μονο για οσους αντεχουν τοση δυστυχια
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 10 of 10
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2014
    Posts
    360

    Exclamation μονο για οσους αντεχουν τοση δυστυχια

    ..και παλι κλαιω, οπως καθε νυχτα, πλεον ομως κρυφά.
    η μοναξιά έχει γίνει η συνήθειά μου, όπως αυτο το δωμάτιο που περνάω όλη την ημέρα και νύχτα μου μήνες τώρα κλεισμένη στον εαυτό μου και στο αντιπαθητικό μου σώμα οπως κατάντησε.
    Τα κιλά που έβαλα απο τα τόσα χάπια που με "κέρασαν" ολα αυτά τα χρόνια που πεδεύομαι με τον εαυτό μου, μου μηδένισαν την αυτοπεποίθηση μου. Οι ουλές και τα σημάδια φανερά παντού πάνω στο δέρμα μου, πλέον δεν με κοιτά κανείς στα μάτια.
    Η προσπάθειά μου τωρα να ξαναγίνω ο παλιός καλός εαυτός μου δεν διαφέρει πολύ απο την μάχη που δίνει κάποιος απο μια δύσκολη ασθένεια. Νιώθω πλέον παραμορφωμένη και τόσο κουρασμένη.
    πόνος, θλήψη, φόβος, στεναχώρια, αβεβαιότητα, ανυσηχία, ..ολα αυτα πίστευα οτι θα φύγουν σταματόντας τα χάπια. πολλά χάπια. όλα τα χάπια που υπάρχουν έχουν περάσει απο τον οργανισμό μου και το μόνο που αφήσανε είναι οι παρενέργειες και μέσα σε αυτές κάποιες τάσεις αυτοκτονίας που το μόνο που κατάφεραν είναι κάποιες μέρες στην εντατική και στα επείγοντα κάθε τόσο και πιο πολλά χάπια.
    Όλοι οι ιατροί σηκώσαν τα χέρια ψηλά.. άλλοι με διώξαν με τρόπο και άλλοι με διώξαν με τις "κλωτσιές". Πολλοί ιατροί και κανείς δεν κατάφερε να βρεί τι πραγμτικά μου συμβαίνει και να με βοηθήσει. Απο ψυχίατρο σε χάπια σε ψυχολόγους σε ψυχοθεραπειες..το ψυχιατρειο.. ολα ενα τιποτα. Τόσα χρόνια προσπάθειας τόσα χρόνια απόγνωσης και σκληρής μάχης μεσα απο πολυ δυσκολες συνθηκες..σήμερα είμαι πάλι εδώ και κλαίω μόνο που αυτή την φορά κλαίω για την κατάντια μου, για την μοναξιά μου, για την ασχήμια μου, για την αποτυχία μου..για τα οσα εβαλα τον εαυτο μου να περασει που εμπιστευτηκα λαθος ανθρωπους..επιστήμονες! Ζηλευω οσους τα καταφεραν η τα καταφέρνουν.
    Δεν ζηλεύω όσους προσπαθούν γιατί έχω προσπάθήσει τόσο πολύ και προσπαθώ ακόμη...η φτωχια το κάνει πιο δύσκολο..αλλά ορκίζομαι προσπαθώ.
    Ειναι πολλές οι φορές που συνεχίζω να σκέφτομαι το θάνατο σαν μόνη λύση να απελευθερωθώ απο υτή την κατάρα αλλά πλέον δεν το ξανατολμώ. Δεν θέλω να ξαναδώ τον πατέρα μου να τρελένεται μην με χάσει κι δεν θέλω άλλα τραύματα και σημάδια στο σώμα μου και στην ψυχή μου. Αυτα τα ξεπέρασα.. δεν τολμώ..αλλά δεν πάβω να στενχωριέμαι τόσο πολύ για την ζωή που περνά και χάνεται και για την αδυναμία μου να ξεμπερδεψω απο ολο αυτο το κουβάρι που κατάντησα τα τελευταία χρόνια.
    εχω χάσει τα πάντα..συγγενεις..φιλους..χο μπυ..δουλεια.. το πώς είναι να αισθάνεται κάποιος ευτυχισμένος ούτε κι θυμάμαι πως ειναι. δεν θυμαμαι πως ειναι να γελας απο χαρα και ευτυχια, δεν θυμαμαι πως ειναι να ερωτευεσαι, να διασκεδάζεις, να ζεις...
    κλαιω και αυτο το βράδυ γιατί πονάω πολύ που δεν έχω κάποιον να με καταλάβει αλλα περισσοτερο καποιον που να μπορει να κανει κατι γι αυτο και να το αλλαξει.
    μονη χθες μονη σημερα μονη και αυριο μονη καθε μερα και εγκλωβισμενη στην θληψη μου, στους πανικους μου, στο παραμορφωμενο μου κορμι, στον πονο στο στομαχι, στην καρδια, στην κομενη ανασα, στις μπερδεμενες σκεψεις, στους τεσσερις τοιχους, στην ανυπαρξια και φυσικά στα μόνα μου χάπια τα ηρεμηστικά μου που πλέον είμαι εθισμένη σε αυτά. και εγω σαν χαζη περιμενω να νιωσω κλυτερα για να προχωρησω στο επομενο βημα την αποτοξίνωση. πως όμως όταν κλαίω ακόμη?

