την πολεμαω με φυσικο τροπο...αλλα...

[betelgeuse]

Κατερινα λες οτι εκανες ψυχοθεραπεια 6 χρονια αν καταλαβα καλα.
Μηπως δεν εκανες ψυχοθεραπεια?
Ψυχοθεραπεια με τοσο μεγαλη διαρκεια πρωτη φορα ακουω. Ακομα και η ψυχαναλυση δεν διαρκει περιπου τοσο πολυ .

Για την καταθλιψη μπορεις να δοκιμασεις βοτανο του αγιου ιωαννη.Το εχω δοκιμασει και ειχα καλο αποτελεσμα.
Την βαλεριανα δεν την θεωρω τοσο αποτελεσματικη.

[kalopisti]

νομιζω η λεξη ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΙΑ τα λεει ολα.. εγω θα ελεγα να εκτιμησεις αυτα που εχεις τωρα κ να μην σκαλιζεις αλλο το παρελθον, γιατι πολλα πραγματα που τοτε θεωρουσες δεδομενα τωρα τα αναζητας, αλλα σε λιγο καιρο τα δεδομενα του τωρα αν τα χασεις θα αποκτησεις καινουργιο ενοχικο συνδρομο.. δεν φταις για τιποτα κ δεν εισαι κ θεα για να τα ξερεις ολα κ να κανεις παντα το σωστο, οποτε χαλαρωσε κ κοιταξε να βελτιωσεις τις συνθηκες της σημερινης σου πραγματικοτητας αντι να παλευεις με τα φαντασματα του παρελθοντος

[katerina-zaf]

betelgeuse νομίζω ήταν υποστηρικτικές οι συνεδρίες γιατί αυτό χρειαζόμουν μου έιχε πει η ψυχολόγος.
kalopisti πόσο δίκιο έχεις

Παιδιά ξεκίνησα zoloft από εχθές. δεν την πάλευα αλλιώς, με τρέλαναν, με πέθαναν οι σκέψεις. Εχω και αυπνίες. Νομίζω πως είναι καλύτερα και για το παιδί να είμαι καλά έστω και με φάρμακα. Θέλω να γελάσω και να ηρεμήσω. πήρα και την γνώμη της αδερφής μου του άντρα μου και της θείας μου και συμφώνησαν.

[betelgeuse]

Εγω ειμαι κατα των φαρμακων , ειδικα σε μικρες ηλικιες, αλλα αν πιστευεις οτι αυτο ειναι καλυτερο για εσενα καλα εκανες και τα πηρες.

[katerina-zaf]

δεν ειμαι μικρη.41 χρονών είμαι.δεν ειχα αλλη λυση. με πεθαναν, με διελυσαν οι σκεψεις σκετο μαρτυριο, με ενοχες εντονες.

[katerina-zaf]

οκτω χρόνια τώρα απο τότε που εφυγε ο πατερας μου ποναω. νομίζω πως έχω σταθεί στο στάδιο τουθυμού, της οργής κια της ζήλειας. ίσως γι αυτό οι αναμνήσεις με τους θείους, δεν θελω να τους βλεπω τους ζηλευω και την γιαγια ομως που ζουσε οταν πεθανε ο πατερας μου. πολλα νευρα πολυ οργη. ζωντας το παρελθον στο τωρα τους βριζω τους απανταω αναλογα με πιανει πολυ μισος.
πεθανε ξαφνικα απο καρδια στο γαμο της αδερφης μου. δεν προλαβαμε κιχ να κανουμε παγωμενοι ολοι. λιγο κλαμα, ισως αυτο να φταιει. οταν τον πηραν απο το σπιτι για το νεκροταφειο ηθελα να πεταξω πετρες στη νεκροφορα του φωναζα με νευρα "ώστε εφυγες ε?¨πολυς πονος τωρα που τα γραφω ο κοσμος και οι γυναικες του χωριου με κοιτουσαν και με νευριαζαν ολα τα ματια πανω μας τεραστια απογοητευση απο τα λογια τους, πολυ φτωχα πολυ λιγα, αυτοι οι κοντινοι θειο την επομενη μερα λεγανε ε μη στεναχωριεστε κοιταχτε τη ζωη σας τους αντρες σας, τι λετε ρε παιδια ακομα δεν πεθανε ο ανθρωπος. πολυς πονος μετα. ειχα πολυ οργη και κυριως πολυ κακια αλλαξα πολυ ζηλεια, που παντα συχαινομουν τη ζηλεια και προσπαθουσα να την νικησω με νυχια κια με δοντια η ζηλεια μου δειχνει ανθρωπο ανωριμο κακο εγωιστη και χωρις αγαπη. και ξαφνικα εγινα μια ζηλεια ολοκληρη ζσηλευα και τη μερα που ξημερωνε χωρις αυτον. και κακια τεραστια κακια. εσυ γιατι ζεις γιατι γελας οταν εκεινος δενζει. ζηλεια θυμος κακια. εγω τετοια κατωτερα συναισθηματα επιτρεπετια αυτα ειναι εξω απο εμας, απο την οικογενεια μας.κι ομως. τωρα η κακια εχει περιοριστει πολυ, αλλα ιη ζηλεια και ο θυμος μου ειναι τεραστιοι. ειχαμε προιστορια σαν οικογενεια η αδερφη μου με ψυχωση και η μανα μου το ιδιο, πολυ ντροπη υπηρχε απο τν πατερα μου για αυτα αλλα νομιζω ειχα κατεφερει πολλα με την βοηθεια της ψυχολογου. και ηρθε η απωλεια του. μολις

