Γραψε κατι

[Frini]

θυμάμαι nick φυσικά. Πάντως έτσι όπως το μετέφερες ειναι πολυ όμορφο...και φυσικά δεν θα διαφωνήσω στο ελαχιστο για την Δημουλά, ειναι υπέροχη.

[ΗΛΙΑΝΝΑ]

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΒΑΘΕΙΑ
Πόσο όμορφη είσαι!Σε είδα να παίζεις στα δέντρα σε είδα να τρέχεις στο φως κ σκέφτηκα πόσο όμορφη είσαι!
Σαγαπώ τόσο πολύ..αν η αγάπη μου για σένα ήταν χελιδόνι θα έφτανε πάνω απο το γαλάζιο του ουρανού..
πάνω από τα αστέρια θα πετούσε στο σύμπαν που είναι απειρο..ατελείωτο..αστείρευ το.Αγάπη της καρδιάς μου,τι να σου χαρίσω?ενα φιλί ?μια αγκαλιά?δε φτάνουν ομορφιά μου για τη χαρά που μου δίνεις.θα σου χαρίσω τη ζωή μου θα τη βαλω στα δυο μικρα σου χεράκια κ πέτα μαζί της..ως εκει που τα μάτια σου θα λάμψουν απο ευτυχία....σαγαπω

[Deleted-member171215]

Μονος με τις σκεψεις μου τραγουδαω , σιγουρα καποιες στιγμες αμφιβαλλω μηπως με κυριευει η σιωπη, αραγε θα ερθει αποψε η αυγη?
Μεσα στο χαος αναρωτιεμαι αν θα ερθει η αυγη !! θα ερθει αποψε για να πνιξει την σιωπη... Μεσα στο χαος αναρωτιεμαι για τα λογια που ειχα πει!!!
Ειναι αληθεια καπου αλλου ειχα χαθει!!!
Τωρα που αλλαξα τις συνηθειες μου , εβαλα σε ταξη το μυαλο μου .... Δε με κυριευει το ΕΓΩ μου και εβαλα πλωρη για το γυρισμο μου
Μεσα στις λυπες αναρωτιεμαι τοσα χρονια πως ειχα βρεθει , να κοντοστεκομαι και βημα να μη κανω για μπροστα??? Μεσα στο χαος αφησα πισω καθε λαθος που ειχα δει και προς το φως ειπα να ζησω την ζωη!!!!

[marika]

«Ας αφήσουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν καθαρά ότι κάθε φορά που απειλούν ή ταπεινώνουν ή πληγώνουν κάποιον χωρίς λόγο ή καταδυναστεύουν ή απορρίπτουν ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, γίνονται δυνάμεις για τη δημιουργία ψυχοπαθολογίας, έστω κι αν πρόκειται για μικρές δυνάμεις. Ας αναγνωρίσουν επίσης ότι κάθε άνθρωπος που είναι καλοσυνάτος, βοηθητικός, ψυχολογικά δημοκρατικός, στοργικός και ζεστός είναι μια ψυχοθεραπευτική δύναμη, έστω και μικρή».

[deleted-member-06-05-2016]

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΒΑΘΕΙΑ
Πόσο όμορφη είσαι!Σε είδα να παίζεις στα δέντρα σε είδα να τρέχεις στο φως κ σκέφτηκα πόσο όμορφη είσαι!
Σαγαπώ τόσο πολύ..αν η αγάπη μου για σένα ήταν χελιδόνι θα έφτανε πάνω απο το γαλάζιο του ουρανού..
πάνω από τα αστέρια θα πετούσε στο σύμπαν που είναι απειρο..ατελείωτο..αστείρευ το.Αγάπη της καρδιάς μου,τι να σου χαρίσω?ενα φιλί ?μια αγκαλιά?δε φτάνουν ομορφιά μου για τη χαρά που μου δίνεις.θα σου χαρίσω τη ζωή μου θα τη βαλω στα δυο μικρα σου χεράκια κ πέτα μαζί της..ως εκει που τα μάτια σου θα λάμψουν απο ευτυχία....σαγαπω

Ωραίο!!! Πολύ Ωραίο!!!

[nick cave]

«Ας αφήσουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν καθαρά ότι κάθε φορά που απειλούν ή ταπεινώνουν ή πληγώνουν κάποιον χωρίς λόγο ή καταδυναστεύουν ή απορρίπτουν ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, γίνονται δυνάμεις για τη δημιουργία ψυχοπαθολογίας, έστω κι αν πρόκειται για μικρές δυνάμεις. Ας αναγνωρίσουν επίσης ότι κάθε άνθρωπος που είναι καλοσυνάτος, βοηθητικός, ψυχολογικά δημοκρατικός, στοργικός και ζεστός είναι μια ψυχοθεραπευτική δύναμη, έστω και μικρή».