    τοση δυστυχια κλεισμενη σε ενα μυαλο και μια πληγωμενη καρδια.
    ολο αυτο θυμίζει πένθος ..πένθος για τον χαμένο μου εαυτό. Ξέρουμε όλοι πόσο πολύ πονάει το πένθος. έτσι ειναι η κάθε μου μέρα και η καθε μου νυχτα...απλα τωρα κρύβομαι απο τους αλλους για να εχω να αντιμετοπισω μονο εμένα. να πενθώ μόνο εγώ για μένα. μέχρι να γίνει ένα θαύμα και να αναστηθώ ξανά..γιατί πλέον μετά απο όλα αυτά μόνο σε ένα θαύμα μπορώ να πιστεύω.

    ο τελευταιος ιατρος ειπε οτι θα χρειστω 6 μηνες απο την ωρα που θα κοψω τα χαπια να συνελθει το σωμα και το μυαλο μου. πανε 2 μηνες ηδη..αλλοι 4 λοιπον για να ξεφορτωθει ο οργανισμος μου ολη αυτη την χημεια που εχει ποτισει το αιμα μου και μου τρελανε το μυαλο μου.

    και ολα ξεκινησαν απο μια απλη κριση πανικου!!!!...τι ειρωνια!!

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    Εχεις πολυ αρνητισμο μεσα σου , και αν συνεχισεις στο ιδιο μοτιβο , δεν θα συνελθεις ποτε .....................αρχισε αποβαλλοντας οσες αρνητικες σκεψεις μπορεις , και θα πας καλυτερα , αυτο για αρχη , διοτι εισαι πολυ βαθια θαμμενη στην μιζερια και την δυστυχια , γιατην οποια εισαι σε μεγαλο μερος υπευθυνη ....................κι εγω ειμαι κλεισμενος απο το 2006 σπιτι , αλλα δεν τοβαλα ποτε κατω , ειχα ασχημες στιγμες/χρονιες , το 11-12-13 , δεν περιμενω κατι απο τα αντικαταθλιπτικα , αλλα ιδιαις δυναμεις , εχω αρχισει μια γερη ανακαμψη απο το τελος 14 .....................ποτε δεν σκεφτομουν ομως ετσι , τοσο ηττοπαθως , βοηθα λιγο τον εαυτο σου , αμα δεν το κανεις εσυ , δεν θα το κανει κανεις για σενα ......

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    http://www.e-psychology.gr/anxiety-s...rofologia.html


    Αμα δεν βαριεσαι , μελετα κι αυτο το αρθρο ............

