ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

[PAULANER]

Καλησπέρα σας. Καινούριος στο Φόρουμ και μπήκα εδώ για να μοιραστώ μαζί σας την περίπτωση μου. Είμαι 38χρονών Παντρεμένος και έχω και μία κόρη 5 χρόνων.Με την γυναίκα μου 44χρονών σήμερα γνωριστήκαμε στον χώρο εργασίας και ύστερα απο 8χρόνια σχέσης παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο. Το παιδί ήρθε με αμοιβαίο θέλω και των δύο και όχι ανεπιθυμητα. Ύστερα ήρθε ο γάμος και αντιμετωπίζω πιά πάρα πολλά προβλήματα.Ενώ είχαμε και οι δύο δουλειά μετά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και εφόσον έληξε και η νόμιμη του ενός χρόνου παραμονή της γυναίκας μου στον χώρο εργασίας (εννοώ μετα την άδεια τοκετού την απολυσάνε ύστερα απο 16 χρ δουλειάς). Καταφέραμε ύστερα απο 2χρόνια να βρεί δουλειά ύστερα απο τιτάνειες προσπάθειες και αφού είχε εξατμιστεί η αποζημείωση της. Μέχρι να βρεί δουλειά όμως περάσαμε πολλά. Η δική μου δουλειά μέχρι τότε πήγαινε καλά και τα καταφέρναμε. Αλλά απο τον Ιαν του 2011 μέχρι και σήμερα η δουλειά η δικιά μου δεν πάει καθόλου καλά γιατι ο εργοδότης μας έχει 4 μήνες μεσοσταθμικά απλήρωτους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πάρα πολλά προβλήματα μεσά στο σπίτι. Στήν δουλειά αυτή είμαι οκτώ χρόνια και αυτή την στιγμή αρκετά εγλωβισμένος. διότι και την αποζημείωση δεν μπορώ να πάρω και νέα δουλειά δεν υπάρχει,παρά την νυχθημερόν ενασχόληση μου με την πολλαπλή αποστολή βιογραφικών και αναζήτηση εργασίας. Στο διάστημα αυτό η στήριξη της γυναίκας μου είναι μηδαμινή,ανύπαρκτη (στο διάστημα της δικιάς της ανεργίας την είχα στηρίξει και με το παραπάνω) και αντί να στηρίξει και να απαλύνει την κατάσταση την επιδεινώνει καθημερινά με μικρότητες δηλητηριαζόντας την σχέση μας. Να πώ εδώ ότι σχετικά με τον χαρακτήρα της γυναίκας μου είναι αυτό που λέμε Μϊα και τριάντα μία (δηλαδή χωρίς τα ενδιάμεσα στάδια)Την μια στιγμή γλυκιά και ήρεμη και μεσα σε 5 λεπτά έτοιμη να εκραγεί σαν ηφαίστειο γιατί π.Χ έβαλα το ποτήρι δεξιά και όχι αριστέρα.Επίσης να πώ εδώ ότι η γυναίκα μου προέρχεται απο μία διαλύμένη οικογένεια (με κατεστραμμένο πατρικό πρότυπο)που ο μόνος συνδετικός τους κρίκος ήταν η μητέρα τους η οποία έχει πεθάνει.6 Αδέρφια και με έναν πατέρα ανύπαρκτο που δεν υπήρχαν πουθένα απέναντι σε εμένα και στα παιδιά του . σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς που και την στήριξαν και την βοήθησαν όταν και όποτε το χρειάστηκε. Την κόρη μας την μεγάλωσαν στην κυριολεξία οι γονείς μου κατα τα διαστήματα που είχαμε δουλειά και οι δύο και βοηθάνε έμπρακτα και αποτελεσματικά