που είναι ο μπαμπάς?

[ουμ μαρία]

Χθες το φιλαράκι μας αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του μη αντέχοντας πλέον να παλεύει με την κατάθλιψη. Κουράστηκε……
Αυτό μας έλεγε και του λέγαμε κουράγιο, θα αποδώσει η θεραπεία, θα νιώσεις καλύτερα απλά θέλει χρόνο και κόπο…… μην τα παρατάς……..
Δεν άντεξε………..

Παρά τον πόνο μας ένα πράγμα μας βασανίζει κυρίως. Τι θα πούμε στον 3 χρονών γιο του…….. που τον λάτρευε, τον θαύμαζε, τον είχε σαν Θεό……
Ο μπαμπάς να με κάνει μπάνιο…….
Ο μπαμπάς να με βάλει για ύπνο………..
Ο μπαμπάς να με πάει στο πάρκο………..

Πώς να εξηγήσεις σε ένα τρίχρονο ότι ο μπαμπάς δεν υπάρχει πια?
Η μητέρα του είναι σαν χαμένη, μας ρωτάει ξανά και ξανά τι θα του πω?
Τι να του πει?
Έχω διαβάσει πως στα παιδιά πρέπει να λέμε την αλήθεια, σενάρια του τύπου τον πήρε ο θεούλης, έγινε σύννεφο στον ουρανό, αστεράκι, αγγελάκι….. είναι λάθος.
Αλλά είναι μόλις τριών! Πώς να του δώσουμε να καταλάβει τι συμβαίνει?

Υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει?
Υπάρχουν γραμμές στήριξης που θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε άμεσα?
Εννοείτε ότι μόλις καταλαγιάσουν τα πράγματα η μητέρα θα απευθυνθεί σε παιδοψυχολόγο, αλλά μέχρι τότε?

[RainAndWind]

Δύσκολο αυτό που ζείτε...Συλλυπητήρια. Είμαι υπέρ της αλήθειας, αλλά σε αυτή την ηλικία είναι άχρηστο νομίζω, δε θα την καταλάβει στα τρία του το παιδάκι. Την απουσία όπως έγραψες θα καταλάβει, όχι την έννοια του θανάτου. "Ο μπαμπάς θα λείψει για αρκετό καιρό" είναι ίσως μια εξήγηση πιο κοντά στο επίπεδο που βρίσκεται. Αλλά και οι κεραίες του αποκλείεται να μην πιάσουν τη θλίψη...Προσωπική μου άποψη να συμβουλευτείτε έναν παιδοψυχολόγο για να σας κατευθύνει έγκυρα, το θέμα είναι σοβαρό.

[void]

Συλλυπητήρια και από εμένα.
Δεν είμαι υπέρ του να του πείτε όλη την αλήθεια. Δε νομίζω ότι θα του έκανε καλό να μάθει κάτι τέτοιο. Καλύτερα να μεγαλώσει αρκετά για να μπορεί να καταλάβει και την αιτία. Εάν του πείτε ότι ο ίδιος ο μπαμπάς του επέλεξε να φύγει μπορεί να το εκλάβει ως προσωπική απόρριψη.
όπως επίσης δεν είμαι κατά του να του πείτε ότι έγινε άγγελος και τον προστατεύει, ότι είναι στα αστεράκια κλπ.
μωρό παιδί είναι, δεν είναι κακό να ελπίζει και να έχει μια πιο ωραία εικόνα στο μυαλό του.
ούτως ή άλλως έχει όλη τη ζωή του μπροστά να αναιρέσει τα πάντα άμα θέλει.
Συμφωνώ όμως με ρεην να συμβουλευτείτε παιδοψυχολόγο για να σας κατευθύνει καλύτερα.

[NikosD.]

Επιτρέψτε μου να διαφωνίσω.
Η δημιουργία προσδοκιών στο παιδί που ποτέ δεν θα πραγματοποιηθούν, περισσότερο θα το μπερδέψει παρά θα το βοηθήσει.
Η αλήθεια, με τον τρόπο και τη γλώσσα που καταλαβάινει ένα παιδί τριών χρονών, ίσως είναι η καλύτερη ιδέα.