  4. #4
    Αν πραγματικά θες να βγεις από την λακούβα που έπεσες χώθηκες και κύρηξες τον εαυτό σου ως ζωντανό-νεκρό αυτού του κόσμου πρέπει να αποσυνδεθείς εστω για λίγο από το χάος, τις μπερδεμένες σκέψεις του μυαλού σου και να αναρωτηθείς από την αρχή: Ποια είμαι και ποια θελω να είναι η ζωή μου?
    Όλοι θα πεθάνουμε καποια στιγμή και θα χαθουμε στην χαρά της ανυπαρξίας.
    Μέχρι τότε δεν αξίζει μια προσπάθεια να γευτούμε την ομορφιά? Μια ειλκρινή προσπάθεια?
    Αυτά που κατά την γνώμη μου κάνουν χαρούμενο έναν άνθρωπο ποια είναι? η δημιουργία, το να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, η σωματική άσκηση και η κοινωνική συναναστροφή.
    Είναι πράγματα που όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας και στους άλλους!
    Ότι έγινε έγινε! Το παρελόν τι μας είναι? Μια εικονα, κάποιες ουλές, αλλά στην ουσια τιποτα παραπάνω. Αυριο ειναι μια νέα μέρα όπως και σήμερα και έχεις πάντα την δυνατότητα να δράσεις διαφορετικά να κάνεις κάτι νεο, να δοκιμάσεις.
    Οσο ανημπορη και αν νιώθεις μπορείς, αρκεί να το θέλεις!
    Τι θα έλεγες για μια εθελοντική δράση ως ξεκίνημα (μπορεί να μην σου παρέχει χρήματα αλλά η προσφορά η επαφή με κόσμο και η δημιουργία θα σου υπενθυμίσουν λίγες απτις μαγείες της ζωής που έχεις ξεχάσει καιρό τώρα)!

  5. #5
    Να υποθέσω το θετικό σενάριο πως έχεις τουλάχιστον ένα ψυχοθεραπευτή ;
    Σε ένα προσωπικό πένθος έτσι ακριβώς όπως το έθεσες ίσως να χωραει ένας άνθρωπος, με πλήρη κατανόηση του πόσο μπορεί να υποφέρει και να γδέρνεται η ψυχή ενός ανθρώπου.
    Βίωσα κάτι ανάλογο και ήταν ατομικός αγώνας. Υποθέτω ακόμα μέσα σε αυτό είμαι.

    Η διακοπή της αγωγής είναι σίγουρο ότι θα βοηθήσει ; το αίτιο είναι παθολογικό;