με όποιον τρόπο μπορούνε. Το κύρίως πρόβλημα που αντιμετωπίζω τώρα είναι ο πάρα πολύ δύσκολος χαρακτήρας της γυναίκας μου. που έχει να κάνει με τις ανασφάλειες της και λόγω ηλικίας "φαντάζομαι" και τα υπόλοιπα. Προερχόμενη λοιπόν απο έναν κατεστραμμένο και διαλυμένο σπίτι η μόνη της παρηγοριά πρίν τουλάχιστον γνωρίσει εμένα ήταν και είναι οι φιλες της. Αυτό με έχει καταστρέψει κυριολεκτικά γιατί όλες αυτές την επηρρεάζουν πάρα πολύ σε σημείο που τα προβλήματα τους τα έχει κάνει δικά της και τα εφαρμόζει μέσα στο σπίτι. Πχ χωρίζει η φίλη της θέλει να χωρίσει και αυτή,Είναι ο άντρας κάποιας φίλης καλύτερος απο εμένα σε κάποια ασχολία?γιατι δεν είμαι και εγώ έτσι?Έχει τεράστια σημασία για αυτήν τι θα πούν οι φίλες!!!!¨Οτι της πούν αυτό θα κάνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν.Εδώ και 5 χρόνια κοιμόμαστε χωριστά και βρισκόμαστε πια 1 φορα το 3μηνο και άν.(το τελευταίο διάστημα καθόλου.Οι γνωστοί και φίλοι απο το περιβάλλον το περασμένο διάστημα προσπάθησαν να την συνετίσουν αλλα μάταια.Και μάλιστα επειδή δεν τις είπαν αυτό που ήθελε να ακούσει τις απομάκρυνε και βρήκε καινούρια φίλη χωρισμένη με 2 γάμους και 2 παιδιά και ανύπαρκτη την παρουσία του πατέρα.+το κατεστραμμένο πατρικό πρότυπο της γυναίκας μου "Δίδυμο αχτύπητο" με αποτέλεσμα να μεταφέρουν λανθασμένα συμπεράσματα στην κόρη μας και το παιδί να μην με θέλει +τις πολλές ώρες εργασίας δικιάς μου. . Εγώ απο την μεριά μου σίγουρα δεν είμαι άμοιρος ευθυνών την λατρεύω όμως και προσπαθώ να διορθώσω πράγματα και καταστάσεις.Αλλά δεν είναι δεκτική ούε να ακούσει.Μόνο όταν πάρω κάποια προκαταβολή απο την δουλειά μου "απολαμβάνω"μέρος της περιορισμένης Ωριαίας αγάπης"και μετά πάλι τα ίδια.Έφτασε να με λέει τεμπέλη που δεν έχω σταματήσε ποτέ να δουλεύω απο τα 16 χρόνια μου.Συχνοί καβγάδες που γίνονται μπτροστά στο παιδί το οδήγησαν να τα κάνει πάνω του που απο ότι μου είπαν γιατρόι είναι καθαρά ψυχολογικό. Πράγμα που προσπαθώ να το αποφεύγω αλλά αυτός ο άνθρωπος σε βγάζει απο τα ρούχα σου.και το θεωρεί μεγάλη αδυναμία να μην του απαντήσεις εκείνη την στιγμή.Σε επίπεδο λεκτικής επικοινωνίας δεν υπάρχει γιατί μονίμως φωνάζει και γκρινιάζει.Οπότε η αντίδραση μου είναι πια καθαρά με τον γραπτό λόγο και φυσικά κατόπιν εορτής.Ειλικρινά δεν ξέρω πιά τι να κάνω!να χωρίσω ?και να τραυματίσω αυτήν την μικρή ψυχούλα?Να μην της δίνω σημασία σε αυτά που λέει και να μην τα τραβάω μέσα μου?Να πάω σε ψυχολόγο?και εκεί όμως ποιά θα είναι η οικονομική επιβάρυνση? Τι άλλη λύση έχω?Ολο αυτό το διάστημα η ψυχική και η σωματική μου υγεία έχει κλονιστεί!


