Διαζύγιο-Χωρισμός

[yourgia]

Πώς πιστεύετε οτι επιδρά ο χωρισμός των γονιών στα παιδιά (στην προσωπικότητα τους,στις επιλογές τους,στην ψυχική τους υγεία,κτλ)?
Γιατί εμένα μου έχει κάτσει οτι για πολλά απο τα σημερινά προβλήματα των νέων ευθύνονται οι πολύ κακές οικογενειακές σχέσεις και το \"λάθος\"περιβάλλον στο οποιο μεγαλώνουν τα παιδιά και κατόπιν, αυτη η μόδα(γιατί μόδα τίνει να γίνει)των διαζυγίων?Γιατί δεν ακούω να γίνεται πολύς λόγος για αυτό το θέμα?Μήπως είμαι κούφη να πάω σε ενα ΩΡΛ?Μήπως δεν παίζει ρόλο?Μήπως θέλω να ρίχνω το φταίξιμο στους άλλους?Μήπως τελικά μας βολεύει?

Μη σπέυσετε οι χωρισμένοι και οι χωρισμένες του forum να πέιτε οτι δεν αντέχατε άλλο,άρα καλύτερα το διαζύγιο.. Φυσικα και καλυτερα το διαζυγιο για να τελειωνει μια ασχημη κατασταση.Οταν ομως αυτο παραγινεται...ειναι ενα προβλημα που κατι δειχνει και για τους γονεις και τη γενια τους και για τα παιδια και τη γενια τους...

Υ.Γ Οσοι εχουν καποιο προβλημα ψυχικης φυσεως και θελουν, ας γραψουν αν εχουν ζησει τετοια κατασταση,αν και πως αυτη τους εχει επηρεασει...

[τι-ποτέ]

είμαι από τους μη-χωρισμένους, με εμπειρίες ωστόσο δύσκολες.
ενδιαφέρον είναι να μιλήσουν αν υπάρχουν εδώ, νέοι που έχουν εισπράξει διαζύγιο γονιών για το πώς ένιωσαν και τι νιώθουν...
θα με ενιδέφερε και μένα πολύ.

[*psyco*]

Δυστυχώς ο χωρισμός παίζει σπουδαίο ρόλο στην ψυχοσύνθεση των παιδιών,έχει όμως σημασία περισσότερο οι σχέσεις των γονειων κ πως την βιώνει το παιδί...
Ισως μερικές φορές ο χωρισμός να είναι η καλύτερη λύση αντί να βιώνει καταστάσεις ένα παιδί που θα το τραυματίσουν για όλη του τη ζωή...Το φοβερό εκείνο μότο \'\'για το καλό των παιδιών μου είμαι ακόμα μαζί του\'\' που αραδιάζουν μερικές γυναίκες είναι ότι χειρότερο γιατί στην πραγματικότητα ένα παιδί ζει μέσα σε ένα ψέμα,όχι σε μια οικογένεια που θα του προσφέρει ασφάλεια...
Απο την άλλη μερικοί βρίσκουν συμβατική την έννοια γάμος-οικογένεια(και άρα παιδιά)που όμως ξεφουσκώνει γρήγορα κ μετα πάλι τα θύματα βγαίνουν τα παιδιά...
Απλά οι γονείς μας οι γονείς τους κ εμεις που θα γίνουμε γονείς αυριο μεθαυριο θα κάνουμε πάλι τα ίδια λάθη...

