"φιλια δεν υπαρχει πια, την πατησε το τρενο"

[λιλιουμ]

Σε καποια συμφωνω, σε καποια διαφωνω με τον Γιαννη. Τα κοκκινο ειναι οι διαφωνιες, τα πρασινα οι συμφωνιες!!

Δεν σου μιλάνε επειδή δεν ταιριάζεις μαζί τους, η φιλία ήδη προέκυψε και αποκρυσταλλώθηκε και ειναι μεταξυ τους, εσύ εισαι πλέον γνωστή τους, εκτός κι αν δεν παίρνεις πρωτοβουλίες και περιμενεις από αυτες παθητικά, κι αν αυτο το έκανες έστω ασυναίσθητα τόσο καιρό ενώ μπορούσες να κανες περισσότερα τότε φερεις τη δικη σου ευθυνη για το πως κατεληξαν τα πράγματα.

Συμφωνω στο οτι μπορει να ευθυνεσαι αν περιμενες απο αυτες να σε παιρνουν τηλ και δε συμμετειχες σε συζητησεις, δε μοιραζοσουν πραγματα και σκεψεις. Διαφωνω στο οτι αποκρυσταλλωθηκε η φιλια τους και εσυ θα παραμεινεις γνωστη, πιστευω οτι οι σχεσεις ειναι δυναμικες και αλλαζουν.

Αν εσύ για λίγες μέρες πάψεις να τους ψάχνεις ίσως και να χαθείται τελείως. Θετικό το ότι συνειδητοποίησες ότι ο λόγος είναι ότι δεν ταιριάζεις, δλδ εκπέμπεις σε άλλη συχνοτητα από αυτους, είσαι διαφορετικός χαρακτηρας, εισαι με τα λάθος για σενα άτομα, όμως αναγνωρίζεις την ιδαιτερότητα σου βάση της οποίας όμως θα πρέπει να ψάξεις για τις αληθινες για σενα φιλίες και το κυριότερο το ότι δεν νοιωθεις μειονεκτικά ή να αμφιβαλλεις για τη δικη σου αξια (όπως την πατησαν άλλοι) λόγω του ότι καποιοι τους οποιους επιμενεις να θεωρεις φιλους σε βαζουν συνεχεια στο περιθωριο.

Δεν καταλαβαινω τι εννοεις εδω Γιαννη με το οτι δεν ταιριαζει, εκπεμπει σε αλλη συχνοτητα και ειναι διαφορετικος χαρακτηρας. Δλδ δυο ανθρωποι για να ειναι φιλοι πρεπει να ειναι ιδιοι και να εχουν τα ιδια γουστα?? Διαφωνω. Εμενα οι φιλοι και οι φιλες μου ειναι πολυ διαφορετικοι απο μενα, σε ηλικια, σε εκπαιδευση, σε κοινωνικοτητα, στη μουσικη που ακουνε και στη διασκεδαση που προτιμουν, σε οικονομικη κατασσταση, σε οικογενειακη κατασταση κλπ κλπ κλπ, και διαφορετικοι και μεταξυ τους, και για αυτο καποιοι δεν κανουν καν παρεα μεταξυ τους αλλα εγω ειμαι ο συνδετικος κρικος, και φανταζομαι αυτο δε συμβαινει μονο σε μενα! Ποια ειναι τα κοινα μας σημεια ειλικρινα δεν ξερω, νομιζω ομως οτι βασικο ειναι οτι συμπληρωνει ο ενας στοιχεια που δεν εχει ο αλλος, δλδ αυτο που μας δενει ειναι η διαφορετικοτητα, οχι η ομοιοτητα. Να ακους μια αλλη αποψη, να παιρνεις ενα αλλο συναισθημα, να σε τραβανε σε κατι διαφορετικο απο αυτα που συνηθιζεις να κανεις αλλα και να σκεφτεσαι.

Πιστευω πιέζεις τον εαυτο σου για σχεση και επικοινωνια μαζι τους, δεν ειναι κατι που σου βγαινει αυθόρμητα ως εκ του φυσικού από μόνο του, κι αυτο ειναι απόδειξη ότι δεν υφίσταται φιλία.
Υπάχει και το είδος "φιλίας" που σε έχουν επειδή χρειάζονται καποιον υπομονετικό και παθητικό για να λένε τα δικα τους με τις ωρες , κι αμα θελουν φιλίες θα πάνε αλλού.