Έχετε επίσης κατά νου, πως τα παιδιά πενθούν σε δόσεις και για καιρό.
Τη μια στιγμή θα κλαίει από θλίψη και την αμέσως επόμενη στιγμή θα ρωτάει για τα παιχνίδια του.

Με δεδομένο ότι είναι τόσο νωπό και ίσως να μην υπάρχει κουράγιο άμεσα να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό, κάντε σας παρακαλώ τουλάχιστον ένα τηλεφωνημα σε κάποιον ειδικό, για μερικές πρώτες σύντομες έστω οδηγίες.

[void]

Νίκο η αλήθεια ότι ο πατέρας του αυτοκτόνησε ή η αλήθεια ότι ο πατέρας του πέθανε?

[NikosD.]

οτι ο πατέρας του πέθανε.

όταν μιλάω για αλήθεια προς ένα παιδί, πάντα έχω κατά νου ότι πρόκειται για ένα παιδί και ότι πρέπει να απευθυνθώ σε αυτό, με τρόπο και γλώσσα που θα καταλάβει.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν, νιώθουν, ακόμη κι αν δεν μπορούν να εξηγήσουν. Οφείλουμε λοιπόν να μιλήσουμε αληθινά, ειδάλως θα τα μπερδέψουμε.

Δεν χρειάζονται κυνικές εξηγήσεις, όπως γιατί/πως πέθανε, αν αυτοκτόνησε, αν είχε προβλήματα, αν είχε χρέη κτλ.

ΥΓ.Ζητώ συγνώμη για το γρήγορο/υπ ατμόν γράψιμο μου.

[julias]

οτι ο πατέρας του πέθανε.

όταν μιλάω για αλήθεια προς ένα παιδί, πάντα έχω κατά νου ότι πρόκειται για ένα παιδί και ότι πρέπει να απευθυνθώ σε αυτό, με τρόπο και γλώσσα που θα καταλάβει.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν, νιώθουν, ακόμη κι αν δεν μπορούν να εξηγήσουν. Οφείλουμε λοιπόν να μιλήσουμε αληθινά, ειδάλως θα τα μπερδέψουμε.

Δεν χρειάζονται κυνικές εξηγήσεις, όπως γιατί/πως πέθανε, αν αυτοκτόνησε, αν είχε προβλήματα, αν είχε χρέη κτλ.

ΥΓ.Ζητώ συγνώμη για το γρήγορο/υπ ατμόν γράψιμο μου.

Στα παιδια πρεπει να λεμε παντα την αληθεια, ετσι και αλλιως την ξερουν, την μυριζονται..ακομα και αν δεν μπορουν να την συνειδητοποιησουν στην αρχη..βρισκοντας παντα τον καταλληλο τροπο αναλογα παντα και με την ηλικια του παιδιου..Πρεπει να προσεχουμε το παιδι να μην τρεφει ψευτικες προσδοκιες επιστροφης, γιατι αυτο δεν το βοηθαει στην αποδοχη της απωλειας..

[elen d]

καταρχας τα συλληπητηρια μου. κουραγιο.

θα σου μιλησω οχι σαν ενηλικας αλλα πως το εζησα εγω οταν πεθανε η μητερα μου. τι εκανε ο πατερας μου και τι θα επρεπε να εχει κανει. Πεθανε η μητερα σε τροχαιο οταν ημουν 8 αλλα τα προβληματα που μου δημιουργηθηκαν ηρθαν στα 29 μου οταν πεθανε ο πατερας μου. αυτα που θα σου πω ειναι τι ενοιωσα εγω και τι μου ειπε η ψυχολογος για αυτο το γεγονος τωρα μετα απο 22 χρονια.