[yourgia]

[Το φοβερό εκείνο μότο \'\'για το καλό των παιδιών μου είμαι ακόμα μαζί του\'\' που αραδιάζουν μερικές γυναίκες είναι ότι χειρότερο γιατί στην πραγματικότητα ένα παιδί ζει μέσα σε ένα ψέμα,όχι σε μια οικογένεια που θα του προσφέρει ασφάλεια...]Originally posted by *psyco*

Α βεβαια! ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ!Χρησιμοποιειτα� � και απο ανδρες βεβαια, για να μην εχουν τυψεις οταν την κανουν για να κοιταξουν και αυτοι λιγο τον εαυτο τους βρε παιδι μου...Σου λεει εγω τοσα χρονια δινω,ανεχομαι,με πατανε κατω,με σχιζουν στα δυο σα σαρδελλα και εγω ο κακομοιρης,ο μαλ....ς τα υπομενω ολα αυτα για τα παιδια...Κλαψ κλαψ...
Ξυπναει μετα και ο Τσε Γκεβαρα μεσα τους,σου πετανε ενα επαναστατικο\"ο γαμος και η οικογενεια ειναι συμβαση\", \"οι περισσοτεροι ετσι κανουν\" και καθαρισαν.Όλε!
Πραγματικα ειναι το πιο αθλιο επιχειρημα,το πιο της ξεφτιλας, που μπορει να ακουστει μεσα σε μια οικογενεια.Δηλαδη μετα απο τετοιες δηλωσεις τα παιδια πρεπει να νιωθουν τυψεις ακομα και που ζουνε γιατι αφου ολα αυτα που περναει ο μπαμπας και η μαμα γινονται εξ\'αιτιας τους και αφου αυτα ειναι η πηγη τοσων κακων? Να τους επιβληθουν κυρωσεις αμεσως!Βρωμοπαιδα!


[Απλά οι γονείς μας οι γονείς τους κ εμεις που θα γίνουμε γονείς αυριο μεθαυριο θα κάνουμε πάλι τα ίδια λάθη... ]

Το μονο σιγουρο!Οταν βεβαια πεις σε καποιους οτι η οικογενεια τους φταιει σε μεγαλο βαθμο που και οι ιδιοι κανουν το σπιτι μπαχαλο,στην καλυτερ περιπτωση θα σου πουν \"μα γενεολογικη αναλυση θα κανουμε τωρα?\"...

[anitak]

το μότο \"τα μόνα θύματα είναι τα παιδιά\", είναι ένα εξίσου μεγάλο ψέμα. Βρίσκομαι στη διαδικασία του διαζυγίου και έχω δύο παιδιά. Όποιος έρθει να μου πει πως το θέμα της διάλυσης του γάμου μου είναι μια προσωπική μου και μόνο αποτυχία \"να συννενοηθώ\" με τον -οφειλε να ειναι- αντρα της ζωης μου, στην οποία παρασύρω τα αθώα μικρά μου, κινδυνεύει να φάει μπουνιά κατακέφαλα. Από τα 20 μου που έγινα μαμά, δεν υπήρξε μέρα που να μην μονοπωλήθηκε από το άγχος και τις ευθύνες για τα παιδιά. Ειδικά ένας άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, που έχει πάρει πολύ σοβαρά το γονεϊκό του καθήκον είναι δυνατό όχι μόνο να φθείρεται σε ένα μη λειτουργικό γάμο αλλά και να επιδρά αρνητικότερα στα παιδιά του σε σχέση με αυτό που θα μπορούσε σε θετικές συναισθηματικές συνθήκες. Με λίγα λόγια: τα παιδιά μας δε θέλουν μαζωχιστικές , βασικά ναρκισιστικές \"θυσίες\". Θέλουν αγάπη ως ενέργεια όχι ως θεωρία. Σε θέλουν να ξυπνάς το πρωί με αισιοδοξία, να τα συνοδεύεις στο σχολείο με το πιο ενθαρρυντικό σου χαμόγελο, να έχεις το μυαλό σου και τα νεύρα σου σε ετοιμότητα για να συζητήσεις πώς πέρασε η μέρα, να έχεις την υπομονή να τα υποστηρίξεις στις προσπάθειες τους να μάθουν, να παίξουν, να αντέχουν τις δυσκολίες, να κάνουν φίλους, να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Δεν ξέρω για άλλους, πιο δυνατούς από μένα, ανθρώπους. ΕΓΩ όμως δεν έχω περίσευμα ενέργειας για να συντηρώ μαζί και ένα δήθεν γάμο, μια δήθεν σχέση, μια ψεύτικη ελπίδα πως δεν είμαι μόνη. Μόνη καταφέρνω περισότερα από μισή

