Μονο εγω?

[Tomhet]

Κοντεύει ένας χρόνος απο τότε που ξεκίνησα το thread αυτό...
Τι θα περίμενε κάποιος να πω οτι έχει γίνει στο ενδιαμεσο?
Εϊναι λευκο το background της σελιδας οποτε το οτι το κειμενο θα γραφτει με μαύρο χρώμα είναι μαλλον πρέπον.
Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα οτι δεν άλλαξε τίποτα...στο κάτω κάτω όταν είσαι σε κατηφόρα μια στιγμή αδυναμίας είναι αρκετή για να βρεθείς ακόμα πιο κάτω. Οπότε και έγινε. Το αν με έσπρωξαν ή αν έκανα εγώ λάθος δε το ξέρουμε και δεν παίζει ρόλο.
Είμαι εδώ ένα χρόνο μετά, χειρότερα απο πριν. Ωωωπ...είπα τη λέξη που δεν έπρεπε μαλλον....χειρότερα.
Εϊμαι εδώ και ζητάω βοήθεια...κάποιος να γυρίσει στη σελίδα 325 του manual της ζωής και να μου πει τι γράφει εκεί γιατί το δικο μου το πέταξα. Θέλω να σωθώ....θέλω όμως την ριμάδα τη βοήθεια που βλέπω να έχουν όλοι. Πως γίνεται να είμαι ο χειρότερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει? Γιαυτό δεν υπάρχει κανείς? Επειδή δε γελάω με το παραμικρό και επειδή σας φοβάμαι?....θέλω μια σφαλιάρα όταν κλαίω και μια αγκαλιά οταν γελάω....ή και ανάποδα, δε με νοιάζει....κάποιος....σας το ζητάω....ζητάω βοήθεια....δεν έχω κάτι άλλο να κάνω.
Μπαίνω στο ιντερνετ να ζητήσω βοήθεια απο αγνωστους....με απογοητευει τοσο πολυ για μενα αυτη η φραση... Δεν έχω άλλη επιλογή...
Απλά ζητω βοήθεια απο όποιον μπορει να με βοηθήσει....

ΥΓ: Παρακαλείται οποιος προσέλθει να φέρει μαζι του σκαπτικά εργαλεία γιατι στην καρδια μου εχει ριζωσει μια τουλιπα και θελει λιγο προσοχη στην αφαιρεση....μην την καταστρεψουμε παιδια....την τουλιπα.....για την καρδια...βλεπουμε.

[ioannis2]

Καπου λες εισαι αναλυτικος. Το γνωρισμα του σιωπηλος δε σου εδωσε την ευκαιρια να εκφραστεις κι ετσι να ανατροφοδοτηθεις με τους αλλους. Η ανατροφοδοτηση εκει που δεν το περιμενεις σε κανει να ανατρεψεις παγιωμενες σου ιδεες για σενα και τη ζωη για τα οποια ενιωθες μεχρι τωρα απολυτη βεβαιοτητα. Η βεβιαοτητα αυτη μαζι με το γνωρισμα της αναλυτικοτητας εκαναν μεσα σου τις ιδεες/αντιληψεις αυτες/θεωρηση της ζωης να εμπλουτιζονται, να θεριεύουν και ταυτοχρονα να σου φτιαχνουν ενα φανταστικο με ψευδαισθηση ευτυχιας κοσμο στον οποιο ζουσες. Εκει ειναι που εβρισκες την ευτυχια, κι εκεινος ο χωρος σε απέκοπτε απ τους αλλους. Εκφραση του προς τα εξω ηταν οι στιγμες που επελεγες να σαι μονος πχ διαβαζοντας ενα βιβλιο ή οι βολτες μεσα στη νυχτα, κι εκει όμως παλι ήσουν μεσα σ αυτον τον δικο σου κόσμο. Αυτη η στερηση του ευατου μας, ιδιως όταν ξεκινα σε παιδικη ηλικια και εξακολουθει μετεπειτα ακαταπαυστα να ενδυναμωνεται, της δυνατοτητας ωφελημης αλληλεξαρτησης με τους αλλους, οδηγει στο να εχουμε ηδη φτιαξει μια δικη μας θεωρηση για τη ζωη που λογω της ελλειψης αλληλεπιδρασης φτασαμε στο σημειο να θεωρουμε ως την πλεον σωστη, τροπο ζωης που εξεταζομενος προσεκτικα ειναι μοναχικος, αφου στερηση αλληλεπιδρασης ειναι και στερηση επικοινωνιας και κατ επεκταση σχεσεων. Ομως μεσα σ αυτο το πλαισιο φτιαξαμε απαιτήσεις απο τη ζωη που ισως δεν ανταποκρινονται στις δυνατοτητες μας. Τις δυνατοτητες μας τις εκτιμαμε μεσα σ αυτον το φανταστικο μας κοσμο κι όχι στις πραγματικες του διαστασεις.

