Παρακαλώ βοηθήστε με αν, όπως και όσο μπορείτε

[lucifair100]

Καλησπέρα .. Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να πω ότι τα πράγματα στη ζωή μου έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που σκέφτομαι πολύ σοβαρά την αυτοκτονία. 13 χρονών πέρασα νευρογενή ανορεξία που συνεδευόταν από σοβαρή συναισθηματική διαταραχή. 14 χρονών αποπειράθηκα να αυτοκτονήσω. Στα 19 μου ξεκίνησα μια σχέση η οποία δεν είχε να μου προσφέρει τίποτα το ευχάριστο μια που το άτομο αυτό ήταν πολύ ακατάλληλο για μένα (έλλειψη διανοητικής και συναισθηματικής επαφής, κατ' επέκταση επώδυνη και ανεπιθύμητη σωματική επαφή για μένα). Η σχέση αυτή έληξε τώρα που είμαι 20, έπειτα από επικούς τσακωμούς που ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, διάρκειας 4 μηνών. Λάθος μου που ξεκίνησα τέτοια σχέση και ακόμα μεγαλύτερο που τη συνέχισα. Απλά το άτομο αυτό μεγάλωσε σε πολύ νοσηρό περιββάλον (αυταρχική και υπερπροστατευτική μάνα σε σημείο που βάζει υποψίες ότι διακατέχεται από σοβαρή ψυχική ασθένεια) .. Παρόλο που εκείνος δεν είχε αυτεπίγνωση και είχε επαναπαυτεί σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση μην κάνοντας προσπάθειες να την αλλάξει, εγώ νιώθοντας λύπη και συμπόνοια, πίστευα ότι είχα χρέος να τον βοηθήσω, παρά να τον εγκαταλείψω στη μοίρα του. Μάταια βέβαια, όπως αποδείχτηκε.
Αν εξαιρέσουμε το προαναφερόμενο, γενικώς εγώ σαν άτομο παρουσιάζω δυσκολία στο να αναπτύσσω κοινωνικές σχέσεις. Νιώθω άβολα να βρίσκομαι ανάμεσα σε άτομα (τα καλούμενα ''υγιή" ή "normal") που πάντα έχουν κάτι επιφανειακό , απλό και καθημερινό να πουν (π.χ. συζήτηση για προϊόντα μαλλιών) και δεν συνηθίζουν έστω και σπάνια να κάνουν συζήτηση άλλου επιπέδου. Δυστυχώς η πλειονότητα απ' αυτούς που έχω πετύχει είναι έτσι, με αποτέλεσμα απο τη μία εγώ να δυσανασχετώ όταν βρίσκομαι ανάμεσα τους (πράγμα που φυσικά δεν αφήνω να γίνει αντιληπτό) και απ'την άλλη τα άτομα αυτά ίσως να διαισθάνονται ότι έχω κάποιες ιδιαιτερότητες με αποτέλεσμα να με απομακρύνουν με τον τρόπο τους . Πολλές φορές έχω καταφύγει στη λύση της μοναξιάς. Πράγμα που στις αρχές πετύχαινε (πήγαινα μόνη μου για καφέ και αυτό με χαλάρωνε) , αλλά τώρα πλέον νιώθω ότι δεν το αντέχω. Δεν ανέχομαι άλλη μοναξιά.
