Σαν την μητέρα ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!

[marouba]

Καλησπέρα σε όλους, είμαι 34 χρονών παντρεμένη με 2 παιδιά 8,5 και 10 χρονών. Δυστυχώς και εγώ στις 31 Ιανουαρίου 2011 έχασα την μητέρα μου. Εχασα τον κόσμο!!!!!!! Πριν από 5 χρόνια είχε διαγνωστεί λέμφωμα (είδος καρκίνου στου λεμφαδένες), μας είχαν πει τότε οι γιατροί οτι είναι πολύ δύσκολα τα πράματα για την ζωή της. Όμως το παλέψαμε και τα καταφέραμε!!!!! Απο τότε το παρακολουθούσαμε έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις και πήγαιναν όλα καλά....
Φέτος πριν τις γιορτές και ύστερα απο μια αξονική έδειξε πάλι κάτι αλλά ευτυχώς στην αρχή. Ο γιατρός μας είπε οτι δεν τον ανησυχεί και θα κάνουμε 3 σχήματα αλλά πιο βαρειά αυτή την φορά για να το προλάβουμε. Και μετά θα κάνουμε την αυτόλογη μεταμόσχευση. Εγώ αυτή την φορά δεν είχα καλό προαίσθημα όπως και η ίδια και η αδερφή μου το ίδιο. Μπήκε πράγματι εκανε το πρώτο σχήμα και βγήκε μετά την Πρωτοχρονιά, όμως η μαμά μου συνέχιζε να μην νιώθει καθόλου καλά ανοσοποιητικό χάλια δεν μπορούσε να φάει να πιεί και έκανε συνέχεια έμετους. Πήγαμε στον γιατρό της αλλά εκείνη την ημέρα δεν εφημέρευε το νοσοκομείο τις έκανε εξετάσεις οι οποίες έδειχναν τις τιμές της πολύ χαμηλές. Μας είπε οτι οφείλεται στο σχήμα όμως αν ανέβαζε πυρετό την ίδια ημέρα θα πρέπει να πάει στο εφημερεύον νοσοκομείο. Έκατσε όμως και έγραψε το ιστορικό της και την φαρμακευτική αγωγή της. Φύγαμε..... Το βράδυ όντως ανέβασε πυρετό και φύγαμε με ασθενοφόρο πια γιατί δυσκολευόταν στην αναπνοή. Μας έκαναν φυσικά εισαγωγή με λοίμωξη του αναπνευστικού (είχε ξαναπεράσει το 2005 αλλα ολα καλά), επεσαν όλοι οι γιατροί επάνω της. Το μοναδικό που μας έλεγαν και μας ρώταγαν όλοι είναι:μα καλά πήγατε σήμερα στον θεράπων ιατρό της που την παρακολουθεί τόσα χρόνια και με τέτοια κλινική εικόνα σας άφησε να βγείτε επειδή δεν εφημέρευε;;;;;;; Κι όμως ναι!!!!!! Τελος πάντων, καθε μέρα και χειρότερα εμεινε 2,5 εβδομάδες στο δωμάτιο, μονόκλινο μάλιστα, χωρις να έχουμε δώσει τίποτα και σε κανέναν!!!!! Μετά την λοίμωξη του αναπνευστικού και με 0 τιμές στο ανοσοποιοητικό η μανούλα μου αρχιζε και χειροτέρευε μερα με την μέρα. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για το περάσαμε οικογενειακώς, αγωνία και ..... τι να σας πω..... Μέχρι που μας κάλεσαν οι γιατροί και μας λένε οτι έπαθε πνευμονικό οίδημα και πρέπει τώρα να αποφασίσουμε να την διασωληνόσουμε ή την χάνουμε τώρα απο την καρδιά γιατί είχε κουραστεί.... Φυσικά και έγινε την έβαλαν στην εντατική, ευτυχώς στο ίδιο νοσοκομείο πηγαίναμε κάθε μέρα στις 2:30 μ.μ. για ενημέρωση την βλέπαμε και φεύγαμε. Όμως εκείνη την Δευτέρα μας άφησαν τελευταίους οι γιατροί για ενημέρωση. Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ την έκφραση της γιατρού.... μας κούνησε το κεφάλι και μας λεέι: Δυστυχώς είναι σε πολύ κρίσιμη κατασταση γιατι ο πνεύμονας έχει γεμίσει αίμα και πλέον εχει κουραστεί και μηχανικά να αναπνέει. Φαντάζεστε πως ήμουν εκείνη την στιγμή...... Πήγα μέσα στην αίθουσα και της φώναζα ΜΑΜΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΞΥΠΝΑ!!!!! ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ!!! Το μηχάνημα δίπλα της οταν μπήκα έλεγε 220 χτύπους της καρδιάς οταν της φώναζα πήγε 221!!!! Θέλω να πιστεύω πως με άκουσε και με κατάλαβε. Αυτό ήταν όταν γύρισα στο σπίτι μου στις 6:30 το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ο πατέράς μου να μου πει οτι η μανούλα μου έφυγε...
Δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα ήταν 57 χρονών!!!!! Ηταν νέα και γεμάτη ζωή ακόμα!!!! Καθημερινά μιλάγαμε 5- 6 φορές τηλεφωνικώς και κάθε Σαββατοκύριακο ή ερχόταν σπίτι μου ή πηγαίναμε εμείς σε εκείνη!!!! Δεν μπορώ να το διανοηθώ ακόμα οτι δεν θα την ξαναδώ ποτέ. Είμαι θυμωμένη!!!!! Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο εκτός απο το να την σκέφτομαι!!!! Κάθομαι και κλαίω μόνη μόνη μου χωρίς να με καταλαβαίνει κανένας, μπροστά στα παιδιά μου κάνω τον καραγκιόζη τους γελάω αλλά μετά θλίψη και κλάμα!!!!! Έχω χάσει κιλά δεν έχω όρεξη για τίποτα εκτός απο το να την σκέφτομαι συνέχεια!!!!!!! Αυτές τις μέρες σκέφτομαι περιέργα πράγματα οτι πλέον δεν φοβαμαι να πεθανω τουλάχιστον θα πάω να την βρώ ή να φύγω μόνη για κάπου χωρίς να ξέρει κανείς τίποτα!!!!!
Μανούλα, μου λείπεις ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!