Φιλε διαβαζοντας τα δυο μακροσκελη περσινα σου μηνυματα και το χθεσινο δεν βρισκω καποια αλλαγη απο το πως ησουνα πέρσι. Δεν αλλαξε κάτι. Κι ομως το πνευμα με το οποιο εγραφες τοσο περσι όσο και φετος δινει εικονα ανικανοποιητου, αναγκη για αλλαγη. Δεν παλεψες για να αλλάξεις κατι απο μεχρι μεχρι φετος, ειτε λογω αβεβαιοτητας ως προς το τι θελεις ειτε επειδη αναγνωριζοντας τον εαυτο σου στις πραγματικες του διαστασεις διαπιστωσες αδυναμια κι ετσι δεν ξεκινησες το εγχειρημα που ειχες υποψη. Κανε κατι εφεξης, η αισθηση της επιτυχιας ειναι η καλύτερη αλλαγη. Το να ζουμε στο δικο μας κοσμο, συνειδητοποιημενοι γι αυτο, μετα απο καποια χρονια ειναι βεβαιο ότι η θεωρηση μας αυτη θα αλλάξει και θα μετανιωσουμε. Η δικη μου λύση ειναι η κίνηση, οτιδηποτε συνιστα εξωτερικευση, που να οδηγει στην ικανοποιηση, ητοι μικρες επιτυχιες. Ειναι βεβαιο πως αυτα που τωρα κανεις δε σε ικανοποιουν.

[Tomhet]

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου Γιάννη...
Θεωρώ ότι δεν είμαι στο ίδιο σημείο με πέρσι μα σε χαμηλότερο...Στο διάστημα που μεσολάβησε θεωρώ ότι προσπάθησα. Και σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο.
Και το αποτέλεσμα αυτού ήταν η απογοήτευση και η απόρριψη δυστυχώς. Πριν βιαστείς να μου πεις οτι μάλλον δεν προσπάθησα αρκετά να σου πω οτι έκανα πράγματα που δεν είχα ξανακάνει ποτέ, πράγματα που φοβόμουν και που ήξερα οτι μου κοστίζουν. Πίεσα τον εαυτό μου, είπα πολλά "δε βαριέσαι", άλλα τόσα "μήπως κάνεις λάθος?" και χίλια ακόμα "η τώρα η ποτέ". Ήταν εύκολο να τα εντοπίσω καθότι όπως είπαμε αναλύω τα πάντα. Τα βρήκα, τα έκανα, αλλά.....
Σε όλα λοιπόν κατέληξα πως ήρθα δεύτερος, τρίτος, τέταρτος, τελευταίος...και παράλληλα βρήκα τις επιβεβαιώσεις που φοβόμουν πως ο κόσμος αυτός, δεν είναι αυτό που θέλω. Δεν μπορώ άλλο την απολυταρχία της μοναξιάς.