ενα παιδι μετα τα 5 καταλαβαινει τα πιο πολλα απο οσα νομιζουμε, εγω ειχα καταλαβει πως πεθανε η μητερα μου πριν μου το ανακοινωσουν. βασικα ποτε δεν μου το ανακοινωσαν απλα ο πατερας μου μου ειπε οτι απο τωρα θα ειμαι εγω και μαμα και μπαμπας, οπως και εγινε. Με αποτελεσμα εγω κατευθειαν να νοιωσω ακριβως αυτο που ειπε ο μπαμπας μου και εσβησα απο τη μνημη μου τη μαμα μου τελειως δεν εχω καταφερει να θυμηθω καπιο συναισθημα απο τα 8 και πισω ουτε γεγονοτα. Το λαθος μου ειπε η ψυχολογος ειναι πως κανεις δεν μου εξηγησε πως η μαμα μου πεθανε.το τονιζω. δεν θα πας φυσικα να πεις στο παιδακι σου πως ο μπαμπας του εφυγε, ισως (γνωμη της ψυχολογου μου) οτι ο θεουλης τον πηρε μακρυα , αλλα εμεις που ειμαστε εδω θα ζουμε και θα τον θυμομαστε με διαφορες πραξεις στην καθημερινοτητα μας. Δεν πρεπει να νοιωσει την απορριψη απο τον μπαμπα του, ουτε να ριξει την ευθυνη για αυτο που νοιωθει στον μπαμπα του. παρα πολυ βασικο και ισως το πιο βασικο (παντα με βαση τη δικη μου ζωη, χωρις να ειμαι ειδικος) να του μαθεις να πενθει. Να μοιραστεισ τον πονο μην τον καταπιεις, φαινεται οτι και να κανεις, να το κανεις να εκφραζει τις ανυσηχιες του, μην καταληξετε αργοτερα να εχετε ενα μυστικο κωδικα -δεν μιλαμε για το μπαμπα ο ενας στον αλλο για να μην τον στεναχωρησω. τα παιδια καταλαβαινουν τα παντα απλα δεν μπορουν να εκφραστουν σαν εμας αλλα καταλαβαινουν. μην του δινεις ελπιδες πως ο μπαμπας θα γυρισει ειτε γιατι δεν θες να το στενοχωρησεις ειτε γιατι εσυ ενδομυχα το πιστευεις. Δεν μπορω να σου πω τι να του πεις παντως η ψυχολογος μου μου ειπε πως επρεπε να με εχουν παει τοτε σε παιδοψυχολογο, οποτε απο τη στιγμη που ναι μεν καταφερα 21 χρονια κανεις να μην μπορει να καταλαβει πως ειμαι ετσι οπω ειμαι ενω στην ουσια δεν γνωρισα μαμα μετα απο το τραγικο θανατο του μπαμπα μου βγηκαν στη φορα διαφορα συναισθηματα και φοβιες μπυ ουτε ειχα διανοειθει οτι θα παθω. Για το παιδι σου πανω απο ολα ακομα και αν οικονομικα σας ειναι δυσκολα πηγαινετε σε καποιον ειδικο εστω και για 1 ,2 φορες οσο και αν αγαπας το παιδι σου πονας και συ και ο πονος μας κανει να κανεουμε λαθη. εγω πληρωνω την τρελλη αγαπη του πατερα μου και το τρελλο πονο του για το χαμο της μητερας μου. ισως αν ειχε γινει τοτε αλλιως η συζητηση για τη μαμα μου τωρα να μπορουσα να πενθησω νορμαλ τον μπαμπα μου , αλλα το μυαλο ου παιδιου ειναι σαν καρμπον, και δυστηχως κανω ακριβως οτι και εκεινος παρολο που το γνωριζω αυτο το λαθος, αλλα ημουν τοσο μικρη που τα αποτυπωσα ολα. για να μην αποδεχθω την απωλεια τη εσβησα απο το μυαλο μου τελειως σαν να μην υπηρξε για μενα, και ο πατερας μου παντα την περιμενε και αυτο φανηκε στην μετεπειτα ζωη του. Τωρα εγω επλα τον περιμενω ειμαι πολυ μεγαλη για να κανω delete 29 χρονια απο την ζωη μου, με αυτα μεγαλωσα και με αυτον τον τροπο τωρα βασανιζομαι. Μην αφησεις τιποτα που να κανει εσενα εστι η το παιδι σου. Σου ευχομαι δυναμη.