Εκτός από τα προηγούμενα, έχω ένα ακόμη πρόβλημα να αντιμετωπίσω. Την αδερφή μου. Είναι 3 χρόνια μεγαλύτερη μου, σπουδάζουμε και μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι. Λυπάμαι πολύ γι' αυτό που θα πω, αλλά η αδερφή μου εδώ και λίγα χρόνια περνάει μια όχι και τόσο απλή συναισθηματική διαταραχή. Έχει συχνά και έντονα ξεσπάσματα, η όλη της η στάση είναι πολύ αγχωτική που όσο υπομονή και να έχει κάποιο άτομο όταν βρίσκεται μαζί της στις άσχημες φάσεις της , παθαίνει ταχυπαλμίες. Ευτυχώς παρακαλουθείται από ειδικό και βρίσκεται σε πρόγραμμα θεραπείας, όμως δεν παρουσιάζει εδώ και πολύ καιρό καμία βελτίωση, αντιθέτως ώρες-ώρες έχω την αίσθηση ότι η κατάστασή της όσο πάει και χειροτερεύει. Λυπάμαι πολύ γι' αυτήν, κάνω τα πάντα για να τη βοηθήσω, έχω αφιερώσει πολλές ώρες για συζητήσεις μαζί της μπας και βρούμε κάποια άκρη, με κανένα αποτέλεσμα. Δεν είναι ιδιαίτερα δεκτική σε βοήθεια, αυτό το έχουν συμπεράνει και οι ειδικοί. Άμα λοιπόν εκείνοι δεν μπορούν να τη βοηθήσουν που έχουν μια εκπαίδευση και μια εμπείρα πίσω τους, πως είναι δυνατόν να τη βοηθήσω εγώ ???
Οι γονείς μου στενοχωριούνται πολύ για την κατάστασή της, είναι και αυτοί ταλαιπωρημένοι και όταν τόλμησα να τους πω ότι κάτι δεν πάει καλά και με μένα με αποπήραν , γέλασαν μαζί μου και μου κλείσανε το τηλέφωνο κατάμουτρα. Το καταλαβαίνω ότι είναι βαρύ ένα παιδί σου να έχει πρόβλημα, πόσο μάλλον και τα δύο παιδιά σου , αλλά όσο να 'ναι δικαιούμαι και εγώ κάποια υποστήριξη, κάποια εξωτερική βοήθεια. Κάποιες στιγμές σκέφτομαι ότι ο μόνος τρόπος να δεχτούν ότι και εγώ έχω ανάγκη από βοήθεια και να ταρακουνηθούν είναι να κάνω κάποια αυτοκαταστροφική ενέργεια, πράγμα που σίγουρα φαίνεται ηλίθιο, αλλά σε άνθρωπο που έχει δοκιμάσει όλα τα υπόλοιπα μέσα αυτή φαίνεται η εναπομείνουσα λύση.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των προβλημάτων ? Έχω αποκτήσει εδώ και καιρό μια άρνηση για τη ζωή. Δεν βγαίνω απ'το σπίτι, μένω ξύπνια όλη τη νύχτα και κάνω πράγματα στον Υπολογιστή όπως κάνω και αυτή τη στιγμή. Κοιμάμαι την ημέρα και ξυπνάω κατά το σούρουπο, γύρω στις 7 το βράδυ. Έχω να δω το φως του ήλιου δεν θυμάμαι και εγώ από πότε. Η κάθε μέρα μου είναι το ίδιο άσχημη και μονότονη με την προοηγούμενη και το ίδιο άσχημη με την επόμενη. Αισθάνομαι ότι αυτή η παραίτησή μου δεν θα οδηγήσει σε τίποτα θετικό. Ανησυχώ πολύ για μένα γιατί τελευταία μου μπαίνουν διάφορες αυτοκτονικές ιδέες στο μυαλό. Φοβάμαι ότι κάποια μέρα θα χάσω την αυτοσυγκράτησή μου και την ψυχραιμία μου και θα κάνω πράξη κάποια από αυτές.
Σας ζητώ συγγνώμη αν είπα τόσα πολλά και σας κούρασα. Σίγουρα θα έχετε και εσείς τα δικά σας. Άλλα αφού δεν έχω τη δυνατότητα να μιλήσω για όλα αυτά στο γραφείο ενός ψυχοθεραπευτή, καταλαβαίνετε ...