Ειλικρινά πλέον δεν ξέρω τι περιμένω απο το αύριο. Τι εύχομαι? Ντροπιασμένη μου παραδοχή είναι πως μέσα απο τα γραπτά αυτά εδώ, την μόνη μου επικοινωνία του δικού μου κόσμου με τον έξω...να βρεθεί κάποιος που θα δει αυτά που δεν μπορώ να πω με λόγια.
Νιώθω πως δεν άφησα ποτέ τον εαυτό μου...πλέον δεν πιστεύω τις λέξεις "είμαι διαφορετικός" αλλά γιατί δεν είμαι σε τίποτα το οποίο περιλαμβάνει ανθρώπινη δραστηριότητα?
Εξακολουθώ να ζητάω βοήθεια,,,
Είναι τόσο απλό το αίτημα μου όσο και τα πράγματα που ζητάω από την ζωή αυτή. Δεν υπάρχει όμως κανένας...
Να το πω και ανάποδα? Αν δεν είμαι μόνος σε αυτό, ας μου μιλήσει κάποιος που θέλει εκείνος βοήθεια σε παρομοια κατάσταση.
Ζητάω απλά να υπάρχω. Όπως και όλοι...ζητάω ένα περιβάλλον ασφάλειας όπως βλέπω να έχουν όλοι...ζητάω πολλά...να μην είμαι αόρατος και ότι έχω να δώσω σαν άνθρωπος να μην το κρατάω μέσα μου σαν μια άρρωστη κύστη έτοιμη να εκραγεί. Ζητάω πολλά?
Είναι παράξενο το πόσο πέφτω στα μάτια μου και στα δικά σας με το αίτημα αυτό....ξέρω πως και αυτό είναι ένα ακόμα βήμα δικό μου...γιατί μόνο εγώ ξέρω υπο τι συνθήκες θα έκανα κάτι τέτοιο.
Γιάννη όταν και αυτό θα αποτύχει...τι να πω? να κλάψω που απέτυχα? που απορρίφθηκα? που ζήτησα να προσφέρω αυτό που χρειάζομαι και εγώ και δεν το θέλει κανείς?
Είμαι ένας απλός άνθρωπος με πολλές αμαρτίες. Η μεγαλύτερη απο αυτές είναι ο μικρός εγωισμός.
Αυτός είναι ο Βαγγέλης. Μην είστε τόσο σκληροί....πονάει.

[ioannis2]

Φίλε, ο κακος απολογισμος δεν αφορα μονο εσενα. Αλλοι μπορει να μιλαμε για μαι στασιμοτητα τα τελευταια χρονια, ότι δεν πετυχαμε τιποτα απ αυτα που θα θελαμε.
Αυτο το αμιλητο, το εχει πολλα να πει αλλά δε μιλαει ποτε παρα το ότι εχει τις καταλληλες απαντησεις, η πνευματικη-ψυχικη αφαιρεση μας απο το χωρο οπου ειμασταν με τους αλλους επειδη η φαντασια κυριαρχουσε, το οτι και οι αλλοι με τη σειρα τους δε μας εδωσαν σημασια, μας παραγνωρισαν, δεν μας προσφεραν ευκαιριες συναναστροφης, όλα αυτα μαζι συν κατι μεσα μας σαν λανθανουσα προδιαθεση για απομονωση που στα αρχικα σταδια υπο καποιες προϋποθεσεις ίσως ανατρεποταν χωρις να υπαρξουν όμως ποτε οι προϋποθεσεις αυτες, μας ωθησαν στο να κλειστουμε, να περιχαρακωθουμε σε ενα φανταστικο κοσμο τον οποιο μονοι μας φτιαξαμε όπου η αντιληψη μας για τη ζωη ειχε φτιαχτει με τα δεδομενα αυτου του φανταστικου κοσμου. Αυτη η αποσταση μας στερησε την εμπειρια της κοινωνικοτητας, ετσι δυσκολευομασταν στο να συναναστραφουμε και να γινουμε αποδεκτοι παρα το ότι ειχαμε παρα πολλα να προσφερουμε. Όμως αυτη η μακροχρονια κατασταση μας διαμόρφωσε ως χαρακτηρες. Ετσι δεν ειμαστε αποδεκτοι απο τους πιο πολλους παρα το ότι αυτοι σαν χαρακτηρες μας ελκυουν, πολύ θα θελαμε την παρεα τους όμως δεν καταφερνουμε να τους πλησιασουμε κι ετσι μας απορριπτουν.

Σημασια εχει να μην τα βαζεις κατω. Πάντα να γινεσαι ενεργητικος και ποτε παθητικός στη ζωη. Κατι θα κερδίζεις με τον τροπο αυτο, τουλαχιστον μια ικανοποιηση μεσα σου ότι το προσπάθησες. Μεσα απο την τριβη αποκτας και την εμπειρια, ετσι η δυσκολια συναναστροφης και η απορριψη μειωνονται. Με τον τροπο αυτο ανατροφοδοτεισαι θετικα απο τους αλλους ή αν ειναι μαλακες μαθαινεις πως να τους αντιμετωπιζεις καταλληλα. Με βαση την ανατροφοδοτηση αυτη προσαρμοζεσαι, ητοι βελτιωνεσαι. Δεν θα τους κερδισεις όλους, επειδη στον πυρηνα ο χαρακτηρας δυσκολα αλλάζει, χμ ισως σε καποιο βαθμο ναι, καποιους όμως ναι. Νομιζω στην αρχη ειπες πως ειχες καποιες σχεσεις έστω μεχρι του σημειου που εφτασαν κι αυτο ακουγεται θετικό. Οπως λεω και σε αλλους και σε μενα ψαξε βρες τα καταλληλα για σενα ατομα οσο δυσκολο και χρονοβορο κι αν ειναι. Κι αφηνε τον εαυτο σου ελευθερο, μην τον μπλοκαρεις.

