TI ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΑ ?

[perpatontas..]

inter σεβομαι αυτό που περνάς!! Καταλαβαίνω ίσως.

[keep_walking]

Ναι και εγω καταλαβαινω αλλα να ξερεις υπαρχουν πιο ευκολα προβληματα απο το δικο σου αλλα υπαρχουν και πιο δυσκολα προβληματα.Ο καθενας εχει να διανυσει τον δικο του γολγοθα.
Προσωπικα διαβαζω ολα σχεδον τα μηνυματα που γραφεις στο forum αλλα για μερικα προβληματα δεν βρισκω κατι να πω που να μπορει να βοηθησει.

[interappted]

σιγουρα υπαρχουν κ πολυ δυσκολοτερα καμια φορα για να παρηγορηθω(παιδια ο ανθρωπος προκειμενου να παρηγορηθει γινεται απαισιος)σκεφτομαι τα παιδια στην Αφρικη που πινανε,τα αλλα που ζουν σε εμπολεμες περιοχες, που δεν εχουν την ΠΟΛΙΤΕΛΕΙΑ να εχουν ψυχολογικα οπως εμεις απλα αγωνιζονται να επιβιωσουν...
λυπαμαι που θα διαφωνησω απλα με την existir γιατι οσο καποιος ειναι στη ζωη παντα μπορεις να περιμενεις μια απαντηση.για οποιον δεν ξερει ο αντρας μου πεθανε απο υπερβολικη δοση αλκοολ σε συνδιασμο με akineton ο γιος μου κι εγω δεν θα μαθουμε ποτε το γιατι..απο τον αλλο κοσμο που τελικα το λες απλα αν δεν εχει παει κανενας που αγαπας δεν βρεθηκε ακομα τροπος επικοινωνιας κι ουτε θα βρεθει.δεν θελω να ασχοληθω ΚΑΝ!!θα καταληξω με την φραση της πεθερας μου:Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΜΕ ΑΠΛΟΧΕΡΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΓοΝΟΜΕΤΡΟ....

[Existir]

Originally posted by interappted
απο τον αλλο κοσμο που τελικα το λες απλα αν δεν εχει παει κανενας που αγαπας δεν βρεθηκε ακομα τροπος επικοινωνιας κι ουτε θα βρεθει.δεν θελω να ασχοληθω ΚΑΝ!!θα καταληξω με την φραση της πεθερας μου:Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΜΕ ΑΠΛΟΧΕΡΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΓοΝΟΜΕΤΡΟ....

Και δίκιο έχει η πεθερά σου. Κι έχεις κι εσύ δίκιο. Προφανώς είχατε σχέση αγάπης. Η απώλεια της αγάπης νομίζω οτί είναι το θέμα μας εδώ, και δεν έχει να κάνει αν η αγάπη χάθηκε μέσα στην φυσική απουσία του άλλου (τρόπος του λέγειν) είτε μέσα απο την συναισθηματική αποστασιοποίηση. Το ζήτημα είναι Ιντερ, πως απάντηση δεν πρόκειται να πάρεις ούτε κι εσύ, αλλά, πίστεψέ με, εντελώς πληροφοριακά, ούτε κι εγώ.

:)

[raphsssodos]

Originally posted by Existir
Αν και μου φαίνεται οτί απλώς ο γιος σου προσπαθεί να σας τα ξαναφτιάξει.:)

ε, φιλοσοφία δεν θέλει...και είναι 2.5 χρονών ο μπαγάσας...
κλαίει, κλαίει θα σταματήσει...όσο για την όρεξη θα πεινάσει
(νομίζω)
βασικά δεν έχω διαβάσει τα πάντα εδώ αλλά τα τόσο συχνά τηλεφωνήματα προφανώς τον έχουν μπερδέψει.
εφ\'όσον χωρίσατε -οριστικά;- θα πρέπει να αρχίζει να συνηθίζει την απουσία του θέλοντας και μη- ο γιας του πατέρα και ο πατέρας του γιου.