Σας ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σας και συγγνώμη εάν σας κούρασα.

[jola]

Καλησπερα! Δεν ξερω τι μπορει να περνας! Δεν εχω περασει κατι αντιστοιχο, δεν εχω παιδι, δεν ειμαι παντρεμενη! Απλα νομιζω οτι οταν υπαρχουν τοσα προβληματα και το παιδακι σας τα παρακολουθει στενα και επηρεαζεται τοσο, το να φτασεις στο διαζυγιο ειναι το λιγοτερο... Σημαντικο ειναι να μπορεσετε να συζητησετε την κατασταση με ηρεμο τροπο και να βρειτε μια λυση. Πανω απο ολα ειναι πλεον το παιδι σας, αυτο θα πρεπει να σας καθοδηγει. Επειτα θα πρεπει κι εσεις να δειτε τι γινεται με τη σχεση σας. Ειστε πολυ νεοι ακομα! Νομιζω οτι ο σεβασμος εχει χαθει - ψαξτε το λιγο...

[Θεοφανία]

...γεια σου πολ...:)
Απ όλα όσα έγραψες θα σταθώ σε δύο: το ένα είναι πως τσακώνεστε μπροστά στο παιδί και το άλλο πως έχετε χάσει την ερωτική σας ζωή ως ζευγάρι.
Και τα δύο δείχνουν πως είναι πολύ δύσκολο να επανακάμψει αυτή η σχέση και πόσο μάλλον ο γάμος.
Έχεις σκεφτεί πως για το καλό του παιδιού θα ήταν καλύτερα να χωρίσετε?

[betelgeuse]

Η σχεση σας εχει ηδη καταστραφει.
Δεν ειναι φυσιολογικο για ενα ζευγαρι να κοιμαται χωριστα 5 χρονια.
Δεν ειναι φυσιολογικο να τσακωνεστε καθε λιγο και λιγακι και χωρις αφορμη ουτε ειναι λογικο να βαζει τις φιλες της πανω απο τον συντροφο της...

Η ψυχολογια του παιδιου ετσι και αλλιως εχει επηρρεαστει , το διαζυγιο μαλλον ανακουφιση θα προσφερει σε ολους.


Και κατι ακομα , βλεπω οτι προσπαθεις να δικαιολογησεις την συμπεριφορα της γυναικας σου (αυτα που λες για τηνη οικογενεια της) , αλλα δικαιολογια δεν υπαρχει.
Το οτι δεν μεγαλωσε στο καλυτερο περιβαλλον μπορει να δικαιολογει καποιες συμπεριφορες της , αλλα ειναι 44 χρονων. Θα επρεπε να εχει καταλαβει τα λαθη που κανει και να μην καταστρεφει την οικογενεια σας και το παιδι σας , με δικαιολογια τα ασχημα παιδικα της χρονια. Δηλαδη επειδη ειχε ασχημα παιδικα χρονια πρεπει να καταστρεψει την ζωη του παιδιου της?


Παρε διαζυγιο οσο ποιο γρηγορα γινεται. Οσο παραμενετε σε αυτο τον γαμο τοσο χειροτερα θα γινονται τα πραγματα.

[PAULANER]

τυχαινει οι φορές που τσακωνόμαστε μπροστα στο παιδι να το εκλαμβανει ως στιγμη αδυναμιας για να περασει στην επιθεση οσον αφορα το πρωτο σου ερωτημα!οσον αφορα το 2τερο εγω θελω συνέχεια αυτη οχι!

[PAULANER]

η ελπίδα πεθαινει τελευταία! Μπορει να φταιει και το γεγονος οτι σε αυτην την σχεση εγω κυνηγησα πιο πολυ!Νιωθω καποιες φορες να αγαπαω και για τους δύο.χωρις να επιθυώ να μου γυρίσει αυτη η αγαπη

[PAULANER]

η ελπίδα πεθαινει τελευταία! Μπορει να φταιει και το γεγονος οτι σε αυτην την σχεση εγω κυνηγησα πιο πολυ!Νιωθω καποιες φορες να αγαπαω και για τους δύο.χωρις να επιθυώ να μου γυρίσει αυτη η αγαπη

[deleted-member141015]