[katerina-zaf]

μολις αρχισαμε να ζουμε λιγο καλα, λιγο φυσιολογικα ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, οπως οι αλλοι ξαφνικα το τελος του. γιατι τοσος πονος σε εκεινον να μην ζησει λιγο χαρουμενα λιγο οχι πολυ, η μανα μου λιγο κι εκεινη? μια ζωη στο αχ και στο βαχ. κια οι αλλοι ολοι να γελανε κι εμεις πονος ενας τεραστιος βουβος πονος για χρονια μια μαυριλα ενα συνεχομενο καθημερινο πενθος απο τοτε που αρρωστησε η αδερφη μου περιπου απο το 1985. πονος πενθος καθημερινα, αποξενωση των γονιων αλληλοκατηγοριες παρατημενα τα αλλα παιδια, ασχημες συμπεριφορες ο ενας στον αλλον γονιο, εγω πουθενα καπου εκει να παρακολουθω παθητικα να σιγοπατω για να μην τους ενοχλησω για να μην τους στεναχωρησω κι εγω. οι φιλες μου ομως? ολες γελουσαν περνουσαν καλα δνε μιλουσσα καθολου δεν ελεγα τιποτα δεν ηξερα να μιλησω δεν ηθελα να μιλησω γιατι η κοινωνια ηταν πολυ μικρη υπηρχε πολυ ντροπη γιατα καμωμα της αδερφης μου και της μανας μου. πολλα μαυρα χρονια παρ πολλα. αλλα ειχα παει σε ψυχολογο και σιγα σιγα, μου ελεγε οταν σταματησεις να πενθεις θα ζησεις, τα καταφερα βρηκα δουλεια καλη, συντρφο καλο και αρχισα και να βοηθαω την μανα μου ψυχολογικα ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. αλλα οχι με εκεινον μετον πατερα, δεν προλαβα, τον ντρεπομουν πολυ, ισα ισα μολις ειχαμε αρχισει λιγο να μιλαμε για τα συναισθηματα μας για την αδυναμια μας για την ντροπη που πλανιοταν απο πανω μας...εφυγε...εφυγες μπαμπα...δεν προλαβα κυριως να σου πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΑΛΕΨΕς ΚΙ ΕΣΥ ΓΙΑΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΤΟ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΕΙΧΕς ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΥΝΑΤΗ ΠΟΛΥ ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΧΕΣ. ΑΛΛΑ ΗΣΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΣ ΠΟΛΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ.και σου φωναζα τωρα στο τελος γιατι σε εβλεπα να επεφτες και το αρνιομουν δεν ηθελα να δεχτω οτι ησουν ανθρωπος με ελλατωματα και ατελειες, εσυ ησουν ο μπαμπας! ΕΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΠΗΓΗ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕΣ ολους μας λατρευες εσυ ησουν ανωτερος.

[kalopisti]

Αν καταλαβα, ο πατερας σου πεθανε την ημερα του γαμου της αδελφης σου που ειχε σχιζοφρενεια? η αδελφη σου πως ειναι τωρα? εχετε επαφες? η μητερα σου?

[katerina-zaf]

kalopisti μου, πεθανε στο γαμο της μικροτερης αδερφης μου ειμαστες τρεις αδερφες, η μεγαλη τωρα εινια σε οικοτροφειο με βοηθησε η ψυχολογος κια την εβαλα εκει, η μανουλα ειναι καλυτερα πολυ πολυ καλυτερα γιατι παιρνει τα φαρμακα της με την μικρη αδερφουλα δεθηκαμε πιο πολυ απο τοτε μεγαλωσε κι εκεινη..τωρα ειμαστε καλα η μανα καλα η μεγαλη καλα ασφαλης κια την προσεχουν πολυ γιατι να μην ητα νετσι οταν ζουσε κι εκεινος να χαρει λιγο ειχε μεγαλη στεναχωρια απο την μανα μου ηταν αγριεμενη και ντρεποταν για κειενη στο χωριο ηταν αντικοινωνικη αυτο δεν μοου ααρεσε που ντρεποταν για εκεινη με ποναγε ο τροπος που τα αντιμετωπιζε ασε πολυ ς πονος