    Εύχομαι κάποια στιγμή μετά το σκοτάδι και την αίσθηση ανυπαρξίας σιγά σιγά να νιώσεις ελπίδα.
    Την ψάχνω, την έχασα, την βρήκα και ξανά μέχρι που κατάλαβα πως μόνο μέσα μου θα αγωνιστώ να την δημιουργήσω και κρατήσω. Όσο μπορώ.
    Είσαι στο τούνελ… υπάρχει λίγο φως αν περάσει και αυτό. Είναι υπαρξιακή απόφαση να πεις – ναι θα περάσει – ναι θα ξανά θυμηθώ τι είναι αυτό που λένε ζωή.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2014
    Posts
    360
    σας ευχαριστω για τον χρονο σας να μου απαντησετε και για τα σχολια σας.
    ελεγα να προλαβω σημερα να σβυσω απο το πρωι αυτο το μηνυμα αλλα δεν ειχα μεχρι τωρα ιντερνετ και εφοσον καποιοι απο εσας ασχοληθηκατε μαζι μου θα ηταν ασεβια εκ μερους μου να το σβυσω τωρα. θα με ρωτησετε γιατι να το σβυσεις? γιατι σκεφτηκα οτι ειναι αδικο να μεταφερω την δυστυχια μου στους αλλους και να τους ψυχοπλακωνω περισσοτερο. ολοι εδω μεσα απο κατι υποφερουμε. εγω ισως ειμαι μια ακραια περιπτωση.
    οτι με συμβουλευετε ειναι πραγματα που εχω προσπαθησει και προσπαθω να τα κανω αλλα ειναι τοσο δυσκολο μα τοσο δυσκολο να ελεγξεις το μυαλο σου και τα συναισθηματα σου ειδικα οταν εχεις τραβηξει τοσα πολλα (τα παραπανω ειναι η μιση ιστορια) και βλεπεις οτι περναει ο καιρος και δεν αλλαζει τιποτα. Τα ιδια συμβουλευω και εγω σε αλλους σαν να τα λεω για να μπορεσω συγχρονος να πισω και το δικο μου μυαλο.
    εχω δοκιμασει μεχρι και υπνοθεραπεια, και γνωστικη θερπεια και διαλογισμο και καθε ψυχοθεραπεια αλλα μου λενε οτι ειναι τοσο ενεργο το μυαλο μου που δεν μπορει να συνεργαστει..με αποκαλου μαλιστα πολυ εξυπνη με μεγαλη αντιληψη! εχει την δικη του θεληση και κριση και οποτε του παω κοντρα αυτο συμπεριφερεται χειροτερα. Οπως πχ αν προσπαθησω να διωξω τις αρνητικες σκεψεις ειναι σαν να γελαει μαζι μου και να με κοροιδευει. μου ειναι αδυνατον να ακολουθησω αυτα που μου ζητανε. αν ηταν τοσο απλα οσο τα λενε θ τα ειχα ξεπερασει ηδη. με τους πανικους δεν εχω ιδιαιτερο προβλημα πλεον μετα απο τοσα χρονια εχω μαθει να ζω μαζι τους και στην τελικη οταν με καθηλωνουν τοσο πολυ (μπορει να μου κρτησουν και ωρες) απλα καθομαι και ξπλωνω και περιμενω αν ειναι να ερθει το τελος να ερθει γρηγορα. εχω αποδεχθει το θανατο περισσοτερο απο οτι αποδεχομαι την ιδια την ζωη.
    Το οτι παχυνα τοσο πολυ και τοσο ξαφνηκα, εγω που παντα ειχα ενα αθλητικο κορμι, με εφερε και παλι στον πατο. οι προσπθειες για διαιτα, ασκηση κ.ο.κ φενονται βουνο.. περπατω και δυσκολευομαι και απελπιζομαι ...δεν ειναι οτι δεν κανω τιποτα και καθομαι και μονο κλαιω την μιζερια μου. ξερω οτι οταν καποιος μιλαει ετσι οπως εμενα τοσο απεγνωσμενα φενεται σαν να τ εχει παρατησει τελειως.,.. ποτέ δεν τα παράτησα, ποτέ δεν σταμάτησα να αγωνίζομαι... ομως δεν βλεπω βελτιωση και αυτο με κανει χιλια κομματια και με πηγενει παλι πισω στο μηδεν. μου λενε παλι οτι ειναι κατακρατηση και πριξιμο απο τα χαπια και σε 6 μηνες θα περασει κ αυτο.. αυτοι οι 6 μηνες τους περιμενω οπως περιμενει ο χρηστος την αναστση του. ειναι μια ευκαιρια και διορια που εχω δωσει στον εαυτο μου. μετα ..δεν ξερω..
    τωρα σκεφτομαι την ολιστικη θεραπεια μεσω του βιοσυντονισμου. κατι που δεν κοστιζει λιγα αλλα ειναι μια τελευται μου ελπιδα. και θα το κανω.
    παθολογικά δεν είχα τίποτα αλλά τελευταια μου βρηκαν εν προβλημα στον θυροειδή που και αυτο λεγεται οτι ειναι απο τα χαπια. θελω να ψαχτω και παλι ολοκληρη γιατι ειμαι πεπισμενη οτι αυτο το σωμα ετσι οπως εχει γινει δεν ειναι φυσιολογικο. δεν επεσα με τα μουτρα στο φαι, δεν τρωω πολυ ετσι κ αλλιως.. πινω βοτανα, και διαφορα ροφηματα που αποτοξινωνουν που ηρεμουν που αδυντιζουν που που... Ξερω πολυ καλα απο αθλητικη διτροφη και ασκηση γιατι ημουν αθλητρια.. ειχα τελειο μετβολισμο.. που τωρα ομως πο οτι φενεται εχει ρρωστησει και αυτος μεσα απο ολα αυτα. παω για μπανιο για ασκηση, παιζω μονη μου μπαλα κι τενις στην αυλη, περπταω... αλλα καθε φορα με την πρωτη δυσφορια η κουραση ερχονται οι πανικοι και θελω να ξαπλωσω να περασει το μαρτυριο. περνω 3 ταβορ την μερα και παλι νιωθω σκατα ολη μερα. δεν με βοηθανε ουτε να ηρεμησω ουτε να κοιμηθω αλλα δεν θελω να αυξησω την δοση. τα συνηθισα και θα συνεχισω ετσι μεχρι να γινει κατι και να βρω την ευκαιρια να τα κοψω και αυτα. μεχρι τωρα ομως καμια ευκαιρια..