[alexandros3]

Δεν έχει τόσο σχέση εάν οι δύο γονείς μένουν μαζί ή όχι αλλά τι σχέση έχουν με τα παιδιά τους είτε αυτοί είναι χώρια είτε είναι μαζί και σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν τα παιδιά. Όταν σ\' ένα σπίτι γίνεται χαμός, ε λογικό είναι να το πληρώνουν τα παιδιά. Αν με ένα χωρισμό επέλθει γαλήνη και σταθερότητα στη ζωή των παιδιών εννοείται ότι είναι καλύτερα. Στην περίπτωση του χωρισμού είναι σημαντικό να έχουν και οι δύο γονείς ωριμότητα και υπευθυνότητα απέναντι στο παιδί. Αυτός που δεν την έχει και δεν είναι δίπλα στο παιδί του, το χάνει. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Ένα σπίτι σταθερό, γεμάτο αγάπη κι ενθάρρυνση σε μονογονεακή οικογένεια. Δυστυχώς ο άλλος γονέας ήταν εκωφαντικά απόντας, βυθισμένος μέσα στα προβλήματα και τον εγωισμό του. Η απουσία του μου έκανε κακό όπως επίσης κι οι ελάχιστες φορές που τον είδα αλλά απροσμέτρητα περισσότερο καλό μου έκανε η σταθερότητα κι η αγάπη στο σπίτι μου.

[NikosD.]

Υπάρχει ένας χρυσός κανόνας, όσο αφορά τα παιδιά και το διαζυγιο:

καλύτερα ένα πολιτισμένο διαζύγιο, παρά ένας κακός γάμος.

-------------------------------------------------------------------------------------

Τα παιδιά, μπορούν να επιδείξουν εξαιρετικές ικανότητες προσαρμογής στη νέα κατάσταση, αρκεί οι γονείς \"να τους το επιτρέψουν\" με τη δική τους συμπεριφορά.

[anitak]

Originally posted by dodoni


Τα παιδιά, μπορούν να επιδείξουν εξαιρετικές ικανότητες προσαρμογής στη νέα κατάσταση, αρκεί οι γονείς \"να τους το επιτρέψουν\" με τη δική τους συμπεριφορά.

δηλαδή; πώς μπορεί να μην \"τους το επιτρέψουμε\";

[yourgia]

anitak δεν ξερω αν θες απαντηση μονο απο τον dodoni αλλα θελω να πω δυο πραγματα ως παιδι χωρισμενων γονιων (τι τιτλος κι αυτος...)

Οι γονεις επιτρεπουν στα παιδια τους να ειναι καλα στο διαζυγιο οταν καταλαβουν οτι οποια προβληματα και διαφορες εχουν, αφορουν αυτους και μονο αυτους,ως συζυγους και μονο ως συζυγους και οχι ως γονεις.

Πιο συγκεκριμενα το τι πιστευει ο μπαμπας για τη μαμα και τι η μαμα για το μπαμπα, του παιδιου του ειναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟ. Μια μανα ή ενας πατερας που εχει ανοικτους λογαριασμους με τον/την πρωην και φροντιζει να τους κλεισει μεσω το παιδιου τα κανει απλως σκ... Με συγχωρεις γιατο υφος αλλα ετσι ειναι για \'μενα και -καθολου δε λυπαμαι-οποιος ακολουθει αυτη την τακτικη αργα ή γρηγορα θα δρεψει τους καρπους των κοπων του.
Οταν π.χ η μαμα φροντιζει η κορη ή ο γιος να μαθουν με καθε λεπτομερεια γιατι κατα τη γνωμη της ο μπαμπας ειναι ενας αλητης που εφυγε και δε νοιαζεται για αυτους,που η μαμα στα χερια του μαρτύρησε,που ο μπαμπας του Γιωργακη π.χ κανει τα παντα για το Γιωργακη και τη μαμα του ενω ο δικος τους οχι. κλπ,κλπ,κλπ καταλαβαινεις φανταζομαι οτι η μαμα είναι αυτη που δεν επιτρεπει στα παιδια της να ειναι καλα. Το ιδιο ισχυει και για ενα μπαμπα με τετοια συμπεριφορα. Πιθανον βεβαια αυτος που φαιρεται ετσι, ως συζυγος να ηταν αυτος που ανεχτηκε και όχι αυτος που προκαλεσε τον άλλο. Ως γονιος όμως είναι απαραδεκτος.

