μας. Δεν ανακατευόμαστε με το τι γίνεται δίπλα μας γιατι δεν είναι δουλεια μας και θα βρουμε κανενα μπελα.
Ημερολογίου συνέχεια.
Αδίκως αγχώθηκα χθές... Η διαδρομή ήταν απολαυστική και ειδικά με ανοιχτά παράθυρα για να μπαίνει ο δροσερός αέρας. Θυμήθηκα πόσο πολύ μ'αρεσει να οδηγώ. Κοιμήθηκα και σερί μέχρι τις 8 το πρωι. Καλυτερεύουν τα πράγματα. Αύριο έχουμε γιατρό. Είναι ο πέμπτος σε 14 χρόνια.
Είμαι υπερήφανη γιατί δεν κόλλωσα και δεν κρύφτηκα και ας το ήθελα τόσο πολύ. Είμαι επίσης υπερήφανη που δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να πάρω ενα ζάναξ για να με ανακουφίσει.
Η μάχη μαίνεται μεν αλλά γι'αυτό είμαστε εδώ. Για να μαχόμαστε. Και είναι όλα πιο γλυκά όταν τα κερδίζεις με κόπο και δεν σου χαρίζονται. Κι ας μας πιανει που και που το παράπονο "γιατι να πρέπει να πασχίζω για όλα;". Η απάντηση είναι αυτή ακριβώς. Όταν μάχεσαι μαθαίνεις και να εκτιμάς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και έτοιμο.
Και ενα τιπ. Όταν κάνουμε κάτι για κάποιον, χωρίς να περιμένουμε κάτι πίσω, έτσι γιατι μας ήρθε, γνωστό ή άγνωστο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο (ή τουλάχιστον δεν γνωρίζω τον λόγο), η ζωη μας γίνεται καλύτερη. Κάρμα; Μπορεί ναι μπορεί οχι. Ας είμαστε καλοί και ευγενικοί. Ο τσαμπουκάς δεν έβγαλε ποτε πουθενά. Η κακία δε, υπήρξε πάντοτε αδιέξοδο.
Καλημέρα και πάλι.

[Blue9791]

Καλημέρα. Ραντεβού με γιατρό σήμερα. Επέστρεψε ο ύπνος μου :)
Παρασκευή σήμερα επιτέλους!!
Η ζωή είναι πολύ ωραία.

[RainAndWind]

Καλημέρααα, καλημέρααα, χαίρομαι πολύ πολύ! Να περάσεις ένα τέλειο σουκού ρε!

[BrokeN_DoLL]

και για σενα και για μας να ναι ενα καλο 3ημερο!!!!!!!!!!!!!!!!

[Blue9791]

Καλό τριήμερο παιδιά να έχουμε όλοι μας και ακόμα καλύτερο μήνα!!
Δεν μας ρίχνει τίποτα αλλά ακόμα και αν μας ρίξει για λίγο το κλοτσάμε παραπέρα και ανεβαίνουμε πάλι.
Άλλο ενα τίπ (θα καθιερώσω το τιπ της ημέρας νομίζω): Όσοι έχουν σεξουαλική ζωή να την χρησιμποιήσουν στο έπακρο. Όσοι δεν έχουν, να αποκτήσουν. Ακόμα και μόνοι τους. Σοβαρολογώ.
Γιατρικό μεγάλο.

[Frini]

Αχ κορίτσια μου...ξώφαλτση εγώ εδώ μπήκα αλλά με γλυκανε με έναν τρόπο περίεργο το παρε-δώσε σας.
Να είστε καλά και χαιρεστε τις οποιες όμορφες στιγμές σας