Χρειαζομαι βοηθεια

[outoforder]

Θα ηθελα να μιλησω με καποιον που δε με ξερει και δε τον ξερω. Γιαυτο το λογο αποφασισα να γραψω στο forum υποστηριξης. Λοιπον, ειμαι με καποιον 9 χρονια, τον λατρευω. Πριν 2 χρονια αποκτησαμε ενα μωρο. Το προβλημα μου λοιπον ειναι οτι παρ' ολο που τον αγαπω οσο τιποτε αλλο στη ζωη μου δεν ειμαι καλα ψυχολογικα, ειδικα το τελευταιο μηνα. Εδω και 2.5-3 χρονια περιπου εχουμε ενα σωρο σκαμπανευασματα στη σχεση μας. Ειχαμε απομακρυνθει σεξουαλικα, δε μιλαγαμε πολυ μεταξυ μας, δεν ηθελε να περναμε χρονο μαζι. Απο το χειμωνα ειχα μονιμως την αισθηση οτι κατι μου κρυβει. Καναδυο φορες ειδα στο κινητο του ολες τις κλησεις διεγραμμενες αλλα δεν εδωσα σημασια, εντωμεταξυ ειχε παθει εμμονη με το κινητο του ολο αυτο το διαστημα. Μεχρι και στο μπανιο μαζι του το ειχε! Πριν κανα μηνα λοιπον κοιταξα παλι το κινητο και ηταν ολα διεγραμμενα! Και ρωτησα γιατι το κανει αυτο μηπως μου κρυβει κατι (χα χα χα). Μου ειπε πως οχι αλλα εγω επεμεινα μηπως εχει αλλη. Επειμενει πως δε συμβαινει τιποτα με καμια αλλη μου ειπε ομως πως λιγο καιρο πριν κοιμηθηκε με μια ***** μια φορα. Επειδη λοιπον για να γινει κατι τετοιο θεωρω οτι εχω και εγω ευθυνη αποφασισα να συνεχισω μαζι του για χαριν της αγαπης και της κουκλας μας. Ενα μηνα ειμαστε καλα, εμενα ομως με τρωει ολο μου το ειναι! Ενω δε ζηλευα τωρα με ενοχλει το παραμικρο. Νοιωθω οτι οταν ειναι μονος (στη δουλεια) και εγω σπιτι οτι... ειναι με αλλην. Οταν ειμαστε μαζι στη δουλεια ειμαι καλα δε φοβαμαι. Εγινα υστερικη, καχυποπτη και δε ξερω και εγς πως αλλιως να με χαρακτηρισω. Δε με αναγνωριζω! Ειμαι σε απογνωση! Θελω να φυγω αλλα δε ξερω αν θα αγαπησω και θα αγαπηθω ξανα. Δε θελω το μωρο μου να μεγαλωσει μακρια απο το πατερα του. Δε μπορω να συνεχισω να ζω σ' αυτη τη τρελα γιατι ξερω στο τελος ή θα μου σαλεψει (αν δεν εχει γινει ηδη) ή θα αρρωστησω.

[marian_m]

Φοβάμαι ότι από αυτά που περιγράφεις για το κινητό και την απομάκρυνσή σας από την περίοδο που έμεινες έγκυος και μετά (απ' ό,τι κατάλαβα), προφανώς υπάρχει κάποια άλλη. Και πάλι προφανώς, δεν είναι η ***** που του τηλεφωνεί.
Οπότε, έχεις τους λόγους σου που δεν αισθάνεσαι καλά και που είσαι καχύποπτη.
Το θέμα είναι τι θα κάνετε από δω και πέρα και αν η σχέση σας σώζεται. Αλλά αυτό πρέπει να το θέλετε και οι δύο.
Φυσικά θα πρέπει να το ξεκαθαρίσετε, γιατί είναι αδύνατον να ζεις για μεγάλο διάστημα σε απόγνωση.
Πάντως, όσο πιθανόν είναι να μην αγαπήσεις και να αγαπηθείς ξανά, άλλο τόσο και περισσότερο είναι να συμβεί.
Βασισμένη στις δικές μου εμπειρίες, πιστεύω ότι είναι απίθανο να μην ξανασυμβεί, εφόσον το θελήσεις.