Αν οι γονεις δεν εχουν αυτη την τακτικη αλλα αφησουν τα παιδια στην ησυχια τους να συνηθησουν τη νεα κατασταση, αυτα και θα προσαρμοστουν σ\'αυτη και θα τη δεχτουν χωρις να χασουν την αγαπη και την εκτιμηση στους γονεις τους.

Επισης ειναι πολυ σημαντικο να μην νιωσουν τα παιδια οτι αυτα προκαλεσαν τη \"δυστυχια\" οπως παρουσιαζεται πολλες φορες, των γονιων τους. Φρασεις του τυπου \"Για \'σενα θυσιαστηκα\",\"Για \'σενα εμενα στο γαμο αλλιως θα ειχα φυγει νωριτερα και θα ειχα κανει πολλα πραγματα\" και αλλα τετοια δακρυβρεχτα, ειναι ψεμματα, ειναι αν και βαρια λεξη-ζητιανια και αποσκοπουν μονο στο να πετυχουμε αυτο που θελουμε μεσω της δημιουργιας ενοχων. Καταλαβαινεις φανταζομαι οτι κατι τετοιο σε καμια περιπτωση δεν επιτρεπει στο παιδι να ειναι καλα.

Γενικα οταν οι γονεις δεν καταλαβαινουν και δεν παραδεχονται τα λαθη τους,οταν διαιωνιζουν την κακη ατμοσφαιρα της προ διαζυγιου εποχης και μετα το διαζυγιο,οταν δεν προσπαθουν να φερονται στο παιδι μονο ως γονεις και οχι ως πληγωμενες και θυμωμενες υπαρξεις,οταν δεν βαζουν πανω απο ολα την υγεια,την ηρεμια και την ασφαλεια του παιδιου αλλα το δικο τους στραπατσαρισμενο εγω,τοτε μαλλον αυτοι ειναι που δεν επιτρεπουν στα παιδια τους να ζουν καλα.

[anitak]

yourgia συμφωνώ με όλα που γράφεις. Τα περισσότερα τα φανταζόμουν και μόνη μου αλλά οπωσδήποτε είναι διαφορετικό να τα ακούς και από κάποιο άτομο με προσωπικά βιώματα. Γενικά το άγχος μου έγκειται στο ότι δε γνωρίζω πώς προσλαμβάνουν τα πράγματα τα παιδιά μου δεδομένου ότι εγώ μεγάλωσα σε απόλυτα αρμονικό γάμο των γονιών [χωρίς να σημαίνει ότι δεν έκαναν άλλα εγκληματάκια απέναντί μας..]
Μία παρατήρηση που μπορώ να κάνω σε όσα περιγράφεις για τις συμπεριφορές των γονιών κατά το διαζύγιο είναι πως μοιάζει τελικά μικρή σχέση να έχει με τον ιδιο το χωρισμό. ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στη προσωπική του δυστυχία και μιζέρια είναι πάντα πρόβλημα ως γονιός. Όπως λέω και για τη δική μου περίπτωση όπου πολλοί έσπευσαν να απειλήσουν ότι αν προχωρήσω τη διαδικασία τότε ο σύζυγος \"θα αναγκαστεί\" να εγκαταλείψει τα παιδιά, αν είναι τέτοιας ποιότητας γονιος, καλύτερα να εξαφανιστεί μια ώρα αρχύτερα [πάντως για την ιστορία, κρίνω ότι έχει βελτιωθεί απίστευτα από όταν ήρθαμε σε διάσταση]