[1-555-Confide]

σ'ενοχλεί που είσαι αυτός που είσαι γιατί θέλεις να είσαι κάτι διαφορετικό ή σ'ενοχλεί αυτό που είσαι και θέλεις να είσαι κάτι διαφορετικό γιατί η κοινωνία προμοτάρει διαφορετικά μοντέλα ύπαρξης από το δικό σου?

[Tomhet]

Είμαι καλά με τον Βαγγέλη....τον συμπαθώ...τον θεωρώ δίκαιο, ευγενικό, ρομαντικό, μελαγχολικό, με χιούμορ, με μυαλό, με αξίες, με ερωτισμό, με φιλοδοξίες, με πάρα πολλά όνειρα, με διάθεση για τα πάντα, με επιμονή, με ευαισθησίες, με απειρα συναισθήματα, με καρδιά. Τι δεν είμαι? κυνηγός, κοινωνικός, επιθετικός όσον αφορά τις σχέσεις μου με άλλους, όμορφος.
Το πρόβλημα μου είναι οτι τίποτα απο αυτά που εχω δεν είναι αρκετό για να μου επιτρέπει να είμαι αποδεκτός για αυτό που είμαι στην κοινωνία. Γιατί τίποτα απο αυτά δεν είναι κριτήρια για την ζωή. Ζηλεύω που βλέπω τους άλλους να ζουν είτε έχουν είτε δεν έχουν κάτι απο όλα αυτά και δεν μπορώ να βρω το κομμάτι του παζλ στο οποίο κουμπώνω ακριβώς γιατί δεν είμαι αποδεκτός από την κοινωνία.
Στο περιβάλλον που ζω την παρούσα στιγμή, και λόγω ηλικίας, όλοι είναι γατζωμένοι πάνω απο την σχέση τους ή τον άντρα/γυναίκα του και "ζουν" με αυτο σαν κριτήριο.
Δεν απολαμβάνω τίποτα απο ότι βλέπω τους άλλους να κάνουν όταν βγαίνω έξω, και δεν θέλω να είμαι υποχρεωμένος να τα απολαμβάνω αλλιώς να νιώθω όπως νιώθω...εξόριστος.
Θέλω να μπορώ να πλησιάσω έναν άνθρωπο και να παρουσιάσω τον εαυτό μου όπως τον περιέγραψα στην αρχή του κειμένου αυτού γιατί αυτός είμαι. Δεν είμαι αυτός που θα βγει το βραδυ να παει για ποτό, να παει για καφε, να χαθεί μέσα στο ίδιο πλήθος ανθρώπων που λένε τα ίδια λόγια και ψάχνουν τα ίδια πράγματα γιατί αυτή είναι η κοινωνία μας τωρα. Μου αρέσει να κάθομαι κάπου ή
Είναι όμως αδύνατο γιατί το περιβάλλον μου είναι ....απλά ανύπαρκτο. Δεν έχω κανέναν δίπλα μου οπότε η τριβή που αναφέρουμε δεν γίνεται να υπάρχει. Θέλω να πιστέψω πως ότι υπάρχει σε εμένα έχει αντίκρυσμα...αλλα αν αυτό που έχω είναι εγκλωβισμένο εξορισμου στο δωμάτιο μου....τότε το ίδιο ακριβως ισχύει και για όλους τους άλλους.
Αδιέξοδο.

[vagpap]

Tomhet,γεια σου και παλι. Γεια σου κ εσενα Γιαννη ,που πολυ σεκτιμω απο τοτε που εσπευσες να ενδιαφερθεις για εναν τελειως αγνωστο , γιατι δεν παντρευτηκε κτλ.κτλ ,εισαι καλο παιδι .Tomhet ,η Βαγγελη ,για ναφησουμε τα χαζοψευδωνυμα ,κατι καταλαβα οταν σουκανα τα 'κοπλιμεντα' τις προαλλες αλλα λεω , μπα ,δεν μπορει . Σουχω νεα ομως .Ειμαι σε χειροτερη κατασταση απο σενα . Απο κει που ολα προοιωνιζαν ενα καλο κ 'ευτυχισμενο ' μελλον ,πηρα τη κατω βολτα . Ανευ λογου κ αιτιας , που μπορει να υπαρχει μια αιτια αλλα δεν μπορω να την εντοπισω . Μεχρι τα 40-42 ημουνα πολυ καλα,ειχα τα σπορ μου ,τα χομπυ μου ,τους φιλους μου, τις ωραιες κοπελλες πλαι μου , την ναυτιλιακη μου εταιρια