[gramle]

Θα πω μια χοντρη αληθεια, οι νεκροι με τους νεκρους και οι ζωντανοι με τους ζωντανους. Οταν πεθανει ο ενας απο τους δυο γονεις ο αλλος πρεπει με ολη την δυναμη της ψυχης του να προχωρησει μπροστα -ισως με καποια αλλη σχεση- για το καλο του ιδιου αλλα και του παιδιου του και οχι να ζει με φαντασματα και φωτογραφιες. Οταν τωρα απο την αλλη οι γονεις χωριζουν θα πρεπει παλι να συνεχισουν τη ζωη τους και να κοιταξουν μπροστα, οταν δεν υπαρχει περιπτωση επανασυνδεσης, δινοντας ξεκαθαρα στο παιδι να καταλαβει πως τα πραγματα δεν μπορει να ειναι οπως πριν, θετοντας σαφεις κανονες χωρις να τους υπερβαινουν σχεδον ποτε. Πρεπει να υπαρχει μια ισοροπια και στις δυο περιπτωσεις το συντομοτερο δυνατο. Το να κανουν ενα βημα μπροστα και δυο πισω δεν νομιζω να βοηθαει κανεναν, γιατι πιστευω οτι και στις δυο περιπτωσεις αυτο γινεται.

[interappted]

ραπς κ σε αυτο θα με βρεις να ξαναλεω οτι αφιερωνεις

Existir τωρα που ξεθολωσα καταλαβα οτι μαλλον ο πατερας σου δεν ενδιαφερεται για εσενα...κ σε ταυτισα με το γιο μου παρα τη διαφορα ηληκιας οταν μαθει οτι ο πατερας του πεθανε ηθελημενα γεμιζοντας ολους μας τυψεις κι αυτος εγκαταληψη δεν θα νιωσει???γιατι θα του την πω καποτε την αληθεια..οσο και να ποναει νομιζω οτι θα κατευνασει τον πονο του κ θα παρει τη θεση του πονου η οργη..καλα τα λεω?

[raphsssodos]

όχι απαραίτητα. κατά πολύ εξαρτάται από τα δικά σου συναισθήματα το πως θα αντιδράσει ο γιος σου. αν δεν τον συγχωρέσεις εσύ, δύσκολα θα το κάνει ο γιος σου.

[Existir]

Originally posted by interappted
ραπς κ σε αυτο θα με βρεις να ξαναλεω οτι αφιερωνεις

Existir τωρα που ξεθολωσα καταλαβα οτι μαλλον ο πατερας σου δεν ενδιαφερεται για εσενα...κ σε ταυτισα με το γιο μου παρα τη διαφορα ηληκιας οταν μαθει οτι ο πατερας του πεθανε ηθελημενα γεμιζοντας ολους μας τυψεις κι αυτος εγκαταληψη δεν θα νιωσει???γιατι θα του την πω καποτε την αληθεια..οσο και να ποναει νομιζω οτι θα κατευνασει τον πονο του κ θα παρει τη θεση του πονου η οργη..καλα τα λεω?

Εγώ δεν μιλούσα για τον πατέρα μου, για τον πρωην άνδρα μου μιλούσα αλλά ίσως να μιλούσα και για τον πατέρα μου έτσι.

Ιντερ έχεις κουβεντιάσει με ψυχολόγο για τις τύψεις που λες;

Αν θες την δική μου άποψη επί του θέματος, και ως μητέρα σου απαντώ, έχω την αίσθηση, μπορεί και να κάνω και λάθος, νομίζω πως προσπαθείς να προφυλάξεις τον γιό σου απο τα συναισθήματα και τον πόνο και σπεύδεις να \"απορροφήσεις\" σαν σφουγγάρι όλο το συναίσθημα για να μην πληγωθεί ο μικρός. Συμβαίνει αυτό;

[interappted]

συγνωμη αν αποσυντονιζομαι existir
εχω μιλησει για τις τυψεις φυσικα μου λενε οτι ο καθενας ειναι υπολογος για τις δικες του πραξεις οτι δεν εχει σημασια αν κα ποσο εφταιξα κι οτι δεν εφαταιξα αλλα δυστυχως δεν περνανε μεσα μου..ελπιζω να καταλαβαινεις τι εννοω τα ακου αλλα δεν μπορω να πω οτι τα υιοθετω...
οσο για τον γιο μου ποναει πολυ αλλα τελευταια νιωθω την αναγκη να του πω πως ο πατερας του ηθελε κ πεθαναι τοσο εγωιστικα!!!!τοσο εγωιστης ητανε θεε μου?θελω γιατι νομιζω οτι θα νιωσει οργη κι αυτος κι οχι μονο τον πονο που βιωνει...οπως κι εγω εκει που ποναω τον βριζω..ο,τι σκατα κ να ενιωθε αυτο που νιωθω τωρα εγω ΔΕΝ TO ENΩΣΕ.....
κι ομως εγω ειμαι εδω για το παιδι μου...με χαπια ?με γιατρους ?αλλα δεν εγκαταλειπω..οχι..αυτος οτυτε καν προσπαθησε, με το που αρχισαν οι γεροι καυγαδες γεια σας!!!καταλαβες?κ να χω κ το μωρο να λεει καλυτερα να πεθαινες εσυ μαμα..θελω τοσο να μεγαλωσει κ να του τα πω...και η ειρωνια ειναι οτι εγω ημουν τοσο κατα των ουσιων..και τωρα.....2-2 τα ταβορ..