Αχχ… paulaner, δύσκολα τα πράγματα. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι εστιάζεις σε κάποιες μη ευνοϊκές ή δυσάρεστες πτυχές της κατάστασης (‘διαλυμένη οικογένεια’, επιρροές από φίλες, εργασιακά-οικονομικά θέματα, ηλικία-χαρακτήρας της συζύγου), που ναι μεν είναι μέρος του προβλήματος, αλλά όχι η ουσία του. Αυτό που εγώ βλέπω σαν πολύ σημαντικό, είναι το ότι 5 χρόνια τώρα κοιμάστε χώρια και βρίσκεστε μια φορά το τρίμηνο και αν, όπως λες. Δηλαδή από τη γέννηση του παιδιού σας και μετά, αν καταλαβαίνω καλά.

Μέσα σε μια ανύπαρκτη ερωτικά και συντροφικά σχέση, με συγκατοίκηση και με ένα μικρό παιδί (και τις ευθύνες που αυτό συνεπάγεται), πώς να μην υπάρχει ένταση, καυγάδες, γενικότερη δυσαρέσκεια? Αυτό δυστυχώς δεν λύνεται με το να ‘συνετιστεί’ η σύζυγος, ούτε βέβαια με καυγάδες μπροστά στο παιδί, που να είσαι βέβαιος ότι τραυματίζουν την ψυχούλα του (ήδη το έχεις διαπιστώσει από την παλινδρόμηση που παρουσιάζει στο θέμα της τουαλέτας – το παιδάκι σας φοβάται και νιώθει απειλή) πολύ περισσότερο από έναν χωρισμό.

Φυσικά δεν είναι εύκολη απόφαση. Όμως καλό είναι να κοιτάξεις ειλικρινά μέσα σου και να σκεφτείς τι από όσα ζεις μέχρι σήμερα σας κάνει χαρούμενους. Μα είναι ποτέ δυνατόν να ‘αγαπάει ο ένας και για τους δύο’? Αν η γυναίκα σου δεν θέλει συνέχεια, σε τι ωφελεί να παραμένετε σε μια δηλητηριώδη για όλους σας συνύπαρξη?

[PAULANER]

μαρινα εχεις δικιο και ευχαριστω και ολους σας για τα σχολια σας. Σιγουρα στην προκαθορισμενη στιγμη ειναι πιο πολλα αυτα που μας χωριζουν μεταξυ μαςαπο αυτα που μας ενωνουν Αλλα το παιδι ειναι πανω απο ολα!Στο θεμα της σεξουαλικοτητας δεν την πιεσα ποτε!(οταν την πιεσα μια φορα εγινε αυτο)εγινε ηφαιστειο αρνητισμου! Εχω ολη την καλη διαθεση να κατσω να συζητησω τα χαρουμενα πραγματα αλλα οταν ο αλλος δεν ειναι δεκτικος στο να ακουσει ειναι σαν να μιλας σε τοιχο!

[PAULANER]

και κατι αλλο να διευκρινισω για να μην παρεξηγηθω! Το θεμα της εμμηνοροιας που εχει η γυναικα μου ειναι πιστευω μοναδικο στον πλανητη!1 εβδομαδα πριν ερθουν ειναι σαν να ζεις με μανιακο δολοφονο προβλημα εκ γενετης που πιστευω οτι δεν της το περασαν σωστα στο οικογενειακο της περιβαλλον.Εχω φτασει να μετραω περυσι φετος τις φορες που κοιμηθηκαμε μαζι!!!

[Frini]

Είναι πολυ δύσκολη κατάσταση και χρειαζεται ψυχικο σθένος να την αντιμετωπίσεις.
Μήπως η γυναίκα σου πιστεύει ότι , ότι και αν κάνει ότι και αν γίνει θα είσαι πάντα εκεί? Της έχεις εκφράσει ότι πνίγεσαι, ότι δεν μπορεί μια τέτοια σχέση να σε καλύπτει στο ελάχιστο, ότι φοβάσαι για το παιδί σας που είναι αποδέκτης της όλης φάσης?
Τόνισες δυναμικά ότι τα όρια σου εξαντλουνται και ότι δεν μπορείς να ανεχτείς άλλο εναν γάμο που σε μειώνει σαν άνθρωπο και σαν άντρα?
Πριν πάρεις τις αποφάσεις σου, μήπως θα πρέπει να συνειδητοποιησει την σοβαρότητα της κατάστασης και ότι βρίσκεσαι προ των πυλών?