[elen d]

συγνωμη καταλαβα λαθος, νομιζα πως εισαι η μαμα του παιδιου. απλα βοηθηστε τη πρωτα τη μαμα

[Frini]

Τα συλληπητηρια μου και από μένα.
Το να μιλήσεις σ' ενα τριχρονο παιδί για τον θάνατο του πατέρα του είναι πολύ δύσκολο, ποσο περισσότερο όταν πρόκειται για αυτοκτονία.Οι χειρισμοί πρέπει να είναι πολυ προσεκτικοί και ιδιαιτερα όταν το παιδί μεγαλώνει. Του εξηγούμε σιγά σιγά κάποια πράγματα, όσα μπορεί ανάλογα με την ηλικία και την ιδιοσυγκρασία του να αντέξει και να διαχειριστεί στην ψυχουλα του.
Και είμαστε κοντά του με περρισή αγάπη.
Για να μην γίνουν τραγικά λάθη, γιατί ο καθένας έχει τις αποψεις του αλλά μιλάμε για ένα μικρο παιδάκι, άμεσα η συμβουλή και η καθοδήγηση καλου παιδοψυχολογου.

[Θεοφανία]

Θεωρώ πως αυτό το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό για να το χειριστείτε μόνοι σας.
Μπορεί να γίνουν λάθη που να καθορίσουν τη ζωή του παιδιού και να το σημαδέψουν για πάντα γι αυτό η μόνη και εγγυημένη λύση ειναι να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.
Σίγουρα την ίδια στήριξη θα χρειαστεί και η μητέρα, φαντάζομαι πω θα είναι τραγική η κατάσταση της...

[julias]

καταρχας τα συλληπητηρια μου. κουραγιο.

θα σου μιλησω οχι σαν ενηλικας αλλα πως το εζησα εγω οταν πεθανε η μητερα μου. τι εκανε ο πατερας μου και τι θα επρεπε να εχει κανει. Πεθανε η μητερα σε τροχαιο οταν ημουν 8 αλλα τα προβληματα που μου δημιουργηθηκαν ηρθαν στα 29 μου οταν πεθανε ο πατερας μου. αυτα που θα σου πω ειναι τι ενοιωσα εγω και τι μου ειπε η ψυχολογος για αυτο το γεγονος τωρα μετα απο 22 χρονια.