Συμφωνω.

Και για χαρακτηρες σαν εμας μπορεις να βρεις άτομα με τα οποια ταιριάζεις όμως μην αναμένεις το επίπεδο φιλίας, παρέας και ενδιαφεροντος του ενος για τον άλλο να ειναι το ίδιο με αυτους τους χαρακτηρες που περιγραφεις αλλά πιο κάτω (δεν θα χει την πλάκα, το καλαμπούρι της παρέας, τη διασκέδαση, πολλές φορές θα χάνεστε αν δεν ψαχνεις εσύ να τους βρεις, δε θα εχεις το μεγαλο ενδιαφερον στα δυσκολα κλπ), οπότε παλι θα νοιωθεις ανικανοποίητη και απογοητευμενη που δεν κατορθωσες να μπεις στην πρωτη παρέα, επειδη εκει ενοιωθες πιο ωραια και ότι σου συμπλήρωναν τα κενα και τους τελευταιους θα τους νοιωθεις για φιλους στο επίπεδο του παρα τίποτα και το μη χερον βέλτιστον.

Ερχεσαι στα λογια μου τελικα, η διαφορετικοτητα χρειαζεται, αλλα δε σημαινει οτι το διαφορετικο ειναι παντα κακο, αναισθητο, εχθρικο, συμφεροντολογικο. Απλα χρειαζεται η σχεση να ειναι ισορροπημενη, να δινουν και να παιρνουν και οι δυο. Δυστυχως, αν καποιος βολευεται και επαναπαυεται στις ταμπελες "κλειστος, εσωστρεφης, ντροπαλος, καχυποπτος, δυσκολος κλπ", αυτος εχει το μεγαλυτερο προβλημα που δε δινει και δεν ανοιγεται στον αλλο ωστε να υπαρξει προοπτικη να δημιουργηθει μια φιλια.

[Cristiano]

ναι σωστα, γι αυτο οι γυναικες εχουν αντρες φιλους,
που ειστε πιο κουλ και με τσιπα
και κοιτατε να μας πιασετε τον κωλο
η μας πουλατε φιλια γι ανα πηδηξετε καμια φιλη μας.
ολα ισωμα πια...

Σε αυτό δεν έχεις και άδικο...

[Elena Episkeptis]

Παρακολουθώ τη συζήτηση και σε πολλά από αυτά που ειπώθηκαν συμφωνώ και τα έχω σκεφτεί και η ίδια, όντως άτομο που έχω αλλάξει 1000 παρέες στη ζωή μου και έχω γνωρίσει πολύ κόσμο..
Έχω να προσθέσω μόνο πως πολλές φορές, άτομα που δεν το περιμένεις σε εκπλήσσουν με τον καλό τρόπο που θα φερθούν σε μια δεδομένη στιγμή. Υπάρχουν φίλοι που δεν τους βλέπεις τόσο συχνά, άλλοι που ξαναεμφανίζονται από το παρελθόν, πολλών ειδών φιλίες.. Το θέμα είναι πως το βλέπει ο καθένας και τι απαιτήσεις έχει από κάθε άτομο που παίζει ένα ρόλο στη ζωή του...
Τέλος μου βγαίνει να πω πως υπήρξαν στιγμές που πήρα απαντήσεις που δεν μπορούσαν να μου δώσουν ούτε οι φίλοι μου και που ένιωσα πάρα πολύ καλά με πράγματα που διάβασα σε αυτό το φόρουμ και ευχαριστώ γενικότερα :)

[ioannis2]

Λίλιουμ, η φιλία είναι κάτι σαν χημεία, σαν έλξη χαρακτηρων, όλα αυτα που λες συμβάλλουν στο να δημιουργηθεί φιλία, αλλά υπάρχουν άτομα που δεν έχουν τιποτα κοινό απ όλα αυτα και όμως είναι φίλοι.
Ελενα, μου ετυχε πολλές φορες να βρω στηριξη και καλά λόγια από άτομα που δεν το περίμενα, ακόμα κι από τελείως άγνωστα, και το ανιθετο από ατομα που υποτιθεται ήταν φίλοι. Ίσως επειδή σκεφτομαστε επιπόλαια και δεν έχουμε τα ματια μας ορθάνοιχτα.