[axl100]

Καλησπέρα σας. Καινούριος στο Φόρουμ και μπήκα εδώ για να μοιραστώ μαζί σας την περίπτωση μου. Είμαι 38χρονών Παντρεμένος και έχω και μία κόρη 5 χρόνων.Με την γυναίκα μου 44χρονών σήμερα γνωριστήκαμε στον χώρο εργασίας και ύστερα απο 8χρόνια σχέσης παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο. Το παιδί ήρθε με αμοιβαίο θέλω και των δύο και όχι ανεπιθυμητα. Ύστερα ήρθε ο γάμος και αντιμετωπίζω πιά πάρα πολλά προβλήματα.Ενώ είχαμε και οι δύο δουλειά μετά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και εφόσον έληξε και η νόμιμη του ενός χρόνου παραμονή της γυναίκας μου στον χώρο εργασίας (εννοώ μετα την άδεια τοκετού την απολυσάνε ύστερα απο 16 χρ δουλειάς). Καταφέραμε ύστερα απο 2χρόνια να βρεί δουλειά ύστερα απο τιτάνειες προσπάθειες και αφού είχε εξατμιστεί η αποζημείωση της. Μέχρι να βρεί δουλειά όμως περάσαμε πολλά. Η δική μου δουλειά μέχρι τότε πήγαινε καλά και τα καταφέρναμε. Αλλά απο τον Ιαν του 2011 μέχρι και σήμερα η δουλειά η δικιά μου δεν πάει καθόλου καλά γιατι ο εργοδότης μας έχει 4 μήνες μεσοσταθμικά απλήρωτους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πάρα πολλά προβλήματα μεσά στο σπίτι. Στήν δουλειά αυτή είμαι οκτώ χρόνια και αυτή την στιγμή αρκετά εγλωβισμένος. διότι και την αποζημείωση δεν μπορώ να πάρω και νέα δουλειά δεν υπάρχει,παρά την νυχθημερόν ενασχόληση μου με την πολλαπλή αποστολή βιογραφικών και αναζήτηση εργασίας. Στο διάστημα αυτό η στήριξη της γυναίκας μου είναι μηδαμινή,ανύπαρκτη (στο διάστημα της δικιάς της ανεργίας την είχα στηρίξει και με το παραπάνω) και αντί να στηρίξει και να απαλύνει την κατάσταση την επιδεινώνει καθημερινά με μικρότητες δηλητηριαζόντας την σχέση μας. Να πώ εδώ ότι σχετικά με τον χαρακτήρα της γυναίκας μου είναι αυτό που λέμε Μϊα και τριάντα μία (δηλαδή χωρίς τα ενδιάμεσα στάδια)Την μια στιγμή γλυκιά και ήρεμη και μεσα σε 5 λεπτά έτοιμη να εκραγεί σαν ηφαίστειο γιατί π.Χ έβαλα το ποτήρι δεξιά και όχι αριστέρα.Επίσης να πώ εδώ ότι η γυναίκα μου προέρχεται απο μία διαλύμένη οικογένεια (με κατεστραμμένο πατρικό πρότυπο)που ο μόνος συνδετικός τους κρίκος ήταν η μητέρα τους η οποία έχει πεθάνει.6 Αδέρφια και με έναν πατέρα ανύπαρκτο που δεν υπήρχαν πουθένα απέναντι σε εμένα και στα παιδιά του . σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς που και την στήριξαν και την βοήθησαν όταν και όποτε το χρειάστηκε. Την κόρη μας την μεγάλωσαν στην κυριολεξία οι γονείς μου κατα τα διαστήματα που είχαμε δουλειά και οι δύο και βοηθάνε έμπρακτα και αποτελεσματικά με όποιον τρόπο μπορούνε. Το