Μαρίκα, το κείμενο που παρέθεσες μου θύμισε τα λόγια του Καζαντζάκη: «Εγώ θα σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω». Σκέψου πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας μας σκεφτόταν έτσι...

[marika]

Μάθε, ότι συνεχίστηκε ο γύρος του κυπέλλου με το κρασί της Αγάπης.
Στην αρχή αυτή η Αγάπη έμοιαζε εύκολη
αλλά τώρα έχει γίνει πολύ δύσκολη.
Σε παρακαλώ γίνε καλή και δείξε μου το μονοπάτι
από όπου το πραγματικό σου φως Αγαπημένη
θα είναι ορατό γιατί δεν υπάρχει θεραπεία
για τον πόνο της Αγάπης,
εκτός κι αν σε συναντήσω και πιω αυτό το Κρασί.
Μοιάζει με παιχνίδι στην αρχή αυτή η Αγάπη
αλλά είναι γεμάτη κινδύνους
το βάδισμα σ’ αυτό το μονοπάτι
δεν είναι έργο συνηθισμένου ανθρώπου
κι ο πόνος αυτής της Αγάπης
σβήνει μόνο με την έκσταση της Αγάπης.
Αγαπημένη μην κρύβεσαι ούτε για μια στιγμή
η ζωή και το σώμα μου έχουν πληγωθεί με τη συνάντηση σου
και μετά με το χωρισμό, πότε θα έχω μια ματιά σου;
Είδα και χάρηκα ολόκληρο τον κόσμο αλλά κανείς δεν είναι σαν κι εσένα.
Ακουμπώ το κεφάλι μου στην πόρτα σου.
Πότε θα σε συναντήσω;
Αγαπημένη, κάνε το δυνατό για να σε συναντήσω
δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα όταν έχω διαπεραστεί από την Αγάπη αυτή.

[marika]

Όλοι στην ουσία μας έχουμε το όραμα της Αλήθειας.

Εμείς κι εσείς,
κάποτε θα συναντηθούμε
κάποτε θα ανταμώσουμε,
κάποτε θα γιορτάσουμε
αυτή τη συνάντηση
και ίσως σκεφτούμε ή σκεφτείτε:

Aυτόν τον άνθρωπο
«έτυχε» να τον συναντήσω
και τον ρώτησα
ποιος είσαι, από που έρχεσαι;
Εκείνος στη σύντομη στιγμή
της συναντήσεώς μας
μου απάντησε
ότι εκ της Αλήθειας κατήλθε
για να καταστεί ερευνητής των
ουρανίων με τα σπουδής και παρρησίας.
Και πάλι τον ρώτησα
"ποιος είσαι αδελφέ μου"
εσύ που σκορπίζεις το φως της ψυχής σου
στα πέτρινα χρόνια που βιώνουμε;
Εκείνος μου απάντησε:

Έλαβα τις Ουσίες Του
και εντός του πλανήτη σας
"απελευθερώνομαι"
σκορπίζοντας τις πνοές μου
στ’ αδέλφια που συνάντησα
Απελευθερώνομαι γιατί σας απελευθερώνω.
_________________

[deleted-member-06-05-2016]

Νήψης συνειδώς την ανάγκη δως μοι, Κύριε



ίνα ίδωντος των λόγων σου σωτήριο αληθές



οδηγήσω με εις γαλήνιας αγκάλης σου



τη λύτρωση.

[deleted-member-06-05-2016]

Χριστέ Ιησού, μυριάκης υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου,
την μετάνοιαν, αλλ' εψευσάμην ο άθλιος' όθεν Ιησού μου βοώ σοι'
Την αναίσθητον μένουσαν ψυχήν μου φώτισον Χριστέ,
ο των Πατέρων Θεός.



Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην,
και τοις κτήνεσιν όντως ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας
Σώτερ αφωμοίωμαι' όθεν Ιησού με, της αλογίας ρύσαι.

[marika]

Ο χορός των παθών

Τα πάθη αγγίζουν επικίνδυνα τα γήινα πεδία,
τα συλλαμβάνουν και τα αφαρπάζουν.

Ο χορός τους στοχεύει να σαγηνέψει την ανθρώπινη οντότητα
που παρακολουθεί με ιδιαίτερη επιμονή.

Αυτά τα αναφλεγόμενα πάθη διχοτομούν τις αξίες της ζωής

και υποβιβάζουν τον άνθρωπο σε χαμηλότερα επίπεδα.

"Αφήστε αυτόν τον χορό, των παθών που σας παρασύρει στον Αχέροντα".

Αυτοπαρατηρήστε τον εαυτό σας.