[Φωτεινη!]

ειλικρινια, ανιδιοτελεια ,πραγματικο ενδιαφερον ,εμπιστοσυνη .
Ειναι τοσο δυσκολα ολα αυτα..
Εγω προσωπικα εχω πολλες αδυναμιες,γτ λοιπον να μην εχουν και οι αλλοι?
Δυσκολευομαι να εμπιστευτω πχ,οποτε το βρισκω λογικο να θελει κι ο απεναντι μου τον χρονο του.
Το ζητημα ειναι τι θες πραγματικα.Οταν καταλαβεις τις αναγκες σου τοτε εισαι πιο "ευκολος" στις φιλιες σου.Πχ εγω στη φαση που ειμαι αυτο τον καιρο εχω αναγκη ατελειωτες φιλοσοφικες συζητησεις και εσωτερικο ψαχουλεμα.Αυτο δεν σημαινει οτι δεν αγαπω την τρελιαρα φιλη μ που αυτο τον καιρο γουσταρει κλαμπακια και καμακι...
Ετσι,για μενα αυτο ειναι ενα τεστ συμβατοτητας.ο σεβασμος στις αναγκες του αλλου.Δεν θα κανω μουτρακια και σαν 4 χρονο γτ οι αλλοι εχουν αλλα να κανουν.

Το δικο μου μεγαλυτερο προβλημα ηταν παντα να μην προκαλεσω τις φιλες μου..δισταζα παντα μαζι τους να κανω ολα οσα θελω για να μην θυμωσουν μαζι μου.
Δεν ειμαι κατι το ιδιαιτερο και ισως φαινεται ψωνισμενο,αλλα επειδη απο μικρη ειχα ευκολη την προσεγγιση στα αγορια,υπηρχε παντα ενα θεμα με τις γυναικειες παρεες.Με αποτελεσμα να μαζευομαι,να κανω και την μουγκη ακομα.
ακομα δυσκολευομαι,δηλ βλεπω την αλλη να της βγαινει το ανταγωνιστικο και νιωθω ενοχη..λες κι ευθυνομαι εγω.
Ευτυχως υπαρχουν και ατομα με τα οποια δεν συμβαινει αυτο και τα προτιμω αν θελω να βγω,ομως ξερω πως ειναι κατι που πρεπει αργα η γρηγορα να αντιμετωπισω.

[Θεοφανία]

Αυτή είναι η παρηγοριά των αντρών, που συνήθως δεν έχουν καθόλου ή έχουν επιφανειακές φιλίες. Και επίσης, είναι ένα παραμύθι των γυναικών που βλέπουν ανταγωνιστικά τις άλλες γυναίκες, προβάλλοντας σε αυτές τα δικά τους συναισθήματα και προκαταλήψεις, όπως ότι οι άλλες τις ζηλεύουν για παράδειγμα.
Μαλακίες!
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μου έχουν λείψει ποτέ οι φίλοι και ούτε πρόκειται να μου λείψουν στη ζωή μου, για τον απλούστατο λόγο ότι μου αρέσει να έχω φίλους και δεν έχω τέτοιες γελοίες προκαταλήψεις.
Δεν θεωρώ ότι οι άλλοι πρέπει να είναι τέλειοι για να είναι φίλοι μου, ούτε εγώ είμαι, φτάνει να ταιριάζουμε σε κάποια πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Από κει και πέρα, όσο είσαι ανοιχτός να γνωρίζεις κόσμο και από τη στιγμή που έχεις την ικανότητα να εντοπίζεις τα κοινά σημεία με τους άλλους, είναι σίγουρο ότι μπορείς να κάνεις καινούργιους φίλους εφ' όρου ζωής.
Όσο σκληρή κι αν ακούγομαι, αυτοί που συνήθως δεν έχουν φίλους, είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν να είναι φίλοι.
Δεν φταίνε πάντα αυτοί οι άλλοι που είναι σκάρτοι και κατώτεροι των προσδοκιών τους σαν χαρακτήρες ή σαν προσωπικότητες.
Φταίνε οι ίδιοι, που είναι τόσο εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους, όχι γιατί είναι τόσο διαφορετικοί και σπουδαίοι όσο θέλουν να νομίζουν και οι άλλοι δεν τους εκτιμάνε, αλλά γιατί δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι άνθρωποι.
Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, έχοντας γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους -ανάμεσα σε αυτούς και πολύ σκάρτους- και έχοντας κάνει πολλές φιλίες, μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες, αλλά ουσιαστικές.
Και βέβαια, είναι βασικό να γνωρίζεις ανθρώπους για να κάνεις φίλους. Όταν ζεις στην απομόνωση, εκ των πραγμάτων, είναι δύσκολο έως αδύνατο.
Η φιλία υπάρχει γι' αυτούς που πιστεύουν σε αυτήν, πρώτα απ' όλα.