[outoforder]

Ξεκινησαμε μια προσπαθεια και ολα πανε μια χαρα οπως παλια δηλαδη. Το θεμα ειναι οτι ενω καποιες μερες ειμαι καλα αλλες μερες νοιωθω τεραστιο θυμο, μετα γινεται στεναχωρια μετα απογοητευση μετα ολα καλα! συνεχως αυτος ο κυκλος. Πως μπορω να εμπιστευτω ξανα τον ανθρωπο μου; και αμα δε γινει ποτε; Με διαβεβαιωνει καθε φορα οτι ηταν μια φορα....
Φοβαμαι οτι εχεις δικαιο δεν ειναι μια *****. Και να ηταν κατι αλλο και να το τελειωσε... γινεται να το ξεπερασουμε;

[betelgeuse]

Σκεψου μηπως θα ηταν καλυτερα να χωρισεις.
Για το παιδι ειναι καλυτερα να χωρισετε και να εχετε μια καλη επαφη , παρα να μεγαλωνει σε ενα περιβαλλον που οι γονεις ειναι ξενοι μεταξυ τους.
και να ξερεις οτι τα παιδια το αντιλαμβανονται το προβλημα ακομα και χωρις να τσακωνονται οι γονεις.

Και κατι ακομα. Οι γονεις μου εχουν χωρισει απο τοτε που ημουν 4 χρονων , και πραγματικα πιστευω πως η μανα μου εκανε την καλυτερη επιλογη.Πιστευω πως αν δεν ειχαν χωρισει θα ειχα πολυ περισσοτερα προβληματα.

[Θεοφανία]

....η σχέση σας είναι αρκετά μεγάλη και ο ερχομός του παιδιού πάντα "μπερδεύει" το ζευγάρι γιατί προστίθενται νέοι ρόλοι και ξανά ανακατεύεται η "τράπουλα".
Το ενδεχόμενο να πάτε μαζί σε ένα σύμβουλο γάμου, έχει περάσει καθόλου από το μυαλό σου?

[marian_m]

Ξεκινησαμε μια προσπαθεια και ολα πανε μια χαρα οπως παλια δηλαδη. Το θεμα ειναι οτι ενω καποιες μερες ειμαι καλα αλλες μερες νοιωθω τεραστιο θυμο, μετα γινεται στεναχωρια μετα απογοητευση μετα ολα καλα! συνεχως αυτος ο κυκλος. Πως μπορω να εμπιστευτω ξανα τον ανθρωπο μου; και αμα δε γινει ποτε; Με διαβεβαιωνει καθε φορα οτι ηταν μια φορα....
Φοβαμαι οτι εχεις δικαιο δεν ειναι μια *****. Και να ηταν κατι αλλο και να το τελειωσε... γινεται να το ξεπερασουμε;

Για να τον εμπιστευτείς ξανά πρέπει πρώτα να νιώσεις ότι σου είπε όλη την αλήθεια. Αλλιώς, ζεις και πάλι μέσα στην αμφιβολία. Σίγουρα το ότι πήγε μια φορά με *****, δεν σ' έχει πείσει.
Το θέμα είναι αν αυτός είναι διατεθειμένος να σου πει την αλήθεια, να δικαιολογήσει γιατί συνέβησαν όλα αυτά και να σε πείσει (όσο αυτό είναι δυνατόν) ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι ανάλογο.
Απ΄ότι καταλαβαίνω, αυτό δεν έχει γίνει, αλλά μάλλον προσπάθησε να το κουκουλώσει. Οπότε, λογικό είναι μην μπορείς να τον εμπιστευτείς.
Γενικά, πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές το ένστικτό μας μας λέει την αλήθεια. (Εκτός αν πρόκειται για περιπτώσεις παθολογικής καχυποψίας και ζήλειας).

