Μπορειτε να με βοηθησετε?

[gramle]

Σας γραφω παλι γιατι ειμαι παλι σε απογνωση...
Το θεμα του φαγητου εληξε στις 25 Μαρτιου. Τα προβληματα ομως δεν εληξαν. Οι φοβιες συνεχιζουν σε πολυ μεγαλο βαθμο. Μου λεει οτι ακουει θορυβους οταν ειναι μονος. Ο ψυχιατρος μου λεει οτι δεν ειναι σχιζοφρενεις αλλα εγω το φοβαμαι, το φοβαμαι πολυ. Μηπως ειναι, αλλα στο αρχικο σταδιο, και ο γιατρος δεν το εχει καταλαβει? Φοβαται πολυ, παρα πολυ, τα παντα. Εχουμε καιρο να παμε στον ψυχιατρο γιατι το παιδι δεν θελει, βαριεται. Και ειναι λογικο, με ολη αυτη την κατασταση εχουμε αλλαξει 3 παιδοψυχιατρους. τωρα τελευταια βγαζει και μια επιθετικοτητα που ποτε πριν δεν ειχε. Η δασκαλα του μου εστειλε μυνημα να παω να την δω γιατι μου γραφει πως ο γιος μου ειναι απροσεκτος και ενοχλητικος. Τι να κανω? πως να το αντιμετωπισω? οταν τον ρωτησα τι εγινε στο σχολειο και μου το γραφει αυτο η δασκαλα δεν μου απαντησε και δεν ηθελε να το συζητησει. Το βραδυ που εκανε μπανιο αρχισα να του συζηταω για ασχετα πραγματα και μου ειπε οτι ειναι πολυ στεναχωρημενος που δεν εχει αδερφακι, οτι κανενας δεν τον υπερασπιζεται στο σχολειο και κανενας δεν τον αγαπαει ( μαλλον εννοει οτι τα αδερφακια υπερασπιζουν σε ενα τσακωμο το ενα το αλλο). Βουρκωσε καθως μου τα ελεγε και φαινοταν πολυ προβληματισμενος.

[Τίνα]

Μήπως έγινε κανένας καβγάς στο σχολείο? Τα παιδιά βγάζουν κακίες το ένα για το άλλο, απίστευτες!!! Τα λέμε ότι είναι γλυκά και αθώα, αλλά μπορεί να πληγώσουν άσχημα το ένα τ αλλο. Η δασκάλα νομίζω θα σου δώσει το στίγμα. Εσύ να είναι πάντα ενθαρρυντική και υποστηρικτική.\" τι φοβερός που είσαι, μπράβο αγόρι μου, τα πάντα μπορείς να καταφέρεις άμα θέλεις κλπ\".

Για την παιδική σχιζοφρένεια δεν ξέρω να πω τίποτε. Αλλά αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, δε θα το καταλάβαινε έστω ένας απο τους 3 παιδοψυχιάτρους??

[Existir]

gramle

σε συμπονώ ως μητέρα.

Το οτί ο μικρός παραπονιέται για τις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά, δεν είναι ενδεικτικό για κάτι.

Γιατί όμως με τέτοια συμπτωματολογία έχετε σταματήσει να βλέπετε το γιατρό; Δεν μπορεί να αφήνεις μια κατάσταση να εξελίσσεται απο μόνη της επειδή ο μικρός ΅βαριέται΅. Με όλο το θάρρος και αν μου επιτρέπεις, μη σταματάτε να χτυπάτε πόρτες μέχρι να δείτε βελτίωση.

Για το καλό του παιδιού σου. Εύχομαι το καλύτερο για το σπλάχνο σου.

[Τίνα]

Έχει δίκιο η existir. Πρέπει να συνεχίσει να βλέπει το γιατρό, αυτός μπορεί να βοηθήσει καλύτερα απ όλους.
Και εφόσον σας βοήθησε και στο πρόβλημα του φαγητού, όπως είδα παραπάνω, προφανώς έχει πιάσει την άκρη.

[Aphelia]

Gramle μην αγχώνεσαι τόσο πολύ, δε περνάνε όλα αυτά από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο μικρός έχει μία αυξημένη ευαισθησία αλλά υπάρχουν πολλά παιδάκια που περνάνε κάτι τέτοιο. Σίγουρα χρειάζεται βοήθεια για να τα ξεπεράσει αλλά θέλει και το χρόνο του. Νομίζω ότι οι περισσότεροι παρουσιάσαμε φοβίες, τικ και διάφορα τέτοια σε μικρή ηλικία. Εγώ από 7 χρονών έκανα την καθημερινή μου ιεροτελεστία για να μπορέσω να κοιμηθώ, έλεγχα αν είναι κλειδωμένη η πόρτα και κλειστοί οι διακόπτες στην κουζίνα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην την κάνω όσο κι αν με διαβεβαίωνε η μητέρα μου ότι όλα ήταν εντάξει. Ο δικός μου ο φόβος ευτυχώς είχε να κάνει με τους απέξω από το σπίτι, μέσα ένιωθα προστατευμένη. Ε, ακόμα μου έχει μείνει να κλειδώνω την πόρτα με το που μπαίνω στο σπίτι.