[yourgia]

[\"θα αναγκαστεί\" να εγκαταλείψει τα παιδιά]? Χα χα χα χα χα χα χα -τα εχω ξανακουσει αυτα.Ειναι το συνηθισμενο κολπακι που χρησιμοποιουν καποιοι προκειμενου να σε κανουν να νιωσεις πρωτον οτι φταις εσυ και αρα να πετυχουν τους οποιους στοχους τους και δευτερον να καλυφθει ο δικος τους σε περιπτωση που οντως θελησει να τα εγκαταλειψει. Επειδη ομως λες οτι σου το ειπαν τριτοι αυτο, μου φαινεται οτι ισως και τον αντρα σου αυτοι προσπαθουν να τον χειραγωγησουν με καποιο τροπο. Δεν ξερω.. Σε καθε περιπτωση παντως ο γονιος που θελει πραγματικα να ειναι κοντα στο παιδι δεν φευγει με καμια κυβερνηση και το παιδι αυτο το καταλαβαινει ασχετα αν βλεπονται πιο αραια λογω συνθηκων.Τα υπολοιπα ειναι ιστοριες για αγριους.


[πάντως για την ιστορία, κρίνω ότι έχει βελτιωθεί απίστευτα από όταν ήρθαμε σεδιάσταση]-Μακαρι

[aneliz]

Originally posted by anitak
Γενικά το άγχος μου έγκειται στο ότι δε γνωρίζω πώς προσλαμβάνουν τα πράγματα τα παιδιά

Αυτη ειναι και η δικη μου αγωνια . Μεχρι και προσφατα , μετα απο 4 σχεδον χρονια διαστασης , η μικρη νομιζε οτι ετσι ειναι οι οικογενειες και οτι ο μπαμπας της μενει σε ενα αλλο σπιτι για να το προσεχει !!!!!! Δεν μπηκα τοτε στη διαδικασια να την ενημερωσω γιατι τη θεωρουσα μικρη .
Τον τελευταιο καιρο απο συζητησεις που ακουει στο νηπειο , μου ανεφερε οτι και η μαμα της φιλης της εχει χωρισει . Τοτε καταλαβα οτι εχει αντιληφθει την κατασταση στην πραγματικη της διασταση . Και εκει ξεκινουν οι ερωτησεις απο ενα 6χρονο και εγω πρεπει να δινω απαντησεις .
- Εσυ δεν αγαπας τον μπαμπα γιατι οταν σε αγκαλιαζει του λες ασε με . (τι να πεις , οτι ολα εχουν τελειωσει μεταξυ μας και τωρα οι αγκαλιες ειναι πλεον περιτες?)
-Αν δεν αγαπας τον μπαμπα , γιατι τον παντρευτηκες ?
-Ποιος απο τους δυο ηθελε να παντρευτειτε?

Τελος η εποχη της αθωοτητας!! Σκεφτομαι οτι στα ματια της θα μοιαζω ενοχη που σταματησα μια σχεση που μου ηταν πλεον αφορητη. Σκεφτομαι οτι μεγαλωνοντας θα βγαλει αντιδραση , Θα καταλογισει ευθυνη που εξαιτειας μου στερηθηκε τον πατερα της . Στην πραγματικοτητα , εγω ειμαι εκεινη που επιδιωκω να διατηρησει τη σχεση της με τον πατερα της, εγω την πηγαινω να τον δει , ακομα και οταν δεν απανταει στο τηλεφωνο .
Οσο για εκεινον, οπως και πριν καποιος εγραψε , θεωρει οτι αφου δε ζει μαζι με το παιδι , δεν το θεωρει \"παιδι του\" . Χωρις να κανει και καμμια προσπαθεια να μοιραστει περισσοτερο χρονο μαζι του .
Και αυτες τις ανοησιες τις ειπε μπροστα στο παιδι τις προαλλες, \"εγω ειμαι ψευτικος μπαμπας αφου δε σε βλεπω καθε μερα\" και αλλα τετοια με αποτελεσμα να θελει το παιδι να φυγει .