[crazy_diamond]

marouba μου, καλησπέρα.

Λυπάμαι πολύ για το θάνατο της μητέρας σου. Ο πατέρας μου πέθανε πριν 10 μήνες. Δεν είχε κλείσει ακόμα τα 56..
Πριν 10 μήνες, το γράφω, το διαβάζω και μου φαίνεται ένας εξωπραγματικός αριθμός. Άλλες φορές είναι σα να πέρασε καιρός πολύς κι άλλες είναι σα να το συνειδητοποίησα μόλις χθες. Πονάει ο ρημάδης ο θάνατος, είναι ξερός και στεγνός και δε χωράει ούτε φρου φρου ούτε αρώματα.

Δεν πειράζει που δε σε νοιάζει τίποτα άλλο αυτόν τον καιρό. Δεν πειράζει που σκέφτεσαι τη μανούλα σου, που σου λείπει, που είσαι θυμωμένη, που είσαι θλιμμένη. Και είναι εντάξει που κλαις. Να κλαις, αφού σου βγαίνει και πονάς. Να θρηνήσεις. Είναι λυτρωτικό. Να είσαι όπως νιώθεις..
Εγώ άργησα να πάρω το δρόμο των δακρύων και το πένθος έχει τον τρόπο του να ριζώνει βαθιά μέσα μας αν δεν αφεθούμε σε αυτό και δεν το βιώσουμε.

Η μανούλα σου είναι και θα είναι πάντα μέσα σου. Ό,τι μένει είναι αγάπη, marouba. Αυτό πάντα θα το λέω. Βάστα τη γερά. Δε ξεθυμαίνει από μέσα μας.
Ο πόνος κάποια στιγμή ξεθωριάζει. Αλλά θέλει χρόνο. Δεν μπορείς να φανταστείς τώρα πόσο ανακουφίζει ο χρόνος αλλά να τον εμπιστευτείς.