[kalopisti]

Κατερινα, καταλαβαινω οτι σκεφτεσαι οτι θα μπορουσες να βοηθησεις ως η μεσαια κορη κ γι'αυτο νιωθεις ενοχες. Πιστευεις ως η πιο μεγαλη κ υπευθυνη οτι θα μπορουσες να βοηθησεις.. το θεμα ειναι οτι τοτε οι συνθηκες ηταν διαφορετικες απ'οτι ειναι τωρα. Τοτε κατα τη γνωμη μου καλα επραξες γιατι δεν ειχες την ιδια δυναμη που εχεις τωρα.. σκεψου τον εαυτο σου 8 χρονια πριν.. θα χαραμιζες τη ζωη σου κ πολυ πιθανο να μην βοηθουσες κιολας οσο νομιζεις.. το οτι αγαπουσες κ αγαπας τον πατερα σου,πιστεψε με το γνωριζε κ πιστευω αν ζουσε τωρα θα στεναχωριοταν να σε βλεπει να βασανιζεσαι ετσι.. κατα τη γνωμη μου κ ο ιδιος το προτιμουσε να προχωρησεις τη ζωη σου κ να φτιαξεις τη ζωη σου.. το γεγονος οτι προχωρησες τη ζωη σου κ εκανες δικη σου οικογενεια ειναι παρα πολυ σημαντικο κ ο ιδιος χαιροταν γι'αυτο..φανταζεσαι να του δημιουργουσες κ εσυ εξτρα προβληματα?
αφου τωρα ολα ειναι καλα, μην προσπαθεις να δημιουργησεις προβληματα στο παρον.. το παρελθον περασε πια.. ο,τι κ να σκεφτουμε δεν αλλαζει,το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να τιμας την μνημη του πατερα σου κ να τον αναφερεις παντα με περηφανια που καταφερε παρ'ολα τα προβληματα να παντρεψει τις δυο του κορες κ να χαρει στις χαρες σας! εγω πιστευω οτι ο ανθρωπος πηγε χαρουμενος!μαλλον διαλεξε τη συγκεκριμενα μερα να φυγει γιατι ηταν ευτυχισμενος! ο πατερας σου μια χαρα τα καταφερε, οπως κ εσυ! να τον εχεις παραδειγμα κ να τιμας την μνημη του!να πηγαινεις να βλεπεις τη μητερα σου κ την αδελφη σου συχνα κ να προσεχεις την οικογενεια που δημιουργησες!

[katerina-zaf]

kalopisti μου τα λόγια σου βάλσαμο, τα πέτυχες όλα! σου εύχομαι ολόψυχα να είσαι καλά!

[kalopisti]

Σ'ευχαριστω πολυ κατερινα μου! κ εσυ να εισαι παντα καλα κ ευτυχισμενη!

[katerina-zaf]

Θελω να σας πω πως είμαι πολύ καλύτερα σήμερα (6η ημέρα σήμερα με ¼ ζολοφτ των 50) όχι τελείως καλά αλλά καμμία σχέση με τις προηγούμενες μέρες.
Τις πρώτες μέρες είχα τις παρενεργειες του ζολοφτ (ζαλη, υποταση,διαροια, ανορεξια) και φυσικά οι σκέψεις, οι αναλυσεις συνοδευομενες από αισθηματα ενοχης και μετανοιας, απελπισίας, κα μη ευχαριστηση για δουλεια για ζωη γενικοτερα.
Τώρα όμως είμαι πολύ καλύτερα.

Είμαι στη δουλειά ήρεμη ασφαλής, χωρίς φόβο, με ηρεμία και κυρίως χωρίς σκέψεις και χωρίς θλίψη. Δεν ξερω αν με καλυψει τοσο μικρη ποσοτητα ζολοφτ. Όμως πιστευω με ω3, με γυμναστική και σπιρουλίνα να το παλεψω και να μην χρειαστει να αυξήσω (σημειωτέον πως η γιατρός μου είχε συστήσει 100 μγ τη μέρα ενώ τώρα παίρνω 12 μγ την ημέρα).

Τα γράφω αυτά για να ξέρετε μία ακόμη εμπειρία, αλλά προς θεού δεν συμβουλεύω κανέναν να κάνει το ίδιο γιατί κάθε περίπτωση και κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και διαφορετικός. Θέλει πολύ πολύ προσοχή με τα φάρμακα.