, την οποια εχω αδρανοποιησει προ πολλου, κ τοτε αρχισα σιγα-σιγα να βουλιαζω ,σε σημειο που , τωρα στα 52 μου , μενω παλι με τους γονεις μου , εδω κ 7 χρονια , ακου τωρα 52 κ μενω με τους γονεις μου , εχω 6-7 χρονια να βγω εστω για εναν καφε με καποιον (κυριολεκτω), κ στο σουπερμαρκετ για να παω καταβαλω τεραστια προσπαθεια , ειμαι ,τα ταλευταια 3 χρονια κρεβατι-τηλεοραση κ ξερω γω τι . Εχω να διαβασω βιβλιο , που διαβαζα σαν μανιακος, απο το 2008 , διοτι απο την κακη διαθεση δεν μπορω να συγκεντρωθω , εχω , οχι να 'παω' με κοπελλα , να βγω με κοπελλα ,εστω για μια βολτα, 8-9 χρονια ,ας ειμαι 'ελκυστικος'' αντρας-παιδι κ συμπαθης ειμαι(αυτο εισεπρατα απο τους γυρω μου, απο πιτσιρικας ),ας εχω τους φιλους μου που εχουν σταματησει να μου τηλεφωνουν(αφου λεω συνεχεια ,οχι δεν μπορω κτλ κτλ)ας εχω το οικονομικο μου λυμενο, τι να τα κανω ? βεβαια , πηγα σαν καλο παιδι στους γιατρους , πηρα τα φαρμακακια μου , αλλα πηγαινω απο το κακο στο χειροτερο , κ οπως κ εσυ ουτε ξερω πλεον τι περιμενω , βεβαια εκει που λες 'βλεπω τους αλλους να περνανε καλα ', ξερω οτι κ οι αλλοι δεν περνανε τοσο καλα οσο δειχνουν . Απορω με τον εαυτο μου , πως μπορω κ αντεχω αυτη τη φρικη που ζω . Για καποιον ομως ανεξηγητο λογο , πιστευω οτι δεν μπορει , καποια στιγμη η ιστορια θα παρει την 'πανω βολτα' ,βεβαια οταν ειμαι εντελως χαλια , ουτε αυτο το πιστευω . Εισαι πολυ ευφυης , ξερω οτι ταχεις σκεφτει ολα , ξερω οτι δεν χρειαζεσαι συμβουλες ,αλλωστε σαυτη τη φαση που εισαι κ ειμαι , οι συμβουλες δεν πιανουν . Ο μονος λογος που ταγραψα ολα αυτα ,Βαγγελη, ειναι για να δεις οτι δεν εισαι μονος σου , αν αυτο σε παρηγορει. Και κατι αλλο. Λες οτι πεφτεις στα ματια ολων με τα γραφωμενα σου . Εγω δεν το αισθανομα αυτο , ουτε ντρεπομαι για την κατασταση μου . Εκει Βαγγελη , σορρυ , αλλα ειναι ιδεα σου . Να μην ντρεπεσαι καθολου . Ισα-ισα , ενας ανθρωπος που λεει οτι ειναι 'χεστης' μονο χεστης δεν ειναι . Ειναι ενα παλληκαρι που εχει το θαρρος να πει , αυτο που δεν μπορουν οι αλλοι . Ολοι ειμαστε φοβισμενοι σαυτη τη ζωη, λιγο η πολυ .Λιγοι ομως το παραδεχονται . Καπου εχω ταυτιστει μαζι σου , αλλα νομιζω οτι παραεισαι ευαισθητος . Κι εγω ειμαι , αλλα οχι σαυτο το βαθμο.