[ROULA]

Καλημερα καλη μου καταρχην προαπαθησε οσο γινεται να ηρεμησεις ξερω οτι τα πραγματα ειναι δυσκολα αλλα πρεπει να ξερεις οτι δεν εισαι μονη σου σε αυτο.Ολοι μας υποφερουμε απο παρομοιες διαταραχες και εγω εχε γνωρισει χιλιαδες ατομα που το μονο προβλημα τους ειναι γιατι βγηκε η ριζα στο μαλλι και οτι πρεπει να την βαψουν και εγω φυσικα ασφυκτιουσα και επελεγα την μοναξια απο την ασυνεννοησια,να εισαι σιγουρη οτι εδω θα βρεις παρα πολλα ατομα που θα μπορουν να σε καταλαβουν.Εκτος απο την αποχη για την ζωη και την νυχτερινη υπερενταση εχεις αλλα συμπτωματα? θα περιμενω μηνυμα σου...

[Dalia]

Δεν μας κούρασες καθόλου.Ισα ίσα,καλά έκανες που τα μοιράστηκες μαζί μας.

Καταλαβαίνω ότι σου είναι ακόμα πιο δύσκολο το ότι έχει και η αδερφή σου πρόβλημα και αισθάνεσαι ότι εκείνη έχει προτεραιότητα.Ομως δεν είναι λύση να κάνεις απόπειρα αυτοκτονίας για να σου δώσουν σημασία οι άλλοι.Οι γονείς πολλές φορές αρνούνται να δουν το πρόβλημα.Κι εμένα άργησαν πολύ να το δεχτούν και ακόμα πολλές φορές νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνουν.

Γιατί δεν πηγαίνεις σε κάποιον ειδικό?Οπως είπες έχεις κι εσύ δικαίωμα να βοηθηθείς από κάποιον.

[olga_soul]

lucifair όλοι μας εδώ λίγο πολύ έχουμε περάσει περιόδους απέραντης και καταθλιπτικής μοναξιάς , ιδιαίτερα εξαιτίας άσχημων οικογενειακών συνθηκών και ψυχικών δυσλειτουργειών, τις οποίες δύσκολα αποδέχτηκε το στενό μας περιβάλλον. Δεν διαφωνώ ότι περνάς δύσκολες στιγμές και ότι η όλη κατάσταση της αδελφής σου σε επηρεάζει........

Έτσι και εμένα θυμάμαι ότι με έριχνε και με αρρώσταινε η συμβίωσή μου με τον αλκοολικό μου πατέρα που έχει πλέον πεθάνει...............αλλά την όλη αρνητική μου ενέργεια την έριχνα σε δημιουργικές ασχολίες για να καταφέρω να μην λαλίσω τελείως!!!!!!!! Η αλήθεια είναι ότι πέραν την χρόνιας κατάθλιψης και των κρίσεων πανικού δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή την αυτοκτονία............για ποιό λόγο??? Απλούστατα γιατί βαθιά μέσα μου πάντα πίστευα και πιστεύω ότι κάποιοι από εμάς τους <<ταλαίπωρους>> πρέπει για κάποιον ιδιαίτερο και ίσως χαρισματικό λόγο - να βρούμε την ευτυχία και την αλήθεια μέσα από εμπόδια και πόνο......
Το γιατί θα το μάθεις στην πορεία.....αρκεί να μην σταματήσεις να προσπαθείς.......αρκεί να μην πάψεις να πιστεύεις.........αρκεί να μην γονατίσεις στο <<μέχρι τώρα>> που σε γέμισε μόνο απογοητεύσεις........

Έτσι ξαφνικά και εκεί που δεν το περιμένεις θα έρθει κάτι καλό για εσένα........
Μίλησες για αυτοκτονία................
και θα σταματήσεις απότομα την πορεία σου για αυτά που σε περιμένουν και δεν τα έχεις δει ακόμα? Θα κλείσεις τα μάτια σε αυτούς που θέλουν τη συντροφιά και τις γνώσεις σου?
Γιατί???? Δεν μου φαίνεσαι ούτε εγωίστρια.......αλλά ούτε και ψυχρή........μάλλον ιδιαίτερα ευσυνείδητη και ευαίσθητη.......