[outoforder]

Βασικα αμα χωρισουμε εγω θα φυγω την ιδια μερα στο εξωτερικο εδω με κραταει μονο ο αντρας μου. Δεν εχω δουλεια δεν εχω φιλους ουτε οικογενεια. Οποτε η μικρη θα μεγαλωσει βλεποντας το πατερα της 2-3 φορες το χρονο. Το ξερω ειναι το καλυτερο σε δυσλειτουργικες οικογενειες ο χωρισμος. Δε ξερω αν θα αντεξω το βαρος ομως να χωρισω και τη κορη απο το πατερα. Της ζηταω 100 φορες συγγνωμη την ημερα για οτι αποφαση και να παρω.

[outoforder]

....η σχέση σας είναι αρκετά μεγάλη και ο ερχομός του παιδιού πάντα "μπερδεύει" το ζευγάρι γιατί προστίθενται νέοι ρόλοι και ξανά ανακατεύεται η "τράπουλα".
Το ενδεχόμενο να πάτε μαζί σε ένα σύμβουλο γάμου, έχει περάσει καθόλου από το μυαλό σου?

Βασικα απο την αρχη που εχαμε προβληματα επεμενε ο αντρας μου να παμε αλλα εγω δεν τα θεωρουσα τοσο σημαντικα και ετσι το απεφευγα
τωρα το σκεφτομαι εγω αλλα ειμαστε σε παρα πολυ δυσκολη οικονομικη κατασταση και ετσι δε το αναφερω καν

[outoforder]

Για να τον εμπιστευτείς ξανά πρέπει πρώτα να νιώσεις ότι σου είπε όλη την αλήθεια. Αλλιώς, ζεις και πάλι μέσα στην αμφιβολία. Σίγουρα το ότι πήγε μια φορά με *****, δεν σ' έχει πείσει.
Το θέμα είναι αν αυτός είναι διατεθειμένος να σου πει την αλήθεια, να δικαιολογήσει γιατί συνέβησαν όλα αυτά και να σε πείσει (όσο αυτό είναι δυνατόν) ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι ανάλογο.
Απ΄ότι καταλαβαίνω, αυτό δεν έχει γίνει, αλλά μάλλον προσπάθησε να το κουκουλώσει. Οπότε, λογικό είναι μην μπορείς να τον εμπιστευτείς.
Γενικά, πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές το ένστικτό μας μας λέει την αλήθεια. (Εκτός αν πρόκειται για περιπτώσεις παθολογικής καχυποψίας και ζήλειας).

Συζητησαμε γιατι εγινε οτι εγινε γιαυτο αλλωστε αποφασισα να συνεχισουμε μαζι, για την ακριβεια να ξεκινησουμε απο την αρχη. Εχω μεγαλη ευθυνη και εγω και το αναγνωριζω. Στο παρελθον μας ποτε μα ποτε δεν ειχα οποιαδηποτε ανησυχια. Δε με επεισε οτι ηταν μια τυχαια μια φορα και με τρωει μεσα μου. Απο την αλλη πιστευω οτι, οτι και αν ειχε το τελειωσε σιγουρα. Αλλα... υπαρχει παντα το αλλα!

[Θεοφανία]

Βασικα απο την αρχη που εχαμε προβληματα επεμενε ο αντρας μου να παμε αλλα εγω δεν τα θεωρουσα τοσο σημαντικα και ετσι το απεφευγα
τωρα το σκεφτομαι εγω αλλα ειμαστε σε παρα πολυ δυσκολη οικονομικη κατασταση και ετσι δε το αναφερω καν

...το ότι είχε εντοπίσει το πρόβλημα και ήθελε να το λύσει, εμένα μου λέει πάρα πολλά.
Εσύ μόνο ξέρεις κατά πόσο άλλαξες μετά το παιδί και σε ποια επίπεδα ώστε να απομακρυνθεί.
Έχεις κάνει την αυτοκριτική σου?