[1-555-Confide]

Μπορώ να δω αυτό που έγραψες για την υπερανάλυση. Σε εμποδίζει να δράσεις μερικές φορές, έτσι? Σα να χάνεσαι μέσα στο μυαλό?
Νιώθεις ποτέ παιδί Βαγγέλη? Νιώθεις ελεύθερος να είσαι εσύ δίχως τις σκέψεις κρίσης και κριτικής? Νιώθω να μην σε αποδέχεσαι, έχεις σκεφτεί τόσο πολύ που φτάνει
για χίλια χρόνια, απ' την άλλη καταλαβαίνω πως δε μπορείς όσο και να το ζορίσεις να γίνεις ένας άλλος, και γιατί άλλωστε, έχεις τόσα που σε κάνουν μοναδικό!
Θα σου έλεγα αυτά που είσαι να σταματήσεις να τα αναμασάς, να πεις, αυτό είμαι επιτέλους, αυτό είμαι, είμαι αντικοινωνικός. Γιατί αυτό νομίζω πως είσαι και πως έτσι λειτουργείς.
Γιατί χρειάζεται να γίνεις κάτι άλλο? Υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα πραγματάκια μέσα σ'αυτό το ωραίο που είσαι. Γιατί δεν τα υπερασπίζεσαι και όλο τα βάζεις κάτω από τον φακό? άστα ρε, στραβώνονται!
Να σε ρωτήσω κάτι? Αν ξύπναγες αύριο το πρωί και ήσουν μονάχος σου στον κόσμο, άντε και με λίγα ακόμη άτομα σαν εσένα, θα σε πείραζε? Ή θα ενιωθες καλύτερα?

[Tomhet]

Confide δεν φαντάζεσαι σε πόσο κόσμο έχω κάνει αυτή την ερώτηση....μόνο που εγώ ρωτούσα αν ξυπνούσαν μόνοι τους....τι θα έκαναν και αν πιστεύουν οτι θα μπορούσαν να ζήσουν.
Το 99.99% απάντησε ναι θα μπορουσα, θα εβρισκα τρόπο....κούνια που τους κούναγε αυτους και τον εγωισμό τους.

Η απάντηση μου στην ερώτηση σου είναι οτι θα ένιωθα ελεύθερος. Θα έπαιρνα καθε πρωι μια βαθυά ανάσα ανακούφισης και θα ζουσα τον κόσμο στο έπακρο.
Έστω και με ένα άτομο. Δεν θέλω να κάνω ομάδα ποδοσφαίρου...δεν ταιριάζω με το πλήθος, το έχω ξεκαθαρίσει αυτό στον εαυτό μου. Είμαι 30 χρονών και ακούω ακραιες μορφές metal αλλά ποτέ μου δεν είχα παρέα τέτοιου είδους. Γιατί δεν ταιριάζω με αυτούς. Ποτε μου δεν είχα μάζα μαζί μου για καμία απολύτως απο τις επιλογές μου. Είμαι χαρούμενος που δημιουργήθηκε μέσα απο αυτά ο χαρακτήρας μου. Είμαι δυστυχισμένος γιατί είμαι άνθρωπος και δεν μπορώ να ζήσω μόνος μου.
Ειμαι άντρας στο φύλο αλλά δεν αντέχω να τους βλέπω να πουλάνε ψευτοτσαμπουκά και να ακολουθούν όλοι σαν αγέλη τα αθλητικά δρώμενα λες και δεν ειναι προσωπική προτίμηση αλλά προτίμηση που πηγαίνει πακέτο με το φύλο.
Μ'αρέσει να μιλάω ρομαντικά οχι για να ρίξω γκόμενες....αλλά στο τετράδιο μου...μου αρέσει να κάθομαι να κοιτάω την θάλασσα αλλά όχι στην παραλία με 10000000 κόσμο να παθαίνει παράκρουση τριγύρω αλλά κάπου ήσυχα να μπορώ να παρατηρήσω ότι θέλω να νιώσω ότι θέλω απο αυτό που βλέπω.
Εϊναι λίγο ειρωνικό που θα τους ακούσεις όλους να διαφέρουν αλλά είναι όλοι εκεί, στον τσαμπουκά, στο ποδόσφαιρο στην παραλία,στις συναυλίες κλπ.

Αν νιώθω ποτέ παιδί?
Κοιτα γύρω σου και δες τους "μεγάλους". Εϊναι όλοι ίδιοι...με το τσιγάρο στο χέρι, με το "μαλακα" στο στόμα και το "γαμω" στην καρδιά. Κοίτα τα παιδιά που δεν ξέρουν απο μάρκες, δεν ξέρουν λέξεις και το λένε με νοήματα...που δε τους νοιάζουν τα χρώματα, οι εθνικότητες, τα πολιτικά, τα θρησκευτικά, τα ψέμματα τους είναι για το αν έφαγαν μια καραμέλα παραπανω και όχι αν πρόδωσαν την εμπιστοσύνη κάποιου....
Δεν είμαι άξιος να είμαι παιδί...θέλω όμως τόσο πολύ να ξεχάσω το πως είναι να είσαι μεγάλος.