[Existir]

Originally posted by interappted
συγνωμη αν αποσυντονιζομαι existir
εχω μιλησει για τις τυψεις φυσικα μου λενε οτι ο καθενας ειναι υπολογος για τις δικες του πραξεις οτι δεν εχει σημασια αν κα ποσο εφταιξα κι οτι δεν εφαταιξα αλλα δυστυχως δεν περνανε μεσα μου..ελπιζω να καταλαβαινεις τι εννοω τα ακου αλλα δεν μπορω να πω οτι τα υιοθετω...
οσο για τον γιο μου ποναει πολυ αλλα τελευταια νιωθω την αναγκη να του πω πως ο πατερας του ηθελε κ πεθαναι τοσο εγωιστικα!!!!τοσο εγωιστης ητανε θεε μου?θελω γιατι νομιζω οτι θα νιωσει οργη κι αυτος κι οχι μονο τον πονο που βιωνει...οπως κι εγω εκει που ποναω τον βριζω..ο,τι σκατα κ να ενιωθε αυτο που νιωθω τωρα εγω ΔΕΝ TO ENΩΣΕ.....
κι ομως εγω ειμαι εδω για το παιδι μου...με χαπια ?με γιατρους ?αλλα δεν εγκαταλειπω..οχι..αυτος οτυτε καν προσπαθησε, με το που αρχισαν οι γεροι καυγαδες γεια σας!!!καταλαβες?κ να χω κ το μωρο να λεει καλυτερα να πεθαινες εσυ μαμα..θελω τοσο να μεγαλωσει κ να του τα πω...και η ειρωνια ειναι οτι εγω ημουν τοσο κατα των ουσιων..και τωρα.....2-2 τα ταβορ..

Ιντερ

1. Δεν με πειράζει ο αποσυντονισμός, δεν δείχνεις κάτι τέτοιο
2. Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά τι εννοείς όταν λες το ακούω αλλά δεν περνάει μέσα μου. Το ίδιο μου συμβαίνει και μένα, στην φάση που είμαι, είναι ακριβώς αυτό που επεξεργάζομαι με τον εαυτό μου και με την ψυχολόγο μου αυτή την στιγμή. Αυτό που θα πρέπει να κάνεις είναι να κουβεντιάσεις με τον ψυχολόγο σου το γιατί αυτό που λέτε και δουλεύετε, δεν περνάει μέσα σου.
3.Καταλαβαίνω επίσης πολύ καλά την ανάγκη σου να μεταφέρεις την απόγνωσή σου στο παιδί, και τον θυμό σου. Το ίδιο συμβαίνει και με μένα. Όμως είναι μια ανούσια παρόρμηση, μια επιπόλαια αποφόρτιση και το ξέρεις
4. Κάποτε είχα διαβάσει πως αυτός που πονάει πολύ, δεν ακούει τους άλλους, δεν τους νιώθει γιατί είναι απορροφημένος απο τον δικό του πόνο. Ένας άνθρωπος που αποφασίζει να αυτοκτονήσει, σίγουρα το κάνει επειδή πονάει και επειδή δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του στο να το ξεπεράσει. Είναι σχήμα οξύμωρο να κατηγορείς έναν άνθρωπο που αφαίρεσε την ζωή του για εγωισμό, διότι πολύ απλά αν είχε λίγο εγωισμό, δεν θα προχωρούσε στην πράξη αυτή. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν μου επιτρέπεις, ο δικός σου εγωισμός είναι αυτός που βάλλεται. Επειδή μίλησες για γερούς καυγάδες, υποψιάζομαι πως μέσα σου ελλοχεύουν πάρα πολλές ενοχές.
5. Φρόντισε πολύ πριν μεγαλώσει το παιδί να δουλέψεις πάνω στα δικά σου συναισθήματα γιά ό,τι έγινε με τον άνδρα σου, στο πως ξεκίνησε η ζωή σου, στον χαρακτήρα σου και στις συμπεριφορές, τόσο πριν την δημιουργία της σχέσης σου με τον άνδρα σου αλλά και κατά την διάρκεια. Φρόντισε να ρίξεις λίγο φως στο σκοτάδι σου. Έτσι ωστέ όταν το παιδί μεγαλώσει να μάθει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Κι η αλήθεια φυσικά δεν είναι πως είμαστε θύματα. Είμαστε τόσο θύτες όσο και θύματα Ιντερ. Θύτες κυρίως του εαυτού μας, για να μην παρεξηγηθούμε.
6.Δεν γνωρίζω πολύ καλά την περίπτωσή σου. Αυτό που ξέρω όμως, επειδή σε βλέπω πολύ ανήσυχη είναι πως ίσως σου χρειάζεται να ξεχνιέσαι πότε πότε κάνοντας πράγματα που σου αρέσουν, ασχολούμενη με τα χόμπυ σου, τις προσφιλής σου δραστηριότητες. Εμένα αυτά με σώζουν, είναι η ασπίδα μου. Και συνέχισε να δουλεύεις πάνω στα προβλήματά σου. Υπάρχει πάντα το περιθώριο να αναπλαισιώσεις ό,τι έγινε και να ζήσεις φυσιολογικά. Το δικαιούσαι.