[outoforder]

Θεοφανια εχω αλλαξει παρα πολυ το ξερω. Η αρχη ομως ηταν απο πριν το παιδι. Ο αντρας μου εχει εναν πολυ επικριτικο πατερα, λοιπον στα 35 (ειμασταν ηδη 5 χρονια μαζι) του αποφασισε να κανει την επανασταση του, με την επανασταση αυτη αλλαξε πολυ σαν ανθρωπος. Ξερω οτι με αγαπουσε και με αγαπα αλλα με αυτη την αλλαγη εχασα αυτον που γνωρισα, και ηθελα χρονο να προσαρμοστω στα νεα δεδομενα , μπορει να σκεφτεις οτι αυτα ειναι απλα δικαιολογιες. Με τον ερχομο του παιδιου χρειαστηκα περισοτερο χρονο και εκει ειναι που εχασα τα αυγα και τα πασχαλια. Ισως ειναι αργα και για τους δυο μας. Ισως οχι. Ειμαι πολυ εντονα συναισθηματικα φορτισμενη και φοβαμαι μη παρω λαθος αποφασεις.

[outoforder]

Το μονο σιγουρο ειναι οτι μετα απο αυτη την αποκαλυψη ηρθαμε πιο κοντα, ισως απο φοβο μην τον χασω, ισως απο εγωισμο μη τον χασω. Καθε φορα που του λεω τους φοβους και τις ανασφαλειες μου βλεπω τον ανθρωπο που γνωρισα πριν 9 χρονια. Δε θελω ομως να ζω με αυτους τους φοβους και τις ανασφαλειες.

[Θεοφανία]

Θεοφανια εχω αλλαξει παρα πολυ το ξερω. Η αρχη ομως ηταν απο πριν το παιδι. Ο αντρας μου εχει εναν πολυ επικριτικο πατερα, λοιπον στα 35 (ειμασταν ηδη 5 χρονια μαζι) του αποφασισε να κανει την επανασταση του, με την επανασταση αυτη αλλαξε πολυ σαν ανθρωπος. Ξερω οτι με αγαπουσε και με αγαπα αλλα με αυτη την αλλαγη εχασα αυτον που γνωρισα, και ηθελα χρονο να προσαρμοστω στα νεα δεδομενα , μπορει να σκεφτεις οτι αυτα ειναι απλα δικαιολογιες. Με τον ερχομο του παιδιου χρειαστηκα περισοτερο χρονο και εκει ειναι που εχασα τα αυγα και τα πασχαλια. Ισως ειναι αργα και για τους δυο μας. Ισως οχι. Ειμαι πολυ εντονα συναισθηματικα φορτισμενη και φοβαμαι μη παρω λαθος αποφασεις.

..όχι, σε καμία περιπτωση δεν θα σκεφτώ πως ψάχνεις δικαιολογίες.
είμαστε άνθρωποι και είναι φυσικό να κάνουμε λάθη.
Μια από τις καλύτερες μου φίλες έμεινε έγκυος πέρυσι και έχω ζήσει όλο το σκηνικό από την πρώτη στιγμή μέχρι και τώρα που πλέον έχει μωρό και βιώνω όλο το σκηνικό μαζί με τα προβλήματα που περνά και μπορώ να σε καταλάβω.
Αυτός είναι και ο λόγος που από την αρχή σου μίλησα για σύμβουλο γάμου. Δεν μπορούμε να έχουμε για όλα λύση και πάντα να είναι η εξυπνότερη ή η πιο εύστοχη, ειδικά όταν είμαστε φορτισμένοι συναισθηματικά.
Αυτό που περνάτε είναι πολύ σοβαρό, εσύ όμως πρέπει να αποφασίσεις αν θα σας οδηγήσει στο χωρισμό ή σε μια ουσιαστικότερη σχέση με πιο γερές βάσεις.

[deleted-member141015]

οutoforder, στην απιστία αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, οι ανασφάλειες που κινητοποιεί, οι φόβοι, η καχυποψία. Όμως το αντίδοτο σε αυτά, προέρχεται μέσα από την ίδια τη σχέση, αλλά και τη σχέση με τον εαυτό μας. Είναι σημαντικό που αναγνωρίζεις ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά εδώ και πολύ καιρό, καθώς και ότι δέχεσαι και τη δικιά σου ευθύνη για την αποξένωση. Έτσι όπως το περιγράφεις, η απιστία μοιάζει να ήταν το σύμπτωμα μιας γενικότερης απομάκρυνσης και κλεισίματος του καθενός στον εαυτό του.