Δεν είμαι αντικοινωνικός....είμαι μοναχικός και μελαγχολικός. Δεν νομίζω να είναι το ίδιο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το πλήθος όταν αυτό μένει στα λιμέρια του και εγώ στα δικά μου. Το πλήθος δεν έχει συναισθήματα....εγώ όμως έχω και μάλιστα αυτό με ορίζει σαν άτομο. Είμαι εντάξει με αυτό που είμαι αλλα........

Νιώθω απελπισμένος που σήμερα έπρεπε να κάτσω να κλαίω επι 2 ώρες και δεν εχω έναν άνθρωπο να μου ανοίξει την πόρτα και να μου πει μια κουβέντα.
Τόση υπερηφάνια και εγωισμό έχω....θέλω να το κάνω εγώ αυτό για άλλους αλλά δεν μπορώ.
Γιατί ο καιρός μας είναι τέτοιος που όταν πλησιάσεις κάποιον του αντίθετου φύλου κατευθείαν "την πεφτεις σε γκομενα". Και αν με ρωτήσεις "γιατι δλδ ντε και καλα του αντίθετου φυλου? αυτο απο μονο του είναι υποπτο" η απάντηση μου είναι γιατί τον ρομαντισμό και την μελαγχολία που με χαρακτηρίζουν δεν μπορώ να την μοιραστώ με άντρα....κατανοητό ελπίζω το γιατί χωρίς εξηγήσεις.

Η μεγαλύτερη ειρωνία απο όλες είναι ότι οι μισοί/μισές που θα δούν το κείμενο θα νιώσουν καλά και οι άλλοι μισοί θα νιώσουν άσχημα. Ποιοι είναι οι χειρότεροι?
Αυτοί που θα νιώσουν άσχημα γιατί θα δουν ποσο τυποποιημένοι είναι σαν "μεγαλοι" του κόσμου αυτου? η αυτοι που θα νιώσουν καλά γιατί με "αισθάνονται" με "καταλαβαίνουν"? που είστε ολοι τότε?
Σας λέω ότι είμαι 30 χρονών άντρας και κλαίω γιατί πονάω για την ψευτιά την προδοσία όλα τα αίσχη του κόσμου όπως τα έχετε κάνει, τον εγωισμό σας, την μοναξιά και την περιθωριοποίηση που με έχετε κάνει να νιώθω γιατί δεν θέλω να ζήσω σαν εσάς εκμεταλλευόμενος αλλους για να νιώθω καλά και να περνάω την ώρα μου....που είστε λοιπόν όλοι εσέις οι διαφορετικοί?
Το inbox μου είναι ανοιχτό, μένω στην Αθήνα και τα βράδυα κλαίω για την ψυχολογική, σωματική και πνευματική μοναξιά που μου έχει επιβληθεί.
Περιμένω....

[1-555-Confide]

Εγώ δε νιώθω ούτε καλά ούτε άσχημα. Δε σε λυπάμαι δλδ, γιατί δε νομίζω πως αυτό που είσαι είναι για λύπηση. Απλά είναι. Μερικές φορές παλεύουμε να αλλάξουμε αυτό
που είμαστε, γιατί έχουμε μάθει πως έπρεπε τάχα να ήμασταν κάτι άλλο. Και δε σκεφτόμαστε πως αυτό το Άλλο είναι κονσέρβα τις περισσότερες φορές. Με αυτά που γράφεις, δείχνεις να ψάχνεις έναν φίλο. Ένα πρόσωπο να μοιραστείς πράγματα. Αυτό επιθυμείς? Βαγγέλη, τι γίνεται από οικογένεια? Είναι πονεμένη ιστορία μήπως?

[1-555-Confide]

"απομακρύνεται σα λύκος της στέπας, γυροφέρνοντας κοντά στα μικρόψυχα κοπάδια της πόλης"
γιατί μου το θύμισες

[Tomhet]

Έχω κόψει τον ομφάλιο λόρο με την οικογένεια μου με τον ίδιο τρόπο όπως και με τον κόσμο.
Καμία κακία...απλά δεν επικοινωνούμε γιατί δεν εχουμε τίποτα κοινό. Δεν έχουμε άσχημα συναισθήματα απο καμιά πλευρά...βρισκόμαστε σε γιορτές κλπ....δεν έχω όμως τίποτα κοινό και δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε.
Τίποτα να σκαλίσουμε εκεί, πραγματικά....