Θέλω να σου πω και κάτι ακόμα. Μην κάνεις τον καραγκιόζη μπροστά στα παιδάκια σου.. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ καλά με τις μικρές τους ευαίσθητες κεραίες ακόμα και αυτά που δε λέγονται ακόμα και αυτά που δεν φαίνονται. Να τους πεις ότι είσαι λυπημένη, να τους πεις ότι η δική τους η μανούλα αυτό το διάστημα πονάει και να τα αφήσεις να σε αγκαλιάσουν με την αγάπη τους, να είναι κοντά σου, δίπλα σου..

Κουράγιο, ναι; Σου αφήνω μια ζεστή σκέψη, δυνατή αγκαλιά και χαμόγελο

[marouba]

Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου!!!! Ο,τι μένει είναι αγάπη όπως μου έγραψες αλλά δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμα!!!! Θέλω κάθε μέρα να πηγαίνω κοντά της, το μυαλό μου είναι εκεί!!!! Συνέχεια μου έρχεται στο μυαλό η τελευταία φορά που την είδα εκει...... ξαπλωμένη...... και μου λείπει τόσο.......!!!!!!!

[Konstantinoss]

Μεσα απο τα λόγια σου βούρκωσα και πόνεσα εν μέρη μαζί σου, τί ειναι η μάνα, να χάνεις το πιο αγαπητό πρόσωπο της ζωής σου, και τόσο νέα. Συλληπητήρια και σου εύχομαι μέσα απο τη καρδιά μου να πενθήσεις όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα γίνεται.

[marouba]

Μεσα απο τα λόγια σου βούρκωσα και πόνεσα εν μέρη μαζί σου, τί ειναι η μάνα, να χάνεις το πιο αγαπητό πρόσωπο της ζωής σου, και τόσο νέα. Συλληπητήρια και σου εύχομαι μέσα απο τη καρδιά μου να πενθήσεις όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα γίνεται.

Σ'ευχαριστώ πολύ.............

[KaterinaKostas]

Έχω τετοιο πονο φιλη μου που ισως κακως σου γράφω.Αλλα νοιωθω την αναγκη να σου πω ΟΤΙ ΝΑΙ, ΣΑΝ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΝΕΙΣ. Εχεις δικιο. Εχασα την αγαπη μου, τον αντρα μου που υπεραγαπουσα. Αν έχανα και τη μανουλα μου δεν θα υπηρχε χωρος εδω για μενα. Θα ημουν τελειωμενη ΑΛΛΑ............εγω που περναω τετοιο ζόρι που δεν ξερω που βρισκομαι, που εχω χασει την πίστη μου πια....θα σου πω ενα πράγμα. ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΥΣΟΥ ΜΕ ΑΥΤΗΝ. ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ. Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΑΣ ΣΟΥ. Κρατα την και βαστα.............δεν εχω αλλο κουραγιο....πεθαινω κι εγω καθε μερα......

[marouba]