[raphsssodos]

Originally posted by Existir
Είναι σχήμα οξύμωρο να κατηγορείς έναν άνθρωπο που αφαίρεσε την ζωή του για εγωισμό, διότι πολύ απλά αν είχε λίγο εγωισμό, δεν θα προχωρούσε στην πράξη αυτή.

ο εγωισμός είναι το τελευταίο οχυρό μας. όντως είναι σχήμα οξύμωρο.

[interappted]

το ονομαζω εγωισμο αν και ποναω πολυ ακομα για αυτον γιατι δεν σκεφτηκε ουτε τη μανα του ουτε εμενα αλλα ουτε κ το παιδι..μονο να την κανει απο τα προβληματα..Δεν μπορω να μην εχω τυψεις τον ειχα τοσο δεδομενο στη ζωη μου που δεν του φερθηκα οπως ηθελα η οπως ενιωσα.Περασα και μια επιλοχια ψυχωση...θα το πω και σε εσας ετσι να φυγει απο μεσα μου..ο αντρας μου ηταν μαμακιας Η μανα του πανω απο ολα..εγω στα λοχεια μου...κ του ελεγα θα σοκαρω πολλους αλλα για να καταλαβεται τι νιωθω τωρα..ζηλευα υπερβολικα και παραδοξα την μανα του κατεληξα σε ψυχιατρο αλλα δεν ακολουθησα ιατρικη αγωγη γιατι μισουσα οτι αυτος αντιμετωπιζε με akineton τις δυσκολιες κ ηθελα να του αποδειξω το αντιθετο..του ελεγα λοιπον οτι το κανει με την μανα του..τη μια σουρωσε...κ ηρθε και εσπασε οτι εβρισκε μπροστα του..εγω εφυγα με το μωρο απο το σπιτι αλλα η εμμονη συνεχιζοταν τα ξαναβρισκαμε,κι εγω εκει το κανεις με την μανα σου...την τελευταια φορα που του το ειπα...ηπιε πολυ πηρε 40 Αkineton K τελειωσε..ο,τι και να μου πουνε για να με καλμαρουνε μπορω να μην εχω τυψεις???ο ψυχιατρος μου μου ειπε οτι επρεπε να ειχα παρει χαπια απο πολυ πιο μικρη..τωρα εχω γινει κολλητη με την πεθερα μου γιατι κι αυτη μου ελεγε οτι της τον πηρα..καθε μια εχει τις ενοχες της...πιο πολυ τυψεις νιωθω που δεν του ειπα ποτε οτι τον αγαπαω..κι οτι ηθελα να με αγαπαει πιο πολυ απο ολους..

[interappted]

Συγνωμη για την εξομολογηση ειλικρινα...αλλα δεν το αντεχω να το κουβαλαω μονη η να το μοιραζομαι με εναν επαγγελματια...

[raphsssodos]

εντάξει, είναι απόλυτα κατανοητά τα όσα νοιώθεις αλλά ιωάννα πέρασαν 2 χρόνια είναι πια καιρός να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. σκέψου τον έχεις τιμωρήσει- ίσως και δίκαια. καταλαβαίνω πως θέλεις να τον τιμωρήσεις κι άλλο αλλά να θυμάσαι πως μόνον αυτόν έχεις. βάλτα με την αρρώστεια και όχι με τον εαυτό σου. δεν φταις εσύ. δεν φταις εσύ. δεν φταις εσύ.