Αν έχετε την καλή διάθεση να ξανάρθετε κοντά, επί της ουσίας και όχι χάριν συμβιβασμού για το παιδάκι σας, αυτό είναι το πρώτο βήμα. Μην περιμένεις να ξαναβρείς τον άνθρωπο που γνώρισες πριν από 9 χρόνια, θα έλεγα ότι είναι προτιμότερο να γνωρίσεις τον άνθρωπο που έχεις τώρα δίπλα σου καθώς και να αναπτύξεις τον εαυτό σου. Λες για παράδειγμα ότι δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις φίλους, δεν έχεις κανέναν και τίποτα πέρα από τον άντρα σου και το παιδί σου? Γιατί αν είναι έτσι, τότε αυτό σε κάνει να νιώθεις ίσως περισσότερο ανασφαλής. Όσες διαβεβαιώσεις και να μας δώσει ένας άνθρωπος, δεν μπορεί να αναπληρώσει τις τόσες άλλες πτυχές και σχέσεις της ζωής.

Φυσικά, χρειάζονται και οι διαβεβαιώσεις και οι αποδείξεις πως πλέον ότι υπήρχε έχει τελειώσει… μαζί, όπως είπαμε, με την καλή διάθεση να πάρετε τα πράγματα από την αρχή. Αλλά θα έλεγα να μην επιμένεις επί του παρόντος να ανακαλύψεις όλη την αλήθεια της όποιας απιστίας. Συμφωνώ ότι η ειλικρίνεια είναι σημαντική… όμως καλό είναι να μην ξεχνάμε πως εκτός από ατομικό χαρακτηριστικό, είναι και μέρος μια υγιούς σχέσης, καθώς και όσων μας εμπνέει ένας άλλος άνθρωπος. Δώσε λοιπόν χώρο και χρόνο να αναπτυχθούν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στην ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη να υπάρξει. Σκέψου ποιο είναι πράγματι το πρόβλημα μέσα και ανάμεσα σε εσάς τους δυο και δούλεψε πρώτα αυτό. Βεβαίως και να ζητήσετε βοήθεια σαν ζευγάρι, είναι πράγματι δύσκολες οι εποχές, αλλά με τις βασανιστικές σκέψεις και αμφιβολίες, γίνονται ακόμα δυσκολότερες.

Πάντως, αν τελικά δεν μείνετε μαζί, το μόνο βέβαιο είναι πως αν το θέλεις και θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς. Σκέψου όμως πως τόσο οι χαρές όσο και οι ματαιώσεις είναι μέρος μιας μακροχρόνιας σχέσης, γι’ αυτό ο σκοπός δεν είναι να ψάξουμε το επόμενο ροζ συννεφάκι και μετά να ξεχαστούμε εκεί πάνω, μέχρι να πέσει η μπόρα που μας ταρακουνά :) Γι’ αυτό, κάθε σημαντική σχέση μας αξίζει μια τουλάχιστον προσπάθεια να επαναπροσδιοριστεί.

[outoforder]

Τελικα οντως βοηθαει καποιον να εξωτερικευει τα συναισθηματα του. Κατι που το εχω βαλει τελειως στην ακρη για να μη φανουν οι αδυναμιες μου. Σας ευχαριστω πολυ πραγματικα. Μονο και μονο ο χρονος που αφιερωσατε για μενα και ο χρονος που αφιερωνετε και στους υπολοιπους ειναι πολυτιμος. Μια καλη κουβεντα μπορει να διωξει ενα μεγαλο βαρος. Μια σωστη κουβεντα μπορει να σωσει μια οικογενεια.
Αυτη η ιστορια τελειωσε για μενα πριν 3 ωρες.
Σημερα ξεκιναω απο την αρχη με τον ιδιο ανθρωπο.