[Sorrow]

Lusifair gia sou kai apo mena...
Egw monaxa na arxisw legontas pws pragmatika se katalabainw...
Apla xereis...isos tha eprepe na bgaleis apo to mialo sou thn idea ths apoliths ypostirixhs apo thn oikogeneia gt apoti katalabenw einai idh bebarhmenoi me thn aderfh sou...kai isos sto diko sou problima na theloun na diskoun mia eswterikh arnish...gt poli apla pedia tous eistai an sta matia tous ola exete problimata afto mono thlipsh mporei na tous fernei...egw prosopika tha tous afhna stis skepseis pws ola pane kala...kai tha koitousa ti mporw na kanw gia na,an oxi na lhsw kapia problimata...na ta kanw na me epireazoun lhgotero...
Oi skepseis pou exeis peri aftoktonias elpizw na fygoun poli sintoma...gt einai enas dromos...pistepse me...monaxa pono kai thlipsh tha afhsei piso tou...xerw pws einai na eisai monos...kai pisteyw pws xeirotero pragma apo to na niwtheis monos...eidika an sth pragmatikotita exeis gyro sou anthrwpous einai katastrofiko synaisthima...ma opos blepeis...sth pragmatikothta eisai monh sou...to oti emeis edw isos se katalabainoume kai loipomaste gia oti pernas de se kanei na exeis kapion dipla sou otan to xriazesai...gia afto prepei na koitaxeis monh sou pws tha polemiseis kapia pragmata oste na mporeis na loitourgeis esi kalhtera...gia sena...

Eyxomai ta kalhtera...kai se sena kai sthn aderfh sou...
Me ektimish...Sorrow

[τι-ποτέ]

λούσι, ζεις εφιάλτες (εξ ού και το λούσιφερ, ε;
θέλεις να μας περιγράψεις μια μέρα σου;
εγώ περιγράφω αυτά που μου συμβαίνουν, και αυτό με βοηθάει...
πε΄ς μας, ποια θα ήταν η αγαπημένη σου ασχολία, πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκες με κάποιον ή κάποιαν, ό,τι θες...
είμαστε όλοι πρόθυμοι να σε ακούσουμε και να σου ευχηθούμε κουράγιο...

[αννυ]

επισης καλο θα ηταν να αλλαξεις τον τροπο ζωης σου οσο αφορα τα ωραρια.και εγω ξενυχταω πολυ αλλα δεν φτανω σε σημειο να μη βλεπω το φως του ηλιου.το ξερεις οτι αυτο επιδεινωνει την κατασταση σου?το φωσ της μερας μας γεμιζει ενεργεια.προσπαθησε να σηκωθεις νωριτερα την επομενη φορα.πηγαινε καπου μονη σου μια βολτα,για τρεξιμο..και ο αθλητισμος βοηθαει πολυ.εισαι στην χειροτερη κατασταση αυτη τη στιγμη αν το αντεξεις τωρα σιγα σιγα το μονο που θα γινετε θα ειναι να ανεβαινεις.κανε υπομονη!και αν συνεχιστει για πολυ καιρο να πας σε ψυχολογο.γιατι να βαανιζεσαι?

[arktos]

Να ξαναμιλήσεις στους γονείς σου! Τι πάει να πει πως έχει το ένα τους παιδί πρόβλημα? Εσύ δηλαδή δεν είσαι παιδί? Είσαι μικρή κοπέλα και θα έπρεπε να χαίρεσαι τη ζωή! Να είσαι σίγουρη πως υπάρχουν άνθρωποι που δε μιλάνε μόνο για προϊόντα μαλλιών.Όλοι εδώ μέσα, ας πούμε.Γιατί δε μπορείς να δεις ειδικό?

[liberchild]

h aftoktonia den ine lisi .Ekanes poli kala pou mirastikes ta provlimata sou edo s afto to forum k na sinexisis etsi giati edo iparchoun anthropi pou ligo poli antimetopizoun idia provlimata.I episkepsi se kapio idiko psychologo isos na se voithouse parapano.