Κατερίνα γειά σου, δεν κάνεις κακώς που μου γράφεις..... Μίλησα με ψυχολόγο και μου είπε οτι πολυ καλά έκανα και άρχισα να γράφω τα συναισθήματα μου εδώ.... Σήμερα κλείνει 2 μήνες ακριβώς.... Μου λείπει τόσο πολύ...... Το ξέρω η μία δίνει εστω και γραπτά κουράγιο στην άλλη..... Με διαφορετικό πόνο η μία αλλά δεν παύει να είναι ΠΟΝΟΣ.... Έχω και άλλο πρόβλημα να αντιμετωπίσω... Ο γιός μου 10 χρονών έχει βγάλει μια κακία στο σχολείο.... Την Δευτέρα 28/3 πήγα για τους βαθμούς... Δεν μπορείς να καταλάβεις τι μου είπε για την συμπεριφορά του για την επίδοση του στα μαθήματα. Μου έλεγε ψέματα οτι δεν εχει τίποτα.. Αλλα οπως καταλαβαίνεις είχε..... Ψέματα πολλά. Το απογευμα εκείνης της ημέρας του είπα πολλά και'γω και ο άντρας μου. Το βράδυ βρήκα και μίλησα με την ψυχολόγο και είπαμε πολλά και για εμένα αλλά και για το παιδί. Βγάζει μια απάθεια για όλα. Τελος πάντων μην σε κουράζω μου είπε πως να το χειριστώ του μίλησα και μίλησα και στην δασκάλα του. (Ευτυχώς είναι πολύ καλή...) Απο πίσω είναι και η μικρή η οποία χτες ξαφνικά αρχισε να κλαίει, το καλό με εκείνη είναι οτι εκλαψε τότε και μου μίλαγε συνέχεια σε αντίθεση με τον γιό μου, της είπα γιατί κλαίς και μου απάντησε οτι μου λείπει η γιαγιά μου!!!! Την θέλω πίσω κ.ά. Πες μου σε ποιόν να δώσω κουράγιο στα παιδιά ή σε εμένα!!!!! Δεν μποτώ άλλο δεν το αντέχω ψυχολογικά και σωματικά. Κατερίνα χίλια συγγνώμη για αυτά που γράφω για έμενα κουράγιο και σε 'σένα. Το ξέρω ότι έφυγε και μου έδωσε την ευχή της όπως πιστέυω και για τον Κώστα το ίδιο. Κουράγιο και πολύ δύναμη το ξέρω είναι πολύ δύσκολο!!!!!! Επίσης κάτι τελευταίο αν θέλεις μίλησε και εσύ με κάποιον ψυχολόγο καλό θα σου κάνει και όχι κακό. Φιλιά πολλά και ΔΥΝΑΜΗ!!!!

[KaterinaKostas]

Σε καταλαβαινω για τα παιδια θα ειναι ζορι για σένα. μεγάλο, αλλά αυτο θα το αντέξεις. Θα δεις, με την ευχουλα της μανουλας σου. Για τον Κώστα μου δεν ξέρω κορίτσι μου γιατι ήταν 38 χρονων παλληκάρι και ενα μωρο στην ψυχη..............
Θέλω και το βλεπω με καλο ματι τον ψυχολογο αλλά δεν ξερω κανέναν να παω και δεν ξερω ποιοι ειναι καλοι για περιπτώσεις πένθους........

[marouba]

Είχα μέρες να μπω για να γράψω κάτι. Σήμερα περνάω την χειρότερη μερα από τότε.... Τελικά οσο περνάει ο καιρός είναι πιο δύσκολο και πονάει πιο πολύ.... Μου φταίνε όλοι και όλα.... Δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν... Σκέφτομαι για παράδειγμα μέχρι να χωρίσω... Χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος. Έτσι.....Έχουν πέσει πολλά επάνω μου!!! Μου φταίνε όλα και όλοι!!!! Τα παιδιά, η καθημερινότητα που και εκει θα πρέπει να είμαι εντάξει και να τα ξεπερνάω όλα. Ε δεν μπορώ άλλο!!!! Θέλω να φύγω μόνη μου για κάπου!!! Το ξέρω οτι δεν γίνεται, μεχρι και για το Πάσχα με το ζόρι θα πάω στο χωριό το άνδρα μου!!!! Μόνο για τα παιδιά!!!! Δεν αντέχεται άλλο αυτό πονάει πάρα μα πάρα πολύ!!! Μίλησα με την ψυχολόγο..... έκανα κάποια πράγματα που μου είπε.... Αλλά η ρημάδα η σκέψη και η είκονα της είναι μέσα στα μάτια μου!!!!! Δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου ούτε για μια στιγμή.