ενα παιδι μετα τα 5 καταλαβαινει τα πιο πολλα απο οσα νομιζουμε, εγω ειχα καταλαβει πως πεθανε η μητερα μου πριν μου το ανακοινωσουν. βασικα ποτε δεν μου το ανακοινωσαν απλα ο πατερας μου μου ειπε οτι απο τωρα θα ειμαι εγω και μαμα και μπαμπας, οπως και εγινε. Με αποτελεσμα εγω κατευθειαν να νοιωσω ακριβως αυτο που ειπε ο μπαμπας μου και εσβησα απο τη μνημη μου τη μαμα μου τελειως δεν εχω καταφερει να θυμηθω καπιο συναισθημα απο τα 8 και πισω ουτε γεγονοτα. Το λαθος μου ειπε η ψυχολογος ειναι πως κανεις δεν μου εξηγησε πως η μαμα μου πεθανε.το τονιζω. δεν θα πας φυσικα να πεις στο παιδακι σου πως ο μπαμπας του εφυγε, ισως (γνωμη της ψυχολογου μου) οτι ο θεουλης τον πηρε μακρυα , αλλα εμεις που ειμαστε εδω θα ζουμε και θα τον θυμομαστε με διαφορες πραξεις στην καθημερινοτητα μας. Δεν πρεπει να νοιωσει την απορριψη απο τον μπαμπα του, ουτε να ριξει την ευθυνη για αυτο που νοιωθει στον μπαμπα του. παρα πολυ βασικο και ισως το πιο βασικο (παντα με βαση τη δικη μου ζωη, χωρις να ειμαι ειδικος) να του μαθεις να πενθει. Να μοιραστεισ τον πονο μην τον καταπιεις, φαινεται οτι και να κανεις, να το κανεις να εκφραζει τις ανυσηχιες του, μην καταληξετε αργοτερα να εχετε ενα μυστικο κωδικα -δεν μιλαμε για το μπαμπα ο ενας στον αλλο για να μην τον στεναχωρησω. τα παιδια καταλαβαινουν τα παντα απλα δεν μπορουν να εκφραστουν σαν εμας αλλα καταλαβαινουν. μην του δινεις ελπιδες πως ο μπαμπας θα γυρισει ειτε γιατι δεν θες να το στενοχωρησεις ειτε γιατι εσυ ενδομυχα το πιστευεις. Δεν μπορω να σου πω τι να του πεις παντως η ψυχολογος μου μου ειπε πως επρεπε να με εχουν παει τοτε σε παιδοψυχολογο, οποτε απο τη στιγμη που ναι μεν καταφερα 21 χρονια κανεις να μην μπορει να καταλαβει πως ειμαι ετσι οπω ειμαι ενω στην ουσια δεν γνωρισα μαμα μετα απο το τραγικο θανατο του μπαμπα μου βγηκαν στη φορα διαφορα συναισθηματα και φοβιες μπυ ουτε ειχα διανοειθει οτι θα παθω. Για το παιδι σου πανω απο ολα ακομα και αν οικονομικα σας ειναι δυσκολα πηγαινετε σε καποιον ειδικο εστω και για 1 ,2 φορες οσο και αν αγαπας το παιδι σου πονας και συ και ο πονος μας κανει να κανεουμε λαθη. εγω πληρωνω την τρελλη αγαπη του πατερα μου και το τρελλο πονο του για το χαμο της μητερας μου. ισως αν ειχε γινει τοτε αλλιως η συζητηση για τη μαμα μου τωρα να μπορουσα να πενθησω νορμαλ τον μπαμπα μου , αλλα το μυαλο ου παιδιου ειναι σαν καρμπον, και δυστηχως κανω ακριβως οτι και εκεινος παρολο που το γνωριζω αυτο το λαθος, αλλα ημουν τοσο μικρη που τα αποτυπωσα ολα. για να μην αποδεχθω την απωλεια τη εσβησα απο το μυαλο μου τελειως σαν να μην υπηρξε για μενα, και ο πατερας μου παντα την περιμενε και αυτο φανηκε στην μετεπειτα ζωη του. Τωρα εγω επλα τον περιμενω ειμαι πολυ μεγαλη για να κανω delete 29 χρονια απο την ζωη μου, με αυτα μεγαλωσα και με αυτον τον τροπο τωρα βασανιζομαι. Μην αφησεις τιποτα που να κανει εσενα εστι η το παιδι σου. Σου ευχομαι δυναμη.

Οταν πεθανε ο πατερας μου, ημουν εξι χρονων. Καποια μερα εφυγε και δεν ξαναγυρισε. Σκοτωθηκε σε ατυχημα. Επαθα σοκ. Και η μητερα μου ακομα μεγαλυτερο. Ομως θεωρησε οτι ηταν καλυτερο για μενα και την αδελφη μου να μας αποκλεισει απο τον θρηνο και την απωλεια για να μην πληγωθουμε. Ετσι δεν πηγαμε στην κηδεια του πατερα μου, σε κανενα μνημοσυνο, δεν κλαψαμε ποτε. Το αποτελεσμα ηταν οτι ενω ηξερα οτι εχει πεθανει, περιμενα χρονια να χτυπησει την πορτα και να μπει μεσα, σαν να μην εχει γινει τιποτα, ποτε δεν το αποδεχτηκα, φαντασου οτι δεν ελεγα σε καινουριους φιλους οτι ο πατερας μου εχει πεθανει, τους ελεγα οτι ζουσε κανονικα..Απωθησα την εικονα του βαθια μεσα μου, ξεχασα το προσωπο του, ξεχασα ολα οσα ειχαμε ζησει ως τοτε, σαν να μην υπηρξε..Δεν μπορουσα να δεχτω την απωλεια για αυτο και δεν την ξεπερασα παρα πολλα χρονια αργοτερα και αφου καταλαβα οτι δεν μπορω να τον βρω πουθενα..και φυσικα με την βοηθεια ψυχολογου γιατι ενιωθα οτι δεν μπορουσα να αντεξω τον πονο της απωλειας..