Υπάρχουν και διάφορα βιβλιαράκια για παιδιά που έχουν φοβίες, αλλά δε θυμάμαι τώρα κάποιον τίτλο. Π.χ. για το αν υπάρχει κάτι μέσα στη ντουλάπα, αν ζωντανεύουν τα παιχνίδια.

[gramle]

Σημερα πηρα τηλ. το ιατροπαιδαγωγικο κεντρο Ν. Ηρακλειου για να παω το παιδι. Εχω ακουσει καλα λογια γι΄αυτο το κεντρο. Ξερει κανενας κατι?
Οι φοβιες του αντι να μειωνονται αυξανονται. Ουτε για κατουρημα παει μονος του. Φοβαται τα παντα. Χτες το βραδυ που τον κοιμιζα μου ειπε οτι φοβαται το κρεββατι του πολυ. Φοβαται οτι θα τον φαει. Δεν μπορω αλλο. Εχω κουραστει. Δεν φοβαται μονο το σκοταδι. Και την μερα δεν παει σε αλλο δωματιο μονος του. Τις προαλλες που ηταν μονος του στο δωματιο του ενιωσε οτι καποιος ηταν πισω του και ηρθε τρεχοντας στην κουζινα που ημουν εγω. Ακουει λεει και διαφορους θορυβους... Τι να κανω? ειμαι σε απογνωση

[Tass]

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο πολύ και αν σε καταβάλει ψυχολογικά αυτή η κατάσταση δεν θα ήταν θεμιτό να την αφήσεις να σε παρασύρει στα ζοφερά μονοπάτια της μελαγχολίας και των ατελείωτων γιατί. Αν και δεν γνωρίζω για το εν λόγω κέντρο και ως εκ τούτου δεν μπορώ να εκφέρω άποψη αν στο έχουν συστήσει ως καλό γιατί να μην το δοκιμάσεις; Στο κάτω-κάτω ψάχνοντας βρίσκονται οι λύσεις και όχι μένοντας στάσιμοι σε ένα μέρος αναρωτώμενοι γιατί να μας συμβαίνουν εμάς όλα αυτά τα δεινά...

Από μεριάς μου θα σου πω ότι το θέμα του παιδιού σου είναι όντως βαρύ φορτίο και δικαίως σε βασανίζει όμως σαν μία μαμά προς μία άλλη έχω να παρατηρήσω ότι βλέπω να προσπαθείς για το καλύτερο και να ασχολήσε κάθε λεπτό με το πως να βοηθήσεις τον μικρό σου και αυτό λέει πολλά για το τι άνθρωπος και τι μάνα είσαι. Οσο για το τι μέλλει γενέσθε και πως θα εξελιχθεί η κατάσταση του παιδιού αυτό είναι κάτι που θα το δεις στην πορεία. Λύση είμαι σίγουρη πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρεθεί. Μέχρι τότε κρατήσου δυνατή και ένας τρόπος για να το κάνεις αυτό είναι να ακουμπάς που και που τα φορτία σου και στους δικούς μας ώμους έτσι ώστε να μην αισθάνεσαι ότι τα κουβαλάς όλα μόνη σου.

Πάντα κοντά σου, Tass

[Sofia]

gramle, μολις ειδα τα οσα εγραψες και πραγματικα λυπήθηκα...αλλα σ αυτες τις δύσκολες στιγμες ειναι που πρεπει να φανεις δυνατη για το παιδακι σου, σε εχει αναγκη...

Λοιπον, ακου: μολις ρώτησα μια γνωστη η οποια ειναι παιδοψυχολογος τί γνωρίζει για το κεντρο αυτο...και μου μιλησε θετικα...μολις μαθω περισσοτερες λεπτομερειες θα σου πω....

Ψυχραιμια, εφοσον ψαχνεις τη λυση θα την βρεις!