[marouba]

Το Σάββατο πήγαμε στο πατρικό μου μαζί με την αδερφή μου να μαζέψουμε τα ρούχα της..... Είναι οτι πιο επώδυνο εχουμε περάσει!!!! Το κάναμε μόνο και μόνο για τον πατέρα μου γιατί εκείνος ζει καθημερινά εκεί και του είναι δύσκολο να βλέπει τα πράγματά της μέσα στο δωμάτιο τους. Βρήκαμε παλιές φωτογραφίες.... Αυτές τις μέρες είμαι πολύ κλεισμένη στον εαυτό μου, δεν θέλω να κάνω τίποτα.... Δεν είμαι καθόλου καλά!!! Χτες το απόγευμα που γύρισα στο σπίτι μου κλείστηκα στο δωμάτιο μου από τις 6:00 το απόγευμα μέχρι σήμερα το πρωί που έφυγα για την δουλειά... Δεν ήθελα να μιλήσω ή να δω κανέναν!! Τα παιδιά ευτυχώς τα ανέλαβε ο άντρας μου....Δεν είμαι καθόλου καλά, με νεύρα συνέχεια..... Φοβάμαι οτι κάποια στιγμή θα κάνει και ο άντρας μου το μεγάλο μπαμ!!! Αλλά δεν μπορώ δεν το κάνω επίτηδες!!!!

[marouba]

Ο πόνος δεν εχει σταματήσει!!!! Νιώθω οτι εχει σταματήσει η ζωή μου εκεί.... Θα λέτε όλοι αμάν πωπω πολύ μαμάκιας είσαι!!! Οχι παιδιά εχω ζήσει μαζί της απίστευτες καταστάσεις μέσα στα νοσοκομεία αλλά και έξω.Δεν γράφονται και δεν λέγονται! Πλέον θυμάμαι πράγματα απο παλιά μαζί της και θυμώνω γιατι δεν είναι κοντά μας να τα ζήσει!!! Δεν της άξιζε κατι τετοιο ακόμα!!! Δεν είμαι καθόλου καλά!!! Εδω είναι ο μοναδικός τρόπος που έστω και γραπτά εκφράζω αυτά που νιώθω μέσα μου. Πονάει πολύ!!!!!

[Παστελι]

Βγαλτα τοτε να ξεσκασεις ειναι αδικο να χανουμε καποιον δικο μας ανθρωπο και αυτος ο πονος γιατρευεται σιγα σιγα μονο με τον χρονο.Κουραγιο.

[marouba]

Μετά απο αρκετές μέρες ξαναμπήκα στο forum για να γράψω.... Το Σάββατο κάναμε τα τρίμηνα!!!! Θεέ μου πότε πέρασε ο καιρός!! Τελικά οσο περνάει ο καιρός είναι χειρότερα, οι αναμνήσεις οι εικόνες της όλα είναι μεσα στα μάτια μου και στο μυαλό μου. Πήγα τελικά για 3 μέρες στο χωριό του άντρα μου, χάλια!!!! Ολοι οσοι με έβλεπαν μου έλεγαν΄΄πωπω τι έπαθες και πόσο νέα ήταν και πολλά άλλα΄΄ Εγίνα χειρότερα απο ότι ήμουν!!! Από την Παρασκευή που μπήκα στην διαδικασία να φτιάξω εγω το στάρι δεν σταμάτησα να κλαίω και να την σκέφτομαι. Το Σάββατο πριν φύγω για το νεκροταφείο δεν το πίστευα τι έφτιαξα και που πάω. Το κλίμα με τον άντρα μου είναι χάλια, μου είπε κάποια πράγματα (μάλλον για να με ταρακουνήσει) δεν λέω φταίω και εγω νοιώθει πως τον έχω παραμελήσει...... Δεν ξέρω δεν είμαι καθόλου έτοιμη για να κάτσω να μιλήσω μαζί του... Νοιώθω πως καταρρέω......