    η κοινωνια δεν βοηθαει.. οταν σου λεει η κλυτερη σου φιλη ελα ρε για ενα καφε και της λες δεν βγαινω γιτι εχω παχυνει πολυ μου απανταει καλυτερα δεν θελω ν σε δω ετσι θελω να σε θυμαμαι οπως ησουν! !! κεραμυδα μου ηρθε!! απο εκδικηση της εστειλα φωτο πως ειμαι και φυσικα αηδιασε και μου ελεγε πως εισαι ετσι ρε και γελουσε... κι εγω της απντω οτι στην φωτο εχω χσει ενα κιλο.. μπλακ χιουμορ. Ολοι λοιπον με θυμουνται σαν μια ομορφη, δυναμικη, εργτικη, αθλητική κοπέλα γεμάτη ζωντάνια , η χαρά της παρέας, μαλακιες παντού, γεματη ερωτικη ζωη, εκανα πραξη ονειρα που δεν θα μπορουσε να με φτασει κανεις στο μικρο του δαχτυλακι... και τωρα..σημερα..μετα απο 5 χρονια απο την πρωτη κριση πανικου ηρθε η κατρακυλα. δεν θελω να τους απογοητευσω ουτε να βλεπω να με λυπουνται. εδω πηγα σε ενδοκρινολογο και με κοιτουσε και μου μιλουσε σαν τελειωμενο πρεζακι οταν εβλεπε τα σημαδια μου και μου εκανε τον ψυχολογο..λες και ειχα αναγκη απο αλλον εναν σαν και αυτους. εγινα ο πιο αρνητικος ανθρωπος και το ξερω και ειναι κατι που προσπθω να αποβαλλω αλλα καθε φορα ερχεται και ενα νεο χτυπημα στην ζωη μου που με παει πισω. οποτε αποφσησα αυτοτ ον χρονο να κλειστω στονε αυτο μου και φυσικα οι επιπτωσεις ειναι η τοση στενχωρια και μελαγχολια που δεν μπορω να ειμαι αυτη που πργματικα θελω να ειμαι γιατι δεν με αφηνει το σωμα κι το μυαλο μου αλλα ουτε και οι ανθρωποι..εκτος απο τον πατερα μου ηρωα!. ... οι ιατροι μας λεγανε οτι αν ησουν διπολικια η σχοζοφρενης θ μας ηταν ευκολο να σε βοηθησουμε να σε κανουμε καλα. αυτο που εχεις (που δεν ξερουμε τι ειναι και ας το αποκαλεσουμε διταραχη προσωπικοτητας) δεν εχει καποια θεραπεια. γι αυτο και πειραματιζοντουσαν ολοι με τοσα φαρμακα.. ο ενας ιατρος εβλεπε τι εδινε ο αλλος και ολο αλλζε η συμπληρωνε κατι. χιλιες φορες να εμπλεκα στα ναρκωτικα παρα σε ολα αυτα τα ψυχοφαρμακα. δεν φανταζομουν ποτε οτι εγω σαν τον ανθρωπο που ημουν παντα θα εκανα αποπειρες αυτοκτονιας και οχι μια αλλα 4... ουτε τα τραυματα στο σωμα μου... δεν ειμαι κανα παιδακι αλλωστε. οποτε αποφασησαμε οτι ολα αυτα εινι απο τις παρενεργειες των χαπιων. πως ειναι δυνατον σε καποιον που σου λεει σκεφτομαι να πεθανω (μες στην καταθληψη του) να του δινεις φαρμακα που εχουν ως προειδοποιηση στις πρενεργειες τους αυτοτραυμτισμους και τις τασεις αυτοκτονιας? ειναι σαν να του δινεις το σπροξιμο που χρειαζεται για να το κανει. νηφαλια δεν θα τα εκανα ποτε ολα αυτ οπως και δεν τα κανω τωρα. απλα τωρα αντιμετοπιζω την καταθληψη μονη μου αλλα χωρις να κυνδινευω. αυτο ειναι ενα μεγαλο βημα και το αποδεχομαι σαν ενα καλο αποτελεσμα και σαν παρδειγμα οτι μπορω να τα καταφερω και να αλλαξω. αν δεν ειχα το προβλημα με το σωμα μου ολα θα ηταν καλυτερα. θα ειχα ενα λιγοτερο πραγμα να ανυσηχω... εφυγαν οι τασεις αυτοκτονιας και ηρθαν οι τασεις αηδιας για τον εαυτο μου. φευγει το ενα ερχεται το αλλο. μου λειπει πολυ η αυτοπεποιθηση μου και δεν θα την αποκτησω αν δεν καταφερω να αδυνατησω και φυσικα να γυρισω στονε ξω κοσμο και στην δουλεια μου. ακουγεται ευκολη υποθεση αλλα δεν ειναι καθολου. και εγω ημουν ανθρωπος που δεν εδινα ποτε σημασια στην εξωτερικη μου εμφανιση...ουτε φαφομουν ποτε, εβαζα οτι ηθελα, εκανα xtreme look και εβγαινα εξω μαγκακι. ομως τωρα το εχασα αυτο μεσα στην δινη ολων αυτων που εχουνσ υμβει ολο αυτο τον καιρο. θα μου παρει καιρο να αδυντισω και να στρωσω το μεταβολισμο μου απλα εχω το φοβο οτι αυτο δεν θα συμβει ποτε και οτι ειναι κατι μονιμο απο ολα αυτα που περασε ο οργανισμος μου. εκει τρομαζω. και εκει απογοητευομαι. και ξεκινα η διαδικασια της θληψης και στεναχωριας και την αισθηση τοιυ να νιωθεις ανυμπορος να παρεις παλι την ζωη σου στα χερια σου γιατι τωρα εκτος ποτο μυαλο σου δεν σε φηνει και το σωμα σου. μονη μου το παλευω ολο αυτο τον τελευτιο καιρο..και ναι εγω ειμαι η υπευθυνη του ευτου μου.. και ναι τα ψυχολογικα προβληματα πρωτα τα λυνουμε με τον εαυτο μας για να τ ξεπερασουμε.. ολα τα αλλα ειναι δεκανικια. Αυτη την δυναμη την βρισκω και την χανω συνεχως και γι αυτο και το μυνημα απελπισιας και μιζεριας. Ναι εχω στοχους,. εχω ονειρα.. δεν εχω στματησει να τα κυνηγαω ..ακομη και οταν επερνα 10 χπια την ημερα πηγενα για αθλητισμο..και ξερετε ποσο δυσκολο ειναι να αθλεισαι οταν το σωμα σου και το μυαλο σου βασικα ειναι σε κατστολη? παντα προσπαθουσα να παω κοντρα και να κοιταζω μπροστα και να λεω αυριο θα ειναι καλυτερα..αν οχι αυριο σε ενα μηνα... ετσι ομως περασαν τα χρονια και τελικα η ιδια παλιοκατασταση και ισως ακομη και χειροτερη. αν εβλεπα λιγη προοδο...μια αλλαγη προς το καλυτερο.. δεν θα τα εγρφ ποτε ολα αυτα. και δεν θα σας κουραζα και εσας. βαζω τις ελπιδες μου στον βιοσυντονισμο και βελονισμο πλεον. αυτη θα ειναι η νεα μου προσπαθεια μολις βρεθουν τα χρηματα...μεχρι τοτε θ συνεχισω να προσπαθω αλλα δεν θα μπορεσω να στματησω να κλαιω! να ποναω και να ναρωτιεμαι ΓΙΑΤΙ

    ΣΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ
    ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2015
    Location
    στον κοσμο της βοηθειας προς τους αλλους
    Posts
    1,352
    Jock77 προτεινω να αρχισεις να κανεις οτι εκανες παλια πχ γυμναστικη κλπ ωστε να συνηθησεις σε κατι που στο μυαλο σου εχει καταγραφει ως καλο κανε πραγματα που σου αρεσουν εστω και μονη στην αρχη βαλε ξανα στοχο να ηινεις οπως ησουν πριν σαν να μην συνεβει ποτε αυτη η κριση πανικου που αρχισαν ολα και θα δεις οι 4 μηνες που απομενουν ουτε που θα τους καταλαβεις
    Εαν κοιταξεις την αβυσσο για πολυ ωρα στο τελος η αβυσσος θα κοιταξει εσενα

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2014
    Posts
    360
    σε ευχριστω arntaben ...μακαρι να γινει ετσι. αυτος ειναι και ο στοχος αλλωστε..να γινουν αν οχι ολα τα πιο πολλα και πιο σημαντικα οπως πριν. απλα περιμενα οτι οι 2 μηνες θα εδειχναν μια βελτιωση αλλα ισως ειναι νωρις ακομη.
    μην σας ζαλιζω αλλο.. ευχαριστω που με ακουσατε και οσοι απαντησατε.