Παντα ευχομουν να μην ειχε γινει τιποτα απο ολα αυτα και να γυρνουσε πισω..Ομως εγιναν και δεν ξεγινονται..και οσο πιο γρηγορα δεχομαστε τος απωλειες. τοσο πιο ευκολα κοιταμε μπροστα..

Στα παιδια λεμε μονο την αληθεια, οσο πιο γρηγορα τοσο καλυτερα, και αν χρειαστει με την βοηθεια ειδικου..δεν παιζουμε με ψυχουλες, που στην τελικη αναλυση δεν εφταιξαν σε τιποτα..

[ουμ μαρία]

Απευθυνθήκαμε στην Μέριμνα σ αυτό το τηλέφωνο 2106463622.
Μίλησα λίγο με μια ψυχολόγο η οποία μέσες άκρες μου είπε πως παρά το μικρό της ηλικίας θα πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά ( υπάρχει και ένα κοριτσάκι 8 μηνών ) πως ο μπαμπάς πέθανε και δεν θα ξαναγυρίσει. Λόγω του ότι τα παιδιά είναι τόσο μικρά μπορεί να πει ιστορίες με συννεφάκια ή αστεράκια αρκεί να τα δώσει να καταλάβουν πως ο μπαμπάς δεν θα ξαναγυρίσει. Το πως ακριβώς θα το χειριστεί η μαμά είναι κάτι που πρέπει η ίδια να το συζητήσει μαζί τους, πρέπει η ίδια να επικοινωνήσει μαζί τους. Της έδωσα το τηλέφωνο αλλά δεν ξέρω τι έκανε. Μας ζήτησε λίγο χρόνο και χώρο για να συνέλθει και το σεβόμαστε απόλυτα. Είναι γλυκιά και στοργική μαμά είμαι σίγουρη πως θα κάνει το καλύτερο γι αυτά........

[julias]

Απευθυνθήκαμε στην Μέριμνα σ αυτό το τηλέφωνο 2106463622.
Μίλησα λίγο με μια ψυχολόγο η οποία μέσες άκρες μου είπε πως παρά το μικρό της ηλικίας θα πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά ( υπάρχει και ένα κοριτσάκι 8 μηνών ) πως ο μπαμπάς πέθανε και δεν θα ξαναγυρίσει. Λόγω του ότι τα παιδιά είναι τόσο μικρά μπορεί να πει ιστορίες με συννεφάκια ή αστεράκια αρκεί να τα δώσει να καταλάβουν πως ο μπαμπάς δεν θα ξαναγυρίσει. Το πως ακριβώς θα το χειριστεί η μαμά είναι κάτι που πρέπει η ίδια να το συζητήσει μαζί τους, πρέπει η ίδια να επικοινωνήσει μαζί τους. Της έδωσα το τηλέφωνο αλλά δεν ξέρω τι έκανε. Μας ζήτησε λίγο χρόνο και χώρο για να συνέλθει και το σεβόμαστε απόλυτα. Είναι γλυκιά και στοργική μαμά είμαι σίγουρη πως θα κάνει το καλύτερο γι αυτά........

Ας το ελπισουμε, ευχομαι καθε καλο...οσο γινεται με τετοια τραγωδια..

[lucita]

καληπσερα!απο οτι ειδα βρηκες μια καποια πρωτη λυση στο ερωτημα...
Σε αντιστοιχη περιπτωση ο παιδοψυχολογος ειπε να μη πουν στα παιδια (9 και 15 ετων) οτι η μαμα εχει παει στον ουρανο διοτι αργοτερα τα παιδια εχουν το φοβο κατα τον αυνανισμο οτι η μητερα τα βλεπει.αυτο ξερω μοναχα!!