[RainAndWind]

Marouba, συλλυπητήρια για τη μητέρα σου. Δε χρειάζεται να είσαι βράχος. Είναι νωρίς ακόμη. Ήταν υγιές που ο άντρας σου άνοιξε κι αυτός το πώς αισθάνεται αυτή την εποχή, αλλά δε χρειάζεται το άνοιγμά του να σε γεμίζει ενοχές. Κάνεις ό,τι μπορείς με αυτό που κουβαλάς αυτό τον καιρό. Θα σου έλεγα πως ο άντρας σου είναι ενήλικας και μπορεί να διαχειριστεί τις όποιες καταστάσεις, αλλά το γεγονός πως η συμπεριφορά του παιδιού έχει αλλάξει σε κάποιες του δραστηριότητες ίσως να είναι ένα καμπανάκι πως κάτι θέλει, κάτι ρουφάει από το περιβάλλον, κάτι δεν μπορεί ίσως να εκφράσει διαφορετικά. Έχετε συζητήσει με το παιδί για τον θάνατο, την απώλεια, τα συναισθήματά σου στην απώλεια αυτή, να το ρωτήσεις για τα δικά του συναισθήματα, αν του λείπει η γιαγιά? Ήταν κοντά της γενικά, είχαν καλή σχέση? Μπορεί και το ίδιο να την πεθυμά όσο εσύ, να του λείπει, να πονά εξίσου με σένα.

[marouba]

Marouba, συλλυπητήρια για τη μητέρα σου. Δε χρειάζεται να είσαι βράχος. Είναι νωρίς ακόμη. Ήταν υγιές που ο άντρας σου άνοιξε κι αυτός το πώς αισθάνεται αυτή την εποχή, αλλά δε χρειάζεται το άνοιγμά του να σε γεμίζει ενοχές. Κάνεις ό,τι μπορείς με αυτό που κουβαλάς αυτό τον καιρό. Θα σου έλεγα πως ο άντρας σου είναι ενήλικας και μπορεί να διαχειριστεί τις όποιες καταστάσεις, αλλά το γεγονός πως η συμπεριφορά του παιδιού έχει αλλάξει σε κάποιες του δραστηριότητες ίσως να είναι ένα καμπανάκι πως κάτι θέλει, κάτι ρουφάει από το περιβάλλον, κάτι δεν μπορεί ίσως να εκφράσει διαφορετικά. Έχετε συζητήσει με το παιδί για τον θάνατο, την απώλεια, τα συναισθήματά σου στην απώλεια αυτή, να το ρωτήσεις για τα δικά του συναισθήματα, αν του λείπει η γιαγιά? Ήταν κοντά της γενικά, είχαν καλή σχέση? Μπορεί και το ίδιο να την πεθυμά όσο εσύ, να του λείπει, να πονά εξίσου με σένα.

Καλη σου μέρα, RainandWind...ξέρεις τι μου είπε ο πατέρας μου την προηγούμενη εβδομάδα; Οτι εγω τώρα είμαι ο αρχηγός της οικογένειας (έχω αλλα 2 αδέλφια και είμαι η μεσαία), δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω αυτό αν είναι καλό ή κακό αυτό που μου είπε. Βράχος ωραία και σκληρή λέξη μόνο που δεν μπορώ να γίνω σκληρή.....Το κακό με εμένα είναι οτιν δεν ανοίγομαι δεν μιλάω αν εχω κάτι τα κρατάω μέσα μου για εμένα. Εδω είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να τα γράψω.... Με τον πατέρα μου δεν ήμουν τόσο κοντά τόσα χρόνια οσο με την μητέρα μου και ίσως και εκείνος να θέλει να πιαστεί απο κάπου...... Οσον αφορά για τον γιό μου εχω ήδη μιλήσει με ψυχολόγο, μου εχει πει πως να το χειριστώ του εχω μιλήσει πολλές φορές. Είναι το πρώτο εγγόνι της οικογένειας και η μαμά μου του είχε αδυναμία όπως και ο μικρός φυσικά. Θέλω να ελπίζω με τις διακοπές του Πάσχα να ξέφυγε λίγο τον είδα οτι ήταν καλά.... Θα δείξει βέβαια. Με τον άντρα μου το περίμενα οτι κάποια στιγμή θα γινότανε αυτό. Δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω...... Σ' ευχαριστώ πολύ