Φίλε μου κολλητέ όταν σε χρειαζόμουν δεν ήσουν εκεί.
Οι ανάγκες μου δε θυμάμαι ποια φορά είχαν προτεραιότητα.
Όταν έπρεπε να \"δώσεις\" σε πιάναν τα ψυχολογικά σου και ξανά δικά σου ήταν τα ζάρια.
Αυτή τη φορά η ανάγκη μου ήταν μεγάλη. Κι η δική σου εξαφάνιση ακόμη πιο αισθητή.
Με σπούδασες, ξέρεις ότι δεν ζητάω γιατί μέσα από το δόσιμο έχω μάθει να παίρνω-ίσως την επιβεβαίωση ότι είμαι γενναιόδωρη κι απαραίτητη σε σένα.
\"Μ\' αγαπάς\" ωω ναι! \"ʼλλον κανένα δεν έχεις από μένα\"
Τι άλλαξε όμως και τώρα δεν θέλω να σου δώσω, δεν με μαλακώνουν οι γαλιφιές;
Θα ξαφνιαστείς αν σου πω τι σκέφτομαι, θα με πάρεις για γραφική, μα ναι, θέλω να πληρωθώ για το κάθε τι, κι είναι πολλά, ξεχνούσα καμιά φορά, τώρα τα θυμήθηκα όλα...΄