+ 1000
...σα να το γραψα εγώ μου φάνηκε (λολ)

[arktos]

κατα ποσο τελικα οι φιλιες και οι παρεες που διαμορφωνουμε ειναι ζητημα τυχης και συγκυριων και κατα ποσο επιλογων και κυριως προσωπικων μας χαρακτηριστικων? μαλλον ενας συνδυασμος και τον δυο!! ειμαι 23 και απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δυσκολευομουν πολυ σε αυτο τον τομεα. οχι πως ημουν μονη μου και δεν ειχα φιλους η φιλες απλως παντα ειτε δεν με καλυπταν, ειτε εκανα παρεα μαζι τους λιγο αναγκαστικα και δεν τους θεωρουσα καταλληλους για μενα και το κυριο χαρακτηριστικο των φιλικων μου σχεσεων ηταν οτι ηταν προσωρινες και με ημερομηνια ληξης. δεν ετυχε να κρατησω ατομα κοντα μου περα απο 2 περιπτωσεις. οχι ομως πως γινοταν κατι και τσακωνομασταν απλως ετσι ερχονταν τα πραγματα και μαλιστα παρακολουθώντας την εξελιξη αυτων των ανθρωπων τωρα λεω "μα πως μπορουσα και εκανα παρεα μαζι τους??". στο διαταυτα!! ειμαι 23 ετων και ενω θα επρεπε να εχω ατομα γυρω μου και παρεες ειμαι μονη μου. δεν ειμαι ατομο συνεσταλμενο, ντροπαλο και αντικοινωνικο. κρινοντας αντικειμενικα τον εαυτο μου (και απο αποψεις αλλων για μενα) ειμαι μια κοπελα οχι χαζη, εμφανισιμη που εχω ουσιαστικα πολλα πραγματα να πω. και θελω να τα πω. αλλα δεν εχω που να τα πω. διακρινω μια γενικότερη "ελαφροτητα" στους γυρω μου και αυτο με απογοητευει. νιωθω οτι απο τα ατομα που με περιβαλλουν λειπει η ουσια, η σκεψη, ο προβληματισμος. ισως γι αυτο δεν μπορω να επικοινωνησω. με τις πιο κοντινες φιλες που ειχα εχω απομακρυνθει χωρις να ξερω τι φταιει ουσιαστικα. μπορει και το οτι δεν ταιριαζουμε (στον τροπο διασκεδασης, στα γουστα, στα πραγματα που θεωρουμε σημαντικα). βλεπω οτι οι ιδιες πρωτες δεν μου δειχνουν προτιμηση, βγαινουν χωρις εμενα δεν μου δειχνουν οτι τους λειπω. και εκει ερχεται το μεγαλυτερο μου προβλημα. θεωρω μεγαλη ηττα για τον εαυτο μου το να μην τους λειπω. γιατι απλως δεν πιστευω πως σαν προσωπικοτητα αξιζω να περναω απαρατηρητη, δεν ειμαι ουτε αβουλη, ουτε χαζη ουτε τιποτα τετοιο. ισως ειναι και ζητημα εγωισμου. το μονο σιγουρο ειναι πως τον τελευταιο καιρο δεν περναω καλα. το γεγονος οτι δεν βρισκομαι σε παρεες και δεν κανω συζητησεις με αλλα ατομα νιωθω οτι μου εχει φθειρει το μυαλο. εχω χασει το χιουμορ μου, την 'σπιρταδα' μου. βγαινω μονο με το αγορι μου, ο οποιος καταληγει να ειναι και η μονη μου παρεα και φυσικα δεν μου αρεσει αυτο. θελω ατομα γυρω μου να μοιραζομαι, να μπορω να συζηταω, να κανω πραγματα που μου αρεσουν να περναω καλα. ειναι ενα προβλημα που ΠΟΤΕ δεν αντιμετωπιστηκε. παντα με θυμαμαι να λεω αυτα που λεω τωρα. γιατι ομως?? παλαιοτερα ομως ειχα χρονο. τωρα νιωθω πως δεν εχω. πως εχω μεγαλωσει πια και οι ευκαιριες μου για νεες φιλιες τελειωνουν και φοβαμαι πως θα μεινω παντα μονη μου.