Ποση ανασφαλεια μπορει να εχει απο ολη αυτη την κατασταση , νοιωθουν και τα παιδια αγχος? Αναρωτιεμαι και περιμενω περισσοτερες απαντησεις απο αυτους που εχουν βιωσει την κατασταση σαν παιδια.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Originally posted by aneliz

Μεχρι και προσφατα , μετα απο 4 σχεδον χρονια διαστασης , η μικρη νομιζε οτι ετσι ειναι οι οικογενειες και οτι ο μπαμπας της μενει σε ενα αλλο σπιτι για να το προσεχει !!!!!! Δεν μπηκα τοτε στη διαδικασια να την ενημερωσω γιατι τη θεωρουσα μικρη .

Aneliz, αν θέλεις να μεγαλώσεις ένα παιδί που θα είναι ευτυχισμένο φρόντισε να είσαι ειλικρινής μαζί του.

Το μήνυμα που πέρασες στο παιδί είναι το εξής: Ο πατέρας σου θεωρεί το \"άλλο σπίτι\" πιο σημαντικό απο σένα για αυτό προσέχει εκείνο και όχι εσένα.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Originally posted by aneliz

Και εκει ξεκινουν οι ερωτησεις απο ενα 6χρονο και εγω πρεπει να δινω απαντησεις .
- Εσυ δεν αγαπας τον μπαμπα γιατι οταν σε αγκαλιαζει του λες ασε με . (τι να πεις , οτι ολα εχουν τελειωσει μεταξυ μας και τωρα οι αγκαλιες ειναι πλεον περιτες?)
-Αν δεν αγαπας τον μπαμπα , γιατι τον παντρευτηκες ?
-Ποιος απο τους δυο ηθελε να παντρευτειτε?

Ενδεικτικά θα μπορούσες να πεις:

Αγάπη μου, εγώ με τον πατέρα σου αγαπηθήκαμε κάποτε πολύ. Ήταν απόφαση και των δυό μας να παντρευτούμε και προιόν αυτής της αγάπης μας υπήρξες εσύ! Το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου! Όμως τα όνειρά μας ήταν διαφορετικά.
Έτσι η συμβίωση μεταξύ μας δεν ήταν πλέον ιδιαιτερα αρμονική και αποφασίσαμε να μένουμε σε διαφορετικά σπίτια. Τώρα, τόσο εγώ όσο και ο πατέρας σου νιώθουμε πιο ήρεμοι, πιο δημιουργικοί και μπορούμε να σου αφιερώσουμε όλη μας την αγάπη. Να ξέρεις πως ότι και να συμβεί, θα είσαι πάντα το αγγελούδι μας, και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ΠΟΤΕ.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Originally posted by yourgia
Πώς πιστεύετε οτι επιδρά ο χωρισμός των γονιών στα παιδιά (στην προσωπικότητα τους,στις επιλογές τους,στην ψυχική τους υγεία,κτλ)?
.................................................. ..............................................
Υ.Γ Οσοι εχουν καποιο προβλημα ψυχικης φυσεως και θελουν, ας γραψουν αν εχουν ζησει τετοια κατασταση,αν και πως αυτη τους εχει επηρεασει...

Νομίζω yourgia πως ο βασικός λόγος που συνυπάρχω με την κατάθλιψη και την κοινωνική φοβία είναι αυτός.
Ίσως να υπήρχαν και οι ανάλογες \"γενετικές προδιαγραφές\" αλλά αν είχα μεγαλώσει σε μια \"όμορφη\" οικογένεια πιστεύω πως όλα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.