Έχω παρατηρήσει πως κάποιοι άνθρωποι που εμφανίζονται γενικά ανεξάρτητοι συναισθηματικά από άλλους ανθρώπους παθαίνουν \"κολλήματα\" με ορισμένους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι φίλοι είτε σχέσεις. Το ζήτημα αφορά κι εμένα. Πώς είναι δυνατόν ένα κατά γενική ομολογία ανεξάρτητο άτομο, που δεν έχει την ανάγκη να αποτελεί συνεχώς αντικείμενο προσοχής από τους γύρω του, να νιώθει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με κάποιο άλλο άτομο. Στην περίπτωση αυτή δεν αναφέρομαι στο ερωτικό κομμάτι. Ακόμα και το ερωτικό κομμάτι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν δικαιολογεί την εμμονή.
Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ανασφαλής προσκόλληση; Ωστόσο η ανασφαλής προσκόληση αν και έχει τις ρίζες της στην βρεφική ηλικία εγώ κατά εκείνη τη χρονική περίοδο δεν είχα τέτοιο πρόβλημα.