εισαι μονο 23 κ λες πως δεν θα γνωρισεις φιλους???
εχεις αλλα ενδιαφεροντα απο αυτους γυρω σου κ εισαι πιο ψαγμενη αν καταλαβα καλα
ψαξε ανθρωπους ξερω γω απο αλλους χωρους
πηγαινε σε μαγαζια συγκεκριμενα που ν σ αρεσουν πραγματικα
συμφωνα με τα ενδιαφεροντα σου μπες κ σε φορουμς που εκει οι ανθρωποι εχουν τα ιδια ενδιαφεροντα
αλλα κ με τους ηδη γνωστους σου ανοιξε κουβεντες που σε ευχαριστουν
αν δεν τσουλανε ε αστους
το σιγουρο ειναι πως θα βρεις φιλους
( εγω εκανα κολλητη αληθινη απο δω μεσα κατω απο ιδιαιτερα αντιξοες συνθηκες κ ενω δν περιμενα ποτε κατι τετοιο )

[deleted-member141015]

Οι πεποιθήσεις και οι προσδοκίες μας, διαμορφώνουν την πραγματικότητα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορώ βρε παιδιά αυτό το ‘δεν υπάρχουν φίλοι’, ‘δεν υπάρχουν άντρες’, ‘δεν υπάρχουν άνθρωποι’, δεν… δεν… Άαντε να δεχτώ το ‘δεν υπάρχουν χρήματα’ στην εποχή και τη χώρα που ζούμε :p
Λογικό βρίσκω κάποιες απογοητεύσεις να μας ρίχνουν, αλλά αν πράγματι επιθυμούμε κάτι, καλό είναι αφενός να μην το βάζουμε κάτω, αφετέρου να επαναξιολογούμε και τη δική μας στάση και συμπεριφορά.

Έχω φίλες και φίλους από πολλές διαφορετικές φάσεις της ζωής μου και φαντάζομαι θα αποκτήσω κι άλλους στην πορεία. Καθώς αλλάζουν οι φάσεις στη ζωή μας, οι προτεραιότητες, οι συνθήκες, τα ενδιαφέροντα κλπ, κάποιοι φίλοι μένουν, κάποιοι φεύγουν, άλλοι έρχονται… Πάντως, στα 23 μου chesire, δεν είχα γνωρίσει ούτε το 1/10 των ανθρώπων που κάνω τώρα παρέα :)

[χρυσοβαλαντου]

Γεια σας παιδιά θα ήθελα να μου πείτε τις ιδέες σας πως θα προσπαθούσατε με τον τρόπο σας να καταλάβει ο άλλος ότι δεν θέλετε να κάνετε παρέα μαζί του με όλους δεν μπορούμε να ταιριάξουμε λογικό νομίζω είναι άντρας αμα ήταν του λες ένα δεν γουστάρω τον ξεκόβεις τον βήχα σε φίλη πως το λές ρε παιδιά δεν ξέρω και αφού βλέπει ότι για να μην σηκώνεις το τηλέφωνο σημαίνει ότι την αποφεύγεις το λογικό είναι να σταματησεις τα τηλέφωνα τουλάχιστον εγώ αυτό θα καταλάβαινα έχω και αυτήν την κωλοδιαταραχή και με ποιάνουν τα νεύρα με το παραμικρό .