Γίνετε αυτο γνώστες και η ψυχή σας θα γίνει "αυτόφωτη".
_________________

[marika]

Λαμβάνετε μηνύματα
κι έχετε ασφαλώς ουσίες αμετάβλητες.

Αν και το αμετάβλητο αυτό δεν παύει να έχει
στοιχεία μεταβλητού και σχετικού, αφού
"όλα τα αμετάβλητα θα ολοκληρώσουν
κύκλους ευ-μεταβλητότητας".

Για να καταστούν όλοι κατά την ουσία τους όντα αγάπης,
Απελευθερωμένοι από τις γήινες εξαρτήσεις τους.

Τα πάντα ρει και στον ρουν του συμπαντικού γίγνεσθαι
θα εισέλθουν οι όντες και ζώντες
με απόλυτη δικαιοσύνη.

Σήμερα δίκασες τον εαυτό σου
τον καταδίκασες
στην εσχάτη των ποινών.

Είχες πιστέψει πως σε αδίκησαν
και τώρα μόλις διέγνωσες το ρόλο σου,
την αδικία που διέπραξες στον εαυτό σου,
με τα ασήμαντα έργα σου
και τις παλινδρομήσεις
που εμπόδιζαν το τρένο να φτάσει σε σταθμό,
αφού σταματούσε στα μέσα της διαδρομής
ή λίγο έξω απ’ το σταθμό.

Πότε θα πεις; Άραγε εαυτέ μου συμβιώσαμε ποτέ συντροφικά;
Ή απλώς συμβιβαστήκαμε από ανάγκη "ζωικής συμπόρευσης"
Και εκεί στη διαδρομή του συμβιβασμού
παρόντος χρόνου
δηλώναμε την απουσία μας..

[ΗΛΙΑΝΝΑ]

αλήθεια η ψέμα η ανάσα μου..χάθηκα μεσα στον κόσμο..τραγουδώ ,δακρύζω απο πονο κ ευτυχία..κανω βήματα στο μυαλό μου κ βρίσκω πληγές
μία ερωτηση θα ήθελα να κανω ..ΓΙΑΤΙ?μη μου σκουπίσετε τα δακρυα για μια στιγμή ...δεν ειμαι μονο για μια στιγμή....κοιταξτε με!!!! ..μα τι λεω ...ας βαδίσω το δρομο μου αυτο μοναχικά προσεχοντας την πιο μεγαλη μου πληγή ....αν μπορουσατε να δειτε τι εκαναν τα νυχια της αδιαφορίας σας....ευτυχώς ακουω το γελιο μου ...ευτυχώς γεύομαι μια μυστηριακή δύναμη...ευτυχώς που προσπαθώ να συνχωρέσω συνεχεια κ συνέχεια κ συνέχεια και........συνέχεια

[willowfairy]

Ο δικός μου Θεός είναι ελεύθερος…

δεν χρωστάει και δεν του χρωστάνε.

Με τα χρώματα ανακατεύεται…

και στο μαύρο ίριδες σκορπάει.

Μαστορεύει στου σύμπαντος τα κρυφά…

Μελωδίες απόκρυφες τραγουδάει.

Με σκουντάει φιλικά μέσα στο όνειρο…

«κοίτα εδώ… σου αρέσει;» ρωτάει.

Ο δικός μου Θεός σε βιβλία δεν χώρεσε... Εκπροσώπους και δούλους δεν όρισε... Στην ψυχή έχει αφήσει το νήμα...

[marika]

Εν τω φωτί και τω ονείρω

Κάποτε πεθύμησα να αγγίξω τον ήλιο

και να τον κάνω δικό μου

γιατί πολύ αγάπησα την αρμονία της ψυχής του.

Δεν τον άγγιξα.

Κάποτε πάσχισα να γνωρίσω τον ήλιο,

γιατί τον αγάπησα.

Δεν τον γνώρισα,

μα πάσχισα να τον αποκτήσω,

γιατί τον αγάπησα.

Δεν τον απόκτησα,

μα ελπίζω να πάω εκεί,

γιατί τον αγάπησα.

Κάποτε μου μίλησε ο ήλιος

κι ήρθε κοντά μου

σε απόσταση αναπνοής

χάθηκα στην ανάσα της αγκαλιάς του

προσπαθούσα να είμαι ένα μ' εκείνον.

Είπα πως ο ήλιος ξέφυγε

από τις υποχρεώσεις του ουρανού

κι ήρθε σε μένα

ερωτικός απέραντος.

Απέραντη η αγκαλιά του

με συνεπήρε

και χάθηκα στα σχήματα της ουσίας του.

Τον γνώρισα τον ήλιο τώρα

και τον αγάπησα

ήταν ο πρώτος κι ο τελευταίος εραστής

ενός ανθρώπου

που ερωτεύεται ήλιους.