[gramle]

να στε καλα. Ευχαριστω παρα πολυ για το ενδιαφερον.
Με αγχωσαν παρα πολυ απο το τηλ. απο αυτο το κεντρο γιατι μου ειπαν πως ολες αυτες οι φοβιες δεν ειναι φυσιολογικες και πρεπει να κανουμε κατι γρηγορα. Αν εχει κατι σοβαρο το παιδι? Τρεμω στη σκεψη και μονο...
φταιω και γω για την κατασταση του. Δεν ειμαι η μανα προτυπο. Ειμαι μανα και μπαμπας μαζι. Αυτο το αποσυντονισε το παιδι. Δεν τα εχει σωστα στο μυαλο του. Νιωθει ανασφαλεια. Εγω φταιω. Επρεπε εστω και ψευτικα να δειχνω οτι ειμαι καλα με τον αντρα μου. Το παιδακι φοβαται πρωτα απ\' ολα αυτο και γιαυτο του ρθαν ολες οι αλλες οι φοβιες. Μου το πε ενας απο τους παιδοψυχιατρους που πηγα. Εχει δικιο. Πως μετα να δω την προσωπικη μου ευτυχια? οταν το παιδι το βλεπω οτι υποφερει? Δεν εχω δυναμεις.
Μερικες φορες οταν φευγω απο τη δουλεια μου οδηγω μηχανικα, οδηγω και σκεφτομαι. Σκεφτομαι ολα αυτα που με βασανιζουν αλλά πανω απ\' ολα πως ισως εγω να επιδεινωσα την κατασταση του παιδιου.
Μερικες φορες μου ρχεται στο μυαλο, κι αν γυρναγα το τιμονι πανω στον προστατευτικο τοιχο της αττικής οδου? Ολα θα τελειωναν. Ισως...

[Sofia]

gramle, θα προτιμουσες δλδ να μην εχεις την ευθύνη για την ανατροφή του παιδιου που αγαπας?να μην το βλεπεις να μεγαλώνει, να εξελισσεται?
αρχικα να σου πω οτι σιγουρα εσυ δεν φταις για ολα....δεν εκανες ενα παιδι μονη σου, ουτε εισαι μονη σου μια οικογενεια....αυτο δεν σημαινει οτι δεν φταις κ για τίποτα...αλλα επειδη φταις-οσο φταις- δεν σημαινει οτι θα αυτομαστιγωνεσαι....αυτο δεν βοηθαει κανεναν..ουτε εσενα, και φυσικα ουτε το παιδι σου...αντιθετα θα νιωθει χειροτερα....

Προσπαθησε να ακους, να εχεις τα αυτια σου ανοιχτα σε ΟΛΑ οσα θα σου πουν οι γιατροι, και οχι μονο σε οσα σε οδηγουν στην απογνωση....Λυση υπάρχει και για το παιδακι σου και για σενα.Και θα σου το πουν και οι ειδικοι..Και σιγουρα, το να υποκρινεσαι μπροστα στο παιδι, δεν ειναι μια απο αυτες (αυτο δεν σημαινει, οτι το ενδεδειγμενο, ειναι να πλακωνεστε μπροστα στο παιδι....)

[gramle]

Δεν ειπα οτι θα το κανω, απλα το σκεφτομαι πολυ εντονα. Ειναι φυσιολογικο να σκεφτομαι κατι τετοιο?

[Tass]

Ναι. Είναι.

Κι εγώ βρέθηκα στην θέση σου όταν μπήκα στην διαδικασία διαζυγίου και μπορεί η δική μου κόρη να μην παρουσίασε φοβίες αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγώ δεν είχα τις δικές μου τύψεις και ενοχές (όντας και τρομερά ενοχική από φύσης μου). Οσο για τις αυτοκτονικές σκέψεις τις έκανα κι εγώ, ουκ ολίγες φορές. Οπως βλέπεις είμαι ακόμα παρούσα. Το ίδιο θα είσαι κι εσύ.

[floweraki]

Gramle, διάβασα την ιστορία σου και στεναχωρέθηκα πολύ με όλα αυτά που πέρασες. Θα ήθελα να μάθω, τώρα, μετά από 4 μήνες, πώς είναι η κατάσταση με το παιδάκι σου; Εσύ ψυχολογικά πώς είσαι; Φαντάζομαι πως και οι άλλοι από το φόρουμ θα ήθελαν να μάθουν κάποια θετική εξέλιξη στην ιστορία σου...
Αν δεν απαντήσεις θα αρχίσω να φοβάμαι ότι γύρισες το τιμόνι...

[FreeSpirit1975]

Gramle καλημερα!Αληθεια τι γινεται με το παιδακι σου?Πως παει η κατασταση...δεν εχω δει να αναφερεις κατι σχετικο με το θεμα και ειπα να σε ρωτησω...