Αυτό που είμαι είναι για λύπηση όμως.
Κοίτα με να παρακαλάω σαν το ψάρι που χρειάζεται νερό γιατί χωρίς να έχω ζήσει ποτέ μου έξω απο αυτό και χωρίς να έχω συναίσθηση του κινδύνου καθότι στο σχολείο των ψαριών δεν διδάσκουν βιολογία, ξέρω ότι αργοπεθαίνω.
Και το χειρότερο? το inbox μου είναι ακόμα άδειο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται...όχι για να "Δωσει βοήθεια"...κανεις φιλε confide δεν ενδαιφέρεται για τα λόγια μου. Δεν συγκινουν κανέναν.
Αν έγραφα πχ ότι πουλάω κανένα ipad ή οτι ψάχνω για καμιά γκόμενα να περάσουμε καλά σίγουρα κάποιος θα απαντούσε.
Δυστυχώς με θεωρώ έξυπνο και αυτό με ρίχνει ακόμα πιο κάτω. Πόσο μικρός μπορώ να νιώσω όταν ξέρω πως τίποτα απο αυτά που έχω στο μυαλό μου δεν ενδιαφέρουν κανέναν αρκετά για να τον κάνει να με σταματήσει να κλαίω?
Διάβασε τα κείμενα μου απο την αρχή μέχρι το τέλος....σε προκαλώ...είναι όλος ο εγωισμός που έχω...αυτός και τίποτα παραπάνω καθως δεν είχα ποτέ στην ζωή μου καμία απαίτηση απο ζωντανό οργανισμό...διάβασε τα και πες μου τι λιγότερο έχω απο αυτους που αυτή τη στιγμή που εγώ γράφω εδώ αυτα...είναι έξω και γελάνε πίνουν φωνάζουν κάνουν σεξ και η μέρα τους θα περάσει απλά έτσι. ΞΕΡΩ οτι έχω κάτι λιγότερο....και αυτό με ρίχνει πιο κάτω απο όσο φαντάζεσαι....

[vagpap]

Βαγγελη , καλα τα λεει ο confide. Καπου εκει εξω υπαρχει ενα ατομο , θηλυκου γενους , που θα σε καταλαβει , θα νιωσει καλα μαζι σου . Αξιζεις πολλα , αλλα καπου δεν πιστευεις στο εαυτο σου ,μαλλον κ πιστευεις κ δεν πιστευεις. Ουτε εισαι αντικοινωνικος , απλα διαφορετικος . Ναξερες ποσες κοπελες ψαχνουν εναν ανθρωπο σαν κι εσενα , κ ποσοι αντρες ενα φιλο σαν κ εσενα . Εγω σε βρισκω μια χαρα , αλλα δεν μπορω να σου αλλαξω την κοσμοθεωρια σου , ουτε κ θελω , θα ηταν αλλωστε πολυ 'πραξικοπηματικο ' . Τωρα πως μπορει να σε ριχνει το οτι αισθανεσαι 'εξυπνος' ,που εισαι ,μην τα ξαναλεμε , αυτο δεν μπορω να το καταλαβω .

[fantasy]

Tomhet εχεις μοναδική γραφή που υποδηλωνει πολλα για την προσωπικοτητα σου. Εύχομαι γρήγορα να βρεις το έρισμα για να άρχισεις να μοιραζεσαι πραγματα Ποτε ομως μην βάζεις καμια κοπελα και κανεναν πανω απο τον εαυτό σου!

[1-555-Confide]

Συμφωνώ, δυνάμωσε το εγώ σου. Φτιάξε τον εαυτό σου έξω από κρίσεις, αποδέξου τον και πήγαινε από κει κι ύστερα. Και, ακόμη κι αν δε το βλέπεις τώρα, σε κάθε κατάσταση υπάρχουν θετικά. Ας πάρουμε πχ την οικογένειά σου, δεν έχετε σχέσεις. Αυτό είναι ελευθερία, για άλλον όμως θα σήμαινε δυστυχία, κτλ, όλα είναι θέμα οπτικής και ερμηνείας. Φτιάξε τις δικές σου ερμηνείες. Πέτα ό,τι κουβαλούσες και δώσε δικό σου νόημα στα πάντα.