κύρίως πρόβλημα που αντιμετωπίζω τώρα είναι ο πάρα πολύ δύσκολος χαρακτήρας της γυναίκας μου. που έχει να κάνει με τις ανασφάλειες της και λόγω ηλικίας "φαντάζομαι" και τα υπόλοιπα. Προερχόμενη λοιπόν απο έναν κατεστραμμένο και διαλυμένο σπίτι η μόνη της παρηγοριά πρίν τουλάχιστον γνωρίσει εμένα ήταν και είναι οι φιλες της. Αυτό με έχει καταστρέψει κυριολεκτικά γιατί όλες αυτές την επηρρεάζουν πάρα πολύ σε σημείο που τα προβλήματα τους τα έχει κάνει δικά της και τα εφαρμόζει μέσα στο σπίτι. Πχ χωρίζει η φίλη της θέλει να χωρίσει και αυτή,Είναι ο άντρας κάποιας φίλης καλύτερος απο εμένα σε κάποια ασχολία?γιατι δεν είμαι και εγώ έτσι?Έχει τεράστια σημασία για αυτήν τι θα πούν οι φίλες!!!!¨Οτι της πούν αυτό θα κάνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν.Εδώ και 5 χρόνια κοιμόμαστε χωριστά και βρισκόμαστε πια 1 φορα το 3μηνο και άν.(το τελευταίο διάστημα καθόλου.Οι γνωστοί και φίλοι απο το περιβάλλον το περασμένο διάστημα προσπάθησαν να την συνετίσουν αλλα μάταια.Και μάλιστα επειδή δεν τις είπαν αυτό που ήθελε να ακούσει τις απομάκρυνε και βρήκε καινούρια φίλη χωρισμένη με 2 γάμους και 2 παιδιά και ανύπαρκτη την παρουσία του πατέρα.+το κατεστραμμένο πατρικό πρότυπο της γυναίκας μου "Δίδυμο αχτύπητο" με αποτέλεσμα να μεταφέρουν λανθασμένα συμπεράσματα στην κόρη μας και το παιδί να μην με θέλει +τις πολλές ώρες εργασίας δικιάς μου. . Εγώ απο την μεριά μου σίγουρα δεν είμαι άμοιρος ευθυνών την λατρεύω όμως και προσπαθώ να διορθώσω πράγματα και καταστάσεις.Αλλά δεν είναι δεκτική ούε να ακούσει.Μόνο όταν πάρω κάποια προκαταβολή απο την δουλειά μου "απολαμβάνω"μέρος της περιορισμένης Ωριαίας αγάπης"και μετά πάλι τα ίδια.Έφτασε να με λέει τεμπέλη που δεν έχω σταματήσε ποτέ να δουλεύω απο τα 16 χρόνια μου.Συχνοί καβγάδες που γίνονται μπτροστά στο παιδί το οδήγησαν να τα κάνει πάνω του που απο ότι μου είπαν γιατρόι είναι καθαρά ψυχολογικό. Πράγμα που προσπαθώ να το αποφεύγω αλλά αυτός ο άνθρωπος σε βγάζει απο τα ρούχα σου.και το θεωρεί μεγάλη αδυναμία να μην του απαντήσεις εκείνη την στιγμή.Σε επίπεδο λεκτικής επικοινωνίας δεν υπάρχει γιατί μονίμως φωνάζει και γκρινιάζει.Οπότε η αντίδραση μου είναι πια καθαρά με τον γραπτό λόγο και φυσικά κατόπιν εορτής.Ειλικρινά δεν ξέρω πιά τι να κάνω!να χωρίσω ?και να τραυματίσω αυτήν την μικρή ψυχούλα?Να μην της δίνω σημασία σε αυτά που λέει και να μην τα τραβάω μέσα μου?Να πάω σε ψυχολόγο?και εκεί όμως ποιά θα είναι η οικονομική επιβάρυνση? Τι άλλη λύση έχω?Ολο αυτό το διάστημα η ψυχική και η σωματική μου υγεία έχει κλονιστεί!


Σας ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σας και συγγνώμη εάν σας κούρασα.

Ιδια η πρωην μου φιλε μου, χωρισε οσο εισαι δυνατος γτ θα σε αρωστισει, προεχρεται απο μητριαρχικη οικογενεια και αν δεν εχεις λεφτα δεν αξιζεις μια για αυτην. Ησουν απλα ενα μεσο για να εκτελεσει τα σχεδια της και τωρα της εχεις γινει εμποδιο και βαρος...

[kuxumuxu]

Πριν πάρεις τις αποφάσεις σου, μήπως θα πρέπει να συνειδητοποιησει την σοβαρότητα της κατάστασης και ότι βρίσκεσαι προ των πυλών?

Συμφωνώ. Μίλησέ της καθάρα μια μέρα, ενώ θα έχετε πάει το παιδί σε κάποιον να το προσέχει για να μην ακούει. Και δώσε της τελεσίγραφο.

Είσαι πολύ νέος για να χαραμίσεις τη ζωή σου.
Πρέπει να το παλεύουμε, αλλά να καταλαβαίνουμε και πότε πρέπει να σταματάμε.

Και σχετικά με το παιδί, χίλιες φορές να έχει χωρισμένους γονείς, παρά να ζει αυτές τις άσχημες καταστάσεις.

[kuxumuxu]

Ωραία όλα αυτά που λες Ξωτικό και άκρως ρομαντικά και αγαπησιάρικα και αλτρουιστικά.

Αλλά είμαι της άποψης ότι δεν θυσιάζουμε την ζωή μας για τα παιδιά μας με τον τρόπο που το εννοείς, δηλαδή μένοντας σε μία σχέση, που από ότι μας έγραψε ο PAULANER:
η γυναίκα του δεν τον στηρίζει, απαιτεί οικονομική άνεση, είναι απόλυτα κυκλοθυμική, δεν κάνουν πλέον σεξ, φωνάζει συνεχώς και μπροστά στο παιδί της, κλπ.

Γενικά, εγώ από ότι διάβασα, σαν τρίτος, βλέπω ότι δεν είναι καν σε σχέση. Είναι συγκάτοικοι επειδή έχουν το παιδί.

Είναι λογικό λοιπόν να μείνεις σε μια σχέση αν δεν τραβάει, μήπως και στεναχωρηθεί το παιδί? Και ποια άλλη λύση βλέπεις, αν δεν θέλουν και οι δύο να το προσπαθήσουν και οι προσπάθειες γίνονται μόνο από τον PAULANER? Να μείνει δηλαδή στη σχέση για να λέει ότι έχει οικογένεια και μετά που το παιδί στα 18 του θα φύγει από το σπίτι και θα πάρει τον δρόμο του να πει... "Αααα, εγώ έζησα μια μαύρη ζωή, αλλά θυσιάστηκα για το παιδί μου και είχε και τους δύο γονείς του (που ήταν δυστυχισμένοι) δίπλα του, για να μην πάθει ψυχολογικά προβλήματα." ...Δεν νομίζω...

Το να κάνεις τα πάντα για να είναι ευτυχισμένο το παιδί σου το υποστηρίζω. Να είσαι πάντα δίπλα του και να το στηρίζεις Αλλά να μείνεις με την μάνα του, ακόμα κι αν δεν το θες, δεν το υποστηρίζω σε καμία περίπτωση. Γιατί πρέπει να ζεις για σένα, για τον εαυτό σου, να είσαι εσύ ευτυχισμένος. Αν δεν είσαι εσύ ευτυχισμένος, δεν μπορείς να κάνεις κανέναν γύρω σου ευτυχισμένο.

PAULANER μίλησε μαζί της και αν σε προβληματίζει το θέμα του παιδιού μίλησε και με έναν παιδοψυχολόγο, κάτι θα ξέρει περισσότερο. Σου εύχομαι ότι γίνει, να γίνει για καλό.