[mauros_vuthos_f]

αγαπη μου καταρχην να πω μια καλησπερα....εδω μπορεις να βρεις λιγη στηριξη οπως βρηκα και εγω...στεναχωρεθηκα οταν διαβασα το θεμα σου δεν στο κρυβω...μπορω να σε νιωσω σε υπερβολικο βαθμο γιατι και εγω εχω περασει απο ανορρεξια,ειχα πολλες αποπειρες αυτοκτονιας και πολλους αυτοτραματισμους...εχω καταθλιψη...και εγω εκανα σχεσεις ειδικα μια στα 14 μου που απο τοτε αρχισαν ολα μου τα προβληματα μου κατεστρεψε την ζωη,...Νιώθω άβολα να βρίσκομαι ανάμεσα σε άτομα (τα καλούμενα \'\'υγιή\" ή \"normal\"αυτη η φραση μου με αγγγιξε παρα ποιλυ...το εχω και εγω τωρα....δεν ξερω με αγγιξες παρα πολυ...νιωθω και την αδερφη σου και εσενα....λιγο πιο πολυ την αδερφη σου.και εγω ειμαι σε δραματικη κατασταση.και καλα να ειμαι σκεφτομαι τον θανατο....πως μπορεις να την βοηθησεις?εμενα με βοηθανε οι γιατροι μου,τα χαπια μου αλλα πιο πολυ Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ,καθε λεπτο μου λενε οτι μαγαπανε,
αυτο με βοηθαει για να ζησω...δεν ξερω για ποσο αλλα θα το παλεψω...το ιδιοο να κανετε κ εσεις..
Δεν ξερω αν βοηθησα παντα φερνω ως παραδειγμα εμενα,αλλα κ μενα αυτο με βοηθησε πρωτα απο ολα για να να νιωσω
καπως φυσιολογικη...ναι εδω νιωθω οτι ο καθενας εχει ψυχουλα ο καθενας καταλαβαινει...και ολοι ειναι προθυμοι να σε στηριξουν....μακαρι να μπορουσα να σου δωσω λιγη δυναμη...
παλεψτε το αξιζει τον κοπο...

[weird]

Μιλα μας...μιλας μας κι αλλο. Περνας δυσκολα το νιωθω. Εχω περασει κι εγω μαυριλα. Βγαλε μας πραγματα. Πες τι σκεφτεσαι, τι αισθανεσαι, τι θελεις...
Περιμενω γεματη αγαπη...
Υπαρχει η δυνατοτητα να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο?

[lina]

εγω πριν 6 χρονια αυτοτραυματιστικα χαρακωσα με ενα ξυραφι του πατερα μου τα ποδια μου τυχαινε να ειμαι στην γερμανια κ βρεθηκα σε ψυχιαρτικη κλινικη διαγνωση: ψυχωτικο επεισοδειο η μανα μου ηταν τοασο πιεστικη κ ιστερικια ολο καυγαδες κ φωνες το μυαλο μου δεν αντεξε ειχα την ελπιδα οτι θα ηρεμισει να με φωναζει κ να με καταπιεζει αλλα αδικα οταν βγηκα απο την κλινικη η ιδια μου η μανα με εβριζε για τα λεφτα που θα πληρωνε στην κλινικη το φανταζεσαι αυτη ηταν η εγνοια της οχι το πως θα ζησω την ζωη μου με τοσο βαρια χαπια εκτοτε ειμαι μεχρι σημηερα κατω απο ψυχιατρικη παρακολουθηση κ ζω με χαπια .αλλα το εχω ξεπερασει ζω μια χαρα τελειωασα τις σπουδες μου πηρα τα πτυχια μου δουλεψα με συμβαση κ ζω μια χαρα μονο που περνω χαπια κ εχω να κανω κ με ρατσιστες οταν μιλαω για τα χαπια που περνω δεν βρησκω κανενα κακο να περνω ενα χαπι την ημερα ε και? που ειναι το προβλημα? γιαυτο υπαρχουν οι ψυχιατροι κ τα χαπια για τον κοσμακι αγαπαω πλεον την ζωη μου τον κοσμο μου κ δεν ξεφτομαι ποτε ποια ουτε την αυτοκτκνια ουτε τιποτε νοιωθω πως δεν συνεβηκε ποτε σε μενα τιποτε τοσο καλα νοιωθω ο κοσμος γυρω μου με αγαπαει κ μου δινει ενεργεια αγαπη για την ζωη εχω βρει κ τον καλυτερο ψυχιατρο κ ολα ειναι μια χαρα