  9. #9
    Banned
    Join Date
    Jun 2012
    Location
    greece
    Posts
    1,555
    διαβασα τα γραφωμενα σου και θελω και εγω να σου δωσω το μηνυμα ελπιδας μου και αισιοδοξιας...Δεν διαφερουμε πολυ!! Και εγω οντως αθλητικος τυπος εβαλα πολλα κιλα με την κακη ψυχολογια μου...Αλλα το πρωτο πραγμα που κανω ειναι να πιστευω πως ακομα και ετσι, αρεσω...δεν με νοιαζει σε ποιους αλλα με νοιαζει το αν!! Δεν πρεπει να αντιπαθεις το σωμα σου, ειναι το πρωτο βημα για να χτισεις των αγωνα της αισιοδοξιας και της αυτοπεποιθεσης σου...και σου ευχομαι να ειναι ο θεος βοηθος στον σκληρο αγωνα, που θα βγεις εσυ ο νικητης....

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2014
    Posts
    360
    σε ευχαριστω φιλε μου.. ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινεις. Απλα εγω αρνουμαι να το αποδεχθω γιατι θελω να γυρισω στον αθλητισμο οσο ακομα με περνει.. τα χρονια περνανε και δεν θελω να συμβιβαστω να ζω σε ενα τετοιο σωμα. δεν θα πισω ποτε τον εαυτο μου οτι ετσι αρεσω αφου πρωτα θελω να αρεσω σε μενα. ομως το μυνημα σου ειναι σωστο και πρεπει να ξνβρω την αυτοπεποιθηση μου τουλαχιστον οτι μπορω να τα κτφερω ξανα. εχω ειδη κλεισει ραντεβου με ολους τους ιατρους..σημερα εκανα το υπερυχο θυροειδους, επειτ εχω γστροσκοπιση, επειτα κλινικη διατροφολογο, γυναικολογο και τελος ολιστικη θεραπεια με το βιοσυντονισμο κι βελονισμο οι οποιοι προσφερουν και ψυχαναλυση. βρεθηκε οικονομικη βοηθεια και τωρα και τα εχω επενδυσει ολα εκει... συγχρονος το εχω ριξει στην καταδυση καθως ανακαλυψα ενα τροπο ετσι αν ηρεμω το μυαλο μου. πως δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα? ο βυθος... εκει ειμαστε ολοι ιδιοι και ειναι ενας μαγικος κοσμος που συγχρονος ειναι και θεραπευτικος. τον προτινω ανεπιφυλακτα συν οτι εινι μια καλη ασκηση για το σωμα.
    η οικονομικη βοηθεια τα αλλαζει ολα τωρα μπορω να παλεψω με οπλα ... η φτωχια ειναι μεγαλος εχθρος της ασθενειας μας!
    και παλι ευχαριστω παρα πολυ

Similar Threads

  1. ερωτας με την πρώτη ματια? ερωτας εξ αποστάσεως? υπάρχουν? αντέχουν?
    By Angel_Love in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 12
    Last Post: 20-05-2014, 13:52
  2. Γιατι τοση κακια??
    By julias in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 84
    Last Post: 28-03-2012, 01:58
  3. Γιατί να βγάζουμε τόση κακία;
    By Densoulew in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 18
    Last Post: 03-08-2011, 12:32
  4. ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΥΝΑΝΤΩ ΜΟΝΟ ΔΥΣΤΥΧΙΑ
    By SOBO in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 0
    Last Post: 19-06-2009, 16:22
  5. Τόση μοναξιά...
    By valentini in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 14
    Last Post: 30